Wymogi redakcyjne. Objętość i format tekstu

Transkrypt

1 Wymogi redakcyjne 1. Tekst artykułu nie może być nigdzie wcześniej publikowany ani rozpatrywany pod kątem publikacji w innym czasopiśmie. 2. Złożenie tekstu do publikacji jest równoznaczne z oświadczeniem, że autor wyraża zgodę na publikację artykułu w czasopiśmie Unia Europejska.pl " w wersji papierowej, która jest wersją pierwotną, i elektronicznej (w formacie pdf na stronie internetowej czasopisma). 3. Razem ze składanym do publikacji tekstem należy przesłać podpisane oświadczenie (w formie skanu), że autor posiada pełne prawa autorskie do tekstu. 4. Należy podać informacje o źródłach finansowania danej publikacji, takich jak np. granty czy dotacje. 5. Informacje o źródłach finansowania badań oraz ewentualne podziękowania podaje się w przypisie na początku artykułu. 6. Autorzy przysyłający prace po raz pierwszy powinni podać swój numer telefonu oraz adresy poczty tradycyjnej i elektronicznej. 7. Redakcja zastrzega sobie prawo dokonywania w nadesłanych materiałach niezbędnych skrótów, poprawek redakcyjnych i innych zgodnie z wymaganiami czasopisma. 8. Redakcja nie zwraca przesłanych tekstów. 9. Autorzy opublikowanych artykułów otrzymują bezpłatnie egzemplarz czasopisma w formie elektronicznej (format PDF) oraz (na życzenie) w formie papierowej. 10. Teksty należy przesyłać drogą elektroniczną na adres: ewa.kaliszuk@ibrkk.pl Objętość i format tekstu Tekst powinien być zapisany w formacie pliku doc lub docx. Marginesy (górny, dolny, lewy i prawy) po 2,5 cm. Czcionka Times New Roman, 12 pkt, z interlinią 1,5. Objętość tak napisanego artykułu nie powinna przekraczać 15 stron, łącznie ze streszczeniem, słowami kluczowymi, przypisami i bibliografią. Układ artykułu Tytuł artykułu. Imię i nazwisko autora. Afiliacja zawierająca: o tytuł/stopień naukowy, imię i nazwisko autora, o nazwę instytucji reprezentowanej, o nazwę jednostki organizacyjnej (wydział, katedra lub inna), o adres mailowy autora. Streszczenie (do 200 wyrazów), które przeczytane w oderwaniu od całości tekstu powinno informować o jego zawartości, zawierające: cel artykułu, rodzaj wykorzystywanej metody badawczej / podejścia badawczego, główne wyniki badań /

2 wnioski; słowa kluczowe (minimum 3, maksimum 5 pojęć), klasyfikację kodu JEL (Journal Economic Literature). Tytuł artykułu w języku angielskim. Streszczenie w języku angielskim. Treść artykułu z wyróżnionymi przy pomocy śródtytułów: o wprowadzeniem (zawierającym m.in. określenie przedmiotu i celu artykułu), o częścią zasadniczą, uwzględniającą dorobek poprzedników, o podsumowaniem (wnioskami). Bibliografia. Obiekty graficzne i wzory Wszystkie obiekty graficzne (tabele, wykresy, schematy lub rysunki) powinny być przywołane w tekście i ponumerowane cyframi arabskimi zgodnie z pozycją w tekście. Tytuł, wyrównany do lewej, należy zamieścić nad obiektem graficznym. Źródło, z którego został zaczerpnięty obiekt graficzny lub informację opracowanie własne", bądź opracowanie własne na podstawie..." zamieszcza się pod obiektem graficznym. W przypadku obiektów graficznych o takim samym źródle stosuje się zapis: Źródło: jak w tabeli 1 (jak na rysunku 1). Wykresy powinny być przygotowane w kolorze czarno-białym w formatach umożliwiających edycję (Word lub Excel). W przypadku zdjęć lub zrzutów ekranowych należy stosować zapis w formatach rastrowych (psd, tif, jpg). W tabelach stosuje się odsyłacze literowe. Przypisy dotyczące tabel należy umieszczać bezpośrednio pod tabelą, przed źródłem. W tabelach nie należy zostawiać pustych rubryk. W przypadku braków danych należy stosować następujące znaki umowne: 1. kreska (-) zjawisko nie wystąpiło, 2. zero (0) zjawisko istniało, ale w ilościach mniejszych od liczb, które mogłyby być wyrażone uwidocznionymi w tabeli znakami cyfrowymi (np. jeżeli zjawisko wyrażone jest w tys. ton, znak 0 oznacza, że jego wartość w danym przypadku jest mniejsza niż 0,5 tys. ton), 3. kropka (.) brak informacji lub brak informacji wiarygodnych, 4. znak x (x) wypełnienie rubryki ze względu na układ tabeli jest niemożliwe lub niecelowe, 5. W tym oznacza, że nie podaje się wszystkich składników sumy. Teksty w głównych rubrykach główki i boczków tabel rozpoczyna się wielkimi literami, a w dalszych małymi. Na końcu nie stawia się kropki, chyba że należy do skrótu. Do pisania tekstu zawierającego symbole matematyczne i wzory należy wykorzystywać edytor równań. Wzory numeruje się, umieszczając numer po prawej stronie w nawiasie okrągłym. Umożliwia to powoływanie się na nie w tekście. Informacji zawartych w tabelach nie powinno się powielać w treści artykułu.

3 Odniesienie w tekście do źródła W tekście głównym stosuje się odsyłacze harwardzkie (podanie w nawiasie okrągłym nazwiska autora/autorów, roku wydania oraz stron(y) w przypadku cytowania). Sposób odwołania zależy od kontekstu zdania, np.: o Publikacja Keynesa (1936) wniosła nowe spojrzenie na zjawisko bezrobocia. o Inni autorzy pozytywnie ocenili zaprezentowane wyniki (Kowalski 2015, s. 22). Jeśli autorów jest nie więcej niż trzech, podaje się wszystkie nazwiska. W przypadku większej liczby autorów wpisuje się pierwszego, a następnie skrót i in., np.: o (Kowalski i in. 2015). W przypadku odniesień do kilku pozycji tego samego autora publikowanych w tym samym roku wprowadza się dodatkowy zapis literowy (identyczny zabieg stosuje się w bibliografii załącznikowej), np.: o Kowalski 2012a; Kowalski 2012b) lub (Kowalski 2012a; 2012b). W przypadku odniesień do publikacji dwóch osób o tym samym nazwisku należy dodać ich inicjały), np.: o (Kowalski K. 2011; Kowalski Z. 2011). W przypadku odwołania do aktów prawnych należy podać początek ich nazwy, np.: o (Ustawa o podatku ). W przypadku odwołania do prac zbiorowych (pod redakcją), gdy nie ma możliwości określanie autora danej części pracy, w tekście należy podać tytuł publikacji lub jego skróconą wersję oraz rok publikacji, np.: o (Reklama w procesach konkurencji 2011). W przypadku opracowań, raportów, danych statystycznych przygotowanych przez instytucje, organizacje itp., które nie mają podanych autorów (lub redaktorów), podaje się nazwę tych organizacji: o (GUS 2016). Odwołania do stron internetowych zawierających materiały nieposiadające autora: o ( Bibliografia załącznikowa Wykaz cytowanej literatury i źródeł powinien być zamieszczony na końcu artykułu, uporządkowany alfabetycznie według nazwiska pierwszego z autorów lub według tytułów (gdy nie ma autora, redaktora lub instytucji sprawczej). Jeżeli ta sama osoba jest autorem lub współautorem kilku publikacji, najpierw podaje się publikacje samodzielne. W pracach zbiorowych jako pierwszy element opisu podaje się nazwisko redaktora naukowego ze skrótem (red.). 1. Książki

4 Nazwisko i inicjał imienia autora, rok wydania, tytuł (kursywą), wydawnictwo, miejsce wydania. W pracach zbiorowych opublikowanych pod redakcją należy podawać jako pierwszy element nazwisko redaktora naukowego ze skrótem red. W pracach opublikowanych w języku angielskim skrót red. należy zastąpić skrótem ed. lub eds. (gdy jest dwóch lub więcej redaktorów). Przykłady: Jeden autor: Mazur G. (2017), Wspólna polityka handlowa Unii Europejskiej, Difin, Warszawa. Dwóch autorów: Molendowski E., Polan W. (2007), Dyplomacja gospodarcza rola i znaczenie w polityce zagranicznej państwa, Wolters Kluwer Polska. Trzech autorów i więcej: Kaliszuk E., Kruszka M., Nowak B., Kłos A. (2016), Zmiany instytucjonalne i regulacyjne w handlu i finansach międzynarodowych, Akademia Finansów i Biznesu Vistula, Warszawa. Praca zbiorowa (pod redakcją) Kaliszuk E., Marczewski K. (red.) (2014), Dziesięć lat Polski w Unii Europejskiej, Instytut Badań Rynku, Konsumpcji i Koniunktur, Warszawa. Praca zbiorowa (pod redakcją) w jęz. angielskim Hal, P.A., Soskice, D. (eds.) (2001). Varieties of capitalism: The institutional foundations of comparative advantage. Oxford University Press. Oxford. Publikacja wydana przez instytucję (brak autora lub redaktora) w jęz. angielskim WTO (2017). Trade Policy Review. Report by the Secretariat. European Union. WT/TPR/S/357. Geneva. 17 May. 2. Rozdział w książce przypisany do konkretnego autora Nazwisko i inicjał imienia autora, rok wydania (w nawiasie), tytuł rozdziału (kursywą), [w], nazwisko i inicjał imienia redaktora, tytuł pracy zbiorowej (kursywą), wydawnictwo, miejsce wydania. o Kawecka-Wyrzykowska E. (2015), Budżet strefy euro: realistyczna propozycja czy utopia?, [w:] Małuszyńska E., Mazur G., Idczak P. (red.), Unia Europejska wobec

5 wyzwań przyszłości. Aspekty prawne, finansowe i handlowe, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu. 3. Artykuły Nazwisko i inicjał imienia autora, rok wydania (w nawiasie), tytuł artykułu (kursywą), nazwa czasopisma (w cudzysłowie), wolumen, numer, strony początkowa i końcowa. W przypadku artykułu w prasie codziennej należy podać datę dzienną i numer strony. Przykłady: o Ambroziak Ł. (2015), Rynek samochodów elektrycznych i hybrydowych stan i perspektywy rozwoju, Unia Europejska.pl nr 5 (234), s o Wróbel J. (2016), Będzie mniej wolnego handlu, Dziennik Gazeta Prawna", 9.12, s. A6. 4. Źródła elektroniczne (wydawnictwa zwarte) Należy podać te same elementy co w wersjach drukowanych (książek, artykułów z czasopism i gazet) oraz adres strony internetowej (URL), datę aktualizacji lub datę ostatniego dostępu [w nawiasie kwadratowym]. W przypadku bardzo długich adresów należy ograniczyć się do adresu witryny głównej. Jeżeli dokument posiada numer DOI, należy podać ten numer zamiast adresu internetowego i daty dostępu. Po numerze DOI nie stawia się kropki. Przykłady: o Roth, J.D. (2010). Your Money. The Missing Manual. O'Reilly Media, New York. [dostęp: ]. o Pęczak A. (2017), Ile jest warte polskie e-commerce, PC World e-wydanie, nr 10, s , d-idg-2017_10-toc1.jpg [dostęp: ]. o Politico: Czy wspólna polityka handlowa UE się rozpada? (2016), Gazeta Prawna.pl [ ]. Materiały z witryn internetowych Witryny internetowe z materiałami posiadającymi autora: nazwisko autora, inicjał imienia lub nazwa instytucji sprawczej, rok wydania (jeśli nie można ustalić rok copyright, rok ostatniej aktualizacji), tytuł dokumentu (kursywą), wydawca i miejsce wydania (o ile można ustalić), adres URL, data dostępu. Przykład: o Howitt P. (2005), Health, human capital and economic growth: a Schumpeterian perspective, Brown University, [dostęp: ].

6 Witryny internetowe z materiałami nie posiadającymi autora: wydawca (o ile można ustalić), rok wydania (jeśli nie można ustalić rok copyright, rok ostatniej aktualizacji), adres URL, data dostępu. Przykład: o WTO (2017), Statistics on anti-dumping, [dostęp: ]. 6. Akty prawne Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2002 r., nr 76, poz. 694 ze zm.).