INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 13 2a i art. 14b 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 listopada 2018 r. (data wpływu 26 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia stawki podatku VAT w wysokości 8% dla usługi najmu jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 26 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia stawki podatku VAT w wysokości 8% dla usługi najmu. We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny: Wnioskodawca (Spółka z o.o.) świadczy usługę zakwaterowania na rzecz swoich pracowników (zleceniobiorców). Spółka w związku z ww. usługą stosuje stawkę podatku VAT w wysokości 8%. Spółka w celu zakwaterowania swoich pracowników (zleceniobiorców) wynajmuje lokale od innej spółki. Okres korzystania z miejsca noclegowego przez pracowników jest różny (ze względu na rotację pracowników oraz czynniki zewnętrzne), może wynosić np. 2 tygodnie, miesiąc lub kilka bądź kilkanaście miesięcy. Dany pracownik może wynajmować miejsce noclegowe nawet dłużej niż rok. Celem pracownika nie jest przeniesienie interesu życiowego do danej miejscowości, ale możliwość przebywania w niej w związku z wykonywaną pracą (przede wszystkim są to pracownicy pochodzący z zagranicy). Usługi, które świadczy Wnioskodawca są zbliżone do usług hotelowych - opłata pobierana jest za miejsce noclegowe, natomiast brak jest usług charakterystycznych dla hotelu. Zdaniem Wnioskodawcy świadczone usługi należy zakwalifikować jako usługi krótkotrwałego zakwaterowania tj. PKWiU 55.20.19.0 - Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi. Spółka ma wątpliwości, czy stosuje właściwą stawkę podatku VAT. W związku z powyższym opisem Wnioskodawca zadał następujące pytanie: Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo stosując, w przedstawionym stanie faktycznym, stawkę podatku VAT w wysokości 8%? Stanowisko Wnioskodawcy: Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, należy zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 8%. Według Wnioskodawcy nadrzędny jest cel - Wnioskodawca wynajmuje miejsca noclegowe swoim pracownikom (zleceniobiorcom) w celu ich zakwaterowania. W opinii Wnioskodawcy, z racji celu świadczonej usługi, jakim jest zapewnienie miejsca noclegowego pracownikowi (zleceniobiorcy), a nie celu mieszkalnego (pracownik jest zakwaterowany sam, a nie wraz ze swoją rodziną, której miejsce zamieszkania jest z dala od miejsca pracy) należy zastosować stawkę VAT w wysokości 8%. Okres wynajmowania miejsca noclegowego przez pracowników jest różny - ze względu na rotację pracowników oraz czynniki zewnętrzne (może wynosić 2 tygodnie, miesiąc lub kilka a także kilkanaście miesięcy). Dany pracownik może wynajmować miejsce noclegowe nawet dłużej niż
rok. Co istotne, celem pracownika nie jest przeniesienie interesu życiowego do danej miejscowości, ale możliwość przebywania w niej w związku z wykonywaną pracą (przede wszystkim są to pracownicy pochodzący z zagranicy). Zdaniem Wnioskodawcy okres wynajmowania miejsca noclegowego danemu pracownikowi nie wpływa na zmianę kwalifikacji danego świadczenia, jako usługi krótkotrwałego zakwaterowania, ponieważ nawet mimo dłuższego okresu zakwaterowania cel jest nadal ten sam (vide: interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 marca 2017 roku znak: 3063-ILPP2-3.4512.46.2017.1.ZD). Usługi, które świadczy Wnioskodawca są zbliżone do usług hotelowych - opłata pobierana jest za miejsce noclegowe, natomiast brak jest usług charakterystycznych dla hotelu. Wobec tego, że w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym nie mamy do czynienia z realizacją celu mieszkaniowego, ale z celem krótkotrwałego zakwaterowania, wskazane przez Wnioskodawcę przepisy ustawy o VAT stanowią, że w takiej sytuacji podatnik stosuje stawkę 8%. Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%. Z kolei pod pozycją 163 ww. załącznika, znajdują się usługi związane z krótkotrwałym zakwaterowaniem (PKWiU 55). Przepisy ustawy o VAT nie wskazują ile czasu ma trwać zakwaterowanie, aby uważać je za krótkotrwałe. Wnioskodawca uważa, że przymiotnik krótkotrwały funkcjonuje w tym zakresie również jako określenie, że zdarzenie ma charakter czasowy, przejściowy, a nie trwały. Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, iż właściwa stawka podatku VAT w przedstawionym stanie faktycznym wynosi 8%. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe. Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji. Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: PKWiU, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi. Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych. Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się
w ramach określonych w art. 14b 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ( ). W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Wedle art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Od 1 stycznia 2011 r., na potrzeby podatku od towarów i usług, stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.). Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku. I tak, w myśl art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f: stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%. Zastosowanie preferencyjnych stawek podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy. W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7% (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. stawka ta wynosi 8%) pod pozycją nr 163 wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. Usługi związane z zakwaterowaniem.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługę zakwaterowania na rzecz swoich pracowników (zleceniobiorców). Spółka w celu zakwaterowania swoich pracowników (zleceniobiorców) wynajmuje lokale od innej spółki. Okres korzystania z miejsca noclegowego przez pracowników jest różny (ze względu na rotację pracowników oraz czynniki zewnętrzne), może wynosić np. 2 tygodnie, miesiąc lub kilka bądź kilkanaście miesięcy. Dany pracownik może wynajmować miejsce noclegowe nawet dłużej niż rok. Celem pracownika nie jest przeniesienie interesu życiowego do danej miejscowości, ale możliwość przebywania w niej w związku z wykonywaną pracą (przede wszystkim są to pracownicy pochodzący z zagranicy). Usługi, które świadczy Wnioskodawca są zbliżone do usług hotelowych - opłata pobierana jest za miejsce noclegowe, natomiast brak jest usług charakterystycznych dla hotelu. Zdaniem Wnioskodawcy świadczone usługi należy zakwalifikować jako usługi krótkotrwałego zakwaterowania tj. PKWiU 55.20.19.0 - Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi. Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia czy postępuje prawidłowo stosując, w przedstawionym stanie faktycznym, stawkę podatku VAT w wysokości 8%. Biorąc pod uwagę opis sprawy w kontekście wskazanych przepisów ustawy o VAT należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Wnioskodawca świadczy usługę wynajmu lokalu w celu zakwaterowania swoich pracowników i jednocześnie usługi te, jak wskazał Wnioskodawca, są usługami krótkotrwałego zakwaterowania mieszczącymi się pod symbolem PKWiU 55.20.19.0, to podlegać one będą opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2, jako wymienione w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1. z zastosowaniem art. 119a; 2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 2 pkt 4a (art. 53 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.