Lekcja 7 na 16. lutego 2019
Siedem aniołów z siedmioma trąbami jest częścią sceny siódmej pieczęci, po zakończeniu czasu łaski. Istnieją dwie uzupełniające się interpretacje dla tych trąb: Kara Boża wymierzona tym, którzy prześladują lud Boży od czasów Jezusa do Jego powtórnego przyjścia (równolegle do siedmiu pieczęci). Kara Boża dla tych, którzy nie zaakceptowali otrzymania pieczęci Bożej (równolegle do siedmiu plag). Siódma pieczęć. Objawienie 8:1-5 Siedem trąb. Objawienie 8:6-9:21 Przerywnik (wstawka): Anioł z małą książeczką. Objawienie 10 Dwóch świadków. Objawienie 11
A gdy zdjął siódmą pieczęć, nastało w niebie milczenie na około pół godziny (Objawienie 8:1) W niebie panuje głęboka cisza, ponieważ wszyscy czekają na boski sąd, który ma być wylany na Ziemię. Więcej kadzidła jest dane aniołowi, co przedstawia modlitwy świętych (w. 3-4). Kiedy rozżarzone węgle (w. 5) są wyrzucone na zewnątrz (na dziedziniec Świątyni, na Ziemię), Jan widzi, że sądy Boży spadają na zbuntowaną ludzkość.
A owych siedmiu aniołów, mających siedem trąb, sposobiło się do tego, by zatrąbić (Objawienie 8:6) W jakim celu używano trąb w Starym Testamencie? Aby zgromadzić ludzi (IV Mojż. 10:2-4) Aby ostrzegać i zwoływać na wojnę (IV Mojż. 10:9) Aby uświetnić święta, ofiary całopalne i ofiary pojednania (IV Mojż. 10:10) Aby ogłosić dzień Pana, Dzień Sądu (Joel 2:1) Lud Boży jest już zapieczętowany (9:4), a czterej aniołowie uwalniają wiatry (9:14-15; por. 7:1-3), tak więc dzieje się to równocześnie z ostatnimi siedmioma plagami.
A owych siedmiu aniołów, mających siedem trąb, sposobiło się do tego, by zatrąbić (Obj. 8:6) Trąby wywołały plagi bardzo podobne do tych w Egipcie. Jeśli zinterpretujemy pieczęć i wiatry w odniesieniu do wszystkich świętych (Efezjan 1:13), możemy zastosować interpretację siedmiu trąb do historii, tak jak to ukazują kolejne slajdy.
Pierwszy Drugi Trzeci Czwarty
1. OPIS INTERPRETACJA ODNIESIENIA Grad i ogień pomieszane z krwią. Spłonęła zielona trawa i trzecia część drzew. Sąd nad Jerozolimą. Drzewa = Sprawiedliwi: Ps. 1:1-3; Iz. 61:3; Jer. 11:16-17. Grad, ogień i krew: 2Mojż. 9:23-26; Iz. 10:16-20; Ez. 38:22. Jerozolima:Mat. 23:37-38; Łuk. 23:28-31. 2. 3. 4. Wielka płonąca góra wrzucona do morza. Trzecia część morza zamieniła się w krew i trzecia część zwierząt żyjących w morzu zginęła i trzecia część statków została zniszczona. Gwiazda jak pochodnia (Piołun) spadła na słodkie wody i trzecia część wód zamieniła się w piołun. Źródła światła (słońce, księżyc, gwiazdy) zostały ugodzone. Częściowa ciemność. Sąd nad Rzymem. Krew: 2Mojż. 7:19-21. Góra = Babilon: Jer. 51:24-25, 41-42. Babilon = Rzym: 1Piotra. 5:13 Sąd nad Kościołem w czasach Średniowiecza. Sąd nad Kościołem Rzymskim i Protestantyzmem. Spadające gwiazdy = Dzieło szatana: Iz. 14:12-19; Łuk. 10:18; Obj. 12:9. Piołun = Prawda jest zachowana: Ps. 1:3; 84:6-7; 119:105; Jer. 2:13. Ciemność = prawda jest przyćmiona: 2Mojż. 20:21-23; Job 38:2; Is. 8:22; Jan 1:4-11; 3:18-21.
Piąty Siódmy Szósty
5. OPIS INTERPRETACJA ODNIESIENIA Spada gwiazda, otchłań jest otwarta, a dym powoduje ciemność. Szarańcze o mocy skorpionów dręczą ludzi, lecz nie drzewa. Sąd nad ateizmem i sekularyzmem. Drzewa = Sprawiedliwi (zob. pierwsza trąba). Odrzucenie światła powoduje udrękę: Obj. 9:3-11; Łuk. 10:17-20; Ef. 1:13-14. 6. Zostają uwolnione wiatry znad Eufratu. Potężna armia wybija trzecią część ludzkości ogniem, dymem i siarką. Bałwochwalcy nie pokutują. Sąd nad duchowym Babilonem. Walka nad rzeką Eufrat: Obj. 16:12-16. Upadek Babilonu: Iz. 47:9-12. Bałwochwalstwo Babilonu: Dan. 5:4, 23. 7. Radość w niebie, ponieważ świat w końcu zostaje uratowany. Powtórne przyjście Sąd: Ps. 9:8; 96:16; Dz. 17:31.
I widziałem innego potężnego anioła zstępującego z nieba, odzianego w obłok, z tęczą wokoło głowy, którego oblicze jaśniało jak słońce, nogi zaś jego były jak słupy ognia (Objawienie 10:1) Zachodzi wyjaśniające powiązanie między Bożym sądem nad niegodziwymi a siedmioma trąbami. Bóg tłumaczy, w jaki sposób powołuje do siebie ludzi w czasie 1260 lat prześladowań i przed końcem czasu łaski. Używał On Resztki (rozdział 10) i Biblii (rozdział 11). Ten aspekt potężnego Anioła z Objawienia 10 ujawnia, że jest nim Jezus Chrystus (Obj. 1:13-16; 5:5; Oz. 11:10; Am. 3:8).
I poprzysiągł na tego, który żyje na wieki wieków, który stworzył niebo i to, co w nim, i ziemię, i to, co na niej, i morze, i to, co w nim, że to już długo nie potrwa (czasu już nie będzie UBG) (Obj.10:6) Przesłanie tego anioła jest ostatnią zapieczętowaną częścią Objawienia. Anioł ma w ręku księgę Daniela i oświadcza, że czasu już nie będzie (por. Daniel 12:7-9). To oświadczenie znajduje się pomiędzy końcem 1260 lat prześladowań a końcem najdłuższego proroctwa czasowego w Danielu, czyli 2300 lat (tj. 1844 r. n.e.). Nie ma już więcej proroctw czasowych po tym okresie. Jest tylko jedno zadanie: głosić Ewangelię. I powiedział do mnie: Musisz znowu prorokować przed wieloma ludami, narodami, językami i królami (w.11). 2,300 lat 457 p.n.e. 538 n.e. 1798 n.e. 1844 n.e. 1,260 lat
Ten czas, który podaje anioł na mocy tak uroczystej przysięgi, to nie koniec obecnej historii świata, ani też koniec czasu łaski, lecz koniec proroczego czasu, który ma poprzedzać przyjście naszego Pana. Oznacza to, że lud Boży nie otrzyma dalszych poselstw o jakimś ściśle określonym [proroczym] okresie czasu. Po okresie czasu od 1842-1844 nie ma sprecyzowanego i podanego proroczego czasu. To najdłuższe wyliczenie sięga jesieni 1844 roku. Ellen G. White (SDA Komentarz Biblijny, Objawienie 10)
Świątynia, którą miał zmierzyć Jan, była Niebiańskim Sanktuarium i jego złotym ołtarzem. Dziedziniec zewnętrzny nie powinien być mierzony, ponieważ reprezentuje Ziemię, gdzie lud Boży miał być prześladowany przez 1260 lat. Podczas prześladowań obaj świadkowie pracują w trudnych warunkach. Porównując to z wizją Zachariasza 4, rozumiemy, że ci dwaj świadkowie są Słowem Pana wzmocnionym przez Bożego Ducha (w. 6)
A gdy już złożą swoje świadectwo, zwierzę wychodzące z otchłani stoczy z nimi bój i zwycięży, i zabije ich (Obj. 11:7) Pod koniec prześladowań rewolucja francuska próbowała zniszczyć Biblię, zakazując jej używania na trzy i pół roku (od 26.11.1793 do 17.06.1797 r.). Jednak Towarzystwa Biblijne rozpowszechniały Biblię w taki sposób, że została ona ponownie podźwignięta, dzięki czemu nigdy nie mogła zostać zniszczona. Na wieki, o PANIE, twoje słowo trwa w niebie (Psalm 119:89 UBG) Zjednoczone Towarzystwa Biblijne
Uroczyste wydarzenia będące przed nami mają się jeszcze rozegrać. Zabrzmi trąba za trąbą; czasza za czaszą będzie wylana jedna po drugiej na mieszkańców ziemi. Niesłychanie interesujące sceny są tuż nad nami i te rzeczy będą pewnymi oznakami obecności Tego, który kierował w każdym ofensywnym posunięciu, który towarzyszył biegowi swojej sprawy przez wszystkie wieki i który łaskawie zobowiązał się, że będzie ze swoim ludem we wszystkich ich walkach aż do skończenia świata. On wywyższy swoją prawdę. Sprawi, że ona zatriumfuje. On jest gotowy zaopatrzyć swoich wiernych we właściwą motywację i siłę, inspirując ich nadzieją, odwagą i męstwem we wzmożonej aktywności, jako że czas jest bliski. E.G.W. (Wybrane poselstwa, tom 3, rozdz. 57, str. 426)