I. DOKUMENTY PAPIESKIE i INNE TEKSTY:

Transkrypt

1 TWÓRCZOŚĆ BŁOGOSŁAWIONEGO JANA PAWŁA II Karol Wojtyła dał się poznać jako papież niezwykły, bijący wszelkie rekordy. Tysiące przemówień i audiencji, miliony przebytych kilometrów, wielka liczba ogłoszonych dokumentów, a także osób beatyfikowanych i kanonizowanych, obalone pod wpływem jego słów reżimy polityczne to tylko niektóre z jego dokonań. Celem konkursu jest przybliżenie postaci i nauki Ojca Świętego, upowszechnienie wiedzy na temat szeroko pojętej twórczości bł. Jana Pawła II (dokumenty papieskie: encykliki, adhortacje, listy apostolskie i inne formy przekazu: modlitwy, rozważania, homilie, książki; a także teksty, utwory napisane przez Karola Wojtyłę w okresie poprzedzającym jego wybór na Stolicę Piotrową, można w nich bowiem odnaleźć intelektualne i duchowe podstawy nauczania Jana Pawła II.) Konkurs ma na celu zachęcenie jak najszerszego grona osób do czytania i rozważania tekstów Papieża - Polaka, a także rozwijanie wyobraźni i twórczego myślenia uczestników konkursu. W załączeniu zbiór wybranych informacji ukazujących owoc pracy, głębokich przemyśleń papieża Jana Pawła II oraz przedstawiających wybrane pozycje szeroko pojętej twórczości Karola Wojtyły jako studenta, księdza, biskupa, kardynała. I. DOKUMENTY PAPIESKIE i INNE TEKSTY: 1) ENCYKLIKI PAPIESKIE Encyklika to najważniejsze i podstawowe dokumenty papieskie. Jan Paweł II pisał je po polsku, jednak oficjalny charakter miała zawsze wersja łacińska tekstu, która służyła do dalszych przekładów na języki nowożytne. Zgodnie z tradycją kościelną tytuł encykliki tworzą pierwsze słowa jej oficjalnego tekstu. Poniżej podano w nawiasie tłumaczenie tytułu na podstawie polskiego tekstu. Niekiedy Jan Paweł II nadawał encyklice także podtytuł. Encyklika to pismo w formie listu papieża do biskupów i wiernych całego świata. Porusza najistotniejsze problemy z zakresu doktryny wiary, organizacji Kościoła, życia chrześcijańskiego, kultu oraz w kwestiach społecznych. Początkami sięga czasów apostolskich, gdy Piotr, Paweł, Jakub czy Jan kierowali swoje listy do poszczególnych Kościołów lokalnych. Z czasem szczególna rola przypadła listom Biskupa Rzymu, wyjaśniającego kwestie dyskusyjne. Po raz pierwszy terminu "encyklika" użył papież Marcin I w VII wieku. Natomiast od czasów Benedykta XIV tytuły encyklik wyznaczają pierwsze słowa tekstu, które zapowiadają podjętą problematykę. Fundamentem dla encyklik papieskich Jana Pawła II jest nauczanie Soboru Watykańskiego II, którego realizację Ojciec Święty uczynił naczelnym zadaniem swojej posługi apostolskiej. Jan Paweł II napisał 14 encyklik.

2 Wybrane encykliki: 1) REDEMPTOR HOMINIS (Odkupiciel człowieka) / 4 marca 1979 r. W swojej ostatniej książce (Pamięć i tożsamość) Papież napisał o tej encyklice, że przywiózł ją [do Rzymu] z Polski. To znaczy, że ona dojrzewała w nim już w czasie krakowskim, że była karmiona polskim niebem i polskim doświadczeniem. Uważny czytelnik odnajdzie wiele myśli, zawartych na jej kartach, już w tekście rekolekcji wygłoszonych przez kardynała Karola Wojtyłę na Watykanie w marcu 1976 roku. Jest to pierwsza encyklika Jana Pawła II w ogóle, a jednocześnie pierwsza z cyklu trynitarnego, podejmującego nową interpretację Boga jako Trójcy Świętej. Temat: Jezus Chrystus jako Syn Boży. Analiza Boskiego oraz ludzkiego wymiaru Odkupienia, w tym ofiary Chrystusa na krzyżu jako przejawu miłości do każdej osoby, co ukazuje godność ludzką. Słynne zdanie: Człowiek nie może żyć bez miłości (a jest nią finalnie Bóg). 2) DIVES IN MISERICORDIA (Bogaty w Miłosierdziu; podtytuł: O Bożym Miłosierdziu) / 30 listopada 1980 r. Druga encyklika trynitarna. Temat: Bóg-Ojciec. Poświęcona jest ona w głównej mierze problematyce miłosierdzia Bożego i jego znaczenia w moralności chrześcijańskiej. W swojej drugiej encyklice papież przypominał, że Miłość jest większa niż grzech. Mówiąc o dramacie współczesnego człowieka Jan Paweł II wielokrotnie podkreśla, że nie ma sytuacji bez wyjścia i że w każdym czasie, w każdej epoce Bóg przychodzi człowiekowi z pomocą. Podkreśla rolę miłosierdzia Bożego w życiu chrześcijanina. 3) LABOREM EXERCENS (Z pracy; podtytuł: O pracy ludzkiej) / 14 września 1981 r. Jedna z najbardziej znanych encyklik, w której Jan Paweł II przeprowadził analizę problematyki pracy ludzkiej w warunkach współczesnego świata. Papież wskazuje że najważniejsza jest osoba ludzka, a praca powinna być środkiem utrzymania i pomnażania dobrobytu kraju oraz samorealizacji człowieka a nie celem samym w sobie. Dokument mówi także o uprawnieniach pracowników, o roli i zadaniach związków zawodowych oraz o godności człowieka w stosunkach zawodowych. 4) DOMINUM ET VIVIFICANTEM (Pana i Ożywiciela, podtytuł: O Duchu Świętym w życiu Kościoła i świata) / maj 1986 r. Trzecia encyklika trynitarna. Dokument dotyczy roli trzeciej Osoby Trójcy Świętej - Ducha Świętego. Papież skupia się na jego zasadniczej roli w życiu zarówno wspólnoty ludzi wierzących jak i w istnieniu całego świata. Jan Paweł II wskazuje na starożytność wiary w osobę Ducha Świętego, sformułowanej na Soborze Powszechnym w Konstantynopolu w 381 r. i wyznawanej do dzisiaj w Credo: "Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela". Jest on dopełnieniem Ojca i Syna. Przypomina też jaką misję ma Duch w Kościele i świecie - ma on przekonywać o grzechu, umacniać Kościół i ożywiać wierzących. 5) REDEMPTORIS MATER (Matka Odkupiciela; podtytuł: Błogosławiona Maryja Dziewica w życiu pielgrzymującego Kościoła) / marzec 1987 r. Encyklika poświęcona Marii, matce Jezusa. Papież który w szczególny sposób odnosił się do Bogarodzicy, ukazuje centralne miejsce i rolę Matki Jezusa w Kościele, podkreślając jej wynikające z jej podwójnego związku z Chrystusem i Kościołem macierzyńskie pośrednictwo. Ukazuje też Marię jako wyjątkowy wzór do naśladowania przez jej posłuszeństwo Bożemu słowu. Uwzględnia również bogactwo związków maryjnych w liturgiach Wschodu, zwłaszcza bizantyjskiej. W encyklice tej papież wskazał na znaczącą rolę kobiety w Kościele.

3 6) REDEMPTORIS MISSIO (Misja Odkupiciela, podtytuł: O stałej aktualności posłania misyjnego ) / 7 grudnia 1990 r. Encyklika dotyczy ewangelizacji i misji, która jest podstawowym powołaniem Kościoła. Charakteryzuje współczesną działalność misyjną, wskazuje jako jej obszar takie środowiska jak imigranci, młodzież, skupiska biedy, wielkie miasta, jak również cały obszar stosunków międzynarodowych. Papież wskazuje, że powinna być ona realizowana z tym samym zapałem jak to działo się w czasach apostolskich. Przypomina też, że mimo istnienia licznych organizacji misyjnych, każdy chrześcijanin jest zobowiązany do ewangelizacji - do bycia misjonarzem w swoim środowisku. 7) EVANGELIUM VITAE (Ewangelia życia; podtytuł: O wartości i nienaruszalności życia ludzkiego) / 25 marca 1995 r. Papież w tym dokumencie daje wyraz swojej twardej postawie w zakresie nienaruszalności życia ludzkiego od poczęcia do naturalnej śmierci. Wykłada, rozwija i tłumaczy negatywne stanowisko Kościoła w sprawie aborcji i eutanazji. Wykłada w niej i rozwija znane stanowisko Kościoła w sprawie aborcji i eutanazji oraz zajmuje się szczegółowo naturalnymi metodami planowania rodziny, zachęcając do ich stosowania. Występuje przeciwko eksperymentom biologicznym i genetycznym na człowieku, sprzecznym z "Bożym zamysłem". 2) ADHORTACJE APOSTOLSKIE Adhortacja (łac. adhortatio upomnienie, napomnienie, zachęta) dokument zwyczajnego nauczania papieskiego o charakterze duszpasterskim, adresowany do określonej grupy osób (na przykład zakonników, rodzin) albo do całego Kościoła. Najczęściej stanowi podsumowanie Synodu Biskupów i zestawienie wniosków, jakie wypływają z synodu. Adhortacje wydawane są co kilka lat po zakończeniu danego synodu. Adhortacje apostolskie zajmują ważne miejsce w nauczycielskim i duszpasterskim dorobku Jana Pawła II. Warto zauważyć, że jeśli encykliki są przede wszystkim (choć nie wyłącznie) panoramą papieskiego myślenia, to adhortacje wiążąc to myślenie z działaniem kładą bardziej nacisk na praktykę życia chrześcijańskiego, ale nie tracąc jednak wyrazu teoretycznodoktrynalnego. Adhortacje w istotny sposób regulują rytm życia religijnego Kościoła. Z jednej strony dają one wgląd w to, czym żyje Kościół w terenie (w powstaniu tych dokumentów uczestniczą przecież przedstawiciele światowego episkopatu), z drugiej zaś stają się okazją do ojcowskiego kontaktu papieża z wiernymi. Każda z adhortacji - jak i cały tom - poprzedzona jest wstępem, który objaśnia i przybliża myśl przewodnią dokumentu. Jan Paweł II - 14 adhortacji apostolskich: Przykładowe adhortacje apostolskie: (1) CATECHESI TRADENDAE (O katechizacji w naszych czasach) / - ogłoszona przez Jana Pawła II 16 października 1979 r., dokładnie w pierwszą rocznicę jego wyboru na Stolicę Piotrową. (2) FAMILIARIS CONSORTIO (O zadaniach rodziny chrześcijańskiej) 1981 r. (3) ECCLESIA IN AFRICA (Kościół w Afryce/ O Kościele w Afryce)/ 1995 r.

4 (4) ECCLESIA IN AMERICA (Kościół w Ameryce/ O Kościele w Ameryce)/ 1999 r. (5) ECCLESIA IN ASIA (Kościół w Azji/ O Kościele w Azji/ 1999 r. (6) ECCLESIA IN OCEANIA (Kościół w Oceanii/ O Kościele w Oceanii)/ 2001 r. (7) ECCLESIA IN EUROPA (Kościół w Europie/ O Kościele w Europie) / 2003 r. 3) LISTY PAPIESKIE Listy podejmują ważne zagadnienia ogólnokościelne i ogólnoludzkie. Są dowodem żarliwej troski Papieża o współczesny Kościół. Papieskie listy: 1/ poruszające sprawy wiary i życia chrześcijańskiego: Przykładowe listy: listy skierowane do różnych grup społecznych: List apostolski do młodych (1985), List Mulieris dignitatem (1988) w obronie godności kobiety, List do rodzin (1994), List do dzieci (1994), i List do osób w podeszłym wieku (1999), List do artystów (1999). seria wielkoczwartkowych listów do kapłanów ( ). 2/ dotyczące problemów współczesnego świata: Przykład: listy poruszające kwestię pokoju i wyrażające sprzeciw Jana Pawła II wobec wojen i konfliktów militarnych; 3/ o treści ekumenicznej i międzyreligijnej Przykład: List do Kościoła w Jerozolimie 4/ z okazji rocznic wydarzeń historycznych i poświęcone postaciom świętych Przykład: List na 150-lecie urodzin św. Brata Alberta 5/ do Kościoła w Polsce (choć konkretne teksty mają charakter okazjonalny, czasem rocznicowy, to jednak cała ta kategoria stanowi cenny przyczynek do dziejów Kościoła w Polsce. Listy te mówią wiele o naszym kraju i narodzie oraz, co ważne dla polskiego czytelnika, przypominają o głębokich i serdecznych więzach, które łączyły Ojca Świętego z Ojczyzną). Przykład: List Słowa nad trumną prymasa Polski do Polaków z okazji uroczystości pogrzebowych prymasa Stefana Wyszyńskiego 6/ listy dotyczące problemów wewnątrzkościelnych: Przykład: List apostolski Ordinatio sacerdotalis o udzielaniu święceń kapłańskich wyłącznie mężczyznom

5 4) KONSTYTUCJE APOSTOLSKIE, LISTY MOTU PROPRIO I BULLE Wśród pism Jana Pawła II są również dokumenty o charakterze prawnym. Warto wiedzieć, że prawo kanoniczne, które pozostaje w służbie zbawczej misji Kościoła, w znaczącej części zreformowano podczas pontyfikatu tego papieża. 1. Konstytucje apostolskie Konstytucja apostolska to dekret najwyższej rangi, wydawany przez papieży i określający kwestie, które stają się częścią nauczania Kościoła. Konstytucje mogą mieć charakter zarówno dogmatyczny, jak i prawny. Czternaście konstytucji ogłoszonych przez Jana Pawła II ma w zasadzie charakter prawny, regulujący wewnętrzne życie Kościoła. Są to dokumenty, które określają i wprowadzają normy prawne, jak na przykład konstytucja apostolska ogłoszona z okazji wprowadzenia nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego, czy też Konstytucja apostolska o procedurze spraw kanonizacyjnych. Kilka konstytucji traktuje o problemach nauki i instytucjach zajmujących się kształceniem, np. o uniwersytetach katolickich. Nie sposób pominąć dwóch konstytucji odnoszących się do dokumentów mających ogromne znaczenie dla całego Kościoła. Pierwsza z nich to Fidei depositum, napisana z okazji publikacji Katechizmu Kościoła Katolickiego, druga Scripturarum thesaurus, ogłaszająca typiczne wydanie Biblii. 2. Listy motu proprio i bulle Listy motu proprio to szczególna kategoria listów papieskich, pisanych jak mówi przytoczone w ich nazwie łacińskie wyrażenie z własnej inicjatywy. Dokumenty te posiadają szczególny status, normy przez nie ustanawiane nie są zależne od okoliczności zewnętrznych, a udzielone przywileje i dyspensy są ważne nawet wówczas, gdy odbiegają od innych norm prawa kanonicznego. Przykładowe listy motu proprio: - ustanawiające instytucje kościelne (np. Papieską Akademię Teologiczną w Krakowie); - ustanawiające patronów (np. List apostolski motu proprio Egregiae virtutis ogłaszający świętych Cyryla i Metodego współpatronami Europy). Bullą nazywano okrągłą, złotą lub ołowianą, pieczęć urzędu papieskiego z podobiznami świętych Piotra i Pawła z jednej strony i imieniem papieża z drugiej, zawieszaną na sznurkach jedwabnych. Z czasem tak też zaczęto nazywać każdy dokument papieski opatrzony tą pieczęcią (np. bulla Totus tuus Poloniae populus wprowadza nowy podział administracyjny Kościoła katolickiego w Polsce). Warto przypomnieć, że podział formalny papieskich tekstów nie zawsze jest klarowny; w zależności od źródła publikacji ten sam dokument jest określany w różny sposób.

6 5) ORĘDZIA, PRZESŁANIA I PRZEMÓWIENIA PAPIEŻA 1. Orędzia świąteczne - w większości związane z praktyką udzielania przez papieża błogosławieństwa Urbi et orbi ( miastu i światu ) m.in. w Boże Narodzenie i w Wielkanoc. Do religijnej tradycji, głęboko zakorzenionej zarówno w Biblii, jak i w liturgii, należy udzielanie błogosławieństwa. Szczególnym jego rodzajem jest błogosławieństwo Urbi et orbi (,,miastu i światu ) udzielane przez papieża, który obejmuje nim miasto Rzym i cały świat. Ojciec Święty błogosławi,,miastu i światu między innymi w dniu inauguracji swego pontyfikatu oraz w największe uroczystości roku kościelnego w Boże Narodzenie i w Wielkanoc. Przed świątecznym błogosławieństwem Urbi et orbi papież wygłasza specjalne orędzie, a potem w wielu językach pozdrawia wiernych na całym świecie. Orędzia Urbi et orbi, osadzone w aktualnej rzeczywistości Kościoła i świata, są w pewnym sensie odzwierciedleniem problemów, którymi żyje lud Boży, kroniką i świadectwem duszpasterskiej troski Papieża o wszystkich wierzących, jak i o dobro całej ludzkości. Jednym z charakterystycznych elementów tych przemówień jest to, że często prezentują one komentarz do jednego tylko zdania biblijnego związanego z daną uroczystością czy też do jednego wybranego aspektu omawianego misterium. I tak na przykład w orędziu na Boże Narodzenie z 1997 roku całe rozważanie opiera się na zdaniu zaczerpniętym z Księgi Izajasza: Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany (Iz 9,5). Orędzia Jana Pawła II na Wielki Post stanowią głęboką katechezę na temat ducha pokuty. Ukazują sens modlitwy, postu i jałmużny. Podejmują wielkie tematy dotyczące nawrócenia, przemiany i zarazem są wezwaniem do ofiarnej miłości drugiego człowieka. Przykładowe orędzia: - Orędzie Urbi et orbi na Boże Narodzenie 1980 r. Emmanuel Bóg jest wśród nas - Orędzie na Wielki Post 1985 r. Pomóżmy tym, którzy cierpią głód - Orędzie Urbi et orbi na Wielkanoc 1996 r. Miłość zwyciężyła nienawiść 2. Orędzia i przesłania okolicznościowe Przykładowe orędzia i przesłania zgrupowane według wybranych tematów: - Sakramenty Eucharystii i pokuty np. Przesłanie Niezastąpiona wartość sakramentu pokuty do spowiedników - Prawa człowieka np. Przesłanie z okazji 50 rocznicy Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka - Współczesne zagrożenia człowieka np. Przesłanie Wobec epidemii HIV/AIDS do Kofiego Annana, sekretarza generalnego ONZ - Rocznice wydarzeń historycznych np. Przesłanie z okazji 50 rocznicy zakończenia w Europie drugiej wojny światowej, Przesłanie w związku z 50 rocznicą zrzucenia bomby atomowej na Hiroszimę i Nagasaki 3. Orędzia m.in. na światowe dni: Chorego, Migranta, Misyjny, Młodzieży, Modlitw o Powołania, Pokoju, Środków Społecznego Przekazu, Turystyki, Wyżywienia i Życia Konsekrowanego,... Są to dokumenty adresowane do wiernych Kościoła i do wszystkich ludzi dobrej woli.

7 4. Przemówienia papieskie m.in. do: korpusu dyplomatycznego, Kolegium Kardynałów i Kurii Rzymskiej - przemówienia Papieża do najbliższych współpracowników. Teksty ukazują, jak wielkie znaczenie przywiązywał Ojciec Święty do dobrej współpracy z centralnym instytucjami Kościoła. W czasie regularnych spotkań podsumowywał każdy miniony rok pontyfikatu, relacjonował odbyte podróże oraz ważne wystąpienia. Jego przemówienia pozwalają lepiej zrozumieć wiele wydarzeń i pokazują, jak rozumiał świat i Kościół. organizacji międzynarodowych. Przemówienia do różnych instytucji Unii Europejskiej nawiązują do fundamentów, na których powinno się budować europejski dom. 6) HOMILIE PAPIEŻA 7) KATECHEZY Katechezy Ojca Świętego, czyli wystąpienia podczas środowych audiencji generalnych, stanowią bardzo ważny element papieskiego nauczania. Ojciec Święty niemal przez cały swój długi pontyfikat, jeśli tylko był w Watykanie, regularnie co środę spotykał się z wiernymi i głosił katechezę, którą uważał za jedno z najważniejszych zadań Kościoła. Wystąpienia te mają swoisty charakter - w odróżnieniu od encyklik, adhortacji czy listów apostolskich są krótkie, a ich styl i treść są dostosowane do mentalności i wiedzy religijnej uczestników cotygodniowych audiencji generalnych. Celem katechez jest zachęcenie słuchaczy do głębszego przemyślenia podstawowych zagadnień wiary oraz pobudzenie do refleksji nad prawdami życia chrześcijańskiego. Tematyka tych rozważań bywała różna - przykłady: - Cykl katechez maryjnych. - Cykl katechez poruszających zagadnienia teologii ciała w odniesieniu do sakramentu małżeństwa. Rozważania te złożyły się na całość zatytułowaną: Mężczyzną i niewiastą stworzył ich - Katechezy okolicznościowe - w szeregu katechez środowych Papież poświęcał uwagę różnym tematom związanym z życiem Kościoła (Wielki Jubileusz Roku 2000, inne ważne rocznice lub wydarzenia międzynarodowe czy kościelne). 8) MODLITWY I ROZWAŻANIA Rozważania Papieża wygłaszane przed niedzielną modlitwą maryjną. Zwyczaj tej modlitwy, odmawianej wspólnie z wiernymi, wprowadził Paweł VI w 1965 roku. Jan Paweł II przez cały pontyfikat przywiązywał wielką wagę do tej praktyki. Rozważania, jak i sama niedzielna modlitwa, wpisywały się w jego maryjną duchowość. Były przejawem Jego głębokiej wiary w opiekę i wstawiennictwo Maryi. Z tekstów rozważań możemy odczytać rytm życia Kościoła, refleksje z pielgrzymek, troski i inicjatywy duszpasterskie, ślady ważnych wydarzeń i istotnych procesów dokonujących się w świecie. Swoista kronika pontyfikatu, zapisana w modlitewnych rozważaniach, stanowi świadectwo wiary, miłości i nadziei Jana Pawła II.

8 II. POEZJA, DRAMAT, FILOZOFIA, PUBLIKACJE KSIĄŻKOWE W twórczości poetyckiej Karola Wojtyły, zakończonej w chwili wyboru na Stolice Piotrową, tkwią zalążki myśli i postawy filozoficznej Jana Pawła II. 1. POEZJA Przykładowe utwory: Renesansowy psałterz - młodzieńczy zbiór wierszy powstałych w latach , wydany dopiero w 1999 r. Poematy Pieśń o Bogu ukrytym (1946 r.) i Pieśń o blasku wody (1950 r.) skupiają się wokół doświadczeń wewnętrznych człowieka w jego obcowaniu z naturą, tajemnicą bytu, a w końcu z Bogiem. Poemat Kamieniołom (1956 r.) - opublikowany w 1957 r. pod pseudonimem Andrzej Jawień) rozważa moc osoby ludzkiej, jej pracę, budowanie wspólnoty z naturą i ludźmi, jest pełen refleksji z lat okupacyjnych. Wczesne utwory publikował od roku 1950 w prasie katolickiej pod pseudonimami literackimi Andrzej Jawień, AJ i Piotr Jasień, a po 1961 roku Stanisław Andrzej Gruda. Współpracował z Tygodnikiem Powszechnym i miesięcznikiem Znak Działalność artystyczna (wcześniej aktorstwo, później twórczość literacka) zakończyła się z chwilą jego wyboru na papieża. Wyjątkiem jest jednak wydany 6 marca 2003 r. Tryptyk rzymski, który sygnował już jako Jan Paweł II. 2. DRAMATURGIA, TEATR Wczesne sztuki teatralne Wojtyły to Hiob (utwór osnuty wokół biblijnej Księgi Hioba) i Jeremiasz, także o tematyce biblijnej oba z 1940 r. Uważa się, że jedna ze sztuk o tematyce starotestamentowej zaginęła w czasie wojny. Sztuka Brat naszego Boga (powst ) została zainspirowana postacią żyjącego na przełomie XIX i XX wieku św. Adama Chmielowskiego, znanego jako Brat Albert. Adam Chmielowski, malarz i teoretyk sztuki, stał się założycielem zgromadzenia albertynów, zajmował się w Krakowie pomocą biednym, upośledzonym i chorym. Utwór Wojtyły przedstawia dylematy moralne artysty, który porzuca malarstwo, by służyć biednym. W roku 1989 Adam Chmielowski został przez Jana Pawła II kanonizowany. Przed sklepem jubilera (powst. 1960) to najbardziej znana sztuka Wojtyły (ukazała się pod pseudonimem Andrzej Jawień), wielokrotnie wystawiana w teatrze. "Przed sklepem jubilera" to utwór poświęcony problemom miłości małżeńskiej. Tematem jest miłość między ludźmi: jako nadzieja lub rozczarowanie, jako uczucie i więź intymna, a w końcu jako uświęcający sakrament. Ostatni dramat Wojtyły, Promieniowanie ojcostwa (powst. 1964), określony został w podtytule jako misterium. Dotyczy podmiotowości ludzkiej, fenomenu miłości, także

9 Boga jako tajemnicy metafizycznej. 3. FILOZOFIA Karol Wojtyła zetknął się z filozofią w czasie studiów seminaryjnych. Praca habilitacyjna księdza doktora Wojtyły pt. "System etyczny M. Schelera jako środek do opracowania etyki chrześcijańskiej" (1953 r.) Miłość i odpowiedzialność (studium etyczne ) książka biskupa Karola Wojtyły ukazała się w 1960 r.; monografia stanowiąca wynik wielu lat pracy i dyskusji z młodzieżą, przedstawiająca analizę psychologiczną, filozoficzną i teologiczną zjawiska miłości; wielokrotnie wznawiana. Najważniejszym wkładem Wojtyły w filozofię jest dzieło Osoba i czyn (1969 r.). Wychodząc z kategorii czynu ludzkiego i analizy świadomości człowieka kardynał Wojtyła szkicuje główne rysy swojej antropologii: człowiek jest osobą, to znaczy świadomym sprawcą swoich czynów, przez które sam stanowi o sobie, posiada siebie i panuje nad sobą. Publikacja Wykłady lubelskie (1986); zapis wykładów Karola Wojtyły z filozofii głoszonych na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w latach KSIĄŻKI, Z OSOBISTYMI WYPOWIEDZIAMI JANA PAWŁA II W FORMIE WYWIADÓW ALBO WYZNAŃ Przekroczyć próg nadziei 1994 (wywiad - rzeka udzielony włoskiemu dziennikarzowi Vittorio Massoriemu) Dar i Tajemnica to książka napisana w 1996 roku z okazji pięćdziesiątej rocznicy święceń kapłańskich Ojca Świętego. Autor odsłonił przed czytelnikami przeżycia dotyczące jego kapłaństwa. Opowiedział o dzieciństwie i szkole w Wadowicach, o studiach na Uniwersytecie Jagiellońskim i w Seminarium Duchownym w Krakowie, o radościach życia kapłańskiego i wyzwaniach stojących przed współczesnymi kapłanami. Wspomina w niej ludzi i środowiska w których dojrzewało i rozwijało się jego powołanie. Pisze o swoich rozterkach w wyborze drogi życiowej. Wspomina również pierwszy okres swojej pracy duszpasterskiej. W ostatnich trzech rozdziałach snuje refleksje na temat istoty powołania kapłańskiego. Wstańcie Chodźmy (2004) to książka poświęcona jest biskupiej posłudze Karola Wojtyły w Krakowie i stanowi kontynuację książki "Dar i Tajemnica". Powstawała od marca do września 2003 roku, głównie w Castel Gandolfo. Papież dyktował po polsku swoim współpracownikom swoje przemyślenia i refleksje. Następnie przystąpiono do prac redakcyjnych. Wspomnienia zostały podzielone na sześć części. Traktują one między innymi o powołaniu, obowiązkach naukowych i duszpasterskich biskupów. Jan Paweł II kreślił także sylwetki nieomal stu znanych osób, które wywarły na niego znaczny wpływ. Ogólnie jest to refleksja o posłudze biskupiej opartej na wydarzeniach, jakie miały miejsce w życiu biskupa Karola Wojtyły, począwszy od 1958 r. Nie brak w niej także odniesień do czasów po 1978 roku, w których Ojciec Święty nawiązuje do swojej posługi apostolskiej. Pamięć i tożsamość (2005). Pisząc tą książkę, Jan Paweł II powrócił do najważniejszych

10 tematów rozmowy, jaka miała miejsce w 1993 r. w Castel Gandolfo. Dwaj polscy filozofowie, ks. profesor. Józef. Tischner oraz profesor Krzysztof Michalski, założyciele Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu, zaproponowali mu przeprowadzenie krytycznej analizy historycznej i filozoficznej dwóch dyktatur, które naznaczyły piętnem dwudzieste stulecie: nazizmu i komunizmu. Nagrane wówczas rozmowy zostały potem spisane. Papież postanowił rozwinąć poruszane w rozmowie tematy i zawrzeć w książce. Papież zastanawia się nad takimi pojęciami jak: naród, ojczyzna, Europa. Książkę zamyka rozmowa poświęcona zamachowi z maja 1981 roku, w której Jan Paweł II ujawnia między innymi to o co pytał go w więzieniu Ali Agca. Źródło: (Zintegrowana baza tekstów papieskich) Skwarnicki Marek, Jan Paweł II, Wrocław Bujak Adam, Michał Rożek, Karol Wojtyła, Wrocław Jan Paweł II, Pamięć i tożsamość, Kraków 2005 (cyt. słowa Od redakcji)