Projekt z dnia Ustawa o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych Art. 1 W ustawie z dnia 28 listopada 2003 roku o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r., Nr 139, poz. 992 z późn. zm. 1 ) wprowadza się następujące zmiany: 1. W art. 2 w pkt 4 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 5 w brzmieniu: 5) świadczenie pieniężne z tytułu wychowania dziecka. 2. Po rozdziale 2a wprowadza się rozdział 2b w brzmieniu: Rozdział 2b Świadczenie pieniężne z tytułu wychowania dziecka Art. 15d 1. Z tytułu wychowania dziecka przyznaje się świadczenie pieniężne w wysokości 600 zł na każde dziecko. 2. Prawo do świadczenia pieniężnego z tytułu wychowania dziecka przysługuje: 1) rodzicom, jednemu z rodziców albo opiekunowi prawnemu dziecka; 2) opiekunowi faktycznemu dziecka. Art. 15e 1. Świadczenie przysługuje osobom, o których mowa w art. 15d ust. 2, jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty 1008 zł 2. Do zasad ustalania dochodu rodziny, o którym mowa w ust.1, stosuje się art. 5 ust. 7-11. Art. 15f 1. Świadczenie pieniężne z tytułu wychowania dziecka przysługuje osobom, o których mowa w art. 15d ust. 2, do ukończenia przez dziecko 18 roku życia. 2. Świadczenie pieniężne z tytułu wychowania dziecka nie przysługuje, jeżeli członkowi rodziny przysługuje za granicą świadczenie z tytułu wychowania dziecka, chyba że
przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy i zabezpieczeniu stanowią inaczej. 3. Świadczenie pieniężne z tytułu wychowania dziecka płatne jest raz w roku w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o wypłatę świadczenia. 4. Prawo do świadczenia, o którym mowa w ust. 1, wygasa, jeżeli wniosek o ustalenie prawa do świadczenia nie został złożony w okresie 12 miesięcy od końca roku kalendarzowego, za który świadczenie przysługuje. Art. 15g Rada gminy może w drodze uchwały podnieść kwotę świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 15d. Podwyższenie kwoty świadczenia finansowe jest ze środków własnych gminy. Art. 15h Do świadczenia rodzinnego określonego w niniejszym rozdziale nie stosuje się przepisów art. 23 ust. 3-5. Art. 2 Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. 1 Zmiany wymienionej ustawy ogłoszone w Dz. U. z 2006 r., Nr 130, poz. 903, Nr 222, poz. 1630 i Nr 104, poz. 711, z 2007 r., Nr 64, poz. 427, Nr 105, poz. 720, nr 109, poz. 747, Nr 200, poz. 1446, Nr 192, poz. 1378, z 2008 r., Nr 70, poz. 416, Nr 138, poz. 872, Nr 138, poz. 875, Nr 223, poz. 1456, Nr 237, poz. 1654, z 2009 r., Nr 97, poz. 800, Nr 129, poz. 1058, nr 219, poz. 1706, z 2010 r., Nr 50, poz. 301.
Uzasadnienie Polska rodzina przeżywa kryzys. Coraz gorzej spełnia swoje podstawowe funkcje. Przestaje być miejscem, w którym się wychowujemy, uspołeczniamy i stajemy wrażliwi moralnie. Przeważająca cześć polskich rodzin potrzebuje wsparcia, a niektóre z nich wymagają go w sposób szczególny. Rodziny wielodzietne, w których najczęściej tylko jedno z rodziców pracuje, mają bardzo skromne środki na utrzymanie. Wiele rodzin, zwłaszcza wielodzietnych, znajduje się w tak trudnej sytuacji materialnej, że udźwignięcie kosztów opieki nad dzieckiem jest praktycznie niewykonalne bez pomocy z zewnątrz. Obecnie aż 85% rodzin wielodzietnych ma na tyle słabą kondycję finansową, że musi korzystać z rożnych form pomocy. Jeżeli chcemy, aby Polacy decydowali się na powiększanie swoich rodzin, to musimy zrobić wszystko, by z wielodzietnością nie szedł w parze gorszy standard życia i trudniejszy dostęp do edukacji czy opieki zdrowotnej. Posłowie Prawa i Sprawiedliwości opowiadają się za nowoczesną politykę rodzinną nastawioną na poprawę jakości życia i bezpieczeństwa ekonomicznego rodzin, na tworzenie przyjaznego klimatu dla rodzicielstwa, na budowanie kultury życia. Dlatego też projektodawcy proponują wprowadzić do systemu świadczeń rodzinnych nowej instytucji w postaci rocznego świadczenia pieniężnego z tytułu wychowania dziecka. Uzasadnieniem proponowanej instytucji jest nie tylko wzmocnienie funkcji i zadań Państwa w zakresie realizacji polityki rodzinnej, ale również aktualne otoczenie makroekonomiczne. Obecnie obserwujemy wzrost cen podstawowych dóbr kompsumpcyjnych, głównie cen żywności. Spowodowany on jest nie tylko kilkuletnim wzrostem cen na rynkach światowych, ale również niedoborem podstawowych produktów spożywczych, który został wywołany ubiegłoroczną powodzią. Dodatkowo z dniem 1 stycznia bieżącego roku wskutek działań rządu Pana Premiera Donalda Tuska doszło do podwyższenia stawki podatku od towarów i usług. Podwyższenia, które nastąpiło pomimo wcześniejszych, licznych oświadczeń Pana Premiera i innych przedstawicieli obecnego rządu o dobrej sytuacji ekonomicznej Polski i stanu finansów publicznych. Powyższe, zdaniem wnioskodawców niniejszego projektu ustawy, będzie skutkowało dalszym wzrostem podstawowych dóbr od kilku do kilkunastu procent w skali roku. Konsekwencją zaś tego będzie dalsze pogłębienie ubóstwa w Polsce i przeniesienie ciężaru podwyżki VAT-u na osoby najmniej zarabiające.
Przygotowany przez posłów Prawa i Sprawiedliwości projekt ustawy ma przeciwdziałać takiej sytuacji oraz łagodzić skutki wzrostu cen, ale również do wykorzystania wysokości świadczenia dla rozwoju intelektualnego dziecka np. poprzez sfinansowanie odpłatnych zajęć pozaszkolnych. Proponowany projekt ustawy wchodzi w skład pakietu propozycji ustawowych zmian przygotowanych przez posłów Prawa i Sprawiedliwości, a które to mają stanowić realną pomoc dla obywateli naszego kraju. Równoległe zostanie przygotowany projekt wsparcia dla najsłabiej sytuowanych emerytów i rencistów poprzez odpowiednią nowelizację ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Projekt ustawy wprowadza do ustawy z dnia 28 listopada 2003 roku o świadczeniach rodzinnych nowy rodzaj świadczenia rodzinnego w postaci rocznego dodatku pieniężnego z tytułu wychowania dziecka. Świadczenie to przysługuje rodzicom, jednemu z rodziców albo opiekunowi prawnemu dziecka lub opiekunowi faktycznemu dziecka w wysokości 600 zł. Wprowadzone zostało jednak kryterium dochodowe świadczenie będzie przysługiwać, jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty 1008 zł. Do zasad ustalania dochodu rodziny znajdą zastosowanie odpowiednie przepisy ustawy regulujące kwestię obliczania dochodu dla potrzeb zasiłku rodzinnego. Powyższe świadczenie przysługiwać będzie do ukończenia przez dziecko 18 roku życia Będzie wypłacane raz w roku w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o jego wypłatę. Projektodawcy przewidują, że świadczenie to nie będzie przysługiwało jeśli członkowi rodziny przysługuje za granicą świadczenie z tytułu wychowania dziecka, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy i zabezpieczeniu stanowią inaczej. Prawo do świadczenia będzie natomiast wygasać, jeżeli wniosek o ustalenie prawa do świadczenia nie zostanie złożony w okresie 12 miesięcy od końca roku kalendarzowego, za który świadczenie przysługuje. Projekt ustawy przewiduje również możliwość podniesienia kwoty dodatku w drodze uchwały rady gminy. Podwyższenie kwot w takiej sytuacji będzie finansowane ze środków własnych gminy. Konsekwencją uznania proponowanego rocznego dodatku pieniężnego jako świadczenia zasiłku świadczenia rodzinnego jest również to, że wysokość dodatku będzie zwolniona z opodatkowania. Zgodnie bowiem z aktualnie obowiązującym przepisem art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych
wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów. Wnioskodawcy proponują wejście ustawy po 30 dniach od dnia ogłoszenia. Tak określony termin zdaniem wnioskodawców pozwoli na szybkie skierowanie pomocy finansowej do polskich rodzin które tej pomocy potrzebują. Zakładając, iż prace nad przedmiotowym projektem winny zakończyć się w okresie wiosennym znaczna cześć uprawnionych otrzyma wsparcie. W świetle danych opublikowanych przez Główny Urząd Statystyczny w dokumencie pn. Rocznik demograficzny 2010 w dniu 31 grudnia 2009 roku w Polsce mieszało 7 231 000 dzieci w wieku nieprodukcyjnym (0-17 lat). Około 30% gospodarstw domowych przekracza wskazane kryterium dochodowe. Można zatem szacować, że uprawnienie to świadczenia pieniężnego z tytuły wychowania dziecka będzie skutkowało obciążeniem budżetu państwa w 2012 roku kwotą około 2,5 mld zł. Kwota ta rocznie będzie się zmniejszać w związku ze zmniejszeniem grupy osób w wieku do 18 roku życia. W świetle informacji zaprezentowanym przez Główny Urząd Statystyczny w dokumencie pn. Prognoza ludności na lata 2008-2035, poza krótkim okresem w latach 2014-2020, w którym w miastach wystąpi niewielki wzrost liczebności dzieci w wieku 0-17 lat (od 1,7 tys. do 16,1 tys. rocznie), będzie obserwowane systematyczne zmniejszanie się wielkości tej zbiorowości. Największe ubytki (powyżej 100 tys. rocznie) są spodziewane do roku 2010, następnie po 2025 r. W perspektywie do 2035 r. przewidywany jest spadek liczby dzieci w wieku nieprodukcyjnym o ponad 900 tys. Projekt ustawy powoduje pozytywne skutki społeczno-gospodarcze. Przedmiotowy projekt ustawy jest zgodny prawem Unii Europejskiej. Projekt ustawy nie został poddany konsultacjom społecznym, o których mowa w art. 34 ust. 3 Regulaminu Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.