Już 17 stycznia na deskach GTS rozpocznie się Tydzień z Teatrem Nowym w Poznaniu w ramach cyklu Teatry Polskie! Tym razem zobaczymy 4 spektakle. Będą to: Dwunastu gniewnych ludzi 17 stycznia 2016, g. 19:00 Autor: Reginald Rose Przekład: Jan Czapliński Reżyseria: Radosław Rychcik Scenografia i kostiumy: Anna-Maria Karczmarska Dramaturgia: Jan Czapliński Muzyka: Michał Lis Choreografia: Rafał Urbacki Występują: Michał Kocurek, Grzegorz Gołaszewski, Szymon Mysłakowski / Tomasz Nosinski, Zbigniew Grochal, Mariusz Zaniewski, Mariusz Puchalski, Tadeusz Drzewiecki, Mateusz Ławrynowicz, Michał Grudziński, Andrzej Lajborek, Nikodem Kasprowicz, Janusz Andrzejewski, Anna Mierzwa. Dwunastu gniewnych ludzi to znany niemal każdemu tytuł kultowego filmu Sidneya Lumeta z 57 roku. Napisany przez Reginalda Rose a scenariusz do dziś funkcjonuje w USA jako esej o potędze demokracji - oto dwunastu przypadkowych mężczyzn spotyka się, by wspólnie zadecydować o losie oskarżonego o morderstwo nastolatka. Po burzliwej debacie przysięgli wznoszą się ponad własne uprzedzenia, wymijają pułapki zakłamanego systemu i wydają sprawiedliwy, obiektywny werdykt. Triumfują demokracja, prawda i piękno. Trudno nam, twórcom teatralnej wersji Dwunastu gniewnych ludzi, patrzeć dziś na ten triumf bez podejrzeń. Nie wierzymy w sprawiedliwość, w USA, w piękno bezinteresownego dobra i w oczywistą brzydotę zła. Nie wierzymy w zdolność do porzucenia osobistego na rzecz publicznego i w huczący testosteronem sen o spełnieniu demokracji.
Wierzymy w spektakl. Dwunastu gniewnych ludzi to widowisko, w ramach którego dobro i zło są narzędziami służącymi do manipulacji, a pojęcie racji jest napędzane nie prawdą, a poklaskiem. Jego bohaterowie nie są zainteresowani losem oskarżonego na procesie są zainteresowani sobą. Tendencyjnie potoczny język, którego używają, służy nie tyle porozumieniu we wspólnej sprawie, co naświetleniu ich prywatnych traum, ambicji, kompleksów i pragnień. Radosław Rychcik zbudował swój spektakl w taki sposób, że widz wchodzi w niego całkowicie. Siedzi jak zahipnotyzowany w teatralnym siedzeniu, wiedziony głosem i działaniami aktorów, odkrywając razem z nimi kolejne aspekty i meandry sprawy. I zapomina o całym świecie na tyle, że nawet znajome zakończenie i tak zaskakuje. Joanna Sobocińska- 5kilokultury.pl Czas trwania: 1 h 40 min (bez przerwy) Strefa B 50/35 zł Strefa C 35/20 zł Strefa D 15zł Kochanie, zabiłam nasze koty 20 stycznia 2016, g. 19:00 Autor: Dorota Masłowska Reżyseria: Cezi Studniak Adaptacja: Michał Pabian Scenografia: Michał Hrisuldis Kostiumy: Mateusz Stępniak Muzyka: Krzysztof Wiki Nowikow Video: Karol Rakowski Choreografia: Jarosław Staniek Reżyseria światła: Katarzyna Łuszczyk Asystent reżysera: Michał Kocurek Inspicjenci: Jadwiga Figiel Idziak, Józef Piechowiak
Występują: Marta Szumieł, Karolina Głąb, Anna Mierzwa, Michał Kocurek, Łukasz Chruszcz, Andrzej Niemyt, Antonina Choroszy, Bożena Borkowska-Kropielnicka, Edyta Łukaszewska, Agnieszka Różańska, Martyna Zaremba, Mateusz Ławrynowicz, Michał Pabian Kochanie, zabiłam nasze koty, to widowiskowa operetka na podstawie książki laureatki Nagrody Literackiej Nike Doroty Masłowskiej. I tak będziesz miał tak samo, sympatyczny więźniu własnej przewidywalności. W kolii zawiesistej ciszy pragniesz spalić tę samotność, ten cały tłuszcz życia. I choć kościoły są takie romantyczne, choć wszystko kręci Cię i Nas na maksa, to i tak NIC z tego. Turborynienka i błonnik granulowany to właśnie te porównania, których używasz, by absolutnie NIC nie rozumieć. Mac n cheesy i skrzydełka z BBQeen Grill, zjadane przeważnie po 18.00, najczęściej w towarzystwie sojowej latte, są główną przyczyną otyłości i uszkadzają chyba mózg. Normalnie zastrzeleni ludzie nie są tak Lynchowscy jak te nieustępliwe rajstopy ze szwem. Aura erotycznego łakomstwa i dozgonność empatio-symetrii są totalnie rakotwórcze. I to totalne, wszechogarniające człowieka uczucie niemożliwości niczego, NICZEGO! Masłowska telewizyjna, rozśpiewana i roztańczona przypadnie do gustu znacznie szerszej grupie odbiorców. A że sama z nich się śmieje? Cóż, taki jej urok.. Anna Rogulska - kultura.poznan.pl Czas trwania: 2 h 50 min ( jedna przerwa) Strefa B: 50/35 zł Strefa C: 35/20 zł Strefa D: 15zł
Prezydentki 22 stycznia 2016, g. 19:00 Autor: Werner Schwab Reżyseria: Piotr Kruszczyński Scenografia, kostiumy, światła: Justyna Łagowska Muzyka: Jacek Kita Ruch sceniczny: Maćko Prusak Konsultacje literackie: Michał Pabian Inspicjent: Dorota Kuczyńska Standełło Występują: Bożena Borowska-Kropielnicka, Małgorzata Łodej-Stachowiak, Daniela Popławska Frywolna Renata, nabożna Irena i pracowita Maryjka. Trzy przyjaciółki, które najlepsze lata mają już dawno za sobą, spotykają się, by wspólnie obejrzeć transmisję z pielgrzymki Ojca Świętego. Przy słabej herbacie i chlebie z wątrobianką mogą wspólnie powspominać barwną przeszłość, poużalać się do woli nad nędzną teraźniejszością i niewdzięcznymi dziećmi, a także pomarzyć o przyszłości, która przecież wciąż może jeszcze sprawić im miłą niespodziankę. Co wyniknie z tej tylko z pozoru niewinnej pogawędki? Jedno jest pewne: dla tych trzech dam warto wybrać się na Scenę Nową i zajrzeć za firanki. Zwycięstwo w tym spektaklu odniosły aktorki: Bożena Borowska, Daniela Popławska i Małgorzata Łodej-Stachowiak. Stworzyły postaci magnetyzujące, prawdziwe, pozbawione fałszu choć balansujące na krawędzi, po której łatwo osunąć się w komediową zgrywę. Stefan Drajewski - Głos Wielkopolski Czas trwania: 1h 35 min (bez przerwy) Strefa B 50/35 zł Strefa C 35/20 zł Strefa D 15zł
Mokradełko 23 stycznia 2016, g. 19:00 Adaptacja, reżyseria, opracowanie muzyczne: Mikołaj Grabowski Asystentka reżysera: Daria Kubisiak Scenografia i kostiumy: Katarzyna Kornelia Kowalczyk Reżyseria świateł: Michał Grabowski Asystentki scenografa: Joanna Marciniak, Marta Badzińska Występują: Dorota Abbe, Gabriela Frycz, Edyta Łukaszewska, Daniela Popławska, Maria Rybarczyk, Marta Szumieł, Martyna Zaremba, Sebastian Grek, Mariusz Puchalski W oparciu o znakomity tekst reportażystki nominowanej do Literackiej Nagrody Nike, Mikołaj Grabowski podjął odważną próbę zbudowania panopticum globalnego społeczeństwa zniewolonego socjotechniką i przygotował spektakl o niebywale trudnym i ważnym zjawisku społecznym. Reżyser konstruuje oś dramaturgiczną na kanwie literackiej wiwisekcji, skupionej wokół historii molestowanej seksualnie Halszki, wywołując tym samym takie tematy, jak odpowiedzialność za milczenie, społeczne wymierzanie kary, przejmowanie stereotypów czy zatajanie Buduje świat, w którym przez ogłupienie i lęk przed prawdą bohaterowie dzieła Surmiak-Domańskiej stają się figurami ludzkiej paniki, tchórzliwości, nieumiejętności zrozumienia, braku wiedzy oraz osamotnienia. Ta pełna werwy sceniczna opowieść skłania widza do myślenia i rewidowania własnych poglądów, z pewnością warto się z nią skonfrontować. Stanisław Godlewski - Gazeta Wyborcza Poznań Czas trwania: 1h 50 min ( bez przerwy) Strefa B 50/35 zł Strefa C 35/20 zł Strefa D 15zł
Bilety do nabycia w kasie Teatru oraz na stronie http://bilety.teatrszekspirowski.pl/. Kontakt dla mediów: Marta Jaszczerska biuro.prasowe@teatrszekspirowski.pl tel.: 881-468-035