WSKAZÓWKI DLA AUTORÓW TEKSTÓW OLLO2017

Transkrypt

1 OGÓLNE INFORMACJE DŁUGOŚĆ ARTYKUŁU Tekst powinien mieć długość standardowych stron ( znaków z włączeniem spacji). Teksty, które nie będą spełniały wymogów objętości, będą odsyłane do Autora. TERMIN NADSYŁANIA Nieprzekraczalnym terminem nadsyłania artykułów jest 15 kwietnia 2017 r. Tekst należy przesłać na adres ollo2017conference@gmail.com Wszystkie teksty, które nie będą spełniały wymogów redaktorskich, będą odsyłane do Autora! SZCZEGÓŁOWE WYTYCZNE DLA AUTORÓW TEKST GŁÓWNY Formatowanie o format pliku:.doc,.docx,.rtf (pliki o innym rozszerzeniu będą odsyłane do Autora!) o czcionka: wyłącznie Times New Roman, rozmiar 12 (teksty, w których użyto czcionki Times CEA będą odsyłane do Autora!) o przypisy dolne: rozmiar 10; o odstęp między wersami: 1,5 wiersza o odstęp w przypisach: 1 wiersz o marginesy: standardowe, 2,5 cm o układ: tekst wyjustowany o tytuł, podtytuły i śródtytuły powinny być pogrubione o nie stosować tzw. twardych spacji i miękkich enterów (wymuszonego łamania wiersza) o przedział stron należy oznaczać półpauzą ( ), nie dywizem (-), np. (Kowalski 1998: 11 34) ; podobnie w przypadku przedziału lat, np. w latach Kursywę stosujemy w następujących przypadkach: o w tytułach książek, artykułów, filmów, utworów muzycznych, o przy zapisie pojedynczych słów lub krótkich wyrażeń pochodzących z języka obcego o wyrazy i wyrażenia obcego pochodzenia funkcjonujące na zasadach cytatu z języka obcego zapisujemy kursywą, z wyjątkiem wyrazów spolszczonych i wyrażeń powszechnie stosowanych (np. notabene, incognito) Uwaga: nie stosujemy kursywy na oznaczenie cytatów! Cudzysłów stosujemy: o na oznaczenie krótkiego cytatu (do 3 zdań), także z języka obcego, który należy umieścić w tekście głównym. Uwaga: polski cudzysłów ma postać: (NIE: / / " "). Jeśli zachodzi konieczność zastosowania cytatów w cytacie (cytatów drugiego stopnia), używamy znaku, np.. Cytaty o krótkie (do 3 zdań) zawrzeć w tekście głównym o dłuższe (powyżej 3 zdań) należy wyodrębnić z tekstu głównego (rozmiar czcionki w cytatach blokowych: 10 pkt., bez wcięcia akapitowego w pierwszym wersie cytatu).

2 PRZYPISY (1) Przypisy wewnątrztekstowe (bibliograficzne) odniesienia do literatury należy umieszczać w tekście głównym według poniższych zasad: o gdy publikacja ma jednego autora podajemy nazwisko i rok wydania oraz (po dwukropku) numery stron, np. (Kowalski 1964: 30); o publikacje tego samego autora wydane w tym samy roku oznaczamy dodatkowo małą literą (bez spacji po roku wydania), np. (Iksiński 2001a: 45), (Iksiński 2001b: 32); o współautorstwo publikacji do 3 nazwisk należy podać w przypisie wszystkie nazwiska (Kowalski i Nowak 2010), powyżej podać nazwisko pierwszego z autorów i zastosować skrót i in., np. (Tomczyk i in. 1967); o cytowanie publikacji przez autora innej publikacji należy dodać skrót cyt. za, np. (Nowak, cyt. za: Kowalski 1964: 12); o parafrazę również należy oznaczać przypisem wewnątrztekstowym; o odniesienie do kilku opracowań należy zastosować identyczny opis bibliograficzny jak w wypadku jednej publikacji, oddzielając je średnikiem, np. (Kowalski 1956: 40; Iksiński 1967: 103); o prace pod redakcją w przypisie występują w postaci tytułu, np. (Szkice z dziejów polskiej orientalistyki 2013); o odwołanie do konkretnego tekstu zamieszczonego w pracy zbiorowej należy umieścić w przypisie (nazwisko autora, rok wydania, numer cytowanej strony); szczegółowe informacje o publikacji, której część on stanowi, powinny znaleźć się w bibliografii; o publikacje internetowe w przypadku braku autora i/lub tytułu zawrzeć informacje w przypisie dolnym; gdy brakuje numeru strony oraz roku danej publikacji, należy umieścić w przypisie skrót b. s. lub b. r.; (2) Przypisy dolne (uzupełniające) należy je stosować w celu wyjaśnienia lub skomentowania tekstu głównego; rozmiar czcionki w przypisach dolnych: 10, interlinia 1. Jeśli przypis wypada na końcu zdania, znak interpunkcyjny należy umieścić po znaczniku przypisu. BIBLIOGRAFIA Na końcu tekstu należy zamieścić nienumerowaną bibliografię publikacji odnoszących się do artykułu, zgodnie z poniższymi zasadami; nazwisko (wyróżnione kapitalikami lub wersalikami), imię, rok wydania w nawiasie, po kropce tytuł publikacji (w przypadku publikacji tłumaczonych także informacja o autorze tłumaczenia), po kropce miejsce wydania, dwukropek, nazwa wydawnictwa. Nazwiska wschodnioazjatyckie należy zapisywać bez przecinka. Przykłady opisów bibliograficznych dla poszczególnych rodzajów tekstów: [1] Monografie, np.: BIELAWSKI, Józef (2012). Klasyczna literatura arabska. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog. MORRIS, Ivan (1973). Świat księcia Promienistego. Tłum. Tadeusz SZAFAR. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy. NAKAMURA Minoru (1992). Miyazawa Kenji. Tokio: Ushio Publishing Co. Ltd. [2] (Współ)redagowane tomy, np.: Miscellanea Eurasiatica Cracoviensia Zrozumieć Eurazję (2007). Red. Cezary GALEWICZ, Jadwiga PSTRUSIŃSKA, Lidia SUDYKA. Kraków: Księgarnia Akademicka. [3] Rozdział w tomie redagowanym, np.: PUET, Michael (2010). Philosophy and Literature of Early China. In: The Columbia History of Chinese Literature. Ed. Victor H. MAIR. New York: Columbia University Press. [4] Artykuły w czasopismach naukowych np.: DZIEKAN, Marek M. (1998). Kulturowe losy Tatarów polsko-litewskich. Przegląd Orientalistyczny 1 2: HEINE, Steven (2008). A day in the life: Two recent works on Dōgen s Shōbōgenzō Gyōji [Sustained practice] fascicle. Japanese Journal of Religious Studies 35:

3 [5] Artykuły w dziennikach, tygodnikach etc. np.: TROJANOW, Ilija (2006). Indische Literatur. Zwischen Bombay und Berlin. Frankfurter Allgemeine Zeitung, 24 września. JANKOWSKI, Wojciech, RAPACKI, Franciszek (2014). Pamięć Tatarów. Miesięcznik Znak , lipiec sierpień. [6] Prace niepublikowane (maszynopis, komputeropis, rękopis, tekst wystąpienia konferencyjnego) np.: NHA-TRANG Công-Huyền-Tõn-Nữ-Thị (1973). The Traditional Roles of Women as Reflected in Oral and Written Vietnamese Literature. Niepublikowana rozprawa doktorska. Berkeley: University of California. RANOSZEK, Rudolf (1952). Język churycki, jego budowa i jego znaczenie. XI Zjazd Orientalistów Polskich, Warszawa, 30 maja 1 czerwca. [7] Podręczniki, skrypty np.: BORZĘCKA, Müneever, MAJDA, Tadeusz (1965). Skrypt do nauki języka tureckiego. Cz. I. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. [8] Tłumaczenia np.: MO Yan (2013). Klan czerwonego sorga. Tłum. Katarzyna KULPA. Warszawa: WAB. MAHFUZ, Nadżib (1989). Opowieści starego Kairu. Tłum. Jolanta KOZŁOWSKA. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy. [9] Publikacje internetowe np.: BOCHEŃSKA, Joanna (2008). Język wart ocalenia czyli historia pewnego artykułu. Publikacja internetowa na stronie: [dostęp: 2 marca 2017]. Literary award prizewinners, the state of translation in Myanmar, and more (2016). Publikacja internetowa na stronie: [dostęp: 15 lutego 2017]. Pozycje bibliografii powinny być uporządkowane alfabetycznie według nazwiska autorów (z wyjątkiem prac zbiorowych, w których pierwszym elementem opisu bibliograficznego jest tytuł). Prace jednego autora należy uporządkować według lat wydania, od najstarszych do najnowszych. TRANSLITERACJA / TRANSKRYPCJA JĘZYKÓW ORIENTALNYCH 1. Język arabski: transkrypcja ISO (UW), według wzorca załączonego na końcu strony 2. Język japoński: transliteracja Hepburna. 3. Język chiński: Hanyu Pinyin. 4. Język koreański: transliteracja McCune a Reischauera. Zapis innych jezyków orientalnych według powszechnie stosowanych transkrypcji/transliteracji. ILUSTRACJE / ZDJĘCIA Wszystkie zdjęcia (w formacie JPG, rozdzielczość min. 300 dpi) należy opisać, zawierając podpis, źródło i autora fotografii. TABELE I WYKRESY Tabele i ewentualne wykresy muszą być ponumerowane, zatytułowane i zawierać informacje o ich źródle.

4 * Opracowano na podstawie M. Klimiuk:

5 Uwagi: 1. Początkowa hamza ( ) nie jest notowana: ana. 2. Partykuły: wa-, fa-, ta-, bi-, li-, ka-, la-, sa- oraz a- przyłączone są do wyrazu za pomocą - : bi-qalam, waurīdu, wa-al-fikriyya; li-al-baḥṯ; li-ad-dirāsāt. 3. Asymilacja liter słonecznych jest odnotowywana: an-nawm. 4. Wyrazy w rodzaju żeńskim w status constructus otrzymują końcówkę -at: madīnat an-nabī. 5. Nisba (-iyyun) notowana jest jako ī: nabī 6. Madda jest notowana jako połączenie ʾā: Al-Qur ān 7. ان ب / بنSłowo zawsze transkrybuje się jako Ibn i zapisuje dużą literą: Ibn Manṣūr; Abd Allāh Ibn Manṣūr. 8. Nazwy własne oddaje się za pomocą dużej litery: Al-Qāhira, Al-Ğāḥiẓ. Jeśli nazwa własna składa się z kilku wyrazów, rodzajnik określony w kolejnych elementach jest pisany małą literą: Al-Ǧumhūriyya al- Arabiyya as- Sūriyya, Abd al- Azīz.