Standardy kształcenia dla kierunku studiów: Oceanotechnika A. STUDIA PIERWSZEGO STOPNIA

Załącznik nr 72 Standardy kształcenia dla kierunku studiów: Oceanotechnika A. STUDIA PIERWSZEGO STOPNIA I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia pierwszego stopnia trwają nie krócej niŝ 7 semestrów. Liczba godzin zajęć nie powinna być mniejsza niŝ 2500. Liczba punktów ECTS (European Credit Transfer System) nie powinna być mniejsza niŝ 210. II. KWALIFIKACJE ABSOLWENTA Absolwenci studiów posiadają podstawową wiedzę z zakresu nauk matematyczno-fizycznych, nauk technicznych w zakresie budowy i eksploatacji statków, okrętów i obiektów oceanotechnicznych oraz z ekonomii, organizacji produkcji i marketingu. Po ukończeniu studiów są przygotowani do: wykonywania podstawowych prac związanych z projektowaniem konstrukcji i technologią budowy i remontu okrętów oraz obiektów oceanotechnicznych; organizowania i nadzorowania produkcji w zakładach przemysłu okrętowego; organizowania i prowadzenie prac remontowych okrętów i obiektów oceanotechnicznych oraz obsługi siłowni i urządzeń okrętowych. Zgodnie z posiadaną wiedzą i umiejętnościami uzyskanymi w czasie studiów są przygotowani do pracy w: stoczniach produkcyjnych; stoczniach remontowych; zakładach kooperujących z przemysłem okrętowym; biurach projektowo-konstrukcyjnych przemysłu okrętowego; słuŝbach technicznych przedsiębiorstw armatorskich; siłowniach jednostek pływających i innych obiektów morskich; placówkach naukowo-badawczych przemysłu okrętowego; przedsiębiorstwach eksploatacji mórz i oceanów; administracji morskiej i nadzorze technicznym oraz portach i terminalach. Absolwenci studiów powinni znać język obcy na poziomie biegłości B2 Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego Rady Europy oraz umieć posługiwać się językiem specjalistycznym z zakresu problematyki oceanotechnicznej. Powinni być przygotowani do podjęcia studiów drugiego stopnia. III. RAMOWE TREŚCI KSZTAŁCENIA III.1 GRUPY TREŚCI KSZTAŁCENIA, MINIMALNA LICZBA GODZIN ZAJĘĆ ZORGANIZOWANYCH ORAZ MINIMALNA LICZBA PUNKTÓW ECTS godziny ECTS A. GRUPA TREŚCI PODSTAWOWYCH 555 56 B. GRUPA TREŚCI KIERUNKOWYCH 360 36 Razem 915 92 III.2 SKŁADNIKI TREŚCI KSZTAŁCENIA W GRUPACH, MINIMALNA LICZBA GODZIN ZAJĘĆ ZORGANIZOWANYCH ORAZ MINIMALNA LICZBA PUNKTÓW ECTS

godziny ECTS A. GRUPA TREŚCI PODSTAWOWYCH 555 56 Treści kształcenia w zakresie: 1. Matematyki 120 2. Fizyki 60 3. Mechaniki 135 4. Elektrotechniki i elektroniki 30 5. Grafiki inŝynierskiej 30 6. Materiałoznawstwa i techniki wytwarzania 30 7. Termodynamiki 30 8. Podstaw konstrukcji maszyn 30 9. Podstaw automatyki 30 10. Ekonomii i zarządzania 30 11. InŜynierii jakości i ochrony środowiska 30 B. GRUPA TREŚCI KIERUNKOWYCH 360 36 Treści kształcenia w zakresie: 1. Podstaw projektowania, konstrukcji i budowy okrętów 210 2. Systemów energetycznych i pomocniczych okrętów 150 III.3 WYSZCZEGÓLNIENIE TREŚCI I EFEKTÓW KSZTAŁCENIA A. GRUPA TREŚCI PODSTAWOWYCH 1. Kształcenie w zakresie matematyki Treści kształcenia: Elementy logiki i teorii zbiorów. Liczby zespolone. Podstawy geometrii analitycznej. Algebra macierzy. Układy algebraiczne równań liniowych. Rachunek róŝniczkowy i całkowy funkcji jednej i wielu zmiennych. Równania róŝniczkowe zwyczajne. Równania róŝniczkowe cząstkowe. Szeregi liczbowe. Statystyka matematyczna. Elementy rachunku prawdopodobieństwa. Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: opisu matematycznego zjawisk fizycznych; stosowania metod matematycznych w obróbce danych eksperymentalnych; stosowania metod matematycznych w analizach inŝynierskich, projektowaniu i konstruowaniu okrętów. 2. Kształcenie w zakresie fizyki Treści kształcenia: Podstawy mechaniki klasycznej. Prawa zachowania w fizyce. Podstawy fizyki ciała stałego. Podstawy fizyki współczesnej (budowa materii, teoria względności). Drgania i fale. Mechaniczne, elektryczne i magnetyczne własności materii. Fale elektromagnetyczne. Elektryczność. Polaryzacja, interferencja i dyfrakcja fal. Ogólna teoria pomiarów w fizyce. Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: rozumienia zjawisk i procesów fizycznych w przyrodzie; wykorzystywania praw fizyki w technice; pomiaru lub określania wielkości fizycznych. 3. Kształcenie w zakresie mechaniki Treści kształcenia: Statyka: warunki równowagi, wyznaczanie sił w układach płaskich i przestrzennych. Kinematyka: równania ruchu punktu, ruch płaski, ruch względny, ruch kulisty. Dynamika: twierdzenia o ruchu układów materialnych, równania ruchu, dynamika ciała sztywnego, dynamika układów dyskretnych. Podstawy mechaniki analitycznej, zasada prac przygotowanych. Własności mechaniczne materiałów. Prawo Hooke'a. Rozciąganie i ściskanie. Ścinanie. Momenty bezwładności figur płaskich. Skręcanie. Zginanie. Elementy analizy stanów 2

napręŝenia i odkształcenia. Wytrzymałość złoŝona. Wyboczenia spręŝyste i spręŝystoplastyczne pręta. Metody energetyczne. Metody analizy wytrzymałości, odkształceń i stateczności konstrukcji. Metody elementów skończonych. Drgania swobodne i wymuszone układów mechanicznych o jednym stopniu swobody i o skończonej liczbie stopni swobody. Drgania na statkach, źródła wymuszeń i metody obliczeń. Ogólne równania ruchu płynów. Własności wektora napręŝeń w płynie. Tensor napręŝenia w płynie newtonowskim. Równanie Naviera- Stokesa. Elementy dynamiki cieczy idealnej. Całki równań ruchu. Reakcje hydrostatyczne. Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: stosowania podstawowej wiedzy z mechaniki, wytrzymałości, mechaniki konstrukcji, teorii drgań i mechaniki płynów w projektowaniu i analizowaniu konstrukcji okrętów. 4. Kształcenie w zakresie elektrotechniki i elektroniki Treści kształcenia: Silniki i prądnice. Transformatory. Urządzenia elektroenergetyki. Warunki pracy elektrycznych urządzeń okrętowych. Elektrownia okrętowa. Okrętowe sieci elektryczne. Systemy rozdziału energii elektrycznej. Urządzenia pomiarowe, sygnalizacyjne i alarmowe. Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: projektowania, budowy i eksploatacji okrętowych systemów i urządzeń elektrycznych i elektronicznych. 5. Kształcenie w zakresie grafiki inŝynierskiej Treści kształcenia: Zasady odwzorowań. Obrazy punktów, prostych i płaszczyzn. Elementy wspólne. Elementy równoległe i prostopadłe. Obroty i kłady. Transformacje. Rzuty i przekroje. Przenikanie. Zasady zapisu geometrii konstrukcji. Normy. Wymiarowanie. Oznaczanie chropowatości i falistości. Połączenia. Rysunki części maszyn i mechanizmów. Rysunki wykonawcze i złoŝeniowe. Schematy. Zmiany na rysunkach. Podstawy rysunku okrętowego. Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: projektowania geometrii i przygotowywania dokumentacji technicznej maszyn i urządzeń; przedstawiania graficznego statku (wyposaŝenia i konstrukcji); komputerowego projektowania oraz czytania dokumentacji. 6. Kształcenie w zakresie materiałoznawstwa i techniki wytwarzania Treści kształcenia: Struktura stopów metali. śelazo i jego stopy. Stopy metali nieŝelaznych w okrętownictwie. Materiały niemetalowe. Zastosowanie materiałów niemetalowych w okrętownictwie. Powłoki i ochrona antykorozyjna. Spawalnictwo. Obróbka metali. Obróbka materiałów niemetalowych. Technologie metali i stopów. Technologie materiałów kompozytowych. Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: wykorzystania metali i materiałów niemetalowych w budowie okrętów oraz maszyn i urządzeń okrętowych; definiowania i doboru parametrów realizacji podstawowych procesów wytwarzania. 7. Kształcenie w zakresie termodynamiki Treści kształcenia: Równowaga termiczna. Zasady termodynamiki. Właściwości i prawa gazów. Mieszaniny gazów. Przemiany gazów rzeczywistych. Obiegi termodynamiczne. Para wodna i gazy wilgotne. Podstawowe prawa transportu ciepła. Spalanie. Wymienniki ciepła. Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: stosowania praw termodynamiki w projektowaniu, budowie i eksploatacji okrętowych maszyn cieplnych. 8. Kształcenie w zakresie podstaw konstrukcji maszyn Treści kształcenia: Zasady konstruowania. Tolerancje, pasowania, błędy wykonania. Budowa i działanie podstawowych elementów maszyn. Osie i wały. Sprzęgła i hamulce. ŁoŜyska. Przekładnie mechaniczne. Połączenia. Podstawowe obliczenia i dobór elementów maszyn. Elementy tribologii. Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: projektowania i nadzorowania wytwarzania maszyn i urządzeń okrętowych. 9. Kształcenie w zakresie podstaw automatyki Treści kształcenia: Sygnał, informacja, sterowanie. Schemat blokowy. Przepływ sygnałów. Klasyfikacja układów automatyki. Opisy matematyczne układów. Stabilność układów 3

sterowania. Jakość sterowania. Czujniki, przetworniki, elementy wykonawcze, regulatory. Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: stosowania podstawowej wiedzy z automatyki w projektowaniu, nadzorowaniu, wytwarzaniu i eksploatacji okrętowych systemów automatyki. 10. Kształcenie w zakresie ekonomii i zarządzania Treści kształcenia: Podstawowe kategorie i prawa ekonomii. Ogólne uwarunkowania wzrostu produkcji i rozwoju ekonomicznego. Przedsiębiorstwo i rynek w gospodarce. Istota i rozwój nauk o organizacji i zarządzaniu w przemyśle. Problemy organizacyjno-prawne w przedsiębiorstwach budowy i remontu statków. Cele ekonomiczne przedsiębiorstwa. Kooperacja w przemyśle okrętowym. Problemy planowania. Podstawy elastyczności przemysłowej. System rezerw przedsiębiorczości. Czynnik ludzki we współczesnej gospodarce. Wybrane problemy międzynarodowych stosunków ekonomicznych. Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: stosowania podstawowej wiedzy z zakresu ekonomii i zarządzania. 11. Kształcenie w zakresie inŝynierii jakości i ochrony środowiska Treści kształcenia: Jakość w przedsiębiorstwie przemysłowym. Projektowanie i analiza jakości, techniki menedŝerskie. Systemy doskonalenia jakości. Zarządzanie projakościowe. Certyfikaty jakości. Stan prawny. Odpady i pozostałości produkcyjne w stoczniach. Charakterystyka emisji i zanieczyszczeń. Metody redukcji i utylizacji odpadów. Materiały i technologie proekologiczne. Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: korzystania z systemów ISO w działalności inŝynierskiej; rozpoznawania zagroŝeń dla środowiska ze strony zakładów sektora okrętowego. B. GRUPA TREŚCI KIERUNKOWYCH 1. Kształcenie w zakresie podstaw projektowania, konstrukcji i budowy okrętów Treści kształcenia: Środowisko morskie jego eksploatacja. Systemy Ŝeglugowe, instytucje morskie, konwencje. Charakterystyka typów statków i innych obiektów pływających. Podstawy geologii morskiej nieoŝywione zasoby morskie w wodzie, na dnie i podmorskie. Zakres i metody badań środowiska morskiego. Eksploatacja nieoŝywionych zasobów morskich techniki i urządzenia wydobywcze. Udział Polski w eksploatacji Światowego Oceanu. Charakterystyki geometryczne i hydrostatyczne kadłuba statku. Pływalność statków i obiektów oceanotechnicznych. Stateczność statku nieuszkodzonego statyczna i dynamiczna. Niezatapialność i stateczność awaryjna. Właściwości oporowo-napędowe: opływ i opór kadłuba, sprawność napędowa, pędniki okrętowe, kinematyka i dynamika śruby okrętowej, podstawy projektowania pędnika okrętowego. Podstawy dynamiki statku: właściwości morskie i właściwości manewrowe. Falowanie morskie, oddziaływanie falowania na statek, ruchy statku na fali. Siły działające na statek manewrujący, stateczność kursowa, próby manewrowe. Klasyfikacja funkcjonalna i konstrukcyjna statków. Charakterystyka techniczna statków, parametry główne, rozplanowanie przestrzenne. Główne podsystemy funkcjonalne statków. Proces powstawania statku. Konwencje, przepisy, instytucje klasyfikacyjne. Podstawy teorii projektowania. Metody projektowania i kryteria projektowe. Etapy i fazy powstawania projektu. Główne parametry projektowe. Konwencjonalne metody wstępnego projektowania statków. Koncepcja statku optymalnego. Przepisy dotyczące budowy i klasyfikacji statków. Podstawowe cechy konstrukcji kadłuba statku. Przykłady rozwiązań konstrukcyjnych. ObciąŜenia konstrukcji kadłuba. Wytrzymałość lokalna, strefowa i ogólna kadłuba statku. Konstrukcje poszczególnych rejonów kadłuba. Typy elementów konstrukcyjnych: funkcje, podstawowe formy pracy, typowe obciąŝenia, szczegóły konstrukcyjne. Poszycie, usztywnienia, wiązary podpierające i wspomagające, łączniki, węzłówki, elementy pomocnicze. Koncepcja konstrukcji: wybór postaci konstrukcyjnej, wybór układu wiązań, rozmieszczenie wiązarów podpierających usztywnienia i wiązarów 4

wspomagających, szczegóły konstrukcyjne. Konstrukcja dna podwójnego i pojedynczego, grodzi poprzecznych, burt pojedynczych i podwójnych, pokładów, skrajników. Specyficzne problemy i ogólne rozwiązania konstrukcyjne kadłubów statków wyspecjalizowanych. Problemy drgań i hałasów. Metody projektowania konstrukcji kadłuba. Stocznia jako system produkcyjny. Statek jako obiekt produkcyjny. Struktura procesu produkcyjnego w stoczni budowlanej. Podstawowe prawa i pojęcia technologii budowy statku. Własności technologiczne materiałów kadłubowych. Procesy łączenia konstrukcji. Połączenia spawane elementów konstrukcyjnych. Oprzyrządowanie produkcji i remontu statków. Procesy budowy: obróbka, prefabrykacja, montaŝ, wyposaŝenie, wodowanie, próby zdawczo-odbiorcze, transport. Integracja procesów technologicznych budowy i wyposaŝenia. Kontrola technologicznych procesów produkcji statku. Problemy technologiczne budowy obiektów oceanotechnicznych. Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: stosowania wiedzy o środowisku morskim w eksploracji i eksploatacji morza; wykorzystywania wiedzy do analizowania i projektowania okrętów z punktu widzenia stateczności, niezatapialności, cech napędowych, morskich i manewrowych; projektowania konstrukcyjnego kadłubów róŝnych typów statków z uwzględnieniem wymagań klasyfikacyjnych i zasad wiedzy inŝynierskiej; projektowania, planowania i stosowania procesów technologicznych w budowie okrętów i obiektów oceanotechnicznych. 2. Kształcenie w zakresie systemów energetycznych i pomocniczych okrętów Treści kształcenia: Okrętowe urządzenia przeładunkowe i transportowe. Zamknięcia luków ładunkowych. Systemy mocowania ładunków. Rampy i furty ładunkowe. Pokłady podnoszone. Urządzenia sterowe, kotwiczne, cumownicze, holownicze, połowowe. Środki i urządzenia ratunkowe. Systemy sterów strumieniowych. Urządzenia sterowo-napędowe. Systemy stabilizacji kołysań. Systemy balastowe i ładunkowe ładunków płynnych, sypkich. Systemy wentylacji. Systemy kontrolowanej atmosfery w ładowniach i kontenerach. Obieg chłodniczy i pompy ciepła. Instalacje chłodnicze. Maszyny cieplne okrętowe: tłokowy silnik spalinowy, turbina, spręŝarka. Silniki hydrauliczne. Zasada działania i regulacji. Obiegi porównawcze okrętowych maszyn cieplnych. Podstawowe zagadnienia konstrukcyjne i eksploatacyjne. Główne układy napędowe. Urządzenia linii wałów: przekładnie, sprzęgła, łoŝyska i uszczelnienia. Współpraca układu silnikpędnik-kadłub. Okrętowe siłownie motorowe i turbinowe. Urządzenia pomocnicze siłowni. Elementy przestrzennego rozplanowania siłowni. Automatyzacja urządzeń siłowni okrętowej zakres sterowania, zakłócenia. Nośniki i źródła energii dla okrętów. Instalacje zęzowe, balastowe i sanitarne. Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: projektowania, budowy i eksploatacji urządzeń i instalacji ogólnookrętowych; projektowania, budowy i eksploatacji róŝnych rodzajów okrętowych silników i układów napędowych; projektowania, budowy i eksploatacji róŝnych typów siłowni okrętowych. IV. PRAKTYKI Praktyki powinny trwać nie krócej niŝ 6 tygodni. Zasady i formę odbywania praktyk ustala jednostka uczelni prowadząca kształcenie. V. INNE WYMAGANIA 1. Programy nauczania powinny przewidywać zajęcia z zakresu wychowania fizycznego w wymiarze 60 godzin, którym moŝna przypisać do 2 punktów ECTS; języków obcych w wymiarze 120 godzin, którym naleŝy przypisać 5 punktów ECTS; technologii informacyjnej w wymiarze 30 godzin, którym naleŝy przypisać 2 punkty ECTS. Treści kształcenia w zakresie technologii informacyjnej: podstawy technik informatycznych, przetwarzanie tekstów, arkusze kalkulacyjne, bazy danych, grafika menedŝerska i/lub prezentacyjna, usługi 5

w sieciach informatycznych, pozyskiwanie i przetwarzanie informacji powinny stanowić co najmniej odpowiednio dobrany podzbiór informacji zawartych w modułach wymaganych do uzyskania Europejskiego Certyfikatu Umiejętności Komputerowych (ECDL European Computer Driving Licence). 2. Programy nauczania powinny zawierać treści humanistyczne w wymiarze nie mniejszym niŝ 60 godzin, którym naleŝy przypisać nie mniej niŝ 3 punkty ECTS. 3. Programy nauczania powinny przewidywać zajęcia z zakresu ochrony własności intelektualnej, bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii. 4. Przynajmniej 50% zajęć powinny stanowić seminaria, ćwiczenia audytoryjne, laboratoryjne i projektowe lub pracownie problemowe. 5. Student otrzymuje 15 punktów ECTS za przygotowanie pracy dyplomowej (projektu inŝynierskiego) i przygotowanie do egzaminu dyplomowego. ZALECENIA 1. Wskazana jest znajomość języka angielskiego. 2. Przy tworzeniu programów nauczania mogą być stosowane kryteria FEANI (Fédération Européenne d'associations Nationales d'ingénieurs). 6

B. STUDIA DRUGIEGO STOPNIA I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia drugiego stopnia trwają nie krócej niŝ 3 semestry. Liczba godzin zajęć nie powinna być mniejsza niŝ 900. Liczba punktów ECTS nie powinna być mniejsza niŝ 90. II. KWALIFIKACJE ABSOLWENTA Absolwenci uzyskują zaawansowaną wiedzę ogólnotechniczną oraz umiejętności niezbędne do jej twórczego wykorzystania w projektowaniu, budowie, remontach i eksploatacji statków, obiektów oceanotechnicznych i systemów występujących w szeroko rozumianej gospodarce morskiej. Przygotowani są do: wykonywania prac projektowo-konstrukcyjnych w obszarze oceanotechniki; prowadzenia prac naukowo-badawczych w obszarze oceanotechniki; zarządzania produkcją, eksploatacją i remontami okrętów i obiektów oceanotechnicznych oraz pracy zespołowej w środowisku międzynarodowym. Absolwenci przygotowani są do pracy w: zakładach produkcyjnych szeroko rozumianego sektora okrętowego; biurach projektowo-konstrukcyjnych przemysłu okrętowego i gospodarki morskiej; ośrodkach badawczo-rozwojowych przemysłu okrętowego i gospodarki morskiej; przedsiębiorstwach doradczo-konsultingowych w obszarze oceanotechniki; instytucjach klasyfikacyjnych okrętownictwa; administracji morskiej oraz międzynarodowych instytucjach sektora okrętowego. Absolwenci powinni mieć wpojone nawyki ustawicznego kształcenia i rozwoju zawodowego oraz być przygotowani do podejmowania wyzwań badawczych i kontynuacji edukacji na studiach trzeciego stopnia (doktoranckich). III. RAMOWE TREŚCI KSZTAŁCENIA III.1 GRUPY TREŚCI KSZTAŁCENIA, MINIMALNA LICZBA GODZIN ZAJĘĆ ZORGANIZOWANYCH ORAZ MINIMALNA LICZBA PUNKTÓW ECTS godziny ECTS A. GRUPA TREŚCI PODSTAWOWYCH 90 8 B. GRUPA TREŚCI KIERUNKOWYCH 150 14 Razem 240 22 III.2 SKŁADNIKI TREŚCI KSZTAŁCENIA W GRUPACH, MINIMALNA LICZBA GODZIN ZAJĘĆ ZORGANIZOWANYCH ORAZ MINIMALNA LICZBA PUNKTÓW ECTS godziny ECTS A. GRUPA TREŚCI PODSTAWOWYCH 90 8 Treści kształcenia w zakresie: 1. Probabilistyki i modelowania matematycznego w oceanotechnice 45 2. Podstaw oceanologii 45 B. GRUPA TREŚCI KIERUNKOWYCH 150 14 Treści kształcenia w zakresie: 1. Technologii rozwojowych, organizacji produkcji okrętowej, zarządzania projektami i inŝynierii jakości 2. Podstaw teorii optymalizacji, niezawodności, diagnostyki i bezpieczeństwa systemów 3. Systemów komputerowych w oceanotechnice 7

III.3 WYSZCZEGÓLNIENIE TREŚCI I EFEKTÓW KSZTAŁCENIA A. GRUPA TREŚCI PODSTAWOWYCH 1. Treści kształcenia w zakresie probabilistyki i modelowania matematycznego w oceanotechnice Treści kształcenia: Elementy probabilistyki: zmienne losowe, funkcje zmiennych losowych, rozkłady prawdopodobieństwa, sygnały losowe główne charakterystyki. Elementy modelowania matematycznego: załoŝenia, formułowanie równań i metody rozwiązania, identyfikacja parametrów, metody weryfikacji modelu, przykłady na modelach fizycznych. Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: stosowania statystyki w oceanotechnice; stosowania modelowania matematycznego do rozwiązywania problemów z zakresu oceanotechniki. 2. Kształcenie w zakresie podstaw oceanologii Treści kształcenia: Fizyczne właściwości i skład chemiczny wody morskiej wpływ głębokości wody na jej właściwości. Prądy powierzchniowe, głębinowe i denne cyrkulacja i wymiana wód. Falowanie morskie modele fali regularnej, falowanie losowe. Pływy i drgania własne akwenu. Cyrkulacja atmosfery nad morzami. Wiatry losowe modele wiatrów. Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: rozumienia zjawisk zachodzących w morzach i oceanach oraz wykorzystania ich w projektowaniu, budowie i eksploatacji obiektów pływających. B. GRUPA TREŚCI KIERUNKOWYCH 1. Kształcenie w zakresie technologii rozwojowych, organizacji produkcji okrętowej, zarządzania projektami i inŝynierii jakości Treści kształcenia: Organizacja produkcji, zarządzanie projektami i inŝynieria jakości w przemyśle okrętowym. System produkcyjny. Proces produkcyjny i struktura produkcyjna. Organizacja procesów i słuŝb pomocniczych. Podstawy sterowania produkcją. Dokumentacja i standardy technologiczne. Zarządzanie i monitoring procesów produkcyjnych. Systemy zarządzania jakością. Wspomagane komputerowo projektowanie i produkcja w technologii budowy okrętów. Specjalne metody technologiczne w zakresie produkcji i remontów. Problemy metrologii klasycznej i zaawansowanej. Problemy odkształceń i napręŝeń własnych konstrukcji kadłuba. Prognozowanie kształtu i wymiarów konstrukcji, bezzapasowe metody produkcji, badania technologiczno-wytrzymałościowe, systemy sterowania skurczami. Problematyka ekologiczna produkcji okrętowej. Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: doboru i aplikacji nowoczesnych metod planowania, organizacji i prowadzenia procesów projektowych i produkcyjnych w zakładach przemysłu okrętowego i gospodarki morskiej. 2. Kształcenie w zakresie podstaw teorii optymalizacji, niezawodności, diagnostyki i bezpieczeństwa systemów Treści kształcenia: Podstawowe pojęcia metodologii projektowania technicznego. Współczesne metody projektowania. Przegląd modeli stosowanych w projektowaniu. Programowanie liniowe. Metoda sympleksowa. Dualizm w programowaniu liniowym. Programowanie nieliniowe. Metody minimalizacji. Metody symulacyjne metoda Monte Carlo. Optymalizacja konstrukcji a oszczędne projektowanie. Podstawy matematyczne teorii niezawodności. Modele niezawodnościowe systemów technicznych. Fizyczna i statystyczna interpretacja wskaźników niezawodności. Struktury niezawodnościowe. Kształtowanie niezawodności. Techniki diagnozy analizy niezawodności. Bezpieczeństwo systemów technicznych. Analiza ryzyka. Niezawodność i bezpieczeństwo układów człowiek obiekt techniczny otoczenie. Metody badań niezawodnościowych oraz ich programowanie. Metody deterministyczne i probabilistyczne oceny jakości urządzeń, systemów i siłowni okrętowych. Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: stosowania wiedzy z teorii optymalizacji w 8

projektowaniu i analizie wytrzymałości konstrukcji, mechanice płynów, modelowaniu pól temperatur oraz zagadnieniach związanych z transportem energii i masy; identyfikacji zagroŝeń w systemach technicznych; budowy struktur niezawodnościowych i wstępnych analiz ryzyka w procesie projektowania. 3. Kształcenie w zakresie systemów komputerowych w oceanotechnice Treści kształcenia: InŜynierskie zastosowania programów do obliczeń matematycznych. Podstawy uŝytkowania programów. Podstawowe obliczenia numeryczne i na symbolach. Programowanie. Rozwiązywanie równań algebraicznych i róŝniczkowych. Operacje na wektorach i macierzach. Interpolacja i aproksymacja funkcji. Optymalizacja. Import oraz eksport danych i wyników. Graficzna prezentacja wyników wykresy dwu- i trójwymiarowe. Stosowanie technologii komputerowych w projektowaniu. Metody tworzenia baz danych statku, urządzeń, systemów i siłowni okrętowych. Efekty kształcenia umiejętności i kompetencje: posługiwania się technikami komputerowymi w oceanotechnice. IV. INNE WYMAGANIA 1. Przynajmniej 50% zajęć powinno być przeznaczone na seminaria, ćwiczenia audytoryjne, laboratoryjne lub projektowe oraz projekty i prace przejściowe. 2. Za przygotowanie pracy magisterskiej i przygotowanie do egzaminu dyplomowego student otrzymuje 20 punktów ECTS. 9