NIE LĘKAJCIE SIĘ. Wprowadzenie do Szkoły Modlitwy Jana Pawła II

Transkrypt

1 NIE LĘKAJCIE SIĘ 3 Wprowadzenie do Szkoły Modlitwy Jana Pawła II Zawierzając Maryi i prosząc o wstawiennictwo sługi BoŜego Jana Pawła II, podejmij następne ćwiczenie. Będziesz w nim kontynuować wysiłek rozwijania daru modlitwy poprzez umacnianie cnoty nadziei, aby mocną, niezawodną nadzieją, zrodzoną z miłości, przenikać wszystkie sprawy codziennego Ŝycia. Zanim rozpoczniesz to ćwiczenie, postaw sobie pytania o sposób przeŝywania poprzedniego i owoce podejmowanych wysiłków. Czy słowa Chrystusa Nie bój się, wierz tylko pomagały ci pokonywać lęk i dawały wewnętrzną siłę, płynącą z Jego obecności? Czy widzisz wpływ przeŝytych medytacji o wierze na twoją codzienną modlitwę i udział w Eucharystii? Czy wiara prowadziła cię w kaŝdym tygodniu na adorację Najświętszego Sakramentu? NADZIEJA ZAWIEŚĆ NIE MOśE Ćwiczenie, które podejmujesz polega na powtarzaniu i zgłębianiu znaczenia słów św. Pawła: Nadzieja zawieść nie moŝe, poniewaŝ miłość BoŜa rozlana jest w naszych sercach przez Ducha Świętego (Rz 5,5). To Duch Święty woła w nas Abba, Ojcze!. Gdy nie umiemy się modlić, On przyczynia się za nami, umacnia naszą wiarę i nadzieję, byśmy umieli złoŝyć ją w Bogu, weselić się nią i ją doskonalić, uczynić ją trwałą, zachowywać ją i nieść ją tym, którzy ją utracili. Święty Paweł ma nadzieję udziału w chwale BoŜej. Jest to dla niego powód do chluby. Powód tak wielki, Ŝe równieŝ z cierpienia bije dla niego blask chwały. W uciskach bowiem nadzieja dojrzewa. Staje się nadzieją, która nie zawodzi. Nasze codzienne doświadczenia nie zawsze potwierdzają przekonanie apostoła. Raz po raz czujemy się zawiedzeni. Powtarzamy, podobnie jak uczniowie z Emaus: Spodziewaliśmy się czegoś innego, a stało się inaczej. Przechodząc kolejno takie doświadczenia i stając z nimi na modlitwie przed Bogiem, odkrywamy, oczyszczamy i pogłębiamy naszą nadzieję. Zaczynamy rozumieć, Ŝe nadzieja rozlana w naszych sercach przez Ducha Świętego pozwala człowiekowi odnieść zwycięstwo nad samym sobą, nad wszystkim, co słabe i grzeszne, prowadzi do zwycięstwa nad złem, wyzwala z lęku. Odkrywamy, Ŝe nadzieja jest zaufaniem Chrystusowi do końca, zawierzeniem Temu, który nigdy nie zawodzi. Poznajemy, Ŝe pierwszym i najistotniejszym miejscem uczenia się nadziei jest modlitwa.

2 ODNÓW, O PANIE, MOJEGO DUCHA Chlubimy się nadzieją chwały BoŜej. Ale nie tylko to, lecz chlubimy się takŝe z ucisków, wiedząc, Ŝe ucisk wyrabia wytrwałość, a wytrwałość wypróbowaną cnotę, wypróbowana cnota zaś nadzieję. A nadzieja zawieść nie moŝe, poniewaŝ miłość BoŜa rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany (Rz 5, 1-5). Modlitwa PrzeŜywanie tego ćwiczenia zacznij od modlitwy Słowem BoŜym. Czytaj dany ci fragment listu św. Pawła, módl się nim i rozwaŝaj, co dla ciebie znaczą słowa: nadzieja zawieść nie moŝe, poniewaŝ miłość BoŜa rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego. Święty Paweł chlubi się nie tylko nadzieją chwały BoŜej, chlubi się takŝe z ucisków, bo one są dla niego lekcją nadziei. Jaka jest twoja nadzieja? Gdzie dostrzegasz źródło jej umocnienia i pogłębienia? Rozwa- Ŝanie Słowa BoŜego zakończ modlitwą do Maryi, Matki nadziei. Maryjo, Matko nadziei, bądź z nami na naszych drogach! Naucz nas głosić Boga Ŝywego; pomóŝ nam dawać świadectwo Jezusowi, jedynemu Zbawcy; spraw, byśmy słuŝyli bliźniemu, otwierali się na potrzebujących, wprowadzali pokój, z zapałem budowali świat bardziej sprawiedliwy; wstawiaj się za nami, którzy działamy w historii, pewni, Ŝe plan Ojca się wypełni. Maryjo, daj nam Jezusa! Spraw, abyśmy za Nim szli i kochali Go! On jest nadzieją Kościoła, Europy i ludzkości. On Ŝyje z nami, pośród nas, w swoim Kościele! Z Tobą mówimy: Przyjdź, Panie Jezu! (Ap 22, 20). Niech nadzieja chwały wlana przez Niego w nasze serca przynosi owoce sprawiedliwości i pokoju! (fragment modlitwy Jana Pawła II z adhortacji EiE). Lektura Z przemówienia Ojca Świętego Jana Pawła II w Poznaniu ( ): Wiara w Chrystusa i nadzieja, której On jest mistrzem i nauczycielem, pozwalają człowiekowi odnieść zwycięstwo nad samym sobą, nad tym wszystkim, co w nim jest słabe i grzeszne, a zarazem ta wiara i nadzieja prowadzą do zwycięstwa nad złem i skutkami grzechu w otaczającym nas świecie. Chrystus wyzwolił Piotra z lęku, który owładnął jego duszą na wzburzonym morzu. Chrystus i nam pozwala przetrwać najtrudniejsze chwile w Ŝyciu, jeŝeli z wiarą i nadzieją zwracamy się do Niego o pomoc. Odwagi! Ja jestem, nie bójcie się! (Mt 14,27) Mocna wiara, z której rodzi się bezgraniczna nadzieja, cnota tak bardzo dziś potrzebna, uwalnia człowieka od lęku i daje siłę duchową do przetrwania wszystkich burz Ŝyciowych. Nie lękajcie się Chrystusa! Zaufajcie Mu do końca! On jedyny ma słowa Ŝycia wiecznego (por. J 6,68). Chrystus nigdy nie zawodzi. Z encykliki Ojca Świętego Benedykta XVI Spe salvi (32): Pierwszym istotnym miejscem uczenia się nadziei jest modlitwa. Jeśli nikt mnie juŝ więcej nie 2

3 nie słucha, Bóg mnie jeszcze słucha. Jeśli juŝ nie mogę z nikim rozmawiać, nikogo wzywać, zawsze mogę mówić do Boga. Jeśli nie ma juŝ nikogo, kto mógłby mi pomóc tam, gdzie chodzi o potrzebę albo oczekiwanie, które przerastają ludzkie moŝliwości trwania w nadziei On moŝe mi pomóc. Gdy jestem skazany na całkowitą samotność... ale modlący się nigdy nie jest całkowicie samotny. Niezapomniany Kardynał Nguyen Van Thuan, który spędził w więzieniu 13 lat, z czego 9 w izolacji, pozostawił nam cenną ksiąŝkę: Modlitwy nadziei. Tam, w sytuacji wydawałoby się totalnej desperacji, słuchanie Boga, moŝliwość mówienia do Niego, dawały mu rosnącą siłę nadziei, która po uwolnieniu pozwoliła mu stać się dla ludzi całego świata świadkiem nadziei tej wielkiej nadziei, która nie gaśnie nawet podczas nocy samotności. NAUCZ MNIE, PANIE, MODLIĆ SIĘ Gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu (Mt 6, 6). Codzienna modlitwa Proś Pana, aby nadzieja, która zawieść nie moŝe, kształtowała ducha twojej modlitwy. Najpierw tej codziennej rozmowy z Bogiem, przeŝywanej rano, w ciągu dnia i wieczorem. Wielką moc posiada wytrwała modlitwa sprawiedliwego (Jk 5, 15-16). Niech twoja modlitwa będzie pełna wiary i nadziei, ufna i wytrwała. Szukaj w niej BoŜej woli. Wpatruj się w przykład Ojca Świętego, od Niego ucz się modlitwy i Jego proś o wstawiennictwo. On cię do tego zachęca. W ksiąŝce Wstańcie, chodźmy! (s. 58) napisał: Ja za wszystkich po prostu modlę się dzień w dzień. Gdy spotykam człowieka, to juŝ się za niego modlę ( ) kaŝdego przyjmuję jako osobę, którą przysyła Chrystus jako tego, którego mi dał i zarazem zadał. Modlitwa przez Najświętszym Sakramentem Panie Jezu, Ty jesteś mistrzem i nauczycielem nadziei pozwalającej odnosić człowiekowi zwycięstwo nad samym sobą, nad wszystkim, co w nim słabe i grzeszne. Staję przed Tobą z moją nadzieją i z moim zwątpieniem. Często moja wiara i nadzieja stają się tak kruche i słabe, Ŝe zło i grzech zwycięŝają we mnie. Jestem pełen lęku i brakuje mi siły by pokonywać burze miotające moim Ŝyciem. Dlatego Tobie powtarzam: Jezu ufam Tobie, umocnij moją nadzieję Przynoszę Ci, Panie Jezu, moją modlitwę. Pragnę się jej uczyć. Pragnę, aby stawała się ona szkołą wiary i nadziei, otwierała mnie na Ciebie i czyniła sługą nadziei wobec moich braci. Ty mówisz mi, Ŝe nadzieja zawieść nie moŝe. Wierzę, Panie i Tobie powtarzam: Jezu ufam Tobie, umocnij moją nadzieję 3

4 Nadzieja zawieść nie moŝe Ubogacony daną ci lekturą i pogłębioną codzienną modlitwą umacniaj swoją nadzieję przed Najświętszym Sakramentem. Znajdź w kaŝdym tygodniu czas na adorację. Pomyśl, Ŝe nadzieja zawieść nie moŝe, bo Bóg cię kocha. Jest przy Tobie i podtrzymuje cię. Nie tyle potrzebuje Twoich słów, co Twojej obecności. Chce, Ŝebyś był blisko Niego. śebyś przytulił się do Jego Serca. Jego Miłość w Tobie pokłada nadzieję. Klęcząc przed Panem ukrytym w Chlebie módl się w ciszy serca. Powtarzaj Mu z wiarą: Jezu ufam Tobie, umocnij moją nadzieję. Chrystus w pełni i realnie obecny Drugim tematem rozmowy z Jezusem przed Najświętszym Sakramentem uczyń umiejętność przeŝywania adoracji. Przytul się do Serca Pana, zanurz w Jego Miłości i w ciszy ucz się przeŝywać adorację tak, jak przeŝywali te spotkania z Panem święci. Pięknie jest przebywać z Jezusem: spoczywając na Jego piersi jak umiłowany uczeń, moŝemy doznać nieskończonej miłości Jego Serca. Uczymy się głębiej poznawać Tego, który oddał całego siebie, w róŝnych tajemnicach swego Boskiego i ludzkiego Ŝycia; w ten sposób stajemy się uczniami i sami włączamy się w ten wielki proces składania i przyjmowania daru, ku chwale Boga i dla zbawienia świata (List na BoŜe Ciało 1996). 4 PROWADŹ MNIE, PANIE, NA EUCHARYSTIĘ Wszystkie czyny chrześcijańskiego Ŝycia wiąŝą się ze sprawowaniem Eucharystii i do niej zmierzają (OWMR 16). Rachunek sumienia Przygotuj się do udziału w Eucharystii poprzez rachunek sumienia. Popatrz w nim na swoje relacje z Bogiem i z ludźmi poprzez refleksję nad nadzieją. Nadzieja zawieść nie moŝe. Czy twoja modlitwa jest rzeczywiście miejscem uczenia się nadziei? Jak przeŝywałeś cotygodniową adorację? Jak zdałeś egzamin z nadziei, w chwilach rozczarowania, bólu i samotności, a takŝe w przeŝywaniu najwaŝniejszego spotkania z Chrystusem, jakim jest Eucharystia? W miesięcznej spowiedzi staraj się powrócić do tematu nadziei i jej wpływu na twojej Ŝycie. Eucharystia Nadzieja zawieść nie moŝe. Gwarancją tej niezawodności jest nieskończona miłość Boga, który przyjmując Ofiarę Syna ofiaruje nam dar nowego śycia, obdarowuje nas Ŝyciem nieśmiertelnym. W Eucharystii uczestniczysz w tej niezwykłej wymianie darów. Zanieś na ołtarz owoce swojej pracy nad sobą. ZłóŜ Panu w ofierze swoje radości i smutki, swój wysiłek nauki w szkole modlitwy Jana Pawła II, swoją modlitwę i nadzieję, aby Pan je umacniał i napełniał cię łaską ufności w tę miłość, którą Duch Święty rozlewa w twoim sercu.

5 5