BIULETYN INFORMACYJNY

Transkrypt

1 BIULETYN INFORMACYJNY KOŚCIÓŁ EWANGELICZNYCH CHRZEŚCIJAN ZBÓR W BYDGOSZCZY ul. Czerwonego Krzyża 46, Bydgoszcz sekretariat: tel , kechbydgoszcz@op.pl, Internet: facebook.com/kech.bydgoszcz Nr konta bankowego: MARZEC 2019 (NR 136) Ewangelia Mateusza 4,12-17 Ewangelia ta zawiera religijne uwagi na temat początku działalności Chrystusa. Ewangelie zostały napisane nie dla zaspokojenia ciekawości ludzi zainteresowanych działalnością Jezusa, ale do rozbudzenia i ugruntowania wiary w Mesjasza. Ewangelista Jan zakończył swoją ewangelię słowami: Wiele innych cudów uczynił Jezus wobec uczniów, które nie są spisane w tej księdze; te zaś są spisane, abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Boga, i abyście wierząc mieli żywot w imieniu jego (J 20,30.31). Jaką więc prawdę dla rozbudzenia naszej wiary pragnie przekazać nam ewangelista Mateusz w tym fragmencie? Mateusz pisze, że Pan Jezus rozpoczął swoją ewangelizacyjną działalność w Kafaranaum. Dlaczego nie w Nazarecie, gdzie się wychowywał i mieszkał? Dlaczego nie w Jerozolimie, w centrum religijnego życia ówczesnego judaizmu? Czy Kafarnaum czymś się wyróżniało, że Jezus uznał je za godne, aby w nim odbyła się inauguracja nauczania i głoszenia Królestwa Bożego? Kafarnaum znajdowało się na pograniczu, między ziemią pokolenia Naftalego a ziemią Zebulona. W czasach Jezusa miasto było zamieszkałe głównie przez pogan, zwolenników życia na sposób grecki. A więc nie przypadkowo Pan Jezus rozpoczął swoją działalność w tym niewielkim miasteczku. Decyzja Jezusa związana była z wolą Boga, wyrażoną jak słyszeliśmy przez proroka Izajasza. Jezus przenosząc się z Nazaretu do Kafarnaum podporządkował się woli swojego Ojca. Znał ją i uznał za stosowne wypełnić słowa proroka Pańskiego. Czytając ewangelie poznajemy, że Jezus od dzieciństwa podporządkowany był woli Ojca i tak postępował, aby w Jego życiu i na Jego osobie wypełniła się wola Boża. Jako dwunastoletni młodzieniec powiedział do Marii i Józefa: Czemu mnie szukaliście? Czyż nie wiedzieliście, że w tym, co jest Ojca mego, Ja być muszę? (Łk 2,49). Samarytance przy studni

2 Jakubowej powiedział zaś: Moim pokarmem jest pełnić wolę tego, który mnie posłał, i dokonać jego dzieła (J 4,34). W przeddzień zaś swojej śmierci modlił się na Górze Oliwnej: Abba, Ojcze! Ty wszystko możesz, oddal ten kielich ode mnie; wszakże nie co Ja chcę, ale co Ty (Mk 14,36). Nam zaś Jezus nakazał modlić się: Bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Jeśli jesteśmy przez naszego Zbawiciela wezwani do naśladowania Go, to wezwanie to obejmuje naśladowanie Go we wszystkich przejawach życia, zarówno w sferze życia duchowego, jak w postępowaniu. Pan nasz znał wolę Boga wyrażoną w słowach ksiąg Starego Testamentu i podporządkował się tej woli. Abyśmy w pełni podporządkowani byli naszemu Ojcu niebieskiemu, musimy poznać Jego wolę, a poznać ją możemy tylko wówczas, kiedy znać będziemy Słowo naszego Boga. Słuchanie Słowa Bożego w niedziele i święta nie wystarczy. Konieczne jest codzienne, solidne studium Pisma Świętego. Pochylanie się nad Słowem Bożym, rozmyślanie o tym, co ono mówi, szukanie w nim świadectwa o Chrystusie, rozpoznawanie drogi Bożej otwiera przed nami Boże myśli o nas i Bożą wolę względem nas, ale też poznanie tego, czego Bóg od nas wymaga, czego się spodziewa, co w naszym postępowaniu służy zbliżeniu do Niego. Kiedy zmarł sługa Boży Mojżesz, Bóg powiedział do Jozuego: Niechaj nie oddala się księga tego zakonu od twoich ust, ale rozmyślaj o niej we dnie i w nocy, aby ściśle czynić wszystko, co w niej jest napisane, bo wtedy poszczęści się twojej drodze i wtedy będzie ci się powodziło (Joz 1,8). Psalmista Pański wyznawał: Wstaję przed świtem i wołam o pomoc: Oczekuję na słowo twoje. Budzę się, zanim zaświta, aby rozmyślać nad słowem twoim (Ps 119, ). Może nie potrzebna jest nam aż tak wielka gorliwość, którą widzimy u psalmisty, ale musimy zdawać sobie sprawę z tego, że im częściej sięgać będziemy po Biblię, tym bliższy będzie nam Bóg i coraz lepiej będziemy poznawali Bożą wolę. Poznawać wolę Bożą to początek dobrej, wiodącej do Boga drogi, jednakże niezbędne jest podporządkowanie się Bożej woli. Pamiętajmy na słowa Pana Jezusa, które powiedział w Kazaniu na Górze: Nie każdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios; lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie. W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów? A wtedy im powiem: Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie (Mt 7,21-23). Ale powróćmy do zasadniczego wątku ewangelii. Mówi ona o podporządkowaniu się Chrystusa Bożej woli, bowiem zgodnie z zapowiedzią proroka Izajasza nad żyjącymi w krainie ciemności, zaświeci światłość. To budzi w nas wiarę i umacnia ją. Zbawcza wola Boża wypowiedziana przed wiekami, oto w Chrystusie, który ze swoją działalnością wkracza na arenę dziejów, znajduje wypełnienie. Jezus rozpoczynając swoją działalność, głosząc nadejście Królestwa Bożego, daje już wyraz temu, co u końca Jego ziemskiej drogi dokona się na Golgocie. Ewangelista Mateusz przypominając słowa proroka Izajasza, który w kontekście dziejów, których był świadkiem, przypomina Bożą zapowiedź wybawienia tych, którzy w Galilei żyli w ciemności, trwodze, strachu przed zagładą z ręki najemcy. Ale tym samym 2

3 pozwala nam on spojrzeć na nasze zbawienie, jako kontynuację Bożych obietnic danych Izraelowi w ciągu jego historii. Bóg jest niezmienny, zawsze łaskawie pochylający się nad swoim ludem, zawsze niosący pomoc w chwilach trudnych i ciężkich. Dzisiaj w świetle zapowiedzi Izajasza my możemy spoglądać na czyn Jezusa Chrystusa, jako na zbawcze wydarzenie i ufać Bogu, utwierdzać się w wierze, że i nad nami, naszymi mrokami zajaśniała światłość naszego Zbawiciela. Według relacji ewangelisty Matusza, Jezus rozpoczynając swoją działalność w galilejskim Kafarnaum, dał wyraz temu, że to właśnie On, a nie kto inny jest ową światłością, rozpraszającą mroki ciemności. Jezus powiedział kiedyś, że został posłany do owiec, które zginęły z domu izraelskiego. Ale rozpoczynając swoją działalność właściwie idzie nie tylko do Izraelitów, ale idzie także do pogan, bo jest światłością dla wszystkich. Dał temu wyraz w słowach wypowiedzianych na dziedzińcu jerozolimskiej świątyni, kiedy głośno wołał: Ja jestem światłością świata; kto idzie za mną, nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światłość żywota (J 8,12). Biblijna metafora światła jest tak bogata, że nie sposób wyczerpać jej bogactwa. Gdzie jest światło, tam jest życie, gdzie brak światła, życie zamiera, bowiem większość organizmów żywych do życia i rozwoju potrzebuje światła. Kiedy Jezus mówi o sobie, że jest światłością świata, to znaczy to, że jest On światłem życia Bożego. Dlatego ewangelista Jan napisał, że w nim było życie, a życie było światłością ludzi (J 1,4). Kiedy Chrystus wkracza w nasze życie, wtedy staje się ono jaśniejsze i pełniejsze, bo On mroki naszego życia zamienia w światło. Kiedy wkracza w nasze serca, smutek zamienia się w radość, niepokój i niepewność w pokój i pewność zwycięstwa nad słabościami i ciemnością świata. W Chrystusie, w światłości świata wszystko staje się nowe. I tego doświadczamy każdego dnia. Nasze doświadczenie wiary uczy nas zaufania i nakłania do szukania Tego, który jest wypełnieniem woli Bożej i światłem dla duszy. p.o. pastora Piotr Borkowski Informacje o spotkaniach Niedzielne nabożeństwa (godz. 10:00) r. kazanie: br. p.o. pastora Piotr Borkowski; r. kazanie: br. Daniel Modnicki; r. kazanie: pastor senior Zdzisław Józefowicz; r. kazanie: br. Sebastian Kalinowski; r. kazanie: br. Roman Woźniak. Po każdym niedzielnym nabożeństwie zapraszamy wszystkich obecnych do sali kominkowej lub mniejszej sali na parterze na nieformalne rozmowy i dyskusje przy kawie i herbacie. Prosimy o wyłączenie telefonów komórkowych podczas nabożeństwa!!! Czwartkowe studium biblijne (godz. 18:00) Zapraszamy na spotkania odbywające się w formie studium biblijnego. 3

4 Spotkania comiesięczne spotkanie siostrzane r. o godz. 16:00; spotkanie braterskie r. o godz. 11:00; spotkanie dla dzieci Owcza Paka r. od godz. 11:00 do 16:00 Pozostałe spotkania cykliczne szkółka niedzielna w każdą niedzielę, po pierwszej części nabożeństwa, wypełnionej uwielbieniem poprzez śpiew (około godz. 10:30) dzieci ze szkoły podstawowej przechodzą do sali naprzeciwko kaplicy, skąd jedna grupa (klasy I-III) przechodzi do budynku obok, a druga (klasy IV-VII) zostaje. W sprawie pytań i informacji odnośnie szkółek prosimy kontaktować się z Leszkiem Kowalikiem, kom i Katarzyną Bronsart, kom ; Dziupla malucha w czasie nabożeństwa rodzice z dziećmi w wieku od 0 do 6 lat mogą przejść do pomieszczenia na I piętrze, gdzie można wysłuchać przebiegu nabożeństwa przez głośnik; dzieci w wieku 5-6 lat mają krótką lekcję biblijną (trwa 15 min.) w pokoju pastorskim, potem są odprowadzane do Dziupli malucha na I piętrze; prosimy przyprowadzić dzieci po uwielbieniu w kaplicy (ok. godz. 10:30); młodzież i studenci spotkania dla młodzieży i studentów według bieżących ustaleń w podziemiach budynku zboru; w programie każdego spotkania, wspólne śpiewanie, wykłady ze słowa Bożego, zabawy integracyjne, czas rozmów i nawiązywania relacji; kontakt: Leszek Kowalik, kom oraz Monika Wojciechowska, kom ; studenci spotkania studenckie odbywają się również w każdą środę o godz. 19:00 u Darii i Filipa Harasimów, kom ; 4 Ogłoszenia Ogólne Zebranie Członków Zboru Zebranie odbędzie się r. po nabożeństwie. Zapraszamy do przybycia wszystkich członków oraz kandydatów na członków. Zachęcamy również do postu w poprzedzającą sobotę. Dyżur pastorski 14 i r. w godz. 16:00-18:00 będzie miał miejsce dyżur pastorski. Modlimy się o pełniącego obowiązki pastora i jego rodzinę, pastora seniora i jego rodzinę, Radę Zboru, dzieci i młodzież, grupy uwielbiające i wszelkie inne służby, chorych: s. Jadwigę Jabłońską, s. Donatę Klimas, s. Genowefę Muranty, s. Krystynę Nuncek, s. Zofię Roeding, br. Włodzimierza Wolnego.

5 Gratulacje Gratulujemy siostrze Magdalenie Borkowskiej i jej mężowi bratu Mariuszowi z powodu narodzin syna Mateusza. Gratulujemy siostrze Darii Harasim i jej mężowi Filipowi z powodu narodzin córki Jagody. Przeminie morze słone, bezkresne, zachody słońca późne i wczesne, przeminie w polu zajączek płowy, igliwiem pachnący lasek sosnowy, przeminą marzenia, myśli nasze, z czarnym dziobkiem maleńki ptaszek, przeminą róże w babci ogródku, przeminą łzy radości i smutku, Przeminie Dlaczego Bóg milczy? (cz. 1) przeminie pośpiech i gwar na ziemi, przeminie zima i my przeminiemy. Panie Jezu, wszystko przeminie, nawet ten wierszyk, co z serca płynie. Srebrny księżyc wisi na niebie. Chcę, Panie Jezu, uchwycić się Ciebie. Pójdziemy razem przez ziemską dolinę do domu Ojca, co nie przeminie. Aleksandra Kosztowniak z Brzegu Wilhelm Busch WSTĘP Na świecie dzieją się straszne rzeczy! Szedłem raz ulicami Essen było to chyba w 1937 roku i nagle zobaczyłem idącego mi naprzeciw 16-letniego chłopca. Był strasznie wzburzony. Ponieważ znałem go z mojej pracy z młodzieżą, zatrzymałem się i pytam: Co ci jest?. Opowiedział mi, że zawleczono go do szpitala i wysterylizowano, ponieważ jego matka była Żydówką. A gdy wrócił do domu, nie zastał już rodziców. Nigdy ich już nie zobaczył. Ojca aresztowano, matkę wywieziono do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Udało mi się przemycić tego chłopca do Holandii, skąd wyjechał do Ameryki. Nigdy jednak nie zapomnę jego wzburzonej twarzy i słów: Zawlekli mnie do szpitala i wysterylizowali, bo moja matka jest Żydówką. A kiedy wróciłem do domu, moich rodziców już nie było. Takie rzeczy zdarzały się tysiące razy. I człowiek zaczyna pytać: A Bóg? Gdzie jest Bóg? Czy nie ma na to nic do powiedzenia? Dlaczego Bóg milczy? W Kolonii chory psychicznie wdarł się da szkoły podstawowej i miotaczem ognia zabił dwanaścioro małych dzieci. I znowu musimy zadawać sobie pytanie: A Bóg? Dlaczego Bóg milczy? Albo ta młoda kobieta, która ma raka. Powoli i w strasznych męczarniach odchodzi od swoich dzieci. Kto to razem z nią przeżywał, ten musi zapytać: A Bóg? Dlaczego Bóg milczy? Jest wielu ludzi, którzy mogliby opowiedzieć tu różne historie ze swego życia i spytać na końcu: A gdzie był wtedy Bóg? Dlaczego milczał? Poeta niemiecki Friedrich Schiller w wierszu Do przyjaciół napisał, że ponad gwiaździstym niebem musi mieszkać kochany Ojciec. Dzisiejszy człowiek skłonny jest mniemać, że nad gwiaździstym niebem nie może mieszkać żaden kochany ojciec! 5

6 Ten, kto zaczyna zadawać sobie pytania: gdzie jest Bóg? Dlaczego do tego dopuścił? Dlaczego milczy, gdy dzieją się takie straszne rzeczy? może dojść do punktu, w którym zaświta mu niebezpieczna myśl: a może Boga wcale nie ma? Może niebo jest puste? Może rację mają ateiści? Moi przyjaciele, ten, komu przyszły do głowy takie myśli, powinien wpaść w panikę. Gdyby prawdą było, że Boga nie ma, to byłoby to przerażające. Wtedy, my, ludzie my, bestie! bylibyśmy pozostawieni samym sobie. Bylibyśmy jak zagubione dzieci, które nie mogą trafić do domu. Nie ma Boga? To byłoby okropne! Kiedy mi ktoś mówi, że jest ateistą, odpowiadam: nie wiesz, co mówisz! Nic nad nami? Pozostawieni samym sobie? Sami ze sobą? Nie ma nic groźniejszego dla człowieka niż drugi człowiek, no nie? Rzymianie mieli takie przysłowie: Homo homini lupus", co znaczy człowiek człowiekowi wilkiem straszne. Nie zliczę, ile razy jako pastor słyszałem te pytania: Jak Bóg może do tego dopuszczać? Dlaczego milczy?. A ponieważ tak często byłem pytany, chcę teraz na to odpowiedzieć. Z góry jednak muszę was uprzedzić: nie jestem osobistym sekretarzem Pana Boga. Nie zwierzał mi się, jakie ma plany, ani nie podyktował ich do stenogramu. Rozumiecie, co chcę przez to powiedzieć? Właściwie, to trochę głupio zadawać takie pytania, jak gdybyśmy mogli zrozumieć Boga. Bóg, jakiego ja mógłbym zrozumieć, byłby najwyżej dziekanem albo superintendentem. Bo tych to ja jeszcze mogę zrozumieć. Ale gdybym mógł zrozumieć Boga, to nie byłby On bogiem. W Biblii czytamy, że Bóg powiedział kiedyś: Bo myśli moje, to nie myśli wasze, a drogi wasze, to nie drogi moje. To bardzo jasne i pouczające. Dzięki Biblii zrozumiałem jednak pewne sprawy i chciałbym teraz w miarę moich możliwości odpowiedzieć na pytanie: Dlaczego Bóg milczy?. 1. Z GRUNTU FAŁSZYWE POSTAWIENIE PYTANIA Przede wszystkim chciałbym powiedzieć, że pytanie: Dlaczego Bóg milczy?, jest postawione opacznie. Przy tak postawionym pytaniu można by wyobrazić sobie salę sądową, gdzie na krześle sędziowskim siedzi pastor Busch, a na ławie oskarżonych siedzi Bóg. I my mówimy: Niech oskarżony powie, dlaczego pozwala na to wszystko? Dlaczego milczy?. Chciałbym postawić sprawę zupełnie jasno: takiego Boga, który pozwoliłby nam zasiadać na krześle sędziowskim, a sam usiadłby na ławie oskarżonych takiego Boga nie ma! Pamiętam taką kapitalną scenę z czasów, gdy byłem młodym pastorem. Mając 27 lat przybyłem do Essen w czasie, gdy wybuchł tam strajk górników. Ludzie byli bardzo wzburzeni. Pewnego dnia przechodziłem przez jakiś plac i zobaczyłem mężczyznę stojącego na skrzyni. Naokoło stał tłum ludzi, a on wygłaszał gwałtowne przemówienie. Mówił o głodnych dzieciach, wyzysku, niskich płacach i bezrobociu. Ujrzał mnie nagle, poznał i wrzasnął: Ha, jest tu klecha! Chodź tu!. No, ja przeważnie przyjmuję uprzejme zaproszenia, więc przybliżyłem się. Mężczyźni rozstępowali się przede mną, tak że doszedłem aż do mówcy. Stałem teraz w tłumie około stu górników. Muszę przyznać, że czułem się trochę dziwnie na uniwersytecie nie przygotowano mnie na takie 6

7 sytuacje. A ten tam na skrzyni zaczął: Słuchaj no, klecho! Jeżeli Bóg jest, ja tam nie wiem, może i jest, to kiedy umrę, stanę przed Nim i powiem Mu, tu podniósł głos do krzyku 'Dlaczego dopuściłeś do tego, że ludzi na polu bitwy rozszarpywało na strzępy? Dlaczego pozwalasz, żeby dzieci marły z głodu, kiedy inni wyrzucają jedzenie, bo mają za dużo? Dlaczego pozwalasz, żeby ludzie zdychali na raka? Dlaczego? Dlaczego?' A potem powiem Mu: 'Ty tam! Wynoś się! Precz! Zwiewaj!. Tak krzyczał ten facet. I wtedy ja też zacząłem wrzeszczeć: Bardzo słusznie! Precz z tym Bogiem! Precz z nim!. Zapadła cisza. Mówca zrobił zdumioną minę i powiedział: Chwileczkę! Pan jest przecież pastorem! Panu nie wolno krzyczeć: precz z Bogiem!. Słuchaj no! odrzekłem Ten Bóg, przed którym możesz stanąć i tak rozdzierać paszczę, który pozwala pociągać się do odpowiedzialności i może być oskarżonym, a ty jego sędzią taki bóg istnieje tylko w twoim wyobrażeniu. I o takim bogu mogę powiedzieć tylko: precz z nim! Precz z takim głupkowatym bogiem, którego wymyśliliśmy sobie w naszych czasach, którego możemy oskarżać, wypędzać i wzywać z powrotem według naszych potrzeb! Takiego boga nie ma! Ale coś ci powiem: istnieje inny, prawdziwy Bóg. Przed Nim ty staniesz jako oskarżony i nie będziesz mógł w ogóle otworzyć ust, bo On ciebie zapyta: Dlaczego mnie nie czciłeś? Dlaczego mnie nie wzywałeś? Dlaczego żyłeś w nieczystości? Dlaczego kłamałeś, nienawidziłeś, kłóciłeś się? Dlaczego...? Takie pytania On tobie postawi, a ty nie będziesz mógł odpowiedzieć, bo słowa uwięzną ci w gardle, bo nie mógłbyś na tysiąc pytań ani na jedno odpowiedzieć! Nie ma takiego Boga, któremu moglibyśmy powiedzieć: precz z Tobą! Ale istnieje święty, żywy, prawdziwy Bóg, który będzie mógł kiedyś powiedzieć: precz z wami!. Chciałbym więc wam powiedzieć, byście słysząc ludzi robiących Bogu wyrzuty, pytających: Jak Bóg może do tego dopuścić, dlaczego milczy?, byście im powiedzieli, że taki bóg, którego można oskarżać, jest głupim, urojonym przez nich bogiem. Istnieje tylko jeden święty Bóg, który oskarża nas was i mnie! Czy przestrzegaliście przykazań Bożych? No to jak to sobie wyobrażacie? Bóg traktuje swoje przykazania poważnie. To my jesteśmy oskarżonymi, nie Bóg! To jest pierwsza rzecz, którą chciałem jasno powiedzieć. Takie postawienie pytania jest z gruntu fałszywe.» ciąg dalszy nastąpi «Źródło: Wilhelm Busch Jezus naszym przeznaczeniem Wydawnictwo Ewangeliczne, Poznań 1990, Fundacja Szkoła Biblijna Hosanna, Rokitno Szlacheckie 2012 KOŚCIÓŁ EWANGELICZNYCH CHRZEŚCIJAN RADA ZBORU W BYDGOSZCZY p.o. pastora Piotr Borkowski (kom ) skarbnik Piotr Wojciechowski sekretarz Daniel Perlikowski przewodniczący Andrzej Lipiński Leszek Kowalik REDAKCJA BIULETYNU INFORMACYJNEGO Tekst: Piotr Borkowski Druk: Monika Wojciechowska Projekt, skład (DTP), korekta: Daniel M. Jabłoński 7

8 Więcej informacji w kolejnym numerze. 8