Czas - Boży dar. Małgorzata Facciolo

Transkrypt

1 Małgorzata Facciolo Czas - Boży dar W Księdze Salomona 3;1, czytamy: Wszystko ma swój czas i każda sprawa pod niebem ma swoją porę. Zanim przejdę do głównej myśli, chciałabym dokonać pewnego wstępu, który będzie przydatny do zrozumienia późniejszych myśli zawartych w tym rozważaniu. Człowiek, to jedyna istota żyjąca, którą wiąże czas, powiedział kiedyś hr Alfred Korzybski, twórca semantyki ogólnej. Pojęcie czasu jest nierozerwalnie związane z naszym życiem. Do dzisiaj nie wiadomo, czym jest, ani w jaki sposób rozpoznaje go nasza świadomość. Nowe pojęcie czasu wprowadziła do fizyki szczególna Teoria względności czasu A. Einsteina. Okazało się, że jego upływ zależny jest od prędkości tak zwanego układu odniesienia, w którym się go mierzy. Ciekawe jest to, że czas, jaki mija pomiędzy dwoma zdarzeniami, nie jest jednoznacznie określony, ale zależy od obserwatora. Wiążemy i zatrzymujemy go w naszych narracjach dzięki działaniu naszego mózgu. Choć jest całkowicie subiektywną kategorią czas jest w zupełności nasz, jest w pełni mój, twój, jej i jego... Człowiek jest istotą wiążącą czas poprzez subiektywne narracje (opowieści), których treść decyduje o jego psychicznym samopoczuciu, społecznej sprawności. Czas płynie, dodając nowe wątki, nowe historie do naszego życia. Ciekawe jest, że również ludzie, którzy przeżyli śmierć kliniczną, po powrocie do swego ciała, w świadectwach opowiadają, że czas i przestrzeń dla nich nie istniała. Najciekawsze jest jednak to, że intensywność naszych przeżyć wewnętrznych ma wpływ na to, jak płynie nasz czas. Od tego, na ile jesteśmy zaangażowani w przeżywaniu naszego życia, w samo życie, zależy upływ naszego czasu. Wniosek z tego, że samo przeżywanie staje się wtedy bardzo istotne. Czasami, gdy nie jesteśmy emocjonalnie zaangażowani w coś, a ktoś inny doświadcza tego czegoś, aby powstrzymać ten przepływ intensywnych emocji ( bardzo dla nas niekomfortowych), potrafimy powiedzieć takiej osobie: Nie przeżywaj! To znaczy, że chcemy wpłynąć (oczywiście hamująco) na intensywność doznawanych przez daną osobę emocji, uczuć (pozytywnych czy negatywnych). Pytanie: Dlaczego? Czy czujemy się zażenowani? Czy intensywne emocje stanowią dla nas zagrożenie? A może obawiamy się po prostu tego, że mogą nam się one udzielić? Ostatnio byłam świadkiem wypowiedzi, która utkwiła mi w pamięci i stała się inspiracją do -1-

2 tego rozważania Wszystko co dobre, szybko się kończy. Szybko oczywiście jest wynikiem intensywności przeżywania. Na początku chcę podkreślić, że musimy zrobić różnicę między myślami (przekonaniami, zasadami, wartościami) a wydarzeniami. Chciałabym się skupić na wydarzeniach. To, że coś nazywamy dobre, a coś złe wynika z naszego spojrzenia, subiektywnej oceny. Dla mnie dana sytuacja może być dobra, dla kogoś innego ta sama sytuacja może być nie dobra a zła. Zatem, wszystko zależy od nadanej wartości, oceny danej sytuacji, wydarzenia. Z tej wypowiedzi: Wszystko, co dobre szybko się kończy wynikałoby, że dobre trwa krótko, szybko mija. Ale czy na pewno? Dużą rolę w odbiorze danej sytuacji odgrywa nasze osobiste nastawienie. Czasem możemy nie dostrzegać dobrych rzeczy, sytuacji tylko dlatego, że nasze wewnętrzne nastawienie jest takie, jakie jest negatywne. W Biblii wiele razy znajdujemy zapewnienie dla nas, że: Dobroć Pana trwa na wieki. Wyobraź sobie taką sytuację, że jest ważny dla Ciebie dzień, np. odbierasz dyplom, kupiłaś samochód, nowe mieszkanie, dom, wychodzisz za mąż, urodziłaś bardzo długo wyczekiwane dziecko,... No właśnie ten szczególny dla Ciebie czas. A teraz pomyśl o czymś bardzo negatywnym, może o czymś, co się wydarzyło kilka dni wcześniej...udało Ci się? Jak się czujesz?... Zapewne źle, odczuwasz dużo negatywnych emocji i właśnie one wpłyną w dużym stopniu na to, że ten ważny dla Ciebie dzień, stanie się zamiast dniem dobrym niedobrym. Przez ten mały eksperyment, ile (i ilu) spośród nas tak rzadko, a może i tylko na krótko doświadcza dobrego. A przecież Bóg jest z nami zawsze, i z powodu tego właśnie faktu doświadczamy Jego dobra, łaski i miłosierdzia cały czas, każdego dnia. W ciągu całego naszego życia. I tak będzie w tym szczególnym dla wielu ludzi miesiącu roku. Jakby nie było innych, aby również tego dobrego doświadczać. Wydarzenie Świąt Bożego Narodzenia to czas, gdy wszyscy wszystkim udzielają jakieś zadziwiającej dyspensy. Zadaję pytanie: Dlaczego tak mało jest właściwego poznania? Jakby nie można tego czynić w pozostałe dni roku, a nawet cały czas! Widzimy tutaj przykład tego, o czym pisałam wcześniej siła jaka tkwi w naszym nastawieniu. A także otwartość, jaką mamy w sobie do przeżywania dobrego. Fałszywe nastawienie to fałszywe oczekiwania, a nawet fałszywe przeżywanie. Bo jak można kochać bliźnich, być dla nich wyrozumiałymi, przebaczać im ich upadki i zapominać o nich tylko przez kilka dni w roku? Jakże to krótki czas w porównaniu z pozostałymi dniami, tygodniami, miesiącami w ciągu całego roku? Czy nie jest tak, że pragnienie, które jest w nas, sprawia chęć zaspokojenia tegoż właśnie pragnienia? Może go tak naprawdę już nie ma, tylko rutyna, przyzwyczajenie? Duchowa rutyna jest gorsza od religijności (patrz: link -2-

3 kazania David Facciolo: Chodźmy z Bogiem ). Przyzwyczailiśmy się do tej rutyny, coś jest już usytuowane, rok po roku, w tym samym czasie. I nawet nam do głowy nie przychodzi, że można inaczej, można więcej. Nawet tego nie pragniemy. Wiele osób już nie pragnie więcej, tylko to im wystarcza. Ale czy to daje życie? (czytaj: Ew. Jana 7; 37-38). I tak: wspaniały początek (narodzenie Jezusa) stał się symbolem. Symbol stał się pewnym wyznacznikiem dla nas, a nawet ograniczeniem. To nie o to przecież chodzi! Tak ważne wydarzenie sprzed ponad 2000 lat stało się symbolem, a może dla wielu już tylko symbolem, a miało być dla wszystkich początkiem wielkiej radości. W Ewangelii Łukasza 2;10 czytamy: Nie bójcie się, bo oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem wszystkiego ludu, Gdyż dziś narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan,.., początkiem innego, nowego życia. Życia, w którym Jezus jest Królem i Panem. Narodzenie Jezusa Chrystusa to był tylko początek. Późniejsze Jego życie i służba przepełnione były mocą i namaszczeniem, które zmieniało życie ludzi, spotykających Go na swojej drodze. Tak jest do dziś. Każdy, kto spotyka się z osobą Jezusa Chrystusa w swoim życiu, jest przemieniony w innego nowego człowieka. Przeżywa przebaczenie z grzechów i nowonarodzenie (czytaj więcej: Ewangelia Jana 3;3-21). Osoba, która spotyka się z Bogiem, przeżywa radość i uwielbienie dla Niego. W ostatnim czasie byłam świadkiem nowonarodzenia pewnej kobiety. To, co przeżywa, wyraziła słowami radości: Czuję się, jak bym była zakochana. Piękne, prawda? W Ewangelii Łukasza 1;21 czytamy: Albowiem On zbawi lud swój od grzechów swoich.... Jego narodzenie (to był tylko początek), życie, śmierć i zmartwychwstanie ma ogromny wpływ na życie każdego człowieka żyjącego w obecnym czasie: tu i teraz. Musimy pamiętać, że Jezus zmartwychwstał i żyje! Zatem, jak to możliwe, że w pozostałe dni roku Bóg nie ma już dostępu do tak wielu serc.czy tylko w tych kilku dniach się objawia jego dobroć i łaska? Czy tylko kilka dni w ciągu całego roku nasze serca są pobudzone do przebaczania i dobrych uczynków miłosierdzia wobec innych ludzi. To zadziwiające, jak fałszywe oczekiwania i nastawienie mogą nas ograniczać i oddzielać od prawdy. Nawet od samego Boga. Od Jezusa Chrystusa, który mówi sam o sobie: Ja jestem droga i prawda i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca tylko przeze mnie (Ew. Jana 14;6). A może jest już czas, aby zmienić nasz fałszywy sposób myślenia, nasze nieprawidłowe nastawienie do Boga i do naszego życia, a także innych ludzi? W Słowie Bożym czytamy, że: Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na wieki (List do Hebrajczyków 13;8). Jeżeli jest niezmienny, trwa na wieki, to oznacza, że w każdym czasie objawia swoją dobroć i miłosierdzie. Pomyśl, urodziłaś się ileś lat temu, co roku obchodzisz urodziny. Lubisz ten dzień? -3-

4 Może ze względu na prezenty? Ale w ciągu upływu roku Ty przecież też żyjesz, doświadczasz życia, nie tylko tego symbolicznego dnia Twych narodzin. To jest jakiś wyznacznik, określa upływ czasu, Twój wiek. Pozostałe dni też są ważne, nie tylko ten jeden dzień Twoich narodzin. Tego dnia Ty nie zmieniasz się, jesteś tą samą osobą (no może trochę starszą, ale wciąż tą samą). Jeżeli w pozostałe dni miałaś pewne zalety (o wadach nie piszę, bo nad nimi możemy pracować i staną się również zaletami:), to i tego dnia te zalety są w Tobie. Tak samo jest z Bogiem. On zawsze jest taki sam. Miłujący i dobrotliwy Ojciec, który daje wszystko, co dobre swoim dzieciom. Trwałym dobrem nasyca nas każdego dnia. Nie pozwól okradać się z tej prawdy. Niech Bóg Cię błogosławi! -4-