Raport opisowy Prosimy o niepodawanie imienia i nazwiska w raporcie. Studenci, którzy nie życzą sobie umieszczenia swojego adresu e-mail w Internecie proszeni są o jego niepodawanie. 1. Nazwa uczelni zagranicznej oraz termin przebywania na wymianie (proszę wpisać semestr (zimowy/letni) oraz daty pobytu), Caucasus University, Tbilisi, Gruzja semestr letni 2013/2014, studia magisterskie 2. Miejsce pobytu dojazd z Polski, opis miasta, usytuowanie Uniwersytetu. Najłatwiej jest dotrzeć polskimi liniami lotniczymi LOT. Bezpośrednie połączenie Warszawa- Tbilisi. Alternatywą może być WizzAir, który oferuje loty z Warszawy do Kutaisi w dużo niższych cenach (w porównaniu do LOTu). Kutaisi jest oddalone ~3-4 h minibusem od Tbilisi (koszt biletu to ~15 lari). Tbilisi jest wielkości Warszawy, ~1,5 mln mieszkańców, 2 linie metra, mnóstwo autobusów, marszrutek i tanie taksówki. Miasto jest bardzo długie i relatywnie wąskie. Najbardziej prestiżowe dzielnice to Vake i Saburtalo. Uniwersytet jest ulokowany stosunkowo na uboczu (ale ciągle w obrębie dzielnicy Saburtalo). Pod bramę uniwersytetu dojeżdżają autobusy i marszrutki. 3. Uniwersytet państwowy czy prywatny, ilość studentów, studenci zagraniczni Uniwersytet jest prywatny i jest jednym z najdroższych w kraju. Uchodzi za bardzo prestiżowy. Relatywnie mały w porównaniu do SGH, niewielu studentów zagranicznych. Ze mną na wymianie były jeszcze 3 osoby. W semestrze zimowym było ~25 zagranicznych studentów. Dodatkowo szkoła współpracuje z uczelnią w Grenoble na zasadzie podwójnych dyplomów. CU bierze też udział w projektach, konferencjach międzynarodowych, etc. 4. Kursy opis kursów, w których brałeś udział: forma prowadzenia zajęć, sposób zaliczenia egzamin czy zaliczenie? Jaka była możliwość konsultacji, jak radziłeś sobie z językiem? Uniwersytet był kiepsko przygotowany w moim semestrze na studentów studiów magisterskich. Pomimo zaakceptowania mojego LA, dużo kursów nie zostało otwartych. Oferują kursy po gruzińsku, rosyjsku i angielsku (chyba również po francusku). Poziom angielskiego wszystkich profesorów, z którymi miałam zajęcia był wysoki. Wszyscy nauczyciele byli również bardzo student-friendly, bez problemu podawali kontakt mailowy i telefoniczny, z chęcią zostawali po zajęciach w przypadku dodatkowych pytań lub wyjaśniania niejasności, podsyłali dużo materiałow pomocniczych (chociaż duża część materiałów była dostępna w ichniejszym wirtualnym dziekanacie). Generalnie zajęcia odbywają się raz w tygodniu (głównie popołudniami i wieczorami) i trwają z reguły 3 godziny (w tym 2 przerwy). Innovation Change & Management, 6 ECTS, Nino Kuntseva-Gabashvili - mój jedyny kurs magisterski, brak podręcznika, materiały i prezentacje ppt dostępne online, zaliczenie obejmowało 4 małe prezentacje indywidualne + 1 final project w grupach + midterm + final exam. Egzaminy pisemne, opisowe, zagadnienia wcześniej omówione z wykładowcą.
PR Strategy and Tactics, 5 ECTS, Sophio Balavadze - podręcznik po angielsku (dostępny w bibliotece, poza tym wykładowca podesłał nam wersję w pdf), zajęcia bardzo ciekawe, Sophie ma ogromną wiedzę dotyczącą mediów w Gruzji, pracuje w branży dla jednego z gruzińskich banków, zaliczenie obejmowało kilka krótkich testów (pytania testowe i opisowe) podczas semestru + final project w grupach + midterm + final. Polecam! Corporate Social Responsibility, 3 ECTS, Teona Kupunia - świetne zajęcia dotyczące CSR, Teona działa w wielu organizacjach pozarządowych, prowadzi zajęcia bardzo konkretnie. Brak podręcznika, materiały podsyłane mailem. Zaliczenie obejmowało 2 projekty w grupach, 3 testy podczas semestru i final exam. Polecam! Marketing, 5 ECTS, Tamara Gvenetadze - bardzo podstawowe zajęcia z marketingu. Podręcznik amerykański, dostępne online prezentacje z każdych zajęć. Cotygodniowe testy (pytania testowe i opisowe) z poprzednich zajęć, projekt grupowy, midterm i final exam. Zaliczenie obejmuje mnóstwo rzeczy, ale są bardzo proste, wystarczy w zasadzie być na zajęciach. Organizational Behavior, 5 ECTS, Dara Ahmed - zajęcia bardzo teoretyczne, podręcznik amerykański, slajdy dostępne online. Cotygodniowe testy z poprzednich zajęć, projekt grupowy, midterm i final. 5. Warunki studiowania dostęp do biblioteki, komputera, ksero Biblioteka jest relatywnie mała, ale nowoczesna i można w niej znaleźć wszystkie potrzebne materiały (zarówno po gruzińsku, rosyjsku, jak i angielsku czy niemiecku). Do dyspozycji studentów są też komputery. Na terenie całego kampusu jest bezpłatne wifi. Podczas mojego pobytu uczelnia ciągle była w trakcie przenosin ze starej lokalizacji do nowej, więc nie było jeszcze dostępnego ksero na terenie szkoły, ale są punkty ksera w odległości niecałych 5 minut na piechotę. 6. Warunki mieszkaniowe opis kampusu, co trzeba ze sobą przywieźć z Polski? Uczelnia nie dysponuje akademikiem, a znalezienie mieszkania nie jest rzeczą łatwą (zwłaszcza jeśli się nie mówi słowa po gruzińsku, ew. rosyjsku). Można znaleźć kilka grup na FB, gdzie ludzie oferują mieszkania / pokoje. Ceny za pokój wahają się od 150 do 350 USD za pokój. Z Polski można zabrać ewentualnie kabanosy albo żubrówkę ;-) 7. Recepcja jak zostałeś przyjęty, kto się tobą opiekował, kontakt z International Student Office Gruzini są bardzo pomocni, otwarci i ciepli w kontaktach z ludźmi. Na uczelni nie miałam żadnych problemów przy załatwianiu wszystkich spraw administracyjnych. Moją osobą kontaktową była Mariam Sutidze, która mówi perfekcyjnie po angielsku i zajmuje się studentami przyjeżdżającymi. 8. Koszty utrzymania podaj szczegóły, które Twoim zdaniem mogłyby się przydać innym, np. najtańsza linia lotnicza, ubezpieczenie, jak uzyskać pozwolenie na pracę, jakie są środki komunikacji lokalnej, dokumenty, które mogą się przydać ( np. tłumaczenie metryki), codzienne wydatki w porównaniu z Warszawą. W przypadku, jeśli otrzymywałeś dofinansowanie, w jakim stopniu otrzymane stypendium zapewniało pokrycie kosztów utrzymania za granicą, relacje cen, gdzie robić zakupy? Bilet w dwie strony LOTem (Warszawa-Tbilisi) to koszt ~1200 PLN, WizzAir w jedną stronę (na trasie Warszawa-Kutaisi) startuje od 34 PLN. Ja wykupiłam kartę ISIC z ubezpieczeniem
(http://www.isic.pl/pl/isic.html). Polacy nie potrzebują wizy na pobyt (jeśli jest to pobyt krótszy niż 365 dni). Granicę można przekroczyć tylko z dowodem osobistym, polecam natomiast wziąć ze sobą paszport, który jest wymagany chociażby przy zakupie karty SIM. Transport publiczny obejmuje 2 linie metra, marszrutki i autobusy (nie ma komunikacji nocnej) i jest bardzo tani. Na początku należy wykupić kartę miejską (2 lari), na którą później doładowuje się pieniądze. Koszt jednego przejazdu metrem i autobusem to 50 tetri (0,5 lari), marszrutka kosztuje 80 tetri. W ramach jednej zapłaty można się przesiadać za darmo przez 1,5 h od momentu odbicia biletu. W przypadku, kiedy biletu nie mamy i złapie nas kontroler - mandat kosztuje 5 lari. Większość taksówek nie posiada taksometrów i cenę należy ustalić przed wejściem do auta (w obrębie miasta nie powinna przekroczyć 10 lari, w obrębie centrum nie więcej niż 5 lari). Mieszkania najczęściej rozliczane są w USD. Z bankomatów (które są na każdym rogu) można wypłacać zarówno lari, jak i dolary amerykańskie. Akceptowane są wszystkie najpopularniejsze karty, tj. visa, visa electron, mastercard. W kantorach najbardziej opłaca się wymieniać dolary amerykańskie, najmniej ruble rosyjskie. Nie otrzymywałam stypendium, a koszty życia są porównywalne do Warszawy. Usługi i transport publiczny tanie (np. ścięcie włosów u fryzjera to koszt ~8 lari). Produkty importowane są droższe niż w Polsce (wszelkie marki Unilever, P&G, etc.), ale dostępnych jest mnóstwo lokalnych zamienników dla wszelkich proszków do prania, mydeł, kremów, etc. Najbardziej opłaca się kupować lokalne produkty w małych sklepach, standach na ulicach i bazarach (sery, warzywa, owoce, zioła i przyprawy, przetwory mleczne), które też bardzo polecam, ponieważ nie są przetwarzane, świeże i zdrowe. W mieście znajduje się kilka supermarketów (Goodwill, Carrefour, Smart), gdzie produkty są droższe, ale można znaleźć wszystkie znane nam marki. Hostele w Tbilisi startują od ~8 EUR za noc (z kolei np. Batumi w sezonie jest zdecydowanie droższe), pociągi kosztują porównywalnie do pociągów w Polsce, w restauracjach można zjeść od 10 lari w górę - w zależności od knajpy. Wejścia do klubów są raczej bezpłatne. Piwo w barach startuje od 3-4 lari, drinki ~10 lari. Im lepsze miejsce, tym wyższe ceny - standardowo :) 9. Życie studenckie rozrywki, sport Wbrew pozorom w Tbilisi można znaleźć mnóstwo ekspatów, głównie ze Stanów, Niemiec, Indii. W mieście jest bardzo dużo barów i pubów, nie tak dużo klubów. Najbardziej fancy lokalizacją jest ulica Shardeni (odzwierciedlenie warszawskich klimatów typu Opera, Platinium). Wokół starówki można z kolei znaleźć mnóstwo klimatycznych miejscówek, małych knajpek, które zdecydowanie polecam! Bardzo często w restauracjach i pubach jest muzyka na żywo. Nie dzieje się zbyt dużo nad rzeką Mtkvari (w odróżnieniu od Warszawy), ale w Tbilisi są 3 jeziora, nad którymi życie tętni, jak tylko zrobi się trochę cieplej. Na miejscu można też pływać, wynająć kajaki, rowery wodne, etc. Dużo osób biega, mało jeździ na rowerach czy rolkach. Baseny i siłownie są relatywnie drogie (~200 lari miesięcznie za karnet na siłownię). Zimą bardzo polecam Gudauri - największy kurort gruziński, gdzie można ze spokojem pośmigać na desce albo nartach (można też wynająć quady i skutery). Stoki są dobrze przygotowane, szerokie (choć dość krótkie), trasy głównie niebieskie i czerwone, krzesełka i gondolki, wifi prawie wszędzie, tanie jedzenie i piwko na stoku, muzyka, strefy chilloutu, etc. Karnet trzydniowy to wydatek rzędu 80 lari, wypożyczenie sprzętu na dobę to jakieś 25-30 lari.
W Tbilisi jest relatywnie dużo kin (można znaleźć ze spokojem filmy po angielsku, jeśli się trochę wysilimy;)), jeśli ktoś mówi po rosyjsku to w zasadzie wszystkie kina, teatry, muzea etc. stoją otworem. 10. Sugestie o czym dowiedziałeś się podczas pobytu, a co wolałbyś wiedzieć wcześniej? Twoje sugestie dotyczące usprawnienia zarządzania systemem grantów wewnątrz Uczelni przez Narodową Agencję (Fundację) oraz przez Komisję Europejską w przypadku studentów otrzymujących dofinansowanie. Poza Tbilisi niewiele osób mówi po angielsku. Znajomość rosyjskiego z pewnością ułatwi pobyt. Ja nie mówiłam ani słowa po rosyjsku, nie znałam też w ogóle cyrilicy, a jakoś przetrwałam, więc nie jest to niemożliwe ;) Zaskoczeniem była dla mnie liczba osób rozumiejących niemiecki. Dobrze jest wziąć ze sobą dolary amerykańskie (jak ja wyjeżdżałam w styczniu 2014, to nigdzie w Warszawie nie mogłam dostać lari), ponieważ jest je najłatwiej wymienić i mają najlepsze kursy w kantorach. Wifi jest w zasadzie w każdej knajpie, dodatkowo jest też otwarta, darmowa sieć na terenie centrum miasta. Do zakupu karty SIM i biletu pociągowego potrzebny jest paszport. 11. Adaptacja kulturowa wrażenia z przystosowywania się do nowego kraju, kultury; czy przeżyłeś szok kulturowy? czy w kontaktach z mieszkańcami było coś czego się nie spodziewałeś? co może zrobić osoba jadąca na stypendium żeby łatwiej przystosować się do nowego miejsca? Gruzini uwielbiają biesiadować, spędzać czas w dużym gronie rodziny i znajomych, śpiewać, jeść i pić wino. W każdym domu jest pianino i wszyscy potrafią grać na jakimś instrumencie. Są przemili w kontaktach, otwarci i bardzo pomocni. Często zapraszają do domów na kolacje albo oferują podwózkę, nie należy się obawiać! Gruzja kulturowo leży gdzieś pomiędzy Europą i Azją. Szok kulturowy to pojęcie względne, każdy ma pewnie inne odczucia. Zdecydowanie nie polecam osobom, które uwielbiają luksusy, nadmierny porządek i czystość. Wszystkim innym polecam w 200%!!! :)) Kuchnia gruzińska jest przepyszna! Gruzini twierdzą, że posiłek bez mięsa to nie posiłek (i rzeczywiście jedzą relatywnie dużo mięsa - głównie wieprzowinę), ale jedzenie wegetariańskie jest dostępne zawsze i wszędzie. Je się bardzo dużo sałatek, pomidorów, ogórków, fasoli, bakłażanów i orzechów oraz mnóstwo rodzajów sera. Pije się dużo herbaty, kawy, wina (najbardziej polecam wino domowej roboty, o które można też poprosić w sklepach z winami - wygląda bardzo apetycznie w plastikowych butelkach po wodzie albo coca-coli;)) i czaczy (alkohol wysokoprocentowy - pomiędzy 40 a 80%, smakowo podobny do węgierskiej palinki albo włoskiej grappy). Alfabet gruziński na pierwszy rzut oka może wydawać się koszmarem, ale już po miesiącu ze spokojem można znać wszystkie litery (bez nauki gruzińskiego, z samego faktu bycia tam). 12. Ocena: Jako ostatni punkt raportu prosimy o ocenę Uniwersytetu w skali od 1 do 5 pod względem ogólnym i merytorycznym (akademickim). Uniwersytet oceniam na 3,5. Relatywnie mało studentów zagranicznych i bardzo ograniczony wybór kursów magisterskich po angielsku. Z kolei kursy, które miałam były świetne. Wszyscy profesorowie mówili płynnie po angielsku, grupy wykładowe są bardzo małe w porównaniu do SGH (~10-20 osób w grupie), dużo materiałów udostępnianych on-line. Pod kątem
merytorycznym kursy oceniam bardzo dobrze. Profesorowie są kompetentni i dobrze przygotowani - głównie uczą tam osoby, które wykonują swoją pracę w praktyce, a podczas zajęć o tym po prostu opowiadają. Raport należy napisać na 3-5 stron papieru A4 i przekazać do CPM w wersji elektronicznej plik PDF przesłany na adres: azucho@sgh.waw.pl (Umowy Bilateralne, PIM, Freemover) akowalik@sgh.waw.pl (Program Erasmus, CEMS ze stypendium Erasmus) arzysz@sgh.waw.pl (Polsko-Niemieckie Forum Akademickie) mchromy@sgh.waw.pl (programy podwójnego dyplomu)