Janusz Janik 1, Dariusz Kozłowski 2, Jerzy Kupiński 3 Wstęp Gestor w procesie logistycznego zabezpieczenia okrętów MW RP Członkostwo Rzeczypospolitej Polskiej w Sojuszu Północnoatlantyckim (NATO) obliguje Marynarkę Wojenną RP do intensyfikacji procesów dostosowawczych, mających na celu osiągnięcie wymaganego poziomu standaryzacji we wszystkich dziedzinach funkcjonowania. Udział wydzielonych jednostek MW RP w działaniach poza granicami kraju wskazuje na potrzebę wdrożenia rozwiązań, które zapewnią doposażenie w sprzęt i systemy zgodne ze standardami NATO. Nadrzędną ideą przyświecającą przedsięwzięciom związanym z planowaniem i realizacją zabezpieczenia logistycznego na rzecz sił MW jest to, aby dzięki rozbudowanej sieci obiektów (zaopatrzeniowych, remontowych, magazynowych, medycznych i koszarowych) podmioty wojskowego systemu logistycznego, w kooperacji z cywilnym potencjałem gospodarczym, były w stanie w jak najkrótszym czasie odtworzyć gotowość bojową jednostek, zaopatrując je i remontując zarówno na morzu jak i w portach. Złożone i wzajemnie skoordynowane działania utrzymujące potencjał logistyczny w SZ RP w kraju i poza jego granicami muszą być realizowane przez sprawnie działający system zasilania, który jest ściśle powiązany z odpowiednimi gałęziami infrastruktury narodowej. Aby spełnić te założenia opracowano i wprowadzono system logistyczny SZ RP. Jednym z elementów biorącym udział w realizacji zadań wynikających z tego procesu jest gestor. Zadania logistyki Logistyka jako dziedzina wiedzy rozwinęła się na gruncie wojska, stanowiąc teorię i praktykę działalności w zakresie zaopatrzenia, dowozu, komunikacji, administracji, konserwacji, remontów, ewakuacji ran- nych i chorych, wykorzystania zasobów miejscowych, realizacji przedsięwzięć budowlanych oraz inwestycji wojskowych 4. W najbardziej zwięzłym znaczeniu są to te aspekty działalności wojskowej, które dotyczą: a) projektowania i rozwoju, pozyskiwania, przechowywania, przemieszczenia, dystrybucji, utrzymania i eksploatacji, ewakuacji i pozbywania się uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz środków bojowych i materiałowych; b) transportu stanów osobowych (transport osobowy); c) pozyskiwania lub budowy, utrzymania, użytkowania i pozbywania się obiektów; d) pozyskiwania i świadczenia usług; e) zabezpieczenia medycznego. Podstawowym zadaniem systemu logistycznego jest zabezpieczenie potrzeb SZ RP w zakresie materiałowym, technicznym, transportu i ruchu wojsk oraz infrastruktury wojskowej w czasie pokoju, kryzysu, zagrożenia wojennego i wojny. W czasie pokoju system logistyczny realizuje zabezpieczenie logistyczne wojsk, gromadzi i utrzymuje zapasy środków bojowych i materiałowych oraz utrzymuje niezbędny potencjał wykonawczy do bieżącego zaopatrywania i obsługi wojsk zabezpiecza wojska w procesie mobilizacji i osiągania wyższych stanów gotowości bojowej, zapewnia ciągłość wsparcia logistycznego sił narodowych na terenie kraju i poza jego granicami, realizuje zadania wsparcia logistycznego sił sojuszniczych w ramach wsparcia przez państwo gospodarza 5. System logistyczny powinien charakteryzować się mobilnością, elastycznością, prostotą i zdolnością do szybkiej reakcji. Jest tak zorganizowany aby zapewnić samowystarczalność na czas trwania operacji, umożliwić wykonanie zadań i utrzymanie zdolności bojowej wspieranych wojsk. 1 dr Janusz Janik, Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej. 2 dr Dariusz Kozłowski, Wyższa Szkoła Oficerska Sił Powietrznych. 3 dr Jerzy Kupiński, Akademia Marynarki Wojennej. 212 4 Encyklopedia powszechna, PWN, Warszawa 1974, t. 2, s. 748. 5 Szt. Gen. 1566/2004, Doktryna Logistyczna Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (DD/4), Warszawa 2004, s. 11-12.
Rys. 1. Umiejscowienie logistyki wojskowej Źródło: opracowanie własne. Celem zabezpieczenia logistycznego Marynarki Wojennej jest zaspokajanie potrzeb sił okrętowych, statków powietrznych, oddziałów i pododdziałów brzegowych w zakresie: ukompletowania, sprawności i gotowości do użycia UiSW oraz środków zaopatrzenia, niezbędnych w procesie szkolenia i walki zarówno w strefie obrony MW jak i poza nią 6. Organizacja zabezpieczenia logistycznego sił własnych działających w strefie obrony MW Funkcja i zadania gestora Zgodnie z przyjętym systemem logistycznym za realizację procesów zabezpieczenia logistycznego Sił Zbrojnych, w tym MW odpowiada Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych RP (IWspSZ) 7 IWspSZ, jako dysponent środków budżetowych II stopnia, w wybranych grupach UiSW wypełnia zadania gestora oraz Centralnego Organu Logistycznego (COL) SZ. W zakresie uzbrojenia i sprzętu morskiego funkcję gestora pełnią komórki organizacyjne podporządkowane dowódcy Marynarki Wojennej 8. Minister Obrony Narodowej decyzją nr 46/MON z 2007 wprowadził pojęcie i określił zadania gestora uzbrojenia i sprzętu wojskowego (UiSW) w resorcie Obrony Narodowej 9. 2 października 2012 r. decyzją nr 308/MON w sprawie określenia funkcji gestorów i centralnych organów logistycznych uzbrojenia i sprzętu wojskowego w resorcie obrony narodowej 10 anulowano wcześniejsze ustalenia i ponownie określono definicję gestora UiSW oraz jego zadania w procesie logistycznym. Ustalono, że gestor UiSW oznacza komórkę lub jednostkę organizacyjną resortu obrony narodowej, a także komórkę wewnętrzną odpowiedzialną za kierunki rozwoju w SZR) oraz organizację procesu wykorzystania bojowego określonego rodzaju (grupy) UiSW. Do zadań gestora UiSW należy: a. znajomość stanu ilościowego i jakościowego, a także perspektyw użytkowania uzbrojenia i sprzętu wojskowego, z uwzględnieniem i wykorzystaniem informacji centralnego organu logistycznego; b. określanie kierunków rozwoju UiSW, a także zasad jego wykorzystania bojowego; c. współuczestniczenie w opracowywaniu wstępnych założeń taktyczno-technicznych (WZTT) dla nowych typów UiSW przewidzianych do pozyskania w trybie realizacji pracy rozwojowej lub wdrożeniowej; d. podejmowanie decyzji o wycofaniu z eksploatacji pojedynczych egzemplarzy etatowego UiSW, nie będących sprzętem powszechnego użytku, poprzez zatwierdzanie wniosków właściwego COL; e. udział w realizacji zadań systemu pozyskiwania, eksploatacji i wycofywania UiSW na zasadach określonych w innych przepisach; f. określanie wymagań eksploatacyjno-technicznych dla sprzętu powszechnego użytku planowanego do zakupu, w celu ujęcia w specyfikacji istotnych warunków zamówienia; g. wnioskowanie o wprowadzenie na wyposażenie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej nowych typów i rodzajów UiSW oraz organizowanie i kierowanie badaniami eksploatacyjno-wojskowymi UiSW; h. opracowywanie, w porozumieniu z właściwym COL, projektów rozkazów i poleceń w sprawie 6 Mar. Woj. 1316/2009, Doktryna Logistyczna Marynarki Wojennej (DD/4.1), Gdynia 2009, s. 14. 7 Szerzej na ten temat A. Bursztyński, Transformacja wojskowego systemu logistycznego w kontekście tworzenia Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych RP, Zeszyty Naukowe Akademii Marynarki Wojennej nr 3 (174), Gdynia 2008, s. 97-108. 8 Mar. Woj. 1316/2009, Doktryna, s. 19 9 Decyzja Nr 46/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 27 stycznia 2007 r., W sprawie określenia funkcji gestorów i centralnych organów logistycznych uzbrojenia i sprzętu wojskowego w resorcie obrony narodowej, Dz. Urz. MON Nr 3, poz. 36, z 2008 r. Nr 3, poz. 16, z 2009 r. Nr 12, poz. 133 oraz z 2011 r. Nr 10, poz. 136. 10 Decyzja Nr 308/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 października 2012 r., W sprawie określenia funkcji gestorów i centralnych organów logistycznych uzbrojenia i sprzętu wojskowego w resorcie obrony narodowej, Dz. Urz. MON Nr 456, poz. 381, z 2012r. 213
wprowadzenia do Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej UiSW nowego typu; i. organizowanie procesu wdrażania do wojsk i proponowanie wycofywania z użytkowania UiSW; j. określanie norm szkoleniowych oraz norm obsad etatowych UiSW; k. opracowywanie przepisów o prowadzeniu gospodarki materiałowo-technicznej w zakresie sprzętu powszechnego użytku; l. ustalanie i aktualizacja norm należności sprzętu i wyposażenia tabelarycznego oraz naliczeniowego; m. wnioskowanie o nadanie UiSW numeru indeksu materiałowego; n. organizowanie szkolenia w zakresie wykorzystywania bojowego i użytkowania UiSW; o. określanie potrzeb Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie dostaw UiSW; p. współudział w pracach związanych z działalnością normalizacyjną i kodyfikacją wyrobów obronnych z wykorzystaniem kodyfikacyjnego systemu informatycznego, a także wnioskowanie o nadanie wybranym pozycjom UiSW natowskiego numeru magazynowego (NSN); q. realizacja zadań wynikających z przyjętych procedur w zakresie pozyskiwania i wycofywania UiSW w Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej; r. zagospodarowywanie wskazanych przez zamawiającego prace rozwojowe i wdrożeniowe (po uzgodnieniu z właściwym gestorem UiSW) wyników tych prac i innych prac finansowanych ze środków resortu obrony narodowej; s. współuczestniczenie w opracowywaniu danych do Programu Mobilizacji Gospodarki w zakresie dostaw i remontów uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz środków bojowych. W odniesieniu do sprzętu powszechnego użytku, posiadającego etatową obsługę gestor UiSW nie realizuje zadań określonych w ust. 1 pkt 2-4, a w odniesieniu do pozostałego sprzętu powszechnego użytku nie realizuje także zadań określonych w pkt 7-9 i 17 11. 214 Zasady planowania zaopatrywania w UiSW SZ RP Planowanie zaopatrywania w UiSW obejmuje dwa etapy: ustalenie potrzeb i możliwości ich zabezpieczenia z posiadanych zapasów na danym szczeblu zaopatrywania lub z nadwyżek innych podległych jednostek oraz 11 Tamże, s. 1-2. zgłoszenie potrzeb zgodnie z obowiązującą podległością, wynikającą z rejonowego systemu zaopatrywania (JW WOG RBLog IWsp SZ Zarząd Planowania Rzeczowego P8). Zasadniczym podmiotem planującym potrzeby UiSW jest WOG, uwzględniający potrzeby własne oraz jednostek będących na jego zaopatrzeniu, zgodnie z ustaleniami wynikającymi z Planu Przydziałów Gospodarczych RON. Podstawę do planowania potrzeb UiSW w WOG stanowią: a) etaty i tabele należności jednostek i instytucji wojskowych, b) zasady i normy zabezpieczenia materiałowotechnicznego potrzeb mobilizacyjnych, wojennych i bieżących, c) normy należności (zużycia) Technicznych Środków Materiałowych (TŚM) oraz okresy używalności (resursy) sprzętu; d) plany i programy szkolenia wojsk, e) plany eksploatacji i napraw oraz plany przeglądów UiSW, f) ustalone na rok budżetowy priorytety w zakresie zakupów. Zaopatrywanie w UiSW w czasie wojny, realizuje się na podstawie istniejącego w czasie pokoju systemu zaopatrywania technicznego, rozwijanego mobilizacyjnie na czas wojny, z możliwością wykorzystania zasobów miejscowych oraz zdobyczy wojennych. Gestor UiSW oraz COL, w zakresie swoich kompetencji, koordynują proces planowania i zaopatrywania jednostek wojskowych w UiSW i mają prawo do wydawania ustaleń w tym zakresie 12. Rola gestora w procesie pozyskiwania sprzętu Jedną z istotniejszych funkcji gestora, jako głównego uczestnika 13, jest określanie kierunków rozwoju UiSW i udział w realizacji zadań systemu jego pozyskiwania, eksploatacji oraz wycofywania. W celu zapewnienia realizacji zadań przez Siły Zbrojne lub osiągnięcia zdolności ustanowiono kategorie potrzeb w zakresie sprzętu wojskowego jako potrzeby bieżące, pilne potrzeby operacyjne i potrzeby perspektywiczne. 12 Logis. 10/2012, Zabezpieczenie, op. cit., s. 26. 13 Decyzja nr 28/MON, Ministra Obrony Narodowej z dnia 7 października 2011 r., w sprawie systemu pozyskiwania, eksploatacji i wycofywania uzbrojenia i sprzętu wojskowego Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. Urz. MON Nr 3, z 2011 r.
Potrzeby te zaspokajane są w zakresie potrzeb bieżących i perspektywicznych poprzez zakup nowego lub będącego na wyposażeniu Sił Zbrojnych sprzętu wojskowego, w tym zakup nowego wraz z jego dostosowaniem, modernizację, prace rozwojowe i zakup usług. W zakresie pilnej potrzeby operacyjnej poprzez zakup nowego lub będącego na wyposażeniu Sił Zbrojnych sprzętu wojskowego, w tym zakup nowego wraz z jego dostosowaniem oraz zakup usług. Pozyskiwanie UiSW ma na celu zapewnienie realizacji zadań SZ RP i powinno odbywać się zgodnie z ustaloną normą obronną cyklu życia UiSW 14 (rysunek 2), obejmującą następujące fazy: identyfikacyjną, analityczno-koncepcyjną oraz realizacyjną, które poprzedzają najistotniejszą z punktu widzenia podsystemu technicznego, fazę eksploatacji UiSW. Finansowanie pozyskiwania UiSW na potrzeby SZ RP realizowane jest na podstawie zatwierdzonego przez Ministra Obrony Narodowej Planu Modernizacji Technicznej (PMT), jednego z centralnych planów rzeczowych, sporządzanych przez Zarząd Planowania Rzeczowego P8 Sztabu Generalnego WP, przy współudziale gestorów, COL i organizatorów systemów funkcjonalnych SZ RP. Zestawienia potrzeb rzeczowych na zakupy UiSW, stanowiące bazę sporządzania PMT, tworzone są przez dysponentów i dyrektorów (szefów, dowódców) właściwych komórek organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej i jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej oraz kierujących innymi instytucjami, których zadania są finansowane z budżetu MON na zasadach określonych odrębnymi przepisami 15. Podstawą uruchomienia procedury pozyskiwania nowego uzbrojenia i sprzętu wojskowego dla Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w ramach potrzeb bieżących są pozycje UiSW ujęte lub planowane do ujęcia w planach modernizacji technicznej. Dla tych zadań gestor opracowuje Wymagania taktyczno-techniczne (WTT). Następnie po uzgodnieniu z szefem Inspektoratu Uzbrojenia (IU), przedstawia je Szefowi SGWP do akceptacji. Szef SGWP akceptuje WTT po uzyskaniu opinii ZPS - P5 oraz ZPR - P8 w zakresie zasadności pozyskania i możliwości sfinansowania pozyskania UiSW określonego w WTT. Zaakceptowane WTT Szef SG WP przesyła Podsekretarzowi Stanu do Spraw Uzbrojenia i Moderni- 14 Cykl życia UiSW to cały okres istnienia danego UiSW rozumiany zgodnie z AAP-48, składający się z etapów: analitycznego (definiowania), rozwoju, produkcji, użytkowania, zabezpieczenia materiałowo-technicznego (wsparcia logistycznego) oraz wycofania rozumianego jako zaprzestanie eksploatacji i utylizację. 15 Logis. 10/2012, Zabezpieczenie techniczne Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Zasady funkcjonowania (DD/4.22), Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych RP, Bydgoszcz 2012, s. 25. zacji, który zleca IU sporządzenie określenia możliwości wykonania. Rys. 1 Cykl życia UiSW Źródło: opracowanie własne na podstawie instrukcji w sprawie zarządzania dokumentacją techniczną uzbrojenia i sprzętu wojskowego, decyzja nr 349/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 września 2011 r oraz AAP-48. W ramach określenia możliwości wykonania, IU we współpracy z gestorami i IWsp. SZ, a w przypadku urządzeń emitujących energię elektromagnetyczną również z Wojskowym Biurem Zarządzania Częstotliwościami, opracowuje: a) Studium wykonalności (SW); b) Wstępne założenia taktyczno-techniczne (WZTT). W "Studium wykonalności" zawiera się rekomendację dotycząca sposobu pozyskania UiSW (zakup lub prace rozwojowe). Opracowane WZTT i SW IU przesyła do rozpatrzenia przez Radę Uzbrojenia w trybie korespondencyjnego uzgodnienia stanowisk. Pozytywnie rozpatrzone WZTT oraz SW IU przesyła do gestora w celu zatwierdzenia. Gestor zatwierdza WZTT i sporządza wniosek w sprawie pozyskania nowego uzbrojenia i sprzętu wojskowego, który z załączonymi WZTT i SW, za pośrednictwem Sekretariatu RU, przedstawia Podsekretarzowi Stanu do Spraw Uzbrojenia i Modernizacji do akceptacji. W przypadku, gdy szacunkowy koszt pozyskania nowego UiSW przekracza 100 mln zł wniosek w sprawie pozyskania nowego uzbrojenia i sprzętu wojskowego wymaga akceptacji Ministra Obrony Narodowej. Po zaewidencjonowaniu Sekretariat RU oryginał zaakceptowanego wniosku w sprawie pozyskania nowego uzbrojenia i sprzętu wojskowego pozostawia w aktach, a kopię przesyła do: a) IU - wraz z oryginałami WZTT i SW; b) gestora; c) szefa IWsp. SZ; d) szefa Zarządu Planowania Logistyki - P4; e) szefa ZPR - P8 Sztabu - wraz z kopią WZTT i SW. 215
Ewentualne zmiany WZTT, które wynikną w trakcie prowadzenia procedury zamówienia, przygotowuje IU i zatwierdza gestor, a w przypadku zasadniczych charakterystyk operacyjnych i eksploatacyjnych UiSW, zmiany te wymagają również pozytywnego rozpatrzenia przez Radę Uzbrojenia. Na podstawie zaakceptowanego wniosku, szef ZPR - P8 dokonuje, w razie potrzeby, korekty Planu Modernizacji Technicznej. Zamawiający na podstawie otrzymanych od szefa ZPR - P8 korekty Planu Modernizacji Technicznej (w przypadku gdy jest wymagana) oraz sekretariatu RU wniosku w sprawie pozyskania nowego uzbrojenia i sprzętu wojskowego wraz z kopią SW i WZTT realizuje procedurę zamówienia na pracę rozwojową lub zakup UiSW. Tabela. 1. Procedura zakupu nowego UiSW w ramach potrzeb bieżących Źródło: Opracowanie własne na podstawie decyzji nr 28/MO6. W przypadku braku na rynku UiSW wyrobu spełniającego wymagania gestora przy jednoczesnej możliwości jego pozyskania poprzez wprowadzenie niezbędnych zmian rozwiązań technicznych w istniejących na rynku wyrobach ze względów integracyjnych z eksploatowanymi rozwiązaniami systemowymi, dopuszcza się możliwość realizacji takiego zadania pod nadzorem komisji kwalifikacyjnej, powołanej przez Szefa IU i pracującej pod kierownictwem gestora z udziałem w szczególności przedstawicieli SG WP, IU, gestora i IWsp. SZ. Komisja kwalifikacyjna jest uprawniona do dokonania 216 ewentualnych zmian w stosownych dokumentach, w tym w szczególności w WZTT. Wyniki pracy komisji kwalifikacyjnej po zatwierdzeniu przez Ministra Obrony Narodowej są podstawą do rozpoczęcia lub kontynuowania procedury zakupu lub realizacji pracy rozwojowej wybranego UiSW 16. Zasady wycofywania UiSW SZ RP Wycofanie UiSW z SZ RP następuje po akceptacji przez Ministra Obrony Narodowej propozycji wycofania składanej przez Radą Uzbrojenia, na pisemny wniosek gestora UiSW. Wycofanie UiSW z SZ RP jest dyspozycją właściwego organu wojskowego, wydaną w formie rozkazu lub polecenia, w sprawie zakończenia eksploatacji danego wzoru UiSW w SZ RP. Decyzję w zakresie wycofania z eksploatacji pojedynczych egzemplarzy etatowego UiSW, nie będącego sprzętem powszechnego użytku, podejmuje gestor UiSW, poprzez zatwierdzenie wniosków właściwego COL, zamieszczonych na protokole stanu technicznego UiSW. UiSW znajdujące się w SZ RP można wycofać z eksploatacji, jeżeli nie odpowiada wymaganiom wojska ze względu na: a) wykonanie docelowej normy eksploatacji, b) zużycie fizyczne uniemożliwiające dalsze użytkowanie, gdy naprawa jest nieopłacalna lub niemożliwa, c) parametry bojowe, techniczne i eksploatacyjne niespełniające wymagań wojska, gdy modernizacja jest nieopłacalna lub niemożliwa, d) zmiany organizacyjno-etatowe w SZ RP. Dokumentacja, stanowiąca załączniki do rozkazu lub polecenia w sprawie wycofania UiSW z SZ RP, zawiera szczegółowe informacje o sposobie jego zagospodarowania, przekazaniu do Agencji Mienia Wojskowego lub innej właściwej instytucji oraz związanych z wycofaniem UiSW, przedsięwzięciach organizacyjno-etatowych. Zakwalifikowane zbędne UiSW do przekazania poza SZ RP można wykorzystać do: a) odzysku zespołów, podzespołów lub elementów w celu wykorzystania w innych egzemplarzach tego typu UiSW - w ramach tak zwanego funduszu naprawczego, decyzje w tym zakresie podejmuje gestor na wniosek COL, 16 Decyzja Nr 28/MON, Ministra Obrony Narodowej z dnia 7 października 2011 r., w sprawie systemu pozyskiwania, eksploatacji i wycofywania uzbrojenia i sprzętu wojskowego Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. Urz. MON Nr 3, z 2011 r., załącznik nr 7, s. 343-344.
b) przeznaczenia na eksponaty, modele, pomoce szkoleniowe, decyzje w tym zakresie podejmuje gestor na wniosek COL 17. Wnioski Złożone i wzajemnie skoordynowane działania utrzymujące potencjał logistyczny w SZ RP w kraju i poza jego granicami muszą być realizowane przez sprawnie działający system zasilania, programowany i sterowany przez wyspecjalizowane komórki, zwane gestorem UiSW. Gestor, jako zarządca i administrator powierzonego mu UiSW pełni istotną rolę w procesie jego pozyskania, prawidłowego funkcjonowania oraz wycofania, zgodnie z przyjętym cyklem życia. Głównym jego zadaniem jest prognozowanie kierunków modernizacyjnych i kierowanie procesem pozyskania sprzętu zgodnie z przyjętym założeniem. Właściwe prowadzenie programu modernizacyjnego wymusza konieczność gromadzenia wiedzy, pozwalającej przewidzieć kierunki rozwoju podległego mu UiSW oraz ciągłego dostosowywania w ramach PMT swoich założeń modernizacyjnych. Obserwowany w ostatnich latach dynamiczny rozwój technologiczny w wielu dziedzinach działalności determinuje konieczność stałego wzbogacania wiedzy o nowoczesnych rozwiązaniach i elastycznego reagowania (w ramach PMT) na zmiany kierunków rozwojowych. Streszczenie Prezentowany artykuł ma na celu przybliżenie szczególnej roli, jaką spełnia gestor 18 Urządzeń i Sprzętu Wojskowego (UiSW) w systemie zaopatrywania okrętów MW. Poruszono zagadnienia dotyczące: organizacji zabezpieczenia logistycznego sił własnych działających w strefie obrony MW, funkcji i zadań gestora oraz jego roli w procesie pozyskiwania sprzętu, zasad planowania zaopatrywania w UiSW SZ RP oraz wycofywania UiSW SZ RP. 17 Szerzej na temat procedur wycofania UiSW w decyzji Nr 28/MON, Ministra Obrony Narodowej z dnia 7 października 2011 r., w sprawie systemu pozyskiwania, eksploatacji i wycofywania uzbrojenia i sprzętu wojskowego Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. Urz. MON Nr 3, z 2011 r. 18 Zarządca, administrator, dysponent. Słownik Wyrazów Obcych, Praca pod redakcją naukową prof. Ireny Kamińskiej-Szmaj, autorzy Mirosław Jarosz i zespół. Wydawnictwo Europa. Rok wydania 2001. Abstract The present article aims to explain the special role played by the trustee Devices and Military Equipment in the 6avy supply ship. Raised issues concerning: the organization of logistic own forces operating in the area of defense of the 6avy, functions and responsibilities of a trustee military equipment and its role in the process of obtaining, supply planning policies Devices and Military Equipment of the Armed Forces and its withdrawal. Literatura 1. Decyzja Nr 28/MON, Ministra Obrony Narodowej z dnia 7 października 2011 r., w sprawie systemu pozyskiwania, eksploatacji i wycofywania uzbrojenia i sprzętu wojskowego Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. Urz. MON Nr 3, z 2011 r. 2. Decyzja Nr 308/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 października 2012 r., W sprawie określenia funkcji gestorów i centralnych organów logistycznych uzbrojenia i sprzętu wojskowego w resorcie obrony narodowej, Dz. Urz. MON Nr 456, poz. 381, z 2012 r. 3. Decyzja Nr 46/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 27 stycznia 2007r., W sprawie określenia funkcji gestorów i centralnych organów logistycznych uzbrojenia i sprzętu wojskowego w resorcie obrony narodowej, Dz. Urz. MON nr 3, poz. 36, z 2008 r. Nr 3, poz. 16, z 2009 r. Nr 12, poz. 133 oraz z 2011 r. nr 10, poz. 136. 4. Szt. Gen. 1566/2004, Doktryna Logistyczna Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (DD/4), Warszawa 2004. 5. Mar. Woj. 1316/2009, Doktryna Logistyczna Marynarki Wojennej (DD/4.1), Gdynia 2009 r. 6. Logis. 10/2012, Zabezpieczenie techniczne Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Zasady funkcjonowania (DD/4.22), Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych RP, Bydgoszcz 2012. 7. Logis, Przepisy o gospodarowaniu mieniem techniki morskiej (DD/4.22.7), Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych RP, Bydgoszcz 2013 r. (projekt). 8. Logis, Zarządzanie eksploatacją UiSW w SZ RP. Zasady ogólne (DD/4.22.13), Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych RP, Bydgoszcz 2013 r. (projekt). 9. Logis, Przepisy o remontach okrętów Marynarki Wojennej (DD/4.22.7.02), Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych RP, Bydgoszcz 2012 r. (projekt). 10. Bursztyński A., Transformacja wojskowego systemu logistycznego w kontekście tworzenia Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych RP, Zeszyty Naukowe 217
Akademii Marynarki Wojennej nr 3 (174), Gdynia 2008. 11. Słownik Wyrazów Obcych, Praca pod redakcją naukową prof. Ireny Kamińskiej-Szmaj, autorzy Mirosław Jarosz i zespół. Wydawnictwo Europa. Rok wydania 2001. 12. Encyklopedia powszechna, PWN, Warszawa 1974. 218