Kaktus bożonarodzeniowy

Kaktus bożonarodzeniowy Kaktus bożonarodzeniowy Ten kaktus lasu deszczowego ma ponad 200 odmian uprawnych, wszystkie kwitną tylko zimą wiaty mają różne odcienie fioletu, różu, czerwieni, oranżu i żółci. Łukowato wygięte łodygi składające się z podłużonych, płaszczonych członów o krabownych lub ząbkowanych brzegach. Drobne areole położone są we wcięgnach na krawędziach i na końcach członu. Areole wierzchołkowe, z których pojedynczo lub parami rozwijają się kwiaty, są nieco wynurzone. Kaktus bożonarodzeniowy wywodzi się z Brazylii i był początkowo rośliną ogrodową. S.X truncata ma intensywnie różowe, czerwone, pomarańczowe lub białe kwiaty, które pojawiają się jesienią i zimą. Wielkość: w ciągu 10lat osiąga średnica 30-45cm. Oświetlenie: światło rozproszone. Temperatura: Pokojowa. Podlewanie: Poza 3-4 tygodniami spoczynku po kwitnieniu,kiedy roślinę podlewa się bardzo oszczędnie, ziemia powinna być przez cały czas wilgotna. Nawożenie: W okresie kwitnienia zasilać co dwa tygodnie płynną pożywką dla pomidorów. W okresie spoczynku nie nawozić, przez pozostałą część roku dokarmiać co roku, dokarmiać przez miesiąc. Rozmnażanie: ostrożnie oderwać co najmniej dwa człony rośliny i posadzić w doniczce z ziemią dla kaktusów na tyle głęboko, aby pęd stał pionowo. Opracowali: Bartek Karłowicz, Daniel Stawiecki

Azalia indyjska (Rododendron) Pochodzenie: Wywodzi się od zimozielonych, nie znoszących mrozów różaneczników, które rosną w górskich lasach Chin i Tajwanu. Wygląd: Mają one drobniutkie listki centymetrowej długości, ciemnozielone i błyszczące od gór, od spodu szarawe. Tworzą obramowanie dla kilkakrotnie większych, wielopłatkowych kwiatów. Kwitną pięknie w odcieniach czerwieni, bieli i różu. Mogą być jedno lub dwubarwne, ale nie pachną Wysokość: Krzewy azalii są niewielkie i trzeba czekać ładnych parę lat, żeby przekroczyły wysokość pół metra Wymagania: -Oświetlenie: światło rozproszone - Temperatura: najlepiej, gdy powietrze wokół azalii jest chłodne (7-15 C), ale nie zimne Podlewanie: Ta roślina wymaga mokrej ziemi Nawożenie: Wiosną i latem zasilać co twa tygodnie zwykłą pożywką w płynie, jesienią raz w miesiącu. Rozmnażanie: Późną wiosną, przez sadzonki wierzchołkowe długości 5 cm pobrane z młodych pędów. Zanurzyć w ukorzeniaczu i posadzić w ziemi torfowej Szczególne wymagania: Po przekwitnięciu kwiatu usunąć tylko płatki. Nowy kwiat wyrasta z tego samego miejsca, jeśli więc usuniemy cały pęd kwiatowy, zniszczymy nowe pąki. Roślina ta wymaga kwaśnego podłoża i nie powinna być podlewana wodą z kranu. Jeśli liście zaczną żółknąć ( chloroza), lepsza będzie deszczówka. Po przekwitnięciu dobrze jest roślinę przesadzić do ziemi torfowej. Opracowały: Julia Turowicz, Ilona Malinowska

Frizea lśniąca Wielkość: Wysokość kwitnącej rośliny do 1m. Oświetlenie: Bezpośrednie nasłonecznienie, poza południowymi godzinami w porze letniej. Temperatura: Pokojowa. Podlewanie: Należy dbać, aby zagłębienie rozety liści było wypełnione wodą. Nawożenie: Raz w miesiącu wlewać dwukrotnie rozcieńczoną pożywkę do zagłębienia rozety i do ziemi. Rozmnażanie: Odcinać 7-15 centymetrów odrosty u podstawy rośliny, lecz nie oddzielać wyrastających z pachwin liści. Szczególne wymagania: Po przekwitnięciu rozeta ginie, rozmnażając roślinę należy, więc pamiętać o pozostawieniu odrostu, który ją zastąpi. Opracowali: Konrad Jodzis, Łukasz Bartosiewicz

OPUNTIA BRASILENSIS (Opuntia microdasys) Oświetlenie: Bezpośrednie nasłonecznienie. Temperatura: Od wiosny do jesieni temperatura pokojowa. W okresie spoczynku zimowego około 10 0 C, ale nie mniej niż 5 0 C. Podlewanie: W okresie wzrostu (wiosna jesień) ziemia powinna być wilgotna, zimą podlewać oszczędnie, żeby ziemia nie przeschła. Nawożenie: Wiosną i latem zasilać raz na miesiąc zwykłą pożywką dla pomidorów. Rozmnażanie: Przez wysiew nasion, które wydobywa się po wyschnięciu miąższu owoców. Można też rozmnażać przez oderwanie pędów bocznych, które przesusza się przez 24 godziny i płytko sadzi. Szczególne wymagania: Kwiaty wyrastają na najmłodszej części łodygi, więc złe warunki w ostatnim sezonie wzrostu mogą spowodować brak kwitnienia następnej wiosny. Opracowały: Paulina Motulewicz, Magdalena Jagłowska

Gwiazda betlejemska 1. Nazwa rośliny Gwiazda betlejemska 2. Charakterystyka rośliny zaraz po zakupie lub otrzymaniu rośliny ustawimy ją w miejscu jasnym, ale bez bezpośrednich promieni słonecznych. Gwiazda betlejemska podobnie jak inne wilczomlecze jest rośliną bardzo trującą (charakterystyczny sok mleczny). Chrońmy nasze dzieci przed tą rośliną! 3. Temperatura, wymagania, oświetlenie optymalna temperatura w zimie to (oświetlenie ok. 8 godzin/doba), ok. 20ºC. 4. Podlewanie w marcu przycinamy, przenosimy do ciepłego pomieszczenia i zaczynamy podlewać. 5. Nawożenie okres wzrosty przypada na miesiące letnie i jesienne, w tym czasie roślinę obficie podlewamy i nawozimy. 6. Rozmnażanie do wytworzenia kwiatów oraz barwnych przykwiatków, poinsecja, wymaga przez dwa miesiące krótszego dnia w takich warunkach roślina wytworzy dekoracyjne barwne pseudo kwiaty. Bardzo ważne jest uważanie na sok rośliny. Opracowały: Urszula Chałko, Iwona Pajewska

BEGONIA Rodzaj Begonia obejmuje bardzo wiele gatunków pnączy, krzewów i roślin zielnych. Od maleńkich i płożących po ziemi do olbrzymów wysokości do 2 m. Ich korzenie, według których rośliny te klasyfikowane, bywają cienkie, bulwiaste lub kłączowe, występują nawet zdrewniałe lub mięsiste korzenie powietrzne. Pod względem innych cech wszystkie begonie są do siebie podobne. Liście, na przykład, mogą być różnej barwy, kształtu i faktury, lecz zawsze wyrastają naprzemianległe z pochew i są symetryczne. Kwiatostany złożone z mięsistych kwiatów są jedno płciowe, choć każda roślina wytwarza kwiaty obu płci. Kwiaty żeńskie są mniej okazałe niż męskie i mają charakterystyczną, trójdzielną zarodnię widoczną za płatkami. Begonie to rośliny tropikalne i subtropikalne, głównie z Ameryki. Doskonale nadają się do uprawy domowej, w mieszkaniu lub szklarni, a większość z nich nie potrzebuje zbyt wiele światła. Wielkość: Wysokość 15-25 cm. Oświetlenie: Światło rozproszone. Temperatura: Pokojowa. Podlewanie: Od wiosny do jesieni podlewać obficie zimą oszczędnie. Nawożenie: Od wiosny do jesieni zasilać co dwa tygodnie pożywką w płynie. Rozmnażanie: W dowolnej porze roku, przez podział rośliny lub wiosną przez sadzonki liściowe. Szczególne wymagania: Roślina potrzebuje wilgotnego powietrza, dobrze jest więc postawić ją w kuwecie z mokrymi kamykami i regularnie zraszać. Należy też dbać o jej higienę, ponieważ w wilgotnej atmosferze rozwija się szara pleśń. Wszystkie uszkodzone lub zwiędłe liście, więc natychmiast usunąć. Opracowali: Hubert Tylęda, Paweł Bierdziewski

Jukka włóknista, Jukka karolińska (Yucca filamentosa) Pochodzenie: Roślina pochodzi z południowo-wschodnich stanów USA. Wygląd: Ma ona grubą, zdrewniałą łodygę i sztywne, lancetowate liście, ułożone w luźne rozety na wierzchołkach pędów. Wielkość: Wysokość 1,5m. Oświetlenie: Bezpośrednie nasłonecznienie. Toleruje również światło rozproszone. Temperatura: Temperatura pokojowa najlepiej rośnie w chłodnej szklarni lub w dużym pokoju. Podlewanie: Od wiosny do jesieni podlewać bardzo obficie, zimą bardzo umiarkowanie, żeby ziemia nie była przesuszona. Nawożenie: Od wiosny do jesieni zasilać co dwa tygodnie pożywką w płynie. Zimą rośliny nie zasilamy. Rozmnażanie: Przez oddzielanie młodych pędów lub z kawałków łodyg. Umieszcza się je w doniczce z mieszanką ziemi kompostowej i piasku oraz drobnego żwiru. Młode rośliny należy ustawić średnio nasłonecznionym miejscu. Opracowali: Kamil Buchowiecki, Kamil Żukowski

Pelargonia Opis Pelargonia pochodzi głównie z Afryki Południowej, a wszystkie obecne formy są ich mieszańcami, osiągniętymi w toku wielu lat hodowli. Są to królowe wśród roślin balkonowych. Kwiaty mogą być pojedyncze lub pełne, zebrane w baldachy o żywych barwach: czerwieni, różu, purpury, karminu, fioletu, bieli Charakterystycznym w ubarwieniu tych roślin jest kontrastowa plama u nasady płatków korony. Uprawa Pelargonie rabatowe i bluszczolistne, lubią przebywać na otwartej przestrzeni, rabatowa lubi pełne nasłonecznienie a bluszczolistna woli miejsce półcieniste. Nie mniej jednak ich moc adaptacyjna jest bardzo duża, więc poradzą sobie również w innych warunkach. Pelargonie pachnące w okresie od maja do października mogą przebywać na świeżym powietrzu a zimą tak jak pozostałe powinna mieć zapewnione jasne i chłodniejsze stanowisko ok. 8-10ºC. Przeważnie z braku miejsca pelargonie bluszczolistne i rabatowe są wyrzucane, choć ci, co mają miejsce zimuję je z sukcesem. Pelargonie nie mają specjalnych wymagań, co do podłoża, winno ono być ziemią kompostową z dodatkiem torfu i piasku, substrat torfowy, czy ziemia znormalizowana będzie również odpowiednia... Nawozimy po dwóch, trzech tygodniach od posadzenia, najlepiej płynnymi nawozami w odstępach 7-10 dni. Możemy również zastosować nawozy o długim działaniu, wówczas nie będziemy musieli pilnować terminów nawożenia, w przypadku deszczowych dni, nawożenie ograniczamy. Pelargonie sadzimy nie za gęsto, aby się nie dusiły, odległość między nimi nie powinna być mniejsza niż 25 cm. Ważnym zabiegiem jest, na bieżąco usuwać przekwitłe kwiaty. Zastosowanie W zależności od grupy nadają się zarówno do obsadzania kwietników, na rabaty, do skrzynek, donic, pojemników, jak również jako rośliny do ozdoby naszych mieszkań. Okres kwitnienia Od maja do jesieni. Opracowali: Łukasz Daniłowicz, Damian Sawicki

Echmea wstęgowata Aechmea fasciata Pochodzenie: Ameryka Południowa (Brazylia), odkryta w 1826 r. Opis: Roślina tworzy rozety skórzastych liści, pokrytych szarym nalotem ułożonym w pręgi. Ze środka rozety wyrasta różowy pęd kwiatostanowy. Właściwe kwiaty koloru niebieskiego pojawiają się miedzy przykwiatkami. Światło: Echmea toleruje dosyć szerokie spektrum oświetlenia, dobrze rośnie w miejscu z dużą ilości rozproszonego światła, jednak nie powinna być narażona na mocne bezpośrednie promienie słońca. Podlewanie: Wymaga dość wilgotnej ziemi, choć znosi okresy przesuszenia. Woda do podlewania nie powinna zawierać wapnia. Ważne jest by wewnątrz rozety liściowej znajdowała się niewielka ilość wody. Nawożenie: Od wiosny do jesieni zasilamy słabym roztworem nawozu wieloskładnikowego raz na miesiąc. Zimą nie nawozimy. Rozmnażanie: Po kwitnieniu kwiatostan obumiera, jednocześnie pojawiają się boczne odrosty, które można oddzielić, gdy osiągną około połowę wielkości starej rośliny. Ponieważ jest to w naturze epifit (rośnie na drzewach, które służą jej za podporę) doniczka z ziemią służy do utrzymania rośliny w pionie, rozety można przymocowywać do konarów czy dużych kawałków kory. Opracowali: Sylwia Siemienkiewicz, Krzysztof Popławski