Wielka Piramida i pochodzenie od niej nazwy Świadkowie Jehowy

Wielka Piramida i pochodzenie od niej nazwy Świadkowie Jehowy Czy przeciętny Świadek Jehowy zdaje sobie sprawę z tego, że zanim on został tak nazwany, to wcześniej Towarzystwo Strażnica Świadkiem Jehowy nazywało Wielką Piramidę? Gdyby taki głosiciel wczytał się w niektóre publikacje swej organizacji, niekoniecznie stare, to by się o tym dowiedział. Nasz artykuł przybliża zarówno starsze jaki nowe teksty Towarzystwa Strażnica dotyczące tej kwestii. Pewnego styczniowego poranka 1876 roku 23-letni Charles Russell otrzymał egzemplarz czasopisma religijnego Herald of the Morning (Zwiastun Poranka) (Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 46). Gdzieś w styczniu roku 1876 C.T. Russell zetknął się z czasopismem»zwiastun Poranka«(The Herald of the Morning), wydawanym przez N.H. Barboura w mieście Rochester (stan Nowy Jork). Pismo to także broniło wiary w niewidzialną obecność Jezusa Chrystusa. W rezultacie»klasa biblijna«russella w Pittsburgu połączyła się z grupą Barboura, a Russell został współredaktorem»zwiastuna«i wspierał finansowo jego wydawanie (Strażnica Rok XCIV [1973] Nr 24 s. 3). Wspomniany The Herald of the Morning Nr 1, styczeń 1876, (s. 7-9) zawierał artykuł pt. The Great Pyramid, czyli Wielka Piramida, w którym padają też słowa N. Barboura o zbieżności chronologii badaczy i wymiarów piramidy: Obliczenia cudownie pasują do proroczych okresów. W artykule tym napisano na przykład, na tle pomiarów piramidy, o takich ważnych latach: 1914 (koniec czasów pogan ); 1875 (początek cyklu jubileuszowego i czasu restytucji); 1881 (początek powrotu Żydów do Izraela). Już w tym pierwszym artykule Wielka Piramida została nazwana świadkiem Pana (Jehowy) na podstawie angielskiego tekstu Iz 19:19-20 (In that day shall there be an altar to the Lord in the midst of the land of Egypt, and a pillar at the border thereof to the Lord. And it shall be for a sign, and for a witness unto the Lord of hosts in the land of Egypt Iz 19:19-20). 1

Widać co zachwyciło C. T. Russella (1852-1916) w działalności i naukach adwentysty N. Barboura oraz od kogo przejął on wiarę w Wielką Piramidę. Sam też zaczął pisać w czasopiśmie Zwiastun Poranka od połowy roku 1876, aż do roku 1879: Nazwisko Russella jako współredaktora przestało figurować w tym czasopiśmie od czerwca 1879 roku (Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 48). [Od lipca 1879 roku, zaczął sam wydawać swoją Strażnicę Syjońską]. Tak rozpoczęła się wiara C. T. Russella w Wielką Piramidę, którą opisał później w swoich Wykładach Pisma Świętego, a szczególnie w tomie trzecim pt. Przyjdź Królestwo Twoje (1891). Widzimy zatem, że założyciel Towarzystwa Strażnica swoją chronologię biblijną w dużym stopniu opracował na podstawie wymiarów piramidy, którą poznał dzięki Barbourowi, co sam pośrednio podkreślił:»kiedy spotkaliśmy się po raz pierwszy«, pisał później Russell,»Barbour dużo się ode mnie dowiedział o pełni restytucji ugruntowanej na odpowiedniej wartości okupu złożonego za wszystkich, a ja wiele się od niego nauczyłem o chronologii«. Barbourowi udało się przekonać Russella, że w roku 1874 rozpoczęła się niewidzialna obecność Chrystusa (Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 46). Co pozostało Świadkom Jehowy w ich wierzeniach po Wielkiej Piramidzie? Przede wszystkim nazwa, to znaczy określenie Świadkowie Jehowy. Pewnie to szokująca informacja dla niektórych osób. Poniżej staramy się uzasadnić powyższą tezę. Świadek Jehowy - Wielka Piramida Jak wspomnieliśmy powyżej, C. T. Russell już w styczniu 1876 roku zetknął się z nauką o Wielkiej Piramidzie, która rzekomo zaistniała na świadectwo Boże, stając się świadkiem Boga Jehowy. Wydaje się, że w swojej Strażnicy po raz pierwszy o piramidzie C. T. Russell napisał w roku 1880 (ang. Strażnica wrzesień 1880 s. 135 [reprint]). Później już regularnie pisał on (i to całe artykuły) o piramidalnej symbolice związanej z Wielką Piramidą w Egipcie. Oto pierwsze obszerne teksty o niej: 2

ang. Strażnica maj 1881 s. 223-225, reprint (na s. 223 Russell udowadniał, że jego interpretacja piramidy jest właściwsza niż innych niezależnych badaczy); ang. Strażnica wrzesień 1881 s. 270-276, reprint (patrz poniżej); broszura pt. Pokarm dla myślących chrześcijan (1881; reprint Białogard 2010) s. 101-121. W jednym ze wspomnień Towarzystwo Strażnica również napisało o Boskim Planie Wieków, ale nie skomentowało kwestii piramidy i jej symboliki, którą jednak pokazano na wykresie w cytowanej książce: Opierając się na tym nowszym tłumaczeniu tekstu greckiego z Efezjan 3:11, Charles Taze Russell, redaktor i wydawca czasopisma Zions Watch Tower (Strażnica Syjonu), drukowanego w Pittsburghu w amerykańskim stanie Pensylwania, zamieścił w wydaniu z września 1881 roku artykuł pod tytułem»plan wieków«. Znalazło się w nim objaśnienie do całostronicowego rysunku zatytułowanego»plan wieków«. Zamieszczamy obok reprodukcję tego»planu«, żeby wszyscy, których to interesuje, mogli go sobie obejrzeć. Podobny»Plan wieków przedstawiający plan Boży«został zamieszczony w książce»boski plan wieków«, wydanej przez C.T. Russella w roku 1886 (w języku polskim książka ta ukazała się w roku 1925) ( Wieczyste zamierzenie Boże odnosi teraz triumf dla dobra człowieka 1978 s. 9). [Ten wykres (angielski) Russella publikuje też dziś Towarzystwo Strażnica w książce Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 162] W nowszej publikacji powiązano Boski Plan Wieków z Wielką Piramidą: W roku 1886 Charles T. Russell wydał książkę Boski plan wieków, w której znalazł się wykres ukazujący związek historii ludzkości z Wielką Piramidą w Egipcie. Uważano, że ten grobowiec faraona Chufu jest słupem, o którym mowa w Księdze Izajasza 19:19, 20:»W owym dniu będzie pośrodku ziemi egipskiej ołtarz dla Jehowy, a słup dla Jehowy przy jej granicy. I będzie w ziemi egipskiej znakiem i świadectwem dla Jehowy Zastępów«. (Strażnica Nr 1, 2000 s. 9). W wymienionej wcześniej angielskiej Strażnicy z września 1881 roku na stronach 271 i 272, na ilustracjach, pokazano piramidę, na której oparty był cały Boski Plan Wieków i zbawienie ludzkości. Natomiast w pierwszym swym tomie Wykładów Pisma Świętego, wydanym w roku 1886, C. T. Russell tak oto odniósł się do piramidy: Cofając się wstecz cztery tysiące lat, do czasów Abrahama znajdujemy Wielką Piramidę egipską przedmiot podziwu i zdumienia najuczeńszych dzisiejszych mędrców.(...) Tak uderzające i jasne są jej nauki, że niektórzy orzekli, że jest to dzieło boskiego pochodzenia (Boski Plan Wieków 1917 s. 206 [ang. 1886 s. 3

165]). Łączność Jezusa jako Głowy z członkami Jego ciała, pięknie ilustruje figura piramidy (Boski Plan Wieków 1917 [ang.1886] s. 100). W roku 1889 tak oto przedstawiono Wielką Piramidę w powiązaniu z tekstem Iz 19:19-20: (...) and showing, also, that the Great Pyramid of Egypt is one of God's Witnesses (Isa. 19:19, 20), whose wonderful message is a full and complete corroboration of God s plan of the ages, together with its times and seasons (The Time Is at Hand 1889 s. 366). Tłumaczenie: i wykazuje również, że Wielka Piramida Egipska jest jednym ze Świadków Bożych (Izaj. 19:19, 20), którego cudowne przesłanie jest pełnym i kompletnym potwierdzeniem Boskiego planu wieków, wraz z jego czasami i porami. W języku polskim mniej dobitnie oddano te same słowa: Następny tom wykazuje (...) że Wielka Piramida Egipska jest na świadectwo Boskie (Izaj. 19:19, 20), a świadectwo to dokładnie i z kompletną zgodnością odnosi się do Boskiego Planu Wieków, łącznie z jego czasami i okresami (Nadszedł Czas 1919 s. 416). Ten Świadek Boży określany był jako natchniony : W ten sposób przedstawiamy tego»świadka«, lecz spodziewamy się, że jego świadectwo natchnione tak samo będzie kwestionowane, jak i świadectwo Pisma Świętego, przez księcia ciemności, boga świata tego i przez tych, których umysły są zaciemnione na prawdę (Przyjdź Królestwo Twoje 1919 [ang.1891] s. 362). Bardzo też szybko Wielką Piramidę nazwano wprost Świadkiem Jehowy. Tak pisano już w roku 1891 i później przez wiele lat. Nazywano ją też wymiennie Świadkiem Pańskim, Świadkiem i Świadkiem Bożym : Wielka Piramida jest»świadkiem«wielkiego Jehowy i że ona świadczy tak rzeczy naukowe jak i Boskie prawdy (Przyjdź Królestwo Twoje 1919 [ang. 1891] s. 363; patrz też s. 349, 351, 359, 362, 413). 4

Gdy Józef dostał się do Egiptu, wielka Piramida Gizech była już zbudowaną około 200 lat. Stała ona w całej swej starodawnej piękności; kamienie jej były polerowane tak, że oddawały blask słoneczny jako zwierciadło. Mało sobie Józef zdawał z tego sprawę, że Jehowa już dawno wyrysował Swój Plan w tejże piramidzie na błogosławienie wszystkich rodzajów ziemi; przez Jednego, który dopiero miał przyjść a Józef miał odegrać pantominę onego, który przyjść ma. Ani Józef wiedział o tem, że nawet daty wielu wypadków były tam już ustalone przez Jehowę, i zarekordowane w tej wielkiej piramidzie. Owe dowody tam były a dziś podobny do sfinksa kamień stoi jako świadek Jehowy, objawia skryte skarby swoje. One w zupełności zgadzają się z Pismem Św. (Złoty Wiek 01.11 1927 s. 533 [ang. 23.03 1927 s. 410]). [Ap] 14:15. A drugi Anioł. Świadek Pański w ziemi egipskiej. (Izajasz 19:20) (...) Zapuść sierp swój, a żnij, gdyż tobie przyszła godzina, abyś żął. Wielka Piramida potwierdza naukę Biblijną, że nadszedł czas żniwa (Dokonana Tajemnica 1925 [ang. 1917, 1927] s. 269). Następnie stanowisko Plejad w czasie dokończania Wielkiej piramidy w Egipcie owego kamiennego świadka Bożego jest doniosłą cechą tej wybitnej budowy (Złoty Wiek 01.06 1926 s. 372). Przez jakieś 35 lat pastor Russell uważał, że Wielka Piramida w Gizie była kamiennym świadkiem Bożym (Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 201). Specjalny rozdział w książce C. T. Russella pt. Przyjdź Królestwo Twoje (s. 351-429) miał także charakterystyczny tytuł: Świadectwo Kamienia Bożego jako Świadka i Proroka, którym jest Wielka Piramida w Egipcie (Przyjdź Królestwo Twoje 1919 [ang. 1891] s. 351). Towarzystwo Strażnica samo sugeruje, że przejęło ono określenie Świadek Jehowy od innych wcześniejszych badaczy piramidy: Wkrótce potem młodzieniec szkocki, nazwiskiem Robert Menzies, wysunął naprzód pogląd, że wielka piramida Gizeh jest świadkiem Jehowy [ang. Jehovah s witness] (Strażnica 15.01 1929 s. 20 [ang. 01.12 1928 s. 356]). 5

Do jego osoby C. T. Russell trzy razy odwoływał się w swoim tomie (patrz Przyjdź Królestwo Twoje 1919 [ang. 1891] s. 363, 381, 382-383). Również później wspomniano, że kiedyś wierzono, iż stos kamieni w Egipcie tworzył świadka dla [na rzecz] Jehowy : that a pile of stone in Egypt constituted a witness to Jehovah (Isa. 19:19, 20) (ang. Strażnica 15.07 1952 s. 426). Za czasów prezesa J. F. Rutherforda pojawiali się już przeciwnicy kamiennego świadka Pańskiego, ale on z nimi polemizował broniąc Wielką Piramidę: Nie potrzeba dodawać: świadectwo Wielkiej Piramidy,»kamienny świadek«pański, w które Brat Russell wyraził swoją niezachwianą wiarę w swej ostatniej wzmiance o tym pomniku, w swoim nowym wstępie do Tomu III, coś na jeden miesiąc przed swoją śmiercią zupełnie się sprzeciwia nowym (?) zapatrywaniom chronologicznym»heralda«. Lecz oczywiście pisarzom»heralda«świadectwo Piramidy jest teraz niepotrzebne. Odrzucili je na bok tak samo, jak Brat Henninges z Australji uczynił przed nimi w nieco podobnych okolicznościach. Dlaczego to pisarze»heralda«tak usilnie pragną obalić chronologję Brata Russella, która jest prawdziwą chronologją Biblji i potwierdzającem świadectwem Piramidy? Pragną oni rzucić hańbę na pracę»dyspensacyjną«prowadzoną teraz pod nadzorem STRAŻNICY. To jest powód tego (Strażnica 01.11 1922 s. 334 [ang. 15.08 1922 s. 254]). Termin Świadek Jehowy (Pański, Boży), jak i Biblia w kamieniu, był nieodłącznie związany z Wielką Piramidą, aż do momentu odrzucenia tych nauk na przełomie roku 1928 i 1929: Następnie Djabeł umieścił wiedzę w martwym kamieniu, który może być słusznie nazwany Biblją djabelską, a nie kamiennym świadkiem Bożym (Strażnica 01.01 1929 s. 8 [ang. 15.11 1928 s. 344]). Nikt niechaj teraz nic nie dodaje do tego proroctwa, twierdząc naprz., że kupa kamieni w Egipcie jest świadkiem Bożym. Bóg zapowiedział, że organizacja szatańska i wszyscy, którzy ją popierają, mają być zniszczeni w Armagedonie (Światło 1930 t. II, s. 302). Świadek Jehowy - Jezus Chrystus 6

W tym samym roku 1929 (w ang. 15.11 1928 r.), gdy odrzucono Wielką Piramidę, nadano jej nazwę Świadek Jehowy Jezusowi Chrystusowi. Wyjaśniono to szczegółowo w książce pt. Proroctwo (1929), w której zamieszczono podrozdział Ołtarz i słup (s. 219-224), w którym rzucono nowe światło na tekst Iz 19:19-20, łączony bezpośrednio z Wielką Piramidą, zwaną świadkiem Jehowy : Przez pewien czas badacze Słowa Bożego zastosowali to proroctwo do»wielkiej piramidy«w Egipcie; odkąd jednak Pan przyszedł do swej świątyni i błyskawice Boże oświetlają jego Słowo, klasa świątyni może spostrzec, że proroctwo to w żaden sposób nie odnosi się do tej masy kamieni w Egipcie (Proroctwo 1929 s. 219). Natomiast w następnym podrozdziale napisano już, że tym świadkiem dla Jehowy jest Jezus: Proroctwa i wypełnienie się ich dowodzą ponad wszelką wątpliwość, że Chrystus Jezus jest owym wielkim świadkiem dla Jehowy Boga... (Proroctwo 1929 s. 228). Tak też nauczano w kolejnych publikacjach: Jezus był i jest Prawdziwym i Wiernym Świadkiem Jehowy, a on polecił cząstkę tego świadectwa swoim wiernym naśladowcom, rozkazując im, by występowali i wydawali świadectwo (Strażnica 01.12 1930 s. 356 [ang. 01.10 1930 s. 292]). Jezus Chrystus jest wielkim Świadkiem Jehowy (Strażnica 15.01 1932 s. 29 [ang. 15.10 1931]). Ta nauka o Jezusie funkcjonuje u Świadków Jehowy do dziś: Czyim świadkiem był Jezus? Sam powiedział, że ujawnił imię swego Ojca. Był największym świadkiem Jehowy (Obj. 3:14; Jana 17:6) (Prowadzenie rozmów na podstawie Pism 2001, 2010 s. 344). Świadkami Jehowy - głosiciele Towarzystwa Strażnica 7

Następnym etapem przenoszenia określenia świadek Jehowy z Wielkiej Piramidy było nadanie go głosicielom Towarzystwa Strażnica. To następowało etapami, choć ukoronowanie tego miało miejsce w roku 1931, podczas kongresu, a później rozszerzone zostało w roku 1942, gdy objęło to też klasę ziemską. Pomazańcy Świadkami Jehowy, słupem i ołtarzem W Strażnicach, w których zanegowano to, że Wielka Piramida jest Świadkiem Jehowy, tytuł ten przerzucono na ostatek głosicieli Towarzystwa Strażnica: W niniejszym i następnym wydaniu Strażnicy będzie podany dowód, który bez żadnej wątpliwości przekona czytelników, że proroctwo Izajasza 19:19, 20 nie odnosi się bynajmniej do wielkiej piramidy Egipskiej; (...) że proroctwo to odnosi się raczej do klasy pomazanego ostatka; i że my właśnie żyjemy w tym czasie, kiedy się ono wypełnia (Strażnica 01.01 1929 s. 4 [ang. 15.11 1928 s. 340]). Tedy Jehowa obrazując ostatek w Izajaszu i jego synach, rzekł:»wyście świadkowie moi, mówi Pan, (...) i wyście mi tego świadkami, mówi Pan, żem ja Bóg«Izajasza 43:10, 12. Ci są jedynie tymi, którzy na ziemi obstają jako znak lub słup i świadkowie Jehowy zastępów (Strażnica 15.01 1929 s. 23 [ang. 01.12 1928 s. 359]). Tak więc tytuł Świadek Jehowy został odebrany Wielkiej Piramidzie i nadany głosicielom Towarzystwa Strażnica z klasy niebiańskiej. Oni stali się też znakiem i słupem. Od roku 1931 Towarzystwo Strażnica już oficjalnie nauczało (co ogłoszono na kongresie i w rezolucji Nowe Imię), że głosiciele tej organizacji stają się Świadkami Jehowy, ale są nimi tylko członkowie klasy niebiańskiej, tzn. 144 tysiące pomazańców : Jednakże w roku 1931 przyjęliśmy nazwę rzeczywiście jedyną w swoim rodzaju: Świadkowie Jehowy. Pisarz Chandler W. Sterling uznał to za»genialny pomysł«j. F. Rutherforda, ówczesnego prezesa Towarzystwa Strażnica. Widział w tym sprytne posunięcie, które nie tylko pozwoliło nadać grupie oficjalną nazwę, lecz na dodatek ułatwiło taką interpretację wszystkich biblijnych wzmianek o»świadkach«lub»świadczeniu«, by odnosiły się konkretnie do Świadków Jehowy (Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 151-152). ŻE będąc odkupieni drogocenną krwią Jezusa Chrystusa, naszego Pana i Zbawiciela, oraz usprawiedliwieni i spłodzeni przez Jehowę Boga, i powołani do Jego Królestwa (...) Z radością więc obieramy i przyjmujemy 8

imię, które Pan Bóg wypowiedział swymi ustami, i pragniemy, by nas znano pod tym imieniem i nazywano nim, a mianowicie: Świadkowie Jehowy (Izaj. 43:10-12) (Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 156). Również w roku 1931 wykazano, że Świadkami Jehowy są według Iz 19:19-20 głosiciele Towarzystwa Strażnica, a nie Wielka Piramida. Oni stali się tym słupem i ołtarzem, którym dotychczas była ta piramida. Opublikowano wtedy artykuł na ten temat pt. Zobrazowanie Świadków Jehowy, który zawierał taka oto argumentację: Posuwając się do dziewiętnastego i dwudziestego wiersza tego samego rozdziału [Iz 19:19-20], czytamy:»dnia onego stanie ołtarz Pański w pośród ziemi egipskiej, a słup wystawiony będzie Panu przy granicy jego. A będzie na znak i na świadectwo Panu zastępów w ziemi egipskiej. A gdy zawołają do Pana dla tych, którzy ich ciemiężą, tedy im pośle wybawiciela i książęcia i wybawi ich.«przez pewien czas uczniowie Słowa Bożego stosowali przytoczone proroctwo do»wielkiej piramidy«w Egipcie, jakoby ona była ołtarzem i słupem dla Jehowy Boga. Gdy jednak Jezus Chrystus przyszedł do świątyni i Bóg oświetla błyskawicami swe słowo, klasa świątyni może spostrzec, że proroctwo to pod żadnym względem nie odnosi się do stosu kamieni w Egipcie (Strażnica 15.02 1932 s. 59 [ang. 01.11 1931 s. 331]). Prorok mówi dalej:»dnia onego stanie ołtarz Pański w pośród ziemi egipskiej, a słup wystawiony będzie Panu przy granicy jego.«proroctwo to w żaden sposób nie może odnosić się do rzeczywistego ołtarza i rzeczywistego słupa w dosłownym Egipcie (...) Są to członkowie ostatka, świadkowie Jehowy, którzy stanowią ołtarz i słup dla Pana (Strażnica 15.02 1932 s. 60 [ang. 01.11 1931 s. 331-332]). [w angielskiej publikacji trochę inaczej oddano to kluczowe zdanie: The remnant of God s people, his witnesses, constitute an altar and a pillar to the Lord...] Dalej mówi prorok Boży:»Będzie na znak i na świadectwo Panu zastępów w ziemi egipskiej. A gdy zawołają do Pana dla tych, którzy ich ciemiężą, tedy im pośle wybawiciela i książęcia i wybawi ich.«(izajasza 19:20) (...) Ponieważ wołanie uciemiężonych ludzi wzniosło się do Boga, przeto w myśl obietnicy pośle on wkrótce swego wielkiego Proroka, Kapłana, Króla i Wybawiciela, aby uwolnił i wybawił ich z uciemiężenia. Tuż przed tym wydarzeniem pozostający w świecie (Egipcie) ostatek dać musi świadectwo dla imienia Jehowy. Członkom tej klasy powierzone jest świadectwo Jezusa Chrystusa. Są oni wybrani jako świadkowie Jehowy i też z łaski jego zachowują przykazania i dają świadectwo (Strażnica 15.02 1932 s. 60 [ang. 01.11 1931 s. 332]). [w angielskiej publikacji określenie świadkowie Jehowy oddano przez słowa God s witnesses] Drugie owce też Świadkami Jehowy 9

W 11 lat później (od wspomnianego roku 1931), już po śmierci prezesa J. F. Rutherforda (zm. 1942), nazwę Świadkowie Jehowy rozciągnięto też na klasę ziemską, czyli na drugie owce : Później książka pod tytułem Nowy Świat, opublikowana w roku 1942, wskazała, że»drugie owce«z»wielkiej rzeszy«przepowiedzianej w Objawieniu 7:9, 10 także są świadkami Jehowy (Strażnica Nr 19, 1967 s. 8). W owym czasie Jonadabów nie uważano za»świadków Jehowy«(...) Jednakże kilka lat później w Strażnicy z 1 lipca 1942 roku powiedziano:»te drugie owce [Jonadabowie] stały się Jego świadkami, tak jak wierni słudzy żyjący przed śmiercią Chrystusa od Jana Chrzciciela wstecz aż do Abla byli niezłomnymi świadkami na rzecz Jehowy«. (Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 83, przypis). Widzimy zatem, że nazwa Świadek Jehowy przeszła z Wielkiej Piramidy poprzez Jezusa na głosicieli Towarzystwa Strażnica. Biblijne fragmenty, które przywołano z Iz 43:10-12, były tylko parawanem dla Towarzystwa Strażnica, bowiem w nich nie pada określenie świadkowie Jehowy. Wcześniej, co najmniej do roku 1919, fragment Iz 43:10-12 nie był wcale stosowany przez Towarzystwo Strażnica: Przed rokiem 1919 w Strażnicy ani razu nie omawiano fragmentu z Księgi Izajasza:»Wy jesteście moimi świadkami brzmi wypowiedź Jehowy moim sługą, którego wybrałem«(odczytaj Izajasza 43:10-12). Ale po tym roku w naszych publikacjach zaczęto kłaść nacisk na przytoczone tu słowa i zachęcać wszystkich pomazańców do uczestniczenia w działalności zleconej przez Jehowę do występowania w charakterze świadków na Jego rzecz. Między rokiem 1925 a 1931 wersety z 43 rozdziału Księgi Izajasza omawiano aż w 57 wydaniach Strażnicy i w każdym wypadku odnoszono je do prawdziwych chrześcijan (Królestwo Boże panuje! 2014 s. 42, 45). Dopiero pod koniec roku 1922 Sędzia Rutherford odkrył ten fragment biblijny i zastosował do swych głosicieli, ale początkowo tylko do pomazańców (do roku 1942), nazywając ich świadkami Pana Boga : To wyzwanie do narodu i oświadczenie Boże do jego wiernego ludu, że są jego świadkami (Izaj. 43:10), omówione były obszernie w STRAŻNICY z 1-go grudnia, 1922, stronica 367. Tam wykazane jest, że stosuje się to do naszego dnia i do pracy kościoła w teraźniejszym czasie (Strażnica 01.10 1923 s. 301). 10

Właściwie już od roku 1922 wielokrotnie powoływano się na proroctwo Izajasza 43:10-12, aby wykazać, iż przez pozostałe swoje dni na ziemi muszą oni być świadkami Pana Boga (Strażnica Nr 19, 1967 s. 7-8). Wtedy, w używanej przez głosicieli Biblii, nie padało słowo Jehowa w tekście Iz 43:10-12. Obecna interpretacja dotycząca tekstu Iz 19:19 słup i ołtarz Jehowy W interpretacji tekstu Iz 19:19-20 Towarzystwa Strażnica z lat 1928-1929 nic prawie się nie zmieniło do dziś. Jedynie dołączono drugie owce do głosicieli namaszczonych duchem, którzy stanowią ołtarz i słup Jehowy, będąc zarazem Świadkami Jehowy. Zastąpili więc oni Wielką Piramidę, która była owym słupem, ołtarzem i Świadkiem Jehowy. Oto ostatnie komentarze Świadków Jehowy dotyczące tekstu Iz 19:19-20: Ta»Biblia w Kamieniu«, jak ją zwano, cieszyła się wielkim szacunkiem przez kilka dziesięcioleci, aż do czasu, gdy w Strażnicy angielskiej z 15 listopada i 1 grudnia 1928 roku (wydania polskie z 1 i 15 stycznia 1929 roku) wykazano, że do poparcia świadectwa zawartego w Biblii Jehowa nie potrzebował żadnych kamiennych pomników wybudowanych przez pogańskich faraonów i pokrytych demonicznymi znakami astrologicznymi. Zrozumiano, że wspomniane proroctwo Izajasza ma zastosowanie duchowe. Podobnie jak w Księdze Objawienia 11:8,»ziemia egipska«symbolizuje szatański świat.»ołtarz dla Jehowy«przywodzi na myśl cieszące się Jego uznaniem ofiary, składane przez namaszczonych chrześcijan w czasie, gdy przebywają na świecie jako tymczasowi osiedleńcy (Rzymian 12:1; Hebrajczyków 13:15, 16). Słup?przy granicy ziemi egipskiej wskazuje na zbór namaszczonych chrześcijan, będący»filarem i podporą prawdy«i stojący jako świadectwo w»ziemi egipskiej«świecie, który ci chrześcijanie wkrótce opuszczą (1 Tymoteusza 3:15) (Strażnica Nr 1, 2000 s. 9-10). Działalność ludu Jehowy w tym systemie rzeczy z pewnością nadaje rozgłos Jego wielkiemu imieniu.»w owym dniu będzie pośrodku ziemi egipskiej ołtarz dla Jehowy, a słup dla Jehowy przy jej granicy«(izajasza 19:19). Słowa te kierują uwagę na pozycję chrześcijan namaszczonych duchem i sprzymierzonych z Bogiem (Psalm 50:5). Pełniąc funkcję»ołtarza«, składają Jehowie swe ofiary, a jako»filar i podpora prawdy«dają o Nim świadectwo [w ang. a pillar and support of the truth, they are bearing witness to Jehovah] (1 Tymoteusza 3:15; Rzymian 12:1; Hebrajczyków 13:15, 16). Przebywają»pośrodku ziemi«, gdyż wraz z towarzyszącymi im»drugimi owcami«działają na obszarze przeszło 230 krajów i wysp. Ale»nie są częścią świata«(jana 10:16; 17:15, 16). Stoją niejako na granicy między tym światem a Królestwem Bożym, gotowi ją przekroczyć i otrzymać w nagrodę życie w niebie (Proroctwo Izajasza światłem dla całej ludzkości 2000 t. I, s. 204-205). 11

Widzimy zatem, że Towarzystwo Strażnica nadal podtrzymuje swoją interpretację tekstu Iz 19:19-20 nauczając, że Świadkowie Jehowy zastąpili w tym fragmencie Wielką Piramidę. Stali się oni ołtarzem i słupem oraz Świadkami Jehowy, identycznie jak wcześniej nauczano o Piramidzie Cheopsa. Nie dziwi też fakt, że sędzia J. F. Rutherford nadał swoim głosicielom nazwę Świadkowie Jehowy, jak Świadkiem Jehowy była piramida, która cieszyła się wielkim szacunkiem przez kilka dziesięcioleci (Strażnica Nr 1, 2000 s. 9). Określenie to było na tyle popularne, że przydało się prezesowi Towarzystwa Strażnica do nazwania swych głosicieli. Na zakończenie wymieniamy nasze artykuły, które szerzej omawiały kwestię Wielkiej Piramidy: Które nauki Towarzystwa Strażnica potwierdza do dziś i poświadczała kiedyś Wielka Piramida? (cz. 1, 2, 3) Wielka Piramida w nauczaniu J. F. Rutherforda! (cz. 1, 2) Wielka Piramida we wspomnieniach Towarzystwa Strażnica Piramidka i grób C. T. Russella Na zakończenie składam podziękowanie J. Romanowskiemu z Warszawy za pomoc w przygotowaniu tego tekstu, jak i pozostałych wspomnianych powyżej artykułów. Author: Włodzimierz Bednarski http://bednarski.apologetyka.info/article/1110/ 12