Jana 21,15-19 i Jakuba 4,4

Transkrypt

1 Jana 2,5-9 i Jakuba 4,4 5 οτε ουν ηριστησαν λεγει τω σιµωνι πετρω ο ιησους σιµων ιωαννου α ιωνα τσβ αγαπας µε πλεον α πλειον τσβ τουτων λεγει αυτω ναι κυριε συ οιδας οτι φιλω σε λεγει αυτω βοσκε τα αρνια µου 5 Gdy więc zjedli śniadanie, Jezus zapytał Szymona Piotra: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie bardziej niż ci? Odpowiedział: Tak, Panie! Ty wiesz, że Cię kocham. [Pan] na to: Dbaj o moje jagnięta. 5 A gdy zjedli, Jezus zapytał Szymona Piotra: Szymonie, [synu] Jonasza, miłujesz mnie bardziej niż ci? Odpowiedział mu: Tak, Panie, ty wiesz, że cię miłuję. Powiedział do niego: Paś moje baranki. 5 Gdy się posilili, Jezus zapytał Szymona Piotra: - Szymonie, synu Jana, czy kochasz mnie bardziej niż oni? Odpowiedział mu Piotr: - Tak, Panie. Ty wiesz, że cię kocham! Powiedział mu Jezus: - Paś owce moje! 6 λεγει αυτω παλιν δευτερον σιµων ιωαννου α ιωνα τσβ αγαπας µε λεγει αυτω ναι κυριε συ οιδας οτι φιλω σε λεγει αυτω ποιµαινε τα προβατα µου 6 Lecz zapytał go znów, po raz drugi: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie? Odpowiedział: Tak, Panie! Ty wiesz, że Cię kocham. [Pan] na to: Paś moje owce. 6 Zapytał go znowu, po raz drugi: Szymonie, [synu] Jonasza, miłujesz mnie? Odpowiedział mu: Tak, Panie, ty wiesz, że cię miłuję. Powiedział mu: Paś moje owce. 6 Zapytał po raz drugi: - Szymonie, synu Jana, czy mnie kochasz? Odpowiedział mu: - Tak, Panie. Ty wiesz, że cię kocham. Jezus powiedział mu: - Paś moje owieczki! 7 λεγει αυτω το τριτον σιµων ιωαννου α ιωνα τσβ φιλεις µε ελυπηθη ο πετρος οτι ειπεν αυτω το τριτον φιλεις µε και λεγει α ειπεν τσβ αυτω κυριε συ τσβ παντα συ α οιδας συ γινωσκεις οτι φιλω σε λεγει αυτω [ο α ο τσβ ιησους] α ιησους τσβ βοσκε τα προβατα µ 7 [W końcu] zapytał go po raz trzeci: Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie? Piotr zasmucił się, że go [Pan] zapytał po raz trzeci: Czy kochasz Mnie? I odpowiedział: Panie! Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham. Jezus na to: Dbaj o moje owce. 7 Zapytał go po raz trzeci: Szymonie, [synu] Jonasza, miłujesz mnie? I zasmucił się Piotr, że go zapytał po raz trzeci: Miłujesz mnie? I odpowiedział mu: Panie, ty wszystko wiesz, ty wiesz, że cię miłuję. Jezus powiedział do niego: Paś moje owce. 7 Za trzecim razem Jezus powiedział: - Szymonie, synu Jana, czy mnie kochasz? Piotr boleśnie odczuł, że Jezus trzykrotnie pyta go o to samo i odpowiedział: - Panie, ty wiesz wszystko! Ty wiesz, że cię kocham! Jezus powiedział: - Paś moje owce! 8 αµην αµην λεγω σοι οτε ης νεωτερος εζωννυες σεαυτον και περιεπατεις οπου ηθελες οταν δε γηρασης εκτενεις τας χειρας σου και αλλος σε ζωσει και οισει οπου ου θελεις

2 8 Ręczę i zapewniam cię: Gdy byłeś młodszy, sam się przepasywałeś i chodziłeś, dokąd chciałeś; lecz gdy się zestarzejesz, wyciągniesz swoje ręce, a kto inny cię przepasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz. 8 Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się i chodziłeś, gdzie chciałeś. Gdy jednak się zestarzejesz, wyciągniesz swoje ręce, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz. 2 8 Zapewniam cię, gdy byłeś młodszy, sam sobie zaciągałeś pas i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce, by kto inny cię opasał i prowadził tam, dokąd nie zechcesz pójść. 9 τουτο δε ειπεν σηµαινων ποιω θανατω δοξασει τον θεον και τουτο ειπων λεγει αυτω ακολουθει µοι 9 Powiedział to, by zaznaczyć, jaką śmiercią [Piotr] uwielbi Boga. Potem zaś powiedział: Pójdź za Mną. 9 Powiedział to, dając znać, jaką śmiercią miał uwielbić Boga. A to powiedziawszy, rzekł mu: Pójdź za mną. 9 Powiedział to, aby dać znać, jaką śmiercią Piotr przyczyni się do chwały Boga. Po tych słowach Jezus zwrócił się do niego: - Idź w moje ślady! Jakuba 4,4 4 µοιχοι τσβ και τσβ µοιχαλιδες ουκ οιδατε οτι η φιλια του κοσµου εχθρα του θεου εστιν ος εαν α αν τσβ ουν βουληθη φιλος ειναι του κοσµου εχθρος του θεου καθισταται 4 Wiarołomni, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem, to wrogość wobec Boga? Jeśli więc kto chce być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga. 4 Cudzołożnicy i cudzołożnice, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem jest nieprzyjaźnią z Bogiem? Jeśli więc ktoś chce być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga. 4 Wy, odstępcy! Czy nie wiecie, że przyjaźń z tym światem prowadzi do nieprzyjaźni z Bogiem? Ktokolwiek więc chciałby przyjaźnić się z tym światem, staje się nieprzyjacielem Boga.

3 Jana 5,2-4 GR V PB D PUB G Ws p_n T 2 αυτη εστιν η εντολη η εµη ινα αγαπατε αλληλους καθως ηγαπησα υµας 2 Oto jest moje przykazanie: Miłujcie się nawzajem, jak Ja was umiłowałem. 2 To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, jak i ja was umiłowałem. 2 To jest moje przykazanie: Tak się wzajemnie kochajcie, jak ja was ukochałem! GR V PB D PUB G Ws p_n T 3 µειζονα ταυτης αγαπην ουδεις εχει ινα τις την ψυχην αυτου θη υπερ των φιλων αυτου 3 Większej miłości nikt nie ma nad tę, jak gdy ktoś swoją duszę oddaje za swoich przyjaciół. 3 Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś oddaje swoje życie za swoich przyjaciół. 3 Nikt nie kocha bardziej niż ten, kto życie swoje oddaje za przyjaciół. GR V PB D PUB G Ws p_n T 4 υµεις φιλοι µου εστε εαν ποιητε α α οσα τσβ εγω εντελλοµαι υµιν 4 Wy jesteście moimi przyjaciółmi, jeśli czynicie to, co wam przykazuję. 4 Wy jesteście moimi przyjaciółmi, jeśli robicie to, co wam przykazuję. 4 Jesteście moimi przyjaciółmi, jeśli postępujecie zgodnie z moim przykazaniem.

4 Hebrajczyków,4-4 4 τοσουτω κρειττων γενοµενος των αγγελων οσω διαφορωτερον παρ αυτους κεκληρονοµηκεν ονοµα 4 i stał się o tyle ważniejszym od aniołów, o ile wspanialsze od nich odziedziczył imię. 4 I stał się o tyle wyższy od aniołów, o ile znamienitsze od nich odziedziczył imię. 4 Przez to okazał się potężniejszy od aniołów i odziedziczył imię, które przewyższa imiona anielskie. 5 τινι γαρ ειπεν ποτε των αγγελων υιος µου ει συ εγω σηµερον γεγεννηκα σε και παλιν εγω εσοµαι αυτω εις πατερα και αυτος εσται µοι εις υιον 5 Do którego bowiem z aniołów [Bóg] powiedział kiedykolwiek: Ty jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem? I gdzie indziej: Ja będę mu Ojcem, a On będzie mi Synem? 5 Do którego bowiem z aniołów powiedział kiedykolwiek: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem? I znowu: Ja będę mu Ojcem, a on będzie mi Synem? 5 Do żadnego z aniołów nie powiedział Bóg: Ty jesteś moim Synem, ja dzisiaj dałem ci życie. I jeszcze: Będę dla niego Ojcem, On będzie dla mnie Synem. 6 οταν δε παλιν εισαγαγη τον πρωτοτοκον εις την οικουµενην λεγει και προσκυνησατωσαν αυτω παντες αγγελοι θεου 6 A gdy znowu wprowadza Pierworodnego na świat, mówi: Niech Jemu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży. 6 I znowu, gdy wprowadza pierworodnego na świat, mówi: Niech mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boga. 6 A gdy sprowadza pierworodnego na świat, mówi: Niech mu oddadzą hołd wszyscy aniołowie Boży. 7 και προς µεν τους αγγελους λεγει ο ποιων τους αγγελους αυτου πνευµατα και τους λειτουργους αυτου πυρος φλογα 7 O aniołach wprawdzie powiedziano: On swych aniołów czyni wichrami, a swoje sługi płomieniami ognia; 7 O aniołach zaś mówi: On czyni swoich aniołów duchami, a swoje sługi płomieniami ognia. 7 O aniołach zaś mówi: On sprawia, że anioły stają się jak wicher, a jego słudzy - jak płomień ognia. 8 προς δε τον υιον ο θρονος σου ο θεος εις τον αιωνα του αιωνος και α ραβδος τσβ ευθυτητος τσβ η ραβδος α της α ευθυτητος α ραβδος της βασιλειας σου 8 lecz o Synu: Twój tron, o Boże, na wieki wieków, Berłem prawości berło Twojego Królestwa. 8 Lecz do Syna [mówi]: Twój tron, o Boże, na wieki wieków, berłem sprawiedliwości [jest] berło twego królestwa. 8 O Synu natomiast: Tron twój, o Boże, na wieki wieków, a twe królewskie berło włada sprawiedliwie.

5 2 9 ηγαπησας δικαιοσυνην και εµισησας ανοµιαν δια τουτο εχρισεν σε ο θεος ο θεος σου ελαιον αγαλλιασεως παρα τους µετοχους σου 9 Ukochałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś bezprawie; Dlatego Twój Bóg namaścił Cię, o Boże, olejkiem radości jak żadnego z twoich towarzyszy. 9 Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość, dlatego namaścił cię, o Boże, twój Bóg olejkiem radości bardziej niż twoich towarzyszy. 9 Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś bezprawie. Dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił cię oliwą jak na wesele, wyróżniając cię spośród towarzyszy. 0 και συ κατ αρχας κυριε την γην εθεµελιωσας και εργα των χειρων σου εισιν οι ουρανοι 0 Oraz: Ty, Panie, na początku założyłeś fundamenty ziemi i niebiosa są dziełem Twoich rąk; 0 Oraz: Ty, Panie, na początku założyłeś [fundamenty] ziemi, a niebiosa są dziełem twoich rąk. 0 I: Ty, Panie, na początku położyłeś fundamenty Ziemi, a niebiosa są dziełem twoich rąk. αυτοι απολουνται συ δε διαµενεις και παντες ως ιµατιον παλαιωθησονται one przeminą, a Ty pozostaniesz, wszystkie jak szata ulegną zużyciu, One przeminą, ale ty zostaniesz i wszystkie jak szata się zestarzeją; One przeminą, ale ty trwasz wiecznie. Wszyscy się starzeją jak zużyta szata, 2 και ωσει περιβολαιον ελιξεις αυτους ως α ιµατιον α και αλλαγησονται συ δε ο αυτος ει και τα ετη σου ουκ εκλειψουσιν 2 jak płaszcz je zwiniesz, jak okrycie - i doznają przemiany; lecz Ty jesteś ten sam i nie skończą się Twoje lata. 2 I jak płaszcz je zwiniesz, i zostaną odmienione. Ty zaś jesteś ten sam, a twoje lata się nie skończą. 2 A ty ich zwiniesz jak opończę i zmienisz, jak się zmienia odzież. Ty jednak jesteś zawsze ten sam, 3 προς τινα δε των αγγελων ειρηκεν ποτε καθου εκ δεξιων µου εως αν θω τους εχθρους σου υποποδιον των ποδων σου 3 Do którego z aniołów powiedział też kiedykolwiek: Usiądź po mojej prawicy, aż położę Twoich nieprzyjaciół jako podnóżek dla Twoich stóp? 3 Do którego też z aniołów kiedykolwiek powiedział: Siądź po mojej prawicy, aż położę twoich nieprzyjaciół jako podnóżek pod twoje stopy? 3 Do żadnego z aniołów nie powiedział nigdy: Zasiądź po prawicy mojej, dopóki twoich wrogów nie rzucę ci do nóg. 4 ουχι παντες εισιν λειτουργικα πνευµατα εις διακονιαν αποστελλοµενα δια τους µελλοντας κληρονοµειν σωτηριαν 4 Czy nie są oni wszyscy duchami do posług, posyłanymi do pomocy tym, którzy

6 mają odziedziczyć zbawienie? 4 Czy nie są oni wszyscy duchami służebnymi, posyłanymi, by służyć tym, którzy mają odziedziczyć zbawienie? 4 Kim są więc aniołowie? Wszyscy oni są duchami, które służą Bogu, a on posyła ich do tych, którzy mają uczestniczyć w zbawieniu. 3

7 Koryntian 3,4-8 4 η αγαπη µακροθυµει χρηστευεται η αγαπη ου ζηλοι [η α η τσβ αγαπη] α αγαπη τσβ ου περπερευεται ου φυσιουται 4 Miłość czeka cierpliwie, miłość postępuje uprzejmie, nie zazdrości, miłość się nie wynosi, nie jest nadęta, 4 Miłość jest cierpliwa, jest życzliwa. Miłość nie zazdrości, nie przechwala się, nie unosi się pychą; 4 Kto kocha - jest cierpliwy i pełen dobroci, kto kocha - nie zazdrości, nie chełpi się, nie unosi pychą, 5 ουκ ασχηµονει ου ζητει τα εαυτης ου παροξυνεται ου λογιζεται το κακον 5 nie zachowuje się niestosownie, nie szuka swojej [korzyści], nie jest porywcza, nie zlicza sobie złego, 5 Nie postępuje nieprzyzwoicie, nie szuka swego, nie jest porywcza, nie myśli [nic] złego; 5 jest zawsze taktowny, nie szuka własnej korzyści, nie wybucha gniewem, swych krzywd nie dochodzi, 6 ου χαιρει επι τη αδικια συγχαιρει δε τη αληθεια 6 nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz dzieli radość z prawdy; 6 Nie raduje się z niesprawiedliwości, ale raduje się z prawdy; 6 nie cieszy się z niesprawiedliwości, tylko razem z innymi raduje się z prawdy. 7 παντα στεγει παντα πιστευει παντα ελπιζει παντα υποµενει 7 wszystko zakrywa, wszystkiemu wierzy, ze wszystkim wiąże nadzieje, wszystko przetrzymuje. 7 Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, wszystkiego się spodziewa, wszystko przetrzyma. 7 Kto kocha - każdego ochrania, każdemu wierzy, każdemu ufa, każdego cierpliwie znosi. 8 η αγαπη ουδεποτε πιπτει α εκπιπτει τσβ ειτε δε προφητειαι καταργηθησονται ειτε γλωσσαι παυσονται ειτε γνωσις καταργηθησεται 8 Miłość nigdy nie ustaje; jeśli natomiast chodzi o proroctwa - zostaną spełnione; jeśli o języki - skończą się, jeśli o poznanie - straci swoją ważność. 8 Miłość nigdy nie ustaje. Bo choć są proroctwa, przeminą; choć języki, ustaną; choć wiedza, obróci się wniwecz. 8 Miłość nigdy nie przemija. Choć stracą swój sens proroctwa, ustanie dar języków, wiedza utraci znaczenie.

8 2 Piotr,5-9 5 και αυτο τουτο δε σπουδην πασαν παρεισενεγκαντες επιχορηγησατε εν τη πιστει υµων την αρετην εν δε τη αρετη την γνωσιν 5 I właśnie dlatego, przykładając wszelkie staranie, dostarczcie waszej wierze cnoty, cnocie zaś poznania, 5 Dlatego też, dokładając wszelkich starań, dodajcie do waszej wiary cnotę, do cnoty poznanie; 5 Dlatego starajcie się usilnie, by waszej wierze towarzyszyła cnota, a cnocie poznanie, 6 εν δε τη γνωσει την εγκρατειαν εν δε τη εγκρατεια την υποµονην εν δε τη υποµονη την ευσεβειαν 6 poznaniu zaś opanowania, opanowaniu zaś wytrwałości, wytrwałości zaś pobożności, 6 Do poznania powściągliwość, do powściągliwości cierpliwość, do cierpliwości pobożność; 6 poznaniu wstrzemięźliwość, wstrzemięźliwości cierpliwość, cierpliwości pobożność, 7 εν δε τη ευσεβεια την φιλαδελφιαν εν δε τη φιλαδελφια την αγαπην 7 pobożności zaś braterstwa, braterstwu zaś miłości. 7 Do pobożności braterską życzliwość, a do życzliwości braterskiej miłość. 7 pobożności braterska życzliwość, życzliwości miłość. 8 ταυτα γαρ υµιν υπαρχοντα και πλεοναζοντα ουκ αργους ουδε ακαρπους καθιστησιν εις την του κυριου ηµων ιησου χριστου επιγνωσιν 8 Gdy te bowiem będą u was obecne i pomnażające się, to nie dopuszczą, abyście byli bezczynni i bezowocni w [prawdziwym] poznaniu naszego Pana Jezusa Chrystusa. 8 Gdy bowiem będą one w was, i to w obfitości, to nie uczynią was bezczynnymi ani bezowocnymi w poznawaniu naszego Pana Jezusa Chrystusa. 8 Jeśli to będziecie pielęgnować i pomnażać, to wasze poznanie Jezusa Chrystusa, naszego Pana, przyniesie owoc w postaci czynów. 9 ω γαρ µη παρεστιν ταυτα τυφλος εστιν µυωπαζων ληθην λαβων του καθαρισµου των παλαι αυτου αµαρτιων 9 Bo komu ich brak, ten jest ślepy, krótkowzroczny - zapomniał o oczyszczeniu od dawnych swoich grzechów. 9 Kto zaś ich nie ma, jest ślepy, krótkowzroczny i zapomniał, że został oczyszczony ze swoich dawnych grzechów. 9 Komu zaś tego brak, jest tak krótkowzroczny, że nic nie widzi i zapomniał, że został oczyszczony ze swoich dawnych grzechów.

9 Rzymian 8,26-27 i Koryntian 2,4-26 ωσαυτως δε και το πνευµα συναντιλαµβανεται τη α ταις τσβ ασθενεια α ασθενειαις τσβ ηµων το γαρ τι προσευξοµεθα β προσευξωµεθα ατσ καθο δει ουκ οιδαµεν αλλα α αλλ τσβ αυτο το πνευµα υπερεντυγχανει υπερ τσβ ηµων τσβ στεναγµοις αλαλητοις 26 Podobnie i Duch wspiera nas w naszej słabości; nie wiemy bowiem, o co się modlić, jak należy, ale sam Duch wstawia się [za nami] w niewysłowionych westchnieniach. 26 Podobnie i Duch dopomaga naszej słabości. Nie wiemy bowiem, o co powinniśmy się modlić, jak trzeba, ale sam Duch wstawia się za nami w niewysłowionych westchnieniach. 26 Gdy jesteśmy słabi, Duch śpieszy nam z pomocą. Nie wiemy bowiem, jak i o co się modlić, lecz Duch przyczynia się za nami w westchnieniach, które nie dadzą się wyrazić słowami. 27 ο δε εραυνων α ερευνων τσβ τας καρδιας οιδεν τι το φρονηµα του πνευµατος οτι κατα θεον εντυγχανει υπερ αγιων 27 Ten zaś, który bada serca, wie, jaki jest zamysł Ducha, gdyż zgodnie [z myślą] Bożą wstawia się za świętymi. 27 A ten, który bada serca, wie, jaki jest zamysł Ducha, ponieważ według [woli] Boga wstawia się za świętymi. 27 Bóg, który przenika serca ludzkie, zna te pragnienia Ducha, który zgodnie z wolą Boga przyczynia się za wierzącymi. Koryntian 2,4-4 διαιρεσεις δε χαρισµατων εισιν το δε αυτο πνευµα 4 Różnorodne zaś są dary łaski, lecz Duch ten sam; 4 A różne są dary, lecz ten sam Duch. 4 Dary są różne, ale Duch jest jeden. 5 και διαιρεσεις διακονιων εισιν και ο αυτος κυριος 5 i różnorodne są posługi, lecz Pan ten sam; 5 Różne też są posługi, lecz ten sam Pan. 5 Różne są też rodzaje służby, ale Pan jest jeden. πασιν 6 και διαιρεσεις ενεργηµατων εισιν ο δε αυτος εστιν τσβ θεος ο ενεργων τα παντα εν 6 różne też są działania, lecz ten sam Bóg, który działa na rzecz wszystkiego we wszystkich. 6 I różne są działania, lecz ten sam Bóg, który sprawia wszystko we wszystkich. 6 Podobnie różne są sposoby działania, ale Bóg jest jeden i wszystko jest wynikiem jego działania.

10 7 εκαστω δε διδοται η φανερωσις του πνευµατος προς το συµφερον 7 Każdemu natomiast dawany jest przejaw Ducha dla wspólnej korzyści. 7 A każdemu jest dany przejaw Ducha dla [wspólnego] pożytku. 7 W każdym z nas przejawia się moc Ducha dla wspólnego dobra. 2 8 ω µεν γαρ δια του πνευµατος διδοται λογος σοφιας αλλω δε λογος γνωσεως κατα το αυτο πνευµα 8 Z jednej strony bowiem za pośrednictwem Ducha dawane jest Słowo mądrości, z drugiej kolejnemu, według tego samego Ducha, Słowo rozpoznania, 8 Jednemu bowiem przez Ducha jest dana mowa mądrości, drugiemu mowa wiedzy przez tego samego Ducha; 8 Komuś na przykład Duch daje umiejętność przemawiania zrozumiale, innemu ten sam Duch udziela daru poznawania, 9 ετερω δε τσβ πιστις εν τω αυτω πνευµατι αλλω δε χαρισµατα ιαµατων εν τω ενι α αυτω τσβ πνευµατι 9 innemu wiara w tym samym Duchu, kolejnemu dary łaski uzdrowień w tym jednym Duchu, 9 Innemu wiara w tym samym Duchu, innemu dar uzdrawiania w tym samym Duchu; 9 jeszcze innego ten sam Duch obdarza wiarą albo mocą uzdrawiania. 0 αλλω δε ενεργηµατα δυναµεων αλλω [δε] α δε τσβ προφητεια αλλω [δε] α δε τσβ διακρισεις πνευµατων ετερω δε τσβ γενη γλωσσων αλλω δε ερµηνεια γλωσσων 0 kolejnemu działania [związane z przejawami] mocy, kolejnemu zaś proroctwo, kolejnemu natomiast rozróżnienie duchów, innemu rodzaje języków, kolejnemu wykład języków - 0 Innemu [dar] czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozróżnianie duchów, innemu różne [rodzaje] języków, a innemu tłumaczenie języków. 0 Jedni otrzymują zdolność czynienia cudów, inni dar prorokowania lub rozróżniania tego, co naprawdę pochodzi od Ducha, a co nie; jedni otrzymują dar modlitwy w niezwykłych językach, a inni dar ich tłumaczenia. παντα δε ταυτα ενεργει το εν και το αυτο πνευµα διαιρουν ιδια εκαστω καθως βουλεται wszystko to zaś sprawia jeden i ten sam Duch, rozdzielając każdemu poszczególnie, jak chce. A to wszystko sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu z osobna, jak chce. Wszystkie te dary pochodzą jednak od tego samego Ducha, który ich udziela różnym ludziom tak, jak chce.