KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH Bruksela, dnia 20.2.2008 KOM(2007) 746 wersja ostateczna/2 Sprostowanie. Skreśla i zastępuje wniosek w sprawie rozporządzenia Rady COM(2007) 746 wersja ostateczna z dnia 28 listopada 2007 r. W uzasadnieniu zmieniony został akapit dotyczący zasady pomocniczości. Niniejsze sprostowanie obejmuje wszystkie wersje językowe. Wniosek ROZPORZĄDZENIE RADY ustanawiające przepisy wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych (przedstawiony przez Komisję) PL PL

UZASADNIENIE 1. KONTEKST WNIOSKU Podstawa i cele wniosku Wniosek w sprawie rozporządzenia zawiera przepisy wykonawcze do art. 135 ust. 1 lit. a)-g) i ust. 1a oraz art. 135a dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Artykuły te zawierają zasady regulujące zwolnienie z podatku od wartości dodanej (VAT) w ubezpieczeniach i usługach finansowych w celu zapewnienia bardziej jednolitego stosowania zwolnienia z VAT, zwiększając pewność prawną i zmniejszając ciężar administracyjny spoczywający na podmiotach gospodarczych oraz administracjach. Wyjaśnienie to zawiera następujące elementy: opiera warunki stosowania zwolnienia z VAT na obiektywnych kryteriach ekonomicznych; precyzuje, iż zwolnienie obejmuje świadczenie każdej części składowej usługi ubezpieczeniowej lub finansowej, stanowiącej odrębną całość i posiadającej specyficzne oraz istotne cechy danej usługi zwolnionej z opodatkowania; wprowadza wspólne, zharmonizowane pojęcie pośrednictwa dla usług ubezpieczeniowych i finansowych. Celem niniejszego wniosku jest dalsze uszczegółowienie tego wyjaśnienia oraz elementów opisanych powyżej, zwiększające pewność prawną i zmniejszające ciężar administracyjny spoczywający na podmiotach gospodarczych i administracjach. Zostało to osiągnięte poprzez podzielenie pojęć i warunków ustalonych w art. 135 ust. 1 lit. a)-g) i ust. 1a oraz art. 135a dyrektywy 2006/112/WE na określone scenariusze gospodarcze. Efektem tego jest stworzenie otwartego wykazu kategorii, odnośnie których rozporządzenie określa, czy są objęte zwolnieniem z VAT dla ubezpieczeń i usług finansowych czy też nie są. Za przykład niech posłuży fakt, że art. 2 rozporządzenia określa, że ubezpieczenie i reasekuracja obejmuje ubezpieczenia na życie, zarówno indywidulane jak i grupowe polisy na życie, ubezpieczenia emerytalne i rentowe, w przypadku których ubezpieczenie, emerytura lub renta pokrywa ryzyko umieralności lub długowieczności. Rozporządzenie wyklucza zatem potencjalne podstawy do sporów, gdyż dostarcza w wielu przypadkach jasnego rozwiązania, co zwiększa pewność prawną. Rozporządzenie będzie również stosowane bezpośrednio we wszystkich państwach członkowskich i pomoże istotnie zredukować ciężar administracyjny ciążący na podmiotach gospodarczych i organach podatkowych. Faktycznie w wielu przypadkach podmioty gospodarcze potrzebują doradztwa podatkowego ze strony niezależnych doradców i często muszą wyjaśniać, w trakcie trudnych i długich negocjacji z krajowymi ministerstwami finansów, czy świadczenie danej usługi było lub nie było objęte zwolnieniem z VAT. Lokalne administracje podatkowe musiały również ponosić wysokie koszty administracyjne w związku z koniecznością ustalania z krajowymi ministerstwami finansów sposobu postępowania w określonych przypadkach. W przypadkach, w których rozporządzenie dostarcza jasnych rozwiązań, podmioty gospodarcze oraz administracje będą mogły prawidłowo stosować zwolnienie z VAT w usługach ubezpieczeniowych i finansowych bez ponoszenia tych obciążeń. PL 2 PL

W przypadku pośrednictwa w usługach ubezpieczeniowych oraz finansowych, wniosek mógł dostarczyć jasnego rozwiązania jedynie w ograniczonej liczbie przypadków. Jest to związane z faktem, iż pojęcia oraz formy pośrednictwa są wciąż w dużym stopniu zakorzenione w krajowym prawie cywilnym a co za tym idzie istotnie się od siebie różnią. W celu zwiększenia pewności prawnej również w zakresie tego typu usług, rozporządzenie określa obiektywne kryteria, które powinny być stosowane w trakcie oceny, czy dana usługa stanowi odrębną czynność pośrednictwa. Niniejsze rozporządzenie uwzględnia orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w tym zakresie, podtrzymując w ten sposób sprawdzone zasady identyfikacji istotnych cech usług ubezpieczeniowych i finansowych. Kontekst ogólny Definicje zwolnionych usług ubezpieczeniowych i finansowych są przestarzałe i doprowadziły do niejednolitej interpretacji i stosowania tych zwolnień przez państwa członkowskie. Zainteresowane podmioty muszą stawić czoła skomplikowanym przepisom prawnym dotyczącym rozmaitych praktyk administracyjnych, powodujących poczucie niepewności prawnej wśród podmiotów gospodarczych i administracji podatkowych. Ta niepewność prawna prowadzi do wzrostu liczby spraw sądowych i kosztów administracyjnych podmiotów gospodarczych i administracji w związku ze stosowaniem tych zwolnień. Konieczne jest więc doprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie z VAT w usługach ubezpieczeniowych i finansowych w celu zwiększenia pewności prawnej i zmniejszenia kosztów administracyjnych podmiotów gospodarczych i administracji. Publiczne konsultacje ze stronami zainteresowanymi przeprowadzone w 2006 r. oraz niezależne Badanie mające na celu pogłębienie zrozumienia skutków gospodarczych zwolnienia z VAT dla usług ubezpieczeniowych i finansowych ( Study to increase the Understanding of the Economic Effects of the VAT Exemption for Financial and Insurance Services ) potwierdzają to twierdzenie. Obowiązujące przepisy w dziedzinie, której dotyczy wniosek Artykuł 135 ust. 1 lit. a)-g) i ust. 1a oraz art. 135a dyrektywy Rady 2006/112/WE, lecz obecny projekt wniosku w sprawie rozporządzenia bazujący na art. 397 wprowadza po raz pierwszy przepisy wykonawcze w celu stosowania zwolnienia z VAT w ubezpieczeniach i usługach finansowych. Spójność z pozostałymi obszarami polityki i celami Unii Tam gdzie było to możliwe, nowe definicje zwiększają zgodność z przepisami rynku wewnętrznego (np. w przypadku funduszy inwestycyjnych, oceny zdolności kredytowej, instrumentów pochodnych). Wniosek jest częścią strategii Komisji na rzecz uproszczenia otoczenia regulacyjnego (sekcja 66 dokumentu KOM(2006) 690). Zarówno podmioty gospodarcze jak i organy podatkowe państw członkowskich skorzystają z tych uproszczeń. Tym niemniej, niemożliwa jest wycena tych korzyści. Wniosek zwiększy pewność prawną i zmniejszy obciążenia administracyjne spoczywające na podmiotach gospodarczych oraz krajowych organach podatkowych. W związku z tym, że PL 3 PL

będzie miał pozytywny wpływ na koszty, nie powinien mieć negatywnych skutków dla poziomu cen detalicznych usług ubezpieczeniowych i finansowych. 2. KONSULTACJE Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENA SKUTKÓW Konsultacje z zainteresowanymi stronami Metody konsultacji, główne sektory objęte konsultacjami i ogólny profil respondentów Seminarium Fiscalis w grudniu 2004 r. w Dublinie poddało analizie rozmaite obszary problematyczne dla podmiotów gospodarczych, w szczególności zjawisko outsourcingu, i zarówno podmioty gospodarcze jak i państwa członkowskie doszły do wniosku, że wymagana jest inicjatywa prawodawcza Komisji. W następstwie seminarium służby Komisji zamówiły u niezależnego eksperta badanie mające na celu pogłębienie zrozumienia skutków gospodarczych zwolnienia z VAT dla usług ubezpieczeniowych i finansowych oraz podjęły serię rozmów dwustronnych z krajami członkowskimi oraz w ramach Komisji, które zaowocowały opracowaniem dokumentu podstawowego, przedstawiającego w skrócie główne zidentyfikowane problemy, jak również możliwe środki techniczne w celu ich rozwiązania. Problemy te zostały przedyskutowane ze stronami zainteresowanymi oraz państwami członkowskimi podczas konferencji poświęconej podatkom w Brukseli w maju 2006 r. Drugie seminarium Fiscalis, które miało miejsce w marcu 2007 r., miało na celu zaznajomienie się urzędników krajowych administracji podatkowych z koncepcjami zmian w ramach prawnych, jak również czynnikami gospodarczymi potęgującymi integrację europejskich rynków finansowych. Program seminarium obejmował również praktyczne zagadnienia związane ze stosowaniem obecnego prawodawstwa. Streszczenie odpowiedzi oraz sposób ich uwzględnienia Wszystkie odpowiedzi potwierdziły, że niepewność prawna i obciążenia administracyjne będące jej skutkiem, stanowią główny problem oraz że powinno jej się zaradzić w pierwszej kolejności. Niniejszy wniosek rozporządzenia w pełni odzwierciedla ten priorytet. Otwarte konsultacje prowadzono za pośrednictwem Internetu od 9.5.2006 r. do 9.6.2006 r. Komisja otrzymała 82 odpowiedzi. Wyniki tych konsultacji są dostępne na stronie internetowej http://ec.europa.eu/taxation_customs/common/consultations/tax/article_2447_en.htm.. Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy specjalistycznej Dziedziny nauki i wiedzy specjalistycznej, których dotyczy wniosek Badanie mające na celu pogłębienie zrozumienia skutków gospodarczych zwolnienia z VAT dla usług ubezpieczeniowych i finansowych (oferta przetargowa nr taxud/2005/ao-006) Zastosowana metodyka Niezależne badanie zewnętrzne PL 4 PL

Główne organizacje/eksperci, z którymi przeprowadzono konsultacje Price Waterhouse Coopers Streszczenie otrzymanych i wykorzystanych opinii Nie wskazano potencjalnych poważnych zagrożeń o nieodwracalnych skutkach. Istniała wyraźna zbieżność między wnioskami badania, analizą przeprowadzoną przez samą Komisję, jak również reakcją stron zainteresowanych w ramach konsultacji publicznych, co pozwoliło Komisji narzucić niezbędne priorytety i skoncentrować prace na najwłaściwszych rozwiązaniach. Niniejszy wniosek rozporządzenia jest w pełni spójny z tymi priorytetami. Sposoby udostępnienia opinii ekspertów http://ec.europa.eu/taxation_customs/common/publications/studies/index_en.htm Ocena skutków Rozważane warianty zostały dokładnie opisane w ocenie skutków. Zastosowanie stawki zerowej (str. 31); rozszerzenie zakresu usług zwolnionych z opodatkowania (str. 32); jednolite, ograniczone odliczanie podatku naliczonego (str.33); możliwość wybóru opodatkowania (str. 34); transgraniczne formy organizacyjne do celów VAT (str. 37); odrębne podmioty prawne i transakcje transgraniczne (str. 37); grupa do celów VAT (str. 38); porozumienia dotyczące podziału kosztów (str. 41); obniżona stawka VAT na zakupione usługi (str. 44); inne możliwości (str. 44). Komisja przeprowadziła ocenę skutków ujętą w programie prac (Raport w dokumencie Taxud 15570). 3. ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU Krótki opis proponowanych działań Wniosek obejmuje dwa środki: wprowadzenie wykazu kategorii objętych lub nie objętych zwolnieniem z VAT w usługach ubezpieczeniowych i finansowych; określenie obiektywnych kryteriów, które powinny być stosowane w trakcie oceny, czy dana usługa stanowi odrębną czynność pośrednictwa. Podstawa prawna Artykuł 397 dyrektywy Rady 2006/112/WE. Zasada pomocniczości Zasada pomocniczości ma zastosowanie, o ile wniosek nie podlega wyłącznym kompetencjom Wspólnoty. PL 5 PL

Cele wniosku nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie z następujących względów. Wniosek jest zgodny z zasadą pomocniczości z następujących względów. Zwolnienie z VAT usług ubezpieczeniowych i finansowych jest już regulowane przepisami wspólnotowymi w art. 135 dyrektywy Rady 2006/112/WE. Zgodnie z art. 397 powyższej dyrektywy, w celu wprowadzenia przepisów wykonawczych niezbędne jest działanie prawodawcy wspólnotowego. Państwa członkowskie nie mogą same przyjmować nowych przepisów krajowych niezgodnych z istniejącym prawodawstwem wspólnotowym. Działania podejmowane przez państwa członkowskie na własną rękę nie pozwoliłyby na osiągnięcie celu, jakim jest jednolita interpretacja i zharmonizowane stosowanie definicji zwolnienia z VAT w usługach finansowych i ubezpieczeniowych; rozbieżne stosowanie definicji przez państwa członkowskie jest powodem problemów napotykanych przez podmioty gospodarcze. Państwa członkowskie nie mogą same zmieniać prawa wspólnotowego; rosnąca liczba sporów pomiędzy organami podatkowymi państw członkowskich a podmiotami gospodarczymi spowodowała już znaczny wzrost kosztów administracyjnych ciążących na rzeczonych organach podatkowych, jak również częściowo naraziła na szwank ich bezpieczeństwo budżetowe. W tej sytuacji środki powzięte na szczeblu krajowym przez państwa członkowskie mogłyby potencjalnie zapoczątkować spiralę spadku prowadzącą do nieuczciwej konkurencji podatkowej. Działanie Wspólnoty zapewni lepsze osiągnięcie celów wniosku z następujących względów. Proponowane przepisy są przedmiotem projektu rozporządzenia; możliwa jest jedynie jedna właściwa interpretacja definicji zwolnionych z VAT usług ubezpieczeniowych i finansowych, stosowana na terenie całej Wspólnoty; cel ten może zostać osiągnięty jedynie przez wprowadzenie przepisów wykonawczych do art. 135 i 135a przedstawionego równocześnie, nowego wniosku w sprawie dyrektywy zmieniającej stare definicje zawarte w dyrektywie 2006/112/WE. Służby Komisji, strony zainteresowane, państwa członkowskie oraz niezależni eksperci zgadzają się co do tego, że jedynie prawodawstwo wspólnotowe może doprowadzić do osiągnięcia zakładanych celów. Wymienione powyżej powody mówią same za siebie i ukazują, że zakres wniosku ogranicza się do celów, których państwa członkowskie nie mogą osiągnąć samodzielnie w sposób satysfakcjonujący, a które mogą zostać lepiej zrealizowane przez prawodawcę wspólnotowego. Proponowane przepisy są przedmiotem projektu rozporządzenia; możliwa jest jedynie jedna właściwa interpretacja definicji zwolnionych z VAT usług ubezpieczeniowych i finansowych, stosowana na terenie całej Wspólnoty; cel ten może zostać osiągnięty jedynie dzięki zmianie starych definicji zawartych w dyrektywie 2006/112/WE oraz przez równoczesne wprowadzenie wystarczająco precyzyjnych przepisów wykonawczych. PL 6 PL

Jasne definicje i kryteria gospodarcze zmniejszają pole do potencjalnych sporów i tworzą tym samym środowisko pewności prawnej, w ramach którego koszty administracyjne związane z ustaleniem niejednokrotnie z kilkoma państwami członkowskimi właściwego sposobu interpretacji i stosowania definicji ulegną znacznemu zmniejszeniu. Zasada proporcjonalności Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności z następujących względów. W skomplikowanym otoczeniu podatkowym usług ubezpieczeniowych i finansowych, możliwa jest jedynie jedna właściwa interpretacja zwolnienia z VAT w usługach ubezpieczeniowych i finansowych, stosowana na terenie Wspólnoty; cel ten może zostać osiągnięty jedynie przez wprowadzenie w życie przepisów wykonawczych, gdyż definiują one w sposób precyzyjny kategorie objęte lub nie objęte zwolnieniem z VAT w usługach ubezpieczeniowych i finansowych. Liczba spraw sądowych, w szczególności postępowań wstępnych w ETS, wzrosła znacznie na przestrzeni ostatniego dziesięciolecia. Większość tych spraw dotyczyła różnic w stosowaniu definicji zwolnienia z opodatkowania usług ubezpieczeniowych oraz finansowych. Jasne zasady i kryteria ekonomiczne zmniejszają pole do potencjalnych sporów i tworzą tym samym środowisko pewności prawnej, w ramach którego koszty administracyjne związane z ustaleniem, niejednokrotnie z kilkoma państwami członkowskimi, właściwego sposobu stosowania przepisów ulegają znacznemu zmniejszeniu. Wybór instrumentów Proponowane instrumenty: rozporządzenie. Inne instrumenty byłyby niewłaściwe z następujących względów Rozporządzenie stosowane jest bezpośrednio i zwalnia podmioty gospodarcze z konieczności wyjaśniania zagadnień prawnych związanych ze stosowaniem zwolnienia z ministerstwami finansów poszczególnych państw członkowskich; w przypadku gdy rozporządzenie zawiera jasne rozwiązanie problemu, odpowiedni sposób opodatkowania podatkiem VAT będzie mógł być stosowany bezpośrednio przez lokalne urzędy skarbowe. 4. WPŁYW NA BUDŻET Wniosek nie ma wpływu finansowego na budżet Wspólnoty 5. INFORMACJE DODATKOWE Uproszczenie Wniosek przewiduje uproszczenie prawodawstwa, uproszczenie procedur administracyjnych stosowanych przez organy władzy publicznej (UE i krajowe) oraz uproszczenie procedur administracyjnych obowiązujących podmioty prywatne. Rozporządzenie będzie również stosowane bezpośrednio we wszystkich państwach członkowskich, zmniejsza ono również kompleksowość stosowania zwolnienia z VAT w PL 7 PL

usługach ubezpieczeniowych i finansowych w związku z tym, że zawiera wykaz kategorii, które są objęte lub nie objęte zwolnieniem. Lokalne administracje podatkowe ponoszą wysokie koszty administracyjne w związku z koniecznością ustalania z krajowymi ministerstwami finansów sposobu postępowania w określonych przypadkach. Również ministerstwa finansów przeznaczają znaczne środki w celu zapewnienia koordynacji w tym zakresie. W wielu przypadkach rozporządzenie dostarcza jasnych rozwiązań, a administracje będą mogły prawidłowo stosować zwolnienie z VAT w usługach ubezpieczeniowych i finansowych bez ponoszenia tych obciążeń. W wielu przypadkach podmioty gospodarcze potrzebują doradztwa podatkowego ze strony niezależnych doradców i często muszą wyjaśniać, w trakcie trudnych i długich negocjacji z krajowymi ministerstwami finansów, czy świadczenie danej usługi było lub nie było objęte zwolnieniem z VAT. W wielu przypadkach rozporządzenie dostarcza jasnych rozwiązań, podmioty gospodarcze będą mogły prawidłowo stosować zwolnienie z VAT w usługach ubezpieczeniowych i finansowych bez ponoszenia tych obciążeń. PL 8 PL

Wniosek ROZPORZĄDZENIE RADY ustanawiające przepisy wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej 1, w szczególności jej art. 397 ust. 1, uwzględniając wniosek Komisji 2, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Istniejące przepisy dotyczące zwolnienia z VAT usług finansowych i ubezpieczeniowych zawarte w dyrektywie Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej3 są przestarzałe i doprowadziły do niejednolitej interpretacji i stosowania tych przepisów. Złożoność tych przepisów oraz różnice w praktykach administracyjnych powodują niepewność prawną wśród podmiotów gospodarczych i organów podatkowych. Niepewność ta doprowadziła do wielu sporów i spowodowała wzrost obciążeń administracyjnych. Należy więc wyjaśnić, które usługi ubezpieczeniowe i finansowe są zwolnione z podatku VAT i zwiększyć dzięki temu pewność prawną oraz zmniejszyć obciążenia administracyjne podmiotów gospodarczych oraz organów podatkowych. (2) Dyrektywa 2006/112/WE została zmieniona dyrektywą 20XX/XXX/WE w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych w celu odzwierciedlenia rozwoju rynków usług finansowych. W celu zapewnienia jednolitego stosowania art. 135 ust. 1 lit a)-g) i art. 135a dyrektywy 2006/112/WE oraz ustalenia jednolitego sposobu rozumienia, czy świadczenie danej usługi jest zwolnione na mocy tych przepisów, należy wyjaśnić, które usługi są, a które nie są objęte kategoriami określonymi w art. 135 ust. 1 lit. a)-g) dyrektywy. (3) Właściwe jest ustanowienie zasad w odpowiedzi na pewne specyficzne zagadnienia dotyczące stosowania zwolnienia w celu zapewnienia spójności w traktowaniu tych zagadnień we Wspólnocie. Należy wyjaśnić, które usługi są objęte art. 135 ust. 1 lit. a)-g) i ust. 1a dyrektywy 2006/112/WE. Biorąc pod uwagę złożoność rynku usług 1 2 3 Dz. U. L 347 z 11.12.2006, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 20XX/XXX/WE (Dz. U. XXX).. Dz.U. C z [ ], str. [ ]. Dz.U. L 347 z 11.12.2006, str.1. PL 9 PL

finansowych oraz ciągły rozwój nowych produktów, wykaz kategorii objętych lub nie objętych zwolnieniem nie powinien być wykazem zamkniętym. (4) Istnieje niepewność co do opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) niektórych usług, które tworzą odrębną całość będąc równocześnie częścią składową usługi ubezpieczeniowej lub finansowej. Należy więc określić, które usługi posiadają specyficzne oraz istotne cechy zwolnionych usług, a które tych cech nie posiadają. W świetle kryteriów ustalonych w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich należy w tym zakresie uwzględnić, czy usługi te zmieniają sytuację finansową lub prawną stron zwolnionej transakcji, lub czy wprost przeciwnie stanowią jedynie dostawy o charakterze materialnym lub technicznym. (5) Zgodnie z zasadą proporcjonalności, dla osiągnięcia celu, polegającego na zapewnieniu bardziej jednolitego stosowania obecnego systemu podatku od wartości dodanej, konieczne i właściwe jest przyjęcie przepisów wykonawczych do art. 135 ust. 1 lit. a)-g) i ust. 1a oraz art. 135a dyrektywy 2006/112/WE. Niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tego celu, zgodnie z art. 5 Traktatu. (6) Konieczne i właściwe jest, by dyrektywa 20XX/XXX/WE oraz niniejsze rozporządzenie były stosowane od tego samego dnia, PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Rozdział I Przedmiot Artykuł 1 Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy wykonawcze do art. 135 ust. 1 lit. a)-g) i ust. 1a oraz art. 135a dyrektywy 2006/112/WE. Rozdział II Zwolnione usługi ubezpieczeniowe oraz finansowe Artykuł 2 Definicja ubezpieczenia i reasekuracji określona w art. 135a ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE obejmuje co najmniej następujące kategorie: (1) ubezpieczenia na życie, zarówno indywidulane jak i grupowe polisy na życie, ubezpieczenia emerytalne i rentowe, w przypadku których ubezpieczenie, emerytura lub renta pokrywa ryzyko umieralności lub długowieczności, w tym diagnozy chorób śmiertelnych, diagnozy poważnych zachorowań, niezdolności do pracy związanej ze złym stanem zdrowia, trwałego inwalidztwa, śmierci w wyniku nieszczęśliwego wypadku i konieczności długoterminowego pozostawania pod opieką; PL 10 PL

(2) niezdolność do pracy z tytułu choroby i ubezpieczenie utraty pracy; (3) ubezpieczenia zdrowotne; (4) ubezpieczenia majątkowe, w tym ubezpieczenia od ognia, powodzi, klęsk żywiołowych, wypadków, maszyn od awarii, przestępczości i terroryzmu; (5) ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej; (6) ubezpieczenia od strat finansowych; (7) retrocesje, koasekuracja, tworzenie pooli ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych. Artykuł 3 1. Definicja udzielania kredytu określona w art. 135a ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE obejmuje co najmniej następujące kategorie: pożyczki, zarówno konsorcjalne jak i nie konsorcjalne, w tym pożyczki udzielone jako element finansowania w związku z dostawą towarów lub usług, pod warunkiem, że rzeczony element finansowania nie stanowi integralnej części wynagrodzenia pobieranego za te towary lub usługi; pożyczki zabezpieczone na nieruchomościach, w tym pożyczki hipoteczne; pożyczki zabezpieczone na ruchomościach, w tym pożyczki pod zastaw; umowy kredytowe, w ramach których dana osoba jest uprawniona do dysponowania funduszami do określonej kwoty. 2. Definicja udzielania kredytu określona w art. 135a ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE nie obejmuje następujących kategorii: umowy przewidujące płatność w ratach lub płatność z odroczonym terminem płatności w zamian za dostawę towarów lub usług; przyznawanie kredytów powiązanych z umowami sprzedaży ratalnej oraz leasingu, gdzie wynagrodzenie za ten kredyt stanowi integralną część wynagrodzenia za sprzedaż ratalną oraz leasing; świadczenie usług związanych z kartami debetowymi i kartami przedpłaconymi. Artykuł 4 1. Definicja gwarantowania długów określona w art. 135a ust. 3 dyrektywy 2006/112/WE obejmuje co najmniej następujące kategorie: swapy ryzyka kredytowego; gwarancje zapłaty długu celnego. 2. Definicja gwarantowania długów określona w art. 135a ust. 3 dyrektywy 2006/112/WE nie obejmuje następujących kategorii: PL 11 PL

(e) gwarantowanie naprawy lub wymiany wadliwych towarów; przekazywanie aktywów używanych jako zabezpieczenie długu, który nie wynika z udzielenia kredytu; dostarczanie gwarancji jako zabezpieczenia wszelkiego rodzaju zaległych płatności czynszu lub płatności wynikających z braku zapłaty czynszu; dostarczanie gwarancji kredytu eksportowego; przyjmowanie zobowiązań nie mających charakteru pieniężnego. Artykuł 5 1. Definicja depozytów finansowych określona w art. 135a ust. 4 dyrektywy 2006/112/WE obejmuje co najmniej następujące kategorie: depozyty à vista (depozyty płatne na żądanie); (e) (f) (g) (h) wkłady oszczędnościowe; depozyty terminowe; depozyty w formie certyfikatów oszczędnościowych; bony oszczędnościowe; depozyty składane w zamian za wypłatę renty gwarantowanej lub kapitału akumulowanego w momencie przejścia na emeryturę, z uwzględnieniem depozytów w ramach emerytalnych planów oszczędnościowych; obligacje typu capital redemption ; ubezpieczenia emerytalne i rentowe, w przypadku których pokrycie ryzyka umieralności lub długowieczności jest jedynie świadczeniem dodatkowym. 2. Definicja depozytów finansowych określona w art. 135a ust. 4 dyrektywy 2006/112/WE nie obejmuje następujących kategorii: depozyty poczynione w celu przechowania przedmiotów kolekcjonerskich lub instrumentów będących świadectwem praw, roszczeń lub tytułów własności; wynajem skrytek sejfowych oraz zabezpieczonych lokali i powierzchni. Artykuł 6 Definicja prowadzenia kont określona w art. 135a ust. 5 dyrektywy 2006/112/WE obejmuje co najmniej następujące kategorie: (1) prowadzenie rachunków depozytowych; (2) prowadzenie rachunków bieżących; PL 12 PL

(3) wpłata, przelew i wypłata środków pieniężnych z lub na konto bankowe, drogą elektroniczną lub nieelektroniczną; (4) usługi związane z czekami związanymi z określonym kontem; (5) zlecenia stałe; (6) polecenia zapłaty; (7) dostęp do i prowadzenie bankowości internetowej i telefonicznej; (8) usługi związane z kartami debetowymi oraz kartami elektronicznymi związanymi z określonym kontem; (9) kompensata oraz transfer funduszy pomiędzy podmiotami gospodarczymi; (10) transfer funduszy z danego konta bankowego na inne nośniki pieniądza, takie jak karty telefoniczne, kredyt na rozmowy przez telefony komórkowe oraz inne nośniki, które umożliwiają płatność za towary i usługi; (11) sortowanie i liczenie pieniędzy związane z określonym kontem; (12) aranżowanie udogodnień kredytowych. Artykuł 7 Definicja wymiany walut określona w art. 135a ust. 6 dyrektywy 2006/112/WE nie obejmuje następujących kategorii: (1) transakcje dotyczące przedmiotów kolekcjonerskich takich jak monety złote, srebrne lub z innego metalu lub banknotów nie używanych zwykle jako prawny środek płatniczy lub monet posiadających wartość numizmatyczną; (2) wymiana walut, które nie stanowią prawnego środka płatniczego. Artykuł 8 1. Definicja dostarczania środków pieniężnych określona w art. 135 ust. 1 lit. d) dyrektywy 2006/112/WE obejmuje co najmniej następujące kategorie: (e) wypłata środków pieniężnych, zarówno ręczna jak i automatyczna; usługi związane z czekami podróżnymi; usługi związane z czekami niezwiązanymi z określonym kontem; akredytywy; wymiana banknotów oraz monet w ramach tej samej waluty. PL 13 PL

2. Definicja dostarczania środków pieniężnych określona w art. 135 ust. 1 lit. d) dyrektywy 2006/112/WE nie obejmuje następujących kategorii: transakcje dotyczące przedmiotów kolekcjonerskich takich jak monety złote, srebrne lub z innego metalu lub banknotów nie używanych zwykle jako prawny środek płatniczy lub monet posiadających wartość numizmatyczną; wypłata walut, które nie stanowią prawnego środka płatniczego. Artykuł 9 Definicja dostawy papierów wartościowych określona w art. 135a ust. 8 dyrektywy 2006/112/WE obejmuje co najmniej następujące kategorie: (1) kapitałowe papiery wartościowe,w tym akcje; (2) instrumenty odnotowujące promesę spłaty długu, w tym obligacje bez zabezpieczenia, obligacje i obligacje przedsiębiorstw, weksle własne, dłużne papiery wartościowe w euro i inne zbywalne walory handlowe; (3) hybrydowe papiery wartościowe, w tym akcje uprzywilejowane, instrumenty zamienne w formie obligacji lub akcji uprzywilejowanych, warranty akcyjne, które mogą być wymienione na akcje zwykłe spółki będącej emitentem; (4) instrumenty będące dowodem prawa własności jednostek uczestnictwa w instytucjach zbiorowego inwestowania, takich jak fundusze inwestycyjne otwarte oraz zamknięte fundusze powiernicze, fundusze notowane na giełdzie, fundusze wzajemne i emerytalne, fundusze hedgingowe oraz fundusze inwestycyjne nieruchomości. Rozdział III Zwolnione usługi pośrednictwa i zarządzania Artykuł 10 1. Dla celów art. 135a ust. 9 dyrektywy 2006/112/WE, dana działalność stanowi odrębną czynność pośrednictwa, jeśli spełniony jest co najmniej jeden z następujących warunków: pośrednik jest upoważniony do prawnego zobowiązania dostawcy lub beneficjenta zwolnionej usługi ubezpieczeniowej lub finansowej; dana działalność może skutkować powstaniem, kontynuacją, zmianą lub wygaśnięciem praw i obowiązków stron w odniesieniu do zwolnionej usługi ubezpieczeniowej lub finansowej; dana działalność polega na udzielaniu porad odzwierciedlających specjalistyczną wiedzę w zakresie zwolnionych usług ubezpieczeniowych i finansowych. PL 14 PL

2. W przypadkach innych niż objęte ust. 1, gdy usługa jest zestandaryzowana w taki sposób, że dana osoba może ją świadczyć na podstawie wcześniejszych instrukcji, usługa ta nie będzie stanowiła odrębnej czynności pośrednictwa dla celów art. 135a ust. 9 dyrektywy 2006/112/WE. Artykuł 11 1. Definicja pośrednictwa w transakcjach ubezpieczeniowych i finansowych określona w art. 135a ust. 9 dyrektywy 2006/112/WE obejmuje co najmniej następujące kategorie: świadczenie usług polegających na negocjacji warunków produktu; usługi maklerskie i usługi pośrednictwa hipotecznego. 2. Definicja pośrednictwo w transakcjach ubezpieczeniowych i finansowych określona w art. 135a ust. 9 dyrektywy 2006/112/WE nie obejmuje następujących kategorii: wystandaryzowane usługi świadczone przez telefoniczne centra obsługi klienta; brand hosting, hosting stron internetowych, inne usługi związane ze stronami internetowymi lub usługi hostingowe; reklama i inne usługi informacyjne. Artykuł 12 1. Definicja zarządzania funduszami inwestycyjnymi określona w art. 135a ust. 11 dyrektywy 2006/112/WE obejmuje co najmniej następujące kategorie: zarządzanie strategiczne i taktyczne aktywami oraz alokację aktywów, w tym również zarządzanie walutami i zarządzanie ryzykiem; operacyjne zarządzanie aktywami, w tym również wybór akcji, podejmowanie oraz wykonywanie decyzji, decyzje zakupu lub sprzedaży inwestycji, kompensata transakcji, komunikacja z pośrednikiem przed dokonaniem transakcji, zarządzanie i kontrola transakcji oraz komunikacja z pośrednikami oraz powiernikami po dokonaniu transakcji udostępnianie gwarancji zabezpieczenia zawierających hedging portfela inwestycyjnego; (e) (f) (g) (h) zarządzanie akcjami lub udziałami, w tym dystrybucja oraz powiązania powiernicze; aranżowanie oraz rozliczanie pożyczek akcji oraz obligacji; rozliczanie zleceń funduszy, w tym rozliczanie automatyczne; analiza rynku oraz przedsiębiorstw; ocena wyników, w tym dostarczanie raportów o wynikach inwestycji oraz atrybucyjna analiza zwrotu na inwestycji PL 15 PL

(i) (j) (k) (l) dostarczanie wycen, roszczeń o zwrot podatku i informacji dotyczących zarządzania oraz obliczanie wartości aktywów netto; bezpieczny nadzór, przechowywanie i kontrola nad papierami wartościowymi; nadzór nad funduszem przez depozytariusza; wypłata przychodów klientom oraz głosowanie przez pełnomocnika; 2. Definicja zarządzania funduszami inwestycyjnymi określona w art. 135a ust. 11 dyrektywy 2006/112/WE nie obejmuje następujących kategorii: audyt zewnętrzny funduszu, marketing oraz zarządzanie kosztami ogólnymi funduszu; rozwijanie systemów, takie jak planowanie oraz wdrażanie nowych technologii, rozbudowa istniejących systemów oraz konserwacja systemów; usługi związane ze przestrzeganiem wymogów regulacyjnych. Rozdział IV Usługi, które posiadają specyficzne oraz istotne cechy danej zwolnionej usługi Artykuł 13 1. Dla celów art. 135 ust. 1a dyrektywy 2006/112/WE za działalności posiadające specyficzne oraz istotne cechy danej zwolnionej usługi uważa się co najmniej następujące rodzaje działalności: (e) zarządzanie portfelem; emisja umów i certyfikatów stwierdzających tytuł prawny klienta zwolnionej usługi ubezpieczeniowej lub finansowej; cesja, odnowienie, zmiana lub unieważnienie umowy dotyczącej zwolnionej usługi ubezpieczeniowej lub usługi finansowej; usługi ratingu kredytowego, w tym ocena zdolności kredytowej dostawcy lub beneficjenta usługi ubezpieczeniowej lub usługi finansowej; wycena zabezpieczeń finansowych. 2. Dla celów art. 135 ust. 1a dyrektywy 2006/112/WE, za działalności posiadające specyficzne oraz istotne cechy danej zwolnionej usługi nie uważa się następujących rodzajów działalności: przechowywanie; zadania administracyjne; PL 16 PL

(e) (f) (g) (h) (i) (j) (k) windykacja długów; usługi prawne, księgowe, audytowe oraz prowadzenie ksiąg; usługi związane z przestrzeganiem wymogów regulacyjnych; sprawdzanie tożsamości, w tym kontrole mające na celu zapobieganie praniu brudnych pieniędzy oraz zapobieganie nadużyciom; usługi gromadzenia danych w celu recyklingu banknotów i monet; marketing, badania, identyfikacja oraz rozwijanie nowych produktów i możliwości; dostawa i projektowanie oprogramowania; udostępnianie skrytek sejfowych oraz innych zabezpieczonych powierzchni. usługi przyznające prawo lub możliwość otrzymania towarów lub usług. Artykuł 14 1. Za usługi posiadające specyficzne oraz istotne cechy ubezpieczenia i reasekuracji zgodnie z definicją zawartą w art. 135a ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE uważa się następujące rodzaje działalności: underwriting ryzyka; zarządzanie ryzykiem i inwestycjami; likwidacja szkód; wystawianie niezbywalnych ubezpieczeniowych instrumentów pochodnych. 2. Oceny szkód nie uważa się za usługę posiadającą specyficzne oraz istotne cechy ubezpieczenia i reasekuracji zgodnie z definicją zawartą w art. 135a ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE. Artykuł 15 Za usługi posiadające specyficzne oraz istotne cechy udzielania kredytu zgodnie z definicją zawartą w art. 135a ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE uważa się następujące rodzaje działalności: (1) ocena, prognozowanie i kontrola ryzyka kredytowego oraz strat z nim związanych, w tym strategia kredytowa; (2) underwriting kredytowy; (3) przechowywanie dokumentacji, organizacja i monitoring płatności z tytułu kredytu; (4) emisja kredytowych instrumentów pochodnych; PL 17 PL

(5) wycena zabezpieczeń niefinansowych. Artykuł 16 1. Za usługi posiadające specyficzne oraz istotne cechy gwarantowania długów zgodnie z definicją zawartą w art. 135a ust. 3 dyrektywy 2006/112/WE uważa się następujące rodzaje działalności: organizacja i monitoring środków gwarantujących dług; kredytowe instrumenty pochodne. 2. Sprzedaż nieruchomości zajętych wskutek niespłacenia pożyczki hipotecznej nie jest uważana za usługę posiadającą specyficzne oraz istotne cechy gwarantowania długów zgodnie z definicją zawartą w art. 135a ust. 3 dyrektywy 2006/112/WE. Artykuł 17 Za usługi posiadające specyficzne oraz istotne cechy transakcji związanych z depozytami finansowymi zgodnie z definicją zawartą w art. 135a ust. 4 dyrektywy 2006/112/WE uważa się następujące rodzaje działalności: (1) sortowanie i liczenie pieniędzy w celu przyjecia depozytu; (2) sprawozdawczość dotycząca sald depozytów i naliczania odsetek, tworzenie wyciągów z konta i wykonywanie zestawień zobowiązań; (3) obliczanie podatków i opłat w przypadku rezygnacji z emerytalnego planu oszczędnościowego; (4) budżetowanie rachunków, w tym ekonomiczne studium wykonalności w celu oszacowania wymagań klientów; (5) przechowywanie certyfikatów depozytowych; (6) zautomatyzowane przyjmowanie depozytów pieniężnych; (7) emisja instrumentów pochodnych na depozytach; Artykuł 18 1. Za usługi posiadające specyficzne oraz istotne cechy prowadzenia konta zgodnie z definicją zawartą w art. 135a ust. 5 dyrektywy 2006/112/WE uznaje się następujące rodzaje działalności: usługi świadczone pomiędzy operatorami polegające na transferze funduszy między rachunkami pieniężnymi oraz kompensata tych transferów; usługi związane z członkostwem, przystąpieniem lub abonamentem oferowane w przypadku kart płatniczych lub systemów płatniczych do kont; PL 18 PL

(e) (f) usługi kontroli z elementami zabezpieczającymi mające na celu właściwe wykonywanie transferów funduszy pomiędzy rachunkami pieniężnymi; wystawianie wyciągów z konta na potrzeby klientów indywidualnych i podmiotów dokonujących transakcji handlowych; weryfikacja płatności; wystawianie książeczek czekowych do określonego konta. 2. Za usługi posiadające specyficzne oraz istotne cechy prowadzenia konta zgodnie z definicją zawartą w art. 135a ust. 5 dyrektywy 2006/112/WE nie uznaje się następujących usług: druk książeczek czekowych; dostawa kart in blanco; hosting internetowy; wynajem terminali lub innych urządzeń służących do dokonywania płatności kartą. Artykuł 19 1. Za usługi posiadające specyficzne oraz istotne cechy wymiany walut lub dostarczania środków pieniężnych zgodnie z definicją zawartą w art. 135 ust. 1 lit. d) dyrektywy 2006/112/WE uznaje się następujące rodzaje działalności: wystawianie wyciągów na potrzeby klientów indywidualnych i podmiotów dokonujących transakcji handlowych w ramach wymiany walut oraz dystrybucja banknotów i monet; usługi operacyjne świadczone między instytucjami finansowymi dotyczące bankomatów; emisja transakcji spotowych, transakcji forward, finansowych kontraktów terminowych, swapów walutowych i opcji walutowych; emisja instrumentów pochodnych kursu walutowego; 2. Za usługi posiadające specyficzne oraz istotne cechy wymiany walut lub dostarczania środków pieniężnych zgodnie z definicją zawartą w art. 135 ust. 1 lit. d) dyrektywy 2006/112/WE nie uznaje się następujących usług: przechowywania oraz składowania pieniędzy; usługi kurierskie oraz usługi związane z bezpiecznym transportem; publikacja informacji o kursach wymiany walut; instalacja bankomatów. PL 19 PL

Artykuł 20 Za usługi posiadające specyficzne oraz istotne cechy dostawy papierów wartościowych zgodnie z definicją zawartą w art. 135a ust. 8 dyrektywy 2006/112/WE uznaje się następujące usługi: (1) emisja opcji, finansowych kontraktów terminowych oraz kontraktów forward opartych na papierach wartościowych; (2) emisja swapów akcyjnych i innych swapów przychodu całkowitego opartych na papierach wartościowych; (3) emisja zbywalnych, dłużnych instrumentów pochodnych opartych na standingu kredytowym, w tym swapy na stopy procentowe; (4) ocena wydajności, rating, prognozowanie oraz kontrolę związaną z papierami wartościowymi; (5) organizacja i kontrola transakcji dotyczących papierów wartościowych w tym korzystanie z ewentualnego prawa do głosu. Rozdział V Postanowienia końcowe Artykuł 21 Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie jest stosowane od dnia. [data transpozycji dyrektywy +1] Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Sporządzono w Brukseli dnia [ ] r. W imieniu Rady Przewodniczący PL 20 PL