TATA MA KOTA (albo POCZYTAJ MI TATO)

Transkrypt

1 fot. Maciej Rukasz TATA MA KOTA (albo POCZYTAJ MI TATO) SCENA PRAPREMIER INVITRO SCENARIUSZ: Szymon Bogacz REŻYSERIA: Łukasz Witt-Michałowski OBSADA: Jan Nowicki, Arkadiusz Cyran, Dariusz Jeż, Przemysław Sadowski, Jarosław Tomica, Karol Wróblewski REŻYSERIA ŚWIATŁA I DŹWIĘKU: Marcin Kowalczuk PRODUKCJA: Monika Stolat Spektakl jest głosem ojców samotnie wychowujących swoje dzieci. Głosem ojców, którzy dzieci swoich zostali pozbawieni, próbujących zrozumieć swoją sytuację, ułożyć sobie życie pomiędzy dzieckiem, a Tą Której Od Dawna Nie Ma, czyli byłą żoną i na zawsze matką dziecka. Spektakl jest spojrzeniem na problem rozpadających się małżeństw i dzieci, do których ojcowie zazwyczaj tracą swoje naturalne prawa. Pomimo męskiego punktu widzenia, sztuka Bogacza jest przede wszystkim komedią. Bo tylko przez śmiech ojcowie mogą oswoić cały ten swój tragicznie śmieszny los.

2 REŻYSER: Łukasz Witt-Michałowski ukończył Wydział Aktorski krakowskiej PWST (filia we Wrocławiu) w 1998 roku oraz Wydział Reżyserii Teatralnej w Hessische Theaterakademie we Frankfurcie nad Menem w 2004 roku. W Niemczech reżyserował m.in. Mrożka, Villguista, Gombrowicza. W 2005 roku wystawił Tangen, przedstawienie na motywach Głodu Knuta Hamsuna w Teatrze Witkacego w Zakopanem oraz Pustynię Tankreda Dorsta w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Za spektakl Kamienie w kieszeniach, zrealizowany w 2006 roku, otrzymał Grand Prix Publiczności na Festiwalu Kontrapunkt w Szczecinie i Anioła Publiczności na II Wiosennym Festiwalu Teatralnym w Bielsku-Białej. W 2009 r. z rąk Ministra Sprawiedliwości otrzymał wyróżnienie za zasługi w pracy penitencjarnej za projekt Teatr Pod celą, w którym stworzono spektakl Lizystrata. Pomysłodawca i dyrektor Sceny Prapremier InVitro. Za pierwszy spektakl wystawiony w jej ramach Nic co ludzkie otrzymał wraz z Pawłem Passinim i Piotrem Ratajczakiem wyróżnienie na XIV Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej oraz Pierwszą Nagrodę Specjalną na X Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Niezależnych w Ostrowie Wielkopolskim. Sztuka w jego reżyserii Ostatni taki ojciec zdobyła Główną Nagrodę na XV Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, sam reżyser otrzymał zaś nagrodę indywidualną w tym samym konkursie; dodatkowo przedstawienie otrzymało nagrodę na VIII Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy oraz jeden mieszek od jurorów (Andrzeja Dziuka), Nagrodę Publiczności i wyróżnienie Dziennikarzy na XII Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Reżyserskiej Interpretacje w Katowicach. W ramach Sceny Prapremier InVitro wyreżyserował także spektakle Pool (no water) i Zły. W 2009 i 2010 został laureatem nagrody Prezydenta Miasta Lublin za upowszechnianie kultury. W Teatrze Centralnym w Lublinie w 2010 wyreżyserował wspólnie z Ryszardem Kalinowskim Głód Knuta Hamsuna, a rok później Śmierć szczęśliwą Alberta Sumaka w ramach Sceny Prapremier InVitro oraz Bitwę o Nangar Khel Artura Pałygi w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej. W 2012 roku wyreżyserował Aporię 43 Artura Pałygi w ramach Sceny Prapremier InVitro a w 2013 spektakl Liza na podstawie Wiecznego męża F.Dostojewskiego, w którym wystąpili m.in.: Mariusz Bonaszewski (Teatr Narodowy), Matylda Damięcka i Jarosław Tomica. OBSADA: Jan Nowicki na dużym ekranie zadebiutował u Andrzeja Wajdy w Popiołach potem u Jerzego Skolimowskiego w Barierze. W 1969 roku aktor zagrał Ketlinga w adaptacji powieści Henryka Sienkiewicza Pan Wołodyjowski Jerzego Hoffmana. W kolejnych latach Nowicki zagrał pamiętne role u największych osobowości polskiego kina artystycznego: Wojciecha Jerzego Hasa, Krzysztofa Zanussiego, Andrzeja Żuławskiego, Wojciecha Marczewskiego, Piotra Szulkina, Tadeusza Konwickiego, Filipa Bajona czy Edwarda Żebrowskiego. Wielką popularność zapewnił Nowickiemu film Anatomia miłości Romana Załuskiego. Jednak największą sławę zdobył dzięki roli życiowo przegranego szulera, tytułowego Wielkiego Szu w kryminale Sylwestra Chęcińskiego. Jan Nowicki przez lata był związany z krakowskim Starym Teatrem, gdzie grał u takich reżyserów jak Konrad Swinarski, Jerzy Jarocki, Andrzej Wajda. Jan Nowicki jest też autorem książek: Między niebem a ziemią, Droga do domu (współautor: Rafał Wojasiński), Mężczyzna i one, Białe Walce a także wierszy, tekstów piosenek i kolęd. fot. Maciej Rukasz

3 Przemysław Sadowski ukończył Wydział Aktorski Łódzkiej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera. Już podczas studiów zadebiutował na deskach Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi we Śnie nocy letniej (1997). Od tamtego momentu przez kolejne dwa lata był związany właśnie z tym teatrem. Ma za sobą także występy w Teatrze Polskim w Szczecinie oraz warszawskich teatrach takich jak Scena Prezentacje, Teatr Dramatyczny, Teatr Capitol, Komedia i Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego. Debiut filmowy Sadowskiego przypadł na rok 1999 w filmie Pierwszy milion. Następnie zagrał w produkcjach, takich jak Enduro Bojz, Strefa ciszy, Tam gdzie żyją Eskimosi, Polonaise. Występuje także w serialach telewizyjnych, m.in.: Na dobre i na złe, W pustyni i w puszczy, Więzy krwi, Fala zbrodni Londyńczycy, Samo życie, Magda M., Czas honoru, Na krawędzi. Na dużym ekranie zagrał min. w superprodukcji Tylko mnie kochaj Ryszarda Zatorskiego, w produkcji brytyjskiej Outlanders, filmie sensacyjnym Sęp Eugeniusza Korina oraz Układzie zamkniętym Ryszarda Bugajskiego. Karol Wróblewski absolwent Wydziału Aktorskiego PWSFTviT w Łodzi z 1999 roku. Przez wiele lat związany był z Teatrem Studio w Warszawie, w którym zagrał między innymi w: Prze(d)stawieniu (reż. Agata Duda- Gracz), Bitwie pod Grunwaldem (reż. Marek Fiedor), Nienasyceniu (reż. Tomasz Hynek) oraz Oczarowaniu (reż. Marek Fiedor). Grał na deskach Teatru na Woli w Warszawie ( Wieczór trzech króli, reż. Andrzej Wiśniewski; Wyścig spermy, reż. Maciej Kowalewski), łódzkiego Stowarzyszenia Teatralnego Teatr 77 ( Suknia ślubna, reż. Eduard Tolentino), warszawskiego Teatru Żydowskiego ( Skrzypek na dachu, reż. Jan Szurmiej), Teatru Rampa ( Siódme mniej kradnij, reż. Jan Szurmiej), w Laboratorium Dramatu ( Maestro, reż. Anna Smolar). Obecnie można go zobaczyć na deskach Teatru Polonia i Och Teatru w Warszawie ( Darkroom, reż. Przemysław Wojcieszek; Metoda, reż. Piotr Łazarkiewicz; Miłość blondynki, reż. Krystyna Janda) oraz w Teatrze Dramatycznym scenie Na Woli w spektaklu Nasza klasa Tadeusza Słobodzianka, w reż. Ondreia Spisaka, za którą został wyróżniony nagrodą na 51-ych Kaliskich Spotkaniach Teatralnych, tzw. Festiwal Sztuki Aktorskiej. Zagrał także w filmie Zutaten fur traume Gordiana Maugga oraz w serialach telewizyjnych. fot. Maciej Rukasz

4 Jarosław Tomica pierwsze kroki na scenie stawiał w spektaklach Jana Dormana w Teatrze Lalek Banialuka w Bielsku-Białej. W 1986 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie na Wydziale Lalkarskim. Po ukończeniu szkoły podjął pracę w Lubelskim Teatrze Lalki i Aktora, w którym zagrał w okresie dwunastu lat w około trzydziestu przedstawieniach. W tym czasie współpracował także z Ośrodkiem Praktyk Teatralnych Gardzienice, biorąc udział w spektaklach Protopop Awwakum i Carmina Burana. W 1996 roku odszedł z Teatru Lalek i został jednym z założycieli Kompanii Teatr. Z formacją tą oraz Teatrem Provisorium realizował spektakle Ferdydurke, Niepokoje wychowanka Törlessa, Do piachu, Homo Polonicus, Transatlantyk, Idź w noc, Margot i Emigranci. Spektakle tej formacji grane były w większości państw europejskich, a także w Stanach Zjednoczonych, Japonii, Korei czy Egipcie, odnosząc wszędzie ogromny sukces. Odtwórca jednej z głównych ról w spektaklu Liza Sceny Prapremier InVitro (w obsadzie: Mariusz Bonaszewski, Matylda Damięcka), który zakwalifikował się do programu Teatr Polska w 2014 roku. Arkadiusz Cyran na deskach scenicznych od 1998 r., aktor filmowy i teatralny, instruktor, reżyser poeta, dramaturg. Obecnie zatrudniony we wrocławskim teatrze Ad Spectatores, współpracuje z redakcją czasopisma Rita Baum, sceną wrocławskiego Centrum Kultury Impart, pisze i reżyseruje dla Dolnośląskiego Teatru Młodego Widza. Zagrał m.in. w spektaklach: Sen nocy letniej (reż. Robert Czechowski, 2001), Ptaki (reż. Mirosław Kocur, 2002), Jak wam się podoba (reż. Robert Czechowski, 2003), Woyzek (Maja Kleczewska, 2005), Historia Komunizmu (reż. Józef Czajlik, 2006), Pan Poduszka (reż. Zbigniew Najmoła, 2007), Ferdydurke (reż. Wojciech Kościelniak, 2008), Ostatni taki ojciec reż. Łukasz Witt-Michałowski, 2009, Scena Prapremier InVitro), Bracia przeklęci, P. (reż. Macij Masztalski, 2013), Korekta, Wymaz, Drut Minkowskiego (reż. Andrzej Ficowski, ). Jest także aktorem filmowym, dotychczas wystąpił w Komorniku Feliksa Falka, Drodze do raju Gerwazego Reguły, Księstwie Andrzeja Barańskiego, Basi z podlasia Aleksandra Dembskiego, czy Kamczatce Jerzego Kowynia. Wystąpił także w wielu serialach. Dariusz Jeż jednym z ważniejszych w jego karierze spektakli jest Zły w reż. Łukasza Witt-Michałowskiego. Sztuka oparta jest na autentycznych przeżyciach i doświadczeniach Dariusza Jeża, obecnie aktora, który w przeszłości zajmował się działalnością przestępczą, za którą otrzymał i odsiedział kilkuletni wyrok. Podczas odbywania kary w Areszcie Śledczym w Lublinie spotkał reżysera teatralnego Łukasza Witt-Michałowskiego. W ten sposób rozpoczęła się autentyczna opowieść o byłym przestępcy, który dzięki spotkaniu ze sztuką odmienił swoje życie. Spektakl Zły dotychczas wystawiany był wielokrotnie w Europie oraz Meksyku i Kolumbii. Jeż zagrał jedną z głównych ról w spektaklu Ostatni taki ojciec Sceny Prapremier InVitro zdobywając wraz z całą obsadą i twórcami główną nagrodę w XV Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Inne spektakle, w których wystąpił to: Już się ciebie nie boję, Otello w reż. Joanny Lewickiej oraz Zwierzątka małe zwierzenia i Ala ma sen w reż. Pawła Passiniego (nettheatre).

5 TEATR: Scena Prapremier InVitro to pierwszy w Polsce teatr, którego wszystkie realizacje mają charakter prapremierowy. Teksty wystawiane na deskach sceny są za każdym razem ich pierwszą odsłoną w kraju. Zgodnie z definicją in vitro (łac. w szkle), misją teatru jest funkcjonowanie poza organizmem teatru instytucjonalnego, a więc praca z żywymi komórkami wyizolowanymi z organizmu macierzystego. Scena Prapremier InVitro działa w Lublinie od grudnia 2007 roku w Centrum Kultury w Lublinie. InVitro zaprasza do współpracy najciekawszych twórców młodego pokolenia, a także uznanych już reżyserów, dramaturgów i aktorów, którzy mierzą się z nieprezentowanymi wcześniej w Polsce tekstami. Kontakt: Monika Stolat M: E: scenainvitro@gmail.com facebook.com/scenaprapremierinvitro