KANDYDAT DO OSCARA 2018

Transkrypt

1 przedstawia najnowszy film Andrieja Zwiagincewa NIEMIŁOŚĆ (Loveless) KANDYDAT DO OSCARA 2018 Rosja / Francja / Belgia / Niemcy min. Nominacja do Złotego Globu w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny Premiera: 2 lutego Niemiłość Andrieja Zwiagincewa ( Lewiatan, Elena, Powrót ), rosyjski kandydat do Oscara, to obraz bezwzględnej walki między dążącymi do rozstania małżonkami i rodziny, w której brakuje miłości.

2 Borys (Aleksiej Rozin) i Żenia (Marjana Spiwak), typowi przedstawiciele klasy średniej mieszkający na przedmieściach Moskwy, mają się rozstać. Nie mogą znaleźć wspólnego języka, a ich kontakty ograniczają się do wybuchowych kłótni, w których wyliczają wzajemne urazy. Mają nowych partnerów, z którymi chcą jak najszybciej związać się na stałe. Przeszkodą w ułożeniu życia od nowa może okazać się ich 12-letni, niechciany syn Alosza (Matwiej Nowikow). Rodzice nie zwracają na niego uwagi. Borys i Żenia swój plan chcą zrealizować, nawet jeśli będzie to oznaczało porzucenie dziecka. Niemiłość Andrieja Zwiagincewa była pokazywana w Konkursie Głównym w Cannes otrzymała Nagrodę Jury. Europejska Akademia Filmowa przyznała filmowi nagrody w kategorii Najlepsze Europejskie Zdjęcia 2017 i w kategorii Najlepsza Europejska Muzyka Niemiłość jest nominowana do Złotego Globu dla Najlepszego Filmu Obcojęzycznego. Film jest rosyjskim kandydatem do Oscara.

3 GŁOSY MIĘDZYNARODOWEJ PRASY O FILMIE NIEMIŁOŚĆ Peter Bradshaw, The Guardian : Apokaliptyczne studium nieudanego małżeństwa i zaginięcia dziecka to kolejne arcydzieło rosyjskiego reżysera Andreja Zwiagincewa. Niemiłość Andreja Zwiagincewa to mocna, tajemnicza i przerażająca opowieść o duchowej katastrofie: dramat, którego forma ostentacyjnie przypomina policyjny thriller. Hipnotyzująca intensywność i nieznośna niejednoznaczność trzymają w napięciu do samego końca. Owen Gleiberman, Variety : Dramatyczna estetyka takiego filmu jak Niemiłość surowa, a jednocześnie zabawna w swej spostrzegawczości, przyziemna, a jednak metaforyczna czyni z niego dzieło ciche i majestatyczne ( ). A jednak niemal każdy, kto je obejrzy, z pewnością rozpozna zdiagnozowaną w nim chorobę, wykraczającą daleko poza samą Rosję. Siły spiskujące na zgliszczach miłości są dzisiaj wszechobecne. Diego Semerene, Slant Magazine : Zwiagincew uchwyca przemoc domową, albo inaczej: z zimną krwią uchwyca przemoc w jej domowej odsłonie. Nie lituje się nad dzieckiem, ale nie obwinia też rodziców. Nie prosi nas ani o sympatyzowanie z kimkolwiek ani wytykanie palcem. Nie pozwala nam też patrzeć na domowe tragedie i egoizm rodziców jak na czysto rosyjską bolączkę. Od samego początku kontekst wydaje się dziwnie znajomy, tak jak znajome wydaje się to, że rodzice częściej kierują wzrok na telefon niż na siebie nawzajem. To jak Sceny z życia małżeńskiego w erze mediów społecznościowych, gdzie kobieta już nie przebacza i nie błaga mężczyznę, który ją zdradził, o pozostanie w związku. Leslie Felperin, The Hollywood Reporter : W swoim nowym, druzgocącym i subtelnym dramacie Niemiłość (Nelyubov) rosyjski reżyser Andriej Zwiagincew raz jeszcze udowadnia swój wyjątkowy talent w tworzeniu doskonale zbudowanych dramatycznych mikrokosmosów ilustrujących głęboko zakorzenione patologie rosyjskiego społeczeństwa. Anton (Andris Keishs) zauważa w pewnym momencie, że nikt nie jest w stanie żyć bez miłości, a ten cierpki, niezwykły film udowadnia prawdziwość tych słów. Eric Neuhoff, France Inter: Temu filmowi należałoby poświęcić całą audycję. Kiedy pojawia się taki film, rzuca się wszystko, wychodzi z biura, biegnie do sali kinowej i zabiera ze sobą jedyną osobę, która byłaby gotowa stawić czoła tej apokalipsie. Bo to film, po którego obejrzeniu wychodzi się zdruzgotanym.

4 Ten film to klepsydra. Miłość umarła. Jacques Mandelbaum, Le Monde : Zwiagincewowi udało się stworzyć dramat wyjątkowo ponury, jednocześnie niczego nie przerysowując. Jego film jest mroczny, upiorny, kliniczny. Zapuszcza się w uczucia zimne niczym położony w pobliżu ponurego miasta las, w którym jak się przypuszcza ukrył się lub do którego został zaciągnięty zaginiony chłopiec. Przedstawiając wzruszającą akcję poszukiwawczą oraz wynikłe z tego konsekwencje dla głównych bohaterów całego zamieszania, reżyser konfrontuje nas ze śmiertelnym, otępiającym wymiarem ich egoizmu i cynizmu. Pierre Murat, Télérama : Andrej Zwiagincew filmował już Rosję, w której biedni podobni do żebraków Buñuela zamieszkują w pięknym domu bogaczy ( Elena ). Filmował też kraj pogrążony w korupcji ( Lewiatan ). Tutaj jest jeszcze gorzej, bo Zwiagincew zabiera się za najważniejsze: rosyjską duszę, z której nie zostało już nic. Ostały się tylko bezmózgi, które wyparły się Puszkina dla Putina.

5 SŁOWO OD REŻYSERA Chciałbym poczynić analogię pomiędzy Niemiłością a Scenami z życia małżeńskiego Ingmara Bergmana, przenosząc te ostatnie do innych czasów i z udziałem innych postaci bezkrytycznych mieszczuchów pozbawionych wszelkiej samoświadomości, typowej współczesnej pary z klasy średniej. Kobieta i mężczyzna, którzy po wielu latach małżeństwa mają już siebie serdecznie dosyć, biorą rozwód. Nic nadzwyczajnego. Z tym że oboje mają już nowe plany. Chcą zapomnieć o przeszłości i rozpocząć nowy rozdział życia wraz z nowymi partnerami. Mają nadzieję, że nowe uniesienia przyniosą im spełnienie. Choć ciążą im doświadczenia z przeszłości, pozostają pełni wiary w przyszłość. Wystarczy tylko pozbyć się jednej przeszkody, która stoi im na drodze do szczęścia: ich syna, Aloszy, praktycznie obcej im osoby, którego z mściwością podrzucają sobie nawzajem jak kukiełkę. Zmienię się, nie powtórzę błędów, które doprowadziły mnie do rozczarowania życiem, zacznę od nowa. Tak myślą ludzie, którzy winią siebie nawzajem za życiowe porażki. Koniec końców zmiana może odbyć się wyłącznie w nas samych. Tylko wtedy świat wokół znów zaczyna nam sprzyjać. Być może taką zmianę jest w stanie uruchomić jedynie gigantyczna strata. Postprzemysłowe społeczeństwo żyjące w postnowoczesnych czasach zalewane jest nieustannie informacjami. Odbiorcami są ludzie, dla których pozostali są jedynie środkiem do osiągnięcia celu. W dzisiejszych czasach każdy dba tylko o własny interes. Jedynym ratunkiem od tej obojętności jest poświęcenie się innym, nawet zupełnie obcym ludziom zupełnie jak koordynator ochotniczej akcji, który bezinteresownie przeczesuje całe miasto w poszukiwaniu zaginionego dziecka, jak gdyby od tego zależało jego życie. To podstawowe zadanie nadaje sens wszystkim jego działaniom. To jedyny sposób na walkę z chaosem świata i jego odczłowieczeniem.

6 NAGRODY DLA FILMU NIEMIŁOŚĆ Europejskie Nagrody Filmowe 2017 nagroda w kategorii Najlepsze Europejskie Zdjęcia 2017 i w kategorii Najlepsza Europejska Muzyka 2017 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes 2017 Nagroda Jury London Film Festival 2017 Nagroda Główna w Konkursie Głównym International Cinephile Society Awards 2017 Grand Prix Munich Film Festival 2017 Najlepszy Film Międzynarodowy Kandydat do Osacara 2018 w kategori Najlepszy Film Nieanglojęzyczny Nominacja do Złotego Globu w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny

7 OBSADA Marjana Spiwak - Żenia Aleksiej Rozin - Borys Matwiej Nowikow - Alosza Marina Wasiljewa - Masza Andris Keishs - Anton Aleksiej Fatiw - Koordynator akcji ratunkowej EKIPA Reżyseria Scenariusz Zdjęcia Scenografia Kostiumy Charakteryzacja Dźwięk Montaż Muzyka Produkcja Wyprodukowano przez Koprodukcja Producenci wykonawczy Andriej Zwiagincew Oleg Negin, Andriej Zwiagincew Michaił Krichman Andriej Ponkratow Anna Bartuli Gala Ponomarewa Andriej Dergaczew Anna Mass Jewgienij Galperin Non-Stop Productions (Rosja) Why Not Productions (Francja) Arte France Cinéma (Francja) Westdeutscher Rundfunk (Niemcy) Les Films du Fleuve (Belgia) Fetisoff Illusion (Rosja) Senator Film Produktion (Niemcy) Aleksander Rodnjanski, Siergiej Melkumow Gleb Fetisow Vincent Maraval, Pascal Caucheteux, Grégoire Sorlat

8 Producent liniowy Globalny dystrybutor Jekaterina Marakulina Wild Bunch ANDRIEJ ZWIAGINCEW BIOGRAFIA Zwiagincew urodził się w Nowosybirsku. W 1990 ukończył studia aktorskie na Rosyjskim Uniwersytecie Sztuki Teatralnej, gdzie uczył się pod okiem Yevgeniego Lazareva. Po studiach grał w niezależnych produkcjach teatralnych, odegrał też kilka epizodycznych ról w filmach i serialach telewizyjnych. W 2000 roku zadebiutował jako reżyser serialem telewizyjnym Czarny pokój. Trzy lata później, w 2003 roku, wyreżyserował swój pierwszy film fabularny, Powrót, który stał się jedną z filmowych sensacji roku. Był to debiut nie tylko dla reżysera, ale także dla większości ekipy filmowej. Mimo to dostał się do Konkursu Głównego Festiwalu Filmowego w Wenecji i zdobył główną nagrodę - Złotego Lwa. Zgarnął także nagrodę w kategorii Najlepszy Debiut za subtelny film o miłości, stracie i dorastaniu. Jego drugi film pełnometrażowy Wygnanie - zaprezentowany został na 60. edycji Festiwalu Filmowego w Cannes. Odtwórca głównej roli, Konstantin Ławronienko, został pierwszym Rosjaninem nagrodzonym w Cannes za najlepszą grę aktorską. Międzynarodowa premiera trzeciego filmu pt. Elena miała miejsce w 2011 roku na 64. Festiwalu Filmowym w Cannes. Dostał Nagrodę Specjalną Jury w konkursie Un Certain Regard. Jego kolejny film Lewiatan został zaprezentowany w Konkursie Głównym 67. Festiwalu Filmowego w Cannes, zdobywając nagrodę za najlepszy scenariusz. Lewiatan to także pierwszy rosyjski film od 1969 roku nagrodzony Złotym Globem. Otrzymał nominację do Oscara w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny. Niemiłość jest najnowszym filmem reżysera. FILMOGRAFIA

9 2017 Niemiłość 2014 Lewiatan 2011 Elena 2011 Tajemnica (film krótkometrażowy) 2009 Apocrypha (film krótkometrażowy) 2007 Wygnanie 2003 Powrót 2000 Czarny pokój (serial TV) Niemiłość wchodzi do polskich kin 2 lutego Polskim dystrybutorem filmu jest Against Gravity. Zdjęcia w wysokiej rozdzielczości dostępne są tu: ftp.againstgravity.pl login: premiery@againstgravity.pl hasło: premiery folder Niemilosc PR Dominika Baranowska dominika@againstgravity.pl tel

10