Czwarta Niedziela Wielkiego Postu Niedziela Radości - LAETARE

Transkrypt

1 26 III 2017 nr 108/2017 Czwarta Niedziela Wielkiego Postu Niedziela Radości - LAETARE Jestem światłością świata Ewangelia: Jezus przechodząc ujrzał pewnego człowieka, niewidomego od urodzenia. Uczniowie Jego zadali Mu pytanie: Rabbi, kto zgrzeszył, że się urodził niewidomy - on czy jego rodzice? Jezus odpowiedział: Ani on nie zgrzeszył, ani rodzice jego, ale stało się tak, aby się na nim objawiły sprawy Boże. Potrzeba nam pełnić dzieła Tego, który Mnie posłał, dopóki jest dzień. Nadchodzi noc, kiedy nikt nie będzie mógł działać. Jak długo jestem na świecie, jestem światłością świata. To powiedziawszy splunął na ziemię, uczynił błoto ze śliny i nałożył je na oczy niewidomego, i rzekł do niego: Idź, obmyj się w sadzawce Siloe - co się tłumaczy: Posłany. On więc odszedł, i obmył się i wrócił widząc. A sąsiedzi i ci, którzy przedtem widywali go jako żebraka, mówili: Czyż to nie jest ten, który siedzi i żebrze? Jedni twierdzili: Tak, to jest ten, a inni przeczyli: Nie, jest tylko do tamtego podobny. On zaś mówił: To ja jestem. Mówili więc do niego: Jakżeż oczy ci się otwarły? On odpowiedział: Człowiek zwany Jezusem uczynił błoto, pomazał moje oczy i rzekł do mnie: «Idź do sadzawki Siloe i obmyj się». Poszedłem więc, obmyłem się i przejrzałem. Rzekli do niego: Gdzież On jest? On odrzekł Nie wiem. Zaprowadzili więc tego człowieka, niedawno jeszcze niewidomego, do

2 faryzeuszów. A dnia tego, w którym Jezus uczynił błoto i otworzył mu oczy, był szabat. I znów faryzeusze pytali go o to, w jaki sposób przejrzał. Powiedział do nich: Położył mi błoto na oczy, obmyłem się i widzę. Niektórzy więc spośród faryzeuszów rzekli: Człowiek ten nie jest od Boga, bo nie zachowuje szabatu». Inni powiedzieli: Ale w jaki sposób człowiek grzeszny może czynić takie znaki? I powstało wśród nich rozdwojenie. Ponownie więc zwrócili się do niewidomego: A ty co o Nim myślisz w związku z tym, że ci otworzył oczy? Odpowiedział: To jest prorok. Jednakże Żydzi nie wierzyli, że był niewidomy i że przejrzał, tak że aż przywołali rodziców tego, który przejrzał, i wypytywali się ich w słowach: Czy waszym synem jest ten, o którym twierdzicie, że się niewidomym urodził? W jaki to sposób teraz widzi? Rodzice zaś jego tak odpowiedzieli: Wiemy, że to jest nasz syn i że się urodził niewidomym. Nie wiemy, jak się to stało, że teraz widzi, nie wiemy także, kto mu otworzył oczy. Zapytajcie jego samego, ma swoje lata, niech mówi za siebie. Tak powiedzieli jego rodzice, gdyż bali się Żydów. Żydzi bowiem już postanowili, że gdy ktoś uzna Jezusa za Mesjasza, zostanie wykluczony z synagogi. Oto dlaczego powiedzieli jego rodzice: Ma swoje lata, jego samego zapytajcie. Znowu więc przywołali tego człowieka, który był niewidomy, i rzekli do niego: Daj chwałę Bogu. My wiemy, że człowiek ten jest grzesznikiem. Na to odpowiedział: Czy On jest grzesznikiem, tego nie wiem. Jedno wiem: byłem niewidomy, a teraz widzę. Rzekli więc do niego: Cóż ci uczynił? W jaki sposób otworzył ci oczy? Odpowiedział im: Już wam powiedziałem, a wyście mnie nie wysłuchali. Po co znowu chcecie słuchać? Czy i wy chcecie zostać jego uczniami? Wówczas go zelżyli i rzekli: Bądź ty sobie Jego uczniem, my jesteśmy uczniami Mojżesza. My wiemy, że Bóg przemówił do Mojżesza. Co do Niego zaś nie wiemy, skąd pochodzi. Na to odpowiedział im ów człowiek: W tym wszystkim to jest dziwne, że wy nie wiecie, skąd pochodzi, a mnie oczy otworzył. Wiemy, że Bóg grzeszników nie wysłuchuje, natomiast wysłuchuje Bóg każdego, kto jest czcicielem Boga i pełni Jego wolę. Od wieków nie słyszano, aby ktoś otworzył oczy niewidomemu od urodzenia. Gdyby ten człowiek nie był od Boga, nie mógłby nic uczynić. Na to dali mu taką odpowiedź: Cały urodziłeś się w grzechach, a śmiesz nas pouczać? I precz go wyrzucili. Jezus usłyszał, że wyrzucili go precz, i spotkawszy go rzekł do niego: Czy ty wierzysz w Syna Człowieczego? On odpowiedział: A któż to jest, Panie, abym w Niego uwierzył? Rzekł do niego Jezus: Jest Nim Ten, którego widzisz i który mówi do ciebie. On zaś odpowiedział: Wierzę, Panie! i oddał Mu pokłon. Jezus rzekł: Przyszedłem na ten świat, aby przeprowadzić sąd, aby ci, którzy nie widzą, przejrzeli, a ci, którzy widzą, stali się niewidomymi. Usłyszeli to niektórzy faryzeusze, którzy z Nim byli, i rzekli do Niego: Czyż i my jesteśmy niewidomi? Jezus powiedział do nich: Gdybyście byli niewidomi, nie mielibyście grzechu, ale ponieważ mówicie: «Widzimy», grzech wasz trwa nadal. J 9, 1-41

3 Odkryć Jezusa Łatwo skoncentrować się jedynie na fakcie uzdrowienia niewidomego od urodzenia i przeoczyć to, co jest dużo ważniejsze. Otóż uzdrowienie to jest jedynie wstępem do tego, co jest sednem działania Jezusa. On pragnie każdemu z nas otworzyć oczy tak, abyśmy byli w stanie dostrzec, kim On jest, i odkryć Jego prawdziwą naturę i posłannictwo. Niewidomemu się to udaje. Na samym początku widzi w Nim zwyczajnego człowieka (Człowiek, którego nazywają Jezusem, zrobił błoto [i] nałożył na moje oczy), a następnie wyznaje: On jest prorokiem, i zostaje Jego uczniem (Może i wy chcecie zostać Jego uczniami?). Na koniec oddaje Mu pokłon, uznając w Nim Syna Człowieczego. Tak więc od duchowej ślepoty stopniowo doprowadzony zostaje do światła wiary. Każdy z nas musi przejść podobny proces duchowego oświecenia. Prośmy więc Boga, aby otworzył nasze oczy. Panie, Ty jesteś światłością świata. Otwórz nasze oczy, abyśmy mogli ujrzeć Twoje światło, i prowadź nas ku pełniejszemu poznaniu Ciebie. (Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2017, o. Daniel Stabryła OSB, Edycja Świętego Pawła) Cytat tygodnia: Nieść Krzyż za Jezusem, oznacza być gotowym do wszelkiej ofiary z miłości do Niego oraz nie stawiać nikogo i niczego przed Niego, nawet najdroższych osób, nawet własnego życia. Wiecie, że przylgnięcie do Chrystusa jest wymagającym wyborem. Jednak to nie sami niesiemy krzyż. Przed nami idzie On św. Jan Paweł II SIEDEM GRZECHÓW GŁÓWNYCH ZAZDROŚĆ Zazdrość to grzech który tak trudno rozważać, bo jest dobrze nam znany, grzech tak po ludzku bliski. Chyba każdy z nas doświadczył kiedyś tego uczucia, w większym czy mniejszym stopniu. Zazdrościmy że komuś lepiej od

4 nas się wiedzie, że ktoś ma więcej niż my, że naszego bliźniego Pan Bóg obdarzył większą urodą, mądrością, zdolnościami. Ale rzecz staje się o wiele poważniejsza, gdy zaczynamy zazdrościć komuś (czasem całkowicie z początku nieświadomie) większej łaski Bożej, jego bliższej niż nasza relacji z samym Stwórcą. Św. Tomasz z Akwinu uznawał taki rodzaj zazdrości za grzech szczególnie ciężki, ponieważ w tym wypadku jest to grzech przeciwko samemu Duchowi Świętemu. Dzieje się tak gdyż wtedy to człowiek kieruje swoją zazdrość przeciw niemu samemu, gdyż to On jest uwielbiany w Swoich dziełach. Owa zazdrość ciągle pokazuje swoje nowe oblicza, przywdziewa coraz to nowsze szaty, jednak żadna z epok i idąc dalej żaden z ludzi nie był od niej całkowicie wolny. Zazdrość często jest wstępem do jeszcze gorszych grzechów takich jak zachłanność, zawiść, a ostatecznie nienawiść, która raz zakorzeniona niszczy w niewyobrażalny sposób serce człowieka. To właśnie takie uczucie zazdrości kierowało przeciwnikami Jezusa, faryzeuszami. Ziali do Niego zazdrością nienawiścią, taką która kazała ostatecznie Go zgładzić. I tak już na pierwszych kartach Księgi Rodzaju, czytamy o zazdrości prarodziców względem Stwórcy, chcieli mu być równi dlatego zjedli owoc z drzewa poznania. Nie wystarczyło im Boże zapewnienie o szczęściu, oni zazdrościli mu władzy, chcieli mu być równi: Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło (Rdz 3, 5). Ich grzech powielili natychmiast synowie. Kain pałał zazdrością wobec Abla, którego ofiara była przyjemniejsza Panu. Ta zazdrość tak bardzo zatruła serce Kaina, iż zdobył się na zabicie własnego brata: Na Kaina zaś i na jego ofiarę nie chciał patrzeć ( ) Rzekł Bóg: <Cóżeś uczynił? Krew brata twego głośno woła ku mnie z ziemi!> (Rdz 4,5-10). Dalej zazdrość opanowała serca i umysły braci Józefa, którzy pod jej wpływem nie zawahali się sprzedać swojego brata Izmaelitom: Podczas gdy bracia zazdrościli Józefowi ( ) zabijmy go i wrzućmy do którejkolwiek ze studni (Rdz 37, 11-20). I tak zazdrość przewija się i ukazuje swoje niszczące oblicze przez wszystkie księgi Pisma Świętego. Również i dziś jest tak samo niebezpieczna i zjadliwa, tak samo dziś zatruwa serca ludzi i niszczy niczym kwas, również dziś niejeden człowiek zarażony zazdrością gotowy jest do poświęcenia wszystkiego nawet własnego brata, czyli osób najbliższych sercu. Katechizm Kościoła Katolickiego jako wykroczenie przeciw X przykazaniu: Nie pożądaj, ponieważ jest grzechem ciężkim jeśli świadomie i dobrowolnie życzymy bliźniemu zła, odczuwamy smutek z powodu jego powodzenia. Św. Paweł Apostoł w słynnym hymnie o miłości pisze że: Miłość nie zazdrości (1 Kor 13, 4) i przeciwnie rozumując to właśnie w zazdrości upatruje główną przyczynę zamykania siebie na bliźniego. Cudze szczęście, powodzenie może zasmucać nas tylko wtedy kiedy nasza miłość jest nieuporządkowana, tracimy dystans do samych siebie, w nasze serce po prostu wkradł się grzech. To nasza duma czyni podłoże zazdrości, człowiek dumny w negatywnym tego słowa znaczeniu, nie może znieść że komuś innemu jest w

5 życiu lepiej, w człowieku takim jego własne ja zabija wszystkie inne uczucia, przede wszystkim miłość Boga i bliźniego. Właśnie dlatego zazdrość jest grzechem ponieważ przeciwstawia się cnocie miłości. Grzech zazdrości pociąga za sobą różne sposoby poniżania człowieka. Zazdrośnik zrobi wszystko żeby dopiec temu komu zazdrości. Taka postawa prowadzi w końcowym efekcie do wypatrzeń psychicznych, znajdujących radość i satysfakcje z niepowodzeń i przeciwności naszych bliźnich. Jak więc skutecznie przeciwstawiać się temu grzechowi, zwalczać go w sobie? Jest tylko jeden sposób POKORA! Praktykowanie tej cnoty w sobie, nieustanne w niej się ćwiczenie. Tylko człowiek pokorny, zna swoje słabości i ograniczenia. Tylko człowiek pokorny potrafi stanąć w prawdzie przed Stwórcą i samym sobą. Wreszcie tylko człowiek pokorny potrafi radować się z osiągnięć, powodzenia, szczęścia bliźniego. Niech zapadną nam głęboko w sercu słowa św. s. Faustyny Kowalskiej, która pomimo ogromu zazdrości, krzywdy i nienawiści, jaka ją spotykała, notowała w swoim Dzienniczku: Pokora, pokora i jeszcze raz pokora, bo sami z siebie nic nie możemy. A potwierdzeniem iż miłym Bogu jest ten kto potrafi wyzbyć się grzechu zazdrości i praktykować w swoim życiu pokorę, niech będą słowa Psalmu 37: Nie unoś się gniewem z powodu złoczyńców, ani nie zazdrość niesprawiedliwym, bo znikną tak prędko jak trawa i zwiędną jak świeża zieleń. Miej ufność w Jahwe i postępuj dobrze, mieszkaj w kraju i żyj bezpiecznie. Raduj się w Jahwe, a On spełni pragnienia twego serca. Powierz Jahwe swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał. I sprawi, że twoja sprawiedliwość zabłyśnie jak światło a słuszność twoja - jak południe. (Ps 37, 1-6).

6 Rekolekcje wielkopostne r. Niedziela r Msza św. z nauką ogólną Nauka dla rodzin 9.00 Msza św. z nauką ogólną Nauka dla młodzieży Szkól Średnich i Gimnazjum Msza św. dla wszystkich przedszkolaków i uczniów Szkoły Podstawowej Droga krzyżowa Gorzkie żale z kazaniem pasyjnym Msza św. z kazaniem dla rodzin Poniedziałek r Msza św. z nauką ogólną 9.00 Msza św. z nauką ogólną Spotkanie dla przedszkolaków i uczniów klas O-II Szkoły Podstawowej Msza św. z nauką dla uczniów klas III - VI Szkoły Podstawowej Msza św. z nauką dla Gimnazjalistów Droga krzyżowa dla uczniów Szkoły Podstawowej i Gimnazjum Msza św. z nauka ogólną Nauka dla młodzieży szkół średnich, studentów i pracujących Wtorek r, Dzień spowiedzi świętej 7.00 Msza św. z nauką ogólną Spowiedź św Spowiedź św. (kl. III-VI SP od ) spowiedź gimnazjum Msza św. dla wszystkich uczniów ( Przedszkole, Szkoła Podstawowa, Gimnazjum) Spowiedź św Spowiedź św Msza św. z nauką ogólną Po mszy św. nauka dla młodzieży szkół średnich, studentów i pracujących Środa r Msza św. z nauką ogólną i błogosławieństwem rekolekcyjnym 9.00 Msza św. z nauką ogólną i błogosławieństwem rekolekcyjnym Msza św. dla przedszkolaków o uczniów klas 0 - II Szkoły Podstawowej Msza św. dla uczniów kl. III - VI Szkoły Podstawowej i Gimnazjum Msza św. w intencji chorych Msza św. z nauką ogólną i błogosławieństwem rekolekcyjnym

7 INTENCJE MSZALNE r. Poniedziałek ) + Bronisławę, Michał i Michalina Wanda Marek Stanisław Kufel z synem Stanisławem za parafian ) + Stanisław Kanik od koleżanek i kolegów z rocz ) + Krzysztof Krynicki Wtorek dzień spowiedzi ) + Bronisławę Wrona 2) + Maria Więzik za parafian Julia i Jan Górny Środa zakończenie rekolekcji ) + Józef Ciućka w 11 rocz. śm. z żoną Zofią 2) + Janina i Franciszek Pindel w rocz. śm. z synem Piotrem, + Józef Kropacz Stefan Frydel za parafian Ludwik Skawiński w int. chorych i cierpiących i ich rodzin Edward Płonka Czwartek ) + Wincenty Świerczek w 41 rocz. śm. z żoną Elżbietą i zięciem Janem 2) + Elżbieta Trojak Kazimierz Adamus w rocz. śm. Piątek ) + Stanisław Placek w 11 rocz. śm. 2) + Jan Rączka od Anny Czubak - Ozkan z rodziną intencje pogrzebowe Sobota ) w int. parafian o łaskę skruchy i pokory na czas W. Postu - KR 2) - dziękczynna w 75 rocz. urodzin za otrzymane łaski z prośbą o bł. Boże Kazimierz Szewczyk w 1 rocz. śm. Niedziela ) + Jadwiga Krzanowska w 4 rocz. śm. 2) + Krystyna Giera w rocz. śm. z mężem Mieczysławem ) + Ludwik Górny z żoną Marią i wnuczką Dorotą 2) + Wiesławę Sablik z mężem Kazimierzem oraz Józef Góralczyk z synem Stanisławem i zięciem Józefem 3) + Kazimierz Pietraszko w 5 rocz. śm. z żoną Zofią ) - za parafię 2) + Józef Jochacy w 2 rocz. śm. oraz Aniela i Władysław Świerczek 3) + Ks. Antoni Maślanka z rodzicami Stanisław Słowiak z rodzicami i bratem w rocz. śm.

8 W 4 niedzielę wielkiego postu, która w tradycji chrześcijańskiej jest niedzielą radości (Laetare), Chrystus objawia się nam jako światło, które oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi". Ewangelia o uzdrowieniu niewidomego od urodzenia przypomina, że poprzez sakrament chrztu świętego zostaliśmy wyrwani z ciemności grzechu i mocą Chrystusa staliśmy się dziećmi światłości. Jest to zarazem dzień modlitw za więźniów. Przeżywamy rekolekcje parafialne, które w tym roku prowadzi ks.. Robert Pochopień. Zachęcamy wiernych i wszystkie rodziny, dzieci i młodzież do korzystania ze spotkań rekolekcyjnych szczególnie z wtorkowej spowiedzi. Nie odkładajmy pojednania z Bogiem na ostatni moment gdyż nie zawsze zastaniemy kapłana w konfesjonale przed samymi świętami ponieważ wtedy spowiadamy w innych parafiach dekanatu. W sobotę, l kwietnia, pierwsza sobota miesiąca. Oddajemy cześć Najświętszej Maryi Pannie w znaku Jej Niepokalanego Serca. W przyszłą niedzielę, 2 kwietnia, mija 12. rocznica śmierci Św. Jana Pawła II, papieża. W dzisiejszą niedzielę ofiarą do puszek wspieramy Dom Matki i Dziecka w Bielsku Białej. Zachęcamy do zakupu paschalików i baranków wielkanocnych, z których dochód przeznaczony jest na działalność charytatywną w diecezji. Ekstremalna droga krzyżowa wyruszy 7 kwietnia i rozpocznie się mszą św. w kościele św. Floriana w Żywcu Zabłociu o godz szczegóły znajdziemy na plakacie w gablotce przed kościołem Strona internetowa parafii: www. parafiarybarzowice.pl REDAKCJA: ks. proboszcz Władysław Urbańczyk, ks. Rafał, Patryk Zwardoń, Wojciech Wrona, Patryk Bartosik, Źródła: Kalendarz Liturgiczny