Górskie wędrówki: Karkonosze po czesku i Góry Stołowe po polsku 2009

Transkrypt

1 Górskie wędrówki: Karkonosze po czesku i Góry Stołowe po polsku / (niedziela/poniedziałek) WARSZAWA LABSKA BOUDA Wyjazd pociągiem nocnym o z Warszawy Zachodniej do Szklarskiej Poręby Grn. Po przyjeździe tuż po jest połączenie do Harrachova. Autobus od razu przyjeżdża na miejsce skąd prowadzi niebieski szlak. Miasteczko bogate, dobrze przygotowane na odwiedziny turystów głównie z Niemiec. Widać wyciąg narciarski. Jest informacja o najbliższych zawodach. Po przejściu wzdłuż Harrachova w poszukiwaniu pamiątek niestety bez skutku, są tylko szklane błyskotki i duże kiczowate narzuty przypominające ręczniki bądź chusty żołnierzy służby zasadniczej szybki obiad: kurczak pieczony z ziemniakami + warzywa. Do popicia woda. Ok już na szlaku. B. ciekawy wodospad. Szlak ok. 12 km do schroniska Labska Bouda w połowie prowadzi wyasfaltowaną i utwardzoną drogą. Po lewej stronie wzburzony strumień. Po ok. 5-6 km asfalt kończy się. Pojawiają się natomiast chodniki ułożone z bloków skalnych i tak przez ok. następne 2 km. Potem chodnik kończy się a zaczyna się szeroka ścieżka. Zaczyna padać. Przydaje się kurtka i sztylpy. Wszystko jest mokre w 50 %, deszcz przechodzi w mżawkę. Wszystko w plecaku jest zapakowane w worki więc pozostaje suche. Ścieżka znowu przechodzi w asfaltową drogę i tak już jest do schroniska. Widoczność do kilku metrów i nagle wyłania się potężna bryła budynku. Wchodzę do środka. Cena pobytu ze śniadaniem ok. 400 koron. W środku chłodno ale jest ciepły prysznic. Szybka kolacja i czas na lekturę oraz zaplanowanie następnego dnia (wtorek) LABSKA BOUDA ŚLĄSKI DOM Przez okno robię zdjęcie sarny. Następnie po obfitym śniadaniu przygotowanym specjalnie dla mnie składającym się z: kawy z mlekiem, herbaty, chleba z masłem, sera żółtego i 3 rodzajów wędlin i dżemu (koszt pobytu ze śniadaniem: 1 nocleg wynosi 414 koron) wyruszam dalej. Trasa prowadzi przez kręty szlak dla ułatwienia (?) jak wcześniej zbudowany z ułożonych skalnych bloków. Po drodze wiele strumieni, które kaskadami spływają w dół. Dalej po prawej wznosi się ścieżka po lewej urwisko. Czasem strumienie

2 przedzielają drewniane mostki. Wchodzę w rozległą dolinę. Strumienie, wodospady, głazy narzutowe. Droga schodzi w dół i zamienia się w wyasfaltowany dukt. Mijam roboty leśne. Ciągnik przywiązany metalowymi linami do 2 drzew. Po prawej płynie wartki strumień. Widać kilka sadzawek, teren b. podmokły. Dochodzę do punktu informacyjnego 3 km do Spindlerovego Mlyna, 8,5 km do schroniska LUCNI BOUDA. Droga początkowo asfaltem ok. 1,5 km. Potem strome podejście w górę. Ciągle duże nachylenie terenu. Dużo martwych drzew. Po lewej stromo, przepaść, wiele strumieni. Jakby uregulowane ludzką ręką wodospady. W oddali widać obserwatorium na Śnieżce, robię zbliżenie. Teren staje się płaski aż do schroniska LUCNI BOUDA. W środku bardzo dobre pączki i czeskie drożdżówki z serem i borówkami. Dalej w kierunku ŚLĄSKIEGO DOMU. Ok. 35 minut drogi wzdłuż torfowiska. Ciekawe rozwiązanie w niektórych odcinkach na podmokłym terenie most zbudowany z ociosanych pni. Znowu zbliżenie na Śnieżkę i obserwatorium. Coraz wyraźniej widać ŚLĄSKI DOM. Ostatnie zbliżenie na obserwatorium. W kierunku ŚLĄSKIEGO DOMU i do Karpacza ciągle przesuwają się grupki ludzi. Kolacja złożona z zapasów i prysznic. Wysyłam sms-y ERA nie działa, ORANGE od czasu do czasu (środa) ŚLĄSKI DOM PRZEŁĘCZ OKRAJ PTTK Opuszczam ŚLĄSKI DOM. Wcześniej śniadanie: wędlina, ser żółty, topiony, masło, ogórki i pomidory w plasterkach, dżem i chleb. Cena 10 zł. Ale niespodzianka bo nie ma herbaty. Ta kosztuje 3,50 zł. Miniona noc bardzo wietrzna sugeruje zmianę pogody. I rzeczywiście niebo przejaśnia się w stosunku do dnia poprzedniego. Jest szansa, że ze Śnieżki będzie coś widać. Kiedy tu byłem ostatnim razem w 1995 roku była mgła, widoczność do kilku metrów i 4 C. Wejście na szlak. Po 30 minutach z kilkoma przystankami na złapanie oddechu docieram do sławnego UFO. Niedawno, pamiętam artykuł, który mówił, że jeden z talerzy się zapadł, ale urządzenia meteorologiczne na nim funkcjonują. Nie wchodzę do restauracji, wrzucam za to 10 koron do teleskopu i obserwuję przez 3 minuty zbliżenia. Mijam kapliczkę św. Wawrzyńca i schodzę w dół. Kieruję się czerwonym szlakiem na PRZEŁĘCZ OKRAJ. Mijam Czechów, Niemców, czasem Polaków. Mijam JELENKĘ i docieram do schroniska PRZEŁĘCZ OKRAJ.

3 23.07 (czwartek) PRZEŁĘCZ OKRAJ POD MUFLONEM PTTK Po przespanej/nie przespanej nocy (za ścianą słychać rozmowy trzech ludzików płci męskiej, którzy do 1.00 nie mogą zasnąć) pojawia się dylemat jaką wybrać trasę. Po przejściu na stronę polską nie ma sensu wracać do Czech a czwartkowy dzień ma posłużyć dostaniu się do Kotliny Kłodzkiej. Od PRZEŁĘCZY OKRAJ prowadzi niebieski szlak skąd pewnie będzie można dostać się do dużego miasta jak np. Jelenia Góra. Oddaję klucz w recepcji i ruszam asfaltową trasą do Lubawki. Podobno idąc cały czas drogą dojdę do Kamiennej Góry a stamtąd złapię autobus chyba, że wcześniej trafi się okazja. Nagle widzę zwierzątko z charakterystyczną wstęgą Kaina. Chyba bardziej boi się niż ja. Robię zdjęcie i ruszam dalej. Dochodzę do rozwidlenia szlaku żółtego i niebieskiego. Moje rozważania nad mapą przerywa pojawienie się chyba leśnika? Pytam o radę ponieważ mam do wyboru 4,5 h do Lubawki (moje tempo byłoby wolniejsze) i żółty szlak, który prowadzi do miejsca, którego nie obejmuje moja mapa. Zgodnie z radą omijam szlaki i wędruję drogą. Macham raz czy dwa na przejeżdżające samochody, niestety kierowcy mnie nie zauważają. Na tylnich siedzeniach są foteliki dla dzieci. Droga jest kręta jak serpentyna, ale ok docieram do Kamiennej G. Jest przystanek i mam po raz pierwszy szczęście dzisiaj!!! O 9.50 jest autobus (jedyny w tym dniu) do Jeleniej Góry. Kiedy dojeżdżam tam w informacji PKS dowiaduję się, że dworzec PKP jest oddalony ok. 2 km od PKS-u a o mam autobus do Kłodzka (jest tylko jeden o tej porze szczęście po raz drugi!!!). Do Kłodzka docieram ok Stąd o mam pociąg do Dusznika Zdrój (podobno tak to się odmienia). Niestety tuż przed dowiaduję się, że zepsuła się lokomotywa i spóźnienie wyniesie ok.. 40 minut. Zniecierpliwiony pytam konduktora, a ten sugeruje, żeby jechać do Dusznika autobusem. (Tutaj odległość pomiędzy dworcem PKS a PKP wynosi kilkaset metrów) Czyżby tym razem pech? Nie! Schodzę na dworzec PKS a tutaj stoi autobus do Dusznika!!! Szczęście po raz trzeci!!! Ok wymięty wysiadam w Duszniku. Lokalizuję szlak żółty do schroniska i idę na schabowego z frytkami i surówką. Z niepokojem patrzę na chmury. Proszę o rachunek. Według opisu do schroniska jest 50 minut marszu. Pokonuję ten dystans chyba o 10 minut szybciej. Po wejściu do schroniska zaczyna się burza z ulewą. Zdążyłem dosłownie w ostatniej chwili. Szczęście po raz czwarty!!! Schronisko jakby wymarłe. Wdaję się w rozmowę z panią, która nie daje się przekonać do mojej koncepcji napojów na upał woli zimne piwo od gorącej herbaty z limonką.

4 24.08 (piątek) POD MUFLONEM PTTK Schronisko na SZCZELIŃCU PTTK Rano nie czekam aż otworzą kuchnię i dostanę wrzątek tylko wędruję niebieskim szlakiem i ponownie przechodzę przez Dusznik Zdrój. W restauracji dostaję za 2 zł litr wrzątku robię herbatę i ruszam dalej. Mijam starą zabytkową Papiernię. Na całym szlaku widać ślady nawałnicy. (Potem okaże się, że w okolicach G. Stołowych przeszły dwie burze). Bardzo długo czekam aż szlak przestanie prowadzić asfaltem i polami. Ciągle widzę kałuże i wezbrane strumienia. Nareszcie widać pierwsze skały. Strome podejście do Skał Puchacza. Wchodzę na szczyt tutaj mokre rozlewisko. Szlak pomiędzy skałami. Ciekawe punkty widokowe. Całe mnóstwo krzaków z borówkami. Niebo powoli się przejaśnia. Dochodzę do Karłowa. Szlak znowu przez kilka kilometrów prowadzi drogą. Dochodzę do podejścia na Szczeliniec. Od samego dołu do góry schody z drewnianymi poręczami. U podnóża kramiki z błyskotkami i mrowie niedzielnych turystów. Wchodzę z nimi na szczyt. Zostaję tutaj na ostatni nocleg. Na obiad naleśniki z borówkami i informacja o awarii prądu. Jeśli nie ma prądu nie ma wody. Czyżby na koniec pierwszy dzień dziecka? Ostatecznie awarię usunięto i woda wróciła więc mogłem skorzystać z prysznica. 25/26.07 (sobota/niedziela) Schronisko na SZCZELIŃCU PTTK WARSZAWA

5 Rankiem tradycyjnie po zrobieniu herbaty ruszam na trasę. Przeciskam się przez różne formy skalne Szczelińca. Czasem jest ciasno, czasem muszę przepchnąć pierwszy plecak a potem siebie. Ale domyślam się już co czeka mnie w Błędnych Skałach. Zanim do nich dotrę schodzę ze Szczelińca i wędruję dalej. Pamiętam kiedy w 1995 roku byliśmy w Błędnych Skałach. Wtedy mieliśmy małe plecaki i była słoneczna pogoda. Teraz mam plecak z przytroczoną karimatą i zanosi się na deszcz. Kiedy wchodzę w labirynt niebo jest zachmurzone. Kiedy pokonuję ¼ trasy nadciągają grupki niedzielnych turystów, którzy idą w przeciwnym niż ja kierunku. Na szczęście nie dochodzi do zatoru. Ale przeceniłem swoje siły. Momentami jest bardzo mało miejsca aby przejść. Po kilkudziesięciu minutach walki docieram do końca. Znowu tabuny turystów, którzy podjeżdżają autokarami i jak zwiedzający muzeum kupują bilety i wchodzą na trasę Błędnych Skał. Do Kudowy Zdroju została godzina marszu, ale w tym czasie zaczyna się ulewa. Jestem mokry w 70%, buty są przemoczone. Zanim dotrę do Kudowy deszcz zniknie i niebo przejaśni się. W mieście jestem o Na rozkładzie widzę, że za 50 minut mam autobus do Kłodzka. Szybkim marszem przez miasto docieram zielonym szlakiem do Kaplicy Czaszek. Kiedyś ją widziałem w środku. Teraz widzę spory tłum, który oczekuje na wejście. Rezygnuję i wracam do miasta. Udaje mi się zdążyć. Z Kłodzka mam przesiadkę do Kłodzka Gł. O mam autobus do Warszawy. Docieram na miejsce o 6.10 Wojtek