CDM Sp. z o.o. A. CZĘŚĆ OPISOWA PROJEKTU WYKONAWCZEGO. Kanalizacja sanitarna na terenie Miasta Wieliczka PROJEKT WYKONAWCZY CZĘŚĆ VII

Transkrypt

1 A. CZĘŚĆ OPISOWA PROJEKTU WYKONAWCZEGO 2

2 SPIS TREŚĆI 1. DANE OGÓLNE Inwestor Autor opracowania Podstawa opracowania ZAKRES I CEL OPRACOWANIA ISTNIEJĄCY STAN ZAGOSPODAROWANIA TERENU ZASTOSOWANE MATERIAŁY Rury kanalizacyjne Studzienki kanalizacyjne przelotowe i połączeniowe na sieci głównej Studzienki przyłączeniowe φ Zabezpieczenie antykorozyjne Ocieplenie kanałów WYKONANIE KANALIZACJI METODĄ BEZWYKOPOWĄ Mikrotuneling Przewiert sterowany PRZEŁĄCZENIE ISTNIEJĄCYCH PRZYKANALIKÓW PRZEBUDOWA ISTNIEJĄCYCH WODOCIĄGÓW SKRZYŻOWANIA Z ISTNIEJĄCYM UZBROJENIEM ROBOTY ZIEMNE - METODA WYKOPOWA Sposób zabezpieczenia wykopów UKŁADANIE KANAŁÓW ODWODNIENIE WYKOPÓW PRÓBY SZCZELNOŚCI ODTWORZENIE NAWIERZCHNI DROGOWYCH WYTYCZNE DOTYCZĄCE REALIZACJI ROBÓT WARUNKI BHP B. CZĘŚĆ RYSUNKOWA DO PROJEKTU WYKONAWCZEGO SPIS RYSUNKÓW

3 1. DANE OGÓLNE 1.1 Inwestor Gmina Wieliczka ul. Powstania Warszawskiego Wieliczka 1.2 Autor opracowania CDM Sp. z o.o. ul. Stawki Warszawa, Polska 1.3 Podstawa opracowania Umowa zawarta pomiędzy wykonawcą CDM Sp. z o.o.. a Gminą Wieliczka Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Miasta Wieliczka obszar A uchwała Rady Miejskiej w Wieliczce z dn Uchwała Nr XLVI/763/2010 Koncepcja rozdziału kanalizacji ogólnospławnej na terenie Gminy Wieliczka opracowanie III kwartał 2005r przez firmę ZAPART-KOWALÓWKA sp. jawna z siedzibą w Krakowie przy ul. Zaleskiego 16 Dokumentacja geotechniczna pod projektowaną kanalizację sanitarną w Wieliczce opracowanie grudzień 2010 Mapy sytuacyjno wysokościowe w skali 1:500 Aktualne przepisy prawne i normy Wizje w terenie Uzgodnienia branżowe Projekt budowlany kanalizacji sanitarnej na terenie Miasta Wieliczka sieci główne Aktualizacja 2. ZAKRES I CEL OPRACOWANIA Przedmiotem opracowania jest projekt grawitacyjnej kanalizacji sanitarnej oraz ciśnieniowej kanalizacji sanitarnej w zakresie sieci głównych. Realizacja przedmiotowej inwestycji jest przedsięwzięciem mającym na 4

4 celu rozdział istniejącej kanalizacji ogólnospławnej oraz wykonanie nowej kanalizacji rozdzielczej co w konsekwencji spowoduje pełne skanalizowanie miasta Wieliczka w zakresie objętym opracowaniem. Całość opracowania obejmuje obszar w mieście Wieliczka, który podzielono na 8 części: Podział zadania na części ulice Część 1 Klaśnieńska, Szpitalna, Ogrodowa, Kopernika Część 2 Głowackiego i Sowińskiego, Łokietka, Górnicza Boczna, Chopina, Górnicza, Część 3 Jodłowa, Bukowa, Grottgera Część 4 Mieszczańska Część 5 Zyblikiewicza, Chopina, Boża Wola, Szpunara, Seraf, Reymonta, Wąska_Bednarka, Batorego, Limanowskiego Część 6 Siemiradzkiego, Reformacka, Konopnickiej, Brodzińskiego, Piłsudskiego, Narutowicza Część 7 Wincentego Pola, Asnyka, Piłsudskiego nr 42-92, Żywca, Pocztowa, Długosza, Mierżączka, Sienkiewicza, Goliana, Powstania Warszawskiego, Aywasa, Kosiby, Legionów, Królowej Jadwigi, Mickiewicza, Moniuszki, Żeromskiego, Dembowskiego Część 8 ul. Krakowska od św. Barbary Niniejsze opracowanie obejmuje część 7 rejon ulic Wincentego Pola, Asnyka, Piłsudskiego nr 42-92, Żywca, Pocztowa, Długosza, Mierżączka, Sienkiewicza, Goliana, Powstania Warszawskiego, Aywasa, Kosiby, Legionów, Królowej Jadwigi, Mickiewicza, Moniuszki, Żeromskiego, Dembowskiego W skład powyższego przedsięwzięcia wchodzą następujące zadania: budowa kanalizacji sanitarnej grawitacyjnej w zakresie średnic φ500 - φ200 budowa kanalizacji sanitarnej grawitacyjnej φ160 PVC 5

5 Poniżej zestawiono projektowane parametry w ramach części 7: ULICA ŚREDNICA/MATERIAŁ SIEĆ [m] PRZYŁĄCZA [m] DEMBOWSKIEGO DN500 kam.v4a TYP1/mikrotun./ 1362,91 Dz400 PVC SDR34 SN8 17,22 Dz200 PVC SDR34 SN8 152,71 Dz160 PVC SDR34 SN8 395,63 71,91 ŻEROMSKIEGO DN400 kam. V4A TYP1 83,16 DN400 kam. 64kN/m syst.c 26,49 Dz200 PVC SDR34 SN8 36,54 Dz160 PVC SDR34 SN8 85,92 2,34 MICKIEWICZA DN500 kam. V4A TYP1/mikrotun./ 57,32 DN250 /przewiert sterowany/ 84,80 DN250 kam. 40kN/m syst.c 85,69 Dz200 PVC SDR34 SN8 75,26 Dz160 PVC SDR34 SN8 31,33 19,58 POWSTANIA DN500 kam. V4A TYP1/mikrotun./ 187,55 WARSZAWSKIEGO DN200 kam. 40kN/m syst.c 45,02 Dz160 PVC SDR34 SN8 26,01 15,15 GOLIANA DN400 kam. V4A TYP1 182,70 DN200 kam. 40kN/m syst.c 136,42 Dz200 PVC SDR34 SN8 43,65 19,38 Dz160 PVC SDR34 SN8 96,12 105,34 KOSIBY DN200 kam. 40kN/m syst.c 345,36 Dz160 PVC SDR34 SN8 227,08 106,19 POCZTOWA Dz200 PVC SDR34 SN8 129,43 Dz160 PVC SDR34 SN8 37,31 55,03 AYWASA DN200 kam. 40kN/m syst.c 200,75 Dz160 PVC SDR34 SN8 63,31 50,53 KR.JADWIGII DN200 kam. 40kN/m syst.c 130,33 Dz160 PVC SDR34 SN8 25,96 61,17 ŻYWCA Dz200 PVC SDR34 SN8 204,05 Dz160 PVC SDR34 SN8 36,32 55,69 DŁUGOSZA DN250 kam. 40kN/m syst.c 287,78 DN200 kam. 40kN/m syst.c 42,71 Dz200 PVC SDR34 SN8 108,59 58,24 Dz160 PVC SDR34 SN8 41,08 50,9 MONIUSZKI DN200 kam.40kn/m sys.c 33,65 Dz160 PVC SDR34 SN8 12,4 0 MIERŻĄCZKA Dz200 PVC SDR34 SN8 335,59 Dz160 PVC SDR34 SN8 83,59 169,41 W.POLA Dz400 PVC SDR34 SN8 320,55 Dz200 PVC SDR34 SN8 9,65 15,92 Dz160 PVC SDR34 SN8 70,29 105,38 6

6 SIENKIEWICZA DN400 kam. V4A TYP1 /przewiert sterowany/ 173,15 DN400 kam. 64kN/m syst.c 494,58 Dz200 PVC SDR34 SN8 34 8,75 Dz160 PVC SDR34 SN8 196,3 256,32 PIŁSUDSKIEGO DN200 kam. 40kN/m syst.c 628,86 Dz160 PVC SDR34 SN8 191,28 218,91 LEGIONÓW DN200 kam. 40kN/m syst.c 196,66 Dz160 PVC SDR34 SN8 61,76 51,33 ASNYKA Dz400 PVC SDR34 SN8 231,35 Dz315 PVC SDR34 SN8 6,52 6,12 Dz200 PVC SDR34 SN8 223,41 4,64 Dz160 PVC SDR34 SN8 107,07 120,15 DN300 kam. 48kN/m syst.c 7,8 10,28 SUMA: ŚREDNICA/MATERIAŁ SIEĆ [m] PRZYŁĄCZA [m] DN500 kam.v4a TYP1/mikrotun./ 1607,78 DN400 kam. V4A TYP1 /przewiert ster/ 439,01 DN400 kam. 64kN/m syst.c 521,07 DN300 kam. 48kN/m syst.c 7,8 10,28 DN250 kam. /przewiert sterowany/ 84,80 DN250 kam. 40kN/m syst.c 373,47 DN200 kam. 40kN/m syst.c 1759,76 Dz400 PVC SDR34 SN8 569,12 Dz315 PVC SDR34 SN8 6,52 6,12 Dz200 PVC SDR34 SN8 1352,88 106,88 Dz160 PVC SDR34 SN8 1788, ,33 3. ISTNIEJĄCY STAN ZAGOSPODAROWANIA TERENU Na terenie objętym opracowaniem istnieje kanalizacja ogólnospławna. Do istniejącej w/w kanalizacji ogólnospławnej istnieje szereg włączeń z, rynien, oraz włączenia z wewnętrznych instalacji sanitarnych i przelewy z bezodpływowych zbiorników na ścieki. Dla przedmiotowej inwestycji jako generalną zasadę przyjęto docelowo zaadoptowanie istniejących kanałów ogólnospławnych na kanalizację deszczową, a ścieki sanitarne z zabudowań zostaną włączone do nowoprojektowanej kanalizacji sanitarnej. W obszarze inwestycji zlokalizowane jest następujące uzbrojenie podziemne: kable teletechniczne 7

7 wodociąg miejski z przyłączami kable energetyczne wysokiego, średniego, niskiego napięcia, gazociągi niskiego i średniego ciśnienia wraz z przyłączami 4. ZASTOSOWANE MATERIAŁY Do realizacji przedmiotowego przedsięwzięcia zastosowane zostaną materiały i wyroby budowlane umożliwiające prawidłowe działanie zaprojektowanego systemu kanalizacyjnego. Wszystkie zastosowane materiały i wyroby winny być wolne od wad fabrycznych, posiadać długą żywotność oraz odpowiednie atesty, deklaracje zgodności i powinny być dopuszczone do stosowania w budownictwie. 4.1 Rury kanalizacyjne Przy realizacji przedmiotowej inwestycji zastosować należy: Kolektory o średnicach zewnętrznych φ160 oraz od φ200 do φ500 mm z rur PVC-U zabudowywane metodą wykopową ze ścianką litą z wydłużonym kielichem SN8 w sztangach o długości 6,0 m typu ciężkiego wraz z uszczelkami gumowymi (wg normy PN-8D/C-6925) oraz Rury winny spełniać wymagania normy PN-EN 1401:1999. Kolektory o średnicach od DN200 do DN400 z rur kamionkowych zabudowywane metoda wykopową Rury kamionkowe kielichowe glazurowane produkowane zgodnie z normą PN EN 295 oraz posiadające następujące wartości pozanormowe dopuszczające do stosowania mi. w ciągach komunikacyjnych: o Wodoszczelność połączeń - woda 2,4 bar w czasie 15 min - ATV DVWK-A 142, Pkt 3.1. o wytrzymałość na zmęczenie pod obciążeniem zmiennym 2,5-10 kn (maks. częstotliwość 12 Hz), ilość cykli (6,4x104) po nasączeniu w: paliwie i środku odladzającym- zgodnie z PN-EN o Odporność na cykle termiczne (4 godzinny cykl zamrażania i odmrażania w temp. od -18 oc do +18 oc) po nasączeniu w: paliwie i środku odladzającym- zgodnie z PB/TB-1/23:2005. o rezystancja elektrostatyczna - zgodnie z PN EN ISO 8031:1998 dla obiektów petrochemicznych o niepalność - reakcja na ogień w kanałach grawitacyjnych - zgodnie z PN EN :2008 8

8 o potwierdzone Aprobatą Techniczną np. IBDiM. W ramach niniejszego zadania przewidziano następujące typy rur kamionkowych zabudowywanych metodą wykopową: o DN 200mm, L= 2500 mm, N 40 kn/m, system, C, rura kamionkowa kielichowa, glazurowana z uszczelką S. oraz o DN 200mm L= 2500 mm, H - 48 kn/m, system C, rura kamionkowa kielichowa, glazurowana, z uszczelką S. o DN 250mm L= 2500 mm, N 40 kn/m, system C, rura kamionkowa kielichowa, glazurowana, z uszczelką S. o oraz o DN 250mm L= 2500 mm, H - 60 kn/m, system C, rura kamionkowa kielichowa, glazurowana, z uszczelką S. o DN 300mm L= 2500 mm, system C, rura kamionkowa kielichowa, glazurowana, z uszczelką S (wytrzymałość 48kN/m). o DN 400mm - system C, rura kamionkowa kielichowa, glazurowana, z uszczelką S (wytrzymałość 64kN/m). Kolektory o średnicach od DN200 do DN500 z rur kamionkowych zabudowywane metoda bezwykopową. Rury kamionkowe przeciskowe glazurowane produkowane zgodnie z normą PN EN 295 oraz posiadające następujące wartości pozanormowe, dopuszczające do stosowania w ciągach komunikacyjnych: o Wodoszczelność połączeń - woda 2,4 bar w czasie 15 min - ATV DVWK-A 142, Pkt 3.1. o wytrzymałość na zmęczenie pod obciążeniem zmiennym 2,5-10 kn (maks. częstotliwość 12 Hz), ilość cykli (6,4x104) po nasączeniu w: paliwie i środku odladzającym- zgodnie z PN-EN o Odporność na cykle termiczne (4 godzinny cykl zamrażania i odmrażania w temp. od -18 oc do +18 oc) po nasączeniu w: paliwie i środku odladzającym- zgodnie z PB/TB-1/23:2005. o rezystancja elektrostatyczna - zgodnie z PN EN ISO 8031:1998 dla obiektów petrochemicznych o niepalność - reakcja na ogień w kanałach grawitacyjnych - zgodnie z PN EN :2008 W ramach niniejszego zadania przewidziano następujące typy rur kamionkowych zabudowywanych metodą bezwykopową: o o V4A 400mm - rura kamionkowa przeciskowa, glazurowana, o dopuszczalnej sile wcisku 2200 kn, łączona na mufę V4A Typ 1- ze stali molibdenowej z uszczelką kauczukowoelastomerową. V4A 500mm - rura kamionkowa przeciskowa, glazurowana, o dopuszczalnej sile wcisku 2700 kn, łączona na mufę V4A Typ 1- ze stali molibdenowej z uszczelką kauczukowoelastomerową. 9

9 UWAGA: W trakcie prowadzonych prac budowlano - montażowych bezwzględnie należy przestrzegać instrukcji producenta dotyczącej konieczności zachowania długości montażowej i sposobu jej realizacji 4.2 Studzienki kanalizacyjne przelotowe i połączeniowe na sieci głównej Projektuje się na kolektorach głównych studzienki kanalizacyjne typowe żelbetowe z elementów prefabrykowanych, które charakteryzują się odpornością na czynniki chemiczne, wykonane są z materiałów trwałych, wodoszczelnych współczynniku wodoszczelności W8 i mrozoodpornych. Studzienki wykonane są z betonu klasy B45, szczelność studzienki odpowiada normie PN/B-10735:1992. Studzienki projektuje się na załomach trasy oraz na włączeniach kolektorów bocznych do kolektora głównego. Odległości maksymalne pomiędzy studzienkami nie przekraczają 50,0 m. Projektuje się studzienki betonowe o średnicach φ1200; 1500 mm. W zależności od rodzaju studzienki (połączeniowa, przelotowa) oraz od średnicy projektowanego kolektora przyjmuje się następujące średnice studzienek na kolektorach o średnicach do φ300 mm włącznie projektuje się studzienki o średnicy φ1200 mm na kolektorach o średnicach od φ400 do φ500 włącznie projektuje się studzienki o średnicy φ1500 mm Elementy studni łączone są na uszczelki (za wyjątkiem pierścieni dystansowych, które łączone są za pomocą zaprawy betonowej (beton B25 (C20/25)) o grubości warstwy 10 mm, które gwarantują elastyczność połączeń oraz szczelność. Jednocześnie winno być odporne na skutki przemieszczeń bocznych. Do montażu używać smarów poślizgowych dostarczonych przez dostawców studni Studnie wyposażone są w: w stopnie złazowe wykonane ze stali nierdzewnej chromowo niklowej, perforowane (zgodnie z normą PN-EN ) wykonane podczas prefabrykacji studni betonowych jako stałe. żeliwne włazy o średnicy φ625 mm włazy nie wentylowane, z wkładką betonową z blokadą i ryglami. Klasa włazu dostosowana będzie do przewidywanych obciążeń tzn. Na ulicach i drogach dojazdowych zastosować włazy klasy D400, na chodnikach i podjazdach do posesji włazy C250, na terenach zielonych klasy B125, Studnie należy posadawiać na przygotowanym podłożu z warstwy ubitego tłucznia lub piasku grubości min. 10 cm, stabilizowanego cementem. W projektowanych studniach zastosować pierścień odciążający żelbetowy wykonany z betonu B45 (C35/45). Włączenia rury do studni winno zapewnia przejście szczelne producenta dające szczelność uniemożliwiając infiltracje wody gruntowej i ekfiltkację ścieków. W przedmiotowym zadaniu przewidziano również zastosowanie studni kaskadowych stosując trójnik 10

10 równoprzelotowy i obudowę kaskady betonem klasy min B25. W przypadku wykonania kolektorów kanalizacji sanitarnej metodą bezwykopową (mikrotuneling, przewiert sterowany) przewiduje się zastosowanie prefabrykowanych studni zabudowanych metodą studniarską o średnicach: φ1500, φ2000, φ2500, φ3200 mm szczegóły wg. profili. Studnie i rury powinny posiadać aprobaty IBDiM, ITB, CNTK, GIG. Grubości ścianek powinny wynosić następująco dla studni: * DN minimum 0,26 m * DN minimum 0,20 m * DN minimum 0,16 m * DN minimum 0,15 m Poszczególne elementy studni powinny być łączone na uszczelki gumowe, szczelność tego połączenia powinna wynosić 1,5 Bara. Wysokość elementów studni powinna wynosić od 1,0 m do 3,0 m co 0,1 m. W studni powinny znajdować się prefabrykowane otwory przygotowane pod odpowiedni przecisk. Grubość płyt przykrywowych powinna wynosić następująco dla: * DN minimum 0,35 m * DN minimum 0,30 m * DN minimum 0,25 m * DN minimum 0,20 m Aby zapewnić jednolitość technologii, studnie oraz płyty powinny być jednego producenta (np. HABA-Beton) Przewidziano pozostawienie w/w studni jako studni pośrednich na kanale sanitarnym w związku z powyższym studnie należy doposażyć w: stopnie złazowe ze stali nierdzewnej chromowo niklowej, perforowane. W projektowanych studniach zastosować pierścień odciążający żelbetowy wykonany z betonu B45 (C35/45). żeliwne włazy o średnicy φ625 mm włazy nie wentylowane, z wkładką betonową z blokadą i ryglami. Klasa włazu dostosowana będzie do przewidywanych obciążeń tzn. Na ulicach i drogach dojazdowych zastosować włazy klasy D400, na chodnikach i podjazdach do posesji włazy C250, na terenach zielonych klasy B125, Włączenia rury do w/w studni winno zapewniać przejście szczelne dające szczelność uniemożliwiając infiltracje wody gruntowej i ekfiltkację ścieków. Dopuszcza się przewężenie przekrojów studni DN3200 i DN2500 z zastosowaniem tzw. konusów lub typowych zwężek. 11

11 4.3 Studzienki przyłączeniowe φ425 Jako się studzienki przyłączeniowe (łączące instalacje wewnętrzną z siecią) zaprojektowano studzienki ø 425mm PVC z wyprofilowaną kinetą i trzonową rurą karbowaną oraz rurą teleskopową z uszczelką do rury karbowanej, które: są wykonane zgodnie z normą PN-B-10729/1999, PN-EN 476/2000 posiadają odporność chemiczną uszczelek zgodnie z ISO/TR7620 posiadają odporność chemiczną tworzywowych elementów składowych (PE, PP, PVC-U) W przypadku usytuowania studzienki w terenie zielonym należy studnie zabezpieczyć np. brukowa kostka betonową gr. 6 cm ułożoną na 10 cm warstwie piasku na powierzchni o wymiarach 1,0x1,0m lub studnie należy obetonować betonem B10 grubości 0,25m na powierzchni 1,0x1,0m. W przypadku usytuowania włazów w drogach gruntowych dojazdowych do posesji oraz podjazdach należy zabezpieczyć studnie 20 cm warstwą tłucznia bazaltowego na powierzchni o wymiarach 2,0x2,0 m. W przypadku usytuowanych studzienek w drogach gruntowych dojazdowych do posesji oraz podjazdach należy zastosować właz żeliwny klasy C250, a w przypadku terenów zielonych właz żeliwny klasy B Zabezpieczenie antykorozyjne Zaprojektowane rury kanalizacyjne (materiał, z którego zostały wykonane) cechuje bardzo dobra odporność chemiczna na agresywne związki występujące w ściekach sanitarnych i całkowita odporność na korozję wody gruntowej. Natomiast w projektowanych studzienkach betonowych i elementach konstrukcji stalowych przewidziano właściwe zabezpieczenia antykorozyjne. 4.5 Ocieplenie kanałów. W miejscach, w których na kanałach uzyskano nienormowe przykrycia wynoszące mniej niż 1,40 m zastosować miejscowe ocieplenia kanałów 30 cm warstwa żużlu. 5. WYKONANIE KANALIZACJI METODĄ BEZWYKOPOWĄ W ramach niniejszego zadania przewiduje się wykonanie części odcinków metodą bezwykopową. W zależności od zastosowanych średnic przewidziano wykonanie kanalizacji sanitarnej w systemie rur kamionkowych dwoma metodami bezwykopowymi: średnica DN500 metodą mikrotunelingu średnica DN400 oraz DN250 metodą przewiertu sterowanego. 12

12 5.1 Mikrotuneling Metodę mikrotunelingu wraz z zapuszczaniem studni metodą studniarską zastosowano przy realizacji kanalizacji sanitarnej w ul. Dembowskiego, Mickiewicza oraz Powstania Warszawskiego szczegóły wg. profili. Do wykonania przedmiotowych odcinków zastosowano odcinki 2m rury V4A 500mm - rura kamionkowa przeciskowa, glazurowana, o dopuszczalnej sile wcisku 2700 kn, łączona na mufę V4A Typ 1- ze stali molibdenowej z uszczelką kauczukowoelastomerową. Zastosowano studnie startowe 3,2m w świetle, głębokość poniżej osi rury do 0,9m oraz studnie odbiorcze 2,5m w świetle, głębokość poniżej osi rury 0,5m. Studnie pośrednie przewidziano jako φ1500 wykonane również metodą studniarską. Celem realizacji przewidywanego odcinka sugeruje się zastosowanie maszyny do mikrotunelingu dla średnic od DN300-DN800mm: Typ MTS Podział studni na startowe, odbiorcze oraz pośrednie zobrazowano na profilach podłużnych załączonych do niniejszej dokumentacji Mikrotunelowanie to jednoetapowy przecisk hydrauliczny, wysoce zautomatyzowany i skomputeryzowany. Technologia ta polega na drążeniu tunelu przy pomocy tarczy skrawającej z jednoczesnym przeciskiem rur przewodowych. Tarcza ta umieszczona jest na czole urządzenia do mikrotunelowania, zwanego również głowicą. Wbudowywanie rurociągu w tej technologii odbywa się od wykopu początkowego do docelowego. W wykopie początkowym, zwanym również komorą startową lub szybem startowym, umieszczona jest główna stacja przeciskowa, składająca się z siłowników hydraulicznych, pierścienia wciskającego oraz płyty kotwiącej. Na specjalnych prowadnicach zwanych łożem, ułożonych również w wykopie początkowym, umieszcza się urządzenie do mikrotunelowania. Urządzenie to jest wciskane w grunt przy pomocy głównej stacji przeciskowej. W tylnej części wykopu początkowego wbudowany jest betonowy lub żelbetowy blok oporowy, o który rozpierają się siłowniki hydrauliczne. Jego zadaniem jest przejęcie sił reakcji od siłowników hydraulicznych i przekazanie ich na grunt. Główna stacja przeciskowa jest kotwiona do bloku oporowego za pomocą płyty kotwiącej. Bezpośrednio za wciskaną w grunt głowicą do mikrotunelowania przeciskane są rury przeciskowe. Najczęściej stosowane są: rury kamionkowe, polimero-betonowe, żelbetowe, stalowe oraz żywiczne wzmacniane włóknem szklanym. W trakcie przecisku dokładane są kolejne rury przeciskowe. Wewnątrz wbudowywanego rurociągu prowadzonych jest wiele przewodów, między innymi przewody płuczkowe zasilające, przewody transportujące urobek, kable zasilające, przewody transmisji danych, przewody systemu smarowania, przewody hydrauliczne oraz inne. Przy każdorazowym dokładaniu kolejnego odcinka rury, przewody te muszą być rozłączone, przeciągnięte przez dokładaną rurę a następnie ponownie połączone. W czasie przecisku głowicy oraz ciągu rur, tarcza skrawająca urabia grunt na przodku. Odspojony grunt dostaje się do komory kruszenia, w której przy pomocy kruszarki stożkowej jest rozdrabniany, a większe kamienie kruszone. Urobek transportowany jest przy pomocy 13

13 przenośników ślimakowych, podciśnienia (system pneumatyczny) lub po zmieszaniu z wodą przewodami tzw. systemem płuczkowym zamkniętym. Części składowe systemu do mikrotunelowania W skład systemu do mikrotunelowania wchodzą (Rys.3.1): urządzenie do mikrotunelowania składające się zazwyczaj z trzech segmentów oraz tarczy wiertniczej, główna stacja przeciskowa, kontener sterowniczy, znajdujący się w bliskim sąsiedztwie wykopu początkowego; system sterowania i kontroli, w którego skład wchodzą w przypadku najczęściej stosowanego systemu laserowego: laser kierunkowy, elektroniczny odbiornik wiązki laserowej, siłowniki hydrauliczne służące do sterowania głowicą mikrotunelową oraz stanowisko operatora (wiertacza); system przygotowania i oczyszczania płynu wiertniczego (najczęściej o budowie kontenerowej) z sitami do separacji grawitacyjnej urobku, sitami wibracyjnymi oraz hydrocyklonami i wirówkami; system smarowania zewnętrznych powierzchni przeciskanych rur, obejmujący mieszalnik cieczy smarującej, zbiornik, pompę, węże tłoczące, rozdzielacze i dysze; agregaty prądotwórcze i hydrauliczne zabudowane najczęściej w kontenerze, służące do zasilania, między innymi pomp płuczkowych, głównej stacji siłowników hydraulicznych, stacji pośrednich, silników hydraulicznych i innych urządzeń; pompy płuczkowe (pompa zasilająca podająca czystą płuczkę, zamontowana na powierzchni terenu, pompa tłocząca umieszczona w urządzeniu do mikrotunelowania oraz pompa tłocząca zamontowana w wykopie początkowym); wyposażenie pomocnicze takie jak: rurowe przewody płuczkowe z szybko-złączkami, urządzenia do pomiaru wydatku płuczki, przewody zasilające, przesyłowe i inne. 14

14 Rys Elementy systemu mikrotunelowania: A - urządzenie do mikrotunelowania, B - główna stacja przeciskowa, C - kontener sterowniczy, D - separatory płuczki, E - mieszalnik cieczy smarującej, F - rury przeciskowe Głównym elementem systemu do mikrotunelowania jest urządzenie do mikrotunelowania, zwane również głowicą (rys. 1). Składa się zazwyczaj z trzech, segmentów (modułów). W pierwszym module znajduje się tarcza urabiająca grunt (1), komora kruszenia z kruszarką stożkową (3), łożysko główne (5) wraz z silnikiem napędzającym je (6). W pozostałych modułach znajdują się między innymi siłowniki hydrauliczne (8), służące do sterowania głowicą oraz elektroniczny odbiornik wiązki laserowej (11). Rys Przekrój przez urządzenie do mikrotunelowania z płuczkowym systemem usuwania urobku: 1 - tarcza wiertnicza, 2 - zęby skrawające, 3 - komora kruszenia, 4 - dysze podające płyn wiertniczy, 5 - łożysko główne, 6 - silnik, 7 uszczelnienie modułu, 8 - siłownik hydrauliczny sterujący tarczą, 9 - przewód płuczkowy powrotny, 10 - przewód płuczkowy zasilający, 11 - elektroniczny odbiornik wiązki laserowej, 12 - wiązka laserowa, 13 - obejście, 14 zespół zaworów 15

15 Tarcza urabiająca grunt napędzana jest silnikiem hydraulicznym lub elektrycznym poprzez łożysko główne, obracając się skrawa grunt. Odspojony urobek przedostaje się do komory kruszenia gdzie jest rozdrabniany w kruszarce stożkowej. Kruszarka taka pozwala na rozdrabnianie kamieni o wielkości nawet do 30% średnicy urządzenia. W systemach, w których urobek transportowany jest przy pomocy płuczki, do komory kruszenia podawany jest poprzez specjalne dysze (4) płyn wiertniczy, najczęściej w postaci płuczki bentonitowej. Płuczka ta miesza się z urobkiem i jest zasysana z komory poprzez przewody transportujące urobek (9). W tylnej części urządzenia pomiędzy przewodem podającym płuczkę bentonitową do komory kruszenia, a przewodem transportującym urobek znajduje się obejście (13) tzw. bajpas. Po zakończeniu wiercenia obejście to otwiera się, zamykając jednocześnie przepływ płuczki do komory kruszenia. Przepływ płuczki lub wody następuje wówczas przez przewody płuczkowe, a następnie poprzez obejście bezpośrednio do przewodów transportujących urobek, w celu wyczyszczenia przewodów z urobku. W miejscu połączenia pierwszego modułu z drugim na obwodzie urządzenia rozmieszczone są siłowniki hydrauliczne. Poprzez ich wysunięcie (skrócenie lub wydłużenie) możliwe jest sterowanie urządzeniem, bowiem pierwszy moduł głowicy zamontowany jest przegubowo względem pozostałych. W urządzeniach do mikrotunelowania z transportem urobku przenośnikami ślimakowymi urobek rozdrabniany jest w komorze kruszenia (3) wiertłem ślimakowym (4) i dalej przekazywany na przenośnik ślimakowy (9) (rys. 3.3). Rys Przekrój przez urządzenie do mikrotunelowania z systemem usuwania urobku przenośnikiem ślimakowym: 1 - tarcza wiertnicza, 2 - zęby skrawające, 3 - komora kruszenia, 4 - wiertło ślimakowe, 5 - dysza, 6 - łożysko, 7 - silnik, 8 - siłownik hydrauliczny sterujący tarczą, 9 - przenośnik ślimakowy, 10 - elektroniczny odbiornik wiązki laserowej, 11 wiązka laserowa, 12 - zespół zaworów Tarcze urabiające W zależności od warunków gruntowych stosowane są różne rodzaje tarcz urabiających: tarcze z rolkami tnącymi, zwanymi również dyskami, do skał i gruntów skalistych (rys. 3.4 a), tarcze do gruntów spoistych 16

16 zaopatrzone dodatkowo w zęby skrawające (rys.3.4b) oraz tarcze o dużych powierzchniach wlotowych do komory kruszenia dla gruntów niespoistych (rys. 3.4 c). Rys Różne rodzaje tarcz urabiających w zależności od rodzaju gruntu: a) tarcza do skał, b) tarcza do gruntów skalistych i spoistych, c) tarcza do gruntów niespoistych Proces urabiania gruntu podczas ruchu tarczy urabiającej odbywa się dzięki elementom tnącym: rolkom bądź zębom skrawającym stałym lub wymiennym. Elementy te wykonuje się z bardzo twardych i odpornych na wysoką temperaturę materiałów. Oprócz stali oraz stopów metali często stosowane są węgliki spiekane - ceramiczno-metalowe materiały narzędziowe wytwarzane przez prasowanie i spiekanie twardych, trudnotopliwych węglików metali. Do wiercenia w skałach stosowane mogą być rolki diamentowe. Zarówno rolki jak i zęby skrawające występują w dużym zakresie możliwych przekroi i rozmiarów, w wersji pojedynczej, w zestawach, w wielu typach profili tnących, w obudowach bocznych i przednich. Główna stacja przeciskowa składa się z: siłowników hydraulicznych, pierścienia wciskającego, płyty kotwiącej oraz prowadnic zwanych również łożem. Siłowniki hydrauliczne wciskają w grunt głowicę mikrotunelową za pomocą pierścienia, a bezpośrednio za nią ciąg rur. Liczba siłowników i ich wielkość dobrana jest tak, aby zapewnić odpowiednie siły przecisku. Zarówno głowica jak i rury wciskane są wzdłuż ułożonych w wykopie początkowym prowadnic. Główna stacja przeciskowa jest kotwiona do płyty lub bloku oporowego za pomocą stalowej płyty kotwiącej. W mniejszych stacjach przeciskowych, przystosowanych do pracy w wykopie o przekroju kołowym, obudowanym kręgami betonowymi stosowane są płyty rozporowe przenoszące siły reakcji od siłowników na obudowę wykopu. Siłowniki hydrauliczne mogą być różnie umieszczone w stosunku do przeciskanych rur, bezpośrednio za wciskanymi rurami lub po bokach. Na rysunkach 3.5 i 3.6 pokazano różne rodzaje stacji przeciskowych. 17

17 Rys Główna stacja przeciskowa z czteroma siłownikami hydraulicznymi, przystosowanymi do wbudowania długich rur przeciskowych, ustawionymi bezpośrednio za przeciskaną rurą Rys Główna stacja przeciskowa z siłownikami hydraulicznymi ustawionymi poza obrysem przeciskanej głowicy mikrotunelowej i rur przeciskowych 5.2 Przewiert sterowany Metodę przewiertu sterowanego wraz z zapuszczaniem studni metodą studniarską zastosowano przy realizacji kanalizacji sanitarnej w ul. Żeromskiego, Goliana oraz Sienkiewicza oraz ul. Mickiewicza szczegóły wg. profili. Do wykonania przedmiotowych odcinków zastosowano: odcinki 1m rury V4A 400mm - rura kamionkowa przeciskowa, glazurowana, o dopuszczalnej sile wcisku 2200 kn, łączona na mufę V4A Typ 1- ze stali molibdenowej z uszczelką odcinki 1m rury V4A 250 mm rura kamionkowa przeciskowa, glazurowana, o dopuszczalnej sile wcisku 810 kn, łączona na mufę V4A Typ 1- ze stali molibdenowej z uszczelką kauczukowąelastomerową. 18

18 Kontrast Hell igkeit CON CAM 701 Zoom in Zoom out E in/aus DC 9-24V 2,0 A mpere K amera CDM Sp. z o.o. Zastosowano następujące studnie i komory: dla kanału DN400 studnie startowe 3,2m w świetle, głębokość poniżej osi rury do 0,8m oraz studnie odbiorcze 2,5m w świetle, głębokość poniżej osi rury 0,4m. Studnie pośrednie przewidziano jako φ1500 wykonane również metodą studniarską. dla kanału DN250 studnie startową 2,0m w świetle, głębokość poniżej osi rury do 0,8m oraz studnie odbiorcze 2,0m w świetle, głębokość poniżej osi rury 0,4m. Celem realizacji przewidywanego odcinka sugeruje się zastosowanie maszyny do przewiertu sterowanego dla średnic od DN250-DN600mm: Typ PBA150. Metoda przewiertu sterowanego jest metodą trzystopniową (trójfazową) W tym celu należy posiadać odpowiednio przygotowany osprzęt do jej realizacji. Poniżej przedstawiono rysunki ideowe do stosowania tej metody przecisków sterowanych wraz z krótkim opisem. ETAP I Agregat Hydrauliczny Studnia startowa Monitor Hydraulikaggregat Startbaugrube Monitor Studnia Głowica Tablica Żerdź ZielbaugrubeSteuerkopf odbiorcza sterownicza sterownicza pilotowa Zieltafel Pilotbohrrohre Pressbohranlage Wiertnica Kamera Kamera Ze studni startowej do studni docelowej przeciskany jest ciąg rur (żerdzi) pilotowych w odcinkach jednometrowych, łączone na gwint. W pierwszym elemencie żerdzi, tuż za głowicą wiertnicza znajduje się element optyczny oświetlona tablica diodowa, której obraz przenoszony jest za pomocą instrumentu elektrooptycznego oraz kamery na monitor. Obserwacja obrazu tablicy diodowej pozwala operatorowi na kontrole wykonywanego przewiertu żerdzią oraz na korektę kierunku. System ten pozwala na zrealizowanie przewiertu żerdzi pilotowych od studni startowej do studni odbiorczej z dużą dokładnością (nawet do 1 ). Po osiągnięciu celu (studni odbiorczej) można wykonać pomiar kontrolny przy pomocy niwelatora. 19

19 Studnia odbiorcza Żerdź pilotowa Rura stalowa osłonowa ETAP II Agregat Hydrauliczny Studnia startowa Wiertnica pozioma Żerdź pilotowa Poszerzacz Ślimaki Po zrealizowaniu odcinka przewiertu żerdzi pilotowej (od studni startowej do studni docelowej) do ostatniej żerdzi w studni startowej, montowany jest odpowiedni element przejściowy poszerzasz oraz dalej ciąg rur stalowych, o długości najczęściej jednego metra, łączonych na gwint lub innego rodzaju połączenia. poszerzaczu znajduje się odpowiednie narzędzie skrawające, za którym montowany jest ciąg ślimaków transportowych, montowanych wewnątrz rur stalowych, których średnica zewnętrzna odpowiada średnicy zewnętrznej rur medialnych, które będą do budowy rurociągu zastosowane. W trakcie przecisku ciągu rur stalowych ochronnych w studni docelowej wymontowuje się kolejne odcinki żerdzi pilotowej. Omówiony etap pozwala na wykonanie w gruncie tunelu o odpowiedniej średnicy od studni startowej do studni docelowej. ETAP III Agregat Hydraulikaggregat Hydrauliczny Rura stalowa Wiederverwendbare osłonowa Pressbohrrohre PERFORATOR GmbH Startbaugrube Studnia startowa Pressbohranlage Wiertnica pozioma W Adapter Adapter (łącznik) Rura medialna Produktrohre W trzecim ostatnim etapie, do wykonanego już tunelu, wprowadza się rury medialne, 1-, lub 2-metrowej długości i przy ich pomocy przeciska się ciąg rur stalowych osłonowych (wielokrotnego użycia), razem z ciągiem ślimaków transportowych, do studni docelowej, gdzie są one rozmontowywane i wydobywane. W rezultacie wykonanych robót powstaje w gruncie rurociąg z rur medialnych przeciskowych, tu: kamionkowych. 20

20 6. PRZEŁĄCZENIE ISTNIEJĄCYCH PRZYKANALIKÓW W związku z docelową adaptacją istniejącej kanalizacji ogólnospławnej na kanalizację deszczową oraz projektowaną nową siecią kolektorów sanitarnych w trakcie wykonania prac montażowych należy przewidzieć konieczność przełączenia istniejących przykanalików do nowobudowanej sieci kanalizacji sanitarnej mając na uwadze docelowy system kanalizacji rozdzielczej. W przypadku braku kanalizacji ogólnospławnej przy przełączeniu istniejących przykanalików konieczne jest zlikwidowanie istniejących zbiorników na nieczystości (tzw. szamba). W związku z powyższym należy przewidzieć ich opróżnienie, zasypanie i zdemontowanie istniejących podłączeń do w/w zbiornika. 7. PRZEBUDOWA ISTNIEJĄCYCH WODOCIĄGÓW W zakresie realizacji części 7 w związku z kolizją projektowanej kanalizacji z istniejącym wodociągiem w ulicach Aywasa i Mierżączka w ramach realizacji części 7 przewiduje się ich przebudowę, w zakresie tym jest: przebudowa wodociągu w ul. Aywasa wraz z przyłączami na φ200 PE-HD SDR11 PN10 klasy 100 o projektowanej długości ok.59,0 mb wraz z przyłączami φ50 PE-HD SDR11 PN10 klasy 100 w ilości 3 szt. szczegóły pokazano na rysunkach załączonych do niniejszej dokumentacji przebudowa wodociągu w ul. Mierżączka wraz z przyłączami na φ50 PE-HD SDR11 PN10 klasy 100 o projektowanej długości ok.106 mb wraz z przyłączami φ40 PE-HD SDR11 PN10 klasy 100 w ilości 3 szt. szczegóły pokazano na rysunkach załączonych do niniejszej dokumentacji W ramach powyższej przebudowy wodociągu należy dokonać przełączeń istniejących przyłączy wodociągowych, zasilanych z odcinka podlegającego przebudowie. 8. SKRZYŻOWANIA Z ISTNIEJĄCYM UZBROJENIEM Skrzyżowania projektowanych kolektorów kanalizacji sanitarnej i deszczowej z kablami energetycznymi, kablami teletechnicznymi, istniejącymi gazociągami i wodociągami należy wykonać wg norm oraz warunków podanych w odpowiednich uzgodnieniach.. Wykopy w obrębie linii energetycznych nad i pod ziemnych wykonywać po zgłoszeniu robót przez wykonawcę do Rejonu Energetycznego i pod nadzorem pracownika RE. Przy skrzyżowaniu z napowietrznymi liniami energetycznymi nie używać sprzętu z wysokim wysięgnikiem. Skrzyżowania z gazociągami wykonywać pod nadzorem Rozdzielni Gazu, a przewody gazowe należy zabezpieczyć rurami ochronnymi zgodnie z wytycznymi zawartymi w uzgodnieniach branżowych. W związku z występowaniem licznego uzbrojenia podziemnego wykopy pod kanalizacje wykonywać ze 21

21 szczególną ostrożnością. Wszelkie prace w pobliżu istniejącego uzbrojenia terenu należy prowadzić pod nadzorem użytkownika tego uzbrojenia, ręcznie ze szczególnym zwróceniem uwagi na obowiązujące wymagania BHP. 9. ROBOTY ZIEMNE - METODA WYKOPOWA W ramach realizacji przedmiotowej inwestycji roboty ziemne polegały będą na wykonaniu wykopów pod kanalizację, przygotowanie podłoża pod rurociąg, wykonanie obsypki kolektorów, wykonaniu zasypki wykopu oraz na odwodnieniu wykopów. Roboty ziemne należy prowadzić zgodnie z normą PN-10736:1999. Przed przystąpieniem do robót trasę projektowanych kolektorów należy geodezyjnie wytyczyć. Projektowane kolektory główne kanalizacji sanitarnej i deszczowej głównie prowadzone są w ulicach lub ich poboczach oraz w terenach zielonych. Kanały sanitarne układane są na głębokościach od 1,3 do 4,5 m, które wynikają z ukształtowania terenu oraz konieczności grawitacyjnego odprowadzenia ścieków. Wykopy pod kanalizację należy wykonywać do głębokości 0,1-0,2 m od projektowanej, a następnie należy pogłębiać do głębokości właściwej dla projektowanego posadowienia rurociągu bezpośrednio przed jego ułożeniem. Dla pojedynczych odcinków kanalizacji przewiduje się wykonanie wykopu o ścianach pionowych o szerokości dla kanałów 200 mm szer. 1,2 m - 1,0 m. Jak wynika z dokumentacji geotechnicznej na podstawie wykonanych badań gruntu oraz na podstawie dokumentacji geotechnicznej należy bezwzględnie zabezpieczyć ściany wykopów. Powyższe jest zgodne z 147 ust.2. Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dn Dz.U. 47 poz.401 Przy montażu przewodu na powierzchni terenu i opuszczeniu całych ciągów do wykopu, szerokość wykopu nie może być zmniejszona. Roboty ziemne należy wykonywać częściowo mechanicznie, a częściowo ręcznie wykopem otwartym. Odchylenie odległości krawędzi wykopu w dnie od ustalonej w planie osi wykopu nie powinno przekraczać +/- 5 cm. Przewody podziemne należy zabezpieczyć przed uszkodzeniem rurami ochronnymi zgodnie z wytycznymi zawartymi w uzgodnieniach branżowych oraz wg uwag zawartych na rysunkach profili zawartych w niniejszej dokumentacji. Wykopy w obrębie kolizji z uzbrojeniem podziemnym prowadzić ręcznie oraz tam, gdzie tego wymaga właściciel posesji. Podłoże naturalne powinno stanowić nienaruszony rodzimy grunt sypki, naturalnej wilgotności o wytrzymałości powyżej 0,05 MPa wg PN-66/B-02480, dający się wyprofilować wg kształtu spodu przewodu celem zapewnienia jego oparcia na dnie wzdłuż długości ¼ obwodu. 22

22 W przypadku robót metodą wykopową należy wykopy wykonać głębsze o ok. ok. 70 cm poniżej projektowanej rzędnej posadowienia rury celem wymiany gruntu pod kanalizację 50 cm pospółki (zagęszczona do Is=0,95) + 20 cm piasek. Rury układać na 50 cm zagęszczonej pospółce (Is =0,95) i 20 cm podsypce piaskowej (zagęszczonej do stopnia zagęszczenia Is =0,95 uważając by dno wykopu było wyrównane, a rura kanalizacyjna stykała się z podłożem na całej swojej długości. Obsypka przewodu musi być prowadzona, aż do uzyskania grubości warstwy przynajmniej 30 cm., z zagęszczeniem do stopnia zagęszczenia Is=0,95. Obsypkę należy tak wykonać by zagwarantować rurze dostateczne podparcie ze wszystkich stron, obciążenia mogły być przekazywane równomiernie i nie występowały szkodliwe obciążenia miejscowe. Należy zwrócić uwagę na poprawne zagęszczenie po obu stronach przewodu. Materiał służący do wykonania wypełnienia musi spełniać te same warunki co materiał do wykonania podłoża. Przy zasypywaniu wykopu gruntem rodzimym, ziemię w wykopie należy zagęszczać warstwami, co cm. Zasypkę należy wykonać warstwami gruntem mineralnym, sypkim, drobno-lub średnioziarnistym pozbawionym kamieni (wg normy normy PN-86/B-02480). Zasypkę należy bezwzględnie zagęszczać warstwami (25-30 cm) do Is = 0,95. Grunt rodzimy można zastosować do zasypki tylko w przypadku gdy maksymalna wielkość cząstek nie przekracza 20mm. Zastosowanie takiego gruntu musi być zaakceptowane przez inspektora nadzoru. Przed zasypaniem dno wykopu należy osuszyć i oczyścić z zanieczyszczeń pozostałych po montażu przewodu. Zasypywanie nie powinno spowodować uszkodzenia ułożonego przewodu i obiektów na przewodzie. Zagęszczanie należy stosować bezwzględnie ma to szczególne znaczenie przy pracach w ulicach i drogach. Prace wykonać należy w taki sposób aby zapewnić rurze dostateczne podparcie ze wszystkich stron, obciążenia mogły być przekazywane równomiernie i nie występowały szkodliwe obciążenia miejscowe. Szerokość pasa robót dostosować należy do istniejącego zagospodarowania terenu. W rejonach trudno dostępnych pas robót ograniczony będzie do niezbędnego minimum w zależności od lokalnych warunków. W miejscach ograniczonej szerokości pasa robót urobek z wykopu zostanie odwieziony na miejsce składowania położone poza pasem robot. 9.1 Sposób zabezpieczenia wykopów Zabezpieczenie wykopów liniowych do głębokości 5m Do umocnienia wykopów należy zastosować umocnienia systemowe w formie obudowy. Głębokie wykopy należy obarierować zgodnie z przepisami BHP. Wokół wykopów ustawić poręcze ochronne i zaopatrzyć je w napis: Uwaga głębokie wykopy. Poręcze balustrad, powinny znajdować się na wysokości 1,1 m nad terenem i w 23

23 odległości nie mniejszej niż 1 m od krawędzi wykopu. W nocy celem zabezpieczenia zastosować czerwone światło ostrzegawcze. Zastosowane zabezpieczenia ścian powinny umożliwiać podnoszenie obudowy z jednoczesnym zagęszczeniem warstw obsypki i zasypki. Jeżeli wykop osiągnie głębokość większą niż 1 m od poziomu terenu, należy wykonać zejście (wejście) do wykopu. Odległość pomiędzy zejściami (wejściami) do wykopu nie powinna przekraczać 20 m. Wchodzenie do wykopu i wychodzenie po rozporach oraz przemieszczanie osób urządzeniami służącymi do wydobywania urobku jest zabronione. Każdorazowe rozpoczęcie robót w wykopie wymaga sprawdzenia stanu jego obudowy lub skarp. Jeżeli roboty odbywają się w wykopie wąsko przestrzennym jednocześnie z transportem urobku, wykop przykrywa się szczelnym i wytrzymałym zabezpieczeniem. W czasie zasypywania obudowanych wykopów zabezpieczenie należy demontować od dna wykopu i stopniowo usuwać je, w miarę zasypywania wykopu. W czasie wykonywania robót ziemnych nie powinno dopuszczać się do tworzenia się nawisów gruntu. Koparka w czasie pracy powinna być ustawiona w odległości od wykopu co najmniej 0,6 m poza granicą klina naturalnego odłamu gruntu. Przy wykonywaniu robót ziemnych sprzętem zmechanizowanym należy wyznaczyć w terenie strefę niebezpieczną i odpowiednio ją oznakować. Przebywanie osób pomiędzy ścianą wykopu a koparka, nawet w czasie postoju, jest zabronione. Zabezpieczenie wykopów liniowych do głębokości powyżej 5m Zaprojektowano wbudowywanie grodzic stalowych metodą dynamicznego pogrążania. Grodzice będą wibrowane w grunt niemodyfikowany lub modyfikowany na sucho (bez płuczki wodnej). W przypadku wystąpienia gruntów twardoplastycznych (IL 0,05), półzwartych, zwartych lub skalistych, uniemożliwiających pogrążenie grodzic, pogrążanie grodzic poprzedzone zostanie modyfikacją ośrodka gruntowego - wykonane zostaną otwory rozprężające (rozluźniające) o średnicy mm na głębokość wbijania grodzic. Etapy realizacji zabezpieczenia wykopu: Pogrążenie grodzic na głębokość - wg rys. konstrukcji, Wykonanie wykopu do poziomu wg rys. konstrukcji i branży sanitarnej, Montaż ramy nr 1 rozparcia na poziomie wg rys. konstrukcji na długości wg branży sanitarnej, Wykop do projektowanej rzędnej posadowienia rurociągu wg rys. konstrukcji i branży instalacyjnej, Posadowienie rurociągów na projektowanej rzędnej, Zasypanie z zagęszczeniem przestrzeni do projektowanej rzędnej wg branży sanitarnej, Demontaż ramy rozparcia, oraz zasypanie z zagęszczeniem przestrzeni pomiędzy ściankami do rzędnej terenu istniejącego Wyciągnięcie grodzic stalowych. Ramę rozparcia można demontować po zasypaniu z zagęszczeniem przestrzeni pomiędzy ściankami 24

24 do poziomu minimum 20 cm poniżej ramy. Naziom za ścianą może być obciążony. W obliczeniach uwzględniono obciążenie pojazdami mechanicznymi o intensywności obliczeniowej obciążenia zastępczego równomiernie rozłożonego q=15kn/m^2. W przypadku stwierdzenia jakichkolwiek nieprawidłowości w trakcie pogłębiania wykopu odchyleń ścianki od pionu, należy niezwłocznie przerwać prace i poinformować projektanta w celu wzmocnienia zabezpieczenia wykopu. Wykopy należy wykonywać sprzętem mechanicznym, do poziomu ok. 0,20 m powyżej projektowanego posadowienia. Ostatnią warstwę gruntu wybierać ręcznie w sposób nie naruszający struktury gruntu rodzimego. Odpompowanie wody z wykopów i przepompowanie wód napływowych W przypadku wystąpienia w wykopach zwierciadła wody gruntowej lub nagromadzenia się wód opadowych w wykopie biorąc pod uwagę powyższe warunkiem wykonawstwa jest uniknięcie napływu i gromadzenia wody powierzchniowej i gruntowej. W tym celu należy przewidzieć wykonanie stalowej ścianki szczelnej oraz należy przewidzieć pompowanie wody z wykopu, z tego względu należy wykonać w jego dnie studzienki zbiorcze z kręgów betonowych Ø 0,50 m lub alternatywnie zastosować odwodnienie z wykorzystaniem baterii igłofiltrów. Wyklucza się pompowanie wody bezpośrednio z dna wykopu. Zasypka wykopu i prace wykończeniowe Zabrania się zasypywania wykopu gruntem rodzimym, wykop należy zasypać piaskiem lub pospółką odpowiednim zagęszczeniem. z 10. UKŁADANIE KANAŁÓW Sposób układania rur z PVC winien poznać wykonawca przed przystąpieniem do robót. Szczegóły wykonania podaje w swoich informatorach producent rur kanalizacyjnych. Przy montażu złączy kielichowych zwracać uwagę na czystość końcówek rur, prawidłowe umieszczenie uszczelek w kielichach oraz liniowość i projektowany spadek kanalizacji. 11. ODWODNIENIE WYKOPÓW Na odcinkach wykopów pod kanalizację, na których wystąpi napływ wód gruntowych lub przypadkowych, należy zastosować punktowe odpompowanie wód. Wodę odpompować pompami do niżej położonych odcinków czynnego kanału ogólnospławnego. W przypadku wykopów, w których może wystąpić napływ wód gruntowych należy: 25

25 w przypadku gruntów niespoistych należy zastosować metodę powierzchniową polegająca na odprowadzeniu powierzchniowym wody w miarę głębienia wykopu. Metoda ta polega ta polega na ustawieniu na powierzchni terenu spalinowych pomp membranowych, które będą czerpać wodę z zagłębień wykonanych w dnie wykopu. Powyższe wody należy odprowadzać do niżej położonych odcinków czynnego kanału deszczowego. W przypadku gruntów spoistych zastosować metodę pompowania wód za pomocą igłofiltrów 12. PRÓBY SZCZELNOŚCI Projektowana kanalizacja sanitarna i deszczowa wykonana jest w technologii PVC, GRP lub PE co zapewnia całkowita jej szczelność. Wykonanie kanalizacji sprawdzić zgodnie z normami Wykonanie kanalizacji sprawdzić zgodnie z normami PN-B-10729:1999 i PN-EN 1610:2002 Badania dotyczące szczelności przewodu na eksploatację należy przeprowadzić zgodnie z normą PN- EN 1610:2002 Budowa i badania przewodów kanalizacyjnych Przed przystąpieniem do prób szczelności należy dokonać odbioru ułożenia kanalizacji tj. głębokość ułożenia, liniowość i prawidłowość wykonanego podłoża pod przewody. Próby szczelności kanalizacji wykonać odcinkami wynoszącymi: dla spadków do 5%, długość odcinka ustalić z Inspektorem Nadzoru uwzględniając głębokość ułożenia i spadek dla spadków ponad 5%, długość badanego odcinka ograniczyć do odcinków pomiędzy kolejnymi studzienkami. Czas trwania próby winien wynosić po ustabilizowaniu się lustra wody: o dla badanego odcinka do 50 m - 30 min. o dla badanego odcinka powyżej 50 m 1 godz. Badania wykonywać przy zaślepionym wlocie do studzienki dolnej i zaślepionych wlotach i dolotach do studzienki górnej. W wypadku stwierdzenia ubytków wody w badanym odcinku, nieszczelności należy usunąć i próbę przeprowadzić ponownie. Po pozytywnym wyniku próby, fakt ten winien Inspektor Nadzoru stwierdzić w Dzienniku Budowy, a dany odcinek kanalizacji można zasypać z zachowaniem warunków podanych wyżej. 26

26 13. ODTWORZENIE NAWIERZCHNI DROGOWYCH W ramach kontraktu po wykonaniu robót kanalizacyjnych w pasie drogowym przewiduje się odtworzenie nawierzchni do stanu nie gorszego niż pierwotny. Przewiduje się wykonanie warstwy ścieralnej z betonu asfaltowego wraz z frezowaniem i profilowaniem na całej szerokości jezdni. Natomiast wymiana całej warstwy podbudowy przewiduje się jedynie na szerokości wykopu pod kanalizację (w przypadku robót met. wykopową). Odtworzenie nawierzchni drogowych wykonywać wg decyzji wydanych przez zarządców dróg oraz zgodnie z rysunkami szczegółowymi, które stanowią integralną część niniejszej dokumentacji 14. WYTYCZNE DOTYCZĄCE REALIZACJI ROBÓT Informacja dotyczącą bezpieczeństwa i ochrony zdrowia (bioz) dla planowanej inwestycji jest częścią składową projektu budowlanego (odrębne opracowanie) na obszarze opracowania znajduje się zieleń m.in. żywopłoty, krzewy, drzewa rosnąca w bliskim sąsiedztwie przebiegów projektowanej kanalizacji; w związku z powyższym we wszystkich tego typu przypadkach i w porozumieniu z właścicielem terenu przewiduje się zabezpieczenie zieleni na czas robót lub jej przesadzenie Jak wynika z dokumentacji geotechnicznej na podstawie wykonanych badań gruntu oraz na podstawie dokumentacji geotechnicznej należy bezwzględnie zabezpieczyć ściany wykopów. Powyższe jest zgodne z 147 ust.2. Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dn Dz.U. 47 poz.401 założono wykonanie wykopów liniowych o możliwie najmniejszej szerokości, pozwalającej jednak na: wprowadzenie obudów pogrążanych do wykopu, a przy tym realizację prac montażowych projektowanych rur oraz studzienek i wykonanie właściwego zagęszczenia obsypki wokół nich w miarę możliwości należy również zapewnić ciągłość bezpośredniego dojazdu do posesji, a co najmniej w jej pobliże, w związku z powyższym należy przewidzieć wykonanie tymczasowych dróg dojazdowych wszystkie wyroby wykorzystane do budowy projektowanej kanalizacji powinny posiadać wymagane aprobaty techniczne i świadectwo dopuszczenia do stosowania w budownictwie do wykonania projektowanej kanalizacji mogą być używane materiały przyjęte w projekcie lub o podobnych do nich, lecz nie gorszych parametrach prace budowlano-montażowe powinny być wykonywane zgodnie z obowiązującymi przepisami i normami, dołączonymi uzgodnieniami, 27

27 przed oddaniem kanalizacji sanitarnej do eksploatacji przewiduje się poddać ją próbie szczelności prace montażowe wykonać zgodnie z projektem 15. WARUNKI BHP Wszystkie prace należy prowadzić przy ścisłym zachowaniu przepisów BHP zawartych w: Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dn. 6 lutego 2003r w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych PN-B/10736: wykopy otwarte pod przewody wód.-kań. warunki techniczne wykonania Warunkami Technicznymi Wykonania i Odbioru sieci kanalizacyjnych zeszyt 9 COBRTI INSTAL, Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jednolity: Dz. u. z 2003 r. nr 169, poz. 1650) 28

28 B. CZĘŚĆ RYSUNKOWA DO PROJEKTU WYKONAWCZEGO 29

29 SPIS RYSUNKÓW Nr rys. Tytuł rysunku Skala 00 Orientacja 1: VII 01 Projekt zagospodarowania terenu - sekcja 1477A3 1:500 VII 02 Projekt zagospodarowania terenu - sekcja 1477C1 1:500 VII 03 Projekt zagospodarowania terenu - sekcja 1477C3 1:500 VII 04 Projekt zagospodarowania terenu - sekcja 1477C4 1:500 VII 05 Projekt zagospodarowania terenu - sekcja 1477D3 1:500 VII 06 Projekt zagospodarowania terenu - sekcja 1477D4 1:500 VII 07 Projekt zagospodarowania terenu - sekcja 1478C3 1:500 VII 08 Projekt zagospodarowania terenu - sekcja 1527A2 1:500 VII 09 Projekt zagospodarowania terenu - sekcja 1527B1 1:500 VII 10 Projekt zagospodarowania terenu - sekcja 1527B2 1:500 VII 11 Projekt zagospodarowania terenu - sekcja 1528A1 1:500 VII 12 Projekt zagospodarowania terenu - sekcja 1528A2 1:500 VII - 13 Projekt zagospodarowania terenu - sekcja 1528A3 1:500 VII - 14 Projekt zagospodarowania terenu - sekcja 1528A4 1:500 VII 17.1 Profil podłużny kanalizacji sanitarnej w ulicy Dembowskiego - cz /500 VII 17.2 Profile podłużne kanalizacji sanitarnej - sieci boczne ul. Dembowskiego cz.1 100/500 VII 17.3 Profil podłużny przyłączy kanalizacji sanitarnej w ulicy Dembowskiego - cz /500 VII 18.1 Profil podłużny kanalizacji sanitarnej w ulicy Dembowskiego - cz /500 VII 18.2 Profile podłużne kanalizacji sanitarnej - sieci boczne ul. Dembowskiego cz.2 100/500 VII 19.1 Profil podłużny kanalizacji sanitarnej w ulicy Dembowskiego - cz /500 VII 19.2 Profile podłużne kanalizacji sanitarnej - sieci boczne ul. Dembowskiego cz.3 100/500 VII 19.3 Profil podłużny przyłączy kanalizacji sanitarnej w ulicy Dembowskiego - cz /500 VII 20.1 Profil podłużny kanalizacji sanitarnej w ulicy Dembowskiego - cz /500 VII 20.2 Profile podłużne kanalizacji sanitarnej - sieci boczne ul. Dembowskiego cz.4 100/500 VII 20.3 Profil podłużny przyłączy kanalizacji sanitarnej w ulicy Dembowskiego - cz /500 VII 21.1 Profile podłużne kanalizacji sanitarnej w ulicy Żeromskiego - cz.1 100/500 VII 21.2 Profile podłużne kanalizacji sanitarnej w ulicy Żeromskiego - cz.2 100/500 VII 21.3 Profil podłużny przyłączy kanalizacji sanitarnej w ulicy Żeromskiego 100/500 VII 22.1 Profil podłużny kanalizacji sanitarnej w ulicy Mickiewicza 100/500 VII 22.2 Profile podłużne kanalizacji sanitarnej - sieci boczne ul. Mickiewicza 100/500 VII 22.3 Profil podłużny przyłączy kanalizacji sanitarnej w ulicy Mickiewicza 100/500 VII 23.1 Profil podłużny kanalizacji sanitarnej w ulicy Powstania Warszawskiego 100/500 VII 23.2 Profile podłużne kanalizacji sanitarnej - sieci boczne ul. Powstania Warszawskiego 100/500 VII 23.3 Profil podłużny przyłączy kanalizacji sanitarnej w ulicy Powstania Warszawskiego 100/500 VII 24.1 Profile podłużne kanalizacji sanitarnej w ulicy Goliana 100/500 VII 24.2 Profile podłużne kanalizacji sanitarnej - sieci boczne ul. Goliana 100/500 VII 24.3 Profil podłużny przyłączy kanalizacji sanitarnej w ulicy Goliana 100/500 VII 25.1 Profil podłużny kanalizacji sanitarnej w ulicy Kosiby 100/500 VII 25.2 Profile podłużne kanalizacji sanitarnej - sieci boczne ul. Kosiby 100/500 VII 25.3 Profil podłużny przyłączy kanalizacji sanitarnej w ulicy Kosiby 100/500 VII 26.1 Profil podłużny kanalizacji sanitarnej w ulicy Pocztowej 100/500 VII 26.2 Profile podłużne kanalizacji sanitarnej - sieci boczne ul. Pocztowej 100/500 VII 26.3 Profil podłużny przyłączy kanalizacji sanitarnej w ulicy Pocztowej 100/500 VII 27.1 Profil podłużny kanalizacji sanitarnej w ulicy Aywasa 100/500 VII 27.2 Profile podłużne kanalizacji sanitarnej - sieci boczne ul. Aywasa 100/500 30