Czym jest prawdziwy sukces?

HTML
DOWNLOAD

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Czym jest prawdziwy sukces?"

Mirosław Czajka
7 lat temu
Przeglądów:

1 Sukces. Słowo, które dziś używa się już nie tylko w świecie biznesu, ekonomii, ale także i w innych przestrzeniach życia ludzkiego. Będąc na różnych uroczystościach szkolnych nieraz słyszałem życzenia skierowane do uczniów: Odnieście sukces. O jaki sukces chodzi? Czy tylko o dobre wyniki w szkole? Wychowawcy dzieci i młodzieży, czy to rodzice, nauczyciele, animatorzy grup, powinni zadawać sobie pytania: Jak rozumiem sukces mojego dziecka, mojego wychowanka? Sukces, czyli pewien cel, do którego zdążają moje wysiłki, moja praca, moje zaangażowanie. Co będzie sukcesem dla mojego dziecka, wychowanka? Świadectwo z czerwonym paskiem? Dostanie się na wymarzone studia? Dobre zdrowie? Udane małżeństwo? Dobrze płatna praca? W Słowniku wyrazów bliskoznacznych możemy przeczytać: sukces to powodzenie, triumf, zwycięstwo, osiągnięcie, kariera, wygrana. Lubimy zwyciężać, lubimy wygrywać. Klaszczemy tym, którzy zdobywają złoty medal, jesteśmy zawiedzeni, gdy komuś się noga podwinie i przegra (np. nasza drużyna w piłce nożnej). Świat oklaskuje i ceni zwycięzców, przegrani szybko odchodzą i nikt o nich nie pamięta. Myślę, że trzeba z dziećmi i młodzieżą spotykać się i pytać ich, jak oni rozumieją sukces. Jak rozumieją sukcesy sportowe? Jak rozumieją sukcesy w nauce? Czy sukcesem jest tylko najwyższa ocena? Czy liczy się tylko pierwsze miejsce? Czy wolno dążyć do sukcesów, do zwycięstw za cenę odstępstwa od wyznawanych zasad, od uczciwości? Odnieść sukces to zatem odnieść zwycięstwo, wygrać w czymś. Ale co wygrać? W czym wygrać? Jakby na to pytanie odpowiedział ks. Bosko? Obchodzimy w tym roku 150 lat od założenia Towarzystwa św. Franciszka Salezego. Ks. Bosko pragnął, by ono kontynuowało jego pasję: miłość do młodych, towarzyszenie im w dążeniu do pełni życia, do dojrzałości, do świętości. Ks. Bosko chciał, by jego chłopcy osiągnęli prawdziwy sukces. Jak on widział swój 1 / 5

2 sukces wychowawczy? Do swoich chłopców pisał z Rzymu w 1884 r.: Mam tylko jedno pragnienie: chcę zobaczyć was szczęśliwymi na ziemi i w wieczności. Z ust ks. Bosko często można było usłyszeć, że celem życia, celem wszelkich ludzkich starań ma być chwała Boża i zbawienie młodych. Według niego sukcesem w życiu człowieka jest żyć w przyjaźni z Bogiem i ludźmi; tak żyć, by dostać się do nieba. Tak żyć, by także innym pomóc się dostać do tego nieba. I wszystko tu na ziemi ma być środkiem do tego celu. Przy takim rozumieniu słowo sukces zmienia swe potoczne znaczenie. Dla chrześcijanina zrozumienie, czym jest sukces człowieka, wynika z antropologii zawartej w Biblii i nauczaniu Kościoła. Wiemy, że z przyjętej koncepcji człowieka, wynikają cele, metody i środki wychowawcze. Tylko ten, kto zna i rozumie naturę, godność człowieka, będzie wiedział, na jakiego człowieka ma sam wyrosnąć, na jakiego człowieka chce wychować swe dziecko, swego wychowanka. Rodzice i wychowawcy mają pomóc młodym ludziom w poszukiwaniu i odnajdywaniu odpowiedzi na najważniejsze pytania życia: skąd pochodzę? kim jestem? dokąd zmierzam? jaki jest sens mego bycia na ziemi? jak być wolnym, kochającym, prawdziwym? Rodzice i wychowawcy powinni uczyć dzieci być zdolnymi do zdumiewania się, do zachwytu tym, co dobre, piękne, prawdziwe. Dorastające dziecko z natury ma serce zwrócone ku rzeczom wielkim: prawda, sprawiedliwość, Bóg, rodzina, pokój, miłość. Posiada ideały, które są pociągające ze względu na swą szlachetność i piękno. Człowiek sukcesu to człowiek, który nauczył się kochać Boga i bliźniego i ma odwagę tę miłość ukazywać innym; to człowiek, który nauczył się mądrze, czyli realistycznie myśleć o sobie, o świecie i według tej wiedzy postępować. Tak rozumiany sukces napotyka w naszym postmodernistycznym świecie na wiele przeszkód. Dziś trzeba wychowywać dzieci i młodzież do buntu przeciw miernocie, powierzchowności proponowanej przez media, modę, reklamę. Młodzi potrzebują prawdziwej wolności, by buntować się o dobro, o wartości! Dziś panuje spisek przeciw prawdziwemu szczęściu! Zamiast prawdziwych wartości, głosi się iluzję szybkiego szczęścia, iluzję łatwego życia, iluzję życia bez wartości. Wobec tych iluzji rodzice powinni uczyć dzieci krytycznego osądu rzeczywistości, ponieważ dzieci nie mają wyrobionego zmysłu krytycznego oceniania tego, co jest im podawane, co płynie do nich zwłaszcza ze strony mediów. Młodych ludzi zachęca się do poszukiwania łatwego życia, do luzu, do spontaniczności, do braku refleksji. Młodzi łatwo idą za zachciankami, a nie podążają za ideałami. Męczą się wysiłkiem pracy nad sobą. Chcą mieć to, co pragną szybko i przy jak najmniejszym wysiłku. 2 / 5

3 Dziś wielu młodych nic nie obchodzi. Są bez życia, bez aspiracji. Taka wyluzowana postawa jest formą ucieczki od rzeczywistości, w której żyją. Jest próbą życia bez problemów, życia wygodnego, w świecie odizolowanym od wszystkich i dostosowanym do swoich pragnień i zachcianek. Konformizm to postawa wielu współczesnych młodych ludzi. Cechy tej postawy to: nie działać, zamknąć się w sobie, pozostać obojętnym, nie myśleć, zagłuszać wyrzuty sumienia. Młodzi z taką postawą stają się smutni, samotni, wyobcowani, pełni obaw. Ta postawa wyluzowania bierze się z obserwacji życia wokół nich, w ich rodzinach. Jakże często w ich świecie nie ma wartości. Nie ma ideałów. Wszystko jest szare, monotonne. Liczy się pieniądz, władza, dobrobyt. Rodzice żyją po to, by zarabiać, często rozwodzą się, a młodzi są pozostawieni samym sobie. Dziś wśród największych problemów dzieci i młodzieży podaje się: zmniejszoną zdolność do wysiłku, idealizowanie zachowań spontanicznych, kierowanie się zachciankami i pożądaniami, totalne wyluzowanie, niezliczone ucieczki od rzeczywistości (seks, narkotyki, alkohol, Internet, muzyka), fascynację modą i nowinkami, konsumizm stwarzający sztuczne potrzeby materialne. Inną cechą współczesnych młodych jest brak odwagi. Tam gdzie nie ma już ideałów, gdzie nie ma wielkich spraw, którym można służyć, walczyć o nie, a nawet oddać życie, już nie warto przeżywać życia, nie warto się angażować. Komu brakuje odwagi w małych rzeczach, codziennych, zabraknie mu odwagi w rzeczach wielkich! Jakie środki zaradcze można w takiej sytuacji zaproponować rodzicom i wychowawcom, by ich dzieci, wychowankowie odnieśli sukces wg Bożego planu: a) pomóżcie im w odkryciu prawdziwych ideałów, 3 / 5

4 b) pomóżcie im poznać swe wewnętrzne bogactwo, jakie niesie z sobą młodość, c) pomóżcie im rozpoznać głos Boga, jako Tego, który ich kocha i chce im towarzyszyć przez całe życie, d) ukażcie im, że nie tyle liczy się otrzymanie najwyższych ocen, najlepszych miejsc ale większe znaczenie ma pochwała własnego sumienia: zrobiłeś wszystko, co mogłeś, e) rozbudźcie w nich zaufanie w swe możliwości, w możliwość rozwoju siebie, f) wymagajcie od nich osobistego wysiłku w osiąganiu rzeczy, których pragną: niech sami stawiają czoła trudnościom właściwym dla ich wieku, g) dajcie im okazję do podejmowania samodzielnych decyzji, h) wymagajcie od nich, by podejmowali odpowiedzialność za konsekwencje każdej decyzji, i) nauczcie ich przemieniać naukę w dobrze wykonywaną pracę: uporządkowaną, dobrze zakończoną, dobrze zaprezentowaną, j) rozwijajcie u nich cnoty ludzkie: radość, hojność, pracowitość, wytrwałość, męstwo, k) pomóżcie im odkryć prawdziwą przyjaźń, l) uwrażliwiajcie ich na pomoc słabszym, potrzebującym, chorym, 4 / 5

5 m) starajcie się, by otrzymywali w domu i poza nim dobry przykład, n) nauczcie ich wykorzystywać wolny czas w sposób inteligentny i odpowiedzialny, o) pomóżcie im w doborze wartościowych lektur. 5 / 5

Podobne dokumenty

PROGRAM WYCHOWAWCZY SZKOŁY PODSTAWOWEJ NR 15 W KROŚNIE

PROGRAM WYCHOWAWCZY SZKOŁY PODSTAWOWEJ NR 15 W KROŚNIE W wychowaniu chodzi właśnie o to, ażeby człowiek stawał się coraz bardziej człowiekiem o to ażeby bardziej był, a nie tylko więcej miał, aby poprzez