Rodzina Gierlachów - koncert w rodzinnym mieście

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Rodzina Gierlachów - koncert w rodzinnym mieście"

Daria Przybysz
7 lat temu
Przeglądów:

1 1

2 Rodzina Gierlachów - koncert w rodzinnym mieście Chyba dobrze czuli się Państwo na sanockiej scenie. To było widać i słychać Tatiana Hempel-Gierlach: Tak, w Sanoku zgotowano nam wspaniałe przyjęcie, za które serdecznie dziękujemy. Wspaniała publiczność. Czuliśmy się jak w rodzinie, jak w domu. Robert Gierlach: Moja żona uważa się już po części za sanoczankę. Tatiana: Jesteśmy w końcu siedemnaście lat po ślubie Panie Robercie, od kiedy właściwie rozpoczął Pan swoją przygodę z muzyką? Od trzeciej klasy szkoły podstawowej rodzice zapisali mnie do szkoły muzycznej na akordeon. Tata grał na akordeonie, ten instrument był w domu i należało go jakoś wykorzystać. I tak się zaczęła moja edukacja muzyczna. Miałem wtedy dziesięć lat. 2

Czuliśmy się jak w rodzinie, jak w domu. Robert Gierlach: Moja żona uważa się już po części za sanoczankę.

3 3

4 A śpiew? Śpiew zaczął się dużo później, jakieś dziesięć lat później, w liceum muzycznym w Rzeszowie. Byłem członkiem tamtejszego chóru. Pani Urszula Jeczeń-Biskupska, która prowadziła chór, uświadomiła mi, ze posiadam głos, którym mógłbym po prostu zarabiać na życie i który mógłby się sprawdzić na scenach i estradach koncertowych. No i zaczęła się moja przygoda ze śpiewem. A jak zaczynał Wojciech Gierlach? Moją pasją na początku była gitara, temu poświęcałem całą swoją energię. Miałem nawet zamiar zdawać do Akademii Muzycznej w Katowicach na wydział jazzowy. Pewnego dnia mój brat, Robert, powiedział, żebym spróbował coś zaśpiewać. Wydałem z siebie kilka dźwięków, a on stwierdził, że mam zadatki na śpiewaka operowego. Później brałem lekcje u profesora Pustelaka. Tak to się zaczęło I tak poszli Panowie śladami Adama Didura Wojciech Gierlach: Jesteśmy dumni, że pochodzimy z tego regionu. Zostaliśmy ochrzczeni w tym samym kościele, co Adam Didur Robert Gierlach: Tak, ochrzczono nas w kościele w Nowotańcu. Widocznie jakieś fluidy zostały nam już wtedy przekazane Czujemy się skromnymi naśladowcami wielkiego śpiewaka. 4

No i zaczęła się moja przygoda ze śpiewem. A jak zaczynał Wojciech Gierlach? Moją pasją na początku była gitara, temu poświęcałem całą swoją energię.

5 5

6 Często występują Państwo razem na scenie? Tatiana Hempel-Gierlach: W Warszawskiej Operze Kameralnej mamy okazję wspólnie występować w kilku operach. Robert Gierlach: Teraz jesteśmy w trakcie realizacji Quo vadis Bernadetty Matuszczak i tam na scenie występujemy wszyscy troje. Wasza praca to zapewne także podróże, życie na walizkach. Tatiana Hempel-Gierlach: Tak, i niekiedy bywa to trudne. Zwłaszcza, gdy ma się rodzinę a mamy z Robertem dwójkę dzieci. Wymaga to poświęceń. Nie zawsze podróżujemy razem, więc czas rozłąki też nie jest łatwy, tęsknimy Praca śpiewaka to także stres. Musimy stale dbać o swój warsztat, czyli głos, który jest czymś bardzo wrażliwym i kruchym. Jednak to, że wykonujemy ten sam zawód, pozwala zrozumieć siebie nawzajem i ułatwia wiele spraw. Ale za to na scenie są Państwo tak szczęśliwi, że wasza radość udziela się publiczności. Wojciech Gierlach: Mam niesamowitą frajdę, kiedy śpiewam. Cieszę się każdym występem, tym, że wykonuję ukochany zawód, że dostałem dar i ludzie mogą się moim głosem zachwycać. Robert Gierlach: Uwielbiam występować na scenie wspólnie z żoną i bratem. Za każdym razem jest to nie zawaham się powiedzieć przeżycie metafizyczne. Z Wojtkiem jesteśmy razem od zawsze i doskonale czujemy się nawzajem, rozpoznajemy swoje gesty, mimikę, rozumiemy się. Przekazujemy sobie energię, inspirujemy się. To fantastyczne uczucie. jesteśmy wdzięczni opatrzności, że urodziliśmy się z głosami, którymi możemy się popisywać, i rodzicom, że ukierunkowali nas i wykształcili. Sanok, rodzinne miasto, to szczególne miejsce dla koncertowania, prawda? Robert Gierlach: Szczególne, ale i niełatwe. Tutaj są przecież specjalne oczekiwania, a my nie możemy zawieść publiczności i naszych bliskich, bo co sobie o nas pomyślą? To naprawdę duża odpowiedzialność koncert w rodzinnym mieście. Pan, Panie Wojciechu, przed kilkoma laty śpiewał Pan na festiwalu w Sanoku u boku Andrzeja Hiolskiego. Pamięta Pan tamten występ? Pamiętam ów koncert doskonale. To było jedno z moich najpiękniejszych przeżyć artystycznych - to, że mogłem stanąć u boku pana Andrzeja Hiolskiego, który wtedy miał przecież jeden ze swoich ostatnich recitali. Pamiętam wszystko, jakby to się działo wczoraj. Niesamowite przeżycie. 6

Tatiana Hempel-Gierlach: Tak, i niekiedy bywa to trudne. Zwłaszcza, gdy ma się rodzinę a mamy z Robertem dwójkę dzieci. Wymaga to poświęceń.

Podobne dokumenty

Ewa Podleś - urodziłam się na scenie

Ewa Podleś - urodziłam się na scenie Podczas Pani koncertów publiczność zastygła w skupieniu... Tak, ponieważ - mogę chyba tak o sobie powiedzieć? - jestem z tego sławna, że zwracam uwagę nie tylko na