9.2 Stan wyszkolenia Analiza potencjału jednostek OSP planowanych do włączenia do ksrg w latach 2011

Transkrypt

1

2 Analizę opracował zespół Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej na podstawie: statystyki zdarzeń, materiałów komend wojewódzkich PSP, danych z biur KG PSP KCKRiOL, BT, BS, BIŁ, w składzie: 1. gen. brygadier Wiesław B. Leśniakiewicz, 2. nadbryg. Janusz Skulich, 3. st. bryg. Ireneusz Królik, 4. st. bryg. Tadeusz Jopek, 5. mł.bryg. Zbigniew Dobosz, 6. mł. bryg. Jacek Zalech, 7. ogn. Violeta Borkowska. 2

3 Spis treści 1. Analiza funkcjonowania krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego Definicja, geneza powstawania oraz podmioty tworzące ksrg Zadnia krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego Organy odpowiedzialne za krajowy system ratowniczo-gaśniczy Poziomy tworzenia krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego 6 2. Wykaz aktów prawnych i dokumentów regulujących włączanie i funkcjonowanie ksrg Zadania realizowane przez jednostki OSP włączone do ksrg podczas działań ratowniczych Statystyka zdarzeń za lata przedstawiająca udział jednostek OSP włączonych do ksrg w działaniach ratowniczych Sieć podmiotów ksrg Analiza rozmieszczenia jednostek OSP włączonych do ksrg Analiza potencjału jednostek OSP właczonych do ksrg Standardy Strażnica Wyposażenie w sprzęt i urządzenia pożarnicze Stan bazy jednostek OSP włączonych do ksrg System alarmowania OSP włączonych do ksrg Stan wyposażenia jednostek OSP włączonych do ksrg w sprzęt pożarniczy Pojazdy pożarnicze Sprzęt łączności radiowej Sprzęt ochrony dróg oddechowych Odzież ochronna i wyekwipowanie Sprzęt ratownictwa medycznego Hydrauliczne urządzenia ratownicze Pompy Agregaty prądotwórcze Stan osobowy jednostek OSP włączonych do ksrg Standard osobowy jednostki Stan osobowy jednostek funkcjonujących w ksrg Wyszkolenie Standard wyszkolenia jednostek OSP z ksrg 56 3

4 9.2 Stan wyszkolenia Analiza potencjału jednostek OSP planowanych do włączenia do ksrg w latach Plan włączenia jednostek do systemu Wyposażenie w samochody jednostek OSP planowanych do włączenia do ksrg Wyposażenie techniczne jednostek OSP planowanych do włączenia do ksrg Potencjał osobowy jednostek OSP planowanych do włączenia do ksrg Jednostki planowane do włączenia do ksrg po 2014r...66 Podsumowanie Mocne strony systemu 67 - Słabe strony systemu..69 Wnioski.70 - z zakresu logistyki obiekty i sprzęt.70 - z zakresie łączności z zakresu organizacji z zakresu szkolenia.72 - w zakresie prawnym...73 Załączniki Załącznik nr 1 Rozbudowa krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego w zakresie przedsięwzięć szkoleniowych Załącznik nr 2 Standard wyposażenia samochodu ratowniczo-gaśniczego z funkcją ratownictwa technicznego Załącznik nr 3 - Standard wyposażenia strażaka ratownika OSP 4

5 1. ANALIZA FUNKCJONOWANIA KRAJOWEGO SYSTEMU RATOWNICZO GAŚNICZEGO 1.1. Definicja, geneza powstawania oraz podmioty tworzące krajowy system ratowniczo-gaśniczy Krajowy system ratowniczo-gaśniczy, zwany dalej ksrg, stanowi integralną część organizacji bezpieczeństwa wewnętrznego państwa obejmującą, w celu ratowania życia, zdrowia, mienia lub środowiska, prognozowanie, rozpoznawanie i zwalczanie pożarów, klęsk żywiołowych lub innych miejscowych zagrożeń; system ten skupia jednostki ochrony przeciwpożarowej, inne służby, inspekcje, straże, instytucje oraz podmioty, które dobrowolnie w drodze umowy cywilnoprawnej zgodziły się współdziałać w akcjach ratowniczych. Organizatorem oraz bazą, na której opiera się krajowy system ratowniczo - gaśniczy jest Państwowa Straż Pożarna z całym zapleczem kadrowym, sprzętowym i logistycznym. Zorganizowany przez Państwową Straż Pożarną ksrg zaczął funkcjonować od 1995 roku. Po wejściu w życie rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 29 grudnia 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego (Dz. U. Nr 111, poz. 1311) uległa zmianie organizacja ksrg - doprecyzowano zasady działania podmiotów współdziałających z systemem oraz podmiotów będących w jego strukturach. Oprócz Państwowej Straży Pożarnej w skład krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego mogą być włączane także inne jednostki ochrony przeciwpożarowej, a mianowicie: - ochotnicze straże pożarne; - zakładowe straże pożarne; - zakładowe służby ratownicze; - gminne zawodowe straże pożarne; - powiatowe/miejskie/ zawodowe straże pożarne; - terenowe służby ratownicze; - inne jednostki ratownicze. 5

6 1.2. Zadania krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego Krajowy system ratowniczo-gaśniczy ma na celu ochronę życia, zdrowia, mienia lub środowiska poprzez: 1) walkę z pożarami lub innymi klęskami żywiołowymi, 2) ratownictwo techniczne, 3) ratownictwo chemiczne, 4) ratownictwo ekologiczne, 5) ratownictwo medyczne, 6) współpracę z jednostkami systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego, o których mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410, z późn. zm. 3) ) oraz systemem powiadamiania ratunkowego Organy odpowiedzialne za krajowy system ratowniczo-gaśniczy Zgodnie z właściwością terytorialną, krajowy system ratowniczo-gaśniczy tworzą oraz mają wpływ na jego koordynację, funkcjonowanie mają wpływ następujące organy władzy : wójt (burmistrz lub prezydent miasta) w zakresie zadań ustalonych przez wojewodę, starosta, który określa zadania i kontroluje wykonywanie zadań na obszarze powiatu, a w sytuacjach nadzwyczajnych zagrożeń życia, zdrowia, środowiska i mienia zarządza ksrg przy pomocy powiatowego zespołu zarządzania kryzysowego, wojewoda, który określa zadania i kontroluje ich wykonanie na obszarze województwa, a w sytuacjach nadzwyczajnych zagrożeń życia, zdrowia, środowiska i mienia zarządza ksrg przy pomocy wojewódzkiego zespołu zarządzania kryzysowego. Centralnym organem administracji rządowej w sprawach organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego oraz ochrony przeciwpożarowej jest Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, podległy ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych Poziomy tworzenia krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego Krajowy system ratowniczo-gaśniczy zorganizowany jest w sposób zapewniający jego ciągłe funkcjonowanie na poszczególnych poziomach, tj.: 6

7 powiatowym, jako podstawowym poziomie wykonawczym działań ratowniczych na obszarze gmin i powiatu, wojewódzkim, jako poziomie wspomagania i koordynacji działań ratowniczych na obszarze województwa, centralnym, jako poziomie wspomagania i koordynacji działań ratowniczych na obszarze kraju. System funkcjonuje w dwóch stanach: stałym czuwaniu i doraźnym reagowaniu, polegającym na podejmowaniu działań ratowniczych przez własne siły i środki powiatu i gmin, wykonywaniu działań ratowniczych wymagających użycia sił i środków spoza powiatu, wtedy uruchamiany jest poziom wspomagania i koordynacji ze szczebla wojewódzkiego, a przy dużych lub złożonych działaniach ratowniczych ze szczebla centralnego (kraju). Drugim, oprócz Państwowej Straży Pożarnej, filarem krajowego systemu ratowniczo - gaśniczego są Ochotnicze Straże Pożarne, których liczba wg stanu na 31grudnia 2009 r. wynosi i zrzeszają one członków. Według stanu na dzień 31 grudnia 2010 r. do systemu włączonych jest 3815 jednostek OSP. 7

8 2. Wykaz aktów prawnych i dokumentów regulujących włączanie i funkcjonowanie krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego 1. Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2009 r. Nr 178, poz z późn. zm.). 2. Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 12, poz. 68 z późn. zm.). 3. Ustawa z dnia 25 lipca 2001 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym ( Dz. U z późn. zm.). 4. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 29 grudnia 1999r. w sprawie szczegółowych zasad organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego. (Dz. U. Nr 111 poz. 1311), po zmianie rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 lutego 2011r. w sprawie szczegółowych zasad organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego (Dz. U. Nr 6, poz. 349). 5. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 września 2008 r. w sprawie szczegółowych warunków bhp służby strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2008 r. Nr 180, poz. 1115). 6. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 września 1998 r. w sprawie zakresu, szczegółowych warunków i trybu włączania jednostek ochrony przeciwpożarowej do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego (Dz.U. Nr 121, poz. 798). 7. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 kwietnia 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad tworzenia i likwidacji jednostek ratowniczo- gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 45, poz. 455 ). 8. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 października 2005 r. w sprawie warunków i trybu delegowania strażaków Państwowej Straży Pożarnej do pełnienia służby poza granicą państwa oraz sposobu i organizacji działania grupy ratowniczej (Dz.U ). 9. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 4 lutego 2005 r. w sprawie zwierząt wykorzystywanych w akcjach ratowniczych. (Dz.U ). 10. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 11 grudnia 1997 r. w sprawie długotrwałych akcji ratowniczych, szczegółowych norm, zasad i warunków otrzymywania wyżywienia w czasie tych akcji oraz ćwiczeń lub 8

9 szkolenia przez strażaków Państwowej Straży Pożarnej lub inne osoby biorące w nich udział, a także przypadków, w których wypłaca się równoważnik pieniężny w zamian za przysługujące wyżywienie, sposobu ustalania jego wysokości oraz szczegółowych zasad wypłacania (Dz. U ). 11. Zarządzenie nr 6 KGPSP z dnia 21 czerwca 2006 r. w sprawie sposobu przeprowadzania inspekcji gotowości operacyjnej podmiotów ksrg. 12. Zarządzenie nr 19 KG PSP z dnia 27 września 2007 r. zmieniające zarządzenie w sprawie sposobu przeprowadzania inspekcji gotowości operacyjnej podmiotów ksrg. 13. Rozkaz Nr 2/2010 Komendanta Głównego z dnia 18 stycznia 2010 r. w sprawie organizacji centralnego odwodu operacyjnego krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego. 14. Decyzja Nr 13 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 stycznia 2008r. w sprawie wprowadzenia do użytku Zestawu zasadniczych umówionych znaków operacyjnych właściwych dla komórek organizacyjnych MSWiA oraz jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. 15. Rozkaz Nr 14/2002 Komendanta Głównego z dnia 26 lipca 2002 r. w sprawie wprowadzenia do użytku służbowego instrukcji KGPSP w sprawie jednolitego oznakowania osób funkcyjnych, pojazdów, przyczep i sprzętu. 16. Wytyczne INSARAG (Międzynarodowy system poszukiwania i ratownictwa). 17. Wytyczne Komendanta Głównego do organizacji ratownictwa medycznego w krajowym systemie ratowniczo - gaśniczym lipiec Wytyczne Komendanta Głównego PSP do organizacji ratownictwa chemicznego i ekologicznego w krajowym systemie ratowniczo - gaśniczym r. 19. Wytyczne Komendanta Głównego PSP do organizacji ratownictwa wysokościowego w ksrg. 20. Ogólne wytyczne Komendanta Głównego PSP do planowania i organizowania ratownictwa na obszarach wodnych w ksrg. 21. Instrukcja w sprawie organizacji łączności w sieciach radiowych UKF w PSP 2009 r. 22. Procedura P-23 dot. rozpatrywania wniosku do Komendanta Głównego PSP w sprawie włączenia jednostki OSP do ksrg. 9

10 3. Zadania realizowane przez jednostki OSP włączone do ksrg podczas działań ratowniczych W 1995 r. głównym zadaniem jednostek OSP włączonych do ksrg była walka z pożarami, prowadzona przez zastępy działające na zewnątrz obiektu, ponieważ jednostki OSP nie posiadały sprzętu ochrony dróg oddechowych oraz stosownych ubrań specjalnych. Zgodnie z przyjętymi przez Komendę Główną PSP założeniami jednostki OSP z ksrg mają realizować samodzielnie działania ratownicze z zakresu: gaszenia pożarów, w tym pożarów wewnętrznych; ratownictwa technicznego, w szczególności ratownictwa w komunikacji drogowej; udzielania kwalifikowanej pierwszej pomocy wymóg niezbędny, wynikający z ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym; minimalizowanie zagrożeń związanych z klęskami żywiołowymi. Ponadto przewiduje się rozszerzenie ww. działań o: udział w grupach poszukiwawczo-ratowniczych, zwłaszcza w zakresie wykorzystania psów; ratownictwa wodnego. Realizacja ww. zadań, wymaga jednak zmiany zapisów w obecnie obowiązujących aktach prawnych, co zawarto we wnioskach do analizy. W przyszłości wskazane jest przypisanie niektórych zadań innych niż ratownicze, w rozumieniu przepisów aktualnie obowiązującego prawa, jednostkom OSP włączonym do ksrg związanych z ochroną ludności, m.in.: oświetlanie i podtrzymywanie awaryjne zasilania pracy urządzeń energetycznych; dekontaminacja masowa na poziomie wstępnym w przypadku skażeń, w szczególności w wyniku emisji chemicznych substancji niebezpiecznych; realizacja zadań związanych z działaniami na terenach zapowietrzonych; wykonywanie zadań humanitarnych w sytuacjach zagrożeń dla ludności podczas np.: śnieżyc, suszy, powodzi, itp.; realizacja zadań logistycznych i zabezpieczających podczas klęsk żywiołowych, w tym zapewnienie wody do celów spożywczych, dostawy żywności, tworzenie warunków dla przetrwania osobom ewakuowanym z terenów dotkniętych skutkami; wykonywanie innych zadań w ramach posiadanych możliwości na rzecz ochrony ludności zleconych przez samorządy lokalne. 10

11 Zakres ww. zadań, sposób realizacji i finansowania powinien być uwzględniony w planach ratowniczych lokalnych samorządów. Należy przy tym jednak zachować nadrzędność działań ratowniczych. 11

12 4. Statystyka zdarzeń za lata przedstawiająca udział jednostek OSP włączonych do ksrg w działaniach ratowniczych W pierwszym roku funkcjonowania ksrg tj r. zanotowano ogółem zdarzeń, z czego: pożary stanowiły zdarzeń (60,6% ogółu zdarzeń); miejscowe zagrożenia zdarzeń (32,6% ogółu zdarzeń); alarmy fałszywe zgłoszeń, co stanowiło 6,8% ogółu zdarzeń). Od tamtego okresu liczba zdarzeń ma tendencję wzrostową, zmieniała się także ich specyfika i proporcje. W roku 2010 zanotowano ogółem zdarzeń, z czego: pożary, to zdarzeń (26,6% ogółu zdarzeń); miejscowe zagrożenia zgłoszeń (69,8% ogółu zdarzeń); alarmy fałszywe zgłoszeń (3,5% ogółu zdarzeń). Z ww. danych wynika zamiana proporcji w występowaniu pożarów (liczba malejąca) i miejscowych zagrożeń (liczba rosnąca). Analiza danych dotyczących ilości pożarów za lata wykres nr 1- wykazała, że ich liczba w ostatnim dziesięcioleciu kształtowała się na porównywalnym poziomie z wyjątkiem 2003r. (duża liczba pożarów traw i lasów związana z występującymi warunkami meteorologicznymi), natomiast liczba miejscowych zagrożeń w analogicznym okresie wzrosła dwukrotnie ze względu na likwidację zdarzeń związanych między innymi z usuwaniem skutków gwałtownych opadów deszczu, podtopień i powodzi oraz zagrożeń ze strony owadów błonkoskrzydłych. Należy przy tym zaznaczyć, że udział sił OSP z ksrg w tym okresie wzrósł 4 krotnie przy jednoczesnym wzroście ilości jednostek włączonych do systemu o 1/3 (1028 jednostek). O konieczności użycia sił ksrg decyduje dyżurny operacyjny właściwego terytorialnie stanowiska kierowania PSP w oparciu o pozyskane informacje zawarte w treści zgłoszenia, a ich ilość uzależniona jest od skali i rodzaju zagrożenia. Nie mniej jednak analiza wzrostu sił ksrg dysponowanych do działań ratowniczych oraz potrzeba ujednolicenia zasad dysponowania tych sił spowodowała, że w 2010 r. Komenda Główna PSP opracowała i wdrożyła do stosowania wytyczne dysponowania sił określające między innymi minimalną liczbę ratowników i sprzętu dysponowanych do poszczególnych rodzajów zdarzeń. Szczegółowe dane dotyczące udziału sił w działaniach za lata przedstawiono na wykresach nr 2,3,4,5 i 6. 12

13 Wraz ze wzrostem ilości zdarzeń zmienia się także udział druhów OSP z jednostek włączonych do ksrg oraz zastępów w działaniach ratowniczych. Widać to zwłaszcza w udziale OSP włączonych do ksrg w działaniach ratowniczych podczas miejscowych zagrożeń wykres nr 3. W związku ze zmianą proporcji zdarzeń zmianie musi ulec zarówno wyposażenie OSP z ksrg, gdzie oprócz sprzętu do działań gaśniczych bezwzględnie powinien być wprowadzony sprzęt z zakresu kwalifikowanej pierwszej pomocy, ratownictwa technicznego w stopniu pozwalającym na realizację samodzielnych działań ratowniczych. W związku z powyższym należy podjąć też działania mające na celu podniesienie poziomu wyszkolenia druhów OSP z ksrg w zakresie ratownictwa technicznego, kwalifikowanej pierwszej pomocy oraz kierowania ruchem drogowym. LICZBA INTERWENCJI JEDNOSTEK OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ W LATACH Alarmy fałszywe Miejscowe zagrożenia Pożary Wykres nr 1. Liczba zdarzeń w latach

14 Udział w pożarach Ilość zdarzeń Rok OSP(ksrg) bez PSP Wspólnie PSP i OSP(ksrg) PSP bez OSP Wykres nr 2. Udział sił ksrg podczas gaszenia pożarów Udział w miejscowych zagrożeniach Ilość zdarzeń Rok OSP(ksrg) bez PSP Wspólnie PSP i OSP(ksrg) PSP bez OSP Wykres nr 3. Udział sił ksrg w likwidacji miejscowych zagrożeń 14

15 Udział w zdarzeniach ogółem Ilość zdarzeń Rok Wykres nr 4. Udział sił ksrg w zdarzeniach ogółem OSP(ksrg) bez PSP Wspólnie PSP i OSP(ksrg) PSP bez OSP Udział zastępów OSP (ksrg) w działaniach ratowniczych Udział zastępów OSP (ksrg) w działaniach Trend Wykres nr 5. Udział zastępów OSP z ksrg w działaniach ratowniczych 15

16 Udział strażaków OSP (ksrg) w działaniach ratowniczych Ilość Udział strażaków OSP(ksrg) w działaniach trend Wykres nr 6. Udział strażaków z OSP z ksrg w działaniach ratowniczych 16

17 5. Sieć podmiotów ksrg W 1995 r. do ksrg włączonych było 1664 jednostek OSP. Kolejne lata, to kolejne włączenia, które przedstawia wykres nr 7 i 8. W pierwszym roku przyjęto zasadę, że na każdą jednostkę ratowniczo gaśniczą należy włączyć 3 jednostki OSP do systemu. Według stanu na 31 grudnia 2010r. do ksrg włączonych zostało jednostek OSP o różnym stopniu wyposażenia w sprzęt i wyszkolenia ich członków. Dyslokację jednostek OSP włączonych do ksrg przedstawia tabela 1. Liczba jednostek OSP włączanych do KSRG w poszczególnych latach /wg stanu na dzień r./ LATA Wykres nr 7. Stan włączonych do ksrg jednostek OSP w poszczególnych latach 17

18 Stan jednostek OSP włączonych do KSRG na koniec każdego roku kalendarzowego ( stan na dzień r.) Liczba OSP Poszczególne lata Wykres nr 8. Stan włączonych do ksrg jednostek OSP w poszczególnych latach z uwzględnieniem linii trendu 18

19 Stan podmiotów ratowniczych na dzień r. Tabela nr 1 Lp. Nazwa województwa Liczba JRG PSP Liczba posterunków Liczba szkolnych JRG Liczba jednostek OSP z ksrg Liczba ZSP w KSRG 1 Dolnośląskie Kujawsko - Pomorskie Lubelskie Lubuskie Łódzkie Małopolskie Mazowieckie Opolskie Podkarpackie Podlaskie Pomorskie Śląskie Świętokrzyskie Warmińsko - Mazurskie Wielkopolskie Zachodniopomorskie Razem

20 6. Analiza rozmieszczenia jednostek OSP włączonych do ksrg W II połowie 2010 roku opracowano w KG PSP, a na początku 2011 roku wdrożono jednolitą metodykę analizy rozmieszczenia jednostek OSP włączonych i planowanych do włączenia do ksrg w latach Analiza wynika z konieczności określenia perspektywy rozwoju sieci ksrg w najbliższym okresie i sprecyzowania koniecznych nakładów finansowych na ten cel. Analiza sieci OSP poprzedzona zastała jednolitym badaniem na poziomie KG PSP niektórych parametrów operacyjnych w odniesieniu do każdej gminy w Polsce, a następnie doprowadziła na tej bazie do wskazania przez komendantów powiatowych i wojewódzkich jednostek koniecznych do włączenia do ksrg. Badaniu poddano ponad 3 mln 730 tys. interwencji jednostek ksrg w latach Ponad 728 tys. tych interwencji (ok. 19 % ) jest związana z gaszeniem pożarów stwarzających bezpośrednie zagrożenie dla ludzi oraz z ratownictwem ludzi podczas wypadków komunikacyjnych. W tych zdarzeniach skuteczność działań (ratowanie ludzi) determinowana jest czasem, w którym jednostki ratownicze są w stanie dotrzeć do miejsca zdarzenia i podjąć działanie ratownicze. Stwierdzono, że w tych dwóch grupach zdarzeń uczestniczy ponad 80 % poszkodowanych. Tak więc rozwój sieci jednostek ratowniczych powinien zmierzać w kierunku zapewnienia możliwości podjęcia w jak najkrótszym czasie działań ratowniczych w co najmniej tych dwóch grupach zdarzeń. Badanie rzeczywistego czasu podjęcia interwencji podczas zdarzeń z zagrożonymi ludźmi pozwala stwierdzić, że średnio w kraju w ponad 88 % przypadków czas ten jest mniejszy niż 15 min. Jednak rozkład tego parametru w stosunku do poszczególnych gmin waha się od 12% do 100%. To prowadzi do wniosku, że analiza rozmieszczenia jednostek musi być prowadzona w odniesieniu do poszczególnych gmin a nawet miejscowości, nie może być uogólniana dla większych jednostek administracyjnych i powinna być wykonana przez komendantów powiatowych/miejskich i wojewódzkich PSP. Dla ujednolicenia kryteriów analizy w skali kraju, komendantom powiatowym/miejskim i wojewódzkim udostępniono trójstopniową ocenę zabezpieczenia operacyjnego gmin, będącą funkcją pięciu parametrów operacyjnych i liczby jednostek w ksrg takich jak: 20

21 ryzyko zdarzenia z udziałem zagrożonych bezpośrednio ludzi, liczba zdarzeń z udziałem zagrożonych bezpośrednio ludzi konieczna do obsłużenia poniżej 15min z 90-cio % prawdopodobieństwem, liczba zdarzeń generowana przez ludzi zamieszkałych poza obszarem 15 min czasu podjęcia działań, liczba zdarzeń na drogach poza obszarem 15 min czasu podjęcia działań, liczba zdarzeń samodzielnie obsługiwanych przez OSP i z udziałem OSP w przeliczeniu na jednostkę w ksrg. W wyniku tej analizy wskazano komendantom 214 gmin o niskim, 508 o średnim i 1777 o wysokim poziomie zabezpieczenia operacyjnego. To dało podstawę komendantom do wskazania jednostek planowanych do włączenia do 2014 roku - tabela 2. 21

22 Tabela nr 2 Proponowana ilość jednostek włączonych do ksrg Kryteria Lp. KW PSP Procedura P-23 2 jednostki OSP w każdej gminie Propozycja komendantów powiatowych z 2008 roku Wyniki analizy z 2011 roku PLAN Dolnośląskie Kujawsko - Pomorskie Lubelskie Lubuskie Łódzkie Małopolskie Mazowieckie Opolskie Podkarpackie Podlaskie Pomorskie Śląskie Świętokrzyskie Warmińsko - Mazurskie Wielkopolskie Zachodniopomorskie Razem

23 7. Analiza potencjału jednostek OSP włączonych do ksrg 7.1. Standardy Strażnica Na potrzeby niniejszego opracowania przyjęto następujące standardy strażnicy jednostki OSP włączonej do ksrg: co najmniej dwa stanowiska garażowe, ogrzewanie, w tym stanowisk garażowych, zainstalowany system selektywnego alarmowania. Ponadto wskazanym jest aby strażnica posiadała stosowne zaplecze socjalne dla co najmniej 12 ratowników Wyposażenie w sprzęt i urządzenia pożarnicze Z uwagi na potrzebę zapewnienia właściwego poziomu bezpieczeństwa ratowników jak też wymóg realizacji samodzielnych działań ratowniczych przez jednostki OSP włączone do ksrg, w szczególności gaszenie pożarów wewnątrz obiektów i ratownictwo podczas zdarzeń na drogach oraz do celów planistycznych, zachodzi potrzeba określenia minimalnej ilości wyposażenia jednostek OSP z ksrg. Powyższe umożliwi oszacowanie potrzeb dla jednostek z ksrg w stosunku do oczekiwanego standardu zarówno w zakresie wyposażenia w pojazdy pożarnicze jak też inny sprzęt. Po przeprowadzeniu szczegółowej analizy na potrzeby niniejszego opracowania przyjęto, że jednostka OSP włączona do ksrg powinna być wyposażona: w co najmniej samochód gaśniczy średni z wyposażeniem posiadający moduł techniczny lub samochód gaśniczy średni i samochód techniczny z wyposażeniem, o okresie eksploatacji poniżej 30 lat (od daty produkcji bądź karosacji/zabudowy), umożliwiającej realizację założonych działań ratowniczych, w minimum 12 kompletów środków ochronny indywidualnej wraz z uzbrojeniem osobistym (ubranie specjalne, obuwie strażackie, rękawice specjalne, hełm i pas strażacki, zatrzaśnik, toporek, podpinka, kominiarka) szczegółowe wyposażenie strażaka OSP określa załącznik nr 3. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom opracowano w KCKRiOL projekt minimalnego standardu wyposażenia samochodu gaśniczego średniego z modułem 23

24 technicznym dla OSP z ksrg, który stanowi załącznik nr 2 do niniejszego opracowania. Należy zaznaczyć, że w standardzie oprócz wyszczególnienia asortymentu sprzętu i jego ilości określono także, w większości przypadków, minimalne parametry taktyczno - techniczne. Zaproponowany standard wyposażenia oraz jego parametry są zgodne ze standardami wyposażenia jednostek organizacyjnych PSP, przy czym należy zaznaczyć, że uwzględniono również kompatybilność sprzętu. Powyższe jest bardzo istotne z punktu widzenia współdziałania jednostek podczas zdarzeń, jak też realizacji zadań w ramach odwodów operacyjnych. W niniejszym opracowaniu do celów planistycznych, w sposób szczególny odniesiono się do wyposażenia, które jest niezbędne do realizacji podstawowych zadań, wymienionych w pkt 3, wykonywanych samodzielnie przez jednostki OSP przy założeniu następujących ilości: aparaty oddechowe nadciśnieniowe co najmniej 4 komplety, hydrauliczne narzędzia ratownicze co najmniej 1 zestaw (rozpieracz+ nożyce+pompa), agregat prądotwórczy min. 2,2 kw - co najmniej 1 szt., pompa do wody zanieczyszczonej o wydajności min l/min co najmniej 1 szt., radiotelefon nasobny co najmniej 2 szt., zestaw PSP R1 co najmniej 1 szt. Przeprowadzona analiza istniejącego stanu wyposażenia jednostek OSP włączonych i planowanych do włączenia do ksrg opiera się na porównaniu ich potencjału do przyjętych wyżej standardów Stan bazy jednostek OSP włączonych do ksrg Stan bazy jednostek OSP, a więc budynków, ich wielkość, standard wykorzystania oraz posiadane instalacje jest zróżnicowany. Dla potrzeb opracowania w polu zainteresowania są szczególnie: a) liczba stanowisk garażowych w strażnicy, b) stan ogrzewania mający wpływ na możliwości użytkowania obiektu w warunkach zimowych, pozwalający na zachowanie w gotowości operacyjnej samochodów gaśniczych i innych pojazdów do celów ratowniczych przez 24 godziny na dobę. 24

25 Ad. a) Strażnice posiadają łącznie 8495 stanowisk garażowych, co daje średnią 2,2 stanowiska na obiekt. Istnieją jednak jednostki OSP włączone do ksrg, które posiadają 9 stanowisk garażowych, np. Niepołomice woj. małopolskie. Niemniej jednak, jest 579 obiektów strażnic w jednostkach OSP włączonych do ksrg, które posiadają tylko po jednym stanowisku garażowym, co nie spełnia przyjętych w pkt założeń. Analiza danych wykazała, że 2114 jednostek OSP z ksrg spełnia przyjęte założenia - posiada po dwa stanowiska garażowe. Ad. b) Z analizy danych wynika, że 112 strażnic OSP włączonych do ksrg nie spełnia przyjętych w pkt założeń tzn. nie posiada ogrzewania strażnicy, co w konsekwencji powoduje, że w okresie zimowym nie jest utrzymywana pełna gotowość samochodów gaśniczych przez 24 godziny na dobę. Każdorazowo zadysponowanie takiej jednostki do działań w okresie spadku temperatur poniżej 0 C powoduje wydłużenie czasu podjęcia interwencji, o co najmniej kilkanaście minut, ze względu na konieczność uzupełnienia środka gaśniczego (wody) w samochodzie. Doprowadzenie do osiągnięcia określonego standardu strażnic OSP wymaga aby w 579 strażnicach dokonać rozbudowy, o co najmniej jedno stanowisko garażowe (o wielkości około 55m 2 ), którego koszt jednostkowy wynosi ok zł/m 2. W skali kraju należy przeznaczyć więc na ten cel kwotę 63,7 mln zł. Z analizy danych wynika, że w 112 strażnicach należy wykonać ogrzewanie, którego koszt w skali kraju wyniesie 3,7 mln zł. Łączna kwota, którą należy zabezpieczyć, aby osiągnąć zakładany minimalny standard obiektów strażnic to 67,4 mln zł System alarmowania OSP włączonych do ksrg Skrócenie czasu alarmowania jednostek OSP, a więc skrócenie czasu osiągnięcia przez nie gotowości bojowej, na przestrzeni ostatnich 10 lat było przyjętym, przez komendantów poszczególnych poziomów, priorytetem. Powyższe spowodowało, że podjęto decyzję o budowie systemu selektywnego alarmowania uruchamianego bezpośrednio ze stanowisk kierowania PSP, uznając go jako najbardziej skuteczną metodę alarmowania. System funkcjonuje w 3683 strażnicach, co stanowi 96,5% ogólnej ich liczby, niemniej jednak o pełnej satysfakcji będziemy mogli mówić, gdy we wszystkich strażnicach system ten zostanie zainstalowany. Uzyskanie 100% poziomu wyposażenia strażnic w system selektywnego alarmowania wymaga jego instalacji w 131 strażnicach OSP 25

26 włączonych do ksrg. Rozpatrując powyższe, przy uwzględnieniu jednostkowej ceny systemu na poziomie średnio 3500 zł (w zależności od rodzaju systemu zainstalowanego już w stanowisku kierowania PSP i odległości od strażnicy OSP) stwierdza się, że w celu 100% wyposażenia strażnic należy przeznaczyć kwotę w wysokości zł. Przy kalkulacji kosztów instalacji systemu nie brano pod uwagę konieczności wymiany istniejących systemów instalowanych w początkach lat 90-tych XX wieku, które charakteryzują się znaczną usterkowością i wysokimi kosztami utrzymania Stan wyposażenia jednostek OSP włączonych do ksrg w sprzęt pożarniczy Pojazdy pożarnicze W jednostkach OSP włączonych do ksrg znajduje się łącznie 5645 samochodów gaśniczych, w tym 4022 samochodów średnich, 1623 samochodów ciężkich. Wiek samochodów gaśniczych w poszczególnych przedziałach wiekowych przedstawiono na wykresach Z danych wynika, że spośród 5640 samochodów gaśniczych 3301 stanowią samochody o napędzie uterenowionym, a 1522 o napędzie terenowym. Z analizy danych wynika, że 18,5% samochodów średnich i 19,9% samochodów ciężkich ma przekroczony okres użytkowania (ponad 30 lat), a więc nie spełniają założonego standardu (poziom niesatysfakcjonujący). Sprzęt ten powinien być w pierwszej kolejności zastępowany nowszymi egzemplarzami. W grupie tej znajduje się 743 samochodów średnich i 323 samochodów ciężkich. Pozytywnie przedstawia się średni wiek samochodów gaśniczych w grupie pojazdów do 10 lat. Jest to bowiem, 786 samochodów średnich i 108 ciężkich, pojazdów 2-3 letnich - wykres nr 10. Liczba samochodów gaśniczych w poszczególnych OSP jest zróżnicowana, 2080 jednostek OSP włączonych do ksrg posiada na wyposażeniu po jednym średnim lub ciężkim samochodzie gaśniczym, przy czym w 1591 jednostkach jest to samochód średni, a w 489 samochód ciężki, natomiast 33 jednostki nie posiadają takich pojazdów (tabela nr 4). Należy przy tym zaznaczyć, że w grupie jednostek bez ww. pojazdów znajdują się jednostki specjalistyczne np. w zakresie ratownictwa wodnego posiadające samochody lekkie. Zakładając, że wszystkie jednostki, powinny realizować założone zadania z zakresu gaszenia pożarów i ratownictwa technicznego, należy zabezpieczyć środki finansowe 26

27 w kwocie 24,8 mln zł na zakup 33 samochodów ratowniczo-gaśniczych (średnich lub ciężkich). Rozpatrując wiek samochodów w jednostkach posiadających tylko jeden samochód gaśniczy średni lub ciężki stwierdzono, że 259 samochodów średnich i 87 ciężkich ma przekroczony 30 letni okres eksploatacji (tabela nr 3), wobec przyjętych założeń powinny być zastąpione samochodami nowszymi, co najmniej średnimi z modułem technicznym. Cena jednostkowa nowego samochodu wynosi ok zł, co generuje łączną kwotę 260 mln zł. Łącznie na wymianę samochodów gaśniczych o okresie eksploatacji powyżej 30 lat w jednostkach posiadających jeden samochód gaśniczy oraz zakup dla jednostek nie posiadających samochodów gaśniczych pojazdów należy zarezerwować kwotę 285 mln zł. Wiek samochodów gaśniczych w jednostkach posiadających tylko jeden pojazd średni lub ciężki przedstawiono na wykresie nr 13. Rozpatrując ogólną liczbę pojazdów średnich i ciężkich gaśniczych stanowiących wyposażenie jednostek OSP włączonych do ksrg oraz założony okres eksploatacji do 30 lat stwierdza się, że należy dokonać wymiany 743 samochodów gaśniczych średnich i 323 ciężkich, łącznie 1066 samochodów, co generuje kwotę 692,9 mln zł. Komenda Główna PSP w celu poprawy istniejącego stanu wyposażenia w pojazdy gaśnicze w okresie r. uczestniczyła we współfinansowaniu zakupu 411 samochodów - szczegółowe dane zawarto w tabeli nr 5. Ponadto z zasobów PSP zostały przekazane, w latach , do jednostek OSP włączonych do systemu samochody gaśnicze w ilości 373 szt.- szczegółowe dane zawarto w tabeli nr 6. Wykres nr 9. Wiek samochodów gaśniczych w jednostkach OSP włączonych do ksrg. 27

28 Wykres nr 10. Średni wiek samochodów gaśniczych w poszczególnych przedziałach wiekowych Wykres nr 11. Udział wiekowy samochodów średnich gaśniczych w stosunku do ogólnej ich liczby 28

29 Wykres nr 12. Udział wiekowy samochodów ciężkich gaśniczych w stosunku do ogólnej ich liczby Wykres nr 13. Wiek samochodów gaśniczych w jednostkach posiadających tylko jeden samochód średni lub ciężki 29

30 Tabela nr 3 Jednostki OSP posiadające tylko jeden samochód gaśniczy Wiek samochodów Samochody średnie Samochody ciężkie Suma do 10 lat lat lat powyżej 30 lat RAZEM Tabela nr 4 KW PSP Jednostki bez średniego i ciężkiego samochodu gaśniczego Jednostki tylko z 1 średnim lub ciężkim samochodem gaśniczym Tylko 1 średni lub ciężki samochód gaśniczy 1 średni 1 ciężki Jednostki posiadające tylko 1 średni samochód gaśniczy powyżej 30 lat (rocznik poniżej 1980r.) Jednostki posiadające tylko 1 ciężki samochód gaśniczy powyżej 30 lat (rocznik poniżej 1980r.) Dolnośląskie Kujawsko - Pomorskie Lubelskie Lubuskie Łódzkie Małopolskie Mazowieckie Opolskie Podkarpackie Podlaskie Pomorskie Śląskie Świętokrzyskie Warmińsko - Mazurskie Wielkopolskie Zachodniopomorskie RAZEM

31 Tabela nr 5 Liczba średnich i ciężkich samochodów ratowniczo gaśniczych zakupionych/karosowanych dla jednostek OSP z udziałem dofinansowania z dotacji na ksrg Lp. Województwo Liczba przekazanych pojazdów w latach Dolnośląskie Kujawsko-pomorskie Lubelskie Lubuskie Łódzkie Małopolskie Mazowieckie Opolskie Podkarpackie Podlaskie Pomorskie Śląskie Świętokrzyskie Warmińsko-mazurskie Wielkopolskie Zachodniopomorskie RAZEM

32 Tabela nr 6 Liczba średnich i ciężkich samochodów ratowniczo gaśniczych wycofanych z PSP i przekazanych do OSP Lp. Województwo Liczba przekazanych pojazdów w latach Dolnośląskie Kujawsko-pomorskie Lubelskie Lubuskie Łódzkie Małopolskie Mazowieckie Opolskie Podkarpackie Podlaskie Pomorskie Śląskie Świętokrzyskie Warmińsko-mazurskie Wielkopolskie Zachodniopomorskie RAZEM

33 Sprzęt łączności radiowej /bezprzewodowej/ Sprzęt łączności radiowej bezprzewodowej znajdujący się na wyposażeniu jednostek OSP włączonych w do ksrg to radiotelefony przewoźne, nasobne oraz stacjonarne. W grupie radiotelefonów przewoźnych znajduje się 8346 szt. sprzętu, co daje nam średnio 2,2 szt. na jednostkę. Odnosząc powyższe do określonego w pkt standardu wyposażenia jednostki OSP z ksrg (jeden samochód gaśniczy średni z modułem technicznym lub samochód gaśniczy średni i samochód techniczny) można stwierdzić, że liczba ta jest wystarczająca. W grupie radiotelefonów nasobnych stan wynosi szt., co daje średnio 2,7 szt. na jednostkę. Szczegółowa analiza danych wykazała, że występują jednostki w których liczba radiotelefonów nasobnych jest znacznie wyższa niż przyjęty standard, ale są także jednostki które nie posiadają tego rodzaju środka łączności. Wobec tego operowanie średnią liczbą radiotelefonów na jednostkę nie odzwierciedla faktycznych potrzeb w tym zakresie. Analiza danych wykazała, że w 645 jednostkach OSP włączonych do ksrg brakuje 1 szt radiotelefonów w stosunku do standardu określonego w pkt a w 277 jednostkach brak jest dwóch radiotelefonów nasobnych. Wobec powyższego należy doposażyć jednostki OSP w ksrg w radiotelefonów nasobnych. Należy przy tym zaznaczyć, że nie uwzględniono niniejszej analizie standardu technicznego posiadanych radiotelefonów. Średnia jednostkowa cena zakupu radiotelefonu nasobnego kształtuje się na poziomie około 2 tyś zł, konieczne jest więc przeznaczenie na uzupełnienie wyposażenia 2,4 mln zł. Szczegółowe zestawienie wyposażenia jednostek OSP z ksrg w radiotelefony nasobne w rozbiciu na województwa przedstawiono w tabeli nr 7. 33

34 Tabela 7 Lp. KW PSP Liczba jednostek OSP bez radiotelefonu nasobnego Liczba jednostek OSP z 1 radiotelefonem nasobnym Dolnośląskie Kujawsko - Pomorskie Lubelskie Lubuskie Łódzkie Małopolskie Mazowieckie Opolskie Podkarpackie Podlaskie Pomorskie Śląskie Świętokrzyskie Warmińsko - Mazurskie Wielkopolskie Zachodniopomorskie 6 15 RAZEM

35 Sprzęt ochrony dróg oddechowych Realizując założenie (pkt 3 i 7.1.2), że jednostka OSP z ksrg ma prowadzić działania w zakresie gaszenia pożarów w szczególności wewnątrz obiektów, każda jednostka OSP powinna posiadać minimum 4 komplety nadciśnieniowych aparatów ochrony dróg oddechowych, co gwarantuje bezpieczeństwo ratownikom jak też skuteczność i efektywność prowadzonych działań ratowniczych. Obecnie kryterium to spełnia tylko 1025 jednostek OSP. Należy nadmienić, że obecnie użytkowanych jest w jednostkach OSP z ksrg 8448 nadciśnieniowych aparatów oddechowych, przy czym należy podkreślić, że ich ilość w poszczególnych jednostkach jest zróżnicowana (od 1 do 20). Do wypełnienia tego standardu wyposażenia OSP z ksrg koniecznym jest zakup 7624 kompletów sprzętu, co przy średniej jednostkowej kwocie zakupu (z butlą stalową) na poziomie zł skutkuje koniecznością zapewnienia w skali kraju środków w wysokości 34,3 mln zł. Dane dotyczące wyposażenia jednostek OSP z ksrg w nadciśnieniowe aparaty powietrzne zawarto na wykresie 14, natomiast liczbę brakujących nadciśnieniowych aparatów oddechowych w poszczególnych województwach zawarto w tabeli nr 8. Wykres nr 14.Wyposażenie jednostek w minimum 4 nadciśnieniowe aparaty oddechowe 35

36 Tabela nr 8 Lp. KW PSP Liczba nadciśnieniowych aparatów ochrony dróg oddechowych Liczba jednostek posiadających co najmniej 4 nadciśnieniowe aparaty ODO wraz z maskami Liczba brakujących nadciśnieniowych aparatów ODO do 4 sztuk Dolnośląskie Kujawsko - Pomorskie Lubelskie Lubuskie Łódzkie Małopolskie Mazowieckie Opolskie Podkarpackie Podlaskie Pomorskie Śląskie Świętokrzyskie Warmińsko - Mazurskie Wielkopolskie Zachodniopomorskie RAZEM Odzież ochronna i wyekwipowanie W celu zapewnienia bezpieczeństwa ratownika w każdej jednostce OSP włączonej do ksrg powinno znajdować się minimum (zgodnie z przyjętym standardem wyposażenia pkt 7.1.2) 12 kompletów odzieży specjalnej i uzbrojenia osobistego. Z analizy danych wynika, że w 3351 jednostkach znajduje się po 6 i więcej kompletów odzieży specjalnej. Warunek posiadania 12 kpl. i więcej spełnia 1609 jednostek OSP, natomiast 464 jednostki posiadają mniej niż 6 ww. kompletów. Szczegółowa analiza danych wykazała, że w celu osiągnięcia założonego standardu określonego w pkt należy dokonać zakupu 9505 kompletów odzieży ochronnej i uzbrojenia. Przyjmując, że kwota jednostkowego zakupu ww. zestawu wynosi ok. 4000zł. ogólna kwota na doposażenie jednostek OSP, w skali kraju, będzie kształtowała się na 36

37 poziomie 38 mln zł. Szczegółowe dane dotyczące wyposażenia jednostek OSP z ksrg w komplety odzieży specjalnej i uzbrojenia zawarto w tabeli nr 9 i na wykresie nr 15. Wykres nr 15. Wyposażenie jednostek OSP z ksrg w komplety odzieży specjalnej 37

38 Tabela nr 9 Komplety odzieży specjalnej KW PSP Liczba jednostek OSP posiadająca co najmniej 6 kpl. odzieży specjalnej i 6 szt. hełmów Liczba jednostek OSP posiadająca co najmniej 12 kpl. odzieży specjalnej i 12 szt. hełmów Liczba jednostek OSP bez kpl. odzieży specjalnej Liczba jednostek OSP bez hełmów Liczba jednostek OSP bez kpl. odzieży specjalnej i bez hełmów Liczba brakujących kpl. odzieży specjalnej do 12 szt Dolnośląskie Kujawsko - Pomorskie Lubelskie Lubuskie Łódzkie Małopolskie Mazowieckie Opolskie Podkarpackie Podlaskie Pomorskie Śląskie Świętokrzyskie Warmińsko - Mazurskie Wielkopolskie Zachodniopomorskie RAZEM Sprzęt ratownictwa medycznego Jednym z zadań ksrg jest udzielanie kwalifikowanej pomocy medycznej. By ta pomoc była skuteczna niezbędne jest właściwe wyszkolenie strażaków w tym zakresie oraz posiadanie niezbędnego sprzętu. Wyszkolenie zostało omówione w pkt 8 analizy, natomiast wyposażenie w sprzęt ratownictwa medycznego przedstawia się następująco. Na wyposażeniu jednostek w ksrg znajduje się 3090 zestawów PSP R-1 i 69 zestawów PSP R-2. Łącznie 2701 jednostek OSP posiada zestawy PSP R-1 lub PSP R-2 - tabela nr 10. Z analizy danych wynika, że do pełnego wyposażenia jednostek brakuje 1114 zestawów medycznych przy założeniu iż każda jednostka OSP włączona do ksrg posiadała przynajmniej 1 taki zestaw (pkt 7.1.2) wykres nr 16. Przyjmując średnią jednostkową wartość zakupu zestawu na poziomie 5000 zł, wskazane jest więc zapewnienie środków na ten cel w wysokości 5,6 mln zł 38

39 Wykres nr 16.Wyposażenie jednostek OSP włączonych do ksrg w zestawy ratownictwa medycznego 39

40 KW PSP Ratownictwa medycznego / liczba sztuk / R-1 R-2 Namiot ewakuacyjny z osprzętem Liczba jednostek OSP z zestawem R Dolnośląskie Kujawsko - Pomorskie Lubelskie Lubuskie Łódzkie Małopolskie Mazowieckie Opolskie Podkarpackie Podlaskie Pomorskie Śląskie Świętokrzyskie Warmińsko - Mazurskie Wielkopolskie Zachodniopomorskie RAZEM Liczba jednostek z zestawem R-2 Liczba jednostek w których jest zestaw R-1 lub R-2 Tabela nr 10 Liczba jednostek w których nie ma zestawu R-1 40

41 Hydrauliczne urządzenia ratownicze Zwiększający się udział jednostek OSP włączonych do ksrg w działaniach z zakresu ratownictwa technicznego podczas miejscowych zagrożeń, zwłaszcza podczas ratownictwa na drogach oraz spełnienie warunku, by najbliższa jednostka od miejsca zdarzenia podjęła działanie ratownicze w czasie do 15 min konieczne jest doposażenie jednostek OSP w hydrauliczne narzędzia ratownicze. Z analizy danych wynika, że 1914 jednostki OSP posiadają minimum sprzętowe w postaci hydraulicznych narzędzi ratowniczych (combi + pompa lub nożyce i rozpieracz +pompa). Przyjmując, że każda jednostka OSP z ksrg powinna posiadać taki zestaw stwierdza się, że niezbędne jest doposażenie istniejących jednostek OSP w 1901 zestawów, co w konsekwencji skutkuje potrzebą zapewnienia środków finansowych w wysokości 95 mln zł. Szczegółowe dane dotyczące wyposażenia jednostek OSP z ksrg w hydrauliczne zestawy ratownicze zawarto w tabeli nr 11 i na wykresie nr 17. Sprzęt o wyższych parametrach technicznych powinien być rozlokowany w jednostkach OSP znajdujących się przy drogach o wzmożonym ruchu i dużej liczbie zdarzeń. Minimalny standard wyposażenia jednostek OSP z ksrg z określeniem klasy narzędzia określono w opracowanym przez KCKRiOL standardzie wyposażenia - załącznik nr 2. 41

42 Wykres nr 17.Wyposażenie jednostek OSP z ksrg w zestawy hydrauliczne 42

43 Tabela nr 11 KW PSP Nożyco - rozpieracze hydrauliczne typu "COMBI" Liczba sztuk Nożyce hydrauliczne Rozpieracze hydrauliczne Liczba jednostek OSP z dowolną pompą Liczba jednostek OSP z urządzeniem typu "COMBI" Liczba jednostek OSP z nożycami i rozpieraczem Liczba jednostek OSP z urządzeniem COMBI lub nożycami i rozpieraczem Liczba jednostek OSP z urządzeniem COMBI i pompą lub nożycami, rozpieraczem i pompą Dolnośląskie Kujawsko - Pomorskie Lubelskie Lubuskie Łódzkie Małopolskie Mazowieckie Opolskie Podkarpackie Podlaskie Pomorskie Śląskie Świętokrzyskie Warmińsko - Mazurskie Wielkopolskie Zachodniopomorskie RAZEM Pompy Ostatnie powodzie oraz wynikająca z tego tytułu konieczność podjęcia działań ratowniczych w szczególności pompowanie wody zanieczyszczonej, wskazała na potrzebę posiadania na wyposażeniu jednostek OSP z ksrg pomp do wody zanieczyszczonej. Obecnie na stanie jednostek OSP znajduje się 3908 pomp do wody zanieczyszczonej nie mniej jednak w 1038 jednostkach taki sprzęt nie występuje wykres nr 18. W celu zapewnienia pełnej realizacji zadań przez OSP z ksrg podczas działań powodziowych i podtopień jak też osiągnięcia założonego standardu wyposażenia, określonego w punkcie 7.1.2, konieczne jest uzupełnienie stanu wyposażenia jednostek w 1038 pompy do wody zanieczyszczonej. 43

44 Przyjmując jednostkową wartość zakupu pompy na poziomie 10 tyś zł, konieczne jest więc zabezpieczenie na ten cel kwoty w wysokości 10,4 mln zł. Zasadnym wydaje się aby jednostki OSP z ksrg posiadały 2 pompy do wody zanieczyszczonej w celu realizacji zarówno działań ratowniczych jak też humanitarnych druga pompa nie stanowiła by wyposażenia samochodu gaśniczego tylko wyposażenie jednostki możliwe do dostarczenia na miejsce zdarzenia lub pomocy przez samochody pomocnicze. Rozpatrując powyższe należy dodatkowo wyposażyć 2980 jednostek w drugą pompę do wody zanieczyszczonej, co generuje dodatkową kwotę w wysokości 298 mln zł. Stan wyposażenia jednostek OSP z ksrg w pompy (pożarnicze, do wody zanieczyszczonej i pływające) zawarto na wykresach nr 18, 19 i 20. Stan wyposażenia w poszczególnych województwach zawarto w tabeli nr 10 i wykresie nr 20. Jednostki OSP wyposażone w pompy do wody zanieczyszczonej Ilość jednostek nie posiadających pomp do wody zanieczyszczonej Ilość jednostek posiadających pompy do wody zanieczyszczonej Wykres nr 18. Wyposażenie jednostek OSP z ksrg w pompy do wody zanieczyszczonej 44