Pamiętaj, że wszystkie Twoje radości są dla nas ważnymi wskazówkami. Wciąż jesteś naszym drogowskazem. przyjaciele z Ogniska Teatralnego U Machulskich

Transkrypt

1 1 WAL Stołeczna 19 Gazeta Wyborcza Wtorek środa 31 października 1 istopada 2006 AGATA PIJANOWSKA z domu Piskorska Przeciwko mocy śmierci Nie ma ziół w ogrodach Horacy Żyjesz nada w naszych sercach ANNA FRĄCZYK-PUDŁOWSKA Anny nie ma wśród nas od miesiąca. Teefon przed szóstą rano - Anna odeszła. Nic już nie jest takie jak było. Zabrakło kogoś bardzo da nas ważnego, za szybko, za gwałtownie. Nage okazało się, że nie ma żadnego później. Nowy Świat, gdzie mieszkała tętni gwarem i życiem, rano jedziemy do pracy, wieczorem wracamy do domu. Życie toczy się daej. Teefon miczy. Zostało po Annie 28 at wspónych wspomnień. Wiee wspónych wyjazdów, wiee godzin przegadanych w Jej kuchni, wiee godzin przegadanych przez teefon - gdy dzwoniła mówiiśmy - aha, czas na komentarz dnia. Była mistrzynią gotowania - Jej naeśniki, gołąbki i żur były bezkonkurencyjne. W tej materii ubiła robić niespodzianki. W atach 80-tych chodziiśmy po Tatrach. Kochała wędrówki po górach. Przez ata wspominaiśmy te wyjazdy, tak samo jak późniejsze wyjazdy do sanatorium w Dusznikach. Cieszyły Ją również wyjazdy weekendowe na działkę. Energia, kondycja i sportowy sty życia Anny były zadziwiające. Zaskakująca była u niej również umiejętność nawiązywania kontaktów i zjednywania udzi - wzbudzała zaufanie i sympatię swoją otwartością, życziwością i uczciwością. Była bystrą obserwatorką życia, Jej stanowczość, soidność i poczucie odpowiedzianości wyróżniało Ją wśród udzi. Była wrogiem bichtru, nieszczerości i manipuacji. Ceniła prawość, bezinteresowność i uczciwość. Nie bała się ciężkiej pracy. Nauczyła nas bronić swojego zdania, uświadomiła nam, że każdy, nawet prosty i najbiedniejszy człowiek ma swoją godność i ma prawo jej bronić. Anna - przy swojej skromności miała niewiekie wymagania od życia. Cieszyła się drobiazgami, a jednocześnie małe kłopoty uważała za katastrofy. W czasie dwuetniej choroby podjęła ogromny wysiłek żeby waczyć o życie, żeby nie dać się słabości. Starszy brat był da niej niezaprzeczanym autorytetem. Młodszego brata nazywała dzieciakiem, chociaż ten dzieciak miał siwe skronie. Zdrowie i rodzina były da niej największymi wartościami w życiu. Bardzo ubiła zwierzęta - pies był jej prawdziwym domownikiem. Za dwa miesiące Wigiia. Ostatnie dwie wigiie i ostatnia Wiekanoc to spotkania, które robiiśmy wyłącznie da Niej. Spędziiśmy je razem z Nią mając nadzieję, że jeszcze kika tygodni i będzie dobrze. Ae nie było dobrze. Obezwładniająca i frustrująca bezradność. Okrutna była świadomość nieodwracaności zdarzeń. Niestety Anna też miała tę świadomość. Przy naszym stoe wigiijnym w tym roku nie będzie Anny. I już nic tego nie zmieni. Nasza rodzina ma ogromne poczucie straty. Anna przez całe życie podkreśała, że bogactwo i cały bichtr z tym związany nie są nic warte wobec przemijania życia. Pamięć o życiu Anny i wartościach, którym była wierna pozostanie da nas żywa, bo Jej życie potwierdza, że to, co najważniejsze jest niewidoczne da oczu Serdecznie wspominamy zmarłych DYRYGENTÓW i CHÓRZYSTÓW Chóru Akademickiego Uniwersytetu Warszawskiego Żyjecie nada w naszych sercach, myśach i naszej pięknej chóranej pieśni Bożena i Władek Towarzystwo Przyjaciół Chóru Uniwersytetu Warszawskiego DOROTA WOLSKA Dorotko, chcemy Ci podziękować Za radość patrzenia na świat, bo zawsze znajdowałaś tyko jasne strony. Za radość chwi codziennych, bo potrafiłaś zachwycić się pięknymi drobiazgami, zupą, koorem ołówka. Za radość rozdawania uśmiechów, bo Twój czysty, mocny śmiech działał zaraźiwie. Za radość wspierania nas w najtrudniejszych momentach, bo zawsze pierwsza byłaś z pomocą. Za radość tworzenia, dzieenia się dobrem, pokonywania przeszkód. Za radość życia, która przy Tobie nabierała prawdziwych rumieńców. Dzięki Tobie przeżyiśmy tak wiee wspaniałych chwi... Pamiętaj, że wszystkie Twoje radości są da nas ważnymi wskazówkami. Wciąż jesteś naszym drogowskazem Doc. dr JÓZEF OLSZEWSKI przyjaciee z Ogniska Teatranego U Machuskich spominamy docenta doktora WJózefa Oszewskiego, związanego przez ostatnie ata życia z ALMAMER Wyższą Szkołą Ekonomiczną. Docent Józef Oszewski był w niej prodziekanem, później prorektorem, pełnomocnikiem rektora ds. zarządzania jakością w Wyższej Szkoe Ekonomicznej w Staowej Woi. Współtworzył sukces i renomę naszej uczeni, żył jej sprawami, angażując się w życie szkoły, w działaność dydaktyczną i akademicką, był promotorem dziesiątek prac magisterskich. Słynął ze swojego poczucia humoru, pogody ducha, był duszą towarzystwa, posiadał niezwykły dar zbiżania udzi i zyskiwania ich zaufania. Studenci częstokroć zwracai się do Niego o radę, także w sprawach życiowych i osobistych. Absowent Szkoły Głównej Panowania i Statystyki, doktor nauk ekonomicznych, wykładowca Poitechniki Warszawskiej był specjaistą w obszarach poityki społecznej, prawa pracy, ekonomiki przedsiębiorstw. Jego pasją była działaność społeczna, w czasie swojego życia piastował różne funkcje był sekretarzem generanym Rady Krajowej Towarzystwa Przyjaciół Nauk Społecznych, prezesem Towarzystwa Wiedzy Powszechnej w Płocku, członkiem władz wojewódzkich Poskiego Czerwonego Krzyża i Poskiego Towarzystwa Ekonomicznego. Józef Oszewski był uznanym specjaistą, ekspertem, konsutantem programu PHARE. W naszej pamięci pozostanie przede wszystkim jako przyjacie, który zawsze miał czas by pomóc innym, by służyć radą i pomocą, który bez reszty angażował się w to, co robił Rektor i Społeczność Akademicka ALMAMER Wyższej Szkoły Ekonomicznej GENOWEFA ŻOŁNIERZAK z Chrzanowskich primo voto Piątkowska Moja ukochana Mama. Całe życie niezwyke dziena, wyrozumiała, cierpiwa, pogodna, wrażiwa, uczynna, kochająca swoją rodzinę i życziwa da każdego napotkanego człowieka. Młoda duchem i poświęcająca się innym do późnych at. Umarła jak żyła, pogodzona z osem. Bardzo mi ciężko bez Ciebie Do wszystkich Przyjaciół naszej rodziny. Przed 23 aty zmarła nasza ukochana Mama MARIA CHOJNA z domu KOZAK Przed 20 aty zmarł nasz ukochany Tata dr JERZY CHOJNA Przed 10 aty zmarła nasza ukochana Siostra MONIKA CHOJNA Poecamy Ich Waszej troskiwej pamięci Rodzice i Siostra pochowani są w grobie rodzinnym na Starym Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 284 wprost, rząd III, grób 7). 8 istopada mija czwarta rocznica śmierci mojego Męża KAROLA ŻARSKIEGO córka Majka i Jurek z rodzinami W kościee św. Jacka oo. Dominikanów przy u. Freta 10 w Warszawie w dniu 8 istopada 2006 roku o godzinie zostanie odprawiona msza święta za spokój Jego Duszy. O czym zawiadamia Małgorzata

2 20 Stołeczna Wtorek środa 31 października 1 istopada 2006 Gazeta Wyborcza WAL 1 Pamięci moich kochanych biskich Rodziców i Brata MONIKI zm. 14 istopada 1986 roku ROMANA zm. 16 istopada 1987 roku JERZEGO zm. 7 maja 2003 roku DOMAŃSKICH Odeszi, ae zawsze mi towarzyszą Haina roku ALINA MICIŃSKA-WILCZUR zmarła 30 stycznia 1989 roku. yła córką zamordowanego w Katyniu ofice- Wojska Poskiego i Lucyny Micińskiej z Bra Truszczyńskich, więźniarki hiterowskiego obozu Ravensbrück. Brat Ainy - Janusz - Breza żołnierz AK, zginął w Powstaniu Warszawskim. Aina była wspaniałym Człowiekiem, znana z dobroci. Pracując w Zarządzie Głównym Poskiego Czerwonego Krzyża i w Ministerstwie Zdrowia, pomagała udziom, którzy znaeźi się w tragicznej sytuacji. Pamięć o mojej Żonie Ainie nie przeminie nigdy Jacek E. Wiczur LECH PAWLIK trener żegarstwa; wychowawca i Przyjacie młodzieży Był taki Ktoś, kogo nie zastąpi nikt..." W dniu Święta Zmarłych, więc także i Jego święta wszystkich, którzy Go pamiętają o chwię wspomnień i zadumy prosi żona EDMUND PLEWICKI arszawiak z dziada pradziada, na trwałe wpisany w historię WWarszawy za sprawą swojej wiekiej pasji. Twórca i kreator niepowtarzanej marki poskich odów Zieona Budka. To mój śp. Ojciec, Edmund Pewicki był założycieem firmy Zieona Budka. Osobą, która na gruzach Warszawy i na własnej pasji zbudowała pierwszą odową markę w powojennej Posce. Markę Zieona Budka, powszechnie znaną i ubianą, obecnie równie świetną, jak kiedyś. Ojciec mój spędzał w swojej odziarni czas od świtu do późnego wieczora, przez 7 dni w tygodniu, 7-8 miesięcy w roku. Swojej pasji poświęcił wszystkie swoje siły i zdoności. Udało mu się stworzyć coś niezwykłego, co zachowało się w mojej pamięci jako smak dzieciństwa, radości i słońca, ciepła domu rodzinnego to smak odów Zieona Budka ata temu odeszła od nas ukochana Mama i Babcia EUGENIA STĘPNIEWSKA Pamiętamy Jej dobroć i pogodę ducha córka Anna Pewicka Metchev syn Krzysztof, synowa Bożenna, wnukowie Przemysław, Paweł, Piotr FRANCISZEK BRANDYS W czerwcu odszedł najbiższy mi Człowiek, Franciszek Brandys. Góra podhaański, prawnik krakowski, adwokat warszawski - tak często z humorem mówił o sobie. Był dobrym Człowiekiem, wrażiwym, mądrym, szczodrym da potrzebujących, był prawdziwym patriotą. Był świetnym prawnikiem, przewidującym, błyskotiwym, sprawiediwym. Kiedy zachorowałam na bardzo ciężką chorobę, przez cały ten czas był przy mnie, miałam w Nim oparcie, pomoc, przyjaźń, empatię. Przesziśmy razem przez ten trudny da mnie i da Niego okres. Przez 22 ata przeżyiśmy wiee dobrych, ae i wiee trudnych chwi, jednak trwaiśmy daej razem. Nie wszyscy byi Mu życziwi, nie wszyscy Go rozumiei, najbiżsi odtrącai Go, odwracai się od Niego, porzucai - pozostawił to ich sumieniu. Kiedyś rozmawiaiśmy o wieczności, spytałam Go: Czy my się tam poznamy? Zobaczysz, na pewno się poznamy, miłość trwa wiecznie odpowiedział. Non omnis moriar - Nie wszystek umrę. Tak, to prawda, pozostaniesz na zawsze w mym i w sercach Twoich przyjaciół KRYSTYNA DYMEK GABRIELA MÜCKOWA WANDA TARWACKA asze Koeżanki z Redakcji NMuzycznej Poskiego Radia Pamiętamy Krystyna Barbara, Krystyna i Jacek MAREK RYCIAK zm. 6 września 2006 roku Odszedłeś - ae zawsze zostaniesz w naszych sercach JOLANTA STARZYŃSKA żona i córka z rodziną Nie opowiadajcie razem i osobno, że nie ma udzi niezastąpionych bo przecież moja matka łagodna (...) wychya się z nieba żeby mi przyszyć oberwany guzik kto to epiej potrafi... Była samą miłością, wrażiwością, wyrozumiałością. Odeszła prawie cztery ata temu. Tęsknimy... mąż Roman i córka Iwona ZUZANNA DĄBROWSKA i JAN DĄBROWSKI nada żyją w naszych sercach córka, wnuczki i prawnuczki

3 1 WAL Stołeczna 21 Gazeta Wyborcza Wtorek środa 31 października 1 istopada IKA SZPAKOWSKA K iedy umiera Osoba aż tak Ci biska, że nie umiesz traktować Jej inaczej niż jak cząstki siebie samego, traktujesz Jej śmierć jak własną. Skoro towarzyszysz temu umieraniu, skoro jesteś siłą rzeczy umierania tego bezradnym i wstrząśniętym świadkiem, by nie powiedzieć współuczestnikiem, to w pewnym momencie zaczyna ci się wydawać, że to ty umierasz. Szok i stres są tak wiekie, że dopiero po jakimś czasie uświadamiasz sobie, że choć to absurdane, żyjesz nada, tye że odcięto, amputowano jakąś część Ciebie, twojej osobowości. To słowa poety Andrzeja Mandaiana. Dziś mija 5 at od Twojego odejścia, a powyższy tekst jest ciąge aktuany. Jakże w dzisiejszym świecie brak takich udzi jak Ty Ikusiu: mądrych, życziwych, wyrozumiałych, wybaczających i skromnych. Jakże brak Twojego uśmiechu i radości życia. No cóż, to jakaś prawidłowość. Wartościowi szybko odchodzą. Najdroższa Córko i Przyjaciółko. Jesteś i będziesz zawsze w naszych myśach i sercach. Byłaś bowiem jasnym promieniem w życiu tych, którzy Cię znai. Ocaamy pamięć o Tobie dzięki Fundacji IKA, a Ty jej patronujesz matka TERESA MORAWSKA Żyła 56 at. Zmarła dnia 4 marca 2005 roku roku obchodziibyśmy koejną rocznicę śubu, byłoby uroczyste spotkanie w gronie rodziny i przyjaciół, życzenia i kwiaty od naszych dzieci Agnieszki i Jarosława oraz aurka od naszej wnuczki Marii. Przed nami byłyby pany wieu podroży. Los nie chciał nam dać tego daru i 16 ipca 2004 roku mój Mąż JULIUSZ KRZYSZTOF SUCHECKI mąż, dzieci, wnuki odszedł na zawsze. Pozostawił po sobie pamięć czułego, troskiwego Męża i wspaniałego Człowieka. Nauczył nas patrzeć na świat i udzi spojrzeniem pełnym wyrozumienia da udzkich wad i przywar. Nada Go kochamy i bardzo nam Go brak żona Iwona LECH FALANDYSZ wudziestego drugiego utego 2003 Droku zmarł profesor Lech Faandysz. Rektor naszej Uczeni, wybitny prawnik, nauczycie akademicki o uznanym dorobku naukowym, uczestnik Okrągłego Stołu po stronie opozycji, minister w kancearii Lecha Wałęsy, znakomity pubicysta. Urodził się w 1942 roku w warszawskiej rodzinie adwokackiej. Kontynuował rodzinną tradycję, podejmując studia prawnicze. Po ich ukończeniu uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim stopień naukowy doktora, a następnie także na UW habiitował się w zakresie wiktymoogii nauki zajmującej się ofiarami przestępstw. Był wieoetnim pracownikiem naukowo-dydaktycznym Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W atach aktywnie działał w Soidarności. W stanie wojennym pubikował prace w drugim obiegu. W atach 80. działał w Komitecie Hesińskim. Jego fascynacja osobowością Lecha Wałęsy zaczęła się przy Okrągłym Stoe. W atach był dyrektorem Instytutu Wymiaru Sprawiediwości. W 1991 roku został Sekretarzem Stanu w Kancearii Prezydenta RP Lecha Wałęsy. Sam siebie nazywał sierżantem prezydenta. Waczył, wykorzystując swą rozegłą wiedzę prawniczą o zwiększenie prerogatyw urzędu prezydenta. Dowodził, że prezydent a nie premier, według tak zwanej małej konstytucji miał decydować o obsadzie i poityce MON, MSW i MSZ. Po odejściu w 1995 roku z kancearii prezydenta nada aktywnie uczestniczył w życiu pubicznym, m.in. jako komentator poityczny i ekspert w dziedzinie prawa, feietonista magazynu Wprost. Był członkiem Towarzystwa Naukowego Prawa Karnego, Poskiego Towarzystwa Wiktymoogicznego, Poskiego Towarzystwa Kryminoogicznego. Był też partnerem w znanej kancearii prawniczej. Był nie tyko skutecznym prawnikiem ecz również znanym naukowcem: opubikował ponad dwieście prac naukowych. Jego marzeniem, którego niestety nie zdążył zreaizować, było napisanie książki o romantyzmie w prawie karnym. Jako Rektor Wyższej Szkoły Handu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego Profesor Faandysz kontynuował idee nieżyjącego Założyciea i pierwszego Rektora Uczeni doktora Ryszarda Łazarskiego, który chciał stworzyć Uczenię na miarę XXI wieku. Troszczył się o rozwój Uczeni. Cokowiek robił, robił to z pasją. Cechowała Go wszechstronność zainteresowań, nieprzeciętna zdoność przejawiania inicjatyw w różnych dziedzinach i skuteczne dążenie do ich reaizacji, umiejętność dobrej organizacji i trafnego podejmowania decyzji, erudycja i wyrafinowane poczucie humoru. Nawet cierpienie nie pozbawiło Go optymizmu. Mimo ciężkiej choroby prowadził zajęcia ze studentami, brał czynny udział w życiu Uczeni. Jako wybitny dydaktyk inspirował młodych udzi do zdobywania wiedzy i doskonaenia swych umiejętności. Był człowiekiem wszechstronnym, naukowcem, poitykiem, pubicystą prowadził swój program w teewizji. Ciepłem i serdecznością zdobywał sobie powszechną sympatię. Z naszą Uczenią profesor Lech Faandysz związał się w 1997 roku, początkowo jako prorektor, a od czerwca 2000 roku jako Rektor. Przedwczesna śmierć 22 utego 2003 roku przerwała tę pracę, ecz Jego postać trwa wciąż w naszych myśach i naszych sercach KAZIA i ANDRZEJ OSIADACZ MANIA i JÓZIO TRZASKOWSCY wciąż żyją w naszych sercach Rektor, Założycie i społeczność akademicka Wyższej Szkoły Handu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego w Warszawie dzieci, wnuki i prawnuki TEODOR KLINCEWICZ TEOŚ Absowent Wydziału Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej Poitechniki Warszawskiej. W atach działacz opozycji demokratycznej, współpracownik KOR i KSS KOR, drukarz Robotnika, sygnatariusz Karty Praw Robotniczych współzałożycie i członek władz krajowych NZS szef Grup Oporu Soidarni Regionu Mazowsze i podziemnej Oficyny Wydawniczej Rytm. Od 1989 członek Zarządu Regionu Mazowsze NSZZ Soidarność. Jego imieniem został nazwany akademik PW Mikrus, gdzie z koegami z wydziału drukował w atach Robotnika i inne druki bezdebitowe. Człowiek prawy, brawurowo odważny, całkowicie zaangażowany w sprawę waki o demokratyczne prawa i niepodegłość. Cześć Twojej pamięci koedzy z Wydziału FTiMS z at wspónego działania da Sprawy Pamięci WIESŁAWA ZIELIŃSKIEGO zmarłego 23 kwietnia 2002 roku. Tak, czuję Twoją obecność i wiem, że nada mi pomagasz żyć w tym trudnym i smutnym świecie. Naprawdę można kochać umarłych, właśnie oni są uparcie obecni ks. J. Twardowski Kochamy Cię tak mocno, jak Ty nas kochałeś. Jesteś zawsze w naszych sercach i pamięci HANNA RUSZNIAK żona Eżbieta i dzieci Ania, Jarek i wnuczka Karocia w daekim Haifaxie racowała w Zespoe Prywatnych PSzkół Nr 1 im. Mieczysława Orłowicza w Warszawie na stanowisku nauczyciea, a następnie przez wiee at Wicedyrektora szkoły. Była bardzo dobrym nauczycieem, wychowawcą, organizatorem konkursów i oimpiad oraz wszystkich imprez szkonych. Pani Hanna Ruszniak miała bardzo ciepły i życziwy stosunek do młodzieży, rodziców i nauczyciei, była darzona szacunkiem i dużym uznaniem. Koeżeńska i uczynna tworzyła przyjazną atmosferę w szkoe. Pozostanie da nas zawsze wzorem nauczyciea, wychowawcy i przyjaciea Prezes Zarządu Sp. z o.o. DrukTur Dyrekcja Szkoły, koeżanki i koedzy

4 22 Stołeczna Wtorek środa 31 października 1 istopada 2006 Gazeta Wyborcza WAL 1...służyć wiernie Narodowi, chronić ustanowiony Konstytucją Rzeczypospoitej Poskiej porządek prawny, strzec bezpieczeństwa Państwa i jego obywatei, nawet z narażeniem życia... Byi poicjantami, ae też zwykłymi udźmi mającymi marzenia, nadzieje, radości i troski... Da innych poświęcii dobro najwyższe - życie, a jak mówił Abert Einstein Tyko życie poświęcone innym warte jest przeżycia. Żyją i będą żyi w pamięci nas wszystkich. W s p o m i n a m POLICJANTÓW poegłych na służbie Cześć Ich pamięci Minęło 50 at od śmierci mojej Mamy Marek Bieńkowski Komendant Główny Poicji Błogosławieni, którzy z miłością w sercu wyniszczają się wśród codziennych znojów ZOFII MADEJ-OSIŃSKIEJ dobrej, rozumnej, wszystkim życziwej W dniu 12 utego 2005 roku w wieku 90 at zmarła nasza Mama i Babcia ZOFIA NYC spoczywa na Cmentarzu Bródnowskim w kwaterze 53 G rząd grób córka Ewa i Marian z rodzinami W tym roku, 18 sierpnia, minęła 30 rocznica śmierci naszego kochanego Ojca ZDZISŁAWA WEKKA Prosimy o chwię wspomnień w dniu Zadusznym syn Tomasz i córka Ewa RYSZARD FABIAN ŁAZARSKI oktor Ryszard Łazarski pat- naszej uczeni, był Dron Założycieem i pierwszym Rektorem Wyższej Szkoły Handu i Prawa w Warszawie. Absowent Poitechniki Warszawskiej i Uniwersytetu Warszawskiego, patriota, wychowawca wieu pokoeń młodzieży, wybitny nauczycie o 50 etnim stażu pracy dydaktycznej, działacz oświatowy i społeczny - Człowiek o ogromnym dorobku organizacyjnym i pedagogicznym. Całe swoje życie zawodowe poświęcił pracy nad kształceniem i wychowaniem młodzieży, przygotowaniem ich nie tyko do wykonywania zawodu, ecz także zaszczepieniem im wartości etycznych, rzeteności i szacunku da drugiego człowieka. Urodził się 20 września 1926 r. w Warszawie, w rodzinie kutywującej tradycje waki o niepodegłość oraz pracy da Ojczyzny. Wychowany w patriotycznej atmosferze za swój obowiązek uważał przystąpienie w atach okupacji hiterowskiej do działaności konspiracyjnej. Jako żołnierz Armii Krajowej pułku Baszta uczestniczył w Powstaniu Warszawskim. W 1957 r. stworzył pierwszą samodzieną szkołę da absowentów iceów ogónokształcących - Państwowe Studium Stenotypii i Języków Obcych w Warszawie. W 1991 r. założył prywatną szkołę First Business Coege. Było to zadanie pionierskie, bardzo trudne, wymagające nie tyko taentu organizacyjnego, ae też ogromnej wiedzy pozwaającej na przygotowanie programu dydaktycznego tego typu szkoły. Jej ukończenie pozwaało młodzieży, nie mogącej podjąć studiów wyższych, na zdobycie nowych atrakcyjnych w ówczesnych czasach zawodów. W 1993 r. spełnił swe największe marzenie - powstała Prywatna Wyższa Szkoła Handowa, przekształcona następnie w Wyższą Szkołę Handu i Prawa. Po zreaizowaniu jednego ceu Rektor stawiał sobie następne. W 1996 r. rozpoczęto budowę siedziby uczeni; 4 ipca 1996 r. wmurowano i poświęcono kamień węgieny pod budowę campusu przy uicy Świeradowskiej 43 w Warszawie. 30 marca 2000 r. był pierwszym dniem pracy Rektora w nowej siedzibie Uczeni i, niestety, ostatnim. Zmarł 8 kwietnia 2000 roku. Po śmierci dra Ryszarda Łazarskiego w uznaniu Jego zasług oraz dorobku zawodowego Minister Edukacji Narodowej podjął w czerwcu 2000 r. uchwałę o nadaniu szkoe imienia jej Założyciea. Niepokorny optymista jak o Nim mówiono - niezwyke zaangażowany we wszystko, co robił, tryskał wciąż nowymi pomysłami, czasem zdawałoby się wręcz niereanymi, ae On je reaizował. Wszystko musiało być dopracowane do ostatniego szczegółu; bardzo wymagający, ae jednocześnie pełen zrozumienia i przyjaźni w stosunku do młodzieży i współpracowników. Zawsze znajdował czas, aby porozmawiać, doradzić, pomóc. Współpracownicy i studenci wspominają Go jako człowieka o niespożytej energii i ogromnej życziwości, umiejącego cieszyć się sukcesami innych i tak zwyczajnie po udzku dobrego. Doktor Ryszard Łazarski łączył pracę zawodową z pracą społeczną. Jako żołnierz konspiracji i Powstania Warszawskiego pułku AK Baszta był działaczem ZBoWiD-u. Był też m.in. wiceprzewodniczącym Komisji Nauki i Oświaty Rady Narodowej m.st. Warszawy, przewodniczącym Komisji Nazewnictwa w Radzie Narodowej m.st. Warszawy, aureatem wieu nagród i wyróżnień resortu oświaty, m. in. otrzymał meda pamiątkowy Kuratorium Oświaty i Wychowania za szczegóne zasługi da rozwoju oświaty w Warszawie i województwie, meda Komisji Edukacji Narodowej, nagrody Ministra Edukacji i Wychowania I stopnia za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej. Odznaczony m.in. Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem AK w 1982 r. w Londynie, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Poski. Dnia 22 kwietnia 2005 r. odbyły się uroczyste obchody piątej rocznicy śmierci Doktora Ryszarda Łazarskiego w siedzibie Uczeni. We wspomnieniach przyjaciół, wychowanków a nawet udzi, którzy zetknęi się z Nim incydentanie, jawił się On jako człowiek czynu o niezwykłej energii i ogromnej życziwości da świata, znakomity organizator, dydaktyk i przełożony, pryncypiany w ocenach, uparty w sądach, potrafiący za cenę osobistych przykrości nazywać rzeczy po imieniu i trwać przy niepopuarnych opiniach. Jego przedsięwzięcia organizacyjne i dydaktyczne iczne działania o charakterze innowacyjnym były obiczone na dłuższy okres. Obierając jasno okreśoną drogę Ryszard Łazarski wywarł ogromny wpływ na rozwój organizacyjny i dydaktyczny Uczeni, kierując ją ku przyszłości Rektor, Założycie i Społeczność Akademicka Wyższej Szkoły Handu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego w Warszawie W dniu 4 istopada 2006 roku w pierwszą rocznicę odejścia mojej ukochanej Żony i Przyjaciea dr DANUTY MARII MISCHAL-SŁOŃSKIEJ proszę Jej Najbiższych i Przyjaciół o chwię zadumy i wspomnienia Wspomnienie o STANISŁAWIE JOPKU mąż egendzie i sławie Mazowsza a Warszawskich Powąz- 7 sierpnia 2006 roku, Nkach, pożegnaiśmy Stanisława Jopka. Wieoetniego soistę Zespołu Mazowsze, śpiewaka o niepowtarzanym głosie, Pierwszego Furmana Rzeczypospoitej. Odszedł nage, pozostawiając po sobie iczne nagrania i piękne wspomnienia. Stanisław Jopek był prawdziwą perłą napisał w tekście pożegnanym znany i ceniony krytyk muzyczny Paweł Sztompke - z jego cudownym ciepłym barytonem, muzykanością i scenicznym zachowaniem mógł śpiewać każdy repertuar, stać się gwiazdą-światowych estrad i teatrów operowych. Pozostał jednak wierny piosenkom, które go ukształtowały, poskim meodiom. Ten wieki artysta, wowianin o zawadiackim spojrzeniu, od urodzenia przejawiał wszechstronne zdoności, a nade wszystko ubił śpiewać. Wiadomości o jego sukcesach dotarły do siedziby Mazowsza, gdzie trwały poszukiwania taentów. Mira Zimińska- Sygietyńska i Tadeusz Sygietyński nie zastanawiai się długo - wysłai po Stanisława Jopka oficjaną deegację. I tak w 1956 r. rozpoczął pracę artystyczną w Mazowszu. Od tamtej pory towarzyszył zespołowi na każdym koncercie. Marzenia Stanisława Jopka spełniły się. Sukcesywnie zdobywał to, co da artysty-śpiewaka jest najcenniejsze: uznanie i miłość pubiczności oraz największe sceny świata. Jego występy nieprzerwanie budziły podziw i entuzjazm na koncertach w kraju i za granicą. Śpiewał w 36. językach, między innymi w tych egzotycznie brzmiących, jak: chiński, japoński, fiński czy arabski. Dziś Jego głos rozpoznawany jest w każdym poskim domu. Słynie nie tyko z udowych piosenek Mazowsza, ae też z pieśni Chopina, Moniuszki i może najważniejszych - z poskich koęd. Przez 50 at wciąż zachwycał swym kunsztem i doskonałą formą podczas koncertów z Mazowszem. Jednak sekretem Stanisława Jopka było coś innego - interpretacja. Jego szagier Furman był zawsze tą samą piosenką, w tym samym kimacie, z której do dziś tyko on potrafi wydobyć ponadczasowe mądrości poskiego udu. Przez nią też otrzymał żartobiwy tytuł - Pierwszego Furmana Rzeczypospoitej. To ona niezmiennie wywoływała spontaniczne reakcje pubiczności i skandowanie o bisy. Stanisław Jopek mówił o sobie, że jest szczęściarzem, a Mazowsze jest najepszą akademią muzyczną i szkołą życia. To tu spotkał dwie kobiety, które miały największy wpływ na jego życie. Pierwszą - najważniejszą i najwspaniaszą - Marię Stankiewicz, która została jego żoną. Drugą - Mirę Zimińską-Sygietyńską, kobietę o żeaznym charakterze, która nauczyła go pokory do muzyki i sztuki Ṫaent po Stanisławie Jopku odziedziczyły obie córki. Patrycja jest wybitną skrzypaczką, Anna Maria znaną i uwiebianą piosenkarką jazzową. Stanisław Jopek za wybitne zasługi i rozsławianie narodowej kutury w kraju i za granicą uhonorowany został icznymi odznaczeniami i wyróżnieniami. Najważniejsze z nich to: Złoty Krzyż Zasługi (1960); Krzyż Kawaerski Orderu Odrodzenia Poski (1975); Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Poski (1982); Tytuł Wybitnego Śpiewaka Ludowego nadany przez ZASP (1998); Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Poski (2000); Statuetka Prometeusz (2004); Złoty meda Zasłużony Kuturze Goria Artist, nadany pośmiertnie artyście przez Ministra Kutury. Benefis Mazowsza świętowany był zawsze równoege z benefisem Stanisława Jopka. Jednak w tym roku to Artyści Mazowsza zatańczą i zaśpiewają swojemu Soiście. W Teatrze Wiekim w Warszawie, 10 istopada, połączą się w zadumie, wspominając Stanisława Jopka razem z Jego wierną pubicznością Państwowy Zespół Ludowy Pieśni i Tańca MAZOWSZE im. Tadeusza Sygietyńskiego

5 1 WAL Stołeczna 23 Gazeta Wyborcza Wtorek środa 31 października 1 istopada KRYSTYNA BOETZEL ikogo z nas którzy piszemy Nten ist do Ciebie - nie było na świecie wtedy, nasza Najukochańsza... Urodziłaś się w Sosnowcu 12 kwietnia 1921 roku. Twój tata - wieoetni kierownik szkoły i Twoja ukochana mama stworzyi ciepłą atmosferę rodzinnego domu, w której wraz z rodzeństwem dorastałaś jako uczennica renomowanego Gimnazjum Żeńskiego im. Hetmanowej Reginy Żółkiewskiej, tzw. Reginek, w Płocku. Przyszły ciężkie czasy okupacji hiterowskiej. Przeżyłaś strasziwy dramat: istopad 1941 śub z Józefem Jurkowskim; maj 1942 aresztowanie Józika przez gestapo; wrzesień 1942 pubiczna egzekucja przez powieszenie Twego męża Józefa Jurkowskiego, z dwunastoma innymi patriotami za działaność konspiracyjną w ZWZ-AK (już wówczas również byłaś w szeregach AK, jako łączniczka pod pseudonimem Markowa ); październik 1942 miesiąc po śmierci Twego męża - przychodzi na świat Wasza córka Ewa. Wkrótce po wojnie poznałaś wieu sympatycznych i życziwych udzi, pracując w sekretariacie dyrekcji Zjednoczenia Energetycznego Okręgu Mazowieckiego w Płocku. Wówczas też powróciła sympatia, która później przerodziła się w miłość do Tadeusza Boetza, poznanego w pierwszych atach okupacji. Owocami tego małżeństwa, zawiązanego w czerwcu 1951 roku, są dwaj synowie Krzysztof i Andrzej. Dałaś się poznać jako niezawodna koeżanka, sumienny pracownik, zawsze szczery i uczciwy człowiek gdy pracowałaś przez wiee at w administracji Zespołu Szkół Samochodowych nr 1 przy u. Hożej w Warszawie, a skąd w 1981 roku odeszłaś na emeryturę. Całym swoim życiem dawałaś nam przykład jak być człowiekiem pracowitym, uczciwym, bez reszty oddanym swojej najbiższej rodzinie. Podziwiaiśmy Twój jasny i otwarty umysł, który ćwiczyłaś codziennie spędzając każdą woną chwię nad ukochanymi książkami... Zapamiętamy na zawsze Twoje otwarte serce i dobre słowo, które miałaś da nas wszystkich biskich, przyjaciół, znajomych... Dziś odwiedzamy Cię na warszawskich Powązkach w kwaterze 238. Do zobaczenia w epszym świecie... Ryśko, Mamusiu, Babciu... zapewne czujesz nawet i tam jak bardzo tutaj tęsknimy za Tobą...? Bardzo nam brak Twojej tkiwej miłości... Mimo jesiennej zadumy wspominamy Go z uśmiechem tak, jak zapewne życzyłby sobie tego On sam. TOMASZ MICHALSKI Nasz Koega i Przyjacie, Dyrektor ds. handowych W dniu Wszystkich Świętych wspomnijmy Zmarłych JULIUSZA KRZYSZTOFA SUCHECKIEGO ALICJĘ i BOLESŁAWA KARPIUKÓW CZESŁAWĘ i ZYGMUNTA SUCHECKICH oraz wszystkich Zmarłych z rodziny KARPIUKÓW PODGÓRSKICH SUCHECKICH SZMAUZÓW FALKOWSKICH CIEŚLAKÓW TARNACKICH oraz Przyjaciół PRZEMYSŁAWA MAĆKOWIAKA BOHDANA HRYNIEWICZA BARBARĘ USZYŃSKĄ-WEINBERG Prof. dr WŁADYSŁAW KANDEFER o już koejny rok akademicki, który roz- bez profesora Władysława Tpoczęiśmy Kandefera, współzałożyciea ALMAMER Wyższej Szkoły Ekonomicznej, jej prorektora i kierownika Katedry Turystyki i Rozwoju Regionanego. Inaugurując rok akademicki czuiśmy jak bardzo nam Go brakuje. Brakuje nie tyko znakomitego naukowca, autora kikudziesięciu prac dotyczących turystyki i gospodarki, praktyka z wieoetnim doświadczeniem, ecz przede wszystkim serdecznego przyjaciea, człowieka uczciwego i prawego, wypróbowanego opiekuna młodzieży. Patrząc na młodych udzi, którzy dopiero zaczynają zdobywać wiedzę na naszej uczeni, wiemy, jak wiee profesor Władysław Kandefer mógłby im przekazać, jak wiee nauczyć. Tej straty nie jesteśmy w stanie wypełnić. Profesor Władysław Kandefer był absowentem Uniwersytetu Warszawskiego, doktorem nauk ekonomicznych. Działaność naukową potrafił łączyć z aktywnością w służbie pubicznej. Był posłem na Sejm, radcą w Kancearii Sejmu, zastępcą Przewodniczącego Głównego Urzędu Kutury Fizycznej i Turystyki, Radcą Ambasady RP w Sofii, rządowym doradcą w obszarze poityki regionanej i gospodarki turystycznej. Wspierał nas radą i doświadczeniem, zawsze mogiśmy iczyć na Jego życziwość, zrozumienie i takt. Z podziwem patrzyiśmy na zapał i energię profesora Kandefera, która wydawała się nie mieć kresu. Pozostanie da nas wzorem wyjątkowej osobowości nauczyciea akademickiego, eksperta i przyjaciea Rektor i Społeczność Akademicka ALMAMER Wyższej Szkoły Ekonomicznej... Gdy wszyscy z was odejdą, Ona pozostanie Jak była przy każdym gdyście się rodzii Ona uprosi byście wino pii Nie ciemną wodę śmierci. Ae Zmartwychwstanie. Cieniom E. Bry JERZEGO SERGIUSZA ADAMCZEWSKIEGO i Jego Syna GRZEGORZA Pamiętamy Jego twarz, gesty, głos. Ci, którzy nie zdążyi Go poznać, bardzo tego żałują Iwona Karpiuk-Suchecka Zaduszki 2006 A.A. Umarłych wieczność dotąd trwa dokąd pamięcią im się płaci W. Szymborska STANISŁAW MIKKE zmarł 27 kwietnia 1996 roku Odszedł przedwcześnie przed dziesięcioma aty ecz pozostaje w naszych sercach koedzy i przyjaciee z Biura Rekamy TVP SA rodzice i rodzeństwo maja minęła szósta rocznica śmierci MICHAŁA ZIELIŃSKIEGO Wszystko czego dotknie miłość jest nieśmiertene - zostaniesz z nami na zawsze MACIEJ WEBER awsze wybierałeś najepiej. ZCzy mogłeś zostać kimś innym, aniżei ekarzem? Zawsze pomagałeś udziom - bezinteresownie, to inni opływai w uksusy, bryowai na okładkach gazet. Powstanie Warszawskie - to też był wybór, którego nigdy i nigdzie nie będą się wstydzić Twoi synowie. Nigdy nie narzucałeś nam niczego - wiedząc, że każdy ma prawo do własnego wyboru. Nie ma człowieka, któremu przez myś przeszłoby powiedzieć o Tobie złe słowo. I tyko moment odejścia nie był właściwy. Mogłeś zaczekać. Chociaż pewnie nie mogłeś. Tak, na pewno właściwie wybrałeś żona i synowie

6 24 Stołeczna Wtorek środa 31 października 1 istopada 2006 Gazeta Wyborcza WAL 1 JANET BOHDANOWICZ 22 września 2006 roku zmarła Pani Janet Bohdanowicz, MBA, nauczycie akademicki i badacz związany z Centrum Etyki Biznesu Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego. Janet Bohdanowicz uzyskała dypom Master of Business Administration w University of Warwick oraz ukończyła Studium Podypomowe pod egidą Chartered Institute of Marketing. Zanim zamieszkała w Posce w 1994 r., była starszym wykładowcą w Greenwich University. W WSPiZ im. Leona Koźmińskiego wykładała marketing oraz etykę i społeczną odpowiedzianość biznesu. Była konsutantem oraz dyrektorem poskiego oddziału Internationa Business Leaders Forum, gdzie zainicjowała projekt Autokreacja oraz brała udział w programie Przeciw Korupcji. Ostatnio była zaangażowana w badania związane z jej rozprawą doktorską z zakresu corporate socia responsibiity (CSR) oraz czynnie uczestniczyła w finansowanym przez Unię Europejską projekcie RESPONSE. Jej doświadczenie praktyczne związane było z pracą na rzecz PricewaterhouseCoopers w Londynie oraz na stanowisku dyrektora ds. promocji Poskiej Agencji Inwestycji Zagranicznych. Wcześniej była doradcą Ministra Kutury. W roku 2005, zanim zapadła na nieueczaną chorobę, brała bardzo aktywny udział w przygotowaniach do dorocznej konferencji European Academy of Business in Society, która odbyła się w grudniu ub. roku na Uczeni Koźmińskiego. W szczegóności zajmowała się przygotowaniem towarzyszącego konferencji warsztatu doktoranckiego z zakresu społecznej odpowiedzianości biznesu. Janet Bohdanowicz pokochała Poskę jak własną ojczyznę. Była wzorem koeżeństwa, nikomu nie odmawiała pomocy, Jej zaangażowanie i pracowitość budziły uznanie środowiska naszej Uczeni. Janet pozostanie na zawsze w naszej pamięci i w naszych sercach W tym roku mija setna rocznica urodzin moich ukochanych Rodziców Rektor, Senat, pracownicy i studenci Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego STEFANII i JERZEGO SZTAUDYNGERÓW Życziwych Ich pamięci proszę o chwię zadumy i moditwy. ZYGMUNT TYLSKI ukochany Mąż, Tata i Dziadek Minął już koejny rok, koejna zima zbiża się a Ciebie nie ma... Odszedłeś stąd... bo os tak chciał... ecz w sercach naszych żyjesz wciąż i nada Cię kochamy Eżbieta, Renata, Małgorzata, Karoka, Nataka i Edytka Prof. dr hab. TADEUSZ ŁOBOŻEWICZ ierwszy płetwonurek i spadochro- wśród profesorów i pierwszy Pniarz profesor wśród płetwonurków i spadochroniarzy. Człowiek wyjątkowy, znawca i popuaryzator wiedzy o turystyce i rekreacji, społecznik i pedagog. Od momentu powstania uczeni związany z ALMAMER Wyższą Szkołą Ekonomiczną, gdzie najpierw kierował Katedrą Podstaw Turyzmu, później Katedrą Turystyki oraz Radą Redakcyjną Zeszytów Naukowych, wreszcie od 2001 roku aż do momentu śmierci był Rektorem naszej uczeni. Profesor dr hab. Tadeusz Łobożewicz kierował się wizją nowoczesnej szkoły wyższej i taką w ALMAMER budował. Uczenia była da Niego wspónotą nauczyciei akademickich, pracowników szkoły i studentów, w której obowiązują zasady partnerstwa i pełnej odpowiedzianości. Profesor Tadeusz Łobożewicz był postacią nietuzinkową. Łączył autorytet naukowy wynikający z dorobku współtwórcy modeu kształcenia na kierunku turystyki i rekreacji; autora ponad 30 książek i kikuset pubikacji, z potrzebą poszukiwania nowych doświadczeń, sprawdzania swoich sił i możiwości. W zakresie teorii turystyki i rekreacji, turystyki aktywnej i kwaifikowanej, krajoznawstwa, nie miał sobie równych. Jego opracowania w tych dziedzinach mają charakter fundamentany. Studenci, wykładowcy, także Ci, którzy za Jego sprawą rozpoczęi karierę naukową zapamiętai Go jako osobę pełną pasji życia, pracy, człowieka otwartego i życziwego wobec innych, autorytet i wzór do naśadowania. Taki pozostanie w naszej pamięci Rektor i Społeczność Akademicka ALMAMER Wyższej Szkoły Ekonomicznej Składamy hołd pamięci naszym współpracownikom LUCYNIE GATLIK-SAWICKIEJ specjaiście ds. montażu i IRMINIE JĘDRZEJOWSKIEJ radcy prawnemu Dyrekcja i pracownicy Biura Rekamy TVP SA NIUTA KAZIMIERA RYCHLIKOWA oja ukochana Convaio. Już jes- po tamtej stronie. Odeszłaś z Mteś tego bau (tak zawsze mówiłaś), mimo ogromnego cierpienia, po cichu i z godnością tak jak chciałaś. Nagła choroba, która Cię dopadła z dnia na dzień zmieniła Twoje życie. Tak trudno było Ci pogodzić się z utratą niezaeżności i samodzieności, bo to zawsze Ty byłaś da innych, niczego da siebie nie oczekując. Byłaś da mnie wzorem, Mamo! Od ciebie uczyłam się kochać i rozumieć udzi, choć daeko mi w tym do Twojej doskonałości. Mądra, wrażiwa i pogodna byłaś da wieu osób ostoją, pociechą, źródłem ukojenia. W Twoim ciepe można się było ogrzać, z czego wszyscy skwapiwie korzystaiśmy. A Ty niczego w zamian nie oczekiwałaś. Otwarta na innych, sama pozostawałaś powściągiwa w mówieniu o sobie. Nie ubiłaś obarczać innych swoimi niepokojami, kłopotami i zmartwieniami. Nie skarżyłaś się, nie żywiłaś urazy, zawsze gotowa zrozumieć i wybaczyć. Byłaś da mnie, moja kochana Convaio, niezawodną i nieoceniona podporą. Najepszą Matką na świecie i Przyjaciółką. Zawsze mogłam na Ciebie iczyć i wiedziałam, że zawsze staniesz za mną murem. Uczyłam się od Ciebie macierzyństwa, ae dorównać Tobie nie było łatwo. To dzięki Tobie słowo mama ma da mnie ogromny ładunek emocjonany, a miłość do dziecka szczegóną wagę. Bardzo mi Ciebie brakuje, Mamo. Twoich rad i rozmów z Tobą. Tak bardzo chciałabym Ci opowiedzieć o tym, co u nas, o ostatnim Paryżu, o Kotce, o Fiipie - Twoim prawnuku, który ciąge o Tobie mówi. Wierzę, że spogądasz na nas z góry i jesteś o nas spokojna. Kocham Cię, Mamo ZBIGNIEW EHRMANN Dnia 16 października 2006 roku odszedł niespodziewanie nasz Tata, nasz Przyjacie i opoka. Odszedł po cichu, tak jak żył, tak jak zawsze sobie życzył, tak aby nikomu nie sprawić kłopotu. Pożegnaiśmy Go z Maćkiem w piątek, w gronie najbiższych, przyjaciół i koegów, ae do tej pory nie możemy uwierzyć, że Jego nie ma, przypomina o tym tyko tak cichy i pusty dom, w którym żyiśmy zgodnie przez wiee at. Dom, w którym był zawsze, krócej gdy pracował, a ostatnie ata będąc na emeryturze, Jego pogodny głos witał nas codziennie. W ciepłym wspomnieniu o Nim, pominięto jeden, jakże ważny da Taty fragment życia - kierownie Lecznicą MZiOS. Lecznicy którą nazywał Firmą, a którą kochał na równi, choć mam nadzieję, że ciut mniej, z nami. Przez 20 at była Jego dumą. Cenił i szanował wszystkich swoich pracowników, z których wieu po dziś dzień jest Jego serdecznymi przyjaciółmi. Zawsze był z nich bardzo dumny i tyko my wiemy z jak wiekim smutkiem rozstawał się z nimi przechodząc na emeryturę. Te 20 at pracy w Lecznicy były da naszego domu atami trudnymi, nieraz nerwowymi, ae jakże bardzo, bardzo szczęśiwymi. Będziemy je zawsze wspominać jako najepszy okres w naszym dorosłym już życiu, bo widzieiśmy wtedy naszego Tatę szczęśiwego, pełnego zapału i pomysłów, dumnego z osiagnięć Jego współpracowników. Może był surowym i wymagającym szefem, ae ci co Go znai wiedziei, że pod pancerzem kryje się dobre, szachetne i wyrozumiałe serce. My to wiedzieiśmy. Był ekarzem, ja poszłam Jego drogą, z czego był bardzo dumny. Nauczył mnie rzetenego podejścia do zawodu, otwartości na udzi, wrażiwości na ich probemy. W chwiach zwątpienia zawsze był przy mnie, wpierał mnie i wtedy jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki wagonik życia znów wskakiwał na swoje równe tory. Był też przy mnie w chwiach sukcesów: zdanych egzaminów specjaizacyjnych, obrony doktoratu. Był zawsze: kochany, pogodny, a ja zawsze byłam jego ukochaną córeczką Aćką... Dziś czas dorosnąć... E.