POLSKI ZWIĄZEK UNIHOKEJA FLOORBALL POLISH FLOORBALL FEDERATION ul. Olimpijska 5 / Gdynia tel./fax (0-58) PRZEPISY GRY W UNIHOKEJA (z

Transkrypt

1 POLSKI ZWIĄZEK UNIHOKEJA FLOORBALL POLISH FLOORBALL FEDERATION ul. Olimpijska 5 / Gdynia tel./fax (0-58) PRZEPISY GRY W UNIHOKEJA (z udziałem bramkarza) AUTORZY: Karl-Heinz Seiler-Sandviken Hakan Nordstrom-Falun TŁUMACZENIE: Marek Murdzia - Elbląg SPIS TREŚCI WARUNKI GRY 1. BOISKO GRY 101. Wymiary boiska 102. Oznakowanie boiska 103. Bramki 104. Strefy wymiany 105. Sekretariat i ławki kar 106. Nadzorowanie boiska 2. CZAS GRY 201. Czas gry 202. "Time aut" 203. PrzedłuŜenie 204. Przeprowadzenie rzutów karnych w związku z ograniczonym przedłuŝeniem 3. UCZESTNICY 301. Zawodnicy 302. Wymiana zawodników 303. Szczególne postanowienia dotyczące bramkarzy 304. Szczególne postanowienia dotyczące kapitanów druŝyn 305. Trenerzy (opiekunowie) 306. Sędziowie 307. Sekretariat 4. WYPOSAśENIE 401. Ubiór zawodników 402. Stroje sędziów 403. Szczególne wyposaŝenie bramkarza 404. Szczególne wyposaŝenie kapitana druŝyny 405. WyposaŜenie osobiste 406. Piłka 407. Kij 408. WyposaŜenie sędziów 409. WyposaŜenie Sekretariatu 410. Kontrola wyposaŝenia 5. STAŁE SYTUACJE 501. Ogólne postanowienia dotyczące stałych sytuacji 502. Rzut sędziowski (face-off) 1

2 503. Sytuacje prowadzące do rzutu sędziowskiego 504. Rzut z autu (hit-in) 505. Sytuacje prowadzące do rzutu z autu 506. Rzut wolny 507. Wykroczenie prowadzące do rzutu wolnego 508. Rzut karny 509. OpóŜniony rzut karny 510. Przewinienia prowadzące do rzutu karnego 6. KARY 601. Ogólne postanowienia dotyczące kar 602. Kara druŝynowa minutowa kara druŝynowa 604. Opóźniona kara Przewinienia prowadzące do 2 minutowej kary druŝynowej minutowa kara druŝynowa 607. Przewinienia prowadzące do 5 minutowej kary druŝynowej 608. Kara osobista minutowa kara osobista 610. Przewinienia prowadzące do 2 minutowej kary druŝynowej +10 minutowej kary osobistej 611. Kara meczowa 612. Kara meczowa l 613. Przewinienia prowadzące do kary meczowej l 614. Kara meczowa Przewinienia prowadzące do kary meczowej Kara meczowa Przewinienia prowadzące do kary meczowej Kary w związku z rzutem karnym 7. BRAMKI 701. Uznane bramki 702. Prawidłowo zdobyte bramki 703. Niewłaściwe wykonanie bramki WARUNKI GRY UNIHOKEJ rozgrywany jest w formie meczu między dwoma druŝynami i polega na zdobyciu większej liczby bramek niŝ druŝyna przeciwna. Gra powinna być głównie prowadzona w sali o twardej i równej nawierzchni, na boisku zatwierdzonym przez Polską Federację Unihokeja - Floorball lub Okręgowe Związki Unihokeja (równorzędne organizacje). l. BOISKO GRY 101. Wymiary boiska l. Boisko powinno mieć wymiary 40 x 20 m i być ograniczone bandą o wysokości 50 cm z zaokrąglonymi naroŝnikami. Boisko powinno być prostokątne, a wymiary podają długość i szerokość. Najmniejsze dozwolone wymiary wynoszą 36 x 18 m, największe 44 x 22 m. Banda powinna być zatwierdzona przez Polski Związek Unihokeja - Floorball Oznakowanie boisk 1. Oznakowania powinny być wykonane liniami o szerokości 4-5cm, w dobrze widocznym kolorze. 2. Powinna być zaznaczona linia środkowa i punkt środkowy. Linia środkowa powinna być równoległa do krótszych boków boiska i dzielić je na dwie równe części. 2

3 3. Powinny być zaznaczone strefy bramkowe o wymiarach 4 x 5 m oddalone o 2,85 m od krótszych boków boiska. Strefy bramkowe powinny być prostokątne, a wymiary określają długość i szerokość łącznie z liniami. Strefy bramkowe powinny być ustalane centralnie w stosunku do dłuŝszych boków boiska. 4. Strefy podbramkowe o wymiarach l x 2,5 m naleŝy zaznaczyć w odległości 0,65 m przed tylnymi liniami stref bramkowych. Strefy podbramkowe powinny być prostokątne, a wymiary określają długość i szerokość łącznie z liniami. Strefy podbramkowe powinny być ustalone centralnie w stosunku do dłuŝszych boków boiska. 5. Tylne linie stref podbramkowych są liniami bramkowymi i dlatego oznaczenia słupków bramki naleŝy wykonać tak, aby odległość między nimi wynosiła 1,6 m. Linie bramkowe powinny być ustalone centralnie w stosunku do dłuŝszych boków boiska. Oznaczenie słupków bramki powinno być w postaci albo przerwy w tylnej linii strefy bramkowej, albo krótkich linii, prostopadłych do tylnej linii strefy podbramkowej umieszczonych tuŝ za nią. 6. Punkty rzutów sędziowskich powinny być zaznaczone w odległości 1,5 m od dłuŝszych boków boiska na linii środkowej i na domyślnym przedłuŝeniu linii bramkowych Punkty rzutów sędziowskich powinny być zaznaczone w formie krzyŝa. Punkty te na linii środkowej nie muszą być jednak zaznaczone i mogą być domyślne Bramki 1. Bramki o wymiarach 160xll5x40/65cm naleŝy umieścić słupkami na uprzednio zaznaczonych miejscach. Otwory bramek powinny być prostokątne, a wymiary określają szerokość x wysokość x głębokość bez słupków i poprzeczek. Słupki i poprzeczki powinny być okrągłe o średnicy 32mm, a wszystkie naroŝniki powinny być zaokrąglone. Cała konstrukcja bramki powinna być czerwona. Otwory bramek powinny być zwrócone w stronę boiska. Bramki powinny być zatwierdzone przez PZUnihokeja - F. 2. Bramki powinny mieć miękką siatkę. Opadająca siatka powinna być umocowana tylko w górnej części bramki, 20 cm za poprzeczką, i zakrywać cały otwór bramki, umoŝliwiając wypadnięcie piłeczki Strefy wymiany l. Strefy wymiany o długości10 m naleŝy wyznaczyć za jednym z dłuŝszych boków boiska, 5m od linii środkowej. Ławki rezerwowych powinny być umieszczone w strefach wymiany. Strefy wymiany powinny być oznaczone na bandzie. Szerokość stref wymiany nie moŝe przekraczać 3m, licząc od bandy. Obie ławki rezerwowych powinny mieć miejsca dla 19 osób kaŝda i być umieszczone w stosownej odległości od bandy Sekretariat i ławki kar l. Sekretariat i ławki kar powinny być umieszczone naprzeciw stref wymiany przy linii środkowej. Sekretariat i ławki kar powinny być umieszczone w stosownej odległości od bandy. Ławki kar powinny być odrębne dla druŝyn i oddzielone od Sekretariatu. 3

4 KaŜda z obu ławek kar powinna mieć miejsce dla 2 osób. Pozwolenie na umieszczenie Sekretariatu i ławek kar po tej samej stronie boiska co strefy wymiany moŝe zostać wydane przez zarządzające Zrzeszenie Nadzorowanie boiska l. Sędziowie powinni w odpowiednim czasie przed meczem sprawdzić boisko gry i obszar bezpośrednio do niego przylegający oraz dopilnować usunięcia ewentualnych niedociągnięć. ZastrzeŜenia powinny być zgłoszone, niedociągnięcia muszą być usunięte przez druŝynę gospodarzy, która równieŝ odpowiada za to, aby banda nadawała się do gry w czasie meczu. Niebezpieczne przedmioty naleŝy wynieść lub zabezpieczyć materacami. 2. CZAS GRY 201. Czas gry l. Czas gry powinien wynosić 3 x 20 minut z dwiema 10 minutowymi przerwami, podczas których powinna odbywać się zmiana stron boiska. Pozwolenie na krótszy czas gry, jednak nie mniejszy niŝ 2 x 15 minut, oraz czas przerw, moŝe być wydane przez zarządzający Związek. W związku ze zmianą stron druŝyny powinny równieŝ zmienić strefy wymiany. DruŜyna gospodarzy powinna w odpowiednim czasie przed meczem wybrać stronę. KaŜda nowa tercja powinna rozpocząć się rzutem sędziowskim face - off w punkcie środkowym. Przy końcu tercji i końcu meczu sygnał końcowy, o ile nie ma automatycznego, jest zapewniony przez Sekretariat. Czas przerwy zaczyna się mierzyć bezpośrednio po zakończeniu tercji. Sędziowie są odpowiedzialni za to, aby druŝyny przywołano z powrotem w odpowiednim czasie i aby gra była wznowiona bezpośrednio po przerwie. Jeśli sędziowie ocenią, iŝ jedna strona jest wyraźnie korzystniejsza np. ze względu na nasłonecznienie - zamiana stron powinna odbywać się w połowie trzeciej tercji, lecz w takim wypadku musi być to wcześniej ustalone przed meczem. JeŜeli taka zamiana stron ma miejsce, gra jest wznowiona face - off w punkcie środkowym. 2. Czas gry jest zatrzymywany wyłącznie przy zdobyciu bramki, karze, rzutach karnych, "time out" (przerwa na Ŝądanie), lub na znak sędziów podczas niezwykłej sytuacji, ale podczas ostatnich 3 minut czasu gry stosuje się efektywny czas gry. Po zatrzymaniu, czas gry jest wznawiany, gdy piłka jest rozgrywana na znak sędziów, jednak nie podczas rzutów karnych. Sędziowie określają co naleŝy uwaŝać za niezwykłą sytuację, jednak zawsze zaliczamy tu uszkodzenie piłki, uszkodzenie bandy, kontuzje, uszkodzenie sprzętu niepoŝądane osoby lub przedmioty na boisku, awarię całkowitą lub częściową oświetlenia, oraz przypadkowe uruchomienie sygnału końcowego. W przypadku uszkodzenia bandy, gry nie naleŝy przerywać dopóki piłka nie znajdzie się w pobliŝu tego miejsca. Grę naleŝy natychmiast przerwać w przypadku powaŝnej kontuzji, lub gdy kontuzjowany zawodnik bezpośrednio wpływa na sytuację gry. Przez efektywny czas gry naleŝy rozumieć, Ŝe czas jest zatrzymany przy kaŝdym gwizdku i wznawiany ponownie, gdy piłka jest rozegrana na inny sygnał sędziów "Time out" l. KaŜdy zespół ma prawo w czasie gry Ŝądać "time out", który będzie realizowany przy następnym gwizdku. "Time out" moŝna Ŝądać w dowolnej chwili, ale jedynie przez kapitana zespołu lub trenera. 4

5 Gdy gra jest przerwana, Ŝądany "time out" powinien być realizowany bezpośrednio, chyba Ŝe w ocenie sędziów sytuacja gry wpływa wyraźnie negatywnie na druŝynę przeciwną; wówczas "time out" będzie realizowany przy następnym przerwaniu gry. śądany "time out" naleŝy zawsze przyznać, za wyjątkiem sytuacji związanej ze zdobyciem bramki. "Time out" rozpoczyna się dodatkowym sygnałem sędziów, gdy druŝyna znajduje się przy swoich strefach wymiany, a sędziowie przy Sekretariacie. Nowy dodatkowy sygnał po 30 sekundach oznacza koniec "time out". Po "time out" gra jest wznawiana na sygnał sędziów. Ukarany zawodnik nie moŝe uczestniczyć w "time out" PrzedłuŜenie l. Nierozstrzygnięty mecz jest przedłuŝony do chwili, gdy jeden z zespołów zdobędzie bramkę. Przed przedłuŝeniem druŝyny mają prawo do 2 minutowej przerwy, ale nie odbywa się zamiana stron boiska. PrzedłuŜenia nie dzieli się na tercje. Podczas przedłuŝenia nie stosuje się efektywnego czasu. Kary, które nie skończyły się w zwykłym czasie gry będą kontynuowane podczas przedłuŝenia. Zarządzające Zrzeszenie moŝe wydać pozwolenie na ograniczenie przedłuŝenia do 10 minut. JeŜeli mecz przy ograniczonym przedłuŝeniu nadal pozostaje nierozstrzygnięty, naleŝy przeprowadzić rzuty karne Przeprowadzenie rzutów karnych w związku z ograniczonym przedłuŝeniem l. Pięciu zawodników rozgrywających (bez bramkarzy) z kaŝdego zespołu wykona po rzucie karnym. JeŜeli po tym mecz jest nadal nierozstrzygnięty, ci sami zawodnicy wykonują po jeszcze jednym rzucie karnym, aŝ do rozstrzygnięcia. Zespoły wykonują rzuty karne na przemian. Sędziowie decydują na którą bramkę rzuty karne będą wykonywane. Kapitanowie zespołów poprzez rzucenie monety decydują, który zespół rozpocznie rzuty karne. Kapitan zespołu lub trener informuje na piśmie Sekretariat i sędziów o numerach i kolejności pięciu zawodników rozgrywających. Gdy tylko nastąpi rozstrzygnięcie, następuje koniec meczu i uznaje się, Ŝe zwycięska druŝyna wygrała z rezultatem końcowym plus jedna bramka. Podczas zwykłych rzutów karnych przyjmuje się, Ŝe rozstrzygnięcie nastąpiło, gdy jeden zespół prowadzi większą liczbą bramek niŝ liczba rzutów karnych, które pozostały zespołowi przeciwnemu do wykonania. Podczas ewentualnych dodatkowych rzutów karnych przyjmuje się, Ŝe rozstrzygnięcie nastąpiło, gdy jeden zespół zdobył jedną bramkę więcej niŝ zespół przeciwny i oba zespoły wykonały równą liczbę rzutów karnych. Dodatkowe rzuty karne muszą być wykonane w tej samej kolejności, lecz zawodnik nie moŝe wykonywać swojego trzeciego rzutu dopóki pozostałych czterech zgłoszonych zawodników z tego samego zespołu nie wykonało co najmniej dwóch, i tak dalej. Ukarany zawodnik moŝe uczestniczyć w wykonywaniu rzutów karnych o ile nie otrzymał kary meczowej. JeŜeli jeden ze zgłoszonych zawodników podczas wykonywania rzutów karnych zasłuŝy sobie na karę meczową, kapitan zespołu wyznaczy jednego z wcześniej 5

6 zgłoszonych zawodników rozgrywających, który zastąpi ukaranego zawodnika. JeŜeli bramkarz w czasie wykonywania rzutów karnych zasłuŝy sobie na karę meczową, będzie on zastąpiony bramkarzem rezerwowym. JeŜeli nie ma takiego, zespół ma najwyŝej.5 minut, aby włączyć do gry jednego wcześniej niezgłoszonego zawodnika rozgrywającego, ale czas ten nie moŝe być wykorzystany na rozgrzewkę. Nowego bramkarza naleŝy odnotować w protokóle meczu i zanotować czas wymiany. Zespół, który nie moŝe zgłosić pięciu zawodników rozgrywających nie moŝe wykonać więcej rzutów karnych niŝ zgłosił zawodników. Obowiązuje to takŝe podczas ewentualnych dodatkowych rzutów karnych. 3. UCZESTNICY 301. Zawodnicy 1. KaŜda druŝyna moŝe zgłosić najwyŝej 20 zawodników do protokółu meczu. Jako zawodników zalicza się rozgrywających i bramkarzy. śadni inni zawodnicy, poza zgłoszonymi do protokółu nie mogą uczestniczyć w meczu, ani przebywać w strefach wymiany. Zawodnik nie moŝe przebywać w strefie wymiany druŝyny przeciwnej. 2. Podczas gry najwyŝej 6 zawodników, z czego jeden bramkarz, z kaŝdej druŝyny moŝe znajdować się na boisku równocześnie. Aby mecz mógł się rozpocząć musi być co najmniej 5 rozgrywających i jeden prawidłowo wyposaŝony bramkarz, w przeciwnym razie liczy się walkower 5-0. Podczas meczu druŝyny muszą grać z co najmniej 4 zawodnikami kaŝda, w przeciwnym razie mecz zostaje przerwany i jako wynik końcowy liczy się 5-0 dla druŝyny bez przewinienia. ' 302. Wymiana zawodników l. Wymiana zawodników moŝe się odbywać w dowolnej chwili i nieograniczoną ilość razy podczas meczu. Wszystkie wymiany muszą się odbywać we własnej strefie wymiany. Zawodnik opuszczający boisko powinien przekraczać bandę, zanim zawodnik zmieniający wejdzie na boisko. Kontuzjowany zawodnik opuszczający boisko w innym miejscu niŝ własna strefa wymiany nie moŝe być wymieniony dopóki gra nie zostanie przerwana na gwizdek sędziego Szczególne postanowienia dotyczące bramkarzy 1. Wszyscy bramkarze mają być zaznaczeni w protokóle meczu. Zaznaczenie powinno być w postaci litery "B". Zawodnik zaznaczony jako bramkarz nie moŝe w tym samym meczu uczestniczyć jako rozgrywający z kijem. Zespół, który z powodu kontuzji lub kary musi wymienić bramkarza zawodnikiem rozgrywającym, ma najwyŝej 3 minuty aby prawidłowo wyposaŝyć zastępcę, lecz w Ŝadnej części czas ten nie moŝe być wykorzystywany na rozgrzewkę. Nowego bramkarza zaznacza się w protokóle meczu i notuje się czas wymiany. 2. Bramkarz, który podczas gry całkowicie opuści pole bramkowe, będzie do czasu powrotu traktowany jako zawodnik rozgrywający, choć bez kija. PowyŜsze nie dotyczy sytuacji, gdy bramkarz opuszcza swoje pole bramkowe w związku z wybiciem piłki. UwaŜa się, Ŝe bramkarz całkowicie opuścił pole bramkowe, gdy Ŝadna część jego ciała nie dotyka podłogi w polu bramkowym. Jest jednak dozwolone, aby bramkarz podskakiwał w swoim własnym polu bramkowym 6

7 Linie naleŝą do pola bramkowego Szczególne postanowienia dotyczące kapitanów druŝyn 1. KaŜda druŝyna ma jednego kapitana, którego zaznacza się w protokóle meczu. Zaznaczenie powinno być w postaci litery "K". Wymiany kapitanów moŝna dokonywać jedynie w przypadku kontuzji, choroby lub kary meczowej. Nowy kapitan powinien być zaznaczony w protokóle meczu i notuje się czas wymiany. Kapitan, który z powodu kontuzji lub choroby jest zastąpiony, nie moŝe ponownie funkcjonować w tym samym meczu jako kapitan. 2. Jedynie kapitanowie druŝyn mają prawo w trakcie meczu zwracać się do sędziów, a nawet mają powinność im pomagać. Gdy kapitanowie zwracają się do sędziów, powinno to odbywać się w uporządkowanej formie. Ukarany kapitan nie ma prawa w trakcie kary rozmawiać z sędziami, o ile nie zostanie o to poproszony, zaś druŝyna w tym czasie nie ma Ŝadnej innej moŝliwości komunikowania się z sędziami Trenerzy (opiekunowie) l. KaŜda z druŝyn moŝe podać do protokółu meczu najwyŝej 5 trenerów (opiekunów). śadne inne osoby, poza odnotowanymi w protokóle meczu, nie mogą przebywać w strefach wymiany. Trener nie moŝe przebywać w strefie wymiany druŝyny przeciwnej. Za wyjątkiem "time out" trener nie moŝe wejść na boisko, bez pozwolenia sędziów. Rady trenerskie powinny być udzielane z własnej strefy wymiany. Przed meczem jeden trener z kaŝdej druŝyny, powinien podpisać protokół meczu, po tym nie moŝna juŝ dokonywać uzupełnień Sędziowie l. Mecz jest prowadzony przez dwóch równouprawnionych sędziów. Sędziowie uŝywają określonych przepisami sygnałów i znaków. Sędziowie mają prawo przerwać mecz jeŝeli zaistnieje wyraźne ryzyko, Ŝe nie moŝe on być doprowadzony do końca w ramach określonych przepisami gry Sekretariat l. Podczas meczu musi być zapewniony sprawnie działający Sekretariat Sekretariat ma być neutralny i odpowiada za protokół meczu, mierzenie czasu i ewentualne czynności speakerskie. DruŜyna gości ma prawo umieścić w sekretariacie obserwatora. 4. WYPOSAśENIE 401. Ubiór zawodników 1. Zawodnicy rozgrywający z jednej druŝyny mają jednolite stroje składające się z koszulek, krótkich spodni i podkolanówek. Stroje powinny być typu sportowego. Za wyjątkiem stroju reprezentacji narodowej, którego nie mogą uŝywać kluby, stroje mogą mieć dowolną kombinację kolorystyczną, lecz koszulki nie mogą być szare. JeŜeli w ocenie sędziów stroje druŝyn mogą się mylić, druŝyna gości przebiera się. Podkolanówki mają być podciągnięte i jednakowe dla druŝyny, oraz - o ile tak zadecydowało zarządzające Zrzeszenie - pozwalające odróŝnić druŝyny. 2. Bramkarze mają długie spodnie oraz koszulki, które kolorystycznie odróŝniają się od zawodników rozgrywających tej samej druŝyny. Stroje bramkarzy powinny być typu sportowego. 7

8 3. Koszulki są numerowane w obrębie druŝyny róŝnymi liczbami całkowitymi o wyraźnych cyfrach arabskich na plecach i piersiach. Cyfry na plecach mają najmniej 200 mm wysokości, a na piersiach najmniej 70 mm. Wszystkie numery do 99 włącznie mogą być uŝywane, lecz l jest niedozwolona dla zawodnika rozgrywającego. 4. Obuwie Buty powinny być typu sportowego i przeznaczone do uŝytku w sali. NaleŜy uwzględnić ewentualne zalecenia w miejscu gry dotyczące podeszwy. Niedozwolone jest grać z getrami naciągniętymi na buty. Zawodnik, który podczas gry zgubi jeden lub oba buty moŝe kontynuować grę, do przerwania gry na gwizdek sędziego Stroje sędziów 1. Sędziowie mają szare koszulki, czarne krótkie spodnie i czarne podkolanówki. Zarządzające Zrzeszenie moŝe zezwolić na inną kolorystykę stroju. Dla wszystkich sędziów federacji obowiązuje pakiet sędziowski PFU - F Szczególne wyposaŝenie bramkarza 1. Bramkarzowi nie wolno uŝywać kija. Zalicza się tu równieŝ sytuację, gdy bramkarz opuszcza swoje pole bramkowe i chwilowo jest traktowany jak zawodnik rozgrywający. 2. Bramkarz musi nosić osłonę twarzy. Stosuje się to jedynie, gdy bramkarz znajduje się na boisku i toczy się gra Wszystkie uszkodzenia osłony twarzy; poza pomalowaniem w kolorze klubu lub stroju bramkarza, są zabronione. Nie moŝe ona znajdować się bliŝej oczu niŝ 30 mm. Osłona twarzy powinna być uznana przez PFU - F. 3. Bramkarz moŝe stosować dowolne ochraniacze ciała, lecz wyposaŝenie to nie moŝe pogrubiać części przeznaczonych do bronienia bramki. Bramkarz moŝe uŝywać kasku i cienkich, pięciopalczastych rękawiczek. Klej jest zabroniony, podobnie jak wszystkie formy zmniejszające tarcie. Nie wolno umieszczać Ŝadnych przedmiotów na lub w bramce Szczególne wyposaŝenie kapitana druŝyny l. Kapitan druŝyny nosi opaskę na ramieniu.opaska powinna być noszona na lewym ramieniu i dobrze widoczna.taśma samoprzylepna nie jest uznawana za opaskę. Kapitan druŝyny nie moŝe mieć takŝe innych symboli, na przykład litery na koszulce zamiast opaski WyposaŜenie osobiste l. Zawodnik nie moŝe uŝywać wyposaŝenie osobistego, które moŝe być przyczyną kontuzji. Za wyposaŝenie osobiste uznaje się ochraniacze i sprzęt medyczny, oraz zegarki, biŝuterię itp. Sędziowie oceniając, co oznacza ryzyko kontuzji. Wszelkie ochraniacze, o ile to moŝliwe, powinny być załoŝone na strój. Za wyjątkiem przepaski na włosy, która w tym wypadku musi być elastyczna i bez węzłów, nie wolno nosić Ŝadnych nakryć głowy. Krótkie leginsy mogą być noszone pod krótkimi spodniami o ile mają niemal ten sam kolor. Wszelkie formy długich leginsów są niedozwolone dla zawodników rozgrywających Piłka 8

9 1. Piłka jest wykonana z plastyku i waŝy 23g. Powinna być zatwierdzona przez PFU - F. Przy kaŝdym meczu Sekretariat musi zapewnić wystarczającą liczbę nowych piłek. 2. Piłka jest biała o kształcie kulistym, średnicy 72 mm wraz z 26 otworami, kaŝdy o średnic 10 mm. Zarządzające Zrzeszenie (Polska Federacja Unihokeja - Floorball ) moŝe wydać pozwolenie na stosowanie innych kolorów. Otwory są rozmieszczone symetrycznie Kij 1. Kij jest wykonany z plastyku, a masa nie moŝe przekraczać 380g. Masa uwzględnia kij bez owinięcia. Kij ma być zatwierdzony przez PFU - F. 2. Rękojeść jest zaokrąglona, bez kantów, od góry zakończona owalnie. Długość rękojeści nie moŝe przekraczać 950mm. Linia uchwytu o szerokości 10 mm ma być umieszczona 240 mm od dolnego końca rękojeści. Wszelkie przeróbki rękojeści z wyjątkiem skrócenia są zabronione. Kij moŝna owinąć, lecz tylko powyŝej linii uchwytu i pod warunkiem, Ŝe Ŝadne znaki weryfikacyjne lub inne ewentualne oficjalne oznakowania nie zostaną zakryte. 3. Łopatka nie moŝe być ostra i jej zakrzywienie (hak) nie moŝe przekraczać 30 mm. Wszelkie przeróbki łopatki z wyjątkiem zakrzywienia są zabronione. Zakrzywienie mierzy się od dolnego kantu najwyŝszego punktu łopatki, gdy kij leŝy na równej powierzchni. Wymiana łopatki jest dozwolona wyłącznie pod warunkiem, Ŝe nowa łopatka nie będzie osłabiona. W przypadku oklejenia taśmą połączenia między łopatką a rękojeścią, moŝna zakryć najwyŝej 10 mm widocznej części łopatki WyposaŜenie sędziów l. Sędziowie są wyposaŝeni w plastykowe gwizdki średniej wielkości, sprzęt pomiarowy i czerwone karty. Polska Federacja Unihokeja - Floorball moŝe wydać pozwolenie na inny typ gwizdków WyposaŜenie Sekretariatu l. Sekretariat ma być wyposaŝony w taki sposób, Ŝeby pracownicy sekretariatu mogli bez trudu wypełniać swoje zadania Kontrola wyposaŝenia 1. Sędziowie są odpowiedzialni za kontrolę i przedsięwzięcie ewentualnych kroków dotyczących całego wyposaŝenia. Kontrola odbywa się zarówno przed jak i w trakcie meczu. Wadliwe wyposaŝenie, łącznie z wszelkimi wadami dotyczącymi kijów, które zostało stwierdzone przed meczem ma być natychmiast poprawione, po czym zawodnik moŝe rozpocząć mecz. Wszelkie fakty wadliwego wyposaŝenia wykryte w trakcie meczu są karane, z wyjątkiem osobistego wyposaŝenia i mniej szych wad kija, na przykład małe otwory lub pomalowanie, które naleŝy usunąć natychmiast, po czym zawodnik moŝe kontynuować mecz. Przewinienia dotyczące ubioru, opaski kapitana itp. mogą jedynie prowadzić do wykluczenia zawodnika z meczu. Wszelkie fakty wadliwego wyposaŝenia naleŝy meldować. śadni inni zawodnicy poza kapitanem druŝyny i zawodnikami, których wyposaŝenie 9

10 ma być mierzone, nie mogą znajdować się przy sekretariacie w czasie mierzenia. Po mierzeniu gra jest wznawiana zgodnie z tym, co spowodowało jej przerwanie gwizdkiem sędziego. 2. Kapitanowie druŝyn mają prawo domagać się mierzenia zakrzywienia i długości rękojeści. Kapitanowie druŝyn mają nawet prawo w stosownej formie wskazać inne niedociągnięcia w wyposaŝeniu druŝyny przeciwnej, ale w tym przypadku sędziowie decydują o tym, jakie środki zostaną przedsięwzięte. Mierzenia moŝna domagać się w dowolnej chwili, lecz jest ono realizowane nie wcześniej niŝ przy następnym przerwaniu gry na gwizdek sędziego. Mierzenie Ŝądane podczas przerwy w grze jest realizowane bezpośrednio, o ile sędziowie nie oceniają, Ŝe ma to wyraźnie negatywny wpływ na sytuację gry dla druŝyny przeciwnej, wówczas mierzenie jest realizowane przy następnej przerwie w grze. Obowiązkiem sędziów jest przeprowadzenie mierzenia na Ŝądanie kapitanów druŝyn, lecz moŝna zezwolić na tylko jedno mierzenie sprzętu w druŝynie. śadni inni zawodnicy poza kapitanem druŝyny i zawodnikiem, którego wyposaŝenie ma być mierzone, nie mogą znajdować się przy sekretariacie podczas mierzenia. Po mierzeniu gra wznawiana jest zgodnie z tym, co spowodowało jej przerwanie na gwizdek sędziego. 5. STAŁE SYTUACJE 501. Ogólne postanowienia dotyczące stałych sytuacji. 1. Po kaŝdej przerwie w grze na gwizdek sędziego, jest ona wznawiana od stałej sytuacji w zgodzie z tym, co spowodowało przerwanie gry. Przez stałą sytuację rozumie się rzut sędziowski ( face off ) rzut z autu (hit - in ), rzut wolny lub rzut karny. 2. Sędziowie uŝywają dwóch sygnałów, robią wymagane znaki i wskazują miejsce do wykonania stałej sytuacji. Po drugim sygnale piłka jest rozegrana, o ile wcześniej leŝała nieruchomo we właściwym miejscu. Przy rozpoczynaniu tercji uŝywa się tylko jednego sygnału. Sędziowie najpierw pokazują znaki skutku, a potem ewentualnie znaki przewinienia. JeŜeli sędziowie oceniają, Ŝe nie ma to wpływu na sytuację gry, piłka przy rzucie z autu i rzucie wolnym nie musi leŝeć w absolutnym bezruchu lub dokładnie we właściwym miejscu. 3. Stała sytuacja nie moŝe przeciągać się zbyt długo. Sędziowie decydują, co naleŝy uwaŝać za "zbyt długo". JeŜeli sędziowie oceniają, Ŝe stała sytuacja przeciąga się, zawodnikowi naleŝy zwrócić uwagę na to, zanim nie zostaną podjęte inne środki Rzut sędziowski (face-off) 1. Na początku tercji i przy uznanej bramce rzut sędziowski jest wykonywany z punktu środkowego. Bramka zdobyta podczas przedłuŝenia lub w wyniku rzutu karnego po zakończeniu tercji lub meczu nie musi być potwierdzona rzutem sędziowskim. Przy rzucie sędziowski z punktu środkowego kaŝda druŝyna znajduje się na swojej stronie w stosunku do linii środkowej. 2. Gdy Ŝadnej z druŝyn po przerwaniu gry na gwizdek sędziego nie moŝna przyznać rzutu z autu, rzutu wolnego lub rzutu karnego, przyznaje się rzut sędziowski. 3. Rzut sędziowski wykonuje się z najbliŝszego punktu rzutów sędziowskich, przy którym znajdowała się piłka w momencie przerwania gry na gwizdek sędziego. 10

11 4. Wszyscy zawodnicy, poza tymi, którzy wykonują rzut sędziowski powinni niezwłocznie i bez ponaglania ze strony sędziów przyjąć pozycję co najmniej 3 m od piłki, łącznie z kijem. Zanim zostanie wykonany rzut sędziowski sędziowie maj ą obowiązek skontrolować gotowość druŝyn i czy wszyscy zawodnicy znajdują się we właściwej odległości. 5. Rzut sędziowski wykonuje jeden zawodnik rozgrywający z kaŝdej druŝyny. Zawodnicy wykonujący rzut sędziowski stoją w kierunku dłuŝszego boku boiska, obróceni w stronę krótszego boku druŝyny przeciwnej i nie mogą mieć kontaktu bezpośredniego ze sobą przed wykonaniem rzutu sędziowskiego. Stopy mają być ustawione pod kątem prostym do linii środkowej i równolegle do siebie. Kije trzymane normalnym uchwytem do gry, a obie dłonie ponad linią uchwytu. Łopatki kijów ustawione są pod kątem prostym do linii środkowej po dwóch stronach piłki, jednak bez dotykania jej. Bramkarzowi nie wolno wykonywać rzutów sędziowskich, nawet jeśli chwilowo jest traktowany jako zawodnik rozgrywający. Przy rzucie sędziowskim na linii środkowej, druŝyna gości pierwsza opuszcza kij, w pozostałych przypadkach - zawodnik druŝyny broniącej. Piłka leŝy pośrodku w stosunku do centrum łopatek. JeŜeli jeden z zawodników mających wykonać rzut sędziowski nie stosuje się do zaleceń sędziów, sędziowie wyznaczają innego zawodnika rozgrywającego, znajdującego się na boisku, aby wykonał rzut sędziowski. 6. Rzut sędziowski moŝe być skierowany bezpośrednio do bramki Sytuacje prowadzące do rzutu sędziowskiego. 1. Gdy piłka zostanie przypadkowo uszkodzona. 2. Gdy piłka zostanie zablokowana lub leŝy na siatce bramki. W tym przypadku sędziowie powinni odczekać z gwizdkiem, tak aby zawodnicy mieli odpowiednią szansę włączenia piłki do gry. 3. Gdy zostanie uszkodzona (przerwana) banda, a piłka znajdzie się w pobliŝu tego miejsca. 4. Gdy bramka zostanie nieumyślnie przesunięta, a nie moŝe być ustawiona ponownie na swoim miejscu w odpowiednim czasie. Obowiązkiem bramkarza jest ustawić bramkę ponownie na swoim miejscu, gdy tylko sytuacja gry na to pozwala. 5. Gdy zaistnieje powaŝna kontuzja w czasie gry, lub gdy kontuzjowany zawodnik bezpośrednio wpływa na sytuację gry. Sędziowie decydują, co naleŝy uznać za powaŝną kontuzję, ale przy najmniejszym podejrzeniu, Ŝe takowa zaistniała, naleŝy grę niezwłocznie przerwać gwizdkiem. Gdy powaŝna kontuzja zaistnieje podczas przerwy w grze, gra jest wznawiana zgodnie z tym, co spowodowało jej przerwanie na gwizdek sędziego. 6. Gdy w czasie gry powstanie nienaturalna sytuacja. Sędziowie decydują, co naleŝy uwaŝać za nienaturalną sytuację, ale zalicza się tu niepowołane osoby lub przedmioty na boisku, awarię całkowitą lub częściową oświetlenia i przypadkowe uruchomienie sygnału końcowego. Gdy nienaturalna sytuacja powstanie podczas przerwy w grze, gra jest wznawiana zgodnie z tym, co spowodowało jej przerwanie na gwizdek sędziego. 7. Gdy bramka nie zostanie uznana, a nie zostało popełnione wykroczenie karalne rzutem wolnym. 11

12 Zalicza się tu równieŝ sytuację, gdy piłka wpada do bramki bez przejścia z przodu przez linię bramkową i gdy rzut z autu wpada bezpośrednio do bramki, nawet samobójczy. 8. Gdy rzut karny nie przynosi zdobycia bramki. Zalicza się tu równieŝ sytuację, gdy rzut karny zostanie wykonany w niewłaściwy sposób. 9. Gdy opóźniona kara wchodzi w Ŝycie z powodu przejęcia kontroli nad piłką przez druŝynę, która przewiniła. Zalicza się tu równieŝ sytuację, gdy sędziowie oceniają, Ŝe druŝyna, która nie przewiniła opóźnia grę. W związku z wykonaniem kary naleŝy takŝe pokazać odpowiednie znaki przewinienia. JeŜeli opóźniona kara wchodzi w Ŝycie z jakiegoś innego powodu niŝ przejęcie kontroli nad piłką przez druŝynę, która popełniła przewinienie, lub gdy druŝyna, która nie przewiniła nie opóźnia gry, gra jest wznawiana zgodnie z tym, co spowodowało jej przerwanie na gwizdek sędziego. 10. Gdy kara jest zasądzona za przewinienie popełnione lub odkryte podczas gry, ale nie w związku z grą. Zalicza się tu sytuację, gdy ukarany zawodnik wchodzi na boisko przed końcem lub przerwaniem kary. W związku z karą naleŝy pokazać odpowiednie znaki przewinienia. Za "związek z grą" uwaŝa się bezpośrednią walkę o piłkę. JeŜeli karalne przewinienie zostanie popełnione lub odkryte podczas przerwy na gwizdek sędziego. Przy opóźnionej karze, gra jest wznawiana zgodnie z tym, co spowodowało jej przerwanie na gwizdek sędziego. 11. Gdy sędziowie nie mogą ustalić druŝyny do wykonania rzutu z autu lub rzutu wolnego. Zalicza się tu równieŝ sytuację, gdy zawodnicy z obu druŝyn równocześnie popełniają wykroczenie karne rzutem wolnym. 12. Gdy ma miejsce pomyłkowe przerwanie gry na gwizdek sędziego Rzut z autu hit - in ). 1. Rzut z autu zarządza się dla druŝyny, która nie przewiniła, gdy piłka opuści boisko. Przez druŝynę, która popełniła przewinienie rozumie się tę druŝynę, której zawodnik, bądź wyposaŝenie zawodnika dotykało piłki, zanim opuściła boisko. 2. Rzut z autu wykonuje się l,5m od bandy, w miejscu gdzie piłka opuściła boisko, choć nigdy poza domyślnymi przedłuŝeniami linii bramkowych. JeŜeli w ocenie sędziów nie ma to wpływu na sytuację gry, piłka nie musi leŝeć absolutnie nieruchomo lub dokładnie na właściwym miejscu. JeŜeli druŝyna skorzysta z szybkiego wykonania rzutu z autu bliŝej bandy niŝ 1,5 m moŝna na to pozwolić. Rzut z autu poza domyślnymi przedłuŝeniami linii bramkowych naleŝy przenieść do najbliŝszego punktu rzutów sędziowskich. Gdy piłka trafi w sufit lub inny przedmiot znajdujący się nad boiskiem, rzut z autu przenosi się do bandy, równolegle z linią środkową. 3. Zawodnicy niezwłocznie i bez upomnienia ze strony sędziów zajmują pozycję w odległości co najmniej 3 m od piłki, łącznie z kijem. Zawodnik wykonujący rzut z autu nie musi czekać z rozegraniem piłki aŝ przeciwnicy zajmą właściwą pozycję w odległości od piłki i jeŝeli podczas wykonywania rzutu z autu zawodnicy druŝyny przeciwnej w prawidłowy sposób 12

13 starają się przyjąć prawidłową odległość, nie wyciąga się Ŝadnych konsekwencji. 4. Piłka jest rozegrana kijem zawodnika rozgrywającego i jest uderzana, nie zaś ciągnięta lub podnoszona. Bramkarzowi nie wolno wykonywać rzutu z autu, nawet jeŝeli chwilowo jest traktowany jako zawodnik rozgrywający. 5. Zawodnik wykonujący rzut z autu nie moŝe ponownie dotknąć piłki, dopóki nie dotknie ona innego zawodnika lub wyposaŝenia innego zawodnika. 6. Rzut z autu nie moŝe wpaść bezpośrednio do bramki. Zalicza się tu takŝe bramkę samobójczą. Piłka musi dotknąć innego zawodnika zanim wpadnie do bramki. JeŜeli rzut z autu wpada bezpośrednio do bramki, gra jest wznawiana rzutem sędziowskim Sytuacje prowadzące do rzutu z autu. 1. Gdy piłka przejdzie przez bandę Cała piłka znajduje się poza bandą. UwaŜa się, Ŝe piłka jest nadal w grze. gdy odbije się od brzegu bandy i wróci na boisko. 2. Gdy piłka uderzy w sufit lub przedmiot znajdujący się nad boiskiem Rzut wolny. 1. Gdy zostanie popełnione wykroczenie karne rzutem wolnym,naleŝy zarządzić rzut wolny dla druŝyny, która nie przewiniła. JeŜeli w ocenie sędziów, wykroczenie karane rzutem wolnym jest groźne, brutalne, lub daje druŝynie popełniającej wykroczenie wyraźną korzyść, naleŝy takŝe zarządzić karę. W niektórych przypadkach wykroczenie karane rzutem wolnym moŝe prowadzić nawet do rzutu karnego. Przy przewinieniach karnych rzutem wolnym, w najbardziej moŝliwym stopniu naleŝy stosować przywilej korzyści. Przywilej korzyści oznacza, Ŝe jeŝeli druŝyna, która nie przewiniła, nadal kontroluje piłkę, pozwala się jej kontynuować grę, jeŝeli oznacza to większą korzyść niŝ rzut wolny. 2. Rzut wolny jest wykonywany w miejscu, gdzie popełniono wykroczenie, lecz nigdy poza domyślnymi przedłuŝeniami linii bramkowych, ani teŝ bliŝej stref podbramkowych niŝ 3,5 m. JeŜeli w ocenie sędziów nie ma to wpływu na sytuację gry, piłka nie musi leŝeć absolutnie nieruchomo, lub dokładnie na właściwym miejscu. Rzut wolny bliŝej bandy niŝ 1,5 m naleŝy przenieść do tej odległości. Rzut wolny za domyślnymi przedłuŝeniami linii bramkowych przenosi się do najbliŝszego punktu rzutów sędziowskich. Rzut wolny bliŝej stref podbramkowych niŝ 3,5 m naleŝy przenieść do tej odległości według domyślnej linii od środka linii bramkowej przez punkt, w którym popełniono wykroczenie. Broniąca druŝyna w takim przypadku ma zawsze prawo ustawić mur obronny tuŝ przed strefą podbramkową, a jeŝeli druŝyna atakująca przeszkadza temu lub utrudnia, naleŝy zarządzić rzut wolny za powstrzymywanie dla druŝyny broniącej. Atakująca druŝyna jednak nie ma obowiązku czekać, aŝ broniąca druŝyna ustawi mur obronny. 3. Przeciwnicy niezwłocznie i bez ponaglania ze strony sędziów przyjmują pozycję co najmniej 3 m od piłki, łącznie z kijem. 13

14 Zawodnik wykonujący rzut wolny nie musi czekać z rozegraniem piłki, aŝ przeciwnicy przyjmą właściwą pozycję w ustalonej odległości od piłki i jeŝeli podczas wykonywania rzutu wolnego zawodnicy druŝyny przeciwnej w prawidłowy sposób starają się przyjąć ustaloną odległość, nie wyciąga się Ŝadnych konsekwencji. 4. Piłka jest rozegrana kijem zawodnika rozgrywającego i jest uderzona, nie zaś ciągnięta lub podnoszona. Bramkarzowi nie wolno wykonywać rzutów wolnych, nawet jeśli chwilowo jest traktowany jako zawodnik rozgrywający. 5. Zawodnik wykonujący rzut wolny nie moŝe ponownie dotknąć piłki, dopóki nie dotknie ona innego zawodnika lub wyposaŝenia innego zawodnika. 6. Rzut wolny nie moŝe wpaść bezpośrednio do bramki Wykroczenie prowadzące do rzutu wolnego. 1. Gdy zawodnik uderza, podnosi lub kopie kij przeciwnika ( ,903,912). JeŜeli w ocenie sędziów zawodnik rozgrywa piłkę i przez to trafia w kij przeciwnika, nie wyciąga się konsekwencji. 2. Gdy zawodnik rozgrywający w walce o piłkę za pomocą kija uderza stopy lub nogi przeciwnika (901). 3. Gdy zawodnik rozgrywający przed lub po uderzeniu piłki unosi łopatkę kija ponad wysokość bioder(904). Zalicza się tu równieŝ strzał pozorowany, Wysokie zamachnięcie do przodu jest jednak dozwolone jeŝeli nie ma w pobliŝu Ŝadnego innego zawodnika i sędziowie oceniają, Ŝe nie przeszkadza to przeciwnikom. Przez wysokość bioder rozumie się ten poziom, na którym znajdują się biodra zawodnika, gdy stoi wyprostowany. 4. Gdy jeden z zawodników rozgrywających prowadzi kij ponad głową przeciwnika (904). 5. Gdy jeden z zawodników rozgrywających jakąś częścią kija lub stopą zagra lub próbuje zagrać piłkę powyŝej wysokości kolan (904,913, kostka naleŝy do stopy). Zatrzymanie piłki biodrem uwaŝane jest za zagranie piłki powyŝej wysokości kolan, o ile zawodnik nie ma obydwu stóp na podłodze lub nie biegnie normalnie. Za wysokość kolan uwaŝa się ten poziom, na którym znajdują się kolana zawodnika, gdy stoi on wyprostowany. 6. Gdy zawodnik rozgrywający włoŝy kij, stopę lub kolano między nogi lub stopy przeciwnika (905). 7. Gdy zawodnik w walce o piłkę w jakiś inny sposób niŝ ramię w ramię naciska na przeciwnika (907). 8. Gdy zawodnik w walce o piłkę lub podczas próby zajęcia lepszej pozycji wpada tyłem na przeciwnika (908). 9. Gdy zawodnik rozgrywający stopą lub stopami zagra piłkę dwukrotnie,a w międzyczasie piłka nie dotknie kija zawodnika, innego zawodnika lub wyposaŝenia innego zawodnika (912). Dotyczy to tylko przypadku, gdy w ocenie sędziów piłka dwukrotnie została umyślnie zagrana stopą lub stopami zawodnika. 10. Gdy zawodnik podaje stopą do zawodnika rozgrywającego tej samej druŝyny (912). Dotyczy to tylko wypadku, gdy w ocenie sędziów podanie stopą było umyślne. Dopuszczalne jest przyjęcie podania stopą od zawodnika rozgrywającego tej samej druŝyny, jeŝeli przeciwnik nie wykorzysta moŝliwości przejęcia piłki, chociaŝ miał okazję. 14

15 11. Gdy zawodnik rozgrywający znajduje się w strefie podbramkowej (914). Zawodnik rozgrywający moŝe jednak przejść przez strefę podbramkową, jeŝeli w ocenie sędziów nie ma to wpływu na grę i nie ogranicza to lub utrudnia czynności bramkarza. JeŜeli zawodnik rozgrywający druŝyny broniącej przy rzucie wolnym dla druŝyny przeciwnej znajduje się w strefie podbramkowej, w bramce, lub gdy bramka została przesunięta, w polu stanowiącym normalne połoŝenie bramki, naleŝy zawsze zarządzić rzut karny. UwaŜa się, Ŝe zawodnik rozgrywający znajduje się w strefie podbramkowej, gdy jakąkolwiek częścią ciała dotyka podłogi w strefie podbramkowej. Zawodnik rozgrywający, którego kij jedynie znajduje się w strefie podbramkowej, nie jest uwaŝany za znajdującego się w strefie podbramkowej. Linie naleŝą do strefy podbramkowej. 12. Gdy zawodnik rozgrywający rozmyślnie przesuwa bramkę przeciwnika (914). 13. Gdy zawodnik rozgrywający pasywnie utrudnia wybicie piłki przez bramkarza (915). Dotyczy to jedynie zawodnika rozgrywającego będącego bliŝej bramkarza niŝ 3 m licząc od miejsca, z którego bramkarz rozpoczyna swoje wybicie. Przez pasywność rozumie się zaniechanie poruszania się lub przyjęcia niewłaściwej odległości. 14. Gdy zawodnik rozgrywający podskakuje na boisku i zatrzymuje piłkę (916). Obydwie stopy całkowicie odrywają się od podłogi. Normalnego biegania nie uwaŝa się za podskoki. Skok ponad piłką przy strzale lub podaniu jest dozwolony, o ile skaczący zawodnik nie dotyka piłki. 15. Gdy zawodnik znajduje się poza boiskiem i stamtąd zagrywa piłkę (brak znaku przewinienia). W tym wypadku przez zawodnika poza boiskiem rozumie się sytuację, w której jedna lub obie stopy zawodnika znajdują się poza bandą. Gdy zawodnik w związku ze zmianą zagrywa piłkę mając jedną lub obie stopy poza bandą, uwaŝa się to za niewłaściwą zmianę. JeŜeli zawodnik znajdujący się we własnej strefie wymiany i nie będący w trakcie zmiany zagra piłkę, traktuje się to jako błąd. 16. Gdy bramkarz przy wybiciu całkowicie opuści swoje pole bramkowe (917). W tym przypadku bramkarz nie jest traktowany jako zawodnik rozgrywający. UwaŜa się, Ŝe bramkarz całkowicie opuścił pole bramkowe, gdy Ŝadna z części jego ciała nie dotyka podłogi w polu bramkowym. Wybicie uwaŝa się za wykonane, gdy bramkarz wybija piłkę i jeŝeli po tym opuszcza on pole bramkowe, nie wyciąga się Ŝadnych konsekwencji. Linie naleŝą do pola bramkowego. 17. Gdy bramkarz rzuca lub kopie piłkę ponad linią środkową (917). Stosuje się to jedynie, gdy piłka nie dotyka podłogi, bandy, innego zawodnika lub jego wyposaŝenia zanim przejdzie przez linię środkową. Cała piłka powinna przejść przez linię środkową. NaleŜy stosować przywilej korzyści. 18. Gdy rzut z autu lub rzut wolny zostaną wykonane w niewłaściwy sposób (918). Zalicza się tu jedynie fakt, gdy rzut wolny przeciąga się nazbyt długo lub gdy piłka jest ciągnięta lub podnoszona. JeŜeli sędziowie oceniają, Ŝe rzut z autu lub rzut wolny przeciągają się w czasie, naleŝy za to upomnieć zawodnika, zanim wyciągnie się konsekwencje. 15

16 JeŜeli rzut z autu lub rzut wolny wykonywany jest ze złego miejsca lub przy toczącej się piłce, naleŝy go powtórzyć. JeŜeli sędziowie oceniają, Ŝe nie ma to wpływu na sytuację gry, piłka nie musi leŝeć absolutnie bez ruchu lub dokładnie na właściwym miejscu. JeŜeli rzut z autu wpada bezpośrednio do bramki, nawet samobójczy, grę wznawia się rzutem sędziowskim. 19. Gdy bramkarz kontroluje piłkę dłuŝej niŝ 3 sekundy (924). JeŜeli bramkarz kładzie piłkę i ponownie ją podnosi, nie będąc atakowany, naleŝy ocenić, Ŝe bramkarz kontroluje piłkę przez cały czas. 20. Gdy bramkarz po raz drugi przyjmuje podanie od zawodnika tej samej druŝyny, a piłka w międzyczasie nie przechodzi przez linię środkową lub nie jest kontrolowana przez druŝynę przeciwną (924). Dotyczy to tylko sytuacji, gdy sędziowie oceniają, Ŝe podanie było rozmyślne. Cała piłka powinna przejść przez linię środkową. Bramkarz moŝe nawet po raz drugi przejąć podanie od zawodnika tej samej druŝyny, jeŝeli w międzyczasie gra jest przerwana na gwizdek sędziego, lub gdy bramkarz całkowicie opuści swoje pole bramkowe i chwilowo jest traktowany jako zawodnik rozgrywający, gdy przyjmuje podanie. Bramkarz moŝe po całkowitym opuszczeniu swojego pola bramkowego i zatrzymaniu piłki, powrócić do swojego pola bramkowego i tam przyjąć piłkę, czego nie traktuje się jako podanie do bramkarza. 21. Gdy zasądza się karę za przewinienie w związku z grą (opisane znaki przewinienia). Za "związek z grą" uwaŝa się bezpośrednią walkę o piłkę. Przy opóźnionej karze grę wznawia się zgodnie z tym, co spowodowało jej przerwanie na gwizdek sędziego. 22. Gdy bramka nie zostanie uznana z powodu przewinienia karnego rzutem wolnym (opisane znaki przewinienia) Rzuty karne 1. Rzut karny przyznaje się druŝynie, która nie zawiniła, gdy popełniono wykroczenie karane rzutem karnym. JeŜeli rzut karny jest przyznany podczas opóźnionej kary, lub spowodowany jest przewinieniem obłoŝonym karą, naleŝy równieŝ zastosować reguły dotyczące kar w związku z rzutem karnym. 2. Rzut karny wykonywany jest z punktu środkowego. 3. Wszyscy zawodnicy poza bramkarzem druŝyny, która popełniła przewinienie i zawodnikiem, który wykonuje rzut karny, znajdują się we własnych strefach wymiany podczas całego rzutu karnego. Bramkarz znajduje się na linii bramkowej na początku rzutu karnego. Bramkarza nie wolno zastąpić zawodnikiem rozgrywającym. JeŜeli bramkarz podczas rzutu karnego popełni wykroczenie, przyznaje się nowy rzut karny i stosowną do wykroczenia karę. JeŜeli inny zawodnik druŝyny, która popełniła wykroczenie, podczas rzutu karnego popełni wykroczenie podczas rzutu karnego, przyznaje się nowy rzut karny, a przewinienie traktuje się jako błąd. 4. Piłka moŝe być zagrana nieograniczoną ilość razy kijem zawodnika wykonującego rzut karny, lecz przez cały czas musi poruszać się do przodu podczas całego rzutu karnego. Zawodnik wykonujący rzut karny nie moŝe podczas wykonywania tego rzutu dotykać piłki ponownie, po tym jak piłka dotknęła bramkarza. Bramkarzowi nie wolno wykonywać rzutu karnego. 16

17 Czas gry zatrzymuje się podczas całego rzutu karnego. Przez kierunek do przodu rozumie się, Ŝe piłka przez cały czas oddala się od linii środkowej. JeŜeli piłka trafia w jeden lub oba słupki lub poprzeczkę a potem bramkarza i wpada do bramki, bramkę mimo to się uznaje. 5. Rzut karny moŝe bezpośrednio wpaść do bramki Opóźniony rzut karny 1. Opóźniony rzut karny stosuje się, gdy druŝyna, która nie popełniła przewinienia, po przewinieniu karnym rzutem karnym, nadal kontroluje piłkę i nadal istnieje sytuacja bramkowa. JeŜeli opóźniony rzut karny zostanie przyznany podczas opóźnionej kary, lub jest spowodowany przewinieniem obłoŝonym karą, stosuje się równieŝ zasady dotyczące kar w związku z rzutem karnym. Opóźniony rzut karny moŝe być spowodowany przewinieniem obłoŝonym karą jedynie, jeŝeli przewinienie prowadzi do 2 minutowej kary druŝyny i nie jest w trakcie opóźnionej kary. Opóźniony rzut karny moŝe być wykonany w trakcie juŝ trwającej opóźnionej kary, jeŝeli przewinienie, które powoduje opóźniony rzut karny, nie prowadzi do kary. 2. Opóźniony rzut karny oznacza, Ŝe druŝyna, która nie przewiniła, ma moŝliwość kontynuowania ofensywy, aŝ do zakończenia tej sytuacji bramkowej. Opóźniony rzut karny jest równieŝ realizowany przy końcu tercji lub meczu, JeŜeli druŝyna, która nie przewiniła, we właściwy sposób zdobędzie bramkę podczas opóźnionego rzutu karnego, bramkę uznaje się i nie realizuje się opóźnionego rzutu karnego, 510. Przewinienia prowadzące do rzutu karnego 1. Gdy jest sytuacja bramkowa, a druŝyna broniąca przeszkadza dopuszczając się przewinienia obłoŝonego rzutem wolnym lub karą (opisane znaki przewinienia). Sędziowie decydują, co uznaje się za sytuację bramkową, przez co przewinienie w polu bramkowym nie prowadzi automatycznie do rzutu karnego. NaleŜy jednak zawsze zasądzić rzut karny, gdy zawodnik druŝyny broniącej podczas sytuacji bramkowej rozmyślnie przesuwa bramkę, lub gdy zawodnik rozgrywający druŝyny broniącej przy rzucie wolnym dla druŝyny przeciwnej znajduje się w strefie podbramkowej, w bramce, lub jeŝeli bramka została przesunięta - w polu, które normalnie stanowi połoŝenie bramki. 2. Gdy druŝyna broniąca przeszkadza powstaniu sytuacji bramkowej poprzez dopuszczenie się przewinienia obłoŝonego rzutem wolnym lub karą (opisane znaki przewinienia). 6. KARY 601. Ogólne postanowienia dotyczące kar. 1. Gdy nastąpi przewinienie obłoŝone karą, naleŝy nałoŝyć karę na winnego zawodnika. Przewinienie, zaleŝnie od tego jak powaŝnie się je ocenia, moŝe prowadzić do róŝnego rodzaju kar. Sędziowie najpierw pokazują znak kary, a potem ewentualnie znak przewinienia. Wszystkie zrealizowane kary notuje się w protokóle meczu z czasem, numerem zawodnika, typem kary i powodem. JeŜeli sędziowie nie mogą wskazać winnego zawodnika, lub gdy przewinienie popełnia trener, kapitan druŝyny wskazuje nie karanego wcześniej zawodnika rozgrywającego, który odsiedzi karę. 17

18 JeŜeli kapitan druŝyny odmawia wykonania tego, wówczas on odsiaduje karę osobiście. JeŜeli kara jest spowodowana przewinieniem w związku z grą, gra jest wznawiana rzutem wolnym dla druŝyny, która nie przewiniła, JeŜeli kara jest spowodowana przewinieniem, które ma miejsce lub zostaje odkryte podczas gry, ale nie w związku z grą, grę wznawia się rzutem sędziowskim. JeŜeli kara jest spowodowana przewinieniem, które ma miejsce, lub zostaje odkryte podczas przerwy w grze, grę wznawia się zgodnie z tym, co spowodowało jej przerwanie na gwizdek sędziego, Ukarany kapitan druŝyny, podczas kary, nie ma prawa rozmawiać z sędziami, o ile nie zostanie o to poproszony, a druŝyna w tym czasie nie ma Ŝadnej innej moŝliwości komunikowania się z sędziami. 2. Ukarany zawodnik przez cały czas trwania kary znajduje się na ławce kar Nie stosuje się tego, gdy bramkarz otrzyma karę druŝynową 2 minutową. Kary przerywa się z końcem meczu, lecz nie zakończone w zwykłym czasie gry, są kontynuowane podczas ewentualnego przedłuŝenia. Ukarany zawodnik znajduje się po tej samej strome od linii środkowej, co druŝyna, o ile sekretariat i ławki kar nie zostały w wyniku otrzymanego zezwolenia umieszczone po tej samej stronie boiska, co strefy wymiany. Ukarany zawodnik moŝe opuścić ławkę kar podczas przerwy między tercjami, lecz musi być na miejscu, gdy gra ma być wznowiona. Ukarany zawodnik nie moŝe uczestniczyć w przerwie na Ŝądanie ( Time - out ). Zawodnik rozgrywający, którego kara wygasa, natychmiast opuszcza ławkę kar, o ile ilość kar w druŝynie tego nie uniemoŝliwia, lub kara wygasająca jest karą osobistą. Bramkarz, którego kara wygasa, nie opuszcza ławki kar, zanim gra nie zostanie przerwana na gwizdek sędziego. 3. Czas kary jest mierzony zgodnie z czasem gry Kara druŝynowa 1. Zawodnik, który otrzymał karę druŝynową nie moŝe być zastąpiony na boisku podczas kary. 2. Jedynie jedna kara druŝynowa na zawodnika i dwie kary druŝynowe na druŝynę mogą być mierzone równocześnie. Wszystkie kary druŝynowe są mierzone w tej kolejności, w jakiej są nałoŝone. Zawodnik, którego kara druŝynowa nie moŝe być mierzona, znajduje się na ławce kar, aŝ do wykonania kary. JeŜeli więcej niŝ jeden zawodnik z tej samej druŝyny otrzymuje karę w tym samym punkcie czasu, kapitan druŝyny decyduje, w jakiej kolejności kary druŝynowe mają być mierzone, lecz krótsza kara druŝynowa w tym przypadku zawsze jest mierzona przed dłuŝszą, a jeŝeli druŝyna podczas opóźnionej kary otrzyma dalszą karę, naleŝy uwaŝać, Ŝe kara opóźniona została nałoŝona jako pierwsza. 3. DruŜyna, która ma więcej niŝ dwóch zawodników wykonujących karę druŝynową, ma prawo grać z czterema zawodnikami na boisku. DruŜyna gra z czterema zawodnikami na boisku aŝ do czasu, gdy tylko ma jedną karę druŝynową, która jest mierzona. Zawodnik, którego kara druŝynowa wygasa wcześniej, nie moŝe opuścić ławki kar dopóki gra nie zostanie przerwana na gwizdek sędziego, lub jeśli nastąpi to wcześniej, pozostałe kary druŝynowe wygasają, tak, Ŝe druŝyna ma mierzoną tylko jedną karę druŝynową. JeŜeli kilka kar druŝynowych dla druŝyny wygasa, gdy gra się toczy, zawodnicy opuszczają ławkę kar w kolejności wygasania kar druŝynowych, lecz zasady dotyczące liczby zawodników, których druŝyna moŝe 18

19 mieć na boisku, muszą być cały czas przestrzegane. Sędziowie we współpracy z sekretariatem ułatwiają zawodnikowi, którego czas kary wygasa podczas gry, aby opuścił ławkę kar, gdy gra jest przerwana na gwizdek sędziego. 4. JeŜeli zawodnik, który otrzymał karę druŝynową, popełnia dalsze przewinienia obłoŝone karą, wszystkie kary druŝynowe zawodnika są realizowane w ciągu. Stosuje się to niezaleŝnie od tego, czy pierwsza kara druŝynowa juŝ zaczęła być mierzona czy nie. JeŜeli kara druŝynowa juŝ zaczęła być mierzona, gdy zawodnik otrzymuje drugą karę, pomiar pierwszej kary druŝynowej jest niezaleŝny i jest kontynuowany od tego punktu w czasie, gdy realizowana jest druga kara. Przez "w jednym ciągu" rozumie się, Ŝe gdy tylko jedna z kar druŝynowych zawodnika wygasa lub jest przerwana, następna zaczyna być mierzona i jeśli druŝyna nie ma jednej lub więcej kar druŝynowych, których jeszcze nie rozpoczęto. mierzyć, a które nałoŝono między obiema karami pierwszego zawodnika. Zawodnik moŝe otrzymać nieograniczoną liczbę kar, lecz w razie potrzeby stosuje się przepisy dotyczące powtarzających się przewinień. JeŜeli zawodnik otrzyma karę osobistą, wszystkie jego kary druŝynowe muszą wygasnąć, lub zostać przerwane, zanim rozpocznie się mierzenie kary osobistej. JeŜeli zawodnik, który odbywa karę osobistą, otrzyma karę druŝynową, tylko ta kara druŝynowa moŝe być mierzona, reszta kary osobistej zostaje przesunięta aŝ l do czasu wygaśnięcia lub przerwania kary druŝynowej, a kapitan druŝyny wyznacza jeszcze nie karanego zawodnika, który siedzi na ławce kar, aby wrócić do gry, gdy wygaśnie kara druŝynowa. JeŜeli ukarany zawodnik otrzymuje karę meczową, stosuje się równieŝ reguły dotyczące kar meczowych minutowa kara druŝynowa 1. JeŜeli druŝyna przeciwna zdobędzie bramkę podczas 2 minutowej kary druŝyny, która zaczęła być mierzona, karę przerywa się o ile druŝyna przeciwna nie ma niedoboru stanu zawodników, lub druŝyny grają z tą samą liczbą zawodników na boisku. 2 minutowa kara nie jest przerwana, jeŝeli bramka jest zdobyta podczas opóźnionej kary, lub w wyniku rzutu karnego podyktowanego w następstwie kary. JeŜeli 2 minutowa kara druŝynowa jest nałoŝona w związku z rzutem karnym lub opóźnionym rzutem, stosuje się równieŝ przepisy dotyczące kar w związku z rzutami karnymi. 2. JeŜeli druŝyna ma więcej niŝ jedną 2 minutową karę druŝynową, przerywa sieje w kolejności, w jakiej zostały nałoŝone, z wyjątkiem kar podwójnych. Kar podwójnych nigdy się nie przerywa. Przez karę podwójną rozumie się jedynie taką sytuację, gdy zawodnik z kaŝdej druŝyny otrzyma 2 minutową karę druŝynową kaŝdy i obydwie kary są realizowane i zaczynają być mierzone równocześnie. Kara podwójna nie moŝe powstać, gdy jedna z druŝyn ma juŝ więcej niŝ jedną karę druŝynową, które są mierzone. 3. JeŜeli bramkarz otrzyma 2 minutową karę druŝynową, kapitan druŝyny wyznacza wcześniej nie karanego zawodnika, który odbędzie karę Opóźniona kara. l. Opóźnioną karę stosuje się, gdy druŝyna, która nie przewiniła, po przewinieniu prowadzącym do 2 minutowej kary druŝynowej nadal kontroluje piłkę. Jedynie jedna kara moŝe być opóźniona. 19

20 Opóźnioną karę moŝna równieŝ stosować w związku z opóźnionym rzutem karnym i przy przewinieniach dotyczących zachowania odległości przy rzutach wolnych lub rzutach z autu. JeŜeli zostaje popełnione kolejne przewinienie obłoŝone karą podczas opóźnionej kary, grę przerywa się na gwizdek sędziego i realizuje się obydwie kary. JeŜeli opóźniona kara jest nałoŝona w związku z rzutem karnym, lub opóźnionym rzutem karnym, stosuje się równieŝ przepisy dotyczące kar w związku z rzutami karnymi. 2. Opóźniona kara oznacza, Ŝe druŝyna, która nie przewiniła, ma moŝliwość kontynuowania ofensywy dopóki druŝyna, która popełniła przewinienie, nie przejmie kontroli nad piłką, lub do następnego przerwania gry na gwizdek sędziego. Opóźnioną karę realizuje się równieŝ przy końcu tercji lub meczu. JeŜeli opóźniona kara jest realizowana z tego powodu, Ŝe druŝyna, która popełniła przewinienie, kontroluje piłkę, grę wznawia się rzutem sędziowskim. DruŜyna, która nie przewiniła, musi podczas opóźnionej kary próbować grać ofensywnie. JeŜeli sędziowie oceniają, Ŝe druŝyna jedynie gra na czas, zwraca się na to uwagę zawodnikom. JeŜeli druŝyna mimo to nie próbuje grać ofensywnie, grę przerywa się na gwizdek sędziego, realizuje się opóźnioną karę i grę wznawia się rzutem sędziowskim. JeŜeli opóźniona kara wchodzi w Ŝycie z innego powodu, niŝ ten, gdy druŝyna, która popełniła przewinienie, kontroluje piłkę, lub gdy druŝyna, która nie przewiniła, opóźnia grę, gra jest wznawiana zgodnie z tym, co spowodowało jej przerwanie na gwizdek sędziego. JeŜeli druŝyna, która nie przewiniła, w prawidłowy sposób zdobędzie bramkę podczas opóźnionej kary, bramkę uznaje się, a opóźnionej kary nie realizuje się, lecz nie ma to wpływu na Ŝadne inne kary. JeŜeli druŝyna, która popełniła przewinienie, podczas opóźnionej kary zdobędzie bramkę, bramki nie uznaje się i gra jest wznawiana rzutem sędziowskim, lecz gdy druŝyna, która nie przewiniła, strzeli bramkę samobójczą, bramkę uznaje się Przewinienia prowadzące do 2 minutowej kary druŝynowej. 1. Gdy zawodnik bez szans dojścia do piłki, lub dla zdobycia znaczącej przewagi uderza, blokuje, unosi lub kopie kij przeciwnika (901,902,903,912). 2. Gdy zawodnik rozgrywający jakąś częścią kija lub stopą gra lub usiłuje zagrać piłkę powyŝej wysokości kolan i przez to osiąga znaczącą przewagę (904,913). Kostka naleŝy do stopy. Gra lub próba gry piłką powyŝej bioder prowadzi zawsze do kary. Przez wysokość kolan rozumie się poziom, na którym znajdują się kolana zawodnika, gdy stoi wyprostowany, a przez wysokość bioder rozumie się poziom, na którym znajdują się biodra zawodnika, gdy stoi wyprostowany. 3. Gdy zawodnik jest winny niebezpiecznej gry kijem (904). Zalicza się tu jedynie niekontrolowane wymachy w tył lub przód i prowadzenie kija nad głową przeciwnika, jeŝeli jest to oceniane jako niebezpieczne lub przeszkadzające przeciwnikowi. 4. Gdy zawodnik w nieprawidłowy sposób przyciska przeciwnika do bandy lub bramki (907). 5. Gdy zawodnik w walce o piłkę przewraca lub brutalnie gra ciałem na przeciwnika (909). 6. Gdy zawodnik przytrzymuje przeciwnika lub jego wyposaŝenie (910). 7. Gdy zawodnik przeszkadza przeciwnikowi, który nie ma piłki (911). 20