W CIENIU CZEPKA NUMER 12 (242) GRUDZIEŃ 2011 WROCŁAW LEGNICA. I P O Ł O Ż N YC H ISSN

Transkrypt

1 W CIENIU CZEPKA N I E Z A L E Ż N Y M I E S I Ę C Z N I K P I E L Ę G N I A R E K I P O Ł O Ż N YC H O K R Ę G U W R O C Ł A W S K I E G O I L E G N I C K I E G O ISSN NUMER 12 (242) GRUDZIEŃ 2011 WROCŁAW LEGNICA

2 Znowu minął rok, Znów za oknem pada śnieg, Blask choinki w domu lśni, Bo świąteczne idą dni. Kolędnicy już odwiedzają każdy dom Dzwonią sanie pośród zasp, Bo kolędy nadszedł czas. Niechajże w radosnym kolędowym czasie radość zapanuje, niechaj pełne będą nadziei ludzkie serca, niechże uśmiech budzi radość, pokój i wiarę, że oto nadchodzą same wspaniałe dni, kiedy dzieląc się opłatkiem, obdarowujemy się szczęściem, miłością i zaufaniem. Wesołych Świąt życzy mgr Urszula Olechowska Przewodnicząca Dolnośląskiej Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych

3 Od redakcji. Kolęda to nieodłączny składnik okresu Bożego Narodzenia, który ongiś przypadał po Świętach, a dziś coraz bardziej zbliża się do dnia św. Mikołaja lub św. Andrzeja. W sklepach już od dawna widać świąteczne towary, a okolicznościowe dekoracje coraz bardziej przykuwają naszą uwagę. We wrocławskim rynku trwa świąteczny jarmark. Zbliżają się najpiękniejsze w roku święta. Kolęda towarzyszy nam w tym okresie szczególnie. Ten utwór poruszający tematy związane z religią i tradycją przybliża nam klimat i nastrój Świąt. Jednakże zaobserwować można coraz bardziej nowoczesne podejście do kolęd, których brzmienie umila nie tylko rodzinne świętowanie, ale też czas przedświątecznych zakupów. Coraz rzadziej bowiem słyszymy melodie polskich pieśni, coraz częściej do naszych uszu dochodzą dźwięki amerykańskich piosenek o Bożym Narodzeniu, w których elementy religijne zostały zastąpione przez świeckie atrybuty zimy i św. Mikołaja lub Santa Clausa tudzież Dziadka Mroza, przynoszącego podarki grzecznym dzieciom. Niestety w wielu domach z sakralnych świąt pozostała już tylko nazwa. Kolędy pisało wielu autorów. Te najstarsze, tworzone jeszcze w wiekach średnich pogubiły swoich tekściarzy już dawno, zresztą nie pisano wówczas dla pieniędzy, sławy czy rozgłosu, lecz ad maiorem dei gloriam. Dziś teksty kolędowe wychodzą spod piór wybitnych i popularnych pisarzy i poetów. W Internecie aż roi się od różnych utworów realizujący założenia pieśni o Bożym Narodzeniu, jednakże niewiele z nich to wiersze radosne, śmieszne czy banalne. Polskie kolędy mają charakter poważny. Budzą refleksje, nawołują do pokoju i obdarowywania się sercem. Natomiast tradycyjne pastorałki mają najczęściej charakter kołysanki lub hymnu sławiącego przyjście Zbawiciela. Kolęda L. Staffa doskonale wpisuje się w ów schemat. To liryk pokazujący nasza polską mentalność i jej zawiłości. Poeta zwraca uwagę na nasze narzekanie, na polskie jakoś to będzie i wieczne oczekiwanie, że coś poprawi się z okazji wielkiego święta. Pewność siebie bijąca ze strony zbiorowego podmiotu lirycznego podkreśla polskie przekonani, że nie tylko nie jesteśmy gorsi od innych, ale najpewniej lepsi. Słowa kończące poszczególne strofy, to klucze do zrozumienia pojęcia Boże Narodzenie. To wyrazy, z którymi kojarzą się polskie obrzędy i tradycje. Warto więc przedświątecznym zwyczajem życzyć Wszystkim Czytelnikom biuletynu: radosnego kolędowania w rodzinnym gronie, sianka pod białym obrusem na wigilijnym stole, betlejemskiej miłości, która pomaga kochać bliźnich, uśmiechu i pokoju, jakie dają poczucie bezpieczeństwa i ufności. Wesołych Świąt! Redakcja Kolęda Niedobrze się, niedobrze dzieje w mgłach, w dżdżach zimy! Myśl mamy złą, markotną, niemrawą, stroskaną, Lecz dziś, gdy Gwiazdka błysła, w głos zgodnie nucimy: Oj, siano! Oj, siano! Niedobrze jest, niedobrze! Brud, błoto, ulewa... Patrzymy, co się dzieje, i w lęku truchlejem, Lecz uparta nadzieja dziś w duszy nam śpiewa: Betlejem! Betlejem! Noc dzisiaj się przesila, noc najdłuższa w roku. Może się też przesili męka, co nas nęka? Zawodzim co sił w płucach, z dzikim ogniem w oku: Stajenka!!! Stajenka!!! Wybacz, Dzieciątko drogie, najmniejszej z dziatek! Grzeszniśmy! Wszyscy winni! Aleśmy nie zwierzę. Duszę Tobie oddajem jak mienia ostatek, Pasterze, pasterze! Mędrcy-ć przynieśli mirrę, złoto i kadzidło, A my od wilków gorsi? Nic damyż nic Tobie? Czyliśmy to podlejsi i gorsi niż bydło: Wół z osłem przy żłobie? Czy gorsiśmy niż wszystkie podany, celniki, Judasz, faryzeusze i jawnogrzesznica? Dziwię się, że Cię proszą za nami, grzeszniki, Józef i Dziewica! Pokaż no, Panie Jezu, żeś Pań nad panami! Żeś darmo się nie rodził, żeś tu nie przybłęda! Czy chcemy, czy nie chcemy, zrób porządek z nami - Kolęda! Kolęda! Leopold Staff

4 Nowa ustawa o Samorządzie Pielęgniarek i Położnych Dz.U USTAWA z dnia 1 lipca 2011 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych 1) (Dz. U. z dnia 23 sierpnia 2011 r.) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa organizację i zadania samorządu zawodowego pielęgniarek i położnych oraz prawa i obowiązki jego członków. Art Samorząd zawodowy pielęgniarek i położnych, zwany dalej samorządem, reprezentuje osoby wykonujące zawody pielęgniarki i położnej oraz sprawuje pieczę nad należytym wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony. 2. Samorząd jest niezależny w wykonywaniu swoich zadań i podlega tylko przepisom prawa. 3. Przynależność pielęgniarek i położnych do samorządu jest obowiązkowa. 4. Jednostkami organizacyjnymi samorządu posiadającymi osobowość prawną są: 1) Naczelna Izba Pielęgniarek i Położnych, zwana dalej Naczelną Izbą ; 2) okręgowe izby pielęgniarek i położnych, zwane dalej okręgowymi izbami. Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) izbie - należy przez to rozumieć okręgową izbę oraz Naczelną Izbę; 2) radzie - należy przez to rozumieć okręgową radę pielęgniarek i położnych oraz Naczelną Radę Pielęgniarek i Położnych; 3) okręgowym zjeździe, okręgowej radzie, okręgowym sądzie i okręgowym rzeczniku - należy przez to rozumieć odpowiednio: okręgowy zjazd pielęgniarek i położnych, okręgową radę pielęgniarek i położnych, okręgowy sąd pielęgniarek i położnych oraz okręgowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej; 4) Krajowym Zjeździe, Naczelnej Radzie, Naczelnym Sądzie i Naczelnym Rzeczniku - należy przez to rozumieć odpowiednio: Krajowy Zjazd Pielęgniarek i Położnych, Naczelną Radę Pielęgniarek i Położnych, Naczelny Sąd Pielęgniarek i Położnych oraz Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej; 5) rzeczniku odpowiedzialności zawodowej - należy przez to rozumieć okręgowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej i Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej; 6) sądzie pielęgniarek i położnych - należy przez to rozumieć okręgowy sąd pielęgniarek i położnych oraz Naczelny Sąd Pielęgniarek i Położnych; 7) zawodzie - należy przez to rozumieć zawód pielęgniarki lub położnej; 8) państwie członkowskim Unii Europejskiej - należy przez to rozumieć również państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz Konfederację Szwajcarską; 9) obywatelach państw członkowskich Unii Europejskiej - należy przez to rozumieć obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej, członków ich rodzin w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043, z późn. zm. 2) ) oraz obywateli państw trzecich posiadających zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego WE w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 r. Nr 234, poz. 1694, z późn. zm. 3) ); 10) podmiocie leczniczym - należy przez to rozumieć podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654 i Nr 149, poz. 887). Rozdział 2 Zadania i zasady działania samorządu Art Zadaniami samorządu są w szczególności: 1) sprawowanie pieczy nad należytym wykonywaniem zawodów; 2) ustalanie i upowszechnianie zasad etyki zawodowej oraz sprawowanie nadzoru nad ich przestrzeganiem; 3) ustalanie standardów zawodowych i standardów kwalifikacji zawodowych obowiązujących na poszczególnych stanowiskach pracy; 4) współdziałanie w ustalaniu kierunków rozwoju pielęgniarstwa i położnictwa; 5) integrowanie środowiska pielęgniarek i położnych; 6) obrona godności zawodowej; 7) reprezentowanie i ochrona zawodów; 8) zajmowanie stanowiska w sprawach stanu zdrowia społeczeństwa, polityki zdrowotnej państwa oraz organizacji ochrony zdrowia; 9) edukacja zdrowotna i promocja zdrowia. 2. Samorząd wykonuje swoje zadania w szczególności przez: 1) stwierdzanie i przyznawanie prawa wykonywania zawodu; 2) prowadzenie rejestrów na podstawie ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej oraz ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. Nr 174, poz. 1039); 3) opiniowanie i przedstawianie wniosków w sprawie warunków wykonywania zawodów; 4) opiniowanie warunków pracy i płacy pielęgniarek i położnych; 5) opiniowanie i wnioskowanie w sprawach kształcenia zawodowego; 6) prowadzenie kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych; 7) przewodniczenie i uczestnictwo jego przedstawicieli w komisjach konkursowych na kierownicze stanowiska pielęgniarskie lub położnicze oraz na inne stanowiska kierownicze w podmiotach leczniczych, o ile odrębne przepisy przewidują taki obowiązek; 8) opiniowanie projektów aktów normatywnych w zakresie dotyczącym ochrony zdrowia i zasad organizacji opieki zdrowotnej; 9) opiniowanie programów kształcenia zawodowego; 10) orzekanie w zakresie odpowiedzialności zawodowej; 11) prowadzenie działalności edukacyjnej, naukowej lub badawczej; 12) udzielanie informacji na temat uznawania kwalifikacji zawodowych, uregulowań prawnych dotyczących ochrony zdrowia, ubezpieczeń społecznych oraz zasad etyki zawodowej w zakresie niezbędnym do wykonywania zawodu; 13) współpracę z towarzystwami naukowymi, szkołami wyższymi i jednostkami badawczo-rozwojowymi w kraju i za granicą; 14) współpracę z organami administracji publicznej, samorządami i organizacjami pielęgniarek i położnych za granicą oraz samorządem innych zawodów medycznych w kraju; 15) organizowanie i prowadzenie instytucji samopomocowych i innych form pomocy materialnej dla pielęgniarek i położnych; 16) zarządzanie majątkiem własnym; 17) prowadzenie działalności wydawniczej; 18) uznawanie kwalifikacji pielęgniarek i położnych będących obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, zamierzających wykonywać zawód pielęgniarki lub położnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 19) wykonywanie innych zadań określonych w odrębnych przepisach. 3. W celu wykonywania zadania, o którym mowa w ust. 2 pkt 12, Naczelna Izba może tworzyć w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia ośrodki informacyjno-edukacyjne. 4. Uprawnienia samorządu wymienione w ust. 2 pkt 3 nie naruszają uprawnień związków zawodowych wynikających z odrębnych przepisów. Art Członkami samorządu są pielęgniarki i położne, które mają stwierdzone lub przyznane prawo wykonywania zawodu i są wpisane do rejestru prowadzonego przez właściwą ze względu na miejsce wykonywania zawodu okręgową radę. 2. Pielęgniarka i położna stają się członkami samorządu z dniem wpisania do rejestru, o którym mowa w ust Pielęgniarka i położna przestają być członkami samorządu z dniem wykreślenia z rejestru, o którym mowa w ust W razie zgłoszenia zamiaru wykonywania zawodu na obszarze działania dwóch lub więcej okręgowych izb pielęgniarka i położna są obowiązane dokonać wyboru okręgowej izby, której będą członkami. 5. W przypadku zamiaru rozpoczęcia wykonywania zawodu na obszarze innej okręgowej izby, a także w przypadku, o którym mowa w ust. 4, jeżeli w wyniku tego miałoby dojść do zmiany dotychczasowej okręgowej izby, pielęgniarka i położna składają wniosek o wykreślenie ich z rejestru dotychczasowej okręgowej izby wraz z informacją o dokonanym wyborze okręgowej izby, której chcą zostać członkami. 6. Po otrzymaniu uchwały o wykreśleniu z rejestru z dotychczasowej okręgowej izby pielęgniarka i położna składają wniosek o wpis do rejestru wybranej przez siebie okręgowej izby. 7. W przypadku wykonywania zawodu wyłącznie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pielęgniarka i położna składają wniosek o wykreślenie z rejestru wraz z informacją o miejscu wykonywania zawodu. Art Organami Naczelnej Izby są: 1) Krajowy Zjazd; 2) Naczelna Rada; 3) Naczelna Komisja Rewizyjna; 4) Naczelny Sąd; 5) Naczelny Rzecznik. 2. Siedzibą Naczelnej Izby i jej organów jest miasto stołeczne Warszawa. Art Organami okręgowej izby są: 1) okręgowy zjazd; 2) okręgowa rada; 3) okręgowa komisja rewizyjna; 2 W CIENIU CZEPKA

5 Informacje 4) okręgowy sąd; 5) okręgowy rzecznik. 2. Okręgową izbę tworzą pielęgniarki i położne wpisane do rejestru pielęgniarek i położnych prowadzonego przez okręgową radę. 3. Obszar działania poszczególnych okręgowych izb, ich liczbę i siedziby ustala Naczelna Rada na wniosek właściwych okręgowych zjazdów. Art Kadencja organów izby trwa 4 lata. Organy te działają do czasu pierwszego posiedzenia nowo wybranych organów. 2. Wyboru zastępcy rzecznika odpowiedzialności zawodowej dokonuje się na okres kadencji rzecznika odpowiedzialności zawodowej. Zastępca rzecznika odpowiedzialności zawodowej pełni funkcję do czasu wyboru nowego zastępcy rzecznika odpowiedzialności zawodowej. 3. Funkcję: 1) przewodniczącego okręgowej rady, wiceprzewodniczącego okręgowej rady, skarbnika okręgowej rady, przewodniczącego komisji rewizyjnej, przewodniczącego sądu pielęgniarek i położnych, okręgowego rzecznika oraz sekretarza okręgowej rady, 2) Prezesa Naczelnej Rady, Wiceprezesa Naczelnej Rady, Skarbnika Naczelnej Rady, Przewodniczącego Naczelnej Komisji Rewizyjnej, Przewodniczącego Naczelnego Sądu, Naczelnego Rzecznika oraz Sekretarza Naczelnej Rady - można nieprzerwanie pełnić nie dłużej niż przez 2 następujące po sobie kadencje; pełnienie danej funkcji dłużej niż przez 24 miesiące w danej kadencji przyjmuje się za pełnienie jej przez pełną kadencję. Art W sprawach wynikających z przepisów prawa organy kolegialne izb podejmują uchwały. Po podjęciu uchwały organy izby są obowiązane do niezwłocznego sporządzenia jej tekstu na piśmie. 2. Uchwały, o których mowa w ust. 1, są podejmowane zwykłą większością głosów, w obecności co najmniej połowy członków danego organu. 3. Uchwałę okręgowej rady lub uchwałę Naczelnej Rady podpisuje przewodniczący lub wiceprzewodniczący oraz członek rady i odpowiednio Prezes Naczelnej Rady lub Wiceprezes oraz członek prezydium. 4. W sprawach wynikających z przepisów prawa organy samorządu mają prawo do używania wizerunku orła, określonego na podstawie przepisów o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych. Art Organy kolegialne izb podejmujące daną uchwałę są obowiązane przekazywać ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, w terminie 21 dni od dnia ich podjęcia, uchwały dotyczące: 1) regulaminu wyborów do organów izb; 2) regulaminów organów izb; 3) wyborów osób na funkcje w organach izb; 4) reprezentowania izb przez osoby pełniące funkcje w ich organach. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia może zaskarżyć do Sądu Najwyższego pod zarzutem niezgodności z prawem uchwałę organu izby w terminie 3 miesięcy od dnia jej otrzymania. Do rozpoznania skargi stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 4) ) o postępowaniu nieprocesowym. 3. Sąd Najwyższy utrzymuje zaskarżoną uchwałę w mocy lub ją uchyla i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania właściwemu organowi samorządu, ustalając wytyczne co do sposobu jej załatwienia. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia w celu realizacji uprawnienia, o którym mowa w ust. 2, lub w przypadku nienadesłania uchwały, o której mowa w ust. 1, ma prawo zwrócić się do organu izby z żądaniem przekazania podjętej przez ten organ uchwały. Organ izby przekazuje uchwałę w terminie 14 dni od dnia otrzymania żądania. 5. Minister właściwy do spraw zdrowia może zwrócić się do Krajowego Zjazdu lub do Naczelnej Rady o podjęcie uchwały w sprawie należącej do właściwości samorządu. 6. Wniosek, o którym mowa w ust. 5, powinien rozpatrzyć najbliższy Krajowy Zjazd, a Naczelna Rada - na najbliższym posiedzeniu, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia jego wpływu. 7. Przepisów ust. 1-6 nie stosuje się do uchwał: 1) podejmowanych w postępowaniu w zakresie odpowiedzialności zawodowej pielęgniarek i położnych; 2) do których na podstawie odrębnych przepisów stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm. 5) ), odnoszące się do decyzji administracyjnych. Rozdział 3 Prawa i obowiązki członków samorządu Art Członkowie samorządu mają prawo: 1) wybierać i być wybierani do organów izb, z zastrzeżeniem art. 12 oraz art. 13 ust. 2-4; 2) korzystać z pomocy izb w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych oraz ochrony właściwych warunków wykonywania zawodu; 3) korzystać z ochrony i pomocy prawnej izb; 4) korzystać z innych świadczeń izb i działalności samopomocowej. 2. Członkowie samorządu są obowiązani: 1) postępować zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz zasadami wykonywania zawodu określonymi w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej; 2) sumiennie wykonywać obowiązki zawodowe; 3) przestrzegać uchwał organów izb; 4) regularnie opłacać składkę członkowską; 5) aktualizować dane w rejestrze pielęgniarek i rejestrze położnych. Art Czynne prawo wyborcze przysługuje wszystkim członkom izby, z wyjątkiem członków: 1) wobec których orzeczono zakaz pełnienia funkcji z wyboru w organach samorządu na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 5 lub zawieszonych w prawie wykonywania zawodu na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 7 lub 2) wobec których sąd orzekł prawomocnie środek karny pozbawienia praw publicznych lub środek karny polegający na zakazie wykonywania zawodu albo sąd lub prokurator wydał postanowienie o zastosowaniu środka zapobiegawczego w postaci zawieszenia wykonywania zawodu. 2. Bierne prawo wyborcze przysługuje wszystkim członkom izby, z wyjątkiem członków: 1) zawieszonych w prawie wykonywania zawodu na podstawie art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej lub 2) wobec których sąd orzekł prawomocnie środek karny pozbawienia praw publicznych lub środek karny polegający na zakazie wykonywania zawodu albo sąd lub prokurator wydał postanowienie o zastosowaniu środka zapobiegawczego w postaci zawieszenia wykonywania zawodu, lub 3) skazanych prawomocnym wyrokiem sądu za popełnione umyślnie przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego, lub 4) ukaranych jedną z kar wymienionych w art. 60 ust. 1 pkt do czasu upływu terminu zatarcia kary lub upływu terminu, na który został orzeczony środek zabezpieczający. 3. Bierne prawo wyborcze nie przysługuje członkom izb, którzy za okres co najmniej jednego roku w okresie ostatnich pięciu lat przed wyborami nie wykonali obowiązku opłacenia składki członkowskiej, do dnia opłacenia tej składki. Art Wybory do organów izby odbywają się w głosowaniu tajnym przy nieograniczonej liczbie kandydatów. 2. W wyborach przeprowadzanych w trakcie okręgowego zjazdu i Krajowego Zjazdu uczestniczą wyłącznie delegaci na dany zjazd. 3. Do pełnienia funkcji rzecznika odpowiedzialności zawodowej, jego zastępcy oraz członków sądów pielęgniarek i położnych mogą kandydować pielęgniarki i położne wykonujące zawód nieprzerwanie co najmniej od 10 lat. 4. Członkowie sądu pielęgniarek i położnych, okręgowej komisji rewizyjnej, Naczelnej Komisji Rewizyjnej, rzecznik odpowiedzialności zawodowej i jego zastępcy nie mogą być członkami innego organu samorządu, z wyjątkiem okręgowego zjazdu i Krajowego Zjazdu. 5. W razie wygaśnięcia mandatu okręgowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej przed upływem kadencji lub niemożności sprawowania funkcji do czasu wyboru nowego rzecznika funkcję tę pełni jeden z zastępców wyznaczony przez Naczelnego Rzecznika. 6. W razie wygaśnięcia mandatu Naczelnego Rzecznika przed upływem kadencji lub niemożności sprawowania funkcji do czasu wyboru nowego rzecznika funkcję tę pełni jeden z zastępców wyznaczony przez Naczelny Sąd. 7. Funkcji zastępcy rzecznika odpowiedzialności zawodowej nie można pełnić w przypadkach, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1-4 i Zastępca rzecznika odpowiedzialności zawodowej zostaje zawieszony w pełnieniu swojej funkcji w razie wszczęcia przeciwko niemu postępowania w sprawie umyślnego popełnienia przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego lub postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej. Art Mandat w organie izby przed upływem kadencji wygasa wskutek: 1) wykreślenia z rejestru pielęgniarek i położnych prowadzonego przez okręgową radę; 2) odwołania przez organ, który dokonał wyboru; 3) ukarania jedną z kar wymienionych w art. 60 ust. 1 pkt 2-8; 4) zawieszenia w prawie wykonywania zawodu na podstawie art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej; 5) odwołania składu organu; 6) prawomocnego orzeczenia przez sąd środka karnego pozbawienia praw publicznych lub środka karnego polegającego na zakazie wykonywania zawodu pielęgniarki lub położnej albo prawomocnego orzeczenia przez sąd środka zabezpieczającego polegającego na zawieszeniu w wykonywaniu zawodu; 7) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za popełnione umyślnie przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego; 8) niewykonania obowiązku opłacenia składki członkowskiej za okres jednego roku; 9) zrzeczenia się mandatu; 10) śmierci. 12 (242)

6 Nowa ustawa o Samorządzie Pielęgniarek i Położnych 2. Mandat w organie izby ulega zawieszeniu w razie wszczęcia przeciwko osobie go sprawującej postępowania w sprawie umyślnego popełnienia przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego. Mandat członków sądów pielęgniarek i położnych oraz rzecznika odpowiedzialności zawodowej ulega zawieszeniu również w przypadku wszczęcia przeciwko osobie go sprawującej postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej. 3. Wykreślenie z prowadzonego przez okręgową izbę rejestru pielęgniarek i położnych z powodu przeniesienia się na obszar działania innej izby powoduje utratę mandatu wyłącznie w organie okręgowej izby, której pielęgniarka lub położna była członkiem. Art Członkowie organów izby pełnią swoje obowiązki nieodpłatnie. 2. Krajowy Zjazd ustala wykaz funkcji w organach izby, których pełnienie może być wynagradzane. 3. Naczelna Rada ustala zasady wynagradzania osób pełniących obowiązki na stanowiskach określonych w ust Wysokość wynagrodzenia dla członków organów Naczelnej Izby ustala Naczelna Rada, a dla członków organów okręgowej izby - okręgowa rada. Art Na wniosek okręgowej rady albo jej przewodniczącego lub Naczelnej Rady albo jej Prezesa pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika będącego członkiem organu izby lub wykonującego czynności na rzecz izby, bez prawa do wynagrodzenia. 2. Naczelna Rada określa zasady i tryb kompensacji wynagrodzenia przez organy samorządu na czas zwolnień od pracy, o których mowa w ust. 1, oraz tryb zwrotu kosztów podróży i innych uzasadnionych wydatków poniesionych przez członka w związku z wykonywaniem czynności na rzecz izby, biorąc pod uwagę przepisy wydane na podstawie art ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 6) ). Art Pracodawca nie może, bez zgody właściwej rady, wypowiedzieć lub rozwiązać umowy o pracę ani wypowiedzieć warunków pracy lub płacy pielęgniarce lub położnej: 1) będącej członkiem organu izby, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2-5 i art. 7 ust. 1 pkt 2-5, 2) pełniącej funkcję zastępcy rzecznika odpowiedzialności zawodowej - w czasie jej pełnienia oraz w okresie jednego roku po ustaniu kadencji. 2. Pracodawca może wypowiedzieć warunki pracy lub płacy bez zgody właściwej rady, jeżeli zachodzą przesłanki określone w art. 43 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy. Rozdział 4 Organy Naczelnej Izby Art. 18. Najwyższym organem Naczelnej Izby jest Krajowy Zjazd. Art W Krajowym Zjeździe biorą udział delegaci wybrani przez okręgowe zjazdy oraz, z głosem doradczym, niebędące delegatami osoby pełniące funkcje w ustępujących organach Naczelnej Izby wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt Liczbę delegatów z poszczególnych okręgowych izb określa Naczelna Rada. 3. Krajowy Zjazd zwołuje Naczelna Rada co 4 lata. 4. Nadzwyczajny Krajowy Zjazd zwołuje Naczelna Rada: 1) z własnej inicjatywy; 2) na wniosek Naczelnej Komisji Rewizyjnej; 3) na wniosek co najmniej 1/3 okręgowych rad. 5. Nadzwyczajny Krajowy Zjazd zwołuje się w terminie 3 miesięcy od dnia wpłynięcia wniosku. Art. 20. Krajowy Zjazd, w drodze uchwały, w szczególności: 1) określa zasady etyki zawodowej; 2) zajmuje stanowisko w sprawie kierunków rozwoju pielęgniarstwa i położnictwa; 3) przyjmuje program działania samorządu; 4) określa regulaminy organów Naczelnej Izby i ramowe regulaminy organów okręgowych izb; 5) ustala regulamin wyborów do organów izb oraz tryb odwoływania ich członków; 6) ustala liczbę członków organów Naczelnej Izby i liczbę zastępców Naczelnego Rzecznika; 7) wybiera Prezesa i pozostałych członków Naczelnej Rady, Przewodniczącego i pozostałych członków Naczelnej Komisji Rewizyjnej i Naczelnego Sądu oraz Naczelnego Rzecznika i jego zastępców; 8) uchwala zasady gospodarki finansowej Naczelnej Izby; 9) uchwala szczegółowy sposób przeprowadzania wizytacji, w tym sposób wyboru osób wykonujących czynności wizytacyjne; 10) rozpatruje i zatwierdza sprawozdania organów Naczelnej Izby; 11) określa wysokość i częstotliwość wpłat składki członkowskiej oraz zasady jej podziału; 12) udziela absolutorium Naczelnej Radzie. Art W skład Naczelnej Rady wchodzą: 1) Prezes Naczelnej Rady; 2) członkowie wybrani przez Krajowy Zjazd; 3) przewodniczący okręgowych rad. 2. Naczelna Rada wybiera spośród swoich członków Prezydium. 3. Prezydium Naczelnej Rady stanowią Prezes i wybrani przez Naczelną Radę Wiceprezesi, Sekretarz, Skarbnik i członkowie. 4. Prezydium działa w imieniu Naczelnej Rady w sprawach określonych jej uchwałą, z wyjątkiem uchwalenia budżetu organów Naczelnej Izby. Art Naczelna Rada kieruje działalnością samorządu w okresie między Krajowymi Zjazdami, w szczególności: 1) wykonuje uchwały Krajowego Zjazdu; 2) analizuje i opiniuje kierunki rozwoju ochrony zdrowia; 3) przygotowuje wnioski dotyczące zasad etyki zawodowej; 4) ustala standardy zawodowe i standardy kwalifikacji zawodowych obowiązujące na poszczególnych stanowiskach pracy; 5) określa zasady wykonywania obowiązku dotyczącego aktualizowania wiedzy i umiejętności zawodowych przez pielęgniarki i położne; 6) reprezentuje samorząd, w tym w ustalaniu warunków umów związanych z przekazywaniem przez ministra właściwego do spraw zdrowia środków finansowych na realizację zadań określonych w art. 91 ust. 1; 7) rozpatruje odwołania od uchwał okręgowych rad; 8) uchwala budżet organów Naczelnej Izby; 9) podejmuje uchwały w innych sprawach należących do samorządu, niezastrzeżonych dla innych organów; 10) ustala wzory pieczęci organów samorządu; 11) prowadzi Centralny Rejestr Pielęgniarek i Położnych; 12) opiniuje projekty aktów normatywnych dotyczących ochrony zdrowia i zasad organizacji opieki zdrowotnej oraz zawodów medycznych. 2. Naczelna Rada może powoływać stałe lub doraźne komisje lub zespoły robocze. 3. Naczelna Rada może zwrócić się do okręgowej rady o podjęcie uchwały w określonej sprawie należącej do zakresu jej działania. Uchwała okręgowej rady powinna być podjęta w terminie 3 miesięcy od dnia doręczenia uchwały Naczelnej Rady. 4. Naczelna Rada uchyla uchwałę okręgowej rady sprzeczną z prawem, regulaminem wydanym na podstawie ustawy lub uchwałą wyższego organu. Art. 23. W posiedzeniach Naczelnej Rady i jej prezydium mają prawo uczestniczyć, z głosem doradczym, Przewodniczący Naczelnej Komisji Rewizyjnej, Przewodniczący Naczelnego Sądu oraz Naczelny Rzecznik. Art. 24. Naczelna Komisja Rewizyjna: 1) kontroluje działalność finansową i gospodarczą Naczelnej Rady; 2) przedstawia Krajowemu Zjazdowi sprawozdanie wraz z wnioskiem w sprawie absolutorium dla Naczelnej Rady; 3) przedstawia Naczelnej Radzie corocznie informacje o wynikach przeprowadzonych kontroli; 4) sprawuje nadzór nad działalnością okręgowych komisji rewizyjnych. Art. 25. Naczelny Sąd: 1) rozpoznaje sprawy z zakresu odpowiedzialności zawodowej; 2) rozpatruje zażalenia w przypadkach przewidzianych w ustawie; 3) dokonuje wyboru zastępców Przewodniczącego Naczelnego Sądu spośród członków tego Sądu; 4) składa Naczelnej Radzie okresowe informacje o stanie spraw z zakresu odpowiedzialności zawodowej; 5) składa Krajowemu Zjazdowi sprawozdanie kadencyjne; 6) rozpoznaje odwołania od orzeczeń okręgowych sądów; 7) orzeka o wznowieniu postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej; 8) przeprowadza szkolenia dla składów okręgowych sądów. Art Naczelny Rzecznik: 1) prowadzi postępowanie w sprawach odpowiedzialności zawodowej; 2) sprawuje nadzór nad działalnością okręgowych rzeczników; 3) sprawuje funkcję oskarżyciela przed sądem pielęgniarek i położnych; 4) rozpatruje zażalenia w przypadkach przewidzianych w ustawie; 5) rozpatruje skargi na przewlekłość postępowania okręgowych rzeczników; 6) składa Krajowemu Zjazdowi sprawozdanie ze swojej działalności; 7) szkoli okręgowych rzeczników i ich zastępców w zakresie odpowiedzialności zawodowej; 8) prowadzi działalność prewencyjną w zakresie wykroczeń zawodowych i postępowania sprzecznego z zasadami etyki zawodowej. 2. Z tytułu sprawowanego nadzoru oraz w ramach rozpatrywania skarg na przewlekłość postępowania Naczelny Rzecznik może: 1) zaznajamiać się z materiałami zbieranymi w toku postępowania oraz z zamierzeniami prowadzącego postępowanie okręgowego rzecznika; 2) wskazywać kierunki postępowania; 3) składać okręgowemu zjazdowi sprawozdanie z działalności właściwego okręgowego rzecznika. Rozdział 5 Organy okręgowej izby Art. 27. Najwyższym organem okręgowej izby jest okręgowy zjazd. Art W okręgowym zjeździe uczestniczą delegaci wybrani w rejonach obejmujących swoim zasięgiem część obszaru działania izby. 4 W CIENIU CZEPKA

7 Informacje 2. Zasady podziału izby na rejony oraz liczbę delegatów biorących udział w okręgowym zjeździe ustala okręgowa rada na podstawie prowadzonych rejestrów. 3. W okręgowym zjeździe mogą uczestniczyć, z głosem doradczym, niebędące delegatami osoby pełniące funkcje w ustępujących organach okręgowej izby wymienionych w art. 7 ust. 1 pkt 2-5. Art Okręgowy zjazd odbywa się raz w roku i jest zwoływany przez okręgową radę. 2. Nadzwyczajny okręgowy zjazd zwołuje okręgowa rada: 1) z własnej inicjatywy; 2) na wniosek Naczelnej Rady; 3) na wniosek okręgowej komisji rewizyjnej; 4) na wniosek co najmniej 1/5 członków okręgowej izby. 3. Nadzwyczajny okręgowy zjazd zwołuje się w terminie miesiąca od dnia wpłynięcia wniosku. Art. 30. Okręgowy zjazd, w drodze uchwały, w szczególności: 1) ustala zasady gospodarki finansowej izby oraz uchwala roczny budżet; 2) rozpatruje i zatwierdza roczne i kadencyjne sprawozdania z działalności okręgowej rady, okręgowej komisji rewizyjnej, okręgowego sądu i okręgowego rzecznika; 3) ustala liczbę członków oraz szczegółową organizację, zasady i tryb działania organów izby; 4) wybiera przewodniczącego i pozostałych członków okręgowej rady, okręgowej komisji rewizyjnej i okręgowego sądu oraz okręgowego rzecznika i jego zastępców; 5) wybiera delegatów na Krajowy Zjazd; 6) odwołuje członków organów izby przed upływem kadencji; 7) udziela absolutorium ustępującej okręgowej radzie; 8) podejmuje uchwały w sprawach istotnych dla zawodów pielęgniarki i położnej oraz w innych sprawach objętych zakresem działania okręgowej izby. Art. 31. Okręgowa rada kieruje działalnością okręgowej izby i wykonuje zadania samorządu na obszarze działania izby, w szczególności: 1) wykonuje uchwały okręgowego zjazdu; 2) stwierdza oraz przyznaje prawo wykonywania zawodu; 3) prowadzi rejestr pielęgniarek i rejestr położnych; 4) powołuje komisje i zespoły problemowe i kieruje ich pracą; 5) prowadzi bieżące sprawy izby i wykonuje zadania zlecone przez Naczelną Radę; 6) składa roczne i kadencyjne sprawozdania z działalności oraz z wykonania budżetu przed okręgowym zjazdem; 7) współpracuje z terenowymi organami administracji rządowej oraz z jednostkami samorządu terytorialnego. Art W skład prezydium okręgowej rady wchodzą przewodniczący okręgowej rady wybrany przez okręgowy zjazd oraz wybrani przez okręgową radę spośród jej członków wiceprzewodniczący, sekretarz, skarbnik i członkowie. 2. Prezydium działa w imieniu okręgowej rady w sprawach określonych jej uchwałą, z wyjątkiem spraw określonych w art. 31 pkt W posiedzeniach okręgowej rady i jej prezydium mają prawo uczestniczyć, z głosem doradczym, przewodniczący okręgowej komisji rewizyjnej, przewodniczący okręgowego sądu oraz okręgowy rzecznik. Art. 33. Okręgowa komisja rewizyjna: 1) kontroluje działalność finansową i gospodarczą okręgowej rady; 2) składa sprawozdania okręgowemu zjazdowi i Naczelnej Komisji Rewizyjnej; 3) występuje z wnioskiem w sprawie udzielenia absolutorium okręgowej radzie. Art. 34. Okręgowy sąd: 1) rozpatruje sprawy z zakresu odpowiedzialności zawodowej wniesione przez okręgowego rzecznika; 2) dokonuje wyboru zastępców przewodniczącego okręgowego sądu spośród członków tego sądu; 3) składa okręgowej radzie okresowe informacje o stanie prowadzonych spraw; 4) składa okręgowemu zjazdowi roczne i kadencyjne sprawozdania. Art Okręgowy rzecznik: 1) prowadzi postępowanie wyjaśniające w sprawach z zakresu odpowiedzialności zawodowej; 2) sprawuje funkcję oskarżyciela przed sądami pielęgniarek i położnych; 3) składa okręgowemu zjazdowi roczne i kadencyjne sprawozdania z działalności; 4) organizuje dla członków samorządu szkolenia z zakresu odpowiedzialności zawodowej. 2. Zastępca okręgowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej działa w imieniu i na rzecz okręgowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej. Rozdział 6 Odpowiedzialność zawodowa Art Członkowie samorządu podlegają odpowiedzialności zawodowej za naruszenie zasad etyki zawodowej lub przepisów dotyczących wykonywania zawodu, zwane dalej przewinieniem zawodowym. 2. Odpowiedzialności zawodowej, o której mowa w ust. 1, podlegają także obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej wykonujący czasowo i okazjonalnie zawód pielęgniarki lub położnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 37. Postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej o ten sam czyn toczy się niezależnie od postępowania karnego w sprawie o przestępstwo, postępowania w sprawie o wykroczenie lub postępowania dyscyplinarnego wszczętego w jednostce organizacyjnej, w której przepisy szczególne przewidują takie postępowanie. Może jednak być ono zawieszone do czasu ukończenia postępowania karnego w sprawie o przestępstwo lub postępowania w sprawie o wykroczenie. Art Postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej obejmuje: 1) czynności sprawdzające; 2) postępowanie wyjaśniające; 3) postępowanie przed sądem pielęgniarek i położnych; 4) postępowanie wykonawcze. 2. Celem czynności sprawdzających jest zbadanie okoliczności koniecznych do ustalenia, czy istnieją podstawy do wszczęcia postępowania wyjaśniającego. W trakcie czynności sprawdzających nie przeprowadza się dowodu z opinii biegłego ani czynności wymagających spisania protokołu, z wyjątkiem przesłuchania w charakterze świadka osoby składającej skargę na pielęgniarkę lub położną. 3. Celem postępowania wyjaśniającego jest ustalenie, czy został popełniony czyn mogący stanowić przewinienie zawodowe, wyjaśnienie okoliczności sprawy, a w przypadku stwierdzenia znamion przewinienia zawodowego - ustalenie osoby obwinionej oraz zebranie, zabezpieczenie i w niezbędnym zakresie utrwalenie dowodów dla sądu pielęgniarek i położnych. 4. Celem postępowania przed sądem pielęgniarek i położnych jest pociągnięcie do odpowiedzialności sprawcy przewinienia zawodowego oraz ujawnienie okoliczności sprzyjających popełnianiu przewinień zawodowych, a także zapobieganie im oraz umacnianie poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego. 5. Celem postępowania wykonawczego jest wykonanie orzeczeń zapadłych w toku postępowania przed sądem pielęgniarek i położnych. Art Stronami postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej pielęgniarek i położnych są pokrzywdzony oraz osoba obwiniona. 2. W postępowaniu przed sądem pielęgniarek i położnych stroną jest również rzecznik odpowiedzialności zawodowej albo jego zastępca. 3. W postępowaniu w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej zastępca rzecznika odpowiedzialności zawodowej wykonuje prawa i obowiązki rzecznika odpowiedzialności zawodowej. Art Pokrzywdzonym jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przewinienie zawodowe. 2. Pokrzywdzony może ustanowić nie więcej niż dwóch pełnomocników spośród pielęgniarek i położnych, adwokatów lub radców prawnych. 3. W razie śmierci pokrzywdzonego jego prawa w postępowaniu w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej, w tym prawo dostępu do informacji medycznej oraz dokumentacji medycznej, może wykonywać małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu. Art Za osobę obwinioną uważa się pielęgniarkę lub położną, wobec której w toku postępowania wyjaśniającego rzecznik odpowiedzialności zawodowej wydał postanowienie o przedstawieniu zarzutu lub przeciwko której skierował do sądu pielęgniarek i położnych wniosek o ukaranie. 2. Osoba obwiniona może ustanowić nie więcej niż dwóch obrońców spośród pielęgniarek i położnych, adwokatów lub radców prawnych. 3. W czasie postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej, na uzasadniony wniosek osoby obwinionej, właściwy sąd pielęgniarek i położnych ustanawia jej obrońcę z urzędu spośród pielęgniarek i położnych, adwokatów lub radców prawnych. 4. W przypadku gdy zachodzi uzasadniona wątpliwość co do poczytalności osoby obwinionej i nie ma ona obrońcy z wyboru, właściwy sąd pielęgniarek i położnych ustanawia jej obrońcę z urzędu spośród pielęgniarek i położnych. W postępowaniu wyjaśniającym okręgowy sąd ustanawia obrońcę na wniosek rzecznika odpowiedzialności zawodowej. 5. Jeżeli organ prowadzący postępowanie uzna za niezbędne ustanowienie obrońcy ze względu na okoliczności utrudniające obronę, właściwy sąd pielęgniarek i położnych ustanawia dla osoby obwinionej obrońcę z urzędu spośród pielęgniarek i położnych, adwokatów lub radców prawnych. Art Organ prowadzący postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej przeprowadza dowody na wniosek stron lub z urzędu. 2. Jeżeli stwierdzenie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wymaga wiadomości specjalnych, zasięga się opinii biegłego lub specjalisty. 3. W celu wydania opinii o stanie zdrowia psychicznego osoby obwinionej powołuje się dwóch biegłych lekarzy psychiatrów. 4. Nie stanowi naruszenia tajemnicy zawodowej składanie przez pielęgniarkę i położną 12 (242)

8 Nowa ustawa o Samorządzie Pielęgniarek i Położnych zeznań lub wyjaśnień w trakcie postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej. Art Jeżeli w postępowaniu w sprawie odpowiedzialności zawodowej świadek, biegły lub specjalista bez usprawiedliwienia nie stawił się na wezwanie rzecznika odpowiedzialności zawodowej lub na rozprawę przed sądem pielęgniarek i położnych albo bezpodstawnie odmawia zeznań, rzecznik odpowiedzialności zawodowej lub sąd pielęgniarek i położnych może zwrócić się do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby wezwanej o: 1) nałożenie kary za nieusprawiedliwione niestawiennictwo albo za odmowę zeznań; 2) przymusowe sprowadzenie świadka, biegłego lub specjalisty. 2. Świadek, biegły lub specjalista nie podlega karze, o której mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli nie był uprzedzony o skutkach niestawiennictwa albo odmowy złożenia zeznań. 3. Świadek, biegły lub specjalista zamieszkały poza obszarem działania organu prowadzącego postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej może być, na wniosek tego organu, przesłuchiwany przez właściwy dla miejsca zamieszkania sąd pielęgniarek i położnych. 4. Jeżeli świadek, biegły lub specjalista nie może stawić się z powodu przeszkody zbyt trudnej do usunięcia, sąd pielęgniarek i położnych zleca jego przesłuchanie członkowi wyznaczonemu ze swego składu. Strony mają prawo brać udział w tej czynności. Art Nie można pociągnąć do odpowiedzialności zawodowej obwinionego, dopóki popełnienie przewinienia zawodowego nie zostało udowodnione i stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu pielęgniarek i położnych. 2. Wszelkie wątpliwości, których w postępowaniu w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej nie da się usunąć, należy tłumaczyć na korzyść osoby obwinionej. 3. Organy prowadzące postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej pielęgniarek i położnych kształtują swoje przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie, z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Art Postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej nie wszczyna się, jeżeli: 1) czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia; 2) czyn nie stanowi przewinienia zawodowego albo przepisy ustawy stanowią, że sprawca nie popełnia przewinienia zawodowego; 3) osoba obwiniona zmarła; 4) nastąpiło ustanie karalności; 5) postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone albo wcześniej wszczęte toczy się; 6) szkodliwość społeczna czynu jest znikoma. 2. Postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej umarza się, jeżeli wystąpią przesłanki wymienione w ust W razie śmierci osoby obwinionej przed ukończeniem rozpoczętego postępowania przed sądem pielęgniarek i położnych toczy się ono nadal, jeżeli w terminie 2 miesięcy od dnia jej zgonu zażąda tego jej małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek lub osoba pozostająca we wspólnym pożyciu. W takim przypadku sąd pielęgniarek i położnych może wydać tylko orzeczenie uniewinniające albo w braku przesłanek dla wydania tego rodzaju orzeczenia - umorzyć postępowanie. Art Nie można wszcząć postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej, jeżeli od chwili popełnienia czynu upłynęły 3 lata. 2. Bieg przedawnienia przerywa każda czynność rzecznika odpowiedzialności zawodowej. 3. Karalność przewinienia zawodowego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło 5 lat. 4. Jeżeli czyn, o którym mowa w ust. 1, stanowi jednocześnie przestępstwo, ustanie karalności przewinienia zawodowego następuje nie wcześniej niż ustanie karalności przestępstwa. Art W sprawach odpowiedzialności zawodowej osób pełniących funkcję w organach izb wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 2-4 i w art. 7 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz zastępców okręgowego rzecznika postępowanie prowadzi Naczelny Rzecznik. 2. W sprawach odpowiedzialności zawodowej Naczelnego Rzecznika i jego zastępców postępowanie prowadzi okręgowy rzecznik wyznaczony przez Naczelny Sąd. W przedmiocie wyznaczenia okręgowego rzecznika orzeka Naczelny Sąd w składzie trzyosobowym. 3. W sprawach odpowiedzialności zawodowej członków organów izb wymienionych w art. 7 ust. 1 pkt 2 i 3 postępowanie prowadzi okręgowy rzecznik wyznaczony przez Naczelnego Rzecznika. 4. Naczelny Rzecznik z urzędu, na wniosek pokrzywdzonego albo osoby obwinionej, może ze względu na dobro sprawy przekazać prowadzenie postępowania okręgowemu rzecznikowi innej okręgowej izby. Art Rzecznik odpowiedzialności zawodowej niezwłocznie po otrzymaniu informacji wskazującej na możliwość popełnienia przewinienia zawodowego jest obowiązany wydać postanowienie o wszczęciu bądź o odmowie wszczęcia postępowania wyjaśniającego. Postanowienie doręcza się stronom. 2. Jeżeli zachodzi potrzeba, można zażądać uzupełnienia w określonym terminie danych zawartych w informacji lub dokonać sprawdzenia faktów w tym zakresie. W tym wypadku postanowienie o wszczęciu albo o odmowie wszczęcia postępowania należy wydać najpóźniej w terminie miesiąca od dnia otrzymania informacji, o której mowa w ust Pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania wyjaśniającego. 4. Stronom przysługuje zażalenie na postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego. 5. Uprawnionym do złożenia zażalenia przysługuje prawo przejrzenia akt. 6. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem okręgowego rzecznika do Naczelnego Rzecznika w terminie 14 dni od dnia otrzymania odpisu postanowienia. Jeżeli Naczelny Rzecznik nie przychyli się do zażalenia, kieruje je do okręgowego sądu. 7. Jeżeli postanowienie, o którym mowa w ust. 1, wydał Naczelny Rzecznik, zażalenie wnosi się do Naczelnego Sądu za pośrednictwem Naczelnego Rzecznika w terminie 14 dni od dnia otrzymania odpisu postanowienia. 8. Naczelny Sąd rozpoznaje zażalenie oraz orzeka w składzie trzyosobowym. 9. Uchylając postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego albo o odmowie jego wszczęcia, organ uchylający postanowienie wskazuje powody uchylenia, a w miarę potrzeby - także okoliczności, które należy wyjaśnić, lub czynności, które należy przeprowadzić. Wskazania te są wiążące dla rzecznika odpowiedzialności zawodowej. Art. 49. W toku postępowania wyjaśniającego rzecznik odpowiedzialności zawodowej powinien dążyć do szczegółowego wyjaśnienia sprawy. W tym celu może przesłuchiwać pokrzywdzonego i inne osoby w charakterze świadków, powoływać i przesłuchiwać biegłych lub specjalistów, jak również przeprowadzać inne dowody. W przypadkach niecierpiących zwłoki, w szczególności wtedy, gdy mogłoby to spowodować zatarcie śladów lub dowodów przewinienia zawodowego, rzecznik odpowiedzialności zawodowej może przesłuchać pielęgniarkę lub położną w charakterze osoby obwinionej, przed wydaniem postanowienia o przedstawieniu zarzutów, jeżeli zachodzą warunki do sporządzenia takiego postanowienia. Art. 50. Jeżeli zebrany w postępowaniu wyjaśniającym materiał dowodowy wskazuje na fakt popełnienia przewinienia zawodowego, rzecznik odpowiedzialności zawodowej wydaje postanowienie o przedstawieniu pielęgniarce lub położnej zarzutów. Art Jeżeli postępowanie wyjaśniające nie dostarczyło podstaw do sporządzenia wniosku o ukaranie, rzecznik odpowiedzialności zawodowej wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania bez konieczności uprzedniego zaznajomienia osoby obwinionej z materiałami postępowania wyjaśniającego i bez postanowienia o zamknięciu postępowania. 2. W postanowieniu o umorzeniu postępowania wskazuje się przyczyny umorzenia. 3. Jeżeli umorzenie następuje po wydaniu postanowienia o przedstawieniu zarzutów, postanowienie o umorzeniu zawiera także imię i nazwisko osoby obwinionej oraz określenie zarzucanego jej czynu. Art Jeżeli istnieją podstawy do sporządzenia wniosku o ukaranie, rzecznik odpowiedzialności zawodowej zawiadamia osobę obwinioną i jej obrońców o terminie końcowego zaznajomienia z materiałami postępowania wyjaśniającego wraz z pouczeniem o możliwości uprzedniego przejrzenia akt. 2. W terminie 14 dni od dnia zaznajomienia osoby obwinionej z materiałami postępowania wyjaśniającego może ona składać wnioski o uzupełnienie postępowania. 3. Termin zaznajomienia osoby obwinionej z materiałami postępowania wyjaśniającego powinien być tak wyznaczony, aby od doręczenia zawiadomienia o nim osobie obwinionej i jej obrońcom upłynęło co najmniej 14 dni. 4. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo osoby obwinionej lub jej obrońcy nie wstrzymuje dalszego postępowania. 5. Jeżeli nie zachodzi potrzeba uzupełnienia postępowania wyjaśniającego, rzecznik odpowiedzialności zawodowej wydaje postanowienie o jego zamknięciu. 6. Rzecznik odpowiedzialności zawodowej, w terminie 14 dni od dnia wydania postanowienia o zamknięciu postępowania wyjaśniającego, składa do sądu pielęgniarek i położnych wniosek o ukaranie. Art Postępowanie wyjaśniające prowadzone przez okręgowego rzecznika powinno być zakończone w terminie 6 miesięcy od dnia uzyskania informacji, o której mowa w art. 48 ust W uzasadnionym przypadku Naczelny Rzecznik może przedłużyć okres postępowania wyjaśniającego na dalszy czas określony, nie dłuższy niż 6 miesięcy. 3. W przypadku niezakończenia postępowania wyjaśniającego w terminie 12 miesięcy akta sprawy przekazuje się Naczelnemu Sądowi, który może przedłużyć postępowanie wyjaśniające na dalszy czas określony. W przedmiocie przedłużenia postępowania Naczelny Sąd orzeka w składzie trzyosobowym. Art W przypadku gdy zebrane w postępowaniu wyjaśniającym lub przeprowadzone przed sądem pielęgniarek i położnych dowody wskazują z dużym prawdo- 6 W CIENIU CZEPKA

9 Informacje podobieństwem, że osoba obwiniona popełniła przewinienie zawodowe, a rodzaj tego przewinienia wskazuje, że wykonywanie przez osobę obwinioną zawodu zagraża bezpieczeństwu pacjentów lub grozi popełnieniem kolejnego przewinienia zawodowego, sąd pielęgniarek i położnych może wydać postanowienie o tymczasowym zawieszeniu prawa wykonywania zawodu przez osobę obwinioną na okres nieprzekraczający 12 miesięcy. 2. Postanowienie o tymczasowym zawieszeniu prawa wykonywania zawodu sąd pielęgniarek i położnych może wydać z urzędu lub na wniosek rzecznika odpowiedzialności zawodowej. Jest ono natychmiast wykonalne. 3. Sąd pielęgniarek i położnych, który wydał postanowienie o tymczasowym zawieszeniu prawa wykonywania zawodu, niezwłocznie przekazuje je przewodniczącemu właściwej okręgowej rady. 4. Jeżeli do upływu okresu tymczasowego zawieszenia prawa wykonywania zawodu w sprawie zawieszonej pielęgniarki lub położnej nie zapadnie prawomocne orzeczenie sądu pielęgniarek i położnych, sąd ten z urzędu bada zasadność dalszego tymczasowego zawieszenia prawa wykonywania zawodu. 5. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, osobie obwinionej przysługuje zażalenie w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia. Zażalenie wnosi się do Naczelnego Sądu za pośrednictwem okręgowego sądu, który wydał postanowienie. Zażalenie nie wstrzymuje natychmiastowej wykonalności postanowienia. 6. W przedmiocie zażalenia na postanowienie o tymczasowym zawieszeniu prawa wykonywania zawodu Naczelny Sąd orzeka w składzie trzyosobowym. Art Sprawy w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej rozpoznają okręgowe sądy i Naczelny Sąd. 2. Właściwy do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji jest okręgowy sąd izby, której osoba obwiniona jest członkiem w chwili wszczęcia postępowania. W przypadku obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej wykonującego czasowo i okazjonalnie zawód pielęgniarki lub położnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwy do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji jest okręgowy sąd izby, na której obszarze miało miejsce przewinienie zawodowe. 3. Naczelny Sąd z urzędu lub na wniosek strony może ze względu na dobro sprawy przekazać prowadzenie postępowania okręgowemu sądowi innej okręgowej izby. W przedmiocie przekazania Naczelny Sąd orzeka w składzie trzyosobowym. 4. Sprawy przeciwko osobom pełniącym funkcję w organach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2-5 i w art. 7 ust. 1 pkt 2-5, oraz przeciwko zastępcom okręgowego rzecznika i zastępcom Naczelnego Rzecznika rozpoznaje Naczelny Sąd. Art Postępowanie przed sądem pielęgniarek i położnych odbywa się na rozprawie jawnej. 2. Sąd pielęgniarek i położnych może wyłączyć jawność rozprawy, jeżeli jawność mogłaby: 1) naruszyć tajemnicę zawodową; 2) wywołać zakłócenie spokoju lub porządku publicznego; 3) obrażać dobre obyczaje; 4) ujawnić okoliczności, które ze względu na ważny interes państwa powinny być zachowane w tajemnicy; 5) naruszyć ważny interes prywatny. 3. Sąd pielęgniarek i położnych wyłącza jawność rozprawy także na wniosek pokrzywdzonego. Art Okręgowy sąd orzeka w składzie trzyosobowym. 2. Naczelny Sąd orzeka w składzie pięcioosobowym, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. 3. W składzie orzekającym sądu pielęgniarek i położnych może uczestniczyć, bez prawa głosu, jeden z członków sądu, wyznaczony w charakterze sędziego rezerwowego. Art. 58. Członkowie sądów pielęgniarek i położnych w zakresie orzekania podlegają przepisom powszechnie obowiązującego prawa. Art Sąd pielęgniarek i położnych umarza postępowanie w przypadku: 1) stwierdzenia po rozpoczęciu przewodu sądowego okoliczności wymienionych w art. 45 ust. 1 pkt 3-6; 2) gdy osoba obwiniona w chwili popełnienia czynu była niepoczytalna. 2. W razie ujawnienia okoliczności wymienionych w art. 45 ust. 1 pkt 1 i 2 sąd pielęgniarek i położnych wydaje orzeczenie uniewinniające osobę obwinioną. Art Sąd pielęgniarek i położnych może orzec następujące kary: 1) upomnienie; 2) naganę; 3) karę pieniężną; 4) zakaz pełnienia funkcji kierowniczych w podmiotach leczniczych na okres od 1 roku do 5 lat; 5) zakaz pełnienia funkcji z wyboru w organach samorządu na okres od 1 roku do 5 lat; 6) ograniczenie zakresu czynności w wykonywaniu zawodu na okres od 6 miesięcy do 2 lat; 7) zawieszenie prawa wykonywania zawodu na okres od 1 roku do 5 lat; 8) pozbawienie prawa wykonywania zawodu. 2. Sąd pielęgniarek i położnych, orzekając karę przewidzianą w ust. 1 pkt 6 albo 7, może dodatkowo orzec karę wymienioną w ust. 1 pkt 4. Art W przypadku orzeczenia kar przewidzianych w art. 60 ust. 1 pkt 4-8 sąd pielęgniarek i położnych może zarządzić opublikowanie orzeczenia w biuletynie właściwej okręgowej izby. 2. W przypadku obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej wykonujących czasowo i okazjonalnie zawód pielęgniarki lub położnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej sąd pielęgniarek i położnych orzeka kary, o których mowa w art. 60 ust. 1 pkt 1-3. Art Karę pieniężną orzeka się w wysokości od zł do zł na cel społeczny związany z ochroną zdrowia. 2. Karę pieniężną orzeka się samoistnie lub obok kar wymienionych w art. 60 ust. 1 pkt 4-7. Art. 63. Orzekając karę ograniczenia zakresu czynności w wykonywaniu zawodu, sąd pielęgniarek i położnych określa szczegółowo czynności, których pielęgniarka lub położna nie mogą wykonywać. Art Zawieszenie prawa wykonywania zawodu orzeka się w miesiącach i latach. 2. Bieg kary rozpoczyna się z dniem uprawomocnienia się orzeczenia. 3. Na poczet kary zawieszenia prawa wykonywania zawodu zalicza się okres tymczasowego zawieszenia prawa wykonywania zawodu. 4. Kara pozbawienia prawa wykonywania zawodu pociąga za sobą skreślenie z rejestru, o którym mowa w art Pielęgniarka lub położna, wobec której została orzeczona kara pozbawienia wykonywania zawodu może ubiegać się ponownie o uzyskanie tego prawa po upływie 10 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, w którym wymierzona została kara pozbawienia prawa wykonywania zawodu pielęgniarki lub położnej. Art Ogłoszenie orzeczenia sądu pielęgniarek i położnych jest jawne. 2. Po ogłoszeniu orzeczenia przewodniczący składu orzekającego przytacza ustnie jego główne motywy. 3. Przewodniczący składu orzekającego może wyłączyć jawność ogłoszenia głównych motywów orzeczenia w razie zaistnienia przesłanek określonych w art. 56 ust. 2. Art Orzeczenie sądu pielęgniarek i położnych zawiera: 1) oznaczenie sądu pielęgniarek i położnych, który je wydał, oraz sędziów, rzecznika odpowiedzialności zawodowej i protokolanta; 2) datę oraz miejsce rozpoznania sprawy i wydania orzeczenia; 3) imię, nazwisko oraz numer prawa wykonywania zawodu osoby obwinionej; 4) opis i kwalifikację prawną zarzucanego czynu; 5) rozstrzygnięcie w przedmiocie postępowania; 6) postanowienie o kosztach postępowania; 7) rozstrzygnięcie co do kary, a w razie potrzeby - co do zaliczenia na jej poczet tymczasowego zawieszenia w prawie wykonywania zawodu, w przypadku orzeczenia skazującego. 2. Uzasadnienie orzeczenia zawiera: 1) wskazanie, jakie fakty sąd pielęgniarek i położnych uznał za udowodnione lub nieudowodnione, na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych; 2) wskazanie podstawy prawnej orzeczenia; 3) przytoczenie okoliczności, które sąd pielęgniarek i położnych miał na względzie przy wymiarze kary. 3. Orzeczenie sądu pielęgniarek i położnych wraz z pisemnym uzasadnieniem oraz pouczeniem o terminie i sposobie wniesienia odwołania sąd pielęgniarek i położnych doręcza stronom w terminie 30 dni od dnia jego ogłoszenia, z zastrzeżeniem art. 72 ust. 2. Art W razie ukarania osoby obwinionej ponosi ona koszty postępowania, chyba że sąd pielęgniarek i położnych postanowi inaczej. 2. W razie uniewinnienia osoby obwinionej lub umorzenia postępowania koszty postępowania ponosi okręgowa izba. 3. Osobie obwinionej przysługuje zażalenie na rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia. 4. Zażalenie wnosi się do sądu, który wydał orzeczenie. Art Od orzeczenia okręgowego sądu stronom przysługuje odwołanie do Naczelnego Sądu w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia. 2. Odwołanie, o którym mowa w ust. 1, wnosi się za pośrednictwem okręgowego sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie. 3. Cofnięcie odwołania przez składającą je stronę przed rozpoczęciem rozprawy odwoławczej wiąże Naczelny Sąd, który pozostawia odwołanie bez rozpoznania, o ile nie zachodzą przesłanki z art pkt 1, 2 i 5-10 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm. 7) ). Art Odwołanie co do winy uważa się za zwrócone przeciwko całości orzeczenia. 2. Odwołanie co do kary uważa się za zwrócone przeciwko całości rozstrzygnięcia o karze. Art. 70. Naczelny Sąd utrzymuje w mocy, uchyla albo zmienia orzeczenie okręgowego sądu. Art. 71. Jeżeli sąd pielęgniarek i położnych uzna, że przyczyną popełnienia przewinienia zawodowego był stan zdrowia osoby obwinionej, występuje do właściwej okręgowej rady z wnioskiem o przeprowadzenie postępowania przewidzianego w art. 27 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej. 12 (242)

10 Nowa ustawa o Samorządzie Pielęgniarek i Położnych Art Orzeczenia Naczelnego Sądu kończące postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej są prawomocne z chwilą ogłoszenia. 2. Orzeczenie Naczelnego Sądu doręcza się stronom wraz z pisemnym uzasadnieniem w terminie 2 miesięcy od dnia jego ogłoszenia. Art Od prawomocnego orzeczenia sądu pielęgniarek i położnych kończącego postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej stronom, ministrowi właściwemu do spraw zdrowia i Prezesowi Naczelnej Rady przysługuje kasacja do Sądu Najwyższego w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia orzeczenia. Strony, minister właściwy do spraw zdrowia i Prezes Naczelnej Rady wnoszą kasację do Sądu Najwyższego za pośrednictwem Naczelnego Sądu. 2. Strona, która nie zaskarżyła orzeczenia sądu pielęgniarek i położnych pierwszej instancji, nie może wnieść kasacji od orzeczenia sądu odwoławczego, jeżeli orzeczenie pierwszej instancji utrzymano w mocy lub zmieniono na jej korzyść. 3. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy uchybień wymienionych w art ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego. 4. Kasacja może być wniesiona z powodu uchybień wymienionych w art ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego lub innego rażącego naruszenia prawa. Kasacja może być wniesiona również z powodu niewspółmierności kary. 5. Kasację w stosunku do tej samej osoby obwinionej i od tego samego orzeczenia każdy uprawniony może wnieść tylko raz. 6. Niedopuszczalne jest uwzględnienie kasacji na niekorzyść osoby obwinionej wniesionej po upływie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia. 7. W kasacji należy podać, na czym polega zarzucane uchybienie. 8. Kasacja powinna być sporządzona i podpisana przez obrońcę będącego adwokatem albo radcą prawnym albo pełnomocnika będącego adwokatem albo radcą prawnym. Art. 74. Postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej zakończone prawomocnym orzeczeniem sądu pielęgniarek i położnych wznawia się, jeżeli: 1) w związku z postępowaniem dopuszczono się przestępstwa, a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia; 2) po wydaniu orzeczenia ujawnią się nowe fakty lub dowody nieznane przedtem temu sądowi, wskazujące na to, że: a) osoba obwiniona nie popełniła czynu albo jej czyn nie stanowił przewinienia zawodowego lub nie podlegał karze, b) sąd ten umorzył postępowanie, błędnie przyjmując popełnienie przez osobę obwinioną zarzucanego jej czynu. Art. 75. Postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej zakończone prawomocnym orzeczeniem sądu pielęgniarek i położnych można wznowić w przypadku uchylenia lub istotnej zmiany treści prawomocnego orzeczenia, z powodu którego zostało ono umorzone w trybie art. 59 ust. 1. Art. 76. Czyn, o którym mowa w art. 74 pkt 1, musi być ustalony prawomocnym wyrokiem skazującym, chyba że orzeczenie takie nie może zapaść z przyczyn wymienionych w art pkt 3-11 lub w art. 22 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego. Art Wznowienie postępowania może nastąpić na wniosek strony lub z urzędu. 2. Wniosek o wznowienie postępowania na korzyść osoby obwinionej może złożyć w razie jej śmierci osoba, o której mowa w art. 45 ust Postępowanie wznawia się z urzędu tylko w razie ujawnienia jednego z uchybień wymienionych w art ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego. 4. Wznowienie nie może nastąpić z przyczyn wymienionych w ust. 3, jeżeli były one przedmiotem rozpoznania w trybie kasacji. 5. Niedopuszczalne jest wznowienie postępowania z urzędu na niekorzyść osoby obwinionej po upływie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia. Art W kwestii wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem okręgowego sądu lub Naczelnego Sądu orzeka w innym składzie sąd pielęgniarek i położnych, który wydał orzeczenie kończące prawomocnie postępowanie. 2. W kwestii wznowienia postępowania sąd pielęgniarek i położnych orzeka na posiedzeniu bez udziału stron, chyba że przewodniczący sądu lub sąd postanowią inaczej. Art. 79. Wniosek o wznowienie postępowania powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata albo radcę prawnego. Do wniosku dołącza się odpowiednią liczbę jego odpisów dla stron postępowania. Art Na postanowienie oddalające wniosek o wznowienie postępowania lub pozostawiające go bez rozpoznania przysługuje zażalenie do Naczelnego Sądu w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia, z tym że zażalenie na postanowienie Naczelnego Sądu rozpoznaje ten sąd w innym składzie. 2. Orzekając o wznowieniu postępowania, okręgowy sąd uchyla zaskarżone orzeczenie i ponownie rozpatruje sprawę w innym składzie, a Naczelny Sąd uchyla zaskarżone orzeczenie i przekazuje sprawę właściwemu okręgowemu sądowi do ponownego rozpoznania. Od orzeczenia o wznowieniu postępowania środek odwoławczy nie przysługuje. 3. Uchylając zaskarżone orzeczenie, Naczelny Sąd może uniewinnić osobę obwinioną, jeżeli nowe fakty lub dowody wskazują na to, że orzeczenie to jest oczywiście niesłuszne, albo też postępowanie umorzyć. Art Pielęgniarce lub położnej, która w wyniku wznowienia postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej albo kasacji została uniewinniona, przysługuje roszczenie o odszkodowanie za poniesioną szkodę oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, na skutek wykonania względem niej w całości albo w części kary, która została zmieniona albo uchylona w wyniku wznowienia postępowania albo kasacji. 2. Roszczenia, o których mowa w ust. 1, przysługują w stosunku do okręgowej izby, której osoba obwiniona była członkiem w momencie ukarania. W przypadku obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej wykonującego czasowo i okazjonalnie zawód pielęgniarki lub położnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej roszczenie przysługuje w stosunku do okręgowej izby, której sąd wydał orzeczenie, w sprawie która była przedmiotem wznowienia postępowania albo kasacji. 3. W sprawach roszczeń, o których mowa w ust. 1, orzeka sąd powszechny. 4. Roszczenia, o których mowa w ust. 1, ulegają przedawnieniu z upływem roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia wydanego w wyniku wznowienia postępowania albo kasacji. Art. 82. Prawomocne orzeczenie wydane przez sąd pielęgniarek i położnych w pierwszej instancji sąd ten doręcza wraz z uzasadnieniem stronom, ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, przewodniczącemu właściwej okręgowej rady i Prezesowi Naczelnej Rady. Art Prawomocne ukaranie karami wymienionymi w art. 60 ust. 1 pkt 7 i 8 stanowi podstawę do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika albo umowy cywilnoprawnej, na podstawie której pielęgniarka lub położna wykonuje zawód. 2. Po otrzymaniu prawomocnego orzeczenia sądu pielęgniarek i położnych, o którym mowa w ust. 1, przewodniczący właściwej okręgowej rady zawiadamia ukaranego o wykreśleniu z rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, prowadzonego na podstawie ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. Art Na wniosek osoby obwinionej prawomocne orzeczenie uniewinniające ją w sprawie z zakresu odpowiedzialności zawodowej podlega opublikowaniu w biuletynie okręgowej izby, której jest członkiem, na koszt tej izby. 2. W przypadku obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej wykonującego czasowo i okazjonalnie zawód pielęgniarki lub położnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej publikacja, o której mowa w ust. 1, przysługuje w biuletynie okręgowej izby, której sąd wydał orzeczenie, w sprawie która była przedmiotem wznowienia postępowania albo kasacji. Art Naczelna Rada prowadzi rejestr ukaranych pielęgniarek i położnych, w którym dokonuje się wpisu o ukaraniu. Rejestr jest jawny dla osób, które wykażą interes prawny. 2. Wpis o ukaraniu obejmuje następujące dane: 1) numer kolejny; 2) datę wpisu; 3) imiona i nazwisko; 4) datę i miejsce urodzenia; 5) imię ojca; 6) imię matki; 7) numer prawa wykonywania zawodu; 8) numer rejestru w okręgowej izbie; 9) oznaczenie orzeczenia; 10) datę orzeczenia; 11) nazwę orzekającego sądu; 12) rodzaj orzeczonej kary; 13) datę uprawomocnienia orzeczenia; 14) datę wykonania kary; 15) datę zatarcia ukarania; 16) adnotacje o orzeczeniach wydanych w trybie art. 54. Art Zatarcie ukarania następuje z urzędu: 1) po upływie roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o ukaraniu karą wymienioną w art. 60 ust. 1 pkt 1, 2) po upływie 3 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o ukaraniu karą wymienioną w art. 60 ust. 1 pkt 2, 3) po upływie 3 lat od dnia wykonania orzeczenia o ukaraniu karami wymienionymi w art. 60 ust. 1 pkt 3-6, 4) po upływie 5 lat od dnia wykonania orzeczenia o ukaraniu karą wymienioną w art. 60 ust. 1 pkt 7, 5) po upływie 15 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o ukaraniu karą wymienioną w art. 60 ust. 1 pkt 8 - jeżeli pielęgniarka lub położna nie zostaną w tym czasie ponownie ukarane lub nie zostaną wszczęte przeciwko nim postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej. 2. Zatarcie ukarania następuje przez usunięcie z rejestru ukaranych pielęgniarek i położnych wpisu o ukaraniu. Art. 87. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób i tryb prowadzenia rejestru ukaranych pielęgniarek i położnych, 2) sposób i tryb wykonania prawomoc- 8 W CIENIU CZEPKA

11 Informacje nych orzeczeń sądów pielęgniarek i położnych - kierując się potrzebą respektowania praw uczestników postępowania oraz specyfiką i złożonością postępowań w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej. Art. 88. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej stosuje się odpowiednio przepisy: 1) ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego dotyczące postępowania uproszczonego; nie stosuje się przepisów o oskarżycielu prywatnym, powodzie cywilnym, przedstawicielu społecznym, o postępowaniu przygotowawczym oraz środkach przymusu, z wyjątkiem przepisów o karze pieniężnej; 2) rozdziałów I-III i art. 53 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm. 8) ). Rozdział 7 Majątek i gospodarka finansowa Art. 89. Samorząd może prowadzić działalność gospodarczą. Art Na majątek izby składają się środki finansowe oraz mienie ruchome i nieruchomości. 2. Majątek izby powstaje: 1) ze składek członkowskich; 2) z zapisów, darowizn, dotacji; 3) z wpływów z działalności gospodarczej; 4) z innych wpływów. 3. Majątkiem izby zarządza właściwa rada. 4. Podstawą gospodarki finansowej izby jest roczny budżet. Art Izby otrzymują z budżetu państwa środki finansowe na: 1) prowadzenie rejestrów pielęgniarek i położnych, w tym rejestrów pielęgniarek i położnych czasowo i okazjonalnie wykonujących zawód; 2) stwierdzanie oraz przyznawanie prawa wykonywania zawodu; 3) wydawanie prawa wykonywania zawodu; 4) wystawianie i wydawanie członkom samorządu zaświadczeń stwierdzających, że pielęgniarka lub położna posiada kwalifikacje zgodne z wymaganiami wynikającymi z przepisów prawa Unii Europejskiej oraz że posiadany dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji odpowiada dokumentom potwierdzającym formalne kwalifikacje pielęgniarki lub położnej wynikające z przepisów prawa Unii Europejskiej, oraz innych zaświadczeń wymaganych przez odpowiednie władze lub organizacje państw członkowskich Unii Europejskiej zgodnie z przepisami prawa Unii Europejskiej; 5) działalność prewencyjną w zakresie odpowiedzialności zawodowej; 6) prowadzenie rejestru ukaranych; 7) działalność informacyjną, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 12; 8) koszty postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej zgodnie z art. 67 ust. 1 i Minister właściwy do spraw zdrowia może, w ramach środków budżetu państwa, z części, której jest dysponentem, dofinansować koszty związane z prowadzeniem Centralnego Rejestru Pielęgniarek i Położnych. 3. Środki, o których mowa w ust. 1 i 2, minister właściwy do spraw zdrowia przekazuje w formie dotacji, na podstawie umów zawartych z odpowiednią okręgową radą lub Naczelną Radą, zawierających w szczególności: 1) określenie wysokości finansowania; 2) sposób dokonywania rozliczeń; 3) sposób i terminy przekazywania środków. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia może przeprowadzić kontrolę realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, w okresie trwania umowy i przez okres 5 lat po jej wygaśnięciu. Art. 92. Nieopłacone w terminie składki członkowskie i koszty postępowania w sprawach odpowiedzialności zawodowej podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Rozdział 8 Przepisy zmieniające, przejściowe i końcowe Art. 93. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 41, poz. 178, z późn. zm. 9) ) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 6 otrzymuje brzmienie: Art Organy kolegialne izb podejmujące daną uchwałę są obowiązane przekazywać ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, w terminie 21 dni od dnia ich podjęcia, uchwały dotyczące: 1) regulaminu wyborów do organów izb, 2) regulaminów organów izb, 3) wyborów osób na funkcje w organach izb, 4) reprezentowania izb przez osoby pełniące funkcje w ich organach. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia może zaskarżyć do Sądu Najwyższego pod zarzutem niezgodności z prawem uchwałę organu izby w terminie 3 miesięcy od dnia jej otrzymania. Do rozpoznania skargi stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 10) ) o postępowaniu nieprocesowym. 3. Sąd Najwyższy utrzymuje zaskarżoną uchwałę w mocy lub ją uchyla i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania właściwemu organowi samorządu, ustalając wytyczne co do sposobu jej załatwienia. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia w celu realizacji uprawnienia, o którym mowa w ust. 2, lub w przypadku nienadesłania uchwały, o której mowa w ust. 1, ma prawo zwrócić się do organu izby z żądaniem przekazania podjętej przez ten organ uchwały. Organ izby przekazuje uchwałę w terminie 14 dni od dnia otrzymania żądania. 5. Minister właściwy do spraw zdrowia może zwrócić się do Krajowego Zjazdu lub do Naczelnej Rady o podjęcie uchwały w sprawie należącej do właściwości samorządu. 6. Wniosek, o którym mowa w ust. 5, powinien rozpatrzyć najbliższy Krajowy Zjazd, a Naczelna Rada - na najbliższym posiedzeniu, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia jego wpływu. 7. Przepisów ust. 1-6 nie stosuje się do uchwał: 1) podejmowanych w postępowaniu w zakresie odpowiedzialności zawodowej pielęgniarek i położnych, 2) do których na podstawie odrębnych przepisów stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm. 11) ), odnoszące się do decyzji administracyjnych. ; 2) art. 14 otrzymuje brzmienie: Art Kadencja organów izby trwa 4 lata. Organy te działają do czasu pierwszego posiedzenia nowo wybranych organów. 2. Wyboru zastępcy rzecznika odpowiedzialności zawodowej dokonuje się na okres kadencji rzecznika odpowiedzialności zawodowej. Zastępca rzecznika odpowiedzialności zawodowej pełni funkcję do czasu wyboru nowego zastępcy rzecznika odpowiedzialności zawodowej. 3. Funkcję: 1) przewodniczącego okręgowej rady, wiceprzewodniczącego okręgowej rady, skarbnika okręgowej rady, przewodniczącego komisji rewizyjnej, przewodniczącego sądu pielęgniarek i położnych, okręgowego rzecznika oraz sekretarza okręgowej rady, 2) Prezesa Naczelnej Rady, Wiceprezesa Naczelnej Rady, Skarbnika Naczelnej Rady, Przewodniczącego Naczelnej Komisji Rewizyjnej, Przewodniczącego Naczelnego Sądu, Naczelnego Rzecznika oraz Sekretarza Naczelnej Rady - można nieprzerwanie pełnić nie dłużej niż przez 2 następujące po sobie kadencje; pełnienie danej funkcji dłużej niż przez 24 miesiące w danej kadencji przyjmuje się za pełnienie jej przez pełną kadencję. ; 3) art. 17 otrzymuje brzmienie: Art W sprawach wynikających z przepisów prawa organy kolegialne izb podejmują uchwały. Po podjęciu uchwały organy izby są obowiązane do niezwłocznego sporządzenia jej tekstu na piśmie. 2. Uchwały, o których mowa w ust. 1, są podejmowane zwykłą większością głosów, w obecności co najmniej połowy członków danego organu. 3. Uchwałę okręgowej rady lub uchwałę Naczelnej Rady podpisuje przewodniczący lub wiceprzewodniczący oraz członek rady i odpowiednio Prezes Naczelnej Rady lub wiceprezes oraz członek prezydium. 4. W sprawach wynikających z przepisów prawa organy samorządu mają prawo do używania wizerunku orła, określonego na podstawie przepisów o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych.. Art Naczelna Izba działająca przed dniem wejścia w życie ustawy staje się Naczelną Izbą w rozumieniu ustawy. 2. Organy Naczelnej Izby działające przed dniem wejścia w życie ustawy stają się organami Naczelnej Izby w rozumieniu ustawy. Kadencja tych organów liczy się od dnia ich wyboru na podstawie dotychczasowych przepisów. 3. Zastępcy Naczelnego Rzecznika działający przed dniem wejścia w życie ustawy stają się zastępcami Naczelnego Rzecznika w rozumieniu ustawy i pełnią funkcję do dnia wyboru zastępców Naczelnego Rzecznika na podstawie ustawy. 4. Uchwały podjęte przez organy Naczelnej Izby działające przed dniem wejścia w życie ustawy zachowują moc. 5. Sprawy prowadzone przez organy Naczelnej Izby wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy są prowadzone przez właściwy organ Naczelnej Izby w rozumieniu ustawy, w trybie i na zasadach określonych w ustawie. Art Okręgowe izby działające przed dniem wejścia w życie ustawy stają się okręgowymi izbami w rozumieniu ustawy. 2. Członkowie okręgowych izb działających przed dniem wejścia w życie ustawy stają się członkami okręgowych izb działających na podstawie ustawy. 3. Organy okręgowych izb działające przed dniem wejścia w życie ustawy stają się organami okręgowych izb w rozumieniu ustawy. Kadencja tych organów liczy się od dnia ich wyboru na podstawie dotychczasowych przepisów. 4. Zastępcy okręgowych rzeczników działający przed dniem wejścia w życie ustawy stają się zastępcami okręgowych rzeczników 12 (242)

12 Nowa ustawa o Samorządzie Pielęgniarek i Położnych w rozumieniu ustawy i pełnią funkcję do dnia wyboru zastępców okręgowych rzeczników na podstawie ustawy. 5. Uchwały podjęte przez organy okręgowych izb działające przed dniem wejścia w życie ustawy zachowują moc. 6. Sprawy prowadzone przez organy okręgowych izb wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy są prowadzone przez właściwe organy okręgowych izb w rozumieniu ustawy, w trybie i na zasadach określonych w ustawie. Art. 96. Kadencję członka organu izby, w trakcie której pełnił on funkcję w organach, o których mowa w art. 8 ust. 3, na podstawie przepisów dotychczasowych, wlicza się do liczby kadencji określonej w art. 8 ust. 3. Art. 97. Przepisu art. 13 ust. 3 nie stosuje się do rzeczników odpowiedzialności zawodowej, zastępców rzeczników odpowiedzialności zawodowej i członków sądów pielęgniarek i położnych wybranych na podstawie dotychczasowych przepisów. Art Przepisy ustawy dotyczące odpowiedzialności zawodowej stosuje się do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy prawomocnym orzeczeniem w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej, o ile przepisy dotychczasowe nie są dla osoby obwinionej względniejsze. 2. Czynności w sprawach, o których mowa w ust. 1, dokonane na podstawie przepisów dotychczasowych są skuteczne. Art. 99. Traci moc ustawa z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 41, poz. 178, z późn. zm. 12) ). Art Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2012 r., z wyjątkiem art. 93, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawę z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 120, poz. 818, z 2008 r. Nr 216, poz. 1367, z 2010 r. Nr 81, poz. 531 oraz z 2011 r. Nr 92, poz ) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 120, poz. 818 i Nr 165, poz. 1170, z 2008 r. Nr 70, poz. 416, Nr 180, poz. 1112, Nr 216, poz. 1367, Nr 227, poz i Nr 234, poz. 1570, z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 31, poz. 206 i Nr 95, poz. 790, z 2010 r. Nr 81, poz. 531, Nr 96, poz. 620 i Nr 239, poz oraz z 2011 r. Nr 131, poz ) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz i 1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz i Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219, poz i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188, Nr 139, poz. 1323, Nr 199, poz i Nr 228, poz. 2255, z 2004 r. Nr 9, poz. 75, Nr 11, poz. 101, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 871, Nr 93, poz. 891, Nr 121, poz. 1264, Nr 162, poz. 1691, Nr 169, poz. 1783, Nr 172, poz. 1804, Nr 204, poz. 2091, Nr 210, poz. 2135, Nr 236, poz i Nr 237, poz. 2384, z 2005 r. Nr 13, poz. 98, Nr 22, poz. 185, Nr 86, poz. 732, Nr 122, poz. 1024, Nr 143, poz. 1199, Nr 150, poz. 1239, Nr 167, poz. 1398, Nr 169, poz i 1417, Nr 172, poz. 1438, Nr 178, poz. 1478, Nr 183, poz. 1538, Nr 264, poz i Nr 267, poz. 2258, z 2006 r. Nr 12, poz. 66, Nr 66, poz. 466, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 186, poz. 1379, Nr 208, poz i 1540, Nr 226, poz i Nr 235, poz. 1699, z 2007 r. Nr 7, poz. 58, Nr 47, poz. 319, Nr 50, poz. 331, Nr 99, poz. 662, Nr 106, poz. 731, Nr 112, poz. 766 i 769, Nr 115, poz. 794, Nr 121, poz. 831, Nr 123, poz. 849, Nr 176, poz. 1243, Nr 181, poz. 1287, Nr 192, poz i Nr 247, poz. 1845, z 2008 r. Nr 59, poz. 367, Nr 96, poz. 609 i 619, Nr 110, poz. 706, Nr 116, poz. 731, Nr 119, poz. 772, Nr 120, poz. 779, Nr 122, poz. 796, Nr 171, poz. 1056, Nr 220, poz. 1431, Nr 228, poz. 1507, Nr 231, poz i Nr 234, poz. 1571, z 2009 r. Nr 26, poz. 156, Nr 67, poz. 571, Nr 69, poz. 592 i 593, Nr 131, poz. 1075, Nr 179, poz i Nr 216, poz. 1676, z 2010 r. Nr 3, poz. 13, Nr 7, poz. 45, Nr 40, poz. 229, Nr 108, poz. 684, Nr 109, poz. 724, Nr 125, poz. 842, Nr 152, poz. 1018, Nr 155, poz. 1037, Nr 182, poz. 1228, Nr 197, poz. 1307, Nr 215, poz. 1418, Nr 217, poz i Nr 241, poz oraz z 2011 r. Nr 34, poz. 173, Nr 85, poz. 458, Nr 87, poz. 482, Nr 92, poz. 531, Nr 112, poz. 654, Nr 129, poz. 735, Nr 138, poz. 806 i 807, Nr 144, poz. 854 i Nr 149, poz ) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz i Nr 170, poz. 1660, z 2004 r. Nr 162, poz. 1692, z 2005 r. Nr 64, poz. 565, Nr 78, poz. 682 i Nr 181, poz. 1524, z 2008 r. Nr 229, poz. 1539, z 2009 r. Nr 195, poz i Nr 216, poz. 1676, z 2010 r. Nr 40, poz. 230, Nr 167, poz. 1131, Nr 182, poz i Nr 254, poz oraz z 2011 r. Nr 6, poz. 18, Nr 34, poz. 173 i Nr 106, poz ) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz i Nr 213, poz. 2081, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz i Nr 240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 10, poz. 71, Nr 68, poz. 610, Nr 86, poz. 732 i Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz i Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589, Nr 176, poz. 1239, Nr 181, poz i Nr 225, poz. 1672, z 2008 r. Nr 93, poz. 586, Nr 116, poz. 740, Nr 223, poz i Nr 237, poz. 1654, z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 56, poz. 458, Nr 58, poz. 485, Nr 98, poz. 817, Nr 99, poz. 825, Nr 115, poz. 958, Nr 157, poz i Nr 219, poz. 1704, z 2010 r. Nr 105, poz. 655, Nr 135, poz. 912, Nr 182, poz. 1228, Nr 224, poz. 1459, Nr 249, poz i Nr 254, poz oraz z 2011 r. Nr 36, poz. 181, Nr 63, poz. 322, Nr 80, poz. 432, Nr 144, poz. 855 i Nr 149, poz ) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz i Nr 130, poz. 1188, z 2004 r. Nr 51, poz. 514, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889, Nr 240, poz i Nr 264, poz. 2641, z 2005 r. Nr 10, poz. 70, Nr 48, poz. 461, Nr 77, poz. 680, Nr 96, poz. 821, Nr 141, poz. 1181, Nr 143, poz. 1203, Nr 163, poz. 1363, Nr 169, poz i Nr 178, poz. 1479, z 2006 r. Nr 15, poz. 118, Nr 66, poz. 467, Nr 95, poz. 659, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 141, poz i 1013, Nr 167, poz i Nr 226, poz i 1648, z 2007 r. Nr 20, poz. 116, Nr 64, poz. 432, Nr 80, poz. 539, Nr 89, poz. 589, Nr 99, poz. 664, Nr 112, poz. 766, Nr 123, poz. 849 i Nr 128, poz. 903, z 2008 r. Nr 27, poz. 162, Nr 100, poz. 648, Nr 107, poz. 686, Nr 123, poz. 802, Nr 182, poz. 1133, Nr 208, poz. 1308, Nr 214, poz. 1344, Nr 225, poz. 1485, Nr 234, poz i Nr 237, poz. 1651, z 2009 r. Nr 8, poz. 39, Nr 20, poz. 104, Nr 28, poz. 171, Nr 68, poz. 585, Nr 85, poz. 716, Nr 127, poz. 1051, Nr 144, poz. 1178, Nr 168, poz. 1323, Nr 178, poz. 1375, Nr 190, poz i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 7, poz. 46, Nr 98, poz. 626, Nr 106, poz. 669, Nr 122, poz. 826, Nr 125, poz. 842, Nr 182, poz i Nr 197, poz oraz z 2011 r. Nr 48, poz. 245 i 246, Nr 53, poz. 273, Nr 112, poz. 654, Nr 117, poz. 678 i Nr 142, poz ) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz i Nr 228, poz. 2255, z 2004 r. Nr 25, poz. 219, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889 i Nr 243, poz. 2426, z 2005 r. Nr 86, poz. 732, Nr 90, poz. 757, Nr 132, poz. 1109, Nr 163, poz. 1363, Nr 178, poz i Nr 180, poz. 1493, z 2006 r. Nr 190, poz. 1409, Nr 218, poz i Nr 226, poz. 1648, z 2007 r. Nr 89, poz. 589, Nr 123, poz. 850, Nr 124, poz. 859 i Nr 192, poz. 1378, z 2008 r. Nr 90, poz. 560, Nr 122, poz. 782, Nr 171, poz. 1056, Nr 173, poz i Nr 214, poz. 1344, z 2009 r. Nr 62, poz. 504, Nr 63, poz. 533, Nr 166, poz. 1317, Nr 168, poz. 1323, Nr 190, poz. 1474, Nr 201, poz i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 7, poz. 46, Nr 40, poz. 227 i 229, Nr 98, poz. 625 i 626, Nr 125, poz. 842, Nr 127, poz. 857, Nr 152, poz i 1021, Nr 182, poz. 1228, Nr 225, poz i Nr 240, poz oraz z 2011 r. Nr 17, poz. 78, Nr 24, poz. 130, Nr 39, poz. 202, Nr 48, poz. 245, Nr 72, poz. 381, Nr 94, poz. 549, Nr 117, poz. 678, Nr 133, poz. 767 i Nr 160, poz ) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 91, poz. 410, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2002 r. Nr 62, poz. 559, Nr 153, poz i Nr 240, poz. 2052, z 2004 r. Nr 92, poz. 885, z 2007 r. Nr 176, poz i Nr 200, poz oraz z 2011 r. Nr 112, poz. 654, Nr 113, poz. 657 i Nr 171, poz ) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz i 1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz i Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219, poz i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188, Nr 139, poz. 1323, Nr 199, poz i Nr 228, poz. 2255, z 2004 r. Nr 9, poz. 75, Nr 11, poz. 101, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 871, Nr 93, poz. 891, Nr 121, poz. 1264, Nr 162, poz. 1691, Nr 169, poz. 1783, Nr 172, poz. 1804, Nr 204, poz. 2091, Nr 210, poz. 2135, Nr 236, poz i Nr 237, poz. 2384, z 2005 r. Nr 13, poz. 98, Nr 22, poz. 185, Nr 86, poz. 732, Nr 122, poz. 1024, Nr 143, poz. 1199, Nr 150, poz. 1239, Nr 167, poz. 1398, Nr 169, poz i 1417, Nr 172, poz. 1438, Nr 178, poz. 1478, Nr 183, poz. 1538, Nr 264, poz i Nr 267, poz. 2258, z 2006 r. Nr 12, poz. 66, Nr 66, poz. 466, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 186, poz. 1379, Nr 208, poz i 1540, Nr 226, poz i Nr 235, poz. 1699, z 2007 r. Nr 7, poz. 58, Nr 47, poz. 319, Nr 50, poz. 331, Nr 99, poz. 662, Nr 106, poz. 731, Nr 112, poz. 766 i 769, Nr 115, poz. 794, Nr 121, poz. 831, Nr 123, poz. 849, Nr 176, poz. 1243, Nr 181, poz. 1287, Nr 192, poz i Nr 247, poz. 1845, z 2008 r. Nr 59, poz. 367, Nr 96, poz. 609 i 619, Nr 110, poz. 706, Nr 116, poz. 731, Nr 119, poz. 772, Nr 120, poz. 779, Nr 122, poz. 796, Nr 171, poz. 1056, Nr 220, poz. 1431, Nr 228, poz. 1507, Nr 231, poz i Nr 234, poz. 1571, z 2009 r. Nr 26, poz. 156, Nr 67, poz. 571, Nr 69, poz. 592 i 593, Nr 131, poz. 1075, Nr 179, poz i Nr 216, poz. 1676, z 2010 r. Nr 3, poz. 13, Nr 7, poz. 45, Nr 40, poz. 229, Nr 108, poz. 684, Nr 109, poz. 724, Nr 125, poz. 842, Nr 152, poz. 1018, Nr 155, poz. 1037, Nr 182, poz. 1228, Nr 197, poz. 1307, Nr 215, poz. 1418, Nr 217, poz i Nr 241, poz oraz z 2011 r. Nr 34, poz. 173, Nr 85, poz. 458, Nr 87, poz. 482, Nr 92, poz. 531, Nr 112, poz. 654, Nr 129, poz. 735, Nr 138, poz. 806 i 807, Nr 144, poz. 854 i Nr 149, poz ) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz i Nr 170, poz. 1660, z 2004 r. Nr 162, poz. 1692, z 2005 r. Nr 64, poz. 565, Nr 78, poz. 682 i Nr 181, poz. 1524, z 2008 r. Nr 229, poz. 1539, z 2009 r. Nr 195, poz i Nr 216, poz. 1676, z 2010 r. Nr 40, poz. 230, Nr 167, poz. 1131, Nr 182, poz i Nr 254, poz oraz z 2011 r. Nr 6, poz. 18, Nr 34, poz. 173 i Nr 106, poz ) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 91, poz. 410, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2002 r. Nr 62, poz. 559, Nr 153, poz i Nr 240, poz. 2052, z 2004 r. Nr 92, poz. 885, z 2007 r. Nr 176, poz i Nr 200, poz oraz z 2011 r. Nr 112, poz. 654, Nr 113, poz. 657, Nr 171, poz i Nr 174, poz W CIENIU CZEPKA

13 Informacje Stanowisko Dolnośląskiej Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych we Wrocławiu z dnia 5 listopada 2011 r. w sprawie projektu o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz sposobu jego procedowania. Dolnośląska Okręgowa Rada Pielęgniarek i Położnych we Wrocławiu stanowczo przeciwstawia się zapisom projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz sposobowi jego procedowania poza wykazem prac legislacyjnych Rady Ministrów. Proponowane zmiany zostały uzgodnione pomiędzy Ministrem Zdrowia, Porozumieniem Pracodawców Ochrony Zdrowia i Narodowym Funduszem Zdrowia, bez udziału przedstawicieli środowiska pielęgniarek i położnych (Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, Kolegium Pielęgniarek i Położnych Rodzinnych, Konsultantów Krajowych w dziedzinie pielęgniarstwa). Propozycje te nie zostały przedstawione do konsultacji społecznych. Działania takie są wyraźnym przejawem lekceważenia naszych grup zawodowych oraz wyrazem nierównego traktowania świadczeniodawców, przeciwstawiając się w sposób oczywisty zasadom dobrej praktyki. Dla dolnośląskich pielęgniarek i położnych niewiarygodne są wyjaśnienia Ministerstwa Zdrowia, podane komunikatem Biura Prasy i Promocji z dnia 03 listopada 2011 r. dotyczącym nowelizacji ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych w zakresie wyboru świadczeniodawcy podstawowej opieki zdrowotnej, informującym zainteresowanych, że powyższa nowelizacja nie wprowadza żadnych zmian czy ograniczeń w zakresie prawa wyboru przez pacjenta różnych świadczeniodawców poz, czyli np. praktyk zawodowych lekarskich czy pielęgniarskich. Dolnośląska Okręgowa Rada Pielęgniarek i Położnych we Wrocławiu, wnosi: o podjecie przez Ministerstwo Zdrowia natychmiastowych działań zmierzających do dokonania zmian w treści art.28 ust.1 ww. ustawy, które w proponowanym zapisie nie pozwalają pacjentom na swobodny wybór lekarza, pielęgniarki i położnej poz, zmierzają w sposób ewidentny do obniżenia jakości i dostępności świadczeń zdrowotnych, prowadzą do monopolizacji rynku świadczeń lekarzy poz i wyeliminowania z niego indywidualnych i grupowych praktyk pielęgniarek i położnych. Przewodnicząca DORPiP Urszula Olechowska Sekretarz Anna Szafran PREZYDIUM DOLNOŚLĄSKIEJ OKRĘGOWEJ RADY PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH VI KADENCJI Podczas pierwszego posiedzenia Dolnośląskie Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych we Wrocławiu VI kadencji w dniu 5 listopada 2011 r. podjęta została uchwała nr 6/2011/VI w sprawie wyboru członków Prezydium DORPiP we Wrocławiu. Na podstawie protokołów Komisji Skrutacyjnej powołanej przez DORPiP stwierdzono, że na członków Prezydium wybrani zostali: 12 (242) Przewodnicząca Olechowska Urszula 2. Wiceprzewodnicząca Jędrzejewska Leokadia 3. Sekretarz Szafran Anna 4. Skarbnik Bogumił Lucyna 5. Z-ca Sekretarz Koziarz Ewa 6. Z-ca Skarbnika Łabowicz Beata 7. Członek Golicka Marzenna 8. Członek Kolasińska Jolanta 9. Członek Szerszeń Teresa 11

14 Informacje 4 listopada 2011 roku w Auli Leopoldyna odbyła się uroczystość wręczenia dyplomów ukończenia studiów na Wydziale Nauk o Zdrowiu. Wydział ukończyły w tym roku 893 osoby. W towarzystwie dziekana, prof. dr hab. Bernarda Panaszka, dyplomy absolwentom wręczył JM Rektor prof. dr hab. Marek Ziętek. Tradycyjnie nagrodzono najlepszych absolwentów. W roku akademickim 2010/2011 najlepszą studentką Wydziału Nauk o Zdrowiu była mgr Wiesława Tarabuła, absolwentka kierunku pielęgniarstwo, która uzyskała średnią ocen 5.0. JM Rektor wręczył 30 odznak Wzorowego Studenta i listów gratulacyjnych. DYPLOMAT Dziekan wydziału wręczył listy gratulacyjne i nagrody za wyróżnione prace magisterskie w dziedzinie pielęgniarstwa, położnictwa, fizjoterapii oraz zdrowia publicznego. Podczas uroczystości wręczono także Srebrne Odznaki Honorowe Akademii Medycznej, które Senat przyznał siostrze dyrektor, Samueli Sabinie Chrostek i siostrze przełożonej Paulinie Dorocie Marcinowskiej z Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego o profilu rehabilitacyjnym Zgromadzenia Sióstr Św. Elżbiety, w którym studenci odbywają swoje praktyki. Za długoletnią pracę jako kierownika praktyk zawodowych studentów Wydziału Nauk o Zdrowiu nagrodę wręczono mgr Barbarze Mirskiej. Przewodnicząca Dolnośląskiej Okręgowej Rady Pielęgniarek i Położnych we Wrocławiu wręczyła listy gratulacyjne i nagrody dla najlepszych absolwentów roku akademickiego 2010/2011 na kierunku pielęgniarstwo i położnictwo: 12 W CIENIU CZEPKA

15 Informacje ORIUM 2011 PIELĘGNIARSTWO II STOPNIA, STUDIA STACJONARNE 1 Szen Małgorzata 2 Szepelak Marcelina 3 Piwońska Iwona PIELĘGNIARSTWO II STOPNIA, STUDIA NIESTACJONARNE 1. Tarabuła Wiesława 2. Gdesz Małgorzata 3. Gromek Ewa 4. Rdzak Małgorzata 5. Izydorczyk Renata 6. Jarawka Elżbieta 7. Pałczak Elżbieta 8. Kazior Barbara 9. Korpok Aneta 10. Kowalska Iwona 11. Kwiatkowska Maria 12. Matysek Mariola 13. Pitek Edyta 14. Stolarz Joanna 15. Szuba Małgorzata 16. Tomczyk Grażyna 17. Czerepowicka Alicja 18. Józefowska Dagmara 19. Serwicka Renata 20. Cicha Olga 21. Dynia Marta 22. Fiedorowicz Dorota 23. Homętowska Henryka 24. Kubera-Jaroszewicz Katarzyna 25. Pańków Ewa 26. Walas Małgorzata 27. Hałas Renata 28. Nowak Renata 29. Boryniec Anna 30. Nowak Agnieszka 31. Smektała Barbara 32. Szymanek Zuzanna 33. Kumaczek Monika POŁOŻNICTWO II STOPNIA, STUDIA STACJONARNE 1. Piszczałka Agnieszka 2. Jaszkiewicz Anna 3. Kaczorowska Edyta 4. Michałowska Sylwia POŁOŻNICTWO II STOPNIA, STUDIA NIESTACJONARNE 1. Drzewicka-Węgrzyn Małgorzata 2. Żelazko Katarzyna 3. Kawalec Małgorzata Jeszcze raz serdecznie gratulujemy! 12 (242)

16 Informacje W dniu 26 września 2011 r. odbyła się we Wrocławiu konferencja 4 samorządów zawodowych Dolnego Śląska tj.: Dolnośląskiej Izby Lekarskiej, Dolnośląskiej Izby Aptekarskiej, Dolnośląskiej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych oraz Dolnośląskiej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej nt. Zdrowie Polaków realia, szanse, zagrożenia wizerunek systemu ochrony zdrowia W trakcie konferencji przedstawiono referaty o problematyce funkcjonowania ochrony zdrowia, kondycji zdrowotnej polskiego społeczeństwa i problemach jakie mają poszczególne samorządy zawodów medycznych. Celem konferencji było zwrócenie uwagi władz rządowych i samorządowych, zarządzających placówkami ochrony zdrowia oraz mediów na temat dla nas najważniejszy tj. zdrowie Polaków i funkcjonowanie ochrony zdrowia. W konferencji uczestniczyli oprócz przedstawicieli wymienionych samorządów medycznych, parlamentarzyści, przedstawiciele władz wojewódzkich, miejskich, dyrektorzy placówek ochrony zdrowia, przedstawiciele związków zawodowych, konsultanci wojewódzcy w tym w dziedzinach pielęgniarstwa, dziennikarze z kilku pism branżowych. Konferencja składała się z 4 sesji, w której wystąpili przedstawiciele z każdej z Izb. I sesja Dolnośląskiej Izby Lekarskiej: 1. Dr Igor Chęciński Ocena sytuacji w ochronie zdrowia w ocenie samorządu lekarskiego 2. Lek.dent. Alicja Marczyk-Felba, lek. dent. Małgorzata Nakraszewicz Realia systemu ochrony zdrowia oczami lekarzy dentystów. Sytuacja w stomatologii szanse i zagrożenia. 3. Dr Paweł Wróblewski Co dalej z ochroną zdrowia w Polsce? Zagrożenia i szanse dla systemu i pacjentów II sesja Dolnośląskiej Izby Aptekarskiej: 1. Mgr farm. Piotr Bohater Struktura geograficzna i demograficzna aptek otwartych na dolnym Śląsku na tle Polski oraz krajów Unii Europejskiej ; Ustawa refundacyjna i umowy aptek z NFZ kontrowersyjne zmiany legislacyjne. III sesja Dolnośląskiej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej: 1. Dr Robert Kaczmarczyk Ocena sytuacji oczami samorządu lekarsko-weterynaryjnego ; Szanse i zagrożenia dostrzegane przez samorząd lekarsko weterynaryjny IV sesja Dolnośląskiej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych: 1. Mgr Urszula Olechowska Ocena sytuacji oczami samorządu pielęgniarek i położnych. 2. Mgr Leokadia Jędrzejewska Szanse i zagrożenia dostrzegane przez samorząd pielęgniarek i położnych. Każdy wymienionych samorządów medycznych boryka się z różnymi, specyficznymi dla swojej grupy zawodowej problemami, wynikającymi albo z niezadawalających uregulowań prawnych np. dotyczących kształcenia do zawodu lub też kwestii wynagrodzenia lub opłacalności prowadzenia własnej działalności. Jednakże cel wspólny jakim jest działanie w celu ochrony i poprawy zdrowia Polaków, utrzymania samorządności zawodowej jest wspólny i na pewno potrzebna jest w tym i innych zakresach współpraca. Oto niektóre z problemów środowiska pielęgniarek i położnych przedstawione na konferencji przez przedstawicielki DOIPiP Urszulę Olechowską i Leokadię Jędrzejewską: 1. Ocena sytuacji oczami samorządu pielęgniarek i położnych. 2. Oczekiwania i obawy środowiska pielęgniarek i położnych: wprowadzana w życie ustawa o działalności leczniczej może doprowadzić do sytuacji, w której przekształcenia własnościowe publicznych zakładów opieki zdrowotnej w spółki prawa handlowego mogą pozostać w sprzeczności z podstawową misją ochrony zdrowia społeczeństwa oraz respektowaniem konstytucyjnej zasady równego dostępu do świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych, wprowadzenie regulacji prawnych stanowiących, iż normy zatrudnienia pielęgniarek i położnych (wykonujących świadczenia na podstawie umów o pracę i umów cywilnoprawnych) powinny obowiązywać we wszystkich zakładach opieki zdrowotnej realizujących świadczenia zdrowotne finansowane ze środków publicznych umocowanie prawne w zakresie obligatoryjnego postępowania konkursowego na kierownicze stanowiska pielęgniarek i położnych w zakładach opieki zdrowotnej realizujących kontrakty z NFZ, niezależnie od formy prawnej tych zakładów, określenie minimalnego wynagrodzenia personelu medycznego w tym pielęgniarek i położnych gwarantujących realizację postulatu systematycznego wzrostu płac, obecnie obserwujemy niedostosowanie liczby pielęgniarek i położnych do potrzeb w zakresie opieki pielęgniarskiej w systemie ochrony zdrowia, brak nowych rozwiązań w zakresie organizacji i finansowa podstawowej opieki zdrowotnej, prowadzących do stabilizacji umów zawieranych na świadczenia realizowane przez pielęgniarki poz i pielęgniarki środowiska nauczania i wychowania, konieczność przywrócenia pielęgniarki i położnej środowiskowo-rodzinnej brak rozwiązań systemowych w dostępności do pielęgniarskiej opieki długoterminowej, a także porozumienia ministra pracy i polityki spo- 14 W CIENIU CZEPKA

17 Informacje łecznej z ministrem zdrowia w zakresie zapewnienia opieki zdrowotnej mieszkańcom domów pomocy społecznej, w sytuacji systematycznego starzenia się polskiego społeczeństwa, Wykorzystywanie słabszej pozycji ekonomicznej pielęgniarek w negocjowaniu kontraktów wraz z wejściem w życie ustawy o działalności leczniczej zauważamy wzrost zawieranych przez zakłady opieki zdrowotnej z pielęgniarkami i położnymi umów cywilno-prawnych (z minimalną stawką ok złotych za godzinę). Komercjalizacja i dążenie do minimalizacji kosztów będzie prowadzić naszym zdaniem do pogorszenia jakości opieki świadczonej przez pielęgniarki i położne. Istnieją również realne obawy do przymuszania pielęgniarek i położnych do zmiany formy wykonywania zawodu i niedopuszczalne zwiększenie limitu godzin do przepracowania. Zmniejszanie liczby etatów w oddziałach szpitalnych z jednoczesnym poszerzaniem zakresu obowiązków poza zakres kompetencji pielęgniarek, położnych, zagrażającym bezpieczeństwu pacjentów (ograniczenia obsad dyżurowych, niedostateczna liczba personelu pomocniczego, przypadkowe zatrudnianie pielęgniarek na dyżury zlecone powodują realne zagrożenie dla bezpieczeństwa realizacji ciągłości opieki nad pacjentem jak i stanowi realne zagrożenie dla personelu) Brak jednakowych wymagań dot. zatrudnienia, organizacji pracy pielęgniarek i położnych w publicznych i niepublicznych jednostkach opieki zdrowotnej. konieczny jest rozwój pielęgniarskiej opieki długoterminowej domowej obecne kontrakty w tym zakresie nie zabezpieczają potrzeb społeczeństwa, a sposób finansowania jest niezadawalający niezbędny jest większy udział środków finansowych z budżetu państwa oraz zakładów pracy na kształcenie podyplomowe pielęgniarek i położnych, 12 (242) 2011 obserwujemy utrudnienia ze strony kierowników jednostek ochrony zdrowia do kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych brak urlopów szkoleniowych, niedocenianie finansowe specjalistek w dziedzinach pielęgniarstwa brak postulowanego pakietu socjalnego dla pielęgniarek: roczny urlop zdrowotny skrócenie wieku emerytalnego pielęgniarek i położnych do 55 lat brak w wykazie chorób zawodowych chorób wynikających z przeciążenia układu kostno- -mięśniowo-stawowowego spowodowanego wykonywaniem zawodu przez pielęgniarki i położne. przeciwdziałanie postępującemu zmniejszaniu się zainteresowania studentów wyborem kierunku studiów pielęgniarstwo; promocja tego zawodu i zwiększanie jego atrakcyjności dla młodego pokolenia wymaga wdrożenia zmian systemowych w prognozie dwudziestoletniej przy uwzględnieniu zmian demograficznych i epidemiologicznych społeczeństwa polskiego, Zwiększenie limitu przyjęć na kierunku pielęgniarstwo w szkołach kształcących do zawodu, Degeneracja pielęgniarstwa rodzinnego w aktualnym systemie organizacyjnym podstawowej opieki zdrowotnej. Niska samodzielność zawodowa pielęgniarek i położnych POZ. Kierownicy zakładów niepublicznych są zainteresowani aby pielęgniarka miała kwalifikacje do pracy w środowisku oraz do wykonywania szczepień ochronnych i wykonywania EKG. Pielęgniarki, zatrudnione w praktykach lekarskich, bardzo często mają łączone zadania pielęgniarki rodzinnej i pielęgniarki praktyki, a także równolegle prowadzą pracę administracyjną na rzecz gabinetu lekarskiego. Praca w środowisku domowym pacjenta ogranicza się tylko do wykonania pilnych zabiegów, na zlecenie lekarza, głównie iniekcji. Brakuje działań w zakresie promocji zdrowia, edukacji, procesu pielęgnowania, zabezpieczenia ciągłości opieki. Pielęgniarstwo rodzinne w obecnym systemie funkcjonuje niezgodnie z założeniami WHO oraz dyrektywami międzynarodowych konferencji poświęconych opiece nad rodziną. W większości nadal jest to głównie model tradycyjny oparty na zleceniach lekarskich, ukierunkowany na proces leczenia, w odniesieniu do osób chorych brak jest natomiast całościowej, systematycznej opieki nad zdrowiem rodziny w różnych fazach życia i rozwoju. Głównym czynnikiem determinującym niską jakość opieki pielęgniarskiej w środowisku jest zbyt duża liczba podopiecznych przypadająca na jedną pielęgniarkę oraz łączenie funkcji pielęgniarki praktyki z funkcją pielęgniarki rodzinnej. W przypadku położnych POZ pracodawcy utrudniają realizację świadczeń wobec kobiety ciężarnej, kobiety z problemami ginekologicznymi. Działania położnej najczęściej skupiają się na położnicy i noworodku poprzez okrojoną liczbę wizyt patronażowych. Brak jest całościowej, ciągłej opieki nad kobietą i rodziną. Natomiast w zakresie organizacji i funkcjonowanie systemu opieki nad kobietą w okresie ciąży i porodu: - medykalizacja opieki okołoporodowej - wdrażanie w minimalnym stopniu rozporządzenia MZ z 23 września 2010r. w sprawie standardów postępowania oraz procedur medycznych przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych z zakresu opieki sprawowanej nad kobietą w okresie fizjologicznego porodu, połogu oraz opieki nad noworodkiem w zakładach opieki zdrowotnej, - wymogów NFZ przez zakłady sprawujące opiekę nad kobietą w okresie okołoporodowym, - niedoskonałości diagnostyki prenatalnej, - niezabezpieczająca potrzeb liczba miejsc i wyposażenie oddziałów patologii noworodka i intensywnej opieki neonatologicznej. Notatkę sporządziła : Urszula Olechowska 15

18 PTP PTP ZG/ 430 /2011 Warszawa r. Minister Zdrowia Bartosz Arłukowicz Szanowny Panie Ministrze! Polskie Towarzystwo Pielęgniarskie, jako organizacja będąca głosem polskich pielęgniarek w Europie i na świecie wyraża zdecydowany sprzeciw przeciwko wprowadzeniu rozwiązania mającego na celu ograniczenie dostępu do usług pielęgniarskich poprzez wybór na jednej liście pielęgniarki, lekarza i położnej. Nie do pomyślenia jest fakt, aby w zespole, który podejmuje decyzje o autonomicznym zawodzie, jakim jest zawód pielęgniarki nie było przedstawicieli tej ważnej dla systemu opieki zdrowotnej profesji. Profesji, której rola została podkreślona podczas pierwszej Konferencji WHO dotyczącej pielęgniarstwa we Wiedniu 1988 r., przez Dyrektora Regionalnego WHO. Dr Jo Eirik Asvall powiedział, że Rolą pielęgniarki/ pielęgniarza nie ma być służenie innej profesji, ale informowanie, wspieranie oraz opieka nad pacjentem i społecznością. Deklaracja Monachijska, przyjęta w 2000 r. przez WHO, zobowiązuje wprowadzenie nowej roli dla pielęgniarki Pielęgniarki Zdrowia Rodziny, z której rząd polski się nie wywiązał jak również z promowania tej roli pielęgniarki w systemie, czy też stworzenia warunków do zatrzymania pielęgniarek w systemie. Proszę zwrócić uwagę, że średnia wieku 1/3 pielęgniarek w Polsce wynosi 47 lat i brak wyraźnej strategii, decydowaniu o zawodzie przez nie znających się na tej profesji, nie sprzyja wizerunkowi zawodu, jako tego, w którym można budować swoją przyszłość i rozwijać się jak w innych zawodach. Działania tego rodzaju są wbrew założeniom Komisji Europejskiej promującej małą przedsiębiorczość, jako koło napędowe dla rozwoju gospodarki. Pielęgniarki POZ poprzez swoje działania i udział w leczeniu, a także przede wszystkim dzięki niezależnej funkcji promowania zdrowia mają zdecydowany wpływ na realizację tak Milenijnych Celów Rozwoju jak i strategii dla zdrowia oraz przywracanie zdrowia konsumentów. Przyczyniają się tym samym do ich powrotu do pracy, a także wzrostu PKB. Od lat sprawdza się inwestowanie w opiekę podstawową najbliżej miejsca zamieszkania i tę funkcję mogą najlepiej wykonywać pielęgniarki POZ, a przyszłości może Pielęgniarki Zdrowia Rodziny. Podkreślane jest to w wielu dokumentach międzynarodowych, które są ignorowane przez rząd. Carol Bellamy, były dyrektor wykonawczy, UNICEF podkreślał w swoim wystąpieniu, że pielęgniarki, znając potrzeby dzieci i rodzin w domu, miejscu pracy i zabawy, jednocześnie służą pomocą w kontaktowaniu osób, rodzin i społeczności lokalnych z opieką zdrowotną. Funkcje te powodują, że pielęgniarki są kluczową grupą zawodową dla służby zdrowia, a także występują, jako rzecznicy praw dzieci do życia, ochrony, możliwości ich pełnego rozwoju oraz uczestnictwa w życiu społecznym... Pielęgniarki są główną grupą personelu zdrowotnego sprawującą Podstawową Opiekę Zdrowotną na wszystkich szczeblach, dbającą o zachowanie kontaktów między pacjentami indywidualnymi, rodzinami i środowiskami lokalnymi a całym systemem opieki zdrowotnej. Współpracując z innymi sektorami, pozostałymi członkami zespołów terapeutycznych oraz wewnątrz własnej grupy zawodowej, szukają nowych sposobów leczenia, opieki, zapobiegania chorobom i niepełnosprawnościom. Pracują na rzecz poprawy dostępności opieki zdrowotnej oraz poprawy jakości opieki i jej wyników i dlatego nie można pomijać tej grupy zawodowej i ignorować jej obecności w systemie, niszcząc osiągnięcia. Najwyższy czas, aby po ponad 30 latach od przyjęcia Deklaracji z Ałma Aty realizować jej założenia i koncentrować się na utrzymaniu zdrowia, a nie tylko na jego naprawie i tutaj znaczącą rolę mogą odegrać pielęgniarki. Jeszcze raz wzywamy do podjęcia jak najszybszych kroków w celu stworzenia strategii dla pielęgniarstwa jako ważnego elementu strategii dla zdrowia, tak jak to ma miejsce w krajach UE, do której z dumą przynależymy. z poważaniem Dorota Kilańska Prezes ZG Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego Do wiadomości: 1. Sejmowa Komisja Zdrowia 2. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych 3. Ogólnopolski Związek Zawodowy Pielęgniarek i Położnych Polskie Towarzystwo Pielęgniarskie serdecznie zaprasza na comiesięczne szkolenia w Sali Konferencyjnej DSS im. T. Marciniaka przy Al. Wiśniowej 36 we Wrocławiu o godz. 13:00. Najbliższe spotkanie: : mgr Teresa Fichtner-Jeruzel, Prawa pacjenta : mgr Aleksandra Patyk, Wypalenie zawodowe Sekretarz Zarządu PTP dr Mariola Marynicz-Hyla 16 W CIENIU CZEPKA

19 Etyka Prof. dr med. hab. Dr med. h.c. Stanisław Iwankiewicz Co to za mowa Jakie to słowa To słowa Jakich nie zna Gospodarka towarowa To: SZLACHETNOŚĆ to tyle co dobroć w najwyższym stopniu. Jan Kochanowski mówił: Szlachetne zdrowie nikt się nie dowie jako smakujesz aż się zepsujesz. Szlachetne to znaczy także dobre postępowanie. Jan Paweł nawoływał: Zło dobrem zwyciężaj. Stare polskie porzekadło radziło: Nie czyń drugiemu co tobie nie miło. Kardynał Tysiąclecia Stefan Wyszyński deklarował w imię dobra: Przebaczamy i prosimy o przebaczenie. Pismo Święte idzie dalej: Miłujcie nieprzyjacioły wasze. Natomiast łacińskie sformułowanie o obowiązkach lekarza stwierdza: Medicus debet esse-elegas... to dotyczy nie tylko eleganckiego stroju, ale w każdym calu eleganckiego zachowania. GODNOŚĆ. Juliusz Słowacki tak Światu wieścił gdy ze swej winy na liście powstańców się nie zmieścił. Godności nie mam od męki uciekłem. Pytanie, czy to czym nas chce karmić nazbyt wiele dzienników i innych tzw. środków masowego przekazu jest godne polecenia? Czy bezpodstawne oskarżenia, błotem obrzucania, czy to jest godne zachowanie, czy to może stanowić przykład dla dorastającej młodzieży? W artykule pt. Zmiana pokoleń (Medium 2008 r.) pisałem: z amerykańskiego stylu życia pokazywane są w filmach i w telewizji najgorsze ochłapy moralne: przemoc, rozbój, narkotyki i wyuzdany seks. Czy można się dziwić, że w ostatnich latach także w Polsce wzrosła niebezpiecznie ilość przestępstw wśród młodzieży i morderstwa, narkotyki, prostytucja. IMPONDERABILIA SZLACHETNOŚĆ GODNOŚĆ UCZCIWOŚĆ HONOR PATRIOTYZM UCZCIWOŚĆ. Starorzymskie przysłowie tak mówi: Suum cuique addere, co w moim tłumaczeniu brzmi: oddaj każdemu co jego i nie kwestionuj tego. Dotyczy to nie tylko rzeczy fizycznych jak pieniądze czy inne środki materialne, ale także oddania każdemu należnego szacunku na jaki zasługuje. Czy tworzenie negatywnej opinii w mass mediach, którą żyje nazbyt wielu czytelników, wydawanie bezpodstawnych oskarżeń, czyż to nie jest zaprzeczenie nakazu oddaj każdemu co jego? A plagiaty, czy kradzież czyjegoś dorobku naukowego? A przywłaszczanie sobie cudzych osiągnięć? A strojenie się w cudze piórka? Przykłady lekceważenia tej zasady są niestety nazbyt liczne. HONOR. Nasze od wielu wieków zawołanie brzmiało: Bóg, Honor i Ojczyzna. To hasło przyświecało bojownikom o wolność walczącym często bez broni w powstaniach: Poszli nasi w bój bez broni (1963 r.) wykonując rozkazy dowódców i nakazy własnego sumienia i patriotycznego wychowania. Tak było również w Powstaniu Warszawskim. Od wieków panowało bowiem przekonanie, że zwycięstwo liczby nie chce męstwa potrzebuje. W pieśni obrońców naszego morza są słowa: Mamy rozkaz cię utrzymać albo na dnie twoim lec. Słowo honor bywa używane (dziś chyba) bardzo rzadko: daję słowo honoru. Gdy tzw. honory bywają niesłusznie i nie tym osobom co na nie zasługują wypaczają charaktery i postępowanie niesłusznie wyróżnionych: honores mutant mores sed varo in meliores co w moim tłumaczeniu brzmi: Uhonorowanie Nie u każdego powoduje Obyczajów poprawienie Więc uważaj czy kandydatowi Należy się uhonorowanie Czy tylko... lanie. Najwyższą formą uhonorowania akademickiego szkół wyższych jest przyznanie doktoratu Honoris Causa. Rady miejskie przyznają tytuł: Honorowy Obywatel. Kiedyś mówiono także: honory domu czyniła pani (lub pan) podejmując wytwornych gości..., ale gdzie te czasy...? Profesor prawa Jan Widacki w niedawno ogłoszonym artykule pt. Sprawy honorowe rozważając jak naprawić to co się obecnie dzieje, a dziać nie powinno rozważa możliwość wprowadzenia na nowo kodeksu Boziewicza, który regulował sprawy sporne między ludźmi honoru, głównie na drodze pojedynków przy użyciu broni siecznej lub palnej. Profesor dochodzi jednak do smutnego wniosku, że ciągający się latami po sądach obywatele nie wiedzą przecież co to honor. I na koniec mój wierszyk dla podsumowania: Honor to cnota, Honoru nie zna hołota. PATRIOTYZM. Co to jest patriotyzm? Patriotyzm to jest oddanie ojczyźnie tego co się jej należy. Moje pokolenie lat przedwojennych (mam 90 lat) było wychowane w duchu patriotycznym. Dorastałem w czasach, gdy żywe były tradycje walk wolnościowych. Ci co o, tę wolność walczyli cieszyli się powszechnym szacunkiem. Nie pytano wówczas czy przyszli oni z armii carskiej, czy austryjackiej, czy niemieckiej. Dla przykładu: generał Józef Dowbor-Muśnicki - z Rosji, podobnie generał prof. Bolesław Szarecki, z Austrii, generał Stanisław Marian Szeptycki d-ca Legionów od 1915 do 1917 roku, Józef Piłsudski był dowódcą I Brygady Legionów, a płk dr Leon Strehl z armii niemieckiej (walczył pod Verdun) późniejszy Szef Służby Zdrowia Komendy Głównej Armii Krajowej. W moim domu pielęgnowano wartości patriotyczne zgodnie z zasadą: Czyń jak każą imponderabilia a nie prostackie wyrachowanie. Przypomnę to, co pisałem w mojej książce pt. A BYŁO TO TAK wspomnienia. 12 (242)

20 Etyka / Pielęgniarstwo Nakład Akademii Medycznej we Wrocławiu 2001 rok: W czasie Powstania Warszawskiego - 18 września wraz z drużyną łączności budowaliśmy linię telefoniczną kanałami pod pozycjami niemieckimi ze Śródmieścia na Mokotów. Droga była fatalna przecież, bo Niemcy spiętrzyli zalęgające fekalia wrzucając do włazów worki z cementem, belki, które tworzyły trudne do przebycia barykady. Szliśmy wiele godzin w fekaliach sięgających niekiedy do ramion niosąc każdy trzy zwoje gumowego kabla. Nic dziwnego, że po pewnym czasie byliśmy zatruci, wystąpiły także majaczenia... Takiej bitwy nie prowadził do tej pory żaden żołnierz polski. Nie wiem czy to było majaczenie tak było na pewno. To marszałek Józef Piłsudski powiedział kiedyś proroczo do oficerów: Panowie oficerowie jeśli trzeba będzie to dla Polski gówna gołymi rękami wybierać będziecie. Więc to my żołnierze Marszałka widocznie tak trzeba. Stanisław Żółkiewski umierając z ran na polu walki pod Cecorą szeptał:,,o quam dulce et decorum est pro patria mori czyli o jak słodko i pięknie jest umierać za ojczyznę. A książę Józef Poniatowski ginąc w Elsterze zawołał: Bóg mi powierzył honor Polaków i Bogu tylko go oddam. I na koniec, Jan Kochanowski pisał: A jeśli komu droga otwarta do nieba tym co służą Ojczyźnie. A co powiedzieć o tych, którzy fotografują się w atrapie kanału wypolerowanego i odkurzonego pustego w eleganckim garniturze, z latarką w ręku... wtedy były inne realia, bo kanały były cuchnące zalegały w nich fekalia... Jak wyjść z obecnego kryzysu pauperyzacji moralnej, którą widzi przecież świadoma tego stanu rzeczy duża cześć społeczeństwa. Proponuję, aby kandydaci do wielu odpowiedzialnych zawodów i funkcji w urzędach państwowych składali takie ankiety, jakie wypełniały osobny zajmujące wysokie stanowiska w przedwojennej Polsce dla kandydatów do Szkoły Podchorążych Sanitarnych Zawodowych. Trzeba robić to co radził Adam Asnyk wychowanek gimnazjum w Kaliszu, do którego ja miałem zaszczyt uczęszczać najstarsze gimnazjum w Polsce, założone w 1184 roku. Trzeba z żywymi naprzód iść Po życie sięgać nowe a ja dodam - Ale uważajcie, bo mamy czasy gospodarki towarowej, W której nie są pielęgnowane wartości ideowe Rynku towarowego praktyki Nie przewidują rozwoju zasad etyki Choćbyście się nie wiem jak wysilili To na tym rynku nie znajdziecie IMPONDERABILI. IMPONDERABILIA rzeczy nieuchwytne, nie dające się zważyć, zmierzyć, dokładnie określić, mogące jednak oddziaływać, mieć znaczenie, wpływ. Etym. - n.łac. im- zob. in- 1; ponderabilia. świadczą o zabiegach zmierzających do znieczulenia, używano w tym celu mak (opium) i korzeń mandragory (16,17); 1000 lat p.n.e. w Indiach, Charanka użył alkoholu do zniesienia bólu w czasie operacji (11); Hipokrates (ok r. p.n.e.) ojciec medycyny i główny przedstawiciel najważniejszej greckiej szkoły lekarskiej z wyspy Kos zalecał między innymi hipotermię w celu zmniejszenia bólu i stwierdził, że zimno ma właściwości analgetyczne (25); używał także inhalacji z naparów ziołowych, które łagodziły ból operacyjny. Skład mieszanki ziołowej nie dochował się do chwili obecnej, ale podejrzewa się, iż w jej składzie były opiaty (11); Biblia: Elizeusz uczeń Eliasza ratował życie chorych wydychając powietrze do ich ust, i wstąpił Elizeusz i położył usta swe na jemgr piel. Olga Cicha Oddział Anestezjologii i Intensywnej Terapii. Szpital MSW i A we Wrocławiu. mgr piel. Aleksandra Lisowska IV Wojskowy Szpital Kliniczny we Wrocławiu. mgr piel. Agnieszka Krajewska Specjalistyczny Ośrodek Okulistyczny we Wrocławiu. TRUDNE POCZĄTKI ANESTEZJOLOGII - KALENDARIUM CZ. 1 W ODWIECZNEJ WALCE O POPRAWĘ JAKOŚCI ŻYCIA CHORYCH. Autorzy niniejszej pracy przedstawiają ważkie, ciekawe i pouczające fakty z początków tworzenia się jednej z najważniejszych fundamentalnych nauk medycznych jaką jest anestezjologia (9,15). Bez niej, w chwili obecnej niemożliwa byłaby nowoczesna, nastawiona na pacjenta opieka i leczenie medyczne stawiające na jakość życia chorego. Początki anestezjologii były bardzo trudne i sięgają starożytności, a czasem jeszcze dalej w zamierzchłą przeszłość. Termin anestezjologia pochodzi z greki i określa dosłownie naukę o znieczuleniu leczniczym. Anestezja słowo greckie oznaczające zniesienie bólu. Zostało użyte na oznaczenie znieczulenia przez profesora anatomii z USA Oliviera Wendell-Holmesa i wyparło z nowoczesnej terminologii medycznej termin eteryzacja zaproponowane przez Williama Thomasa Greena Mortona (1,21). Powstanie anestezjologii jest związane z cała serią pasjonujących, ciekawych przypadków i zbiegów okoliczności (4,16,17). Na przykład Egipcjanie 2500 lat przed naszą erą zauważyli że zimno ma właściwości przeciwbólowe i zaczęli je stosować w celu uśmierzania bólu (25). Jak przedstawiono to w roku 1992 w Niemczech badania toksykologiczne mumii egipskich oprócz znacznych ilości opium wykazały nikotynę i kokainę. Rozwój anestezjologii bazował na obserwacji otaczającej nas przyrody oraz nas samych. Przedstawiamy w porządku chronologicznym ważniejsze wydarzenia, które wpłynęły na rozwój anestezjologii: w XV w. p.n.e. babilońskie papirusy i rysunki 18 W CIENIU CZEPKA

21 ROZKWIT NAUK ANESTEZJOLOGICZNYCH OD XIX WIEKU DO WSPÓŁCZESNOŚCI XIX wiek przyniósł przyspieszenie rozwoju nauk podstawowych, uniwersyteckich i technicznych. Wywołało to błyskawiczną industralizację Europy i Ameryki Północnej. Przemysł umożliwił syntezę i produkcję na masową skalę między innymi substancji anestetycznych, możliwość ich precyzyjnego podawania. Wprowadzono także badania leków anestetycznych przedkliniczne na zwierzętach oraz monitorowanie ich działania na organizm pacjenta, aby uniknąć efektów toksycznych. Rozpoczęto seryjną produkcję urządzeń medycznych pomocnych w podtrzymywaniu życia chorego (3,14,15) r. odkryto chloroform przez Samuela Guthrie i Justusa von Liebig (15,17); 1834 r. Jean Baptiste Dumas określił skład chemiczny chloroformu i nadał mu nazwę (17); 1840 r. angielscy mesmeryści John Elliotson i James Esdaile utrzymują, że można operować bezboleśnie w hipnozie (15); 1842 r. W. E. Clarke usunął ząb w narkozie eterowej (17); 1842 r. Crawford Williamson Long lekarz amerykański wykonywał usunięcie drobnego guza karku w narkozie eterowej, pierwsze znieczulenie eterowe (15,16,17); 1844 r. Horacy Wells kazał usunąć sobie ząb przez znajomego dentystę podczas wdychania podtlenku azotu, który zapewnił pełną bezbolesność (10,15,16,17); 17 stycznia 1845 r. Horacy Wells dokonał pierwszej niezbyt udanej próby znieczulenia Pielęgniarstwo go i oczy swe na oczy jego i nachylił się na nie, zagrzało się ciało dziecięcia (2.20) ; Aulus Cornelius Celsus (53 r. p.n.e. 7 r. n.e.), uczony rzymski w swoim dziele De medicina przedstawił kompilację całej ówczesnej medycyny w tym sposoby uśmierzania bólu (4,16,17); Calaudius Galen z Pergamonu (ok r. n.e.) najwybitniejszy lekarz rzymski, liczne opracowane przez niego receptury tzw. preparaty galenowe miały na celu skuteczniejsze zwalczanie i uśmierzanie bólu (11); starożytna Aleksandria w Egipcie (największa szkoła medyczna starożytności założona wraz z biblioteką przez Ptolemeusza generała Aleksandra Wielkiego) do ust operowanych wkładano gąbkę nasycona substancjami uśmierzającymi ból, między innymi opiatami (16,17); VIII w. arabski uczony i filozof Jabir ibn Hayyan (ok.720- ok. 813 r. n.e.), alchemik odkrywa eter (9,21); w średniowiecznej szkole lekarskiej w Salerno stosowano wlewy doodbytnicze ze środków znieczulających, a w celu znieczulenia miejscowego stosowano metodę ucisku (16,17); w XV wieku wykonywano tracheostomię (4,16,17); 1492 r. Krzysztof Kolumb genueńczyk na usługach korony hiszpańskiej odkrył Amerykę, przyczynił się do poznania kurary używanej do zatruwania strzał oraz liści koki używanej przez Inków w Andach jako środek wzmacniający i umożliwiający przebywanie i życie w warunkach wysokogórskich. Do dziś w Boliwii uprawa i używanie koki przez Indian jest dozwolone (11); 1540 r. syntezy eteru dwuetylowego (oleum vitrioli dulce - słodki olej witriolu) dokonał alchemik Valerius Cordus przy pomocy innego alchemika Paracelsusa, który zaobserwował, że kurczęta pod wpływem eteru usypiają i budzą się bez uszczerbku na zdrowiu (9,11,16,17,21); 1543 r. Andreas Vesalius pierwsze próby intubacji zwierząt za pomocą trzciny (18,21); XVII w. wznowiono próby znieczulenia ogólnego w zabiegach operacyjnych (4,16,17); 1751 r. English Dictionary Baileya podaje termin anesthesia zdefiniowany jako brak odczuć (21); 1773 r. Joseph Prestley angielski badacz i duchowny po raz pierwszy zsyntetyzował podtlenek azotu (16,17,21); 1773 r. we Lwowie na bazie Uniwersytetu powstaje Collegium Medicum, gdzie wykładano sposoby znoszenia bólu w czasie operacji (6); 1799 r. Thomas Beddoes lekarz brytyjski zakłada w Clifyon koło Bristolu Instytut Terapii Inhalacyjnej i wprowadza podtlenek azotu do terapii pneumatycznej (4,17); 1799 r. sir Humphry Bartholomew Davy chemik angielski odkrył narkotyczne działanie podtlenku azotu, a w 1800 r. nazwał go gazem rozweselającym (9,16,17,21); 1799 r. Mesmer wydał dzieło, w którym opisał zjawisko hipnozy i możliwość jej użycia w walce z bólem (11); 1800 r. Huphry Davy dąży do przeforsowania próby bezbolesnej operacji z użyciem gazu rozweselającego uważając, że jest możliwa (17); 1807 r. baron Dominique Jean Larrey chirurg Napoleona I, twórca medycyny wojskowej. Po bitwie pod Pruską Iławą prawie bezboleśnie amputował na mrozie (-19 st. C) kończyny rannych żołnierzy. Zauważył, że kończyny rannych żołnierzy mogły być amputowane przy minimalnym bólu i krwawieniu jeżeli uprzednio zostały obłożone lodem lub śniegiem (4,21,25); 1824 r. Henry Hill Hickman prowadził eksperymenty z zastosowaniem dwutlenku węgla w znieczuleniu ogólnym (9,16,17,21); Olbrzymi wpływ na rozwój nauk medycznych tego okresu wywarli alchemicy (IV-XVIII w.) rozwijający arystotelesowską teorię na czele z Awicenną, Paracelsusem, ibn Hayyaną i Polakiem Michałem Sędziwojem. Było to ściśle tajne bractwo obejmujące działaniem cały ówczesny znany świat. Z powodu tajności pozostawili bardzo mało informacji na swój temat i swoich odkryć. Poszukiwali,,czystej potencji, eliksiru życia i kamienia filozoficznego (z gr. xerion, z arab. al ikser). Prowadzili liczne i systematyczne doświadczenia chemiczne, farmaceutyczne i fizyczne. Odkryli przy okazji substancje anestetyczne (eliksiry), oraz udowodnili działanie znanych już związków chemicznych oraz substancji roślinnych (4,16,17). Substancje anestetyczne pochodzenia naturalnego roślinnego (narkotyki, zioła, różnego rodzaju grzyby, kaktusy, owady oraz alkohol) były znane człowiekowi od zarania dziejów. Współtworzyły kulturę i związki społeczne ludzi pierwotnych, starożytnych, aż po chwilę obecną (4). Skromne początki opieki medycznej nad chorymi były nakierowane na niesienie efektywnej pomocy, a co za tym idzie, poprawę jakości życia chorych. Nie należy tych podstaw lekceważyć. Dotyczyło to jak uczy historia wszystkich pierwszych lekarzy, szamanów, kapłanów, zielarek, znachorów (15). Początki były trudne, wybierano złe kierunki rozwoju, ale to,,cel uświęca podjęte w dobrej wierze środki (16,17). podtlenkiem azotu w Klinice Johna Warrena - Massachusetts General Hospital w Bostonie w czasie której pacjent został źle znieczulony i odczuwał ból podczas ekstrakcji, a Wellsa audytorium posądziło o oszustwo i wyrzuciło ze szpitala (1,10,15,16,17); 1845 r. zainspirowany tym wydarzeniem William T. G. Morton dentysta amerykański przeprowadza doświadczenia na zwierzętach i na samym sobie (10,15,16); 16 październik 1846 r. William Thomas Green Morton dokonał pokazowego znieczulenia eterowego mężczyzny operowanego przez chirurga Warrena z powodu guza żuchwy w sali wykładowej Massachusetts General Hospital w Bostonie. Udowodnił, że zniesienie bólu chirurgicznego jest możliwe i może być bez- 12 (242)

22 Pielęgniarstwo pieczne. Podał termin eteryzacja jako określenie znieczulenia i od tego momentu znieczulenie wziewne eterem stało się standardem w chirurgii (1,10,15,16); 1846 r. Charles Thomas Jackson chemik amerykański skonstruował aparat do narkozy eterowej (15); r. Charles Thomas Jackson chemik amerykański i William Thomas Green Morton, udoskonalili i rozpowszechnili znieczulenie eterowe (1,15); 1847 r. P. Flourens we Francji odkrył powierzchniowo analgetyczne właściwości chlorku etylu, znanego w Europie od XVII wieku (21) ; 1847 r. James. V. Simpson ginekolog położnik amerykański, zastosował chloroform w celu ulżenia w bólach poporodowych. Odnotował jednakże kilka zgonów. Spotkało się to także ze sprzeciwem kalwinistów twierdzących, że kobieta według Biblii,,.w bólach rodzić będzie. i uważali, że postępowanie takie jest sprzeczne z naturą i religią (10,17); r. Ludwik Bierkowski polski profesor chirurgii zastosował w Krakowie po raz pierwszy w Polsce eter do znieczulenia rozpoczynając rozwój anestezjologii w naszym kraju. Uczynił to w zaledwie cztery miesiące po Mortonie. Kilkanaście miesięcy później w Warszawie powtórzył znieczulenie chirurg francuski Aleksander Le Brun, używając chloroformu (3,10,15,17); 1847 r. John Snow tworzy urządzenia do inhalacji eteru i chloroformu z regulacją dopływu gazu (15); 1848 r. Curt Schimellbush wynalazł specjalną maskę do znieczulenia eterowego (3,17); 1849 r. Crawford Long publikuje swoje wyniki ze znieczuleniem eterowym (17); 1853 r. dr John Snow znieczula królową Wiktorię chloroformem w czasie porodu księcia Leopolda co przełamało opory religijne; znieczulenie takie nazwano chloroform a la reine ; dr John Snow jest uważany za pierwszego autora literatury anestezjologicznej, prowadził statystykę i analizę zgonów (8,10,14,17); 1853 r. Charles Gabriel Pravaz we Francji skonstruował nowoczesną strzykawkę lekarską; 1853 r. Aleksander Wood w Szkocji skonstruował nowoczesną metalową drążoną w środku igłę. Zastosowano pierwsze wstrzykniecie morfiny w miejsce bólu pierwsze znieczulenie miejscowe; 1860 r. w Niemczech Geadicke wyizolował pierwszy środek znieczulenia miejscowego kokainę, a Albert Nieman oczyścił i wyodrębnił alkaloid z liści koki (17); 1866 r. P. Redard w Szwajcarii po raz pierwszy znieczulał powierzchniowo pacjentów za pomocą chlorku etylu. Po raz pierwszy zastosował chlorek etylu do analgezji ogólnej (21); 1868 r. rozpoczęto produkcje podtlenku azotu na skalę przemysłową i opracowano metodę jednoczesnego jego podawania z tlenem (3,17); Magill doprowadził do perfekcji metodę intubacji, wprowadził szczypczyki nazwane jego imieniem (3); 1880 r. William Maceven wykonał pierwszą narkozę dotchawiczą z użyciem chloroformu (3,17); 1880 r. Heliodor Święcicki pierwszy rektor Uniwersytetu w Poznaniu skonstruował aparat do znieczulenia metodą półotwartą, który znalazł zastosowanie u rodzących (10); 1882 r. prof. Politechniki Lwowskiej Freud odkrywa cyklopropan (10); 1884 r. Karl Koller oftalmolog niemiecki podał metodę znieczulenia oka za pomocą kokainy wkroplonej do worka spojówkowego eksperyment na rogówce królików po rozmowie szkoleniowej z Zygmuntem Freudem ( 17); 1884 r. dr Pieniążek zastosował kokainę do zabiegu okulistycznego w Krakowie i było to pierwsze zastosowanie tego typu znieczulenia u ludzi (10,17); 1885 r. William Steward Halsted chirurg amerykański zapoczątkował znieczulenie przewodowe wstrzykując kokainę w nerw lub jego sąsiedztwo (17); 1891 r. Carl Ludwig Schleich chirurg niemiecki wprowadził metodę znieczulenia nasiękowego (14,15); 1898 r. August Bier chirurg niemiecki wprowadził znieczulenie lędźwiowe. Demonstrację przeprowadził na sobie i swoim asystencie; 1904 r. August Bier wprowadził znieczulenie podpajęczynówkowe do medycyny; 1905 r. wynaleziono pierwszy syntetyczny środek do znieczulenia miejscowego prokainę (17); 1906 r. Ombredann skonstruował przyrząd do podawania znieczulenia eterowego; 1913 r. C. Jackson w Filadelfii skonstruował pierwsze urządzenie do laryngoskopii bezpośredniej; 1918 r. M. Saidman oraz 1926 r. H. Hilarowicz popularyzują w Polsce znieczulenie splotu barkowego; 1920 r. A. E. Guedel opisał głębokość znieczulenia eterem (8); 1921 r. A. E. Guedel wprowadza rurkę intubacyjną z mankietem; korzyści z tego rozwiązania udowodnił za pomocą słynnego doświadczenia z własnym psem, uśpionym i zanurzonym w wodzie bez objawów dostania się jej do płuc (8,17); 1921 r. F. Pages lekarz wojskowy, a następnie po 10 latach, A. Degliotii ustalili technikę znieczulenia zewnątrzoponowego; 1924 r. R. Waters wprowadził pierwszy pochłaniacz dwutlenku węgla, oparty na reakcji z wapnem sodowym. Umożliwiło to wprowadzenie oddechu zwrotnego (8,17); I. Magilla uznaje się za pioniera intubacji (17). C. Jackson i R. Mackintosh prekursorzy laryngoskopii; 1926 r. H. Hilarowicz wprowadza w Polsce znieczulenie splotu barkowego; r. liczne modyfikacje laryngoskopów Magill, Miller, Macintosh; 1928 r. rozpoczęto pracę nad oscyloskopami (monitorowanie EKG); 1929 r. H.V. Henderson wprowadzano do anestezji cyklopropan stosowany w aparatach zamkniętych, stosowany w narkozie wziewnej krótkotrwałej i długotrwałej, był on jednak odpowiedzialny za występowanie depresji oddechowej, co zmusiło anestezjologów do wdrożenia kolejnej nowatorskiej procedury medycznej jaką jest oddychanie zastępcze (10,17); 1930 r. Clarence Crafoord chirurg szwedzki, profesor Uniwersytetu w Sztokholmie, zastosował oddychanie kontrolowane; 1932 r. wprowadzenie soli sodowych barbituranów epivan natrium, oraz heksobarbitalu znalazły zastosowanie do krótkotrwałej narkozy. Rozpoczęła się era znieczulenia dożylnego barbituranami (10); 1932 r. opracowano zasady oksymetrii; 1934 r. wprowadzono tiopental (17); 1936 r. K. Dziewoński, L. Sternbach krakowscy uczeni publikują badania nad środkami uspokajającymi; 1937 r. wprowadzono rotamery umożliwiające precyzyjne dawkowanie środków wziewnych (8,17); 1937 r. P. Ayre wprowadził do praktyki pediatrycznej rurkę T ; 1937 r. R. Mackintosh powołuje pierwszą w Europie Katedrę Anestezjologii na Uniwersytecie Oxfordzkim; r. Clarence Crafoord wykazał, że w operacjach klatki piersiowej właściwe jest zniesienie własnego oddechu pacjenta i rytmiczne rozprężanie jego płuc przez zautomatyzowany aparat (spiropulsator) bądź anestezjologa uciskającego rytmicznie ręką worek gumowy z mieszaniną tlenu i środka znieczulającego; 1941 r. po ataku na Pearl Harbur zastosowano tiopental w nieprawidłowych dawkach u kilkunastu żołnierzy, którzy zmarli z jego przedawkowania w czasie operacji (17); 1943 r. Griffith i Johnson wprowadzili do znieczulenia kurarę w celu kontrolowanego zwiotczenia mięśni (8,10,17); 1943 r. odkrycie lidokainy (17); 1943 r. R. Mackintosh opracowuje ostateczną wersję laryngoskopu, taka jaką znamy w chwili obecnej; 1945 r. Stanisław Pokrzywnicki z Mieczysławem Justynem tworzą nieznaną do tej pory w Polsce specjalizację anestezjologię (17); 1947 r. Stanisław Pokrzywnicki profesor wykształcony w Oxfordzie wykonał pierw- 20 W CIENIU CZEPKA

23 Pielęgniarstwo 12 (242) 2011 sze w Polsce w mieście Kutnie znieczulenie z oddechem kontrolowanym i wykorzystaniem środków zwiotczających kurary (10); kwiecień 1948 r. w Polsce pierwszy kurs anestezjologii, wykładowcami byli anestezjolodzy angielscy, szwedzcy i amerykańscy (17); 1951 r. Henri Marie Laborit chirurg francuski i Huguenard twórcy metody hibernacji i hipotermii; H. M. Laborit odkrył i wprowadził do anestezjologii chloropromazynę, oraz dał początek rozwojowi środków neurologicznych; 1952 r. L. Morris wprowadza kociołek miedziany co stanowiło przełom w dziedzinie dawkowania środków wziewnych podawanych w postaci par. Urządzenie umożliwiało precyzyjne dawkowanie chloroformu z uwzględnieniem spadku temperatury układu na skutek parowania cieczy (8,17); 1952 r. zorganizowano w Danii, przez dr Ibsena, w czasie epidemii choroby Heinego- Medina, pierwszy oddział, na którym stosowano długotrwałe sztuczne oddychanie pierwowzór oddziału intensywnej terapii; Engström skonstruował pierwszy respirator w Szwecji; 1954 r. Beecher i Todd opublikowali pierwszy duży przegląd powikłań anestezjologicznych oraz analizę i statystykę zgonów (17); 1956 r. wprowadzono halotan (17); 1958 r. Mieczysław Justyn prof.- pierwszy polski specjalista z anestezjologii zakłada Towarzystwo Anestezjologów Polskich, obecnie Polskie Towarzystwo Anestezjologii i Intensywnej Terapii (17); 1958 r. powstaje w USA stworzony przez dr Safara pierwszy Oddział Intensywnej Terapii; 1959 r. Stanisław Pokrzywnicki prof. założyciel i pierwszy redaktor czasopisma naukowego Anestezja i Reanimacja obecnie Anestezjologia i Intensywna Terapia ; 1960 r. powstaje pierwszy w Polsce Oddział Intensywnej Terapii w AM w Łodzi; 1961 r. w Poznaniu; w 1963 r. w Katowicach; 1961 r. Ministerstwo Zdrowia wydaje podstawę prawną działania oddziałów intensywnej terapii; 1964 r. prof. Antoni Aroński otwiera we Wrocławiu pierwszy w Polsce 6 łóżkowy Oddział Intensywnej Terapii (12,17); 1966 r. Antoni Aroński prof. uruchamia we Wrocławiu pierwszy wyjazdowy zespół R, następne powstają w Łodzi i Katowicach w 1968 r., Warszawie i Krakowie 1969 r., Poznaniu 1970 r. (12); 1970 r. dr Paul Janssen anestezjolog wprowadza fentanyl i etomidat do anestezjologii (12,17); 1970 r. V Zjazd Anestezjologów Polskich w Poznaniu poświęcony w znacznym stopniu współpracy anestezjologa z pielęgniarką anestezjologiczną (18); 1972 r. ukazały się przepisy dotyczące organizacji pomocy medycznej w nagłych przypadkach i zachorowaniach poza Zakładami Zamkniętej Opieki Zdrowotnej (13,18); 1978 r. Antoni Aroński prof. otwiera we Wrocławiu nowoczesny ośrodek intensywnej terapii z zapleczem laboratoryjnym, naukowym, salą operacyjną, ośrodek implantacji rozruszników i leczenia bólu przewlekłego (12,17); 1978 r. W. Gaszyński wprowadził w Polsce znieczulenie ciągłe splotu barkowego. J. Garstka i M. Hilgiera rozwijają w Polsce znieczulenie przewodowe (8); 1984 r. w Poznaniu pierwszy egzamin specjalizacyjny z dziedziny pielęgniarstwa anestezjologicznego (18); 1993 r. Polskie Towarzystwo Anestezjologii i Intensywnej Terapii opracowało standardy i zalecenia wykonywania znieczulenia (9,11,12,17); 1997 r. Sekcja Pielęgniarstwa przy Polskim Towarzystwie Anestezjologicznym przekształciła się w Polskie Towarzystwo Pielęgniarek Anestezjologicznych i Intensywnej Opieki (18); 1998 r. MZiOS wydaje podstawę prawną tworzenia i funkcjonowania oddziałów anestezjologii i intensywnej terapii w formie rozporządzenia (13); 22 czerwca 2005 rozporządzenie Ministerstwa Zdrowia ustala zasadę tworzenia i działania oddziałów intensywnej terapii (18); 2011 r. Katedra Anestezjologii i Intensywnej Terapii Akademii Medycznej we Wrocławiu w rankingu Medical Tribune zajmuje pierwsze miejsce w Polsce (22); 15 czerwca 2011 r. w II Klinice AiIT AM we Wrocławiu Jego Magnificencja Rektor prof. dr hab. Marek Ziętek nadał imię prof. Antoniego Arońskiego bibliotece katedry oraz odsłonił pamiątkowy portret (6). Jak widać z przytoczonych przez autorów faktów anestezjologia a następnie intensywna terapia w ciągu ostatnich 50 lat rozwija się najbardziej dynamicznie ze wszystkich specjalności medycznych ad augusta per angusta. Motorem napędowym są poszczególni ludzie lekarze poświęcający swą działalność tej specjalności i wytyczający coraz to nowe kierunki działań odkrywający następne coraz bardziej zaskakujące terra incognita anestezjologii. Przedstawiliśmy w obu artykułach pasjonujący szereg odkryć od plemion pierwotnych, Egipcjan, Greków, Rzymian, alchemików, profesorów i lekarzy uniwersyteckich, pielęgniarek anestezjologicznych oraz zwykłych pasjonatów, które doprowadziły do stworzenia anestezjologii i intensywnej terapii w obecnym kształcie, przyjaznym i bezpiecznym dla pacjentów (3,14,15). Mamy nadzieję a wszystko na to wskazuje, że rozwój anestezjologii w XXI w. będzie jeszcze szybszy ad ifinitum dla dobra naszych pacjentów i w dużym stopniu będzie należał do pielęgniarek anestezjologicznych. Piśmiennictwo: 1. Atkinson R.S., Rushman G.B.: Kompendium anestezjologii. PZWL. Warszawa r. 2. Biblia. 4 Ks. Król Elizeusz, wskrzeszenie dziecka Sunamitki; 3. Boss N., Jacke R., red.: Hexal. Podręczny leksykon medycyny. Urban&Partner. Wrocław.1996 r.; 4. Brzeziński T.: Historia medycyny. PZWL r., str ; 5. Chęciński I.: Ocena skuteczności postępowania przed szpitalnego w stanach zagrożenia życia na terenie miasta i województwa wrocławskiego. Medycyna Intensywna i Ratunkowa. Urban & Partner. Wrocław r.; 6. Domosławski Z.: W lecie założenia Uniwersytetu we Lwowie. Gazeta Uczelniana. Miesięcznik Informacyjny AM we Wrocławiu im. Piastów Śląskich. XVII. Nr 2(162) luty 2011; 7. Dunphy J. E., Way L. W., red.: Współczesne rozpoznanie i leczenie w chirurgii. PZWL. Warszawa r.; 8. Durek G.: Biblioteka Kliniczna imienia prof. dr hab. Antoniego Arońskiego. Medium. Gazeta Dolnośląskiej Izby Lekarskiej. nr. 8-9( ) sierpień-wrzesień r.; 9. Jakubaszko J., Ryś A.: Ratownictwo medyczne w Polsce. Zdrowie i zarządzanie. Kraków r.; 10. Kamiński B., Kubler A.: Anestezjologia i intensywna terapia. Podręcznik dla studentów medycyny. PZWL. Warszawa 2000 r.; 11. Krajewska-Kułak E., Rolka H., Jankowiak B., red.: Standardy i procedury pielęgnowania chorych w stanach zagrożenia życia. PZWL. Warszawa r.; 12. Kruszyński Z. red.: Podstawy anestezjologii i intensywnej terapii. UW im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Poznań 2010 r.; 13. Kübler A.: Standardy i wytyczne bezpiecznego znieczulenia w Polsce. Opracowanie Polskiego Towarzystwa Anestezjologii i Intensywnej Terapii. Anestezjologia i Intensywna Terapia r. 26. str ; 14. Kübler A.: Wspomnienie o profesorze Arońskim. Medycyna Intensywna i Ratunkowa 1999 r. 26. str ; 15. Kübler A.: Polska Medycyna Intensywna i Ratunkowa, a reforma opieki zdrowotnej. Medycyna Intensywna i Ratunkowa. Urban& Partner. Wrocław. t. 3. 2/2002 r.; 16. Lebrun F.: Jak dawniej leczono. Wolumen. Bellona. Warszawa r. str. 78; 17. Lyons A., Petrucelli R.J.: Ilustrowana Historia Medycyny. Wydawnictwo Penta. Warszawa 1996 r.; 18. Michalik M. B., red.: Kronika medycyny. Wydawnictwo Kronika. Warszawa r.; 19. Rogers S.: Historia i rozwój resuscytacji krążeniowo oddechowej. Aktualności w AiIT r. str ; 20. Rapport S., Wright H., red.: Great adventures in medicine. The Dial Press. New York.1956 r.; 22. Skalski J.: Dzieje reanimacji i resuscytacji. AiIT r. 35. str ; 23. Smereka J., Chęciński I., Agrawal A. K., Jakubaszko W.: Zarys historii anestezjologii. 24. W: Syroki A., Rudnicki J., Agrawal A.K., red.: Relacje lekarz pacjent w procesie medykalizcji choroby. Arboretum. Wrocław r. str ; 25. Syczk T.: Medycyna ratunkowa: historia, teorie i koncepcje. W Cieniu Czepka. 11(217) r. str ; 26. Szumowski W.: Historia medycyny. Sanmedia. Warszawa 1994 r. str ; 27. Wołowicka L., Dyk D., red.: Anestezjologia i intensywna opieka. Klinika i pielęgniarstwo. PZWL. Warszawa r.; 28. Zagrobelny Z., red.: Krioterapia miejscowa i ogólna. Urban&Partner. Wrocław 2003 r. 26) Zimtrowicz-Grobelna B.: Katedra AiIT jest nowym liderem. Gazeta Uczelniana. Miesięcznik Informacyjny AM we Wrocławiu im. Piastów Śląskich. rok XVII. Nr 2(162) luty 2011 r. 21

24 NRPiP Stanowisko nr 61 Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych z dnia 17 listopada 2011 r. w sprawie projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych wyraża stanowczy protest wobec proponowanej przez Ministerstwo Zdrowia nowelizacji ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz ze zm.) w zakresie zmiany sposobu dokonania przez świadczeniobiorcę wyboru lekarza, pielęgniarki i położnej podstawowej opieki zdrowotnej. Przedmiotowa zamiana polegająca na zapisie, iż pacjent będzie dokonywał wyboru w pierwszej kolejności podmiotu wykonującego działalność leczniczą, ewidentnie wyeliminuje z rynku usług zdrowotnych samodzielne indywidualne i grupowe praktyki pielęgniarskie, tym samym pozbawi profesjonalnej opieki pacjentów zadeklarowanych do już wcześniej wybranych pielęgniarek i położnych poz. Kolejnymi zagrożeniami wynikającymi z przedmiotowej nowelizacji będą: - ograniczenie konkurencyjności na rynku świadczeniodawców, - dopuszczenie do realizacji świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej pielęgniarek i położnych ubezpieczenia zdrowotnego, które nie posiadają kwalifikacji określonych w art. 5 pkt 25) i pkt 28) ww. ustawy, - obniżenie jakości i dostępności do świadczeń zdrowotnych w poz, - chaos systemu ochrony zdrowia. Ponadto, zaproponowana w projekcie ustawy zmiana przepisów jest sprzeczna z zagwarantowanym w art. 68 ust. 2 Konstytucji RP prawie obywatela RP do równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych, które wcześniej zostało zapewnione między innymi w art. 28 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, poprzez prawo pacjenta do swobodnego, niczym nieograniczonego prawa wyboru niezależnie lekarza poz, pielęgniarki poz, położnej poz. Sprzeciw Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych budzi także fakt, że to Porozumienie Zielonogórskie nie mając żadnych kompetencji do podejmowania za nasze środowisko zawodowe decyzji co do zasad kontraktowania świadczeń pielęgniarki/położnej poz i stanowienia prawa w tym zakresie uzgadnia i negocjuje z Ministrem Zdrowia i Narodowym Funduszem Zdrowia (bez konsultacji z samorządem pielęgniarek i położnych) nowe postanowienia o udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej. Tak znamienną praktykę zdaniem Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych należy uznać za dyskryminację środowiska zawodowego pielęgniarek i położnych, wkraczanie w samorządność i samodzielność zawodową i dalsze utrzymywanie pozycji dominującej przez Porozumienie Zielonogórskie na rynku świadczeń opieki zdrowotnej. W związku z powyższym, Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych wnioskuje i apeluje do Ministra Zdrowia o utrzymanie w mocy dotychczasowych przepisów, zawartych w art. 5 pkt 41) oraz art. 56 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 164, poz ze zm.). Sekretarz NRPiP Tomasz Niewiadomski Prezes NRPiP Elżbieta Buczkowska Pani Teresie Tarasiewicz wieloletniej Pielęgniarce Oddziałowej Oddziału Pooperacyjnego RC Kliniki Chirurgii Serca oraz Pielęgniarce Koordynującej Oddziału Intensywnego Nadzoru Pooperacyjnego Kliniki Chirurgii Ogólnej, Gastroenterologicznej i Endokrynologicznej i Kliniki Chirurgii Przewodu Pokarmowego w związku z przejściem na emeryturę Serdeczne podziękowania za sumienną prace, pełną osobistego zaangażowania, za mądrość, rozwagę, za służenie radą i doświadczeniem wraz z życzeniami zdrowia, radości i wszelkiego dobra w dalszym życiu składają Przełożona Pielęgniarek oraz koleżanki pielęgniarki Klinik Chirurgicznych SPSK nr 1 we Wrocławiu Zaginęło prawo wykonywania zawodu pielęgniarki na nazwisko PALUCH EWA nr P Sprostowanie W numerze listopadowym zamieszczono Rezolucję nr 1 z błędem. Zamiast słowa niewystarczające zostało użyte słowo: wystarczające. Poniżej zamieszczamy ponownie Rezolucję nr 1 w wersji poprawionej Wszystkich Czytelników serdecznie przepraszamy. Redakcja Rezolucja nr 1 Delegatów XXVII Okręgowego Zjazdu Delegatów Dolnośląskiej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych we Wrocławiu z dnia października 2011 r. W SPRAWIE ZWIĘKSZENIA STAWKI KAPITACYJNEJ NA ŚWIAD- CZENIA ZDROWOTNE REALIZOWANE PRZEZ PIELĘGNIARKĘ ŚRODOWISKA NAUCZANIA I WYCHOWANIA Delegaci XXVII Okręgowego Zjazdu Delegatów Dolnośląskiej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych wnioskują do Narodowego Funduszu Zdrowia o zwiększenie stawki kapitacyjnej dla pielęgniarek środowiska nauczania i wychowania do kwoty 60 złotych rocznie na jednego ucznia oraz zwiększenia stawki przeznaczonej na fluoryzację zębów do kwoty 6,0 złotych na jednego ucznia rocznie. Obecne kwoty są niewystarczające dla zapewnienia opieki nad uczniami, przy respektowaniu zadań wynikającą ze szczegółowych warunków zawierania umów w zakresie podstawowa opieka zdrowotna przez pielęgniarki środowiska nauczania i wychowania. Przewodnicząca Zjazdu Lucyna Bogumił 22 W CIENIU CZEPKA

25 Informacje G.B. MANAGEMENT DZIAŁ DOSKONALENIA KADR MEDYCZNYCH Wrocław, ul. Trzebnicka 42; tel./fax: 71/ OFERTA SZKOLENIOWA Uwaga! Wolne miejsca na kursy uruchamiane w XII.2011 i I 2012: Specjalizacje w dziedzinach pielęgniarstwa: Ratunkowego (P) Chirurgicznego (P) Kursy kwalifikacyjne w dziedzinie pielęgniarstwa: Anestezjologicznego i intensywnej opieki (P) Chirurgicznego (P) Opieki długoterminowej (P) Kursy specjalistyczne: Medyczna pielęgnacja stóp (P) Podstawy opieki paliatywnej - nr 05/07 (P) Szczepienia ochronne (P) Szczepienia ochronne noworodków (A) Techniki ciągłe pozaustrojowego oczyszczania krwi (P) Terapia bólu przewlekłego u dorosłych (P i A) Wykonanie konikopunkcji, odbarczenie odmy prężnej oraz wykonanie dojścia doszpikowego (P systemu Ratownictwa Medycznego) Żywienie enteralne i parenteralne (P) Specjalizacje w dziedzinach pielęgniarstwa: Epidemiologicznego (P i A) Nefrologicznego (P) Psychiatrycznego (P) Pediatrycznego (P) Anestezjologicznego (P) Kursy kwalifikacyjne w dziedzinach pielęgniarstwa: Epidemiologicznego (P i A) Neonatologicznego (P i A) Pediatrycznego (P) Ratunkowego (P) Środowiska nauczania i wychowania (P) Zachowawczego (P) Opieki paliatywnej (P) Rodzinnego (P) kurs dla pielęgniarek PROWADZIMY RÓWNIEŻ NABÓR NA NASTĘPUJĄCE KURSY: Kursy specjalistyczne: Kompresjoterapia (P) Leczenia ran (P i A) (A) kurs dla położnych Leczenie ran: odleżyny lub oparzenia lub owrzodzenia żylne (P) Opieka nad dzieckiem z chorobą nowotworową (P) Opieka nad pacjentem ze stomią jelitową (P) Pielęgnowanie w chorobach narządu wzroku (P) Endoskopia (P) EKG (P i A) Przygotowanie i podawanie leków przeciwnowotworowych (P i A) Resuscytacja krążeniowo-oddechowa -nr 02/07 (P i A) Podstawy dializoterapii (P) Kursy dokształcające: Proces pielęgnowania (P i A) Profilaktyka i leczenie odleżyn (P i A) Zarządzanie jakością (P i A) Możliwość opłacenia kursu w dogodnym systemie ratalnym! Refundacja kosztów kształcenia przez DOIPiP (zgodnie z regulaminem): Specjalizacja zł; kurs kwalifikacyjny zł; kurs specjalistyczny zł. Formularze zgłoszeniowe można przesyłać do nas pocztą, faxem lub drogą elektroniczną (formularz zgłoszeniowy dostępny na Serdecznie zapraszamy Państwa do zapoznania się z pełną ofertą naszych kursów dostępną na naszej stronie internetowej 12 (242) lub złożenia osobistej wizyty w siedzibie naszego ośrodka. 23

26 Pamięć i serce Pani DANUSI HARON wyrazy głębokiego współczucia i słowa otuchy z powodu śmierci Babci składają Przełożona Pielęgniarek z całym zespołem pielęgniarek Dolnośląskiego Szpitala Specjalistycznego im. Tadeusza Marciniaka Centrum Medycyny Ratunkowej lokalizacja Aleja Wiśniowa 36. Koleżance DANUCIE FELER i Jej rodzinie wyrazy szczerego żalu i współczucia z powodu śmierci Teściowej składają Pielęgniarka Naczelna, Pielęgniarka Oddziałowa pielęgniarki, położne ZP ZOZ w Miliczu Zamknęły się ukochane oczy, spoczęły spracowane ręce, Przestało bić kochane serce. Wyrazy szczerego współczucia i słowa otuchy naszej koleżance RENACIE WYPIÓR z powodu śmierci Taty składają koleżanki z NZOZ A Amicus Położnej TERESIE ARCISZEWSKIEJ wyrazy współczucia z powodu śmierci Mamy składają pracownicy Wrocławskiego Centrum Zdrowia SPZOZ Przychodni Stare Miasto we Wrocławiu Z głębokim żalem pożegnaliśmy naszą Koleżankę Pielęgniarkę Koleżance KRYSTYNIE MINKIEWICZ wyrazy współczucia i słowa otuchy z powodu śmierci Mamy składają pielęgniarki z Oddziału Endokrynologii dziecięcej SPSK nr 1 przy ul. Wrońskiego 13c oraz Przełożona Pielęgniarek EDYTĘ LITWIN - KACZMAREK Pozostanie w naszej pamięci. Przełożona Pielęgniarek z Zespołem Klinik Pediatrycznych SPSK nr l we Wrocławiu przy ul. J. M. Hoene-Wrońskiego 13 c Koleżance DOROCIE KLIMCZAK i Jej rodzinie wyrazy szczerego współczucia i słowa otuchy z powodu śmierci Mamy składają Pielęgniarka Naczelna, St. pielęgniarka koordynująca pielęgniarki, położne ZP ZOZ w Miliczu Z głębokim żalem pożegnałyśmy Naszą zmarłą pielęgniarkę GENOWEFĘ LESIAK Na zawsze pozostanie w naszej pamięci. Koleżanki z NZOZ MULTI-MEDYK SP Z O.O. Wrocław, pl. Macieja 8 Koleżance SYLWII SKOWROŃSKIEJ wyrazy szczerego żalu i współczucia z powodu śmierci Teściowej składają koleżanki z NZOZ Amicus 24 W CIENIU CZEPKA

27 W C I E N I U C Z E P K A n ie z a le ż ny m ie sięcznik pielę g n i a rek i po łoż nyc h ok rę g u w rocław s k iego i le g n ic k ie go. (w w w.doipip.w roc.pl) W y d a w c a : D ol no ś l ą s k a Ok rę gow a I z ba P ielę g n i a rek i Po łoż nyc h we Wro c ł a w iu. Redaguje Prez ydium DORPiP: Olechowsk a Urszu la Ję d r z eje w sk a L e ok ad ia Sz a f r a n A n na B og u m i ł Luc y na Kozia r z Ew a Ł abow icz Beat a G ol ic k a Ma r z en na Kolasi ń sk a Jola nt a Sz ersz eń Tere s a Redakcja, redakcja techniczna, skład, korekta, grafika i przygotowanie do druku Włodziwoj Sawicki Konsultacja polonistyczna mgr Katarzyna Sawicka Materiałów niezamówionych redakcja nie zwraca, w tekstach publikowanych zastrzega sobie prawo skrótów, zmian tytułów oraz poprawek stylistyczno językowych. Artykuły, listy, uwagi i inną korespondencję prosimy nadsyłać na adres redakcji: Dolnośląska Okręgowa Izba Pielęgniarek i Położnych we Wrocławiu, ul. Powstańców Śląskich 50, Wrocław, fax e mail: info@doipip.wroc.pl REDAKCJA NIE PONOSI ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA TREŚĆ OGŁOSZEŃ I REKLAM I TEKSTÓW SPONSOROWANYCH DOIPiP NIE PROWADZI POŚREDNICTWA PRACY W KRAJU I ZAGRANICĄ UWAGA: Nie przyjmujemy do publikacji tekstów przekazywanych telefonicznie! Nasza okładka: fot. K. Sawicka Numer zamknięto r. Do druku przygotowano r. Nakład 3500 egz. Pismo nieodpłatnie rozprowadzane wśród członków Samorządu Pielęgniarek i Położnych. Druk ABIS Wszystkie artykuły (i nie tylko) 12 na str. (242) Dolnośląska Okręgowa Izba Pielęgniarek i Położnych we Wrocławiu, ul. Powstańców Śląskich 50, Wrocław, e mail: info@doipip.wroc.pl tel , , tel/fax Konto Izby: Okręgowa Izba Pielęgniarek i Położnych NUMER KONTA BANKOWEGO, na który należy przekazywać składki członkowskie: Bank PEKAO S.A. O/Wrocław G O D Z I N Y P R A C Y B I U R A D o l n o ś l ą s k i e j O k r ę g o w e j I z b y P i e l ę g n i a r e k i P o ł o ż n y c h SEKRETARIAT I KSIĘGOWOŚĆ poniedziałek czwartek od 8 00 do z wyjątkiem wtorków i piątków wtorek od 8 00 do a w piątek do BIURO EWIDENCJI (wydaje, wymienia prawo wykonywania zawodu) poniedziałek nieczynne dla petentów wtorek środa czwartek piątek KASA poniedziałek wtorek środa czwartek piątek... NIECZYNNA BIBLIOTEKA wtorki... od 14 do 17 piątki... od 9 do 14 OKRĘGOWY RZECZNIK ODPOWIEDZIALNOŚCI ZAWODOWEJ Informacja w Biurze Izby PRZEWODNICZĄCA OKRĘGOWEGO SĄDU PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH Informacja w Biurze Izby DYŻURY RADCY PRAWNEGO poniedziałki 14 16; środa (mgr E. Stasiak); K A S A P O Ż YC Z K O WA P R Z Y D O I P I P B a n k P KO B P I V O d d z i a ł Wr o c ł a w, u l. G e p p e r t a 4 Nr: I n f o r m a c j e o s t a n i e s w o j e g o k o n t a w K a s i e P o ż y c z k o w e j m o ż n a u z y s k a ć w c z a s i e d y ż u r u w ś r o d y o d do telefonicznie lub osobiście KSIĘGOWOŚĆ IZBY NIE PROWADZI K ASY POŻYCZKOWE J I NIE UDZIELA INFORMACJI informacje W NUMERZE... str. NOWA USTAWA O SAMORZĄDZIE PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH... str 2-10 STANOWISKO DORPIP...11 Nowe Prezydium DORPiP...11 Dyplomatorium...12 Konferencja 4 samorządów...14 PTP -Stanowisko IMPONDERABILIA Kalendarium anestezjologii STANOWISKO NRPIP SPROSTOWANIE PODZIĘKOWANIE OGŁOSZENIA PAMIĘĆ I SERCE INFORMACJE

28 Ośrodek Konsultingowo-Szkoleniowy Kadr Medycznych Jolanta Westwalewicz OFERTA SZKOLENIOWA - IV kwartał 2011 Rekrutacja -zapisy bezpośrednio w sekretariacie lub na naszej stronie internetowej. Zapraszamy do korzystania z naszej strony internetowej która w łatwy sposób pozwoli Państwu nawiązać z nami bezpośredni kontakt i uzyskać więcej informacji. KURSY SPECJALISTYCZNE KURSY KWALIFIKACYJNE Dziedzina 1. Pielęgniarstwo Rodzinne 2. Pielęgniarstwo Psychiatryczne 3. Pielęgniarstwo W Ochronie Zdrowia Pracujących 4. Pielęgniarstwo Opieki Długoterminowej 5. Pielęgniarstwo Środowiska Nauczania I Wychowania 6. Pielęgniarstwo Nefrologiczne Z Dializoterapią 7. Pielęgniarstwo Ratunkowe 8. Pielęgniarstwo Rodzinne Dla Położnych 9. Pielęgniarstwo Anestezjologiczne I Intensywnej Opieki 10. Pielęgniarstwo Zachowawcze Dla Pielęgniarek 11. Pielęgniarstwo Opieki Paliatywnej 12. Pielęgniarstwo Neonatologiczne Zakres 1. Szczepienia Ochronne Dla Pielęgniarek 2. Wykonywanie I Oceny Testów Skórnych 3. Wykonywanie I Interpretacja Zapisu EKG 4. Resuscytacja Krążeniowo Oddechowa 5. Szczepienia Ochronne Noworodków 6. Wykonywanie Badania Spirometrycznego 7. Leczenie Ran 8. Podstawy Dializoterapii 9. Endoskopia 10. Podstawy Opieki Paliatywnej 11. Opieka Nad Dziećmi I Młodzieżą Z Cukrzycą 12. Prowadzenie Psychoterapii Podstawowej Z Wykorzystaniem Elementów Psychoterapii Kwalifikowanej 13. Pielęgniarstwo Nefrologiczne Z Dializoterapią 14. Komunikowanie Interpersonalne W Pielęgniarstwie 15. Edukator w cukrzycy (02/11) NOWOŚĆ!!! SPECJALIZACJA: PIELĘGNIARSTWO:DIABETOLOGICZNE, GERIATRYCZNE, NEUROLOGICZNE, NEONATOLOGICZNE. Ośrodek Konsultingowo-Szkoleniowy Kadr Medycznych Jolanta Westwalewicz; Wrocław ul. Braniborska 2/10 Sekretariat czynny w godzinach 10:00-16:00; KONTO OŚRODKA: mbank ; TEL/FAX: (071) , KOM: lub kadrmed@tlen.pl WEB: DOLNOŚLĄSKI OŚRODEK KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO KADR MEDYCZNYCH SP. Z O.O. Aleja Wiśniowa 36, Wrocław Boże Narodzenie 2011 Zapraszamy i przypominamy! Przyjmujemy zgłoszenia na wszystkie oferowane przez nas formy kształcenia (patrz: w zakładce DOKPKM sp. z o. o.) pocztą, faksem, e mailem, lub osobiście w biurze. Szczegółowe informacje w : siedzibie Ośrodka we Wrocławiu Tel. : 071/ ; 071/ biurze w Lubinie tel. 076/ PLAN SZKOLENIA NA I PÓŁROCZE 2012 r. UKAŻE SIĘ W GRUDNIU NA STRONIE INTERNETOWEJ ORAZ W STYCZNIOWYM NUMERZE W CIENIU CZEPKA zapraszamy Podzielić się opłatkiem, Powiedz mi, co to znaczy? - To dobrze życzyć innym I wszystko im przebaczyć. Przy wigilijnym stole Niech obcy gość zasiędzie, W twoim rodzinnym kole Przy opłatku, kolędzie... Wyjątkowych i radosnych Świąt Bożego Narodzenia w imieniu Zarządu i Pracowników życzy Krystyna Łukowicz Domagalska