Akademia Górniczo-Hutnicza Im. Stanisława Staszica w Krakowie ZOD Bolesławiec

Transkrypt

1 Akademia Górniczo-Hutnicza Im. Stanisława Staszica w Krakowie ZOD Bolesławiec Sprawozdanie z ćwiczeń terenowych z geologii złóŝ rudy. Kierunek: Imię i nazwisko: Data: Górnictwo i Geologia Błaszkowski Bogusz Specjalność: Przedmiot: Ocena: Geologia i Prospekcja ZłóŜ Ćwiczenia terenowe z geologii złóŝ- rudy Rok studiów: Nr indexu: Uwagi: IV Bolesławiec 2009

2 SPIS TREŚCI 1 WSTĘP PRZEBIEG ĆWICZEŃ MATERIAŁ BADAWCZY WYKONANIE ANALIZY PODSUMOWANIE I WNIOSKI...23 LITERATURA

3 1. WSTĘP Sprawozdanie z ćwiczeń terenowych z geologii złóŝ rudy, odbywających się w dniach pod kierownictwem: Prof. dr hab. inŝ. Piestrzyński Adam Dr inŝ. Pieczonka Jadwiga Ćwiczenia obejmowały: Sudety Zachodnie o Blok Karkonoszy, o Rudawy Janowickie, o Góry Kaczawskie Monoklinę Przedsudecką I dzień ćwiczeń odbywał się w miejscowościach: Kowary Wieściszowice Radzimowice (Stara Góra) II dzień ćwiczeń odbywał się w: Kopalnia miedzi Polkowice-Sieroszowice szyb SW-1 Dokładne współrzędne miejsc w których odbyła się praktyka, wraz z lokalizacją na mapie, przedstawiono poniŝej [Fot.1.]. 3

4 Fot.1. Fragment Topograficznej Mapy Polski z lokalizacją miejsc ćwiczeń. 4

5 2. PRZEBIEG ĆWICZEŃ Ćwiczenia rozpoczęto około godziny 8.00 w miejscowości Kowary- Podgórze pod hotelem Nad Jedlicą, podąŝając w górę rzeki Jedlica. W dolnej części koryta rzeki Jedlicy dokonujemy pomiarów promieniowania gamma dozymetrem, odnajdując okazy przeniesione z hałd pouranowych znajdujących się w górnej części rzeki [Pomiar.1.]. Dochodzimy do sztolni nr 19, 19a dokonując kolejnych pomiarów przy wylocie ze sztolni [Pomiar.2.]. Kolejnym punktem ćwiczeń jest hałda Podgórze lewy brzeg Jedlicy [Pomiar.3.]. Z Kowar-Podgórza udajemy się do miejscowości Wieściszowice u podnóŝa Wielkiej Kopy do kolorowych jeziorek w Rudawach Janowickich [Profil.4.] a następnie do miejscowości Radzimowice [Analiza.5.]. Drugi dzień ćwiczeń , obejmował zjazd do kopalni miedzi Polkowice- Sieroszowice, szybem SW-1 na głębokość około m [Profil.6.]. 3. MATERIAŁ BADAWCZY 1. Pomiary w odsłonięciu rzeki Jedlicy Widoczne okazy o podwyŝszonej wartości promieniowania gamma. Pomiary wykazują około 6-8µSv, jeden z okazów [Fot.2.].wykazuje promieniowanie około 15µSv. Fot.2. Pomiar dozymetrem okazu w korycie rzeki Jedlica. 5

6 Analiza makroskopowa - blenda uranowa smółka uranowa UO 2 Barwa stalowo, brunatna, smolistoczarna Połysk - smolisty Struktura afanitowa(skrytokrystaliczna) Tekstura zbita, bezładna Wyraźnie podwyŝszona gęstość okazów w stosunku do innych skał otaczających. 2. Pomiar przy wylocie ze sztolni Dozymetr wskazuje pomiar rzędu 5-6µSv bezpośrednio przy wylocie ze sztolni nr 19a, około 1m nad ziemią. PodwyŜszone promieniowanie gamma spowodowane jest przewietrzaniem sztolni gdzie napromieniowane powietrze wydostaje się na zwnątrz. Zwiększone dawki wykazuje takŝe ciek wodny wypływający ze sztolni oraz roślinność porastająca wokół wlotu sztolni. ZłoŜe Podgórze zalega w obrębie strefy tektonicznej przecinającej serię granitognejsów i gnejsów (Gnejsy Kowarskie) z wkładkami łupków i amfibolitów, ma skomplikowaną budowę geologiczną, pocięte jest szeregiem podłuŝnych i poprzecznych uskoków. Głównym składem tak zwanej formacji rudonośnej są: margle, erlany, odmiany łupków mikowych, skarny i magnetyt. Występuje ona w postaci duŝych soczewek o długości do 1,2km i szerokości 0,2km, zlokalizowanych wśród gnejsów kowarskich. Mineralizacja ma pochodzenie hydrotermalne, obecna jest w strefach tektonicznych, w brekcjach kominowych oraz w postaci Ŝył i Ŝyłek. Minerały uranu reprezentowane tu były głównie przez uranofan i autunit tworzące Ŝyły i niewielkie gniazda. W strefie niepełnego utlenienia, przewaŝały czernie uranowe i róŝne odmiany nasturanu. 6

7 W strefie mineralizacji pierwotnej głównym minerałem uranowym była smółka uranowa (blenda uranowa, blenda smolista), która tworzyła 1,5-2 cm miąŝszości soczewki w Ŝyłach kalcytowych. Towarzyszące składniki mineralne rudy to koffinit, biebigit, gummit, skłodowskit, uranofan, rutherfordyn, schröckingeryt, autunit i pylasta smółka uranowa. Mineralizacja uranowa współwystępuje z rudą polimetaliczną arsenopiryt, löllingit, tiemannit, claushalit, sfaleryt, chalkopiryt, piryt, cynober, bornit, kowelin, srebro rodzime, nikielin, galena, hematyt, malachit, kalcyt i wiele innych. 3. Pomiar na hałdzie Podgórze lewy brzeg Jedlicy. Pomiary dozymetrem wykazują około 5-6µSv. Na hałdzie widoczny zmielony, drobnoziarnisty osad koloru rdzawobrunatnego zawierający blendę uranową. W skałach urobku widoczne kryształy fluorytu, który w pobliŝu rud uranowych staje się coraz bardziej fioletowy oraz kalcyt. 4. Wieściszowice profil fragmentu ściany. Okolica kolorowych jeziorek zbudowana jest ze skał metamorficznych, naleŝących do wschodniej osłony granitu karkonoskiego amfibolitów, łupków aktynolitowych, serycytowo-chlorytowych, serycytowo-chlorytowo-kwarcowych, kwarcowo-albitowochlorytowych i innych. Piryt występuje tu w łupkach serycytowo-chlorytowych, a jego zawartość dochodzi do 10-12%, siarki 12-16%. Poza pirytem występują tu równieŝ: pirotyn, chalkopiryt, miedź rodzima, sfaleryt, galena, boulangeryt, chalkozyn, limonit, syderyt. Strefa rudna ma rozciągłość południkową, występuje w niej wyłącznie piryt z bardzo nielicznymi wtrąceniami chalkopirytu. 7

8 Niewielka mineralizacja polimetaliczna w formie Ŝył poprzecznie przecinających omawiane skały. W Ŝyłach stwierdzono siarczki: Fe, Cu, Zn i Pb. Nieco później w złoŝu pirytu w Wieściszowicach zaobserwowano nieznaną dotychczas polimetaliczną mineralizację Ŝył kwarcowych (Piestrzyński A., Salamon W., 1977). Wydzielono trzy etapy mineralizacji. I - pirotyn, piryt i kwarc, II - chalkozyn, bornit, sfaleryt, galena i syderyt, wypełniające puste przestrzenie i cementujące spękania kataklastyczne w pirycie i w kwarcu, III - markasyt, chalkopiryt, sfaleryt, galena, dolomit i kalcyt powstały w wyniku metasomatozy minerałów etapów wcześniejszych. Wieściszowickie łupki pirytonośne to skały serycytowo-chlorytowe, drobnozłupkowane, o barwie srebrzystej z odcieniem Ŝółtawym lub brunatnym. Głównym minerałem rudnym jest piryt rozproszony w łupkach wzdłuŝ powierzchni złupkowania w formie idiomorficznych kryształów lub idioblastycznych agregatów. Średnica ziaren pirytu wynosi 0,1-6,0 mm, przewaŝają ziarna o średnicy do 2 mm. Nachylenie łupków jest strome, z upadem ku NE i E. Skały pirytonośne przecięte są cienkimi Ŝyłkami kwarcowymi i kwarcowo-skaleniowymi o grubości do 3 cm. Niektóre z nich są zmineralizowane pirytem. ZłoŜe w Wieściszowicach zaliczono do zmetamorfizowanych złóŝ osadowych (Berg G., 1923; Petrascheck W. E., 1933 w: Osika R., 1987; Piestrzyński A., Salamon W., 1977). Koncentracja siarczków Ŝelaza nastąpiła przy udziale efuzywno-ekshalacyjnej działalności podmorskiego wulkanizmu (Jaskólski S., 1964). 8

9 Rys.1. Profil odsłonięcia w Wieściszowicach. śyły siarczki Fe, Cu, Zn i Pb I pirotyn, piryt, kwarc, II - chalkozyn, bornit, sfaleryt, galena i syderyt, III - markasyt, chalkopiryt, sfaleryt, galena, dolomit i kalcyt S nalot siarki FeS 2 rozproszony piryt (kryształy) Wykonany profil przedstawiono powyŝej [Rys.1.]. 9

10 5. Radzimowice - analiza szlichowa. Dokładną lokalizację pobrania szlchu przedstawiono poniŝej [Fot.3.]. Fot.3. Lokalizacja pobrania próbki do analizy szlichowej. Na hałdzie śeleźniaka pobieramy szlich, przepłukując próbkę w Białym Potoku [Fot.4.]. Opis analizy zawiera rozdział 4 sprawozdania. Fot.4. Otrzymywanie szlichów 10

11 6. Polkowice-Sieroszowice profil fragmentu ściany. Ćwiczenia rozpoczynamy w serii solonośnej cyklotemu PZ-1. Pokład ten łagodnie zapada pod kątem 3-8, lokalnie do 15, ku NE. Deniwelacje spągu złoŝa sięgają od m zaś stropu 20-30m. Najstarsza sól kamiennna reprezentowana jest głównie przez sole średnio- i gruboziarniste, niekiedy drobnoziarniste, miejscami nierównoziarniste lub porfirowe. Sporadycznie występują epigenetyczne przerosty soli kryształowej. Pospolitą domieszkę stanowi anhydryt i substancja ilasta. Grubsze warstwy anhydrytu pojawiają się w spągu, rzadziej w stropie. Na znacznej części przewaŝa sól o zawartości NaCl powyŝej 97,5%, nawet 99%. Główne zanieczyszczenia to SO 4, Mg, Ca, Fe. Następnie przechodzimy do serii miedzionośnej wykonując profil [Tab.1.]. Tab.1. Profil fragmentu ściany kopalni Sieroszowice-Polkowice. STRATYGRAFIA OKRUSZCOWANIE LITOLOGIA WYKSZTAŁCENIE PETROGRAFICZNE WARSTW MIĄśSZOŚĆ [CM] 50 CECHSZTYN CZERWONY SPĄGOWIEC WAPIEŃ CECHSZTYŃSKI BIAŁY PIASKOWIEC CHALKOPIRYT CuFeS2 CHALKANTYT AZURYT BORNIT Cu2S(Fe,Cu)S CHALKOZYN CuS2 RUDA WĘGLANOWA RUDA ŁUPKOWA RUDA PIASKOWCOWA DOLOMITY I WAPIENIE DOLOMIT SMUGOWANY SZARY DOLOMIT ILASTY CIEMNOSZARY ŁUPEK DOLOMITYCZNY ŁUPEK SMOLĄCY ILASTY DOLOMIT GRANICZNY PIASKOWIEC JASNOSZARY Inne okruszcowanie Cu, Pb, Zn tetraedryt, kowelin, kupryt, tennantyt, galena, sfaleryt 11

12 ZłoŜe rud miedzi występuje na kontakcie utworów czerwonego spągowca i cechsztynu. Zalega ono na głębokości od 600m do 1250m. W zaleŝności od rejonu na monoklinie złoŝe występuje w piaskowcach, łupkach lub skałach węglanowych. Okruszcowanie moŝe występować tylko w piaskowcach lub w łupkach i piaskowcach oraz w łupkach i w skałach węglanowych, lub teŝ oddzielnie w skałach węglanowych. Ruda piaskowcowa miąŝszość rudy piaskowcowej o bilansowej zawartości miedzi waha się od 0,05m do 11,67m, średnio 2,94m. Zawartość miedzi w tej rudzie wynosi od 0,9% do 13,51%, średnio 1,92% Cu. Dolomit graniczny- miąŝszość od 0,05m do 0,5m. okruszcowanie zmienne od 0,5% do 3% Cu. Łupek miedzionośny zbudowany jest idąc od spągu z łupku smolącego oraz łupku dolomitycznego Łupek smolący czarny, ilasto-bitumiczny, kruchy, jest zbudowany z substancji ilastej i węglistej(bitumicznej) z domieszką ziarn dolomitu. Łupek ten ma zmienne wykształcenie litologiczne i zmienną miąŝszość. Łupek dolomityczny ciemnoszary o duŝej zawartości węgla organicznego i o wyraźnej podzielności płytkowej. Średnia miąŝszość tej warstwy wynosi około 30cm, a zawartość miedzi waha się od 4% do 6%. Ruda węglanowa składa się z odmian: Dolomitu ilastego ciemnoszarego, zbitego, miejscami o podzielności warstwowej Dolomitu smugowanego sary, drobnoziarnisty, zbity, z zaznaczającą się naprzemianległością warstewek ciemniejszych i jaśniejszych. Zawiera on dość znaczną domieszkę substancji ilastej wzrastającej ku spągowi. Dolomity i wapienie oraz ich ogniwa pośrednie drobnoziarniste, zbite, szare, spągowe części są zmineralizowane. MiąŜszość bilansowej warstwy węglanowej wynosi od 0,09m do 5,2m, średnio 1,4m. Okruszcowanie rudy węglanowej nie jest zbyt wysokie 1-2% Cu. 12

13 W profilu serii zmineralizowanych występuje pionowe rozmieszczenie siarczków Cu, Pb, Zn. W spągowej części tej serii jest widoczna mineralizacja miedzią, powyŝej pojawia się mineralizacja ołowiowa, a w stropowej części jest to mineralizacja cynkiem. W złoŝu stwierdzono dotychczas ponad 110 minerałów kruszcowych. Z minerałów miedzi najwaŝniejsze to: chalkozyn (Cu 2 S), bornit (CuFeS) i chalkopiryt (CuFeS), kowelin (CuS), podrzędnie tetraedryt (CuSbS) i tennantyt (CuAsS). W złoŝu rud miedzi występują następujące pierwiastki metaliczne: Pb, Zn, Ag, Au, Cd, Ni, Co, Fe, Pt, Pd, V, Hg, Sn, Ge, U, Th, Mo, Re, As, Sb, Ni, Se. Horyzont rudonośny ma rozciągłość WNW-ESE i zapada pod kątem 3-6 ku NE. Jest on poprzecinany licznymi uskokami o duŝych amplitudach zrzutu oraz z duŝą ilością drobnych dyslokacji o niewielkich zasięgach i amplitudach do kilku metrów. 4. WYKONANIE ANALIZY Analiza szlichowa Polega na śledzeniu aureoli rozproszenia poprzez skoncentrowanie, wydzielenie i badanie minerałów cięŝkich znajdujących się w luźnych utworach. W szlichach obecne są teŝ minerały towarzyszące, przewaŝnie skałotwórcze, wśród których na pierwszym miejscu naleŝy wymienić minerały ciemne jako odznaczające się większym cięŝarem właściwym oraz odpornością na wietrzenie, a takŝe kwarc. Analiza obejmuje następujące czynności: - przygotowanie szlichów - określenie składu fazowego - opracowanie mapy szlichowej - interpretacja wyników badań 13

14 Przygotowanie szlichu Próbka została pobrana w miejscu moŝliwie największego wzbogacenia frakcji w minerały cięŝkie po zewnętrznej stronie meandru Białego Potoku z najgłębszej części utworów aluwialnych. Następnie próbka została przemyta do stadium szlichu szarego (minerały lŝejsze wraz z cięŝkimi), zapakowana oraz oznaczona odpowiednim numerem i miejscem pobrania. Ze względu na brak odpowiedniego sprzetu w terenie próbka została wysuszona i zwaŝona w domu. Określenie składu fazowego szlichu Tab.2. Schemat analizy szlichowej Szlich WaŜenie szlichu Analiza sitowa i waŝenie klas Klasa gruboziarnista Klasa drobnoziarnista Rozdzielanie magnesem i oznaczanie minerałów Pobranie średniej próbki Rozdzielanie magnesem Frakcja magnetyczna Frakcja niemagnetyczna WaŜenie Rozdzielanie w cieczach cięŝkich Oznaczanie minerałów Frakcja lekka Frakcja cięŝka WaŜenie Oznaczanie minerałów Rozdzielanie elektromagnesem Frakcja elektromagnetyczna WaŜenie Oznaczanie minerałów Frakcja nieelektromagnetyczna WaŜenie Oznaczanie minerałów 14

15 WaŜenie szlichu przeprowadzono na wadze aptecznej o wysokiej dokładności waŝenia AXIS AD 2000 [Fot.5.]. Waga szlichu bez opakowań wynosi - 61,008g Fot.5. WaŜenie szlichu na wadze aptecznej Analiza sitowa Warunki domowe pozwoliły na separację szlichu poprzez 2 sita o oczkach 1mm oraz 0,8mm uzyskując odpowiednie grubości klas [Fot.6.]. KLASA FRAKCJA WAGA NR PRÓBKI 001A/09/2009 gruboziarnista średnioziarnista >1mm 10,06g 1mm-0,8mm 13,92g 001B/09/2009 drobnoziarnista < 0,8mm 37,02g 001C/09/2009 Fot.6. Analiza sitowa uzyskanie odpowiednich frakcji 15

16 Analiza magnetyczna klasa grubo- i średnioziarnista Klasa gruboziarnista oraz średnioziarnista została poddana separacji magnetycznej (bardzo silnym magnesem trwałym). W wyniku separacji oddzielono frakcję magnetyczną od niemagnetycznej - próbka 001A/M/09/2009 oraz 001B/M/09/2009. Następnie frakcja magnetyczna została przebadana pod mikroskopem optycznym przy powiększeniu około 60x [Fot.7.-8.]. Fot.7. Minerały podatne magnetycznie, frakcji gruboziarnistej pod mikroskopem optycznym, powiększenie 60x Fot.8. Minerały podatne magnetycznie, frakcji średnioziarnistej pod mikroskopem optycznym, powiększenie 65x 16

17 W wyniku przeprowadzonych analiz w badanej próbce stwierdzić moŝemy następujące minerały podatne magnetycznie: Silnie magnetyczne: o Magnetyt Fe 3 O 4 Ŝelazistoczarny, nieforemnie obtoczone ziarna o Pirotyn FeS spiŝowoŝółty, nieprawidłowe ziarna Średnio magnetyczne: o Hematyt Fe 2 O 3 brunatnoczerwony Słabo magnetyczne: o Rutyl TiO 2 czerwonobrunatny, wrostki Spośród pozostałych minerałów niemagnetycznych wyróŝniono makroskopowo : o Kwarc - około 20% ilościowo oraz 12% objętościowo o Skalenie - białoszare minerały o Miki - minerały srebrzyste 17

18 Klasa drobnoziarnista Najbardziej interesująca część dotyczy analizy frakcji drobnoziarnistej, w tym przypadku wielkość ziarn wynosi < 0,8mm. Początkowe badania dotyczyły losowej próbki w której analizowano pod mikroskopem optycznym kulistość oraz stopień obtoczenia ziarn według diagramu W.C. Krumbeina i L.L. Slossa, świadczące o czasie transportu, sedymentacji oraz długości drogi transportu [Fot.9.]. Fot.9. Diagram wizualnego oznaczenia obtoczenia i kulistości ziarn (według W.C. Krumbeina i L.L. Slossa). Fot.10. Obtoczenia i kulistości ziarn losowej próbki badanego szlichu frakcji drobnoziarnistej. Jak wiadać na zdjęciu analizowanej próbki [Fot.10.], ziarna są dobrze obtoczone, dyskoidalne oraz elipsoidalne. Według diagramu W.C. Krumbeina i L.L. Slossa analizowane ziarna zaliczyć moŝna do przedziału kulistości 0,7 oraz stopnia obtoczenia 0,5-0,9. W analizowanych próbkach stwierdzono obecność zrostów z innymi minerałami, szczególnie kwarcem. 18

19 Analiza magnetyczna klasa drobnoziarnista W wyniku separacji (bardzo silnym magnesem trwałym) oddzielono frakcję magnetyczną od niemagnetycznej - próbka 001C/M/09/2009. Następnie rozdzielono frakcję magnetyczną na silnie podatną magnetycznie ferromagnetyki 001C/M/F/09/2009 oraz słabo magnetyczną 001C/M/M/09/2009. Następnie cała frakcja magnetyczna została przebadana pod mikroskopem optycznym przy powiększeniu około 60x [Fot ]. Fot.11. Minerały podatne magnetycznie, frakcji drobnoziarnistej silnie magnetyczne, pod mikroskopem optycznym, powiększenie 60x Fot.12. Minerały podatne magnetycznie, frakcji drobnoziarnistej średnio i słabo magnetyczne, pod mikroskopem optycznym, powiększenie 60x 19

20 W wyniku przeprowadzonych analiz w badanej próbce stwierdzić moŝemy następujące minerały podatne magnetycznie: Silnie magnetyczne - ferromagnetyki: o Magnetyt Fe 3 O 4 Ŝelazistoczarny, nieforemnie obtoczone ziarna o Pirotyn FeS spiŝowoŝółty, nieprawidłowe ziarna Średnio magnetyczne: nieprzezroczyste o Hematyt Fe 2 O 3 brunatnoczerwony Słabo magnetyczne: przezroczyste o Sfaleryt ZnS czarny Minerały nie magnetyczne Rozdzielanie elektryczne elektrostatyczne W procesie tym wykorzystano róŝnice we własnościach elektrycznych (przewodnictwo elektryczne, przenikalność dielektryczna, zdolność elektryzacji przez tarcie) minerałów. Odseparowano ziarna minerałów [Fot.13.] które są dobrymi przewodnikami elektryczności. Fot.13. Minerały podatne elektrycznie-elektrostatycznie frakcji drobnoziarnistej WyróŜniono następujące minerały: o Grafit o Sfaleryt domieszki Fe i Mn o Kalcyt o Piryt o Minerały zawierające Cu, Mn 20

21 Spośród pozostałych minerałów niemagnetycznych wyróŝniono makro- i mikroskopowo : o Kwarc - około 45% ilościowo oraz około 36% objętościowo o Skalenie - białoszare minerały - Albit -bezbarwny o Miki - minerały srebrzyste o Arsenopiryt FeAsS - srebrzystobiały, stalowoszary o Chalkopiryt CuFeS 2 - mosięŝnoŝółty o Galena PbS - ołowianoszara, płytki o charakterystycznej schodkowej powierzchni o Piryt FeS 2 - mosięŝnoŝółty o Złoto rodzime o Srebro rodzime Analizowana próbka zawiera mineralizację - Cu, Pb, Zn, As, Au, Ag,

22 Pełną analizę naleŝałoby przeprowadzić w laboratorium odpowiednimi metodami separacji [Tab.3.]. Tab.3. Zestawienie metod rozdzielania minerałów wg. Maneckiego A. i Muszyńskiego M. Wszystkie oznaczenia składu chemicznego skał powinny być wykonane w laboratorium z zastosowaniem metod: rentgenowskiej analizy fluorescencyjnej (XRF), aktywacji neutronowej (INAA), atomowej spektrometrii emisyjnej ze wzbudzeniem plazmowym (ICP). 22

23 5. PODSUMOWANIE I WNIOSKI Po pobraniu próbki oraz przeprowadzonych analizach jesteśmy w stanie stwierdzić z dość duŝą dokładnością jaki jest skład mineralny próbki. Badanie frakcji cięŝkiej luźnych skał okruchowych (szlich) wykonuje się w celu określenia jej ilości i moŝliwości wzbogacenia. Metody wykorzystane w niniejszej pracy przy analizie szlichowej naleŝą do najprostszych, domowych sposobów. Aby uzyskać w pełni wiarygodne analizy naleŝałoby skorzystać z odpowiednio wyposaŝonego laboratorium wykonując odpowiednie analizy. Z analizy moŝna wyciągnąć wnioski o pochodzeniu składników uŝytecznych. W tym przypadku z góry wiadomo było Ŝe próbka pochodzi z hałd poeksploatacyjnych w masywie śeleźniak gdzie występują Ŝyły polimetaliczne o charakterze hydrotermalnym, zawierające głównie związki arsenu, miedzi, srebra i ołowiu. 23

24 LITERATURA 1. Bolewski A., śabiński W., Metody badań minerałów i skał, Wyd Geologiczne, Warszawa 2. Gruszczyk H., Metodyka poszukiwań złóŝ kopalin stałych, Wyd Geologiczne, Warszawa 3. Langier-Kuźniarowa A Materiały do ćwiczeń z mineralogii, Wyd. AGH, skrypt uczelniany Nr Manecki A. Parachoniak W Materiały do ćwiczeń z petrografii, Wyd. AGH, skrypt uczelniany Nr Baza minerałów, 24