W10 Gdybyś znał/znała dar boży czyli jesteś darem, jesteś kluczem!!

Transkrypt

1 W10 Gdybyś znał/znała dar boży czyli jesteś darem, jesteś kluczem!! Czasami się czujemy,że nie mamy gdzie uciec, gdzie szukać pomocy. Jesteśmy otoczeni przez ludzi którzy chcą więcej i więcej od nas. Czasami w rodzinie, w kościele, w małżeństwie, czasami w pracy. Widzimy,że oczekiwania wobec nas narastają, a my nie mamy siły, energii, pojemności by to wszystko dźwignąć, znieść, sprostać temu wszystkiemu. Skoro nie możemy tym oczekiwaniom sprostać to pragniemy w końcu uciec od tego co nas ściga i czemu nie dajemy rady. Czasami uciekamy w dobre rzeczy innym razem w złe. Pragniemy po prostu chwili wytchnienia, odpoczynku, wsparcia i zachęty ale nie wiemy jak to zrobić, ani gdzie tego szukać. Uciekamy od problemu. Tymczasem nikt nie ucieka od odpowiedzi. Nikt też nie ucieka od pomocy bo każdy w jakimś aspekcie swojego życia jej pragnie. Nigdy nie odrzucamy kogoś kto jest rozwiązaniem naszych problemów, kto odpowiada na nasze potrzeby. Raczej szukamy relacji z takimi osobami, szukamy z nimi rozmowy, kontaktu, opinii, spędzamy z nimi czas itd. Nigdy też sami nie będziemy odrzuceni jeżeli to my będziemy rozwiązaniem problemów innych i to my będziemy odpowiedzią. Nikt nie ucieka od kogoś kto jest rozwiązaniem, odpowiedzią i lekarstwem na choroby fizyczne i emocjonalne. Nikt nie ucieka od kogoś kto jest odpowiedzią. Uciekamy tylko od kogoś lub czegoś co postrzegamy jako problem. Czasami nie mamy problemu a mamy odpowiedź. Czasami mamy problem a nie mamy odpowiedzi. Tak było z kobietą i Jezusem przy studni. Oboje byli sobie darami, oboje kluczami, oboje mieli problem i oboje byli odpowiedzią. Jana 4 : opuścił Judeę i odszedł znów do Galilei. Rozdział wcześniej w J3:23 dowiadujemy się, że Jezus był w Ainon w pobliżu Salim. Stamtąd chciał się udać do Galilei na północ. 4 Trzeba Mu było przejść przez Samarię. Była to najkrótsza, najbardziej efektywna droga nawet w czasach Jezusa. Jednak W czasach Jezusa Samarytanie i żydzi byli wrogami i często chodzili dłuższą drogą byle nie spotykać Samarytan. W 722 BC to Asyryjczycy podbili te tereny ( 2 Kings 17:24-41 ). Sprowadzili się na nie ze wschodu i pobierali z Izraelitami. To były początki ludu Samarytan. W 6 wpne jak Izraelici odbudowywali świątynie w Jerozolimie nie zaprosili do prac Samarytan. To początek sporu. Samarytanie w 4-5 wbc na górze Gerizim wybudowali własna świątynie. Jako alternatywę dla świątyni Jerozolimskiej. Arcykapłan Judei Hyrkan, jak się przypuszcza ok 128rpne zniszczył świątynię Samarytan co stanowiło chyba apogeum konfliktu. Dla Żydów Samarytanie byli nieczyści, byli heretykami i odwrotnie. Obie nacje unikały się do tego stopnia, że wg tradycji żydowskiej przyjęcie nawet gościny od Samarytan było niewłaściwe. Jednak stwierdzenie :trzeba mu było przejść bibliście zakładają dwie wersje, czyli w zasadzie wszystkie możliwe. Jedni, w kontekście innych fragmentów ew. Jana mówią, że był to boży zamysł i plan by Jezus tamtędy szedł i tam się zatrzymał- jak czytamy w w43 na dwa dni. Inni-,że po prostu przechodził. Dlatego nie wydaje mi się, że oto po prostu Jezus tamtędy przechodził. 5 Przybył więc do miasteczka samarytańskiego, zwanego Sychar, w pobliżu pola, które [ niegdyś ] dał Jakub synowi swemu, Józefowi. Sychar (wówczas znaczyło pijak i łgarz) obecnie nazywa się Askar, i leży ok 1km na północ od studni. Patrząc w kierunku zachodnim od studni, ok 3km leżało miasto Sychem-teraz to Nablous. Sychem to miasto pod którym obóz miał mieć m.in. Abraham. Za jego czasów miasto to zamieszkiwali Chiwwici. Jozue odnawiał tam z Bogiem przymierze. Gdy miasto przejęli Izraelici, to w okresie sędziów, było

2 jednym z miast ucieczki. Abimelek założył tam pierwsze Izraelskie państwo. Po śmierci Salomona i podziale państwa była to pierwsza stolica króla Izraela Jeroboama. Podobno w pobliżu studni złożono też ciało Józefa. Jednym słowem ważne miejsce w historii Izraela. 6 Było tam źródło Jakuba. Studnia miała około 25-32m głębokości, z czego 3-5 m wody, około 2,7m średnicy, obudowana solidnie kamieniem. Studnia otwierała się jak cysterna i miała ok 50cm średnicy krawędź. Jezus zmęczony drogą siedział sobie przy studni. Więc Jezus był człowiekiem męczył się. Było to około szóstej godziny. Dzień liczy się od wschodu słońca. Przyjmuje się,że była ok 12 obecnie 7 Nadeszła [ tam ] kobieta z Samarii, aby zaczerpnąć wody.kobieta wykonywała zwykłą czynność, jak co dnia. Tyle, że o dziwnej porze gdyż wodę zwykło nabierać się z rana, a nie w południe kiedy skwar jest największy. Byłem na Sycylii parę lat temu. O 12 wszystko jest zamykane,ludzie się chowają przed słońcem,zamykają sklepy, idą spać. Zwykło się przyjmować w kontekście w18, że powodem jest fakt iż kobieta ta przez otoczenie była wykluczona i wyśmiewana. Dla niej 12 była bezpieczna porą, w której nie czułą tylu wrogich spojrzeń i braku akceptacji, oskarżeń. Więc czeka nas dialog Jezusa z kobieta pochodzącą z nacji z którą Żyd nie powinien rozmawiać, z którą nawet Samarytanie jej lud-nie chcieli mieć zbytnio wiele wspólnego. Jezus rzekł do niej : «Daj Mi pić!» Ciekawe. Jezus był spragniony jednak nie był w stanie sam sobie zapewnić wody choć siedział na studni. Z nami może być tak samo, możemy siedzieć na studni i być spragnieni. Siedzieć na studni, a potrzebować siebie nawzajem, potrzebować kogoś obok kto rozwiąże nasz problem bo jest do tego wyposażony i przygotowany- jak kobieta. Jezus nie miał jak tej wody zaczerpnąć.nie mniej jednak kobieta miała wszystko by być odpowiedzią na jego pragnienie i potrzebę. Była swoistym darem dla niego w tym konkretnym czasie. Bóg używa tego co już mamy! My musimy jedynie wiedzieć, poznać co to jest i chcieć tego użyć. Jak to znaleźć? Jezus zaczyna konwersację bardzo prosto,w pragmatyczny sposób daj mi pić. On ma potrzebę-ona rozwiązanie. On, w kontekście relacji żydowsko-samarytańskiej prosi ją o przysługę 8 Jego uczniowie bowiem udali się przedtem do miasta dla zakupienia żywności. Nie wiemy co by było gdyby uczniowie byli na miejscu. Może by po prostu obserwowali rozwój wydarzeń a może by nie rozmawiali z ta kobietą, poprosili o liny i kubeł i sami zaczerpnęli wody. 9 Na to rzekła do Niego Samarytanka : «Jakżeż Ty będąc Żydem, prosisz mnie, Samarytankę, bym Ci dała się napić?» Żydzi bowiem z Samarytanami unikają się nawzajem. Kobieta po wyglądzie musiała poznać, że oto przy studni czeka Żyd. Zapewne nie odmówiła mu pomocy, podała mu wodę. Ale zakładając, że on nią pogardza, że chce ja jedynie wykorzystać, a jest dumny jak inni których spotkała spośród żydów- zaatakowała pierwsza. 10 Jezus odpowiedział jej na to : «O, gdybyś znała dar Boży i [ wiedziała ], kim jest Ten, kto ci mówi : " Daj Mi się napić " - prosiłabyś Go wówczas, a dałby ci wody żywej». Jezus sam w sobie jest i był darem bożym ( J 3:16, 2Kor 9:15). Woda żywa ( Jer 2,Ez ) literalnie oznacza wodę płynącą,jak potok. A nie wodę stojącą jak w cysternie. Pytanie jakie mi się nasuwa to na ile ja jestem czy mogę być darem i dla kogo? 11 Powiedziała do Niego kobieta : «Panie, nie masz czerpaka, a studnia jest głęboka. Skądże więc weźmiesz wody żywej? Kobieta interpretowała rozmowę z Jezusem dosłownie. Ale zaskoczona jej tokiem, albo prześmiewczo pyta: 12 Czy Ty jesteś większy od ojca naszego Jakuba, który dał nam tę studnię, z której pił i on sam, i jego synowie i jego bydło? Zestawia Jezusa z patriarchami,jakubem i Józefem de facto, myśli że wygrała tę słowną potyczkę

3 13» W odpowiedzi na to rzekł do niej Jezus : «Każdy, kto pije tę wodę, znów będzie pragnął. 14 Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskającej ku życiu wiecznemu». Jezus odpowiadając jej zestawia ziemskie chwilowe błogosławieństwo z wiecznym, ziemskie zaspokojenie z wiecznym. 15 Rzekła do Niego kobieta : «Daj mi tej wody, abym już nie pragnęła i nie przychodziła tu czerpać». Z jednej strony zapragnęła odpoczynku, tym bardziej że to obowiązkiem kobiety było dostarczenie wody do domu w tamtych czasach. Dalej można mieć wrażenie,że rozumie słowa Jezusa dosłownie, jednak pragnie ulgi i wypełnienia się tych słów i zaczyna rozumieć, że Jezusowi chodzi o coś więcej. A sam Jezus po pierwsze chciał po drugie mógł ją zaspokoić. Rozwiewa wątpliwości kobiety. Mówi więc: 16 A On jej odpowiedział : «Idź, zawołaj swego męża i wróć tutaj! Jednym pytaniem prowadzi kobietę do uświadomienia jej grzechu, zrozumienia,że rozmawiają o życiu wiecznym, zrozumienia,że do tej wody to ona nie ma czerpaka tym razem i to ona potrzebuje pomocy Jezusa, bo studnia jest głębsza i szersza niż ta Jakuba przy której rozmawiali. 17» A kobieta odrzekła Mu na to : «Nie mam męża». Rzekł do niej Jezus : «Dobrze powiedziałaś : Nie mam męża. 18 Miałaś bowiem pięciu mężów, a ten, którego masz teraz, nie jest twoim mężem. 19 To powiedziałaś zgodnie z prawdą». Jej 5 małżeństw może, ale nie musi, mówić o charakterze tej kobiety, jej winie, rozwodach, winie mężów. A może nie rozwodach, może mężowie po prostu zmarli. Jedno jest pewne.na pewno było w tym masę bólu, cierpienia, podejmowanych i nieudanych prób zmienienia siebie itd. Spowodowało to też prawdopodobnie jej wykluczenie nawet wśród Samarytan. Było to coś z czym nie umiała sobie poradzić. Potrzebowała daru jakiego nie miała. Jak wyglądać musiało życie naszej bohaterki. Miała 5 mężów. Myślała, że znalazła szczęście raz- nie udało się. Spróbowała drugi raz- dalej nie znalazła spełnienia. A straciła szacunek sąsiadów do siebie. Trzeci raz już myślała, że odpocznie, że ukoi ból-ale coś upadło,skończyło się. Tym razem straciła szacunek sama do siebie. Szacunku innych już dawno nie miała. Ale zbiera się w sobie, w samotności, w poczuciu wykorzystania, we łzach, w bólu, w poczuciu straconych szans, straconych możliwości, ze świadomością utraconych lat i czasu który nigdy nie wróci i którego nie cofnie. Toczy bój ze sobą, swoimi myślami o sobie i o innych. Bój o wiarę, wiarę w siebie i innych. Pamięta o dobrych momentach i chwilach, one dodają jej sił. Próbuje czwarty raz. Też się nie powiodło. Zanim zaczęła odpoczywać psychicznie nadszedł stres. Nigdy nie dotarła do miejsca pokoju, odpocznienia, spełnienia, radości. Miała chwile, momenty-ale były za krótkie. Nauczyła się, żeby się za wiele nie spodziewać. Żeby zawsze być przygotowaną na najgorsze. Zanim ktoś ją zaatakuje, ona atakuje pierwsza. Może sama się nie spodziewała, że związek długo przetrwa. Może piąty związek dla niej to tylko forma przeżycia. Transakcja wiązana, nie partnerstwo. Nauczyła się, że w życiu piękne są tylko chwile jak śpiewał Riedel. Nie spodziewa się wiele. Nawet jak ma dobre momenty i wszystko gra to się tymi chwilami nie cieszy. Czemu? Bo nawet jak jest dobrze to spodziewa się pogorszenia, końca sielanki, w głowie kreśli scenariusze co będzie jeśli to, co jeśli tamto Wszystko gra, a w głowie burza, przygotowania jak do wojny. Brzmi znajomo? Być może wie że On ja kocha, ale myśli-niedługo przestanie. Być może ma pracę-ale myśli zaraz znowu mnie zwolnią. Piątego mężczyzny już nie nazywa nawet mężem. Jakie my kreślimy scenariusze? Na co my się przygotowujemy- dobrego czy złego? Czego my się spodziewamy: poprawy czy pogorszenia? Życie tą kobietę nauczyło hardości, twardości. Tego się spodziewała. Czego się spodziewała do tej pory, to w końcu dostawała. Żyje życiem jakiego się nauczyła oczekiwać i w jakie zaczęła wierzyć.

4 Na spotkanie ze słowem, z prawdą, z wartością, z wypełnieniem całej tej pustki zupełnie nie była przygotowana. Przygotowana na atak ze strony Jezusa, atakuje pierwsza. Jezus łamie jej wyobrażenie o tym czego może się spodziewać, czego oczekiwać, łamie to czego się nauczyła o życiu-pokazuje że może być inne niż było do tej pory. Mało tego przygotowuje ją na fakt, że jak cos jest dobre nie musi się wcale skończyć.żeby oczekiwała dobra, pokoju, obfitości, łaski i pomocy. Bo jej pragnienia będą zaspokojone, a Ona sama nigdy więcej pragnąć nie zacznie. Jezus wykorzystuje zwykłą w pewnym sensie sytuację, konwersację do rozmowy o życiu wiecznym. Jego postawił tam Bóg Ojciec, lub po prostu przechodził. Ona wykonywała swoja czynność codzienną. Ewangelia jest dobrą nowiną o zbawieniu ale nigdy nie jest tania. Wymaga co najmniej uczciwości przed Bogiem i przed sobą samym by się napić i najeść i nie pragnąć. Kobieta mogła robić uniki, że to nie jej wiara, jej zwyczaje, tłumaczyć się i zrzucać odpowiedzialność, odejść itd. Nie robi tego. Spotkanie z Bogiem zwykle prowadzi do konfrontacji nas z nami i tym kim naprawdę jesteśmy, ze spojrzeniem w lustro i nie chowaniem się przed sobą. Prowadzi też do konfrontacji nas z osobą Jezusa i kim On jest w drugim kroku. 20 Rzekła do Niego kobieta : «Panie, widzę, że jesteś prorokiem> Czyli Samarytanka pośrednio przyznała tym samym, że wszystko co powiedział Jezus było prawdą. Nie zaprzeczała Jezusowi. Zakończenie: Czasami widzimy piękną kobietę jak moja żona, czy fajnego faceta jak ja. Ale jak się tylko odezwie czar pryska. Jak tylko coś powie to o rany.. a mógł nic nie mówić. Pełną wartość poznajemy po tym co widzialne i po tym co niewidzialne. Klucze są może lepsza ilustracją. Czasami brzydkie klucze mogą prowadzić do pięknego domu, czasami do szopy. Czasami ładne klucze są od super fury, czasami od złomu. Wartość kluczy też poznajemy po tym do czego nas prowadzą, a nie jak wyglądają. Jezus-wg Izajasza nie miał postawy by mógł się podobać. Kobieta-miała 5 mężów, więc pewnie brzydka nie była. I pomimo jego postawy, pomimo początkowej niechęci kobiety, z każdym słowem zaczął ją do siebie przekonywać a ona z każdym zdaniem zaczęła sobie zdawać sprawę, że rozmawia z kimś kto może jej pomóc, kto może być odpowiedzią na jej problemy, pytania, krzywdę, ból, samoocenę czy samotność. Odpowiedzią na rzeczy, których nie widać na pierwszy rzut oka. Ona początkowo widziała tylko żyda, nieurodziwego, zmęczonego i spragnionego. Z czasem zaczęła dostrzegać kim był. Czasami źle oceniamy i źle jesteśmy oceniani. Warunki w jakich mieszkamy, czym jeździmy, czy byliśmy na wakacjach czy nie. To co zewnętrzne nie determinuje tego co wewnętrzne. To jak się czujemy nie mówi o tym kim jesteśmy. Warunki, otoczenie, sytuacja w której się znaleźliśmy nie mówi o tym kim jesteśmy. Jezus był zmęczony, nie wyglądał dobrze i nie był w super miejscu. Ale był kim był. Nie wyglądał na tego kim był, nie był ubrany stosownie do tego kim był, nie był w miejscu na jakie zasługiwał. A był odpowiedzią dla tej kobiety. Jest nią też dla nas. Każdy z nas nią jest. To jest pierwszy wniosek: 1) Jezus jest odpowiedzią. My też zostaliśmy stworzeni po to by być odpowiedzią. Na obraz i podobieństwo. Zostaliśmy stworzeni w określony sposób, w określonym celu, z określonymi darami, umiejętnościami i predyspozycjami do użycia i wykorzystania w konkretnym czasie. Miejsca, osoby, praca, kościół wszystkie te miejsca ludzie sytuacje i zdarzenia gdzie błogosławimy i możemy być błogosławieni, gdzie pasujemy jak klucz do drzwi i Bóg da nam otwierać te właśnie stosowne do naszego przeznaczenia drzwi. Do końca jest nie ważne co o sobie myślimy, co czujemy lub co inni myślą. Jest dla nas miejsce, czas, ludzie, praca, sytuacja, zdarzenie, rozmowa gdzie pasujemy gdzie stanowimy odpowiedź, gdzie ktoś będzie nami i przez nas błogosławiony, ubogacony. Potrzebujemy

5 kluczy i potrzebujemy być kluczami. Potrzebujemy odpowiedzi i potrzebujemy być odpowiedzią. Musimy szukać odpowiedzi i musimy szukać jak się stać odpowiedzią. Powinniśmy w jak największym stopniu rozumieć,że jesteśmy bożymi darami sobie nawzajem, dla innych, znać nasze obdarowania i ich używać. Może ja nie mam czerpaka, ale ty nie masz chleba, a inny młotka czy samochodu. W ten sposób siebie zasilamy. Fizycznie i duchowo. 2) Żeby dawać siebie i swój dar ludziom musimy być wśród ludzi.mówić do nich zrozumiałym językiem. Szanować ich bo są tego warci, przypominać im o ich wartości i godności. Jezus zwrócił tej kobiecie godność, okazał szacunek, poświęcił czas. 3) Kobieta miała wiele problemów. Ale użyła tego co ma. Pomyślmy o sobie. Co mamy co możemy użyć by być odpowiedzią. Co możemy zrobić by być odpowiedzią. Nie myślmy o tym czego nie mamy, co zrobilibyśmy gdyby mielibyśmy to czy owo. Pomyślmy co mamy i co możemy teraz. Oferujmy ludziom to co mamy. Co masz? Kobieta miała czerpak? Co ty masz co możesz użyć? Nie mów i nie myśl o tym czego nie masz. To łatwe. Pomyśl co masz. Znajdź to i użyj. JESTEŚ DAREM NA PEWNO! 4) Nie bójmy się chodzić w miejsca w które normalnie nie chodzimy, rozmawiać z ludźmi z którymi normalnie byśmy nie rozmawiali I robić rzeczy których zwykle nie robimy. Pokonujmy ograniczenia, rozciągajmy się trzymając tego co dobre i pożyteczne. Zdarzy się,że będziemy zmęczeni drogą-ale będzie warto!! Dla jednych z nas jest to więc słowo by zwolnili i odpoczęli, dla drugich by nie ustawali,trwali i dobry bój toczyli. A może jedno i drugie,tylko w różnych obszarach naszego życia. Jezus rozmawiał z kobietą, Żydzi tego nie robili, z samarytanka-żydzi zdecydowanie tego nie robili. Pokonujmy ograniczenia te zewnętrzne i te wewnętrzne! 5) Tylko niektórzy mogą być emocjonalnie i moralnie słabsi niż ta kobieta. Nie rozumiała ani Jezusa ani siebie. Jednak Nikt nie jest poza bożym zasięgiem, bez względu na to co zrobił i jak wyglądało jego życie wcześniej. Szukała satysfakcji w tylu złych miejscach, przy tylu nieodpowiednich osobach. Szukała relacji mogącej ją zaspokoić, uspokoić, starała się znaleźć po prostu to czego jej brakowało w jej życiu. Ona to znalazła przy studni, przy Jezusie. A co takiego my szukamy co nas ma zaspokoić, cóż takiego my ścigamy czego nie możemy doścignąć? Dla niej to małżeństwo, a dla nas? Samochód, dom, wakacje, praca? I co dalej? Każdy z nas został stworzony z jakimś pragnieniem, każdy z innym, może podobnym, ale innym. Każdy z nas coś ściga, każdy czuje,że czegoś brakuje w jakimś aspekcie tylko nie każdy wie,że spełnienie jest w Jezusie. Wspólnym mianownikiem dla wszystkich ludzi i wszystkich pragnień jest Jezus. Powinniśmy szukać Jego!