Wydział Odlewnictwa Akademia Górniczo-Hutnicza im. St. Staszica w Krakowie telefon AGH: 12 617 275 298 e-mail: katmg@agh.edu.pl 2. ZAŁĄCZNIK do Wniosku o wszczęcie postępowania habilitacyjnego AUTOREFERAT przedstawiający opis osiągnięć naukowych, w szczególności określonych w art. 16 ust. 2 ustawy w formie papierowej w języku polskim Kraków, 06.07.2016 r.
Spis treści 1. Dane personalne...3 2. Posiadane dyplomy, stopnie naukowe...4 3. Informacje o dotychczasowym zatrudnieniu w jednostkach naukowych...4 4. Wskazanie osiągnięcia naukowego stanowiącego dzieło opublikowane w całości...5 4.1. Monografia...5 4.2. Cel naukowy pracy i osiągnięte wyniki wraz z omówieniem ich ewentualnego wykorzystania w praktyce...5 5. Pozostałe osiągnięcia naukowo badawcze... 13 5.1. Działalność prowadzona przed doktoratem... 13 5.2. Działalność prowadzona po uzyskaniu stopnia doktora... 14 2
1. Dane personalne Imię i nazwisko Data i miejsce urodzenia Stan cywilny Adres zamieszkania E-mail Miejsce pracy Telefon Katarzyna MAJOR-GABRYŚ 26.02.1975, Kraków mężatka, dwie córki i syn 31-111 Kraków, Al. Krasińskiego 5/20 katmg@agh.edu.pl Wydział Odlewnictwa Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie 30-059 Kraków, ul. Reymonta 23 12 617 275 298 3
2. Posiadane dyplomy, stopnie naukowe 2007 doktor nauk technicznych, specjalność Odlewnictwo Wydział Odlewnictwa Akademia Górniczo-Hutnicza im. St. Staszica w Krakowie Temat rozprawy doktorskiej: Masy ze szkłem wodnym o zwiększonej wybijalności Promotor: Prof. dr hab. inż. Stanisław M. Dobosz Recenzent z AGH: Prof. dr hab. inż. Józef Dańko Recenzent zewnętrzny: Prof. Ing. Petr Jelínek, CSc., Dr.h.c. 2001 mgr inż., kierunek Metalurgia, specjalność Odlewnictwo Wydział Odlewnictwa Akademia Górniczo-Hutnicza im. St. Staszica w Krakowie Temat pracy magisterskiej: Badania procesu odświeżania przemysłowych mas obiegowych Promotor: Prof. dr hab. inż. Stanisław M. Dobosz 3. Informacje o dotychczasowym zatrudnieniu w jednostkach naukowych Od 2008 Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie Wydział Odlewnictwa adiunkt 2005-2008 Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie Wydział Odlewnictwa asystent 4
4. Wskazanie osiągnięcia naukowego stanowiącego dzieło opublikowane w całości Moim osiągnięciem naukowym, uzyskanym po otrzymaniu stopnia doktora, stanowiącym znaczny wkład w rozwój dyscypliny Metalurgia specjalność Odlewnictwo określonym w Ustawie o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki z dnia 14 marca 2003 r. z późniejszymi zmianami, art. 16 pkt 2., jest autorska monografia habilitacyjna. 4.1. Monografia Naukowe osiągnięcie zostało przedstawione w monografii pt.: Odlewnicze masy formierskie i rdzeniowe przyjazne dla środowiska. Autor: Katarzyna Major-Gabryś Recenzenci wydawniczy monografii: Prof. dr hab. inż. Stanisław M. Dobosz Prof. dr hab. inż. Andrzej Baliński Wydawnictwo: Archives of Foundry Engineering, Komisja Odlewnictwa PAN Oddział Katowice, ISBN 978-83- 63605-24-7, Katowice-Gliwice, 2016 4.2. Cel naukowy pracy i osiągnięte wyniki wraz z omówieniem ich ewentualnego wykorzystania w praktyce Istotny wkład pracy habilitacyjnej do nauki w obszarze Odlewnictwo dotyczy opracowania odlewniczych mas formierskich przyjaznych dla środowiska. W pracy opisano różne technologie sporządzania mas formierskich i rdzeniowych z naciskiem na zmiany, jakie w nich nastąpiły w związku z obowiązującymi restrykcyjnymi przepisami dotyczącymi ochrony środowiska. W badaniach wykorzystano nowoczesną aparaturę badawczą, oznaczano bardzo istotne właściwości technologiczne mas, takie jak ich deformacja w podwyższonej temperaturze oraz elastyczność w temperaturze otoczenia. 5
Niewątpliwą nowością w pracy jest opracowanie mas ze spoiwa biodegradowalnymi oraz wykazanie możliwości opracowania dwuskładnikowego spoiwa: żywica syntetyczna materiał biodegradowalny. Na szczególną uwagę zasługuje utylitarny charakter prowadzonych w ramach pracy badań. Podczas ich realizacji niektóre z zaproponowanych technologii mas zostały wdrożone w zakładach przemysłowych. Wprowadzenie Współczesna gospodarka wymaga produkcji wyrobów spełniających najwyższe kryteria jakości. Do wyrobów takich zaliczamy produkcję najbardziej odpowiedzialnych odlewów, znajdujących zastosowanie w motoryzacji, budownictwie, przemyśle hutniczym, cementowym czy energetyce, a także produkcję odlewów dla branży artystycznej i jubilerskiej. W kontekście polskiej gospodarki produkcja odlewów stanowi znaczącą gałąź. W Polsce jest zarejestrowanych ponad 454 (*wg 49th Census of World Casting Production, Modern Casting, Dec. 2015 str. 26) odlewni o zróżnicowanym profilu produkcyjnym. Co istotne, polskie odlewnictwo eksportuje prawie 50% swojej produkcji, co stawia je w czołówce krajowych eksporterów. Kraków i małopolska od wieków stanowi stolicę polskiego odlewnictwa nie tylko jako miejsce lokalizacji wielu odlewni, ale także jako obszar nauk odlewniczych, realizowanych w Akademii Górniczo- Hutniczej, Instytucie Odlewnictwa, wielu biurach projektowych oraz firmach dostarczających materiały do produkcji odlewniczej. Jednym z podstawowych czynników wpływających na jakość gotowych odlewów, głównie w aspekcie dokładności wymiarowej oraz gładkości powierzchni, jest jakość form i rdzeni odlewniczych. Te z kolei zależą od rodzaju i jakości zastosowanych mas formierskich i rdzeniowych. Niniejsza monografia została poświęcona właśnie powyższym zagadnieniom. Omawia aktualnie stosowane technologie, a także trendy rozwojowe w zakresie odlewniczych mas formierskich i rdzeniowych. Trendy te, oprócz uwzględniania jakości technologicznej i ekonomiki procesu ich wytwarzania, muszą uwzględniać coraz ostrzejsze wymogi związane z ochroną środowiska. Od wielu lat zajmuję się zagadnieniami obejmującymi uwarunkowania produkcji mas formierskich i rdzeniowych. Należą do nich przykładowo: rodzaje technologii, proces doboru składu, stosowanie dodatków specjalnych, dobór procesów zagęszczania i utwardzania, zagadnienia wybijalności i zdolności do regeneracji czy zagadnienia ochrony środowiska. Niniejsza monografia jest wynikiem tych wieloletnich działań i stanowi swojego rodzaju podsumowanie tego zagadnienia, które pozwoliło na zaproponowanie nowych kierunków 6
poszukiwań mas formierskich i rdzeniowych uwzględniających wymienione wcześniej uwarunkowania. Omówienie celu naukowego Podstawowym celem badań przedstawionych w monografii było - zgodnie z tytułem - opracowanie mas formierskich i rdzeniowych przyjaznych dla środowiska. Tytułowy cel monografii stanowi jednak jej oś. W pracy nie prowadzono szczegółowych badań szkodliwości dla wszystkich omawianych mas. Na podstawie analizy danych literaturowych przyjęto pogląd, że masy ze spoiwami nieorganicznymi są bardziej przyjazne dla środowiska i skupiono się na poprawie ich właściwości technologicznych. Badaniom szkodliwości dla środowiska poddano natomiast nowe masy z zastosowaniem biomateriałów jako spoiw. Praca składa się z dwóch części. Zakres przeprowadzonych w ramach pracy badań obejmował eksperymenty mające na celu wykazanie słuszności tez pracy. W pierwszej części opisano aktualny stan wiedzy w zakresie zmian, jakie nastąpiły w dziedzinie odlewniczych mas formierskich w związku z zaostrzającymi się wymogami odnośnie do ochrony środowiska. Autorka wskazuje możliwe kierunki rozwojowe w tej dziedzinie. Opisano technologiczne wady procesów przyjaznych dla środowiska, takich jak masy z uwodnionym krzemianem sodu. Opisano szkodliwość dla środowiska różnych, szeroko wykorzystywanych w praktyce odlewniczej technologii z wyszczególnieniem zmian, jakie są w nich wprowadzane, często kosztem obniżania właściwości technologicznych. Do procesów takich należą np. proces zimnej rdzennicy czy metoda wytapianych modeli. Opisano również nowe - przyjazne dla środowiska technologie, do których należą np. masy z geopolimerami, a także masy wiązane czynnikami biotechnologicznymi. Omówienie osiągniętych wyników i wskazanie możliwości ich wykorzystania Celem I etapu badań dotyczącego I tezy pracy wskazującej możliwości opracowania nowych mas ze spoiwem nieorganicznym, było opracowanie mas charakteryzujących się wyższą jakością od aktualnie stosowanych. Na podstawie analizy danych literaturowych przyjęto pogląd, że masy ze spoiwami nieorganicznymi są bardziej przyjazne dla środowiska i skupiono się na poprawie ich właściwości technologicznych. Badania miały na celu poprawę wybijalności mas z uwodnionym krzemianem sodu oraz poprawę jakości otrzymywanego z nich regeneratu. Ponieważ analiza danych literaturowych wykazała, że ocena wybijalności masy w oparciu o pomiar wytrzymałości końcowej R c tk w obszarze temperatury po przekroczeniu tzw. II maksimum (temperatura wygrzania ok. 800 o C) nie jest miarodajna, w pierwszym etapie badań 7
opracowano nową, dodatkową metodę oceny tej właściwości. Metoda polega na ocenie wybijalności mas w oparciu o pomiar ich ekspansji wysokotemperaturowej. Słuszność stosowania dodatkowej metody wykazano na przykładzie wytypowanej do badań masy z uwodnionym krzemianem sodu, utwardzaczem flodur i poprawiającym wybijalność, dodatkiem Glassex. Badania wykazały, że masa charakteryzująca się niską wytrzymałością końcową R c tk w obszarze za tzw. II maksimum ma gorszą wybijalność ocenianą w oparciu o próbę technologiczną (PN-85/H-11005) oraz w oparciu o pomiar ekspansji wysokotemperaturowej niż masa charakteryzująca się wyższą wytrzymałością końcową R c tk w omawianym obszarze temperatury. Następnie przeprowadzono badania wpływu dodatków nieorganicznych na wybijalność mas z uwodnionym krzemianem sodu i utwardzaczem flodur. W oparciu o przeprowadzoną analizę danych literaturowych, które wykazują pozytywny wpływ Al 2O 3 na wybijalność mas z uwodnionym krzemianem sodu, zaproponowano zastosowanie do mas dodatku Glassex (zawierającego w swoim składzie Al 2O 3) oraz nanocząstek fazy a - Al 2O 3 i bardziej reaktywnej fazy g - Al 2O 3. Dodatek Glassex jest materiałem nieorganicznym złożonym z tlenków, w którego składzie występuje 10-18% Al 2O 3. Masom z uwodnionym krzemianem sodu o zwiększonej wybijalności dzięki zastosowaniu dodatku Glassex poświęcone zostały wcześniejsze prace własne. Badania wykazały, przy zastosowaniu 1,0 cz. mas. dodatku, ponad dwukrotną poprawę wybijalności mas. W ramach monografii jako dodatek do mas zastosowano Al 2O 3 w czystej postaci, w formie nanocząstek dwóch jego faz: a i g, które wprowadzano do spoiwa w ilości 5% w stosunku do jego masy. Przeprowadzone badania wykazały, że masy z dodatkiem nanocząstek charakteryzują się lepszą wybijalnością niż masy bez dodatku, a efekt uzyskanej poprawy jest porównywalny do efektu uzyskanego dzięki zastosowaniu dodatku Glassex. Badania własne wykazały zatem, że Al 2O 3 wprowadzany w różnej postaci do mas z uwodnionym krzemianem sodu i utwardzaczem flodur powoduje zmianę charakteru krzywej wytrzymałości końcowej R c tk obniżając wytrzymałość w temperaturze wygrzania przy obszarze tzw. II maksimum i przesuwając to maksimum w kierunku wyższych wartości temperatury, do których przegrzewana jest jedynie masa formierska znajdująca się w bezpośrednim kontakcie z ciekłym metalem (żeliwem lub staliwem) oraz w odległości kilku milimetrów od wnęki formy. Dodatkowo stwierdzono wpływ nowych dodatków na obniżenie ekspansji wysokotemperaturowej badanych mas, co potwierdza ich lepszą wybijalność i słuszność nowej metody pomiarowej. Kolejnym etapem badań było opracowano nowych mas z uwodnionym krzemianem sodu zapewniających uzyskanie regeneratu o wyższej jakości. Analiza danych literaturowych oraz badania własne wykazały szkodliwość utwardzacza flodur opartego o estry kwasu octowego dla 8
jakości regeneratu uzyskiwanego z badanych mas. W celu poprawy jakości regeneratu zastosowano dwa nowe utwardzacze estrowe oparte o estry kwasu węglowego. Nowe utwardzacze estrowe zostały opracowane we współpracy z firmą Brenntag Polska Sp. z o.o. Masy z uwodnionym krzemianem sodu i nowymi utwardzaczami opartymi o estry kwasu węglowego zostały wdrożone w dwóch polskich odlewniach: Odlewni Staliwa Baupol Sp. z o. o. i w Odlewni KGHM ZANAM S.A. Następnie badano wpływ zastosowanych wcześniej dodatków na wybijalność mas z uwodnionym krzemianem sodu i nowymi utwardzaczami estrowymi. Do mas z utwardzaczami estrowymi opartych o estry kwasu węglowego wprowadzono nowe dodatki: dodatek Glassex (0,5 1,0 cz. mas.) oraz nanocząstki faz a i g - Al 2O 3 (5% do masy spoiwa). Przeprowadzone badania wykazały zwiększenie wytrzymałości końcowej mas po wprowadzeniu dodatków poprawiających wybijalność, przy jednoczesnym spadku ich ekspansji wysokotemperaturowej. Badania ekspansji wysokotemperaturowej mas z uwodnionym krzemianem sodu, nowymi utwardzaczami estrowymi i dodatkiem Glassex wykazały, że wprowadzenie nowego dodatku obniża ekspansję badanych mas. W przypadku mas z nowymi utwardzaczami i nanocząstkami Al 2O 3, jako dodatkami poprawiającymi wybijalność mas, wyraźnie widoczny jest ich wpływ na obniżenie ekspansji wysokotemperaturowej. Ostatnim etapem badań potwierdzających słuszność I tezy pracy było zastosowanie dehydratacyjnego utwardzania mikrofalowego jako alternatywnej metody utwardzania rdzeni z mas z uwodnionym krzemianem sodu. Zastosowanie tej metody byłoby korzystne w przypadku wykonywania rdzeni, gdzie większa ilość masy jest przegrzewana do wysokich wartości temperatury. Przeprowadzone badania wykazały bardzo wysokie właściwości wytrzymałościowe w temperaturze otoczenia mas wykonywanych tą technologią, co w konsekwencji pozwala na zmniejszenie masy zastosowanego spoiwa i tym samym poprawę wybijalności badanych mas rdzeniowych. Dzięki brakowi utwardzaczy estrowych w składzie mas sporządzanych tą metodą, otrzymywany regenerat charakteryzuje się bardzo dobrą jakością. W drugiej części pracy przedstawiono wyniki badań własnych autorki poświęconych niektórym, uznanym przez autorkę za perspektywiczne, opisanym w części pierwszej technologiom produkcji mas formierskich i rdzeniowych. Autor monografii skupiła się na poprawie wybijalności oraz jakości regeneratu z mas z uwodnionym krzemianem sodu. W obszarze tego zagadnienia zaproponowano również zastosowanie utwardzania mikrofalowego jako alternatywę dla technologii sypkich mas samoutwardzalnych. 9
Zaproponowała zastosowanie zmodyfikowanych mas formierskich stosowanych w praktyce odlewniczej - o mniejszej szkodliwości dla środowiska. Wykazano również możliwość zastosowania materiałów biodegradowalnych jako spoiw odlewniczych mas formierskich i rdzeniowych. Zaproponowano także zastosowanie dwuskładnikowych spoiw: żywica syntetyczna - materiał biodegradowalny jako spoiw odlewniczych mas formierskich i rdzeniowych. Celem II etapu badań dotyczącego II tezy pracy mówiącej o możliwości opracowania nowych mas formierskich i rdzeniowych z użyciem spoiw organicznych, było wykazanie możliwości opracowania mas charakteryzujących się obniżoną szkodliwością dla środowiska. W celu wykazania słuszności II tezy pracy przeprowadzono badania mające na celu zmniejszenie szkodliwości stosowanych obecnie w praktyce przemysłowej mas ze spoiwami organicznymi oraz opracowanie nowych spoiw organicznych przeznaczonych do wiązania mas formierskich. Jednymi z najpopularniejszych mas formierskich i rdzeniowych są masy ze spoiwem zawierającym alkohol furfurylowy. Jednak aktualnie obowiązują przepisy, które klasyfikują żywice o zawartości powyżej 25% wolnego alkoholu furfurylowego jako toksyczne. Jedną z zalecanych strategii w rozwoju mas z żywicami furfurylowymi jest zatem dążenie do obniżenia w ich składzie zawartości wolnego alkoholu furfurylowego. W ramach niniejszej monografii przeprowadzono badania mas formierskich ze spoiwem fenolowo-furfurylowym o różnej zawartości całkowitego alkoholu furfurylowego: 1, 75 i 90%. Badania podstawowe nie wykazały wpływu obniżonej zawartości alkoholu furfurylowego na charakter destrukcji cieplnej badanych mas. Badania deformacji cieplnej również nie wykazały znaczącej różnicy pomiędzy masami z różną zawartością całkowitego alkoholu furfurylowego. Wykazano jednak, że obniżenie zawartości całkowitego alkoholu furfurylowego w spoiwie, skutkuje obniżeniem właściwości wytrzymałościowych badanych mas. Wprawdzie właściwości te z punktu widzenia praktyki odlewniczej mogą być wystarczające, ale jest to kolejny przykład technologii, która może zmierzać do obniżenia toksyczności procesu kosztem właściwości technologicznych. Należy również zaznaczyć, że w ramach pracy badaniom poddano spoiwa o obniżonej zawartości całkowitego alkoholu furfurylowego. W przypadku obniżenia zawartości w spoiwie tylko wolnego alkoholu furfurylowego, zmiany właściwości mas z jego udziałem mogą być znacznie mniejsze. W ramach tego etapu pracy zaproponowano również zastosowanie do mas z żywicą fenolowo-furfurylową nowych utwardzaczy o obniżonej zawartości siarki. Analiza danych literaturowych wykazała, że istnieje możliwość zastosowania takich utwardzaczy, ale przeprowadzone badania własne wykazały, że w tym przypadku konieczne jest dobranie żywicy o odpowiednich właściwościach, takich jak np. wysoka reaktywność. 10
W celu wykazania słuszności tezy II zaproponowano również zastosowanie mas formierskich i rdzeniowych ze spoiwem alkidowym jako alternatywę dla mas z żywicą furfurylową. Przeprowadzono badania destrukcji cieplnej spoiw, oraz badania właściwości podstawowych i technologicznych mas z tymi spoiwami. Wykazano wysokie właściwości wytrzymałościowe mas ze spoiwem alkidowym, ich niższą temperaturę przejścia w stan plastyczny, oznaczaną przez pomiar deformacji cieplnej oraz mniejszą elastyczność w porównaniu do mas ze spoiwem furfurylowym. W celu wykazania słuszności tezy II opracowano także masy formierskie i rdzeniowe z zastosowaniem wybranych materiałów biodegradowalnych jako spoiw. Analiza rynku materiałów biodegradowalnych wykazała, że materiały te są coraz bardziej dostępne pod względem łatwości ich zakupu oraz ceny. Właściwości wytrzymałościowe mas z wytypowanymi do badań biomateriałami są wystarczające z punktu widzenia praktyki przemysłowej. Masy można sporządzać w technologii mas samoutwardzalnych oraz przez zastosowanie utwardzania mikrofalowego, które przyspiesza proces i dodatkowo zwiększa wytrzymałość badanych mas. Badania zdolności mas do regeneracji mechanicznej wykazały, że masy te charakteryzują się lepszą regenerowalnością w stosunku do mas z żywicą furfurylową. Badania szkodliwości mas dla środowiska również wykazały mniejszą szkodliwość masy z biomateriałem w stosunku do masy z żywicą furfurylową. W celu wykazania słuszności tezy II przeprowadzono także badania mające na celu wykazanie celowości zastosowania biomateriału jako składnika organicznego spoiwa odlewniczych mas formierskich. Kompozycja, którą stanowi typowa żywica syntetyczna i materiał biodegradowalny, zastosowana jako spoiwo ma za zadanie udoskonalić jakość mas ze spoiwami organicznymi. Utrzymanie wysokich właściwości wytrzymałościowych mas dzięki zastosowaniu żywic syntetycznych oraz niskiej szkodliwości dla środowiska dzięki zastosowaniu materiału biodegradowalnego pozwoli otrzymać nowoczesne spoiwo odlewniczych mas formierskich. Jak wynika z przeprowadzonych badań, w pracy wykazano możliwość opracowania mas ze spoiwami organicznymi o znacznie obniżonej szkodliwości dla środowiska. Wykazano zatem słuszność II tezy pracy. Przeprowadzone badania pozwoliły na sformułowanie następujących wniosków: 1. Słuszne jest zastosowanie pomiaru ekspansji wysokotemperaturowej jako dodatkowego kryterium oceny wybijalności mas. 2. Wprowadzenie Al 2O 3 w różnej postaci do mas z uwodnionym krzemianem sodu i utwardzaczem flodur powoduje zmianę charakteru krzywej wytrzymałości końcowej R c tk obniżając wytrzymałość w temperaturze wygrzania przy obszarze tzw. II maksimum 11
i przesuwając to maksimum w kierunku wyższych temperatur, do których przegrzewana jest jedynie masa formierska znajdująca się w bezpośrednim kontakcie z ciekłym metalem (żeliwem lub staliwem) oraz w odległości kilku milimetrów od wnęki formy. 3. Dodatki w różnej postaci Al 2O 3 wprowadzane do mas z uwodnionym krzemianem sodu powodują obniżenie ich ekspansji wysokotemperaturowej i tym samym poprawiają ich wybijalność. 4. Zastosowanie do mas uwodnionym krzemianem sodu utwardzaczy estrowych opartych o estry kwasu węglowego zapewnia uzyskanie regeneratu o lepszej jakości. 5. Zastosowanie do mas uwodnionym krzemianem sodu i nowymi utwardzaczami estrowymi opartymi o estry kwasu węglowego dodatków w różnej postaci Al 2O 3 zapewnia uzyskanie mas o lepszej wybijalności oraz lepszej jakości regeneratu. 6. Zastosowanie dehydratacyjnego utwardzania mikrofalowego jako alternatywnej metody utwardzania rdzeni z mas z uwodnionym krzemianem sodu pozwala na zastosowanie mniejszej ilości spoiwa i tym samym poprawia wybijalność mas. jakość otrzymywanego regeneratu z mas utwardzanych tą metodą jest bardzo dobra ze względu na brak utwardzaczy. 7. Istnieje możliwość zastosowania w praktyce przemysłowej mas z żywicą fenolowo-furfurylową o obniżonej zawartości alkoholu furfurylowego. Skutkuje to jednak obniżonymi właściwościami wytrzymałościowymi mas. 8. Istnieje możliwość zastosowania w praktyce przemysłowej do utwardzania mas z żywicą fenolowo-furfurylową utwardzaczy o obniżonej zawartości siarki. Wymaga to jednak dobrania odpowiedniej żywicy. 9. Masy ze spoiwem alkidowym mogą stanowić poważną alternatywę dla mas ze spoiwem fenolowo-furfurylowym. 10. Istnieje możliwość zastosowania materiałów biodegradowalnych jako spoiw mas formierskich. 11. Istnieje możliwość opracowania dwuskładnikowego spoiwa: żywica syntetyczna materiał biodegradowalny, które zapewni masom ze spoiwami organicznymi bardziej przyjazny dla środowiska charakter. Przeprowadzone w ramach monografii rozważania teoretyczne oraz szerokie badania podstawowe i technologiczne wskazują na słuszność postawionych tez. Nie zamykają one jednak przedstawionej problematyki, a jedynie wskazują kierunki rozwojowe w dziedzinie odlewniczych mas formierskich i rdzeniowych. Autor monografii ma nadzieję, że praca ta stanie się inspiracją do podejmowania dalszych badań w tym zakresie. 12
5. Pozostałe osiągnięcia naukowo badawcze 5.1. Działalność prowadzona przed doktoratem We wrześniu 2001 roku obroniłam z oceną bardzo dobry pracę dyplomową magisterską pt.: Badania procesu odświeżania przemysłowych mas obiegowych realizowaną pod kierunkiem Prof. dr hab. inż. St. M. Dobosza w Pracowni Tworzyw Formierskich Wydziału Odlewnictwa AGH w Krakowie. Pracę tę realizowałem przy współpracy z Odlewnią Krakowskie Zakłady Odlewnicze ZREMB S.A. w Krakowie. Po obronie pracy magisterskiej przystąpiłam do egzaminu na studia doktoranckie i od 1.10.2001 r. rozpoczęłam ich realizację. Swoją pracę naukową od samego początku ukierunkowałam pod opieką Prof. St. M. Dobosza na badanie zagadnień mas formierskich i rdzeniowych. W tym okresie obiektem moich badań były masy z zastosowaniem uwodnionego krzemianu jako spoiwa. W okresie studiów doktoranckich na podstawie uzyskiwanych wyników badań i analiz opublikowałam łącznie 12 publikacji. Wśród nich 5 stanowi publikacje w polskich czasopismach naukowych, 1 w zagranicznych czasopismach naukowych (ZAŁĄCZNIK 4 pkt. IIE), a 6 opublikowałam w materiałach konferencyjnych konferencji organizowanych w kraju i za granicą (ZAŁĄCZNIK 4 pkt. IIIB). W tym okresie część publikacji przedstawiałem w postaci referatów wygłaszanych na międzynarodowych i krajowych konferencjach naukowych (łącznie 6 konferencji). Byłam Wykonawcą w 2 projektach naukowo-badawczych (ZAŁĄCZNIK 4 pkt. II JC). Po złożeniu wszystkich wymaganych egzaminów, dnia 27 stycznia 2007r. obroniłam przed Radą Wydziału Odlewnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie pracę doktorską pt.: Masy ze szkłem wodnym o zwiększonej wybijalności. Wyniki mojej pracy doktorskiej udowodniły możliwość opracowania mas formierskich i rdzeniowych o lepszej wybijalności oraz o lepszej jakości otrzymywanego z nich regeneratu. W tym okresie pracy brałem czynny udział, jako członek Komitetu Organizacyjnego, w 1 edycji Międzynarodowej Cyklicznej Konferencji Naukowej Odlewników Polskich, Czeskich i Słowackich WSPÓŁPRACA (ZAŁĄCZNIK 4 pkt. III C): 1. XI Międzynarodowa Konferencja Odlewników Polskich, Czeskich i Słowackich WSPÓŁPRACA 2005 (konferencja cykliczna), 7-9.04.2005, Zakopane - Kościelisko, CZŁONEK KOMITETU ORGANIZACYJNEGO. W okresie przed doktoratem urodziłam pierwszą córkę - Ninę. 13
5.2. Działalność prowadzona po uzyskaniu stopnia doktora W swojej pracy naukowej po uzyskaniu doktoratu skupiłam się na rozwinięciu i dokończeniu analiz pewnych aspektów tematyki, którą obejmowała moja rozprawa doktorska. Ten etap pracy związany był również z rozpowszechnianiem jej wyników poprzez publikacje i referaty na międzynarodowych konferencjach naukowych. Z czasem obiektem moich zainteresowań stały się inne przyjazne dla środowiska masy formierskie i rdzeniowe oraz możliwości zmniejszenia toksyczności szeroko stosowanych w praktyce odlewniczej mas. Podsumowaniem dorobku naukowego w tym okresie jest samodzielna monografia pt.: Odlewnicze masy formierskie i rdzeniowe przyjazne dla środowiska. W sumie mój dorobek publikacyjny po uzyskaniu stopnia doktora obejmuje 1 samodzielną monografię (ZAŁĄCZNIK 4 pkt. IA) oraz 66 publikacji w czasopismach, rozdziałów w monografiach i materiałów konferencyjnych (ZAŁĄCZNIK 4 pkt. IIE i pkt. III A), w tym 9 w czasopismach znajdujących się w bazie Journal Citation Reports (2 publikacje samodzielne) (ZAŁĄCZNIK 4 pkt. IIA). Łączna ilość punktów obliczonych wg MNiSW za dorobek naukowy po otrzymaniu stopnia doktora wynosi 423. Wykaz publikacji, projektów badawczych i udziału w konferencjach zamieszczono w załączniku 3 do wniosku, a zestawienie przedstawiono w tabeli 1. Opracowane przeze mnie artykuły ukazały się między innymi w czasopismach wymienionych w tabeli 2, czyli w czasopismach indeksowanych w bazie Journal Citation Reports. Tabela 1. Zestawienie publikacji i najważniejszych osiągnięć naukowo-badawczych po uzyskaniu stopnia doktora Publikacje Rodzaj publikacji Autorstwo lub współautorstwo publikacji naukowych w czasopismach znajdujących się w bazie: Journal Citation Reports (JCR) Autorstwo lub współautorstwo publikacji naukowych indeksowanych w bazie SCOPUS z pominięciem publikacji wymienionych wyżej Autorstwo lub współautorstwo publikacji naukowych w czasopismach i monografiach zagranicznych z pominięciem publikacji wymienionych wyżej Autorstwo lub współautorstwo publikacji naukowych w czasopismach punktowanych MNiSW z pominięciem publikacji wymienionych wyżej Punkty MNiSzW 195 9 0 1 3 4 205 25 Ilość publikacji 14
Autorstwo lub współautorstwo publikacji naukowych w pozostałych czasopismach 0 2 Autorstwo lub współautorstwo publikacji naukowych w monografiach krajowych 23 4 Autorstwo lub współautorstwo publikacji naukowych w zagranicznych materiałach konferencyjnych Autorstwo lub współautorstwo publikacji naukowych w krajowych materiałach konferencyjnych Autorstwo lub współautorstwo publikacji naukowych z udziałem studentów w Zeszytach Studenckich Prac Naukowych 0 7 0 26 0 2 Patenty 0 0 Razem publikacje i patenty 426 80 Referaty na konferencjach naukowych krajowe 10 międzynarodowe 10 zagraniczne 4 Wskaźniki oceny dorobku naukowego (na podstawie danych z dnia 6.07.2016; ZAŁĄCZNIK 7) Web of Science Scopus (Elsevier) Google Scholar Publish or Perish Liczba cytowań 16 22 76 91(107 * ) Indeks Hirscha 2 3 5 5 Liczba publikacji w bazie 9 10 40 42(50 * ) *) dane za okres 2003-2016 15
Sumaryczny IF wg Journal Citation Reports Tabela 2. Rok publikacji Ilość publikacji Impact Factor China Foundry 2011 1 0,278 Archives of Metallurgy and Materials 2013 1 0,763 Archives of Metallurgy and Materials 2014 3 1,090 China Foundry 2014 1 0,433 Metalurgija 2015 1 0,959 China Foundry 2015 1 0,433 Metalurgija 2016 1 0,959 Razem 7,095 Uczestniczyłam w realizacji 8 projektów badawczych, z których 5 obejmowało swoją tematyką zagadnienia związane z opracowaniem mas formierskich i rdzeniowych przyjaznych dla środowiska, które leżą w centrum moich zainteresowań naukowych. W jednym z projektów, którego od 2011 roku jestem głównym wykonawcą, zostałam od 2015 roku kierownikiem (ZAŁĄCZNIK 4 pkt. IIJ). Złożyłam w Narodowym Centrum Nauki 3 wnioski o sfinansowanie projektów. Wszystkie wnioski pozytywnie przeszły pierwsze etapy recenzji, niestety żaden z nich nie został sfinansowany (ze względu na niewystarczającą ilość uzyskanych punktów). Uczestniczyłam w realizacji 2 prac naukowo-badawczych wykonanych na zlecenie przedsiębiorstwa. Brałam udział we wdrożeniach technologii mas formierskich przyjaznych dla środowiska w zakładach przemysłowych: w Odlewni Staliwa Baupol Sp. z o. o. i w Odlewni KGHM ZANAM S.A. Współpracowałam z przedsiębiorstwami zajmującymi się produkcją materiałów dla odlewnictwa: Brenntag Polska Sp. z o.o., Prec-Odlew Sp. z o.o. Odbyłam 2 trzymiesięczne staże naukowo-techniczne w przedsiębiorstwach przemysłowych: Krakowskie Zakłady Odlewnicze ZREMB S.A. i PREC-ODLEW Sp. z o.o. (ZAŁĄCZNIK 4 pkt. III Q). 16
Za działalność naukową i dydaktyczną zostałam uhonorowana nagrodami przedstawionymi w ZAŁĄCZNIKU 4 pkt. IIK oraz w tabeli 3. Nagrody i wyróżnienia przyznane po otrzymaniu stopnia doktora Tabela 3. 2011 2012 2015 2016 NAGRODA REKTORA zespołowa III stopnia za osiągnięcia naukowe, Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica, Kraków NAGRODA REKTORA zespołowa III stopnia za osiągnięcia naukowe, Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica, Kraków NAGRODA REKTORA zespołowa II stopnia za osiągnięcia naukowo-dydaktyczne w 2014 r., Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica, Kraków NAGRODA REKTORA indywidualna III stopnia za osiągnięcia naukowo-dydaktyczne w 2015 r., Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica, Kraków Uczestniczyłem w 18 konferencjach naukowych krajowych, zagranicznych i międzynarodowych (ZAŁĄCZNIK 4, pkt. III A), na których przedstawiłam referaty lub prezentowałam wyniki prac w formie posterów. Wygłosiłam 5 referatów, m.in. pt. Masy przyjazne dla środowiska - czyli szanse i zagrożenia w rozwoju mas formierskich i rdzeniowych, na konferencjach tematycznych (ZAŁĄCZNIK 4, pkt. II L). Brałem czynny udział jako członek Komitetu Organizacyjnego w 3-ech edycjach Międzynarodowej Cyklicznej Konferencji Naukowej Odlewników Polskich, Czeskich i Słowackich WSPÓŁPRACA (ZAŁĄCZNIK 4, pkt. III C): 1. XIV Międzynarodowa Konferencja Odlewników Polskich, Czeskich i Słowackich WSPÓŁPRACA 2008 (konferencja cykliczna), 24-26.04.2008, Krasiczyn, SEKRETARZ KOMITETU ORGANIZACYJNEGO 2. XVII Międzynarodowa Konferencja Odlewników Polskich, Czeskich i Słowackich WSPÓŁPRACA 2011 (konferencja cykliczna), 13-16.04.2011, Książ, SEKRETARZ KOMITETU ORGANIZACYJNEGO 3. XX Jubileuszowa Międzynarodowa Konferencja Odlewników Polskich, Czeskich i Słowackich WSPÓŁPRACA 2014 (konferencja cykliczna), 24-26.04.2014, Izbicko k/opola, SEKRETARZ KOMITETU ORGANIZACYJNEGO Naukowej: Na jednej z zagranicznych konferencji międzynarodowych byłam Przewodniczącą Sesji 17
Spolupráca 2016 XXII. mezinárodní konferenci, Terchova, 20. 22. 4. 2016. W latach 2010-2016 byłam promotorem 4 prac dyplomowych magisterskich, 7 prac dyplomowych inżynierskich (ZAŁĄCZNIK 4 pkt. III I.3), a także recenzentem 4 prac dyplomowych magisterskich (ZAŁĄCZNIK 4 pkt. III I.4). Wszystkie prace były realizowane w Katedrze Tworzyw Formierskich, Technologii formy i Metali Nieżelaznych Wydziału Odlewnictwa AGH. Jestem współautorką 5 publikacji z udziałem studentów, którymi opiekowałem się w ramach realizacji prac dyplomowych inżynierskich i magisterskich. Opiekowałam się członkami koła naukowego przy przygotowywaniu referatów. Dwa spośród referatów wygłaszanych na Konferencjach Studenckich Kół Naukowych zajęły III miejsce w skali Wydziału Odlewnictwa (ZAŁĄCZNIK 4 pkt. III I.1). Jestem promotorem pomocniczym 2 prac doktorskich (ZAŁĄCZNIK 4 pkt. III K). Nad jedną z doktorantek sprawuję opiekę naukową od 2012 roku, będąc promotorem jej prac dyplomowych najpierw inżynierskiej, a następnie magisterskiej. Jestem współautorką ok. 20 publikacji związanych z pracami doktorantek, których jestem promotorem pomocniczym. Przygotowałam materiały dydaktyczne (wykłady, prezentacje, instrukcje, stanowiska laboratoryjne) i prowadziłam / prowadzę zajęcia dydaktyczne m.in. z następujących przedmiotów: Tworzywa na Formy Odlewnicze, Materiały na Formy Odlewnicze. Od 2015 roku prowadzę samodzielnie przedmiot (wykłady i ćwiczenia laboratoryjne): Materiały Ogniotrwałe (ZAŁĄCZNIK 4 pkt. III I.2). Aktywnie uczestniczę również w życiu Pracowni Tworzyw Formierskich Wydziału Odlewnictwa. dzieci. W okresie po doktoracie urodziłam córkę Maję i syna Iwa. Obecnie jestem matką trójki 18