Tajemnica lekarska Art.266 k.k. Kto wbrew przepisom ustawy lub przyjętemu na siebie zobowiązaniu, ujawnia lub wykorzystuje informację, z którą zapoznał się w związku z pełniona funkcją, wykonywana pracą,działalnością publiczną, społeczna lub naukową podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.2 Funkcjonariusz publiczny, który ujawnia osobie nieuprawnionej informację stanowiącą tajemnice służbową lub informacje którą uzyskał w związku z wykonywanymi czynności służbowych, a której ujawnienie może narażać na szkodę prawnie chroniony interes podlega karze pozbawienia wolności do lat 3
Tajemnica lekarska Lekarz nie może rozgłaszać także informacji niewinnych neutralnych a nawet mogących przynieść korzyść pacjentowi Lekarz w zasadzie nie może informować że konkretna osoba jest jego pacjentem Tajemnica lekarska dotyczy wszelkich informacji, nie tylko o zdrowiu! Tajemnica dotyczy zarówno faktów dostrzeżonych jak i wywnioskowanych
Tajemnica lekarska Nie wolno ujawniać na ogólnych zasadach wyższej konieczności Tajemnica nie zostaje uchylona na żądanie dziennikarza! takie działania dziennikarzy noszą znamiona podżegania bądź pomocnictwa w przestępstwie Nie są objęte tajemnicą informacje zanonimizowane (uniemożliwiające identyfikację), jak również powszechnie znane.
Zwolnienie z tajemnicy lekarskiej art. 40 ust. o zaw. lek. 1. Tak stanowią ustawy 2. Badanie lekarskie zostało przeprowadzone na żądanie uprawnionych instytucji 3. Zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób 4. Pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy wyraża zgodę na ujawnienie po uprzednim poinformowaniu o niekorzystnych skutkach
Zwolnienie z tajemnicy lek. 5. Zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych innemu lekarzowi lub osobom uprawnionym 6. jest to niezbędne do celów naukowych Ujawnienie tajemnicy może nastąpić tylko w niezbędnym zakresie zasada minimalizacji!
Zwolnienie z tajemnicy lek. nowelizacja 2016 art. 40 ust. o zaw. lek Lekarz, z zastrzeżeniem sytuacji, o których mowa w ust. 2 pkt 1 5, jest związany tajemnicą również po śmierci pacjenta, chyba że zgodę na ujawnienie tajemnicy wyrazi osoba bliska w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Osoba bliska wyrażająca zgodę na ujawnienie tajemnicy może określić zakres jej ujawnienia, o którym mowa w ust. 2a.
Zwolnienie z tajemnicy lek. Zwolnienia z tajemnicy lekarskiej, o którym mowa w ust. 3, nie stosuje się, jeśli ujawnieniu tajemnicy sprzeciwi się inna osoba bliska w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.
Zwolnienie z tajemnicy lek. Ad 1. Najczęściej zeznania w charakterze świadka postępowania karnego, cywilnego, zawodowego ( art. 180 k.p.k. - osoby obowiązane do zachowania tajemnicy adwokackiej, lekarskiej lub dziennikarskiej mogą być przesłuchiwane co do faktów objętych tą tajemnicą tylko wtedy, gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczność ta nie może być ustalona na podstawie innego dowodu. O przesłuchaniu lub zezwoleniu na przesłuchanie decyduje sąd.)
Zwolnienie z tajemnicy lek. Zwolnienie tylko na postanowienie sądu lekarz nie może z własnej woli ujawniać faktów objętych tajemnicą lekarską musi zwrócić uwagę organowi przesłuchującemu Tylko w niezbędnym zakresie Wyłączenia jawności
Zwolnienie z tajemnicy lekarskiej Art. 181 kpk. Sąd przesłuchuje z wyłączeniem jawności Nie dotyczy to wypadku, gdy zwolnienie z tajemnicy nastąpiło na podstawie art. 40 ust. 2 pkt 4, art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, w przewidzianym przez te ustawy zakresie i przy braku wskazanego w nich sprzeciwu. 1a. Jeżeli zwolnienie z tajemnicy nastąpiło na podstawie i na zasadach, o których mowa w 1 zdanie drugie, okoliczności objęte tajemnicą, które zostały ujawnione na rozprawie z wyłączeniem jawności, mogą być rozpowszechniane publicznie przez osobę, której zgoda była wymagana do zwolnienia z tej tajemnicy.
Zwolnienie z tajemnicy lek. - postępowanie cywilne Świadek może odmówić odpowiedzi na zadane mu pytanie jeżeli zeznanie mogłoby zarazić jego lub bliskich na odpowiedzialność karną, hańbę lub dotkliwą szkodę majątkową albo zeznanie mogłoby być połączone z pogwałceniem tajemnicy zawodowej. Duchowny może odmówić zeznań co do faktów powierzonych mu na spowiedzi. Art. 261 k.p.c.
Zwolnienie z tajemnicy lek. ustawa o chorobach zakaźnych i zakażeniach Ad 3. W przypadkach podejrzenia zakażenia lub zachorowania na chorobę zakaźną objętą wykazem albo też rozpoznania tej choroby lekarz jest obowiązany zgłosić w ciągu 24 godzin powiatowemu inspektorowi sanitarnemu
WYKAZ CHORÓB ZAKAŹNYCH I ZAKAŻEŃ 1) AIDS i zakażenie HIV, 2) biegunki dzieci do lat 2, 3) błonica, 4) borelioza, 5) bruceloza, 6) cholera, 7) choroba Creutzfeldta-Jakoba i inne encefalopatie gąbczaste, 8) choroba kociego pazura, 9) cytomegalia, 10) czerwonka bakteryjna, 11) dur brzuszny i zakażenia pałeczkami durowymi, 12) dur wysypkowy i inne riketsjozy, 13) dury rzekome A, B, C i zakażenia pałeczkami rzekomodurowymi, 14) dżuma, 15) glistnica i inwazje innymi nicieniami przewodu pokarmowego, 16) gorączka powrotna, 17) gorączka Q, 18) gruźlica i inne mykobakteriozy, 19) grypa, 20) grzybice, 21) jaglica, 22) jersinioza, 23) kampylobakterioza, 24) kiła, 25) krwotoczne zapalenie jelit E. coli, 26) kryptosporydioza, 27) krztusiec, 28) lamblioza (giardioza), 29) legioneloza, 30) leptospirozy, 31) listerioza, 32) mononukleoza, 33) mykoplazmoza wywołana przez Mycoplasma pneumoniae, 34) nagminne porażenie dziecięce oraz inne ostre porażenie wiotkie (w tym zespół Guillaina-Barrégo), 35) nagminne zapalenie przyusznic (świnka), 36) nierzeżączkowe zakażenia dolnych odcinków narządów moczowo-płciowych i inne chlamydiozy, 37) nosacizna, 38) odra, 39) ornitozy, 40) ospa wietrzna,
WYKAZ CHORÓB ZAKAŹNYCH I ZAKAŻEŃ 41) owsica, 42) pastereloza, 43) pełzakowica, 44) płonica, 45) pneumocystodoza, 46) posocznica, 47) promienica, 48) pryszczyca, 49) róża, 50) różyca, 51) różyczka, 52) rzeżączka, 53) rzęsistkowica, 54) salmonellozy odzwierzęce, 55) świerzb, 56) tasiemczyce (w tym bąblowica), 57) tężec, 58) toksokaroza, 59) toksoplazmoza, 60) trąd, 61) tularemia, 62) twardziel, 63) wąglik, 64) włośnica, 65) wszawica, 66) wścieklizna i podejrzenie o zakażenie wirusem wścieklizny, 67) zakażenia Haemophilus influenzae typ b, 68) zakażenia meningokokowe, 69) zakażenia wirusami hepatotropowymi (HAV, HBV, HCV, HDV i HEV), 70) zapalenia mózgu, 71) zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, 72) zapalenia płuc o etiologii zakaźnej, 73) zatrucie jadem kiełbasianym, 74) zatrucia pokarmowe, 75) zespół hemolityczno-mocznicowy w przebiegu zakażenia enterokrwotocznymi i enterotoksycznymi pałeczkami E. coli, 76) zgorzel gazowa, 77) zimnica, 78) żółta gorączka i inne wirusowe gorączki krwotoczne.
Badania na zlecenie uprawnionych władz m.in..: Przydatność do służby wojskowej Do wykonywania pracy określonego rodzaju (badania wstępne, okresowe, kontrolne) Stopień niezdolności do pracy i inwalidztwa Kierowania pojazdami mechanicznymi Zdolność do stawania przed sądami czy odbywania kary pozbawienia wolności
Zwolnienie z tajemnicy lekarskiej Niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób a. Zagrożenie życia lub zdrowia samego pacjenta (uchylenie ze względów paternalistycznych) b. Zagrożenia dla życia i zdrowia innych osób (ochrona osób trzecich) dopuszczalne bez względu na zgodę lub sprzeciw samego pacjenta np.hiv, pacjenci których schorzenia uniemożliwiają bezpieczne wykonywanie zawodu lub innej czynności. Np..Amerykańskie Towarzystwo Lekarskie w przypadku HIV: 1.postarać się przekonać aby zarażony swoim postępowaniem nie narażał innych 2. jeśli to zwiedzie to powiadomienie władz 3. jeśli władze nie zajmą stanowiska to powiadomienie osób zagrożonych
Zwolnienie z tajemnicy lek. Lekarz ma prawo ujawnić tajemnicę ze względu na uzasadniony interes własny tylko w zakresie niezbędnym w konkretnym przypadku) np. ochrona przed zarzutami zagrażającymi reputacji, dochodzenie roszczeń z tytułu honorarium
Tajemnica psychiatryczna - art. 50 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego Obejmuje nie tylko lekarzy! Także sanitariusz, pielęgniarki ratownicy, pracownicy administracyjni, sędzia wizytujący, protokolant w sądzie Obowiązuje absolutny zakaz dowodowy nie wolno utrwalać oświadczeń obejmujących przyznanie się do popełnienia czynu zabronionego groźbą kary. Nie wolno przesłuchiwać personelu w charakterze świadków na okoliczności przyznania się pacjenta do czynu zabronionego.
Tajemnica psychiatryczna Ustawa nie zabrania aby w przypadku ujawnienia przez pacjenta zamiaru popełnienia czynu zabronionego skierowanego przeciwko życiu lub zdrowiu lekarz poinformował o tym zagrożoną osobę. (Art. 51 i 52)
Postępowanie przymusowe w medycynie Izby Wytrzeźwień - nie jest to świadczenie zdrowotne (faktyczne uwięzienie człowieka, aż do chwili wytrzeźwienia). Do Izby Wytrzeźwień mogą trafić: osoby w stanie nietrzeźwym dające swoim zachowaniem powód do zgorszenia w miejscu publicznym lub pracy, znajdujące się w okolicznościach zagrażających ich lub innych życiu lub zdrowiu. Nie dłużej niż do wytrzeźwienia lub do 24 godzin Niezwłoczne badanie lekarskie: potwierdzenie stanu nietrzeźwości i stwierdzenie przeciwwskazań do pobytu w IW
Postępowanie przymusowe w medycynie- Izby Wytrzeźwień Konieczna stała kontrola stanu przez pracowników zasada wzmożonej ostrożności Przymus bezpośredni tylko gdy stwarza zagrożenia dla życia własnego lub innej osoby lub gdy w sposób gwałtowny uszkadza przedmioty w otoczeniu wg. przepisów ustawy o ochronie zdrowia psychicznego
Postępowanie przymusowe w medycynie ustawa o chorobach zakaźnych i zakażeniach 1. Wszystkie osoby przebywające na terenie RP są obowiązane: Poddawanie się badaniom mającym na celu wykrywanie zakażeń i chorób zakaźnych Pobranie i dostarczanie materiału do badań Obowiązkowym szczepieniom ochronnym Obowiązkowemu leczeniu Obowiązkowej, hospitalizacji, kwarantannie i nadzorowi epidemiologicznemu
Postępowanie przymusowe w medycynie ustawa o chorobach zakaźnych i zakażeniach Powinna być uzyskana zgoda zwłaszcza w przypadkach leczenia z pozbawieniem wolności (hospitalizacja, izolacja, kwarantanna), przy braku zgody przymusowo jednak z możliwością odwołania się do sądu Czynności te mogą być przymusowo przeprowadzone na podstawie nakazu właściwego inspektora sanitarnego w formie decyzji administracyjnej (grzywna lub przymus bezpośredni)
Postępowanie przymusowe w medycynie ustawa o chorobach zakaźnych i zakażeniach Kwarantanna lub nadzór epidemiologiczny w przypadkach kontaktu z : cholera, dżuma płucna, wirusowe gorączki krwotoczne Obowiązkowa hospitalizacja: błonica, cholera, dur brzuszny, dury rzekome A, B i C, dżuma, nagminne porażenie dziecięce, i inne ostre porażenia wiotkie, tularemia, zapalenia mózgu, zapalenie opon mózgowo rdzeniowych, żółta gorączka, wirusowe gorączki krwotoczne. W przypadku gruźlicy u prątkujących może być obowiązkowa hospitalizacja lub leczenie ambulatoryjne
Postępowanie przymusowe w medycynie osadzeni w zakładzie karnym Art. 118 k.k.w. w wypadku, gdy życiu skazanego grozi poważne niebezpieczeństwo, stwierdzone orzeczeniem komisji lekarskiej. Orzeka sąd penitencjarny lub gdy zachodzi bezpośrednie zagrożenie o konieczności zbiegu decyduje lekarz Pozostałe czynności medyczne tylko po uzyskaniu zgody, nawet jeśli odstąpienie grozi kalectwem
Przymusowe badanie oskarżonego Art. 74 k.p.k. 1 oskarżony nie ma obowiązku dowodzenia swej niewinności ani obowiązku dostarczania dowodów na swoją niekorzyść Art. 74 k.p.k. 2 oskarżony jest obowiązany poddać się badaniom psychologicznym i psychiatrycznym oraz badaniom połączonym z dokonaniem na jego ciele zabiegów z wyjątkiem chirurgicznych, przez uprawnionego pracownika służby zdrowia z zachowaniem wskazań wiedzy lekarskiej i nie zagrażających zdrowiu jeśli przeprowadzenie badań jest nieodzowne tj. bezwzględnie konieczne Oskarżony obowiązany jest poddaniu się m.in.. Pobraniu krwi i wydzielin organizmu
Przymusowe badanie oskarżonego Badanie na pisemne postanowienie organu prowadzącego postępowanie karne Obowiązek powiadomienia badanego o celu badania Dopuszczenie zastosowanie wobec badanego przymusu bezpośredniego (ale nie personel medyczny lecz organ zlecający musi zapewnić odpowiednią asystę ) Warunki zapewniające bezpieczeństwo i swobodę wypowiedzi badanego
Postępowanie przymusowe w medycynie Ustawa o powszechnym obowiązku obrony poborowi kończący w danym roku kalendarzowym 19 lat mają obowiązek poddać się badaniu (tylko) przed komisją lekarską. Niestawiennicwo powoduje postępowanie egzekucyjne administracyjne tj. grzywna lub przymusowe doprowadzenie przed komisję przez policję
Postępowanie przymusowe w medycynie - badania na zawartość alkoholu w organizmie Osoby podejrzane o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia w stanie po spożyciu alkoholu na żądanie organu prowadzącego śledztwo ( badanie wydychanego powietrza, krwi, moczu). Pracownicy niedopuszczeni do pracy z powodu podejrzenia że są pod wpływem alkoholu tylko na własne żądanie Lekarz lub inny pracownik medyczny któremu lekarz zlecił te czynność jest prawnie zobowiązany do pobrania krwi czemu może odmówić tylko wówczas, gdy pobranie krwi spowodowałoby zagrożenie dla życia lub zdrowia badanego Możliwość zastosowania przymusu: w razie odmowy należy przystąpić do pobrania krwi mimo braku zgody tej osoby, o czym należy ją uprzedzić.
Przymusowe leczenie odwykowe Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii art. 13 poddanie się leczeniu, rehabilitacji lub readaptacji jest dowolne o ile przepisy nie stanowią inaczej Na wniosek przedstawiciela ustawowego, krewnych w linii prostej, rodzeństwa lub z urzędu sąd rodzinny może skierować osobę uzależnioną, która nie skończyła 18 lat na przymusowe leczenie lub rehabilitację na czas który nie może przekroczyć 2 lat
Przymusowe leczenie odwykowe - Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi Kierowanie na leczenie odwykowe przymusowe odbywa się w trybie sądowym Stawiennictwo na leczenie jest dobrowolne Pacjent nie może opuszczać terenu zakładu bez zezwolenia W razie niestawiennictwa przymusowe doprowadzenie przez policję Obowiązek poddania się leczeniu trwa tak długo jak wymaga to cel leczenia ale nie dłużej nie 2 lata
Przymusowe leczenie odwykowe - Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi Obowiązek poddania się zarządzonemu leczeniu odwykowemu osób uzależnionych od alkoholu umieszczonych w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich ( leczenie w takim przypadku zarządza administracja zakładu w stosunku do małoletniego za zgodą przedstawiciela ustawowego lub za zezwoleniem sądu wykonującego orzeczenie
Przymusowe leczenie odwykowe - Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi W zakładach karnych reguluje to k.k.w. generalnie na zasadzie dobrowolności. W razie braku zgody skazanego o stosowaniu takiego leczenia orzeka sąd penitencjarny
Przymusowe leczenie odwykowe w postępowaniu karnym Art. 96 k.k. przymusowe leczenie odwykowe stosowane tytułem środka zabezpieczającego 1. Sprawca popełnił przestępstwo w związku z uzależnieniem od alkoholu lub innego środka uzależniającego 2. Zachodzi wysokie prawdopodobieństwo popełnienia podobnego przestępstwa 3. Orzeczenie jest niezbędne aby zapobiec ponownemu popełnieniu przestępstwa 4. Następuje skazanie na karę pozbawienia wolności na okres nie wyższy niż 2 lata bez jej zawieszania 5. Okres leczenia nie krótszy niż 3 miesiące i nie dłuższy niż dwa lata- zalicza się na poczet kary pozbawienia wolności
Postępowanie przymusowe w psychiatrii Przymusowe badanie: 1. Zachowanie wskazuje na występowanie u niej zaburzeń psychicznych 2. Zachowanie wskazuje że z powodu tych zaburzeń: może zagrażać własnemu życiu (tylko) lub życiu i zdrowiu innych, nie jest zdolna do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych 3. Tylko lekarz psychiatra, po uprzedzeniu badanej osoby lub jej przedstawiciela ustawowego o przyczynach badania 4. Zasadność badania ocenia w terminie trzydniowym kierownik ZOZ lub upoważniony przez wojewodę lekarz specjalista psychiatra.
Postępowanie przymusowe w psychiatrii Przymusowa hospitalizacja: 1. art. 23 ust. o ochronie zdrowia psych.- osoba chora psychicznie może być przyjęta bez zgody, gdy jej dotychczasowe zachowanie wskazuje, że z powodu choroby zagraża bezpośrednio własnemu życiu lub życiu i zdrowiu innych osób. Po osobistym badaniu ewentualnie zasięgnięciu opinii drugiego lekarza psychiatry
Postępowanie przymusowe w psychiatrii - hospitalizacja 2. Art. 24. osoba której dotychczasowe zachowanie wskazuje, że z powodu zaburzeń psychicznych zagraża bezpośrednio swojemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób a zachodzą wątpliwości czy jest chora psychicznie, może być przyjęta bez zgody W tym przypadku ograniczenie hospitalizacji do 10 dni i tylko obserwacja bez leczenia jedynie diagnostyka nieinwazyjna, (nie może być przedłużona). Jeśli potwierdzenie choroby psychicznej to dalszy tryb wg. art. 22
Postępowanie przymusowe w psychiatrii - hospitalizacja 3. Art. 29 ust. o ochronie zdrowia psychicznego - tryb sądowy: Osoba chora psychicznie Grozi jej pogorszenie stanu zdrowia psychicznego Leczenie prawdopodobnie zapobiegnie
Postępowanie przymusowe w psychiatrii - hospitalizacja 3. Art. 29 ust. o ochronie zdrowia psychicznego - tryb sądowy hospitalizacji: Osoba chora psychicznie Całkowicie bezradna życiowo Leczenie prawdopodobnie poprawi jej stan zdrowia Orzeka sąd opiekuńczy w miejscu zamieszkania osoby chorej, tylko na wniosek (małżonek, krewni w linii prostej, rodzeństwo, przedstawiciel ustawowy, organ pomocy społecznej). Warunkiem jest dołączenie świadectwa psychiatry szczegółowo uzasadniający potrzebę leczenia w szpitalu psychiatrycznym wydanego nie wcześniej niż 14 dni przed data złożenia wniosku
Postępowanie przymusowe w psychiatrii - hospitalizacja Wniosek może wydać jedynie lekarz psychiatra publicznego ZOZ Leczenie tylko niezbędne czynności lecznicze mające na celu usunięcie przewidzianych w ustawie przyczyn przyjęcia bez zgody
Środek zabezpieczający stosuje się zamiast kary wobec sprawcy czynu zabronionego, który nie podlega odpowiedzialności karnej z powodu niepoczytalności lub znikomej społecznej szkodliwości czynu, albo jeśli orzeczenie kary byłoby niecelowe z uwagi na zaburzenia psychiczne, które wpłynęły na popełnienie przez niego przestępstwa. Celem środków zabezpieczających jest ochrona społeczeństwa przed zachowaniami osób, które w sposób niezawiniony zagrażają porządkowi prawnemu. Orzekając środek zabezpieczający sąd nie określa terminu jego obowiązywania. Środek podlega uchyleniu, jeśli tylko ustaje przyczyna jego stosowania. W skrajnych sytuacjach może więc być wykonywany do końca życia sprawcy.
1. Środki zabezpieczające izolacyjno lecznicze: 1) elektroniczna kontrola miejsca pobytu; 2) terapia; 3) terapia uzależnień; 4) pobyt w zakładzie psychiatrycznym.
Środki zabezpieczające administracyjne - zakaz zajmowania określonego stanowiska, wykonywania określonego zawodu lub prowadzenia określonej działalności gospodarczej (art. 39 pkt 2 kk) zakaz prowadzenia działalności związanej z wychowaniem, leczeniem, edukacją małoletnich lub opieką nad nimi (art. 39 pkt 2a kk) obowiązek powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, zakaz kontaktowania się z określonymi osobami lub zakaz opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu (art. 39 pkt 2b kk) zakaz wstępu na imprezę masową (art. 39 pkt 2c kk) zakaz wstępu do ośrodków gier i uczestnictwa w grach hazardowych (art. 39 pkt 2d kk) nakaz okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym (art. 39 pkt 2e kk) zakaz prowadzenia pojazdów
Postępowanie przymusowe w psychiatrii - hospitalizacja Jako środek zabezpieczający w postępowaniu karnym polegający na umieszczeniu w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym (możliwość skutecznej izolacji) osoby, która w stanie niepoczytalności popełniła czyn zabroniony. Osoba taka może być poddawana leczeniu przymusowemu bez użycia metod o podwyższonym ryzyku Przesłanki: 1. Osoba popełniła w stanie niepoczytalności czyn zabroniony o dużej społecznej szkodliwości 2. Zachodzi duże prawdopodobieństwo, że popełni czyn zabroniony o znacznej społecznej szkodliwości 3. Aby zapobiec ponownemu popełnieniu przez sprawcę czynu zabronionego związanego z patologicznym stanem umysłowym sprawcy