Obalamy mity szkolne!

Transkrypt

1 SAMI SWOI Obalamy mity szkolne! SZKOLNE OBLICZA SŁOWIAŃSKIEGO SEKSAPILU Podróże z dreszczykiem Ściągi, ściągaweczki, kartkówki, kartkóweczki Czas na rower! Wakacje z dobrą książką.. To jest już koniec REDAKTORZY UJĘCI 1

2 SPIS TREŚCI Najświeższe donosy.3 Eureka Igrzyska śmierci.4 Chwile grozy.5 Strach, żal, trwoga.8 Połamańce językowe.9 Nie czytaj Hobbita 10 Książka nie gryzie 11 Szkolne oblicza.12 Wśród nas...14 Wymiana uczniowska...15 To nam się podoba głos ludu.16 Obalamy mity szkolne..17 Walczymy ze stereotypami..18 Co denerwuje Grześka?...19 Dziwne, ale prawdziwe...20 Apokalipsa 21 Jak papierek zmienił świat 22 Obyci troglodyci...24 Po co w ogóle zeszyty.. 25 Facebook w domu i zagrodzie Szkolne ABC 27 Z wizytą w politechnice 30 Ściągi i inne zjawiska pogodowe.31 Dlaczego mam doła? 32 Ciekawostki o Ic...33 Kapsel prawdę ci powie..34 Podróże z dreszczykiem...36 Przeczyca Czas na rower...40 Wakacje nadchodzą strzeż się...41 Wakacje z dobrą książką..42 Segregacja.43 Tropem bociana 44 Sportowy gigant z Przedmieścia...45 Po japońsku.. 46 Letnie rewolucje...47 Test dla idiotów To jest już koniec..51 2

3 Kochać się w skargach jest rzeczą niewieścią, Mężom przystało w milczeniu się zbroić... Niedawno w gimnazjum odbyła się uroczysta akademia dotycząca siedemdziesiątej trzeciej rocznicy zbrodni katyńskiej (1940). Uczniowie z pomocą nauczycieli starali się przypomnieć tragiczne wydarzenia. Nie obyło się bez zdjęć i krótkich projekcji, które przedstawiały masowe mogiły polskich żołnierzy. Trzecioklasistki recytowały poruszające wiersze, a Kacper Klich wcielił się w rolę reportera, który to opowiadał o odkryciach związanych z morderstwem katyńskim. Podniosły nastrój budowały piosenki i scenografia. Natalia T. Wychowanie młodzieży to pielęgnowanie sadu roku naszą szkołę zaszczycił biskup Edward Białogłowski. Gościa przywitaliśmy wesołymi piosenkami religijnymi. Cała społeczność szkolna zachowała, ku memu zdumieniu, niezwykłą powagę. Ksiądz Biskup był bardzo zadowolony z uroczystego powitania. Porównał gimnazjum do sadu, a uczniów do kwiatów, z których nie wiadomo jeszcze, jaki Pan Bóg zbierze plon. Pouczał, aby te kwiaty pielęgnować i dbać o nie, by dobrze zaowocowały. Pamiątką dla nas wszystkich będzie wpis w księdze gości naszego gimnazjum. 2. Natalia T. Trzaskator roku w naszych szkolnych katakumbach gościliśmy podróżnika z grupy Trzask. Powsinoga Rysiek Stabach opowiadał nam niesamowite rzeczy o Peru, Indianach (Jonesie), Jeziorze Tiktaka i Macchu Picchu. A przy okazji zagraliśmy z nim w szachy, zjedliśmy żelki i przymierzyliśmy peruwiańskie stroje. Niestety, nie potrafiliśmy odpowiedzieć na pytanie za 3 paczki żelków (pozostałe były nagradzane 1 paczką), a mianowicie: kto jest właścicielem Coca Coli? Jarek H Majowa jutrzenka inaczej W rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja odbyło się w gimnazjum przedstawienie, które przypomniało nam historię tego zdarzenia. Grałem główną rolę. Byłem jednym z kilkunastu tysięcy żołnierzy wojsk polskich. Miałem najtrudniejsze zadanie, przebiec aż trzy razy po scenie, tam i z powrotem. Po przedstawieniu odbył się konkurs wiedzy dla najbardziej uważnych słuchaczy naszej opowieści. Pierwsze miejsce zajęła Monika Lemek, drugie Monika Staniszewska, a trzecie Kamil Szutkowski. Otrzymali supernagrody! Filip Cz. 5. Eureka roku klasa Ic liczebnie zdominowała szkolne eliminacje do konkursu. Stanowiliśmy niemal jedną trzecią wszystkich uczestników. Czyżby taki duch walki w naszym narodzie? Nie ustąpiliśmy nawet trzecioklasistom. Jarek zdeklasował wszystkich w punktacji. Wysokie wyniki zdobyli także Albert i Damian. Z pewnością powalczą o finał w przyszłym roku. Red. 3

4 Rywalizacja, że klękajcie narody! Okropna rzecz się stała r. w Dzień Sportu nasza drużyna piłkarska poniosła porażkę. Została pobita przez barbarzyńskie szeregi klas a i b Niestety, nasi piłkarze to za duże gwiazdy. Nie mogły zabłysnąć pełnym światłem na zwykłym orliku. Dobrze, że zgodnie z ludową mądrością: Gdzie diabeł nie może, tam babę pośle, nasze dziewczyny: Julianna Wojdyła i Natalia Golec uratowały honor klasy, zajmując pierwsze i trzecie miejsce w biegach. Ale oto nazajutrz kolejne wyzwanie, kolejna bitwa! Starcie miało odbyć się na piątej lekcji Nad polem bitwy zaczęły gromadzić się czarne chmury. Czarne chmury przybyły ze wschodu. Źle wróżyły. Nasze szeregi postanowiły więc na bitwę wystawić Goliata jednego, największego i potencjalnie najmniej potrzebnego w życiu codziennym osobnika. Mimo że siły wroga były nieporównywalnie liczebniejsze i lepiej uzbrojone, to ów Goliat górował wzrostem nad wszystkimi oddziałami. Tak więc stanął jeden przeciw szeregom dziewięciu Dawidów z klas I, II i III. A był to pojedynek na zagadki. Niektórzy twierdzą, że zasady tego starcia podobne były do dzisiejszego popularnego teleturnieju Jeden z dziesięciu. Ale mniejsza z tym. Otóż zadawali pytania. A właściwie zadawał je bezstronny mediator, aby sprawiedliwości stało się zadość. Aby zyskać sobie przychylność sił Nadprzyrodzonych, pytania losował kapłan. Nasz Goliat stanął na stanowisku nr 4. Z trudem przeszedł pierwszą rundę. Na szczęście narody klas trzecich wykończyły same siebie w bratobójczej walce. Pierwszy poległ Kamil, potem Mateusz, zaraz za nim kolejny Kamil, tym razem rówieśnik naszego Goliata, potem Kamil z trzecich. Goliat został sam przeciwko wszechwładnemu triumwiratowi: Dobosz Szybist Kula. Ale udało mu się złamać jego trzon wkrótce Dobosz poległ! Tak oto zaczęła się runda trzecia Wielki Finał. Goliat, z sobie tylko znanych powodów, pragnął zdobyć w tym konkursie trzecie miejsce. Ciekawe dlaczego? Może chodziło mu o śpiwór w nagrodę? Cóż, to pytanie pozostawiam bez odpowiedzi. Można tylko spekulować ale teraz liczy się refleks. Należy zapalić światełko w lampce na czas, aby zgłosić się do odpowiedzi na pytanie. A ten Goliat to taki powolniak, że się nie wyrobi! Tak długo przyciskał guzik, że chciał się zgłosić do pytania: Kto wynalazł maszynę parową?, a trafił na: Jaka jest najdłuższa rzeka w Polsce! Ostatecznie załamał się drugi filar triumwiratu Szybist Kula, a sam Szybist także niezadługo pożył bez żywiciela. Tak oto został się sam nasz Goliat. I wygraliśmy. I niech tak już zostanie. Aha, gwoli ścisłości, to była relacja z superkonkursu wiedzy ogólnej Eureka 2013 Zaangażowany obserwator Jarek H. 4

5 Fotoreportaż z miejsca zdarzeń 1. Czy macie przy sobie jakieś amulety bądź czerwone majtki na szczęście? Mateusz H.: Nie. Kacper K.: Eee, nie mam nic. Nie mam czerwonych majtek, majtki mam szare, jakbyś chciała wiedzieć. Monika L.: Nie brałam żadnych amuletów. Z doświadczenia wiem, że w takich sytuacjach najlepiej liczyć na siebie. W takim razie możecie nie zdać 23 kwietnia 2013 roku w naszym gimnazjum rozpoczęła się prawdziwa rzeź! Wszyscy uczniowie się cieszyli oprócz tych nieszczęsnych trzecioklasistów. Owego dnia szli do szkoły jeszcze bardziej niechętnie niż zwykle. A kiedy budynek gimnazjum zaczynał wyłaniać się im przed oczyma, niejednemu przyszła taka myśl: "Mam pustkę w głowie, nic nie pamiętam. A może by się tak jeszcze wrócić?". Jednak strząsali od razu z siebie te nieczyste pomysły i szli dalej z podniesioną głową. Kiedy byli w pierwszej klasie gimnazjum, wydawało im się, że mają jeszcze dużo czasu i sami cieszyli się, kiedy starsi pisali testy. A tu trzy lata zleciały jak z bicza strzelił. Nawet się nie obejrzeli, a już sami piszą testy i wcale nie jest im tak do śmiechu. Pierwszy dzień to część humanistyczna, drugi - część matematycznoprzyrodnicza, a ostatni - językowa. Zastanawiamy się, jak czują się nasi starsi koledzy, czy obawiają się tego, co ich spotka? Razem z nimi przyszliśmy do szkoły i zadaliśmy kilka pytań: Mateusz: To trudno. Kacper: Zdam. Cezary J.: Ja mam przy sobie kostkę Rubika ze ściągami na krawędziach i na rogach wewnętrznej strony kostki oraz gumę do żucia. 2. Przyszykowaliście jakiś kod podpowiadania na egzaminie? Kacper: Nie, bo są grupy na testach i nic nie zrobisz. W obrębie grupy oczywiście Kacper: Nie zrobisz, bo nic nie wiadomo. Mamy wpisany kod kreskowy, którego nie odczytamy. Jest tak, jak w sklepie. Nie odczytasz kodu i nie widzisz, ile to kosztuje, chyba że pójdziesz do czytnika :) Cezary: Początkowo myślałem o alfabecie Morse a. Ale była to metoda zbyt akustyczna. Wymyśliliśmy alfabet - chwila jakby go nazwać, żeby nie być egoistą - alfabet C. Jagiełły. Dobiera on cykle w kostce Rubika wykorzystuje metodę układania ścian, tak, żeby złożyć ją w kwadrat 5

6 Czy żadna nie jest twoją mocną stroną? 3. Czy zamówiliście już mszę u naszego księdza i modlitwę "Wieczne odpoczywanie"? Cezary: Po pierwsze nie jestem katolikiem, a po drugie zamówiłem już sobie piękny grób w chińskiej prowincji. Mateusz: Nie... Kacper: Mocniejsza, historia przede wszystkim, WOS, polski. Mateusz: Nie. Zamówiłem, ale nie u naszego księdza. A u kogo? Mateusz: U Tadeusza, u mnie, w Przeczycy. To tyle, tak? Dziękuję. Nie, stój! 4. Jak zamierzacie odreagować po egzaminach? Cezary: Włączę sobie książkę. Zaczynam czytać, jednocześnie układając kostkę Rubika bez patrzenia. Kacper: Nie planuję się odreagowywać, bo się nie denerwuję. Nie wiem, czekam na obiad i może coś dobrego. Monika: Z jednej strony są to przedmioty, które sprawiają mi więcej trudności, ale też to na tych wynikach najbardziej mi zależy. Na przeprowadzenie wywiadu zgodzili się także nasi dobrze wszystkim znani koledzy, Bonus oraz Krecik: Czy macie jakieś amulety przynoszące szczęście? lub talizmany Bonus: Nie, nie. Ale mamy malinową Mambę! Krecik: Nie pomaga! Bonus: Za to czerwone gumki mamy. Co zrobicie, aby odreagować po egzaminie? Bonus: Wiadomo jak! Butelka... wody, dwie oranżady. Traficie potem do szkoły? Jak zamierzasz egzaminach? odreagować stres po Mateusz: Eee... Kolega do Mateusza: Nie mów, nie mów! Bonus: Damy jak po glebie łatwą i prostą drogą: przyjeżdżamy pod podstawówkę, wychodzimy, odstresujemy się w znanym nam miejscu i potem na testy! Powiedz. Zdradź twój sekret? Mateusz: Tylko odrobinę tego, no bo jutro muszę jeszcze dojść. Kolejny egzamin 5. Dzisiejsza część humanistyczna to wasza mocniejsza strona? Mateusz:... (śmiech) 6

7 Zamówiliście już mszę pogrzebową u księdza? Bonus: Jeszcze nie. Ale ksiądz gdzieś niedaleko. Jeszcze chwila. Jeszcze jest czas na to. Przystąpienie do egzaminu jest warunkiem ukończenia gimnazjum. Nie ma więc możliwości, aby nie napisawszy testu, ukończyć szkołę. Jest to niezbyt dobra nowina dla niektórych uczniów. Jeśli uczeń z powodu choroby lub ważnych wypadków losowych nie może przystąpić do egzaminu we wtorek środę i czwartek, to będzie go pisać w drugim terminie - 3, 4 i 5 czerwca. A więc tak czy siak każdy z nas będzie musiał napisać egzamin. KAŻDY!!! Wyniki natomiast uczniowie poznają w czerwcu. Przez około dwa miesiące będą musieli żyć w niepewności i stresie, a egzaminu nie będzie można poprawiać. Można by pozazdrościć laureatom i finalistom różnych olimpiad i konkursów, którzy zostali zwolnieni konkretnych testów. Jednak oni także musieli się DUUUŻO. napracować. Połamania piór!!! Z trzecioklasistami stresowała się Julianna 7

8 Te trzy słowa odzwierciedlają nasze emocje podczas konkursu muzycznego Abba Ojcze w Jodłowej. Było z Brzostku 14 uczestników, którzy tworzyli zgrany zespół, nazwany przez pana Parata Jadwisie. Cały zespół musiał przecież tam dojechać. Część z panem Paratem, 4 osoby z panią Rams i reszta z panem dyrektorem oczywiście limuzynami. Gdy byliśmy już na miejscu poszliśmy do danej nam klasy. Mieliśmy wystąpić 9. ze względu na dużą liczbę uczestników. Łącznie było trzynaście grup w dwóch kategoriach: zespół i solo. My występowaliśmy jako zespół wokalno- muzyczny. Nadeszła nasza kolej. Całe się trzęsłyśmy oprócz Alberta (on się trząsł). Weszliśmy na scenę. Ledwo co się zmieściliśmy, ponieważ scena była bardzo wąska. Zaczęło się śpiewanie. W ogóle nie słyszeliśmy muzyki, mikrofony słabo działały i nagłośnienie było beznadziejne. (To nie nasze krytyki, nawet pan to przyznał.)to sprawiło, że nie było efektu końcowego, jaki miał być. Niestety cała praca na marne. Musieliśmy zadowolić się tylko wyróżnieniem i cukierkami. I tak trzy rzeczowniki opisują ten konkurs. Strach- przed wystąpieniem, żal- po wystąpieniu, trwoga- przed konkurencją. Za rok w Jodłowej na konkurencji zemści się Klaudia Kowalczyk!!!! Kochałam muzykę od zawsze, jako trzylatka śpiewałam kołysanki młodszemu rodzeństwu. Ćwiczyłam struny głosowe. W przedszkolu okazji do osłuchiwania i nauki śpiewu było wiele. Może to właśnie mojej kochanej pani przedszkolance zawdzięczam dzisiejszą formę. Później też ich nie brakowało. Zawsze podczas akademii stałam z innymi w równym rządku i trochę podenerwowana, delikatnie podrygując śpiewałam z całych sił. Zaczęłam nabywać świadomości, że w tym cieniutkim (jeszcze wtedy) głosiku kryje się coś niezwykłego, co warto pielęgnować. Były pierwsze zwycięskie klasowe konkursy, pochwały wychowawczyni i nauczycielek. Nareszcie robiłam to, co mi się podobało! Następna przyszła świadomość sceniczna. Później popisy solowe. Wyjazdy na konkursy pozaszkolne. Czułam się doceniana. Entuzjazm był jednak często-gęsto gaszony. Pani Wojdyła pouczała i krytykowała, jako drugi w szkole specjalista do spraw muzyki (pani Wanda śpiewała w zespole). Ambicje jednak nie gasły, wręcz przeciwnie były podniecane i to przez samych nauczycieli! Teraz jestem w gimnazjum i ponoć zrobiłam niezłe zamieszanie (myślę, że w pozytywnym tego słowa znaczeniu). Śpiewam, ćwiczę, staram się. Na razie spełniam się na szkolnej scenie. Kto wie, może kiedyś sięgnę dalej!? Swoje zamiłowanie do muzyki zdradziła Natalia Trucina 8

9 Te zwierzaki połamią ci język!!! Przygotowałam dla was kilka łamańców językowych dotyczących zwierząt. Sprawdźcie się! BĄK Spadł bąk na strąk, a strąk na pąk. Pękł pąk, pękł strąk, a bąk się zląkł.. CIETRZEW Trzódka piegży drży na wietrze, chrzęszcząc w zbożu skrzydła chrząszczy, wrzeszczy w deszczu cietrzew w swetrze drepcząc w kółko pośród gąszczy. DZIĘCIOŁ Czarny dzięcioł z chęcią pień ciął. GORYL Turlał goryl po Urlach kolorowe korale, rudy góral tarł na tarce kartofle wytrwale, gdy spotkali się w Urlach góral tarł, goryl turlał, chociaż sensu nie było w tym wcale. JAMNIK W grząskich trzcinach i szuwarach kroczy jamnik w szarawarach, szarpie kłącza oczeretu i przytracza do beretu, ważkom pęki skrzypu wręcza, traszkom suchych trzcin naręcza, a gdy zmierzchać się zaczyna z jaszczurkami sprzeczkę wszczyna, poczym znika w oczerecie, w szarawarach i berecie. KRÓLIK MUSZKA Mała muszka spod Łopuszki chciała mieć różowe nóżki różdżką nóżki czarowała lecz wciąż czarne nóżki miała. - Po cóż czary moja muszko? Ruszże móżdżkiem, a nie różdżką! Wyrzuć wreszcie różdżkę wróżki i umaczaj w różu nóżki. PCHŁA Na peronie w Poroninie pchła pląsała na pianinie. Przytupnęła podskoczyła i pianino przewróciła. SZCZENIAK W gąszczu szczawiu we Wrzeszczu klaszczą kleszcze na deszczu, szepcze szczygieł w szczelinie, szczeka szczeniak w Szczuczynie, piszczy pszczoła pod Pszczyną, świszczy świerszcz pod leszczyną, a trzy pliszki i liszka taszczą płaszcze w Szypliszkach. ŻABA Warzy żaba smar, pełen smaru gar, z wnętrza gara bucha para, pieca buch żar, smar jest w garze, gar na żarze, wrze na żarze smar Kurkiem kranu kręci kruk, kroplą tranu brudząc bruk, a przy kranie, robiąc pranie, królik gra na fortepianie. Przez trudności językowe przebrnęła Natalia T. 9

10 Recenzje książek całkiem serio Hobbit to słowem: bajka dla starych dzieci. Budzące grozę kreatywne nazwy własne krainy Śródziemia towarzyszą czytelnikowi przez całą podróż. Hobbici mieszkają w Hobbitonie. Cóż za spostrzegawcza uwaga! Brawa dla Tolkiena! A samotna góra za cienistym lasem (zwanym Mroczną Puszczą) nazywa się Tak, to Samotna Góra! To tak, jakby nazwać tak górę Ślężę czy Wieżycę. Wielka Rzeka, Bystra Rzeka. My też mamy swoją Bystrą Rzekę to Słony Potok. Ale wracając do tematu. Motywem przewodnim całej powieści jest walka niepozornego Niziołka z potężnym i złym smokiem. Skąd my to znamy Przecież każdy z nas słyszał kiedyś legendę o smoku wawelskim i szewczyku Skubie. Gdyby hobbit też słyszał, to by wiedział, że takiego żmija to można ukatrupić jedynie owcą wypchaną siarką i smołą. Śmieszy tylko to, że autor, aby nie urazić dumy Szanownego Pana Czytelnika popularną nazwę krasnoludki (inaczej: ubożęta) zmienił na srogie: krasnoludy. Wspomnę też o tym, że buduje on tzw. Łatwy świat. Wiadomo, że gobliny czy orkowie są źli. Wszystkie, bez wyjątku. Każdy elf jest piękny i dobry. A hobbiści są otyli. A drzewce cierpliwe. A krasnoludki zachłanne i chciwe. Czyż to nie jest dyskryminacja rasowa? Hobbit to i tak łagodniutka bajeczka w porównaniu z tym molochem Władcą Pierścieni. Żeby było krócej, nazwę tę TRYLOGIĘ Jubiler. Tam to po prostu jakiś wystrzał. Genealogie, ewolucja tych ludzkich karykatur. Jakieś bitwy na polach Peleanoru. Jeżdżą te pokraczne stwory na ogromnych słoniach jak Hannibal. (te słonie to olifanty. Dla porównania zwykły słoń to w języku Tolkiena elephant). Jakieś przepowiednie. Jacyś bogowie, klątwy i inne cuda wianki. Tolkien, weź daj na wstrzymanie! Mało to bogów u nas za Piasta Kołodzieja było? I Światowid i Swarożyc i Dziewa A klątwa Tutenchamona? Ewolucją Śródziemia to się nie ma czym przejmować. Człowiek poznał dopiero ułamek całej różnorodności biologicznej Ziemi. Nie przewiercił się nawet przez skorupę do płaszcza ziemskiego. Nie doleciał sam do żadnej innej planety. Nie poznał życia oceanów, a wybiera się do takiej krainy Oz, żeby tam badać nie wiadomo co. A co? Litery w książce? Jakieś tabelki z koligacjami Saurona? Czy może efekty specjalne filmu? Ja mówię hobbitów nie obchodzi to, co robią ludzie, więc vice versa Co ja gadam! Hobbitów NIE MA! Oni nie istnieją! A legend mamy pod dostatkiem. I to własnych, z dużo głębszym morałem. O krasnoludkach i sierotce Marysi proszę bardzo! Jest i smok wawelski. O Gandalfie czarodziej Merlin, król Artur i rycerze Okrągłego Stołu. O goblinach Rumpelstilkstin. O pierścieniu pierścień to św. Kinga znalazła w bryłce soli z Bochni. O ludziach ludzie to my, więc twórzmy legendę o nas samych, godną zapamiętania przez przyszłe pokolenia. O elfach jak się dobrze przyjrzeć, to znajdziemy elfy wśród nas. I, wierzcie mi, wcale nie mają szpiczastych odstających uszu W labiryntach Śródziemia nie zgubił się nasz agent, J. H., PS. Oksymoron 10

11 Wiele książek jest ciekawych i interesujących. Na przykład wiele książek z literatury młodzieżowej, które na pewno was zainteresują. W tym numerze gazetki Sami Swoi polecam książkę dla dziewczyn, która bawi i wciąga. Jej tytuł brzmi: Pamiętnik księżniczki. Możliwe jest również, że wiele dziewczyn ją czytało, ale dla tych co NIE czytały opowiem trochę o tej książce. Jej autorką jest Meg Cabot- amerykańska pisarka, której powieść Pamiętnik nastolatki1 z 2000 roku stała się bestsellerem i została sfilmowana przez twórcę Pretty Woman i Uciekającej panny młodej. Książka opowiada o zwykłej, amerykańskiej, piętnastolatce, która się dowiaduje, że jest następczynią tronu małego państwa swojego ojca. Nie dość, że musi nauczyć się zasad bycia księżniczką, to jeszcze nie wiadomo, jak przyjmą to uczniowie z jej szkoły. O większości jej przygód dowiecie się, czytając tą książkę. CIEKAWOSTKA: Ta powieść wyprzedziła Harry-ego Pottera na listach bestsellerów!!! Księżniczką poczuła się Klaudia K. 11