Gry izabawy ruchowe w nauczaniu unihokeja

Transkrypt

1 Literka.pl Gry izabawy ruchowe w nauczaniu unihokeja Data dodania: :02:47 Proste zasady gry w unihokeja i możliwość uprawiania tej dyscypliny w każdych warunkach i przez wszystkich bez względu na umiejętności sprawia, że coraz więcej nauczycieli w szkołach podstawowych wprowadza unihokej do swoich programów wychowania fizycznego na zajęciach lekcyjnych i pozalekcyjnych. WSTĘP Proste zasady gry w unihokeja i możliwość uprawiania tej dyscypliny w każdych warunkach i przez wszystkich bez względu na umiejętności sprawia, że coraz więcej nauczycieli w szkołach podstawowych wprowadza unihokej do swoich programów wychowania fizycznego na zajęciach lekcyjnych i pozalekcyjnych. Jest to gra bezpieczna, wyzwalająca wiele emocji i dająca graczom dużo przyjemności. Jej uniwersalność wyraża się w możliwościach dokonywania zmian dotyczących zasad gry, tak, aby były odpowiednie nie tylko do umiejętności i możliwości grających, ale także do warunków lokalowych w szkole. Sprzęt unihokeja można wykorzystać do prowadzenia atrakcyjnych zabaw i gier ruchowych, ćwiczeń gimnastycznych oraz w zaspokojeniu innych potrzeb ruchowych dzieci na lekcjach wychowania fizycznego w klasach młodszych. Już w szkole podstawowej na zajęciach pozalekcyjnych unihokej można potraktować jako dyscypliny sportowe lub grę uzupełniającą w indywidualnych lub zespołowych sportach. Unihokej spełnia wymagania, jakie powinno się stawiać sportom dla najmłodszych. Jest sportem zabawą, nacechowaną dużą dynamiką, Walorami wychowawczymi zaspokaja potrzebę aktywności ruchowej i walki sportowej oraz daje satysfakcję z gry jej uczestnikom poprzez możliwość zdobywania punktów przez wszystkich grających. Systematyczne uprawianie unihokeja wzmacnia organizm dziecka wpływa na poprawę ogólnego rozwoju fizycznego, rozwija motorykę oraz pozwala opanować specjalne umiejętności i nawyki ruchowe. Istotną cechą tej gry jest szybkość działania swoboda operowania piłeczką, konieczność podejmowania własnych decyzji. Jest to gra, której zasady dostosowujemy do potrzeb i umiejętności grających. I CHARAKTERYSTYKA DYSCYPLINY, RYS HISTORYCZNY, UPROSZCZONE PRZEPISY GRY Unihokej to jedna z najmłodszych dyscyplin sportowych, a jej zasady są bardzo proste. Nazwa tej dyscypliny jest skrótem od uniwersalnego hokeja. Jest to gra zespołowa, w której uczestniczą bezpośrednio dwie drużyny składające się z 5 lub 4 osób (liczba zawodników zależy od wielkości boiska). Celem gry jest zdobycie jak największej ilości. Grę prowadzi się przy użyciu specjalnej konstrukcji kijów z tworzywa sztucznego oraz lekkiej perforowanej plastikowej piłeczki. Wielkość bramek metalowych składanych lub stałych również zależna jest od wielkości boiska. Boisko to prostokąt, w którym wyznaczona jest linia środkowa, pola bramkowe, punkty rzutów karnych i sędziowskich. W czasie gry należy przestrzegać podstawowych zasad: nie wolno grać kijem uniesionym powyżej kolan, nie wolno też grać głową, nogą oraz przebywać i bronić w polu bramkowym. Mecze sędziowane są przez dwóch równorzędnych sędziów. Jest to

2 dyscyplina o charakterze rywalizacji bezpośredniej z ograniczonym prawem kontaktu fizycznego z przeciwnikiem. Wykorzystanie przewagi, wynikającej z warunków fizycznych zawodnika, ograniczone jest przepisami gry. Zawodnik uczestniczący w grze może być zmieniany wielokrotnie w różnych jej momentach, zawsze jednak z określonego miejsca zmian. Ze względu na charakter pracy mięśniowej oraz czynności ruchowych wykonywanych przez zawodników unihokej jest grą niezwykle dynamiczną, pod względem rozwoju cech motorycznych zaliczyć go można do dyscyplin o charakterze szybkościowo wytrzymałościowym. Unihokej, jak i inne gry drużynowe, wymaga od zawodników przede wszystkim umiejętności działań zespołowych a niezbędnym warunkiem do zwycięstwa jest współpraca poszczególnych jednostek, formacji i całego zespołu. Gra kształtuje zdyscyplinowanie, umiejętność opanowania przeżyć i stanów emocjonalnych, rozwija inwencję zawodnika oraz możliwość improwizacji. Uczy również szlachetnej i nieustępliwej walki, podejmowania szybkich decyzji i odpowiedzialności. Początkowo unihokej był tylko grą rekreacyjną, rodzinną, stanowił uzupełnienie zajęć innych dyscyplin, obecnie podbija świat, wchodzi na duże areny sportowe. Rozwija się niezwykle dynamicznie i ma coraz więcej zwolenników na całym świecie. Ta atrakcyjna i widowiskowa gra stanowi również znakomite uzupełnienie specjalistycznych treningów innych dyscyplin sporu. Można ją także uprawiać w szkole w ramach zajęć z wychowania fizycznego. Podstawową zaletą unihokeja jest to, że mogą w niego grać wszyscy, także osoby o mniejszej sprawności fizycznej, a nawet niepełnosprawni. Wymaga to jednak odpowiednich modyfikacji. Gra jest bezpieczna, wyzwala wiele emocji i daje grającym dużo przyjemności. UPROSZCZONE PRZEPISY GRY WARUNKI GRY Unihokej rozgrywany jest w formie meczu między dwoma drużynami i polega na zdobyciu większej liczby bramek niż drużyna przeciwna. Gra powinna być prowadzona w sali o otwartej i równej nawierzchni, na boisku określonym przez niniejsze przepisy POLSKIEJ FEDERACJI UNIHOKEJA FLOORBALL. 1. SPRZĘT I BOISKO 1.1 Kije Kij wykonany jest z plastiku, zakończony korkiem. Dolna część kija (łopatka, blenda) nie może posiadać żadnych umocnień, powinna być w takim stanie technicznym, aby nie zagrażała bezpieczeństwu zawodników. Dla dzieci zalecana jest gra kijem o prostej łopatce. 1.2 Bramki Wymiary bramek: 45 x 60 cm, 60 x 90 cm, 105 x 140 cm. 1.3 Piłka Biła plastikowa o średnicy 72 mm (kształcie kuli) posiada 26 otworków o średnicy 10 mm. Jej ciężar nie może przekroczyć 23 g. Musi posiadać atest Międzynarodowej Federacji Unihokeja 1.4 Boisko Powinno mieć wymiary 40 x 20 m i być ograniczone bandą o wysokości 50 cm z

3 zaokrąglonymi narożnikami. Najmniejsze dozwolone wymiary wynoszą 16 x 8 m (dla trzech zawodników) największe 44 x 22 m. Oznakowanie boiska powinno wykonane być liniami o szerokości 4 5 cm w dobrze widocznym kolorze. Pole bramkowe wyznacza prostokąt 3 x 1,5 m i oddalone jest od linii końcowej w odległości 1,5 m. 1.5 Strefa wymiany Jest to miejsce, gdzie można dokonywać zmiany zawodników i gdzie znajdują się ławki drużyn. Zaznacza się ją na bandzie, na dłuższych bokach boiska w odległości 5m od linii środkowej boiska. Długość strefy wymiany powinna wynosić 10 m. 2. ZAWODNICY 2.1 Skład zespołu W meczu biorą udział dwie drużyny, każda składa się z 5, 4 lub 3 zawodników (w zależności od wielkości boiska) i 2 4 zawodników rezerwowych. Drużyny mogą być jednorodne lub mieszane. W drużynie mieszanej 5 osobowych występuje 3 chłopców i 2 dziewczynki. 2.2 Ubiór zawodników Każda drużyna posiada strój sportowy (koszulka, spodenki, obuwie sportowe). Koszulki są numerowane, cyfry na plecach powinny mieć minimum 200 mm, a na piersiach 70 mm. Można używać wszystkich numerów do 99 włącznie. Buty powinny być typu sportowego i przeznaczone do użytku na sali. 2.3 Wymiana zawodników Wymiany zawodników można dokonywać w dowolnej chwili i nieograniczoną liczbę razy podczas meczu. Wszystkie wymiany muszą się odbywać we właściwej strefie wymiany. Zawodnik opuszczający boisko powinien przekraczać bandę, zanim jego zmiennik wejdzie na boisko. 2.4 Szczególne postanowienia dotyczące kapitanów drużyn Każda drużyna ma jednego kapitana, którego zaznacza się w protokole meczu. Zmiany kapitana można dokonać jedynie w przypadku kontuzji, choroby lub kary meczowej. Jedynie kapitanowie mają prawo w trakcie meczu zwracać się do sędziów. 3 SĘDZIOWIE Mecz jest prowadzony przez dwóch sędziów równouprawnionych Sędziowie używają określonych przepisami sygnałów i znaków. Mają prawo przerwać mecz, jeżeli zaistnieje ryzyko, że nie może być doprowadzony do końca w ramach określonych przepisami gry. 3.1 Skład sędziowski Boisko dwóch sędziów prowadzących. Stolik sędzia protokolant sędzia mierzący czas. Prawa i obowiązki sędziów prowadzących wynikają z przepisów gry i rozpoczynają się z chwilą wejścia na boisko. Uprawnienia sędziów do karania rozciągają się również na przewinienia zaistniałe podczas chwilowej przerwy w grze. 3.2 Stroje sędziów Sędziowie mają szare koszulki, czarne spodenki i czarne podkolanówki. 4 CZAS GRY

4 W rozgrywkach szkolnych czas gry może wynosić od 2 x 5 minut do 3 x 20 minut gry z przerwą, która zależy od czasu gry i może wynosić od 1 do 10 minut. Czas gry ustala organizator i podaje wcześniej informacje zainteresowanym zespołom. W zależności od czasu gry ostatnia minuta (3 minuty) meczu, zatrzymywana jest na każdy gwizdek sędziego. 5 STAŁE SYTUACJE 5.1 Rzut sędziowski Rzut sędziowski wykonują zawodnicy (po jednym z przeciwnych drużyn). Stojący naprzeciwko siebie, prostopadle do krótszego boku, twarzą w kierunku bramki przeciwnika, stopy mają być ustawione prostopadle do linii środkowej i równolegle do siebie, kije trzymane normalnym chwytem do gry, a obie dłonie pod linią uchwytu, łopatki kijów ustawione są pod kątem prostym do linii środkowej po dwóch stronach piłki (nie dotykając jej), zawodnicy nie mogą mieć kontaktu ze sobą przed wykonaniem rzutu sędziowskiego. Rzut sędziowski wykonuje się: na początku tercji i przy uznanej bramce rzut sędziowski: a. wykonywany jest z punktu środkowego (przy rzucie sędziowskim z punktu środkowego, każda drużyna znajduje się na swojej połowie boiska); 2. gdy żadnej z drużyn po przeprowadzeniu gry na gwizdek sędziego nie można przyznać rzutu z atu, rzutu wolnego lub rzutu karnego; 3. z najbliższego punktu rzutu sędziowskiego, przy którym znajdowała się piłka w momencie przerwania gry na gwizdek sędziego; 4. rzut sędziowski może być skierowany bezpośrednio do bramki. 5.2 Rzuty z autu a. gdy piłka zostanie przypadkowo uszkodzona; 2. gdy piłka zostanie zablokowana lub leży na siatce bramki; 3. gdy zostanie uszkodzona banda, a piłka znajduje się w pobliżu miejsca uszkodzenia; 4. gdy bramka zostanie nieumyślnie przesunięta; 5. gdy zaistnieje poważna kontuzja w czasie gry lub gdy kontuzjowany zawodnik bezpośrednio wpływa na sytuację gry; 6. gdy w czasie gry powstanie nienaturalna sytuacja; 7. gdy bramka nie zostanie uznana, a nie zostało popełnione wykroczenie karne rzutem wolnym; 8. gdy rzut karny nie przynosi zdobycia bramki; 9. gdy sędziowie nie mogą ustalić drużyny do wykonania rzutu z autu lub rzutu wolnego; 10. gdy sędzia pomyłkowo przerwie grę. Rzuty z autu a. rzut z autu zarządza się dla drużyny, która nie przewiniła, gdy piłka opuści boisko; 2. rzut z autu wykonuje się 1,5 m od bandy w miejscu, gdzie piłka opuści boisko, lecz nigdy poza domyślnymi przedłużeniami linii bramkowych; 3. zawodnicy nie wykonującej rzutu z autu, zajmują pozycje w odległości co najmniej 3 m od piłki łącznie z kijem; 4. piłka musi być uderzona, a nie ciągnięta lub podnoszona; 5. zawodnik wykonujący rzut z autu nie może ponownie dotknąć piłki, dopóki nie dotknie ona innego zawodnika lub jego wyposażenia;

5 6. piłka rzucona z autu nie może wpaść bezpośrednio do bramki. Stałe sytuacje prowadzące do rzutu z autu: a. gdy piłka przejdzie ponad bandą lub dotknie jakiejkolwiek przeszkody (zawodnika, widza itp.) znajdującej się poza bandą; 2. gdy piłka uderzy w sufit lub przedmiot znajdujący się nad boiskiem. Rzut wolny : a. rzut wolny wykonywany jest w miejscu, gdzie popełniono wykroczenie,lecz nigdy poza domyślnymi przedłużeniami linii bramkowych ani też bliżej stref przedbramkowych niż 3.5 m; 2. przeciwnicy przyjmują pozycję w odległości co najmniej 3 m od piłki, łącznie z kijem; 3. piłka musi być uderzona nie ciągnięta lub podnoszona; 4. zawodnik wykonujący rzut wolny nie może ponownie dotknąć piłki dopóki nie dotknie ona innego zawodnika lub wyposażenia innego zawodnika; 5. piłka z rzutu wolnego może wpaść bezpośrednio do bramki. Wykroczenia prowadzące do rzutu wolnego: a. gdy zawodnik uderzy,podnosi lub kopie kij przeciwnika; 2. gdy zawodnik rozgrywający w walce o piłkę za pomocą kija uderzy stopy lub nogi przeciwnika; 3. gdy zawodnik rozgrywający przed lub po uderzeniu unosi łopatkę kija ponad wysokość bioder; 4. gdy jeden z zawodników rozgrywających jakąś częścią kija lub stopą zagra lub próbuje zagrać piłkę powyżej wysokości kolan; 5. gdy zawodnik rozgrywający włoży kij, stopę lub kolano pomiędzy nogi lub stopy przeciwnika; 6. gdy zawodnik pcha przeciwnika; 7. gdy zawodnik zagra piłkę stopą dwukrotnie, a w tym czasie nie dotknie kija zawodnika; 8. gdy zawodnik przyjmie podanie stopą od zawodnika rozgrywającego tej samej drużyny; 9. gdy zawodnik rozmyślnie przesuwa bramkę przeciwnika; 10. gdy zawodnik podskakuje i rozmyślnie zatrzymuje piłkę; 11. gdy zawodnik znajduje się poza boiskiem i stamtąd rozgrywa piłkę; 12. gdy rzut z autu lub rzut wojny zostaną wykonane w niewłaściwy sposób; 13. gdy którykolwiek z zawodników wkłada kij do środka bramki próbując zagrać piłkę znajdującą się w sytuacji korzystnej do zdobycia bramki. Rzuty karne: a. rzut karny wykonywany jest z punktu środkowego, 7 m od bramki; 2. zawodnicy w trakcie wykonywania rzutu karnego znajdują się poza boiskiem; 3. piłka musi być uderzona a nie pchnięta; 4. piłka z rzutu karnego może bezpośrednio wpaść do bramki. Przewinienia prowadzące do rzutu karnego: a. obrona ciałem kijem piłki zmierzającej w kierunku bramki w momencie kiedy zawodnik broniący znajduję się w polu przedbramkowym; 2. celowe przesunięcie bramki przez drużynę broniącą w czasie strzału na bramkę;

6 3. niebezpieczna gra, faulowanie zawodnika,gdy ten znajduje się w sytuacji korzystnej do zdobycia bramki. 6. KARY OGÓLNE POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE KAR Gdy nastąpi przewinienie obłożone karą, należy nałożyć ją na winnego zawodnika. Rodzaj kary zależy od przewinienia. Ukarany zawodnik przez cały czas trwania kary znajduje się na ławce kar. Czas kary różni się w zależności od długości gry i wynosi: a. przy grze 2 x 5 min kara mniejsza: 30 sekund, kara większa 1 minuta; 2. przy grze 2 x 10 min kara mniejsza 1minuta kara większa 2 minuty; 3. przy grze 2 x15 min kara mniejsza 2 minuty kara większa 5 minut; 4. przy grze dłuższej patrz c. Podczas odsiadywania przez zawodnika kary drużynowej, drużyna gra w osłabieniu. Mierzenie kary osobistej mniejszej przerywa się w momencie, gdy karana drużyna posiadająca karę straci bramkę (zawodnik odsiadujący karę wchodzi na boisko). Jeżeli więcej niż jeden zawodnik odsiaduje karę, po stracie jednej bramki drużyna może wprowadzić tylko jednego zawodnika (tego, który został ukarany pierwszy). Mierzenie kary osobistej mniejszej nie przerywa się, jeżeli drużyny grają w równowadze, tj., jeżeli zawodnicy obu drużyn siedzą na ławce kar. Kary drużynowej większej nie przerywa się. Przewinienia prowadzące do kary drużynowej mniejszej: a. gdy zawodnik bez szans dojścia do piłki lub dla zdobycia znaczącej przewagi uderza, blokuje, unosi lub kopie kij przeciwnika; 2. gdy zawodnik rozgrywający jakąś częścią kija lub stopy gra lub usiłuje zagrać powyżej wysokości kolan; 3. gdy zawodnik jest winny niebezpiecznej gry kijem; 4. gdy zawodnik w nieprawidłowy sposób przyciska przeciwnika do bandy; 5. gdy zawodnik w walce o piłkę przewraca lub brutalnie gra ciałem na przeciwnika; 6. gdy zawodnik przytrzymuje przeciwnika lub jego wyposażenie; 7. gdy zawodnik przeszkadza przeciwnikowi, który nie ma piłki; 8. gdy zawodnik łamie zasadę zachowania odległości przy wybijaniu rzutów wolnych; 9. gdy zawodnik rozgrywający zatrzymuje lub zagrywa piłkę na leżąco lub siedząco; 10. gdy zawodnik rozgrywający zatrzymuje bądź zagrywa piłkę dłonią, głową lub ręką; 11. gdy podczas gry następuje nieprawidłowa wymiana; 12. gdy zawodnik popełnia kilkakrotnie przewinienie obłożone rzutem wolnym; 13. gdy zawodnik opóźnia celowo grę; 14. gdy zawodnik lub trener protestują przeciwko werdyktowi sędziów lub gdy udzielanie rad trenerskich drużynie przeszkadza lub odbywa się w niewłaściwy sposób; 15. gdy zawodnik rozgrywający uczestniczy w grze bez kija. Przewinienia prowadzące do kary drużynowej większej: a. gdy zawodnik rozgrywający w walce o piłkę wykonuje gwałtowne lub niebezpieczne uderzenia kijem; 2. gdy zawodnik rozgrywający za pomocą kija podcina przeciwnika; 3. gdy zawodnik rzuca kijem lub innym elementem wyposażenia z zamiarem trafienia piłki; 4. gdy zawodnik w walce o piłkę gwałtownie atakuje przeciwnika; 5. gdy zawodnik kilkakrotnie w meczu popełnia przewinienia prowadzące do kary drużynowej mniejszej.

7 Kara osobista Czas kary osobistej zależy od czasu gry i wynosi: a. przy grze 2 x 5 min 2,5 min. 2. Przy grze 2 x 10 min 5 min. 3. Przy grze 2 x15 min 10min. 4. Przy grze dłuższej patrz c Przy wystąpieniu kary osobistej zawodnik odsiaduje odpowiednią ilość czasu na ławce kar oraz dodatkowo karę drużynową mniejszą. Kary są mierzone w następującej kolejności: najpierw kara drużynowa (w tym czasie drużyna gra w osłabieniu), po jej wygaśnięciu na boisko może wejść zawodnik rezerwowy: bezpośrednio po wygaśnięciu kary drużynowej mierzona jest kara osobista, której się nie przerywa. Przewinienia prowadzące do mniejszej kary drużynowej i kary osobistej: gdy zawodnik lub trener winny jest niesportowego zachowania (przez niesportowe zachowanie rozumie się mowę, mimikę lub niestosowne gesty, zawodnika trenera innych funkcjonariuszy lub publiczności itp.) Kara meczowa Zawodnik lub trener otrzymujący karę meczową udaje się do szatni i nie wolno mu uczestniczyć w meczu. a. kara meczowa 1 kara techniczna ; przewinienie prowadzące do kary 1 meczu: 2. gdy zawodnik rozgrywający używa kija ze zbyt dużym zakrzywienie lub ze zbyt długą rękojeścią 3. kara meczowa 2 wyłącza z następnego meczu w tym samym turnieju. Przewinienia prowadzące do kary meczowej 2: a. gdy zawodnik uczestniczy w rękoczynie ; 2. gdy zawodnik lub trener kontynuuje lub powtarza niesportowe zachowanie 3. gdy zawodnik w złości połamie kij lub inne wyposażenie ; 4. gdy zawodnik dopuszcza się przewinienia w wyraźnym celu utrudniania gry. 5. kara meczowa 3 prowadzi do wyłączenia z następnego meczu w tym samym turnieju oraz do dalszych konsekwencji, które podejmuje Polska Federacja Unihokeja Floorball. Przewinienia prowadzące do kary meczowej 3: a. gdy zawodnik uczestniczy w bójce ; 2. gdy zawodnik dopuszcza się brutalnego zachowania ; 3. gdy zawodnik lub trener dopuści się obrazy 4. gdy zawodnik używa kija ze wzmocnioną rękojeścią. 7. BRAMKI Bramkę uważa się za uznaną, gdy została zdobyta we właściwy sposób jest potwierdzona rzutem sędziowskim w punkcie środkowym. Uznanej bramki nie wolno negować. 7.1 Prawidłowe zdobycie bramki Gdy cała piłka w kierunku do przodu przejdzie linię bramkową po tym jak w prawidłowy sposób została zagrana kijem zawodnika rozgrywającego i drużyna atakująca nie dopuści się żadnego przewinienia obłożonego rzutem wolnym lub karą w związku z bramką lub bezpośrednio przed jej zdobyciem;

8 1. gdy cała piłka w kierunku do przodu przejdzie przez linię bramkową po tym jak zawodnik drużyny broniącej kijem lub jakąś częścią ciała skierował piłkę, lub zawodnik drużyny atakującej jakąś częścią ciała nieumyślnie skierował piłkę i drużyna atakująca nie dopuściła się żadnego przewinienia obłożonego rzutem wolnym lub w związku z bramką lub bezpośrednio przed jej zdobyciem. 7.2 Niewłaściwie zdobyta bramka: a. gdy zawodnik drużyny atakującej popełnił przewinienie obłożone rzutem wolnym lub karą w związku z bramką lub bezpośrednio przed jej zdobyciem ; 2. gdy zawodnik drużyny atakującej jakąś częścią ciała rozmyślnie skieruje piłkę do bramki; 3. gdy piłka mija linię bramkową podczas lub po gwizdku sędziego przerywającego grę lub sygnale końcowym; 4. gdy piłka wpada do bramki,nie przechodząc w kierunku do przez linię bramkową ; 5. gdy zawodnik rozgrywający drużyny atakującej rozmyślnie kopie piłkę i ta wpada do bramki po tym,jak dotknęła innego zawodnika lub wyposażenia innego zawodnika ; 6. gdy rzut z autu wpada bezpośrednio do bramki ; 7. gdy piłka odbija się od któregoś z sędziów i wpada bezpośrednio do bramki. II METODYKA NAUCZANIA TECHNIKI I TAKTYKI GRY W UNIHOKEJA Zainteresowanie dzieci sportowymi grami zespołowymi oraz elementami tych gier pojawia się dość wcześnie. Próby gry w piłkę nożną, hokeja i inne gry z piłką można zaobserwować u dzieci w młodszym wieku szkolnym, a nieraz u dzieci w wieku przedszkolnym. Takie wczesne zainteresowanie się elementami gier zespołowych jest jednym z warunków umożliwiających wcześniejsze rozpoczęcie systematycznego nauczania unihokeja. Metodyka pracy szkoleniowo wychowawczej z dziećmi w zakresie gry zespołowej, jaką jest unihokej, powinna opierać się na ogólnych założeniach pedagogiki, fizjologii, psychologii, teorii wychowania fizycznego itp. Stać powinna ona na stanowisku... Dostęp do pełnej treści możliwy po zalogowaniu. Literka.pl Literka.pl