wytwórni Soundeck. Ignacy Sokal skomponował i dedykował Mai Helbert utwór Ego Integrity na flet solo.

Transkrypt

1 MAJA REGINA HELBERT Ukończyła Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina (2011), w ramach programu Erasmus studiowała również w Conservatoire National Supérieur Musique et Danse w Lyonie w klasie Philippe a Bernolda i Juliena Beaudiment (2009). Swoje umiejętności doskonaliła podczas kursów mistrzowskich prowadzonych przez znakomitych flecistów, takich jak Julius Baker, János Bálint, Elżbieta Dastych-Szwarc, Sandrine Francois, Barbara Gisler-Haase, Ljubiša Jovanovi, Jerzy Mrozik, Elisabeth Weizierl-Wächter, Edmund Wächter, Elżbieta Woleńska. Jest laureatką wielu konkursów ogólnopolskich i międzynarodowych, w tym m.in. Grand Prix II Festiwalu Zespołów Kameralnych w Sierpcu (2004) i I miejsca XXXI Konkursu Młodego Muzyka w Szczecinku (2006). Otrzymała stypendia: Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (w latach ), Fundacji Lions Club Warszawa Nike (2009), Austriackiego Forum Kultury na Kursy Sommerakademie Stift Admont (2009), Narodowego Centrum Kultury (2010). Koncertowała w Filharmonii Narodowej, Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego, Zamku Królewskim w Warszawie oraz wielu innych salach koncertowych i największych amfiteatrach w kraju. W ostatnich latach występowała z Orkiestrą Mazowieckiego Teatru Muzycznego Operetka, Królewską Orkiestrą Symfoniczną (Wilanów), Młodzieżową Polsko-Rosyjską Orkiestrą Symfoniczną, Perfect Girls ʽnʼ Friends Orchestra i Orkiestrą Kameralną La Boheme de Varsovie. Od ponad 10 lat z akordeonistką Malwiną Misiak współtworzy Fusion Duo duet wielokrotnie doceniony w Polsce i za granicą. Brała udział w ciekawych przedsięwzięciach koncertowych, jak np. międzynarodowy projekt The Roads of Romanticism, w ramach którego występowali wspólnie muzycy z czterech uczelni europejskich: z Polski, Francji, Rumunii i Włoch (2006). Uczestniczyła w Misterium Ekumenicznym Różaniec autorstwa Weroniki Ratusińskiej, dedykowanym Janowi Pawłowi II (2007). Podczas koncertów organizowanych przez Austriackie Forum Kultury na festiwalu Warszawska Jesień dokonała prawykonań utworów kompozytorów austriackich. Została zaproszona do dwóch projektów płytowych Europejskiej Fundacji Promocji Sztuki Wokalnej (ostatnio w październiku 2014) oraz nagrała muzykę filmową na dwóch albumach

2 wytwórni Soundeck. Ignacy Sokal skomponował i dedykował Mai Helbert utwór Ego Integrity na flet solo.

3 ZUZANNA CAŁKA Naukę gry na fortepianie rozpoczęła w wieku 7 lat. Ukończyła Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie, studiując w klasie fortepianu Jerzego Sterczyńskiego oraz Andrzeja Dutkiewicza, a także w klasie kameralistyki Barbary Halskiej. Ponadto w ramach programu Erasmus kształciła się pod kierunkiem Sorina Enachescu w Universität der Künste w Berlinie. Podczas kursów mistrzowskich doskonaliła swoje umiejętności pod okiem wybitnych artystów i pedagogów, takich jak Michel Béroff, Leonid Brumberg, Andrzej Jasiński, Vera Nosina, Katarzyna Popowa-Zydroń i Jacques Rouvier. Znalazła się w gronie stypendystów programu Instytutu im. Adama Mickiewicza Kultura polska za granicą oraz europejskiego programu Leonardo da Vinci Concert Circle. W trakcie studiów otrzymała stypendium rektora dla najlepszych studentów. Jest laureatką międzynarodowych konkursów Druskiennikach (Litwa) oraz w Czerkasach (Ukraina). Zuzanna Całka koncertowała z repertuarem solowym i kameralnym niemal w całej Europie, m.in. w Wiedniu, Nicei, Funchal, Trondheim, Frankfurcie nad Menem czy Berlinie. Występowała z orkiestrami (Sinfonią Iuventus, Künstlerorchester der Universität der Künste Berlin, Orkiestrą Dętą UMFC) oraz solo i w zespołach na festiwalach: Valdres Sommersymfoni w Norwegii, Ionian Summer Brass Academy w Grecji, Młodzieżowa Akademia Muzyki w Moskwie, Music without limits w Druskiennikach, Clarimania we Wrocławiu, Międzynarodowy Festiwal Duetów Fortepianowych w Białymstoku. Regularnie występuje na Międzynarodowym Festiwalu Interpretacji Muzycznej w Nowym Sączu ( ) oraz na wielu innych festiwalach kameralnych. Jest współzałożycielką zespołu Szymanowski Big Band. Komponuje także muzykę do przedstawień teatralnych. Od 2012 roku uczy gry na fortepianie w szkole muzycznej I stopnia.

4 RAFAŁ MOKRZYCKI Urodził się w Warszawie, tu też ukończył z wyróżnieniem Ogólnokształcącą Szkołę Muzyczną II st. im. Zenona Brzewskiego pod kierunkiem Elżbiety Karaś-Krasztel. Następnie studiował na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, w klasie fortepianu Jerzego Sterczyńskiego oraz kameralistyki fortepianowej Katarzyny Jankowskiej-Borzykowskiej i Barbary Halskiej. W ramach programu stypendialnego Erasmus kształcił się u Avedisa Kouyoumdjiana na Universität für Musik und darstellende Kunst w Wiedniu. Brał także udział w licznych kursach mistrzowskich prowadzonych przez światowej sławy pianistów: Katarzynę Popową-Zydroń, Cornelię Herrmann, Pavla Gililova, Borisa Bermana, Markusa Schirmera, Gottlieba Wallischa, Edwarda Auera, Davida Dolana, Eugena Indjica, Andrzeja Jasińskiego, Józefa Stompla, Wojciecha Świtałę i Andrzeja Tatarskiego. Pianista jest laureatem konkursów ogólnopolskich i międzynarodowych, w tym III miejsca i nagrody specjalnej Valletta International Piano Competition na Malcie (2015), III miejsca International Academic Chamber Music Competition w Jurmale na Łotwie (2014) czy II miejsca Ogólnopolskiego Konkursu Pianistycznego Szymanowski in memoriam w Warszawie (2009). Znalazł się także w gronie półfinalistów Jeunesses International Music Competition w Bukareszcie oraz Konkursu im. Johannesa Brahmsa w Pörtschach. W latach był objęty programem Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci. Rafał Mokrzycki koncertuje zarówno jako solista, jak i kameralista. Jego bogaty repertuar obejmuje utwory od baroku po współczesność. Artysta interesuje się szczególnie wykonawstwem dzieł kompozytorów przełomu XVIII i XIX wieku na instrumentach z epoki, nieustannie poszerza swoją wiedzę i umiejętności w tym zakresie. Występował w Polsce, Chinach, Niemczech, Austrii, Rumunii, Turcji, na Łotwie, Ukrainie, Malcie i na Słowacji, m.in. na takich festiwalach, jak Valletta International Piano Festival na Malcie (2015), Gulangyu Polish Music Week in Summer w Xiamen (2014), Sacrum non Profanum w Trzęsaczu (2009). Grał w wielu warszawskich salach koncertowych, tj. w Sali Balowej Zamku Królewskiego, w Łazienkach Królewskich, w Pałacu Szustra, Sali Koncertowej Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, Muzeum Fryderyka Chopina, jak również w Filharmonii Lwowskiej i Filharmonii Opolskiej.

5 Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus Została utworzona z inicjatywy Maestro Jerzego Semkowa na mocy rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 1 paz dziernika 2007 roku. W skład Orkiestry wchodzą najzdolniejsi absolwenci i studenci wyz szych uczelni muzycznych, kto rzy nie ukon czyli 30 roku z ycia. Sinfonia Iuventus rozpoczęła działalnos c artystyczną w czerwcu 2008 roku. Wspo łpracowała ze znakomitymi dyrygentami, takimi jak: John Axelrod, Kai Bumann, Charles Dutoit, Jose Maria Flore ncio, Gabriel Chmura, Kazimierz Kord, Jan Krenz, Grzegorz Nowak, Jerzy Maksymiuk, Krzysztof Penderecki, Rafael Payare, Jerzy Salwarowski, Tadeusz Strugała, George Tchitchinadze, Antoni Wit, Tadeusz Wojciechowski, Maxim Vengerov; oraz solistami, ws ro d kto rych byli m.in. Yulianna Avdeeva, Abdel Rahman El Bacha, Alena Baeva, François-Rene Ducha ble, Lukas Genius as, Krzysztof Jabłon ski, Jakub Jakowicz, Alexander Kniazev, Andrei Korobeinikov, Bartosz Koziak, Ivan Monighetti, Janusz Olejniczak, Piotr Paleczny, Jadwiga Rappe, Jan Stanienda, Tatiana Szebanowa, Agata Szymczewska. Od początku działalnos ci Orkiestra zrealizowała szereg nagran płytowych, radiowych oraz telewizyjnych dla Universal Music, CD Accord, DUX, Polskiego Radia, Albany Records i TVP Kultura. Szczego lne miejsce w dyskografii Orkiestry zajmują dwie płyty z repertuarem symfonicznym (Schubert, Czajkowski) zarejestrowane pod batutą Maestro Jerzego Semkowa. Wspo łpraca z Krzysztofem Pendereckim zaowocowała wydaniem kompletu jego symfonii pod batutą samego kompozytora (DUX). To wyjątkowe wydawnictwo zostało uhonorowane nagrodą International Classical Music Award (2014). W dorobku zespołu znajdują się ponadto nagrania z dyrygentami i solistami, takimi jak Gabriel Chmura, Tadeusz Wojciechowski, Marcin Nałęcz-Niesiołowski, Mariusz Patyra, Ivan Monighetti, Agata Szymczewska, George Tchitchinadze i Monika Wolin ska. Orkiestra występowała na wielu estradach koncertowych oraz podczas licznych festiwali w Polsce i za granicą. Od kwietnia 2009 roku jest członkiem Europejskiej Federacji Narodowych Orkiestr Młodziez owych (EFNYO). W listopadzie 2013 roku Krzysztof Penderecki objął Orkiestrę Honorowym Patronatem Artystycznym. Od wrzes nia 2015 roku dyrektorem orkiestry jest Anna Kos cielna.

6 TADEUSZ STRUGAŁA Jeden z najwybitniejszych polskich dyrygentów. Pedagog, juror, organizator życia muzycznego, społecznik, kolekcjoner. Ukończył studia we Wrocławiu, kontynuował je w Weimarze i Wenecji. W sezonie 2014/15 obchodził 60-lecie pracy artystycznej. Za wybitne osiągnięcia na polu dyrygenckim i propagowanie muzyki polskiej za granicą otrzymał liczne nagrody i odznaczenia, m.in. Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Polonia Restitutaˮ, Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artisˮ, Diamentową Batutę najwyższe wyróżnienie Polskiego Radia, a także Odznakę Honorową Bene Meritoˮ nadaną przez Ministra Spraw Zagranicznych. Lata 60. to początek międzynarodowej kariery i występów na estradach całej niemal Europy, a także Australii, Stanach Zjednoczonych i Azji, zarówno z czołowymi orkiestrami polskimi, jak i zagranicznymi prowadził w sumie ponad 140 orkiestr z 23 krajów. Był dyrektorem naczelnym i artystycznym Filharmonii Wrocławskiej ( ), WOSPRiTV w Katowicach ( ) i generalnym dyrektorem muzycznym Prezydenckiej Orkiestry Symfonicznej w Ankarze i Stambule ( ). Pełnił funkcję dyrektora artystycznego Orkiestry Filharmonii Krakowskiej ( ) oraz zastępcy dyrektora artystycznego i stałego dyrygenta Filharmonii Narodowej w Warszawie ( ). W grudniu 1990 roku objął stanowisko dyrektora artystycznego i pierwszego dyrygenta Orkiestry Polskiego Radia i Telewizji w Warszawie, a w listopadzie 1991 wprowadził ją jako Polską Orkiestrę Radiową do stałej siedziby w Studiu Koncertowym S-1. W latach był stałym gościnnym dyrygentem Praskiej Orkiestry Symfonicznej FOK, z kolei w okresie współpracując z Tonkünstler-Orchester Wien pełnił funkcję dyrygenta-rezydenta Festiwalu Chopinowskiego w Gaming. Nazwisko artysty związane jest z polskimi festiwalami, które pod jego dyrekcją zdobyły międzynarodową renomę, wśród nich: Międzynarodowy Festiwal Chopinowski w Dusznikach-Zdroju ( ), Międzynarodowy Festiwal Oratoryjno-Kantatowy Wratislavia Cantans ( ) i Festiwal Polskiej Muzyki Współczesnej we Wrocławiu. Dyrygent został nagrodzony statuetką Orfeusza za najlepsze wykonanie polskiego utworu podczas festiwalu Warszawska Jesień (1986), a także wyróżniony nagrodą Związku Kompozytorów Polskich za wybitne osiągnięcia w dziedzinie wykonawstwa polskiej muzyki współczesnej (1991). Uhonorowano go również Ferenc Liszt International Grand Prix du Disque w Budapeszcie za pierwsze nagranie poloników Lisztowskich (1987) oraz otrzymał nominację do tytułu Płyta roku magazynu Gramophoneˮ za pierwsze nagranie Missa pro defunctis (Requiem) Romana Maciejewskiego (Polskie Nagrania, 1991), ponadto za nagrania

7 utworów Xavera Scharwenki (Collins Classics) Stern des Monats niemieckiego magazynu płytowego Fono Forumˮ. Tadeusz Strugała zajmuje się także pracą pedagogiczną. Przez ponad 20 lat był wykładowcą Akademii we Wrocławiu, prowadził klasy mistrzowskie w Hongkongu i Tokio, a od 2007 roku jest związany z Akademią Muzyczną w Krakowie.