DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA WARMIŃSKO-MAZURSKIEGO

Transkrypt

1 DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA WARMIŃSKO-MAZURSKIEGO Olsztyn, dnia 6 maja 2008 r. Nr 70 TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIA WOJEWODY WARMIŃSKO-MAZURSKIEGO: Nr 22 z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Błędzianki Nr 23 z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Grabowo Nr 24 z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu - Grzybiny Nr 25 z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Jeziora DruŜno Nr 26 z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Jeziora Goryńskiego Nr 27 z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Otuliny Mazurskiego Parku Krajobrazowego - Kierwik Nr 28 z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Otuliny Welskiego Parku Krajobrazowego - Dębień Nr 29 z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Otuliny Welskiego Parku Krajobrazowego - Słup Nr 30 z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Puszczy Rominckiej UCHWAŁY RAD GMIN I POWIATU: Nr XVI/80/08 Rady Gminy Sorkwity z dnia 21 marca 2008 r. w sprawie regulaminu określającego wysokość oraz szczegółowe warunki przyznawania nauczycielom dodatków: motywacyjnego, funkcyjnego i za warunki pracy oraz niektóre inne składniki wynagrodzenia, a takŝe wysokość oraz szczegółowe zasady przyznawania i wypłacania dodatku mieszkaniowego Nr XIX/116/08 Rady Gminy Górowo Iławeckie z dnia 27 marca 2008 r. zmieniająca uchwałę w sprawie szczegółowych zasad i trybu umorzenia, odroczenia i rozkładania na raty naleŝności pienięŝnych Gminy Górowo Iławeckie oraz jej jednostek organizacyjnych, do których nie stosuje się przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, oraz wskazania organów do tego uprawnionych Nr XIX/117/08 Rady Gminy Górowo Iławeckie z dnia 27 marca 2008 r. zmieniająca uchwałę w sprawie procedury uchwalenia budŝetu gminy oraz rodzaje i szczegółowość materiałów informacyjnych towarzyszących projektowi budŝetu Nr II/8/08 Rady Gminy Rychliki z dnia 27 marca 2008 r. w sprawie wprowadzenia zmian do Statutu Gminy Rychliki Nr II/12/08 Rady Gminy Rychliki z dnia 27 marca 2008 r. w sprawie zmiany uchwały Rady Gminy Rychliki Nr IV/28/07 z dnia 27 kwietnia 2007 roku w sprawie poboru podatku rolnego, podatku leśnego, podatku od nieruchomości od osób fizycznych w drodze inkasa oraz określenia inkasentów i wysokości wynagrodzenia za inkaso Nr XXII/100/08 Rady Powiatu Braniewskiego z dnia 28 marca 2008 r. w sprawie zmiany uchwały Nr XIX/85/07 Rady Powiatu Braniewskiego z dnia 28 grudnia 2007 roku w sprawie przyjęcia regulaminu wynagradzania

2 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz w roku 2008 nauczycieli zatrudnionych w szkołach i placówkach oświatowych, dla których organem prowadzącym jest Powiat Braniewski Nr XXII/102/08 Rady Powiatu Braniewskiego z dnia 28 marca 2008 r. w sprawie Stypendium Starosty Braniewskiego i Nagrody Starosty Braniewskiego Nr XXXI/269/08 Rady Gminy w Ełku z dnia 31 marca 2008 r. zmieniająca uchwałę Nr XIV/109/07 Rady Gminy Ełk z dnia 25 maja 2007 r. w sprawie ustalenia zasad udzielania i rozmiaru zniŝek godzin nauczycieli, którym powierzono stanowiska kierownicze oraz innych zasad wynikających z art. 42 ust. 7 Karty Nauczyciela Nr XVII/93/08 Rady Gminy Janowo z dnia 31 marca 2008 r. w sprawie poboru w drodze inkasa podatku rolnego, podatku leśnego i podatku od nieruchomości oraz ustalenia wynagrodzenia za inkaso OBWIESZCZENIE: Starosty Oleckiego z dnia 22 kwietnia 2008 r. zmieniające obwieszczenie Starosty Oleckiego z dnia 18 marca 2008 r. w sprawie ustalenia wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej funkcjonującej na terenie Powiatu Oleckiego w 2008 r ROZPORZĄDZENIE Nr 22 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Błędzianki. Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880, z 2005 r. Nr 113, poz. 954 i Nr 130, poz oraz z 2007 r. Nr 75, poz. 493, Nr 176, poz i Nr 181, poz. 1286) zarządza się, co następuje: 1. Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny Błędzianki, zwany dalej Obszarem, o powierzchni 5 994,5 ha połoŝony jest w województwie warmińskomazurskim, w powiecie gołdapskim na terenie gmin: Gołdap i Dubeninki Opis granic Obszaru, o którym mowa w ust. 1 stanowi załącznik Nr 1 do rozporządzenia. 2. Granice Obszaru określa mapa sytuacyjna, stanowiąca załącznik Nr 2 do rozporządzenia Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów leśnych Obszaru: 1) utrzymanie ciągłości i trwałości ekosystemów leśnych; niedopuszczanie do ich nadmiernego uŝytkowania; 2) wspieranie procesów sukcesji naturalnej przez inicjowanie i utrwalanie naturalnego odnowienia o składzie i strukturze odpowiadającej siedlisku; tam gdzie nie są moŝliwe odnowienia naturalne - uŝywanie do odnowień gatunków miejscowego pochodzenia przy ograniczaniu gatunków obcych rodzimej florze czy teŝ modyfikowanych genetycznie; 3) zwiększanie udziału gatunków domieszkowych i biocenotycznych; tworzenie układów ekotonowych z tych gatunków; 4) zwalczanie szkodników owadzich i patogenów grzybowych, a takŝe ograniczanie szkód łowieckich poprzez zastosowanie metod mechanicznych lub biologicznych; stosowanie metod chemicznego zwalczania dopuszcza się tylko przy braku innych alternatywnych metod; 5) ochrona stanowisk chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów; w przypadkach stwierdzenia obiektów i powierzchni cennych przyrodniczo (stanowiska rzadkich i chronionych roślin, zwierząt, grzybów oraz pozostałości naturalnych ekosystemów) wnioskowanie do właściwego organu o ich ochronę; 6) kształtowanie właściwej struktury populacji zwierząt, roślin i grzybów stanowiących komponent ekosystemu leśnego; 7) opracowanie i wdraŝanie programów czynnej ochrony oraz reintrodukcji i restytucji gatunków rzadkich, zagroŝonych; 8) wykorzystanie lasów dla celów rekreacyjnokrajoznawczych i edukacyjnych w oparciu o wyznaczone szlaki turystyczne oraz istniejące i nowe ścieŝki edukacyjno-przyrodnicze wyposaŝone w elementy infrastruktury turystycznej i edukacyjnej zharmonizowanej z otoczeniem;

3 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ) prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, w szczególności poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami leśnymi do warunków środowiskowych; 10) pozostawianie drzew o charakterze pomnikowym, przestojów, drzew dziuplastych, części obumarłych aŝ do całkowitego ich rozkładu; 11) utrzymywanie, a w razie potrzeby podwyŝszanie poziomu wód gruntowych, w szczególności na siedliskach wilgotnych i bagiennych, tj. w borach bagiennych, olsach i lęgach; budowa zbiorników małej retencji jako zbiorników wielofunkcyjnych, w szczególności podwyŝszających leśną róŝnorodność biologiczną; 12) zachowanie i utrzymywanie w stanie zbliŝonym do naturalnego istniejących śródleśnych cieków, mokradeł, polan, torfowisk, wrzosowisk oraz muraw napiaskowych; niedopuszczenie do ich uproduktywnienia lub/i sukcesji; 13) stopniowe usuwanie gatunków obcego pochodzenia. 2. Ustalenia dotyczące czynnej ochrony nieleśnych ekosystemów lądowych Obszaru: 1) przeciwdziałanie zarastaniu łąk, pastwisk i torfowisk poprzez koszenie i wypas, a takŝe mechaniczne usuwanie samosiewów drzew i krzewów na terenach otwartych, a w razie konieczności takŝe karczowanie z usunięciem biomasy z pozostawieniem kęp drzew i krzewów; 2) propagowanie wśród rolników działań zmierzających do utrzymania trwałych uŝytków zielonych w ramach zwykłej, dobrej praktyki rolniczej, a takŝe Krajowego Programu Rolnośrodowiskowego - zgodnie z wymogami zbiorowisk łąkowych; propagowanie dominacji gospodarstw prowadzących produkcję mieszaną, w tym preferowanie hodowli bydła opartej o naturalny wypas metodą pastwiskową; zalecana jest ochrona i hodowla lokalnych starych odmian drzew i krzewów owocowych oraz ras zwierząt; promowanie agroturystyki i rolnictwa ekologicznego; 3) maksymalne ograniczanie zmiany uŝytków zielonych na grunty orne; niedopuszczanie do przeorywania uŝytków zielonych; propagowanie powrotu do uŝytkowania łąkowego gruntów wykorzystywanych dotychczas jako rolne wzdłuŝ rowów i lokalnych obniŝeń terenowych; 4) preferowanie ochrony roślin metodami biologicznymi; 5) ochrona zieleni wiejskiej: zadrzewień, zakrzewień, parków wiejskich, oraz kształtowanie zróŝnicowanego krajobrazu rolniczego poprzez ochronę istniejących oraz formowanie nowych zadrzewień śródpolnych i przydroŝnych; 6) zachowanie śródpolnych torfowisk, zabagnień, podmokłości oraz oczek wodnych; 7) zachowanie zbiorowisk wydmowych, śródpolnych muraw napiaskowych, wrzosowisk i psiar; 8) melioracje odwadniające, w tym regulowanie odpływu wody z sieci rowów, dopuszczalne tylko w ramach racjonalnej gospodarki rolnej, jednak z bezwzględnym zachowaniem w stanie nienaruszonym terenów podmokłych, w tym torfowisk i obszarów wodnobłotnych oraz obszarów źródliskowych cieków; 9) eliminowanie nielegalnego eksploatowania surowców mineralnych oraz rekultywacja terenów powyrobiskowych; w szczególnych przypadkach, gdy w wyrobisku ukształtowały się właściwe biocenozy wzbogacające lokalną róŝnorodność biologiczną, przeprowadzenie rekultywacji nie jest wskazane, zalecane jest podjęcie działań ochronnych w celu ich zachowania; 10) utrzymywanie i w razie konieczności odtwarzanie lokalnych i regionalnych korytarzy ekologicznych; 11) prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, m.in. poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami otwartymi do warunków środowiskowych; 12) melioracje nawadniające zalecane są w przypadku stwierdzonego niekorzystnego dla racjonalnej gospodarki rolnej obniŝenia poziomu wód gruntowych; 13) wnioskowanie do właściwego organu ochrony przyrody o objęcie ochroną prawną stanowisk gatunków chronionych i rzadkich roślin, zwierząt i grzybów, takŝe ekosystemów i krajobrazów waŝnych do zachowania w postaci rezerwatów przyrody, zespołów przyrodniczo-krajobrazowych i uŝytków ekologicznych; opracowanie i wdraŝanie programów reintrodukcji, introdukcji oraz czynnej ochrony gatunków rzadkich i zagroŝonych związanych z nieleśnym ekosystemami lądowymi. 3. Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów wodnych Obszaru: 1) zachowanie i ochrona zbiorników wód powierzchniowych wraz z pasem roślinności okalającej, poza rowami melioracyjnymi; 2) wyznaczenie lokalizacji nowych wałów przeciwpowodziowych o rzeczywistą konieczność ochrony człowieka i jego mienia przed powodzią; w miarę moŝliwości wały naleŝy lokalizować jak najdalej od koryta rzeki, wykorzystując naturalną rzeźbę terenu; 3) tworzenie stref buforowych wokół zbiorników wodnych w postaci pasów zadrzewień i zakrzewień, celem ograniczenia spływu substancji biogennych i zwiększenia róŝnorodności biologicznej; 4) prowadzenie prac regulacyjnych i utrzymaniowych rzek tylko w zakresie niezbędnym dla rzeczywistej ochrony przeciwpowodziowej; 5) ograniczanie zabudowy na krawędziach wysoczyznowych, w celu zachowania ciągłości przyrodniczo-krajobrazowej oraz ochrony krawędzi tarasów rzecznych przed ruchami osuwiskowymi; 6) rozpoznanie okresowych dróg migracji zwierząt, których rozwój związany jest bezpośrednio ze środowiskiem wodnym (w szczególności płazów) oraz podejmowanie działań w celu ich ochrony;

4 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ) zapewnienie swobodnej migracji rybom w ciekach poprzez budowę przepławek na istniejących i nowych budowlach piętrzących; 8) utrzymanie i wprowadzanie zakrzewień i szuwarów wokół zbiorników wodnych, w szczególności starorzeczy i oczek wodnych jako bariery ograniczającej dostęp do linii brzegowej; utrzymanie lub tworzenie pasów zakrzewień i zadrzewień wzdłuŝ cieków jako naturalnej obudowy biologicznej ograniczającej spływ zanieczyszczeń z pól uprawnych; 9) ograniczenie działań powodujących obniŝenie zwierciadła wód podziemnych, w szczególności budowy urządzeń drenarskich i rowów odwadniających na gruntach ornych, łąkach i pastwiskach w dolinach rzecznych oraz na krawędzi tarasów zalewowych i wysoczyzn; 10) opracowanie i wdroŝenie programów reintrodukcji, restytucji, czynnej ochrony rzadkich i zagroŝonych gatunków zwierząt, roślin i grzybów bezpośrednio związanych z ekosystemami wodnymi; 11) zachowanie i ewentualne odtwarzanie korytarzy ekologicznych opartych o ekosystemy wodne celem zachowania dróg migracji gatunków związanych z wodą; 12) zwiększanie retencji wodnej, przy czym zbiorniki małej retencji winny dodatkowo wzbogacać róŝnorodność biologiczną terenu, uwzględniając starorzecza i lokalne obniŝenia terenu; w miarę moŝliwości technicznych i finansowych zalecane jest odtworzenie funkcji obszarów źródliskowych o duŝych zdolnościach retencyjnych; w miarę moŝliwości naleŝy zachowywać lub odtwarzać siedliska hydrogeniczne mające duŝą rolę w utrzymaniu lokalnej róŝnorodności biologicznej; 13) zachowanie i wspomaganie naturalnego przepływu wód w zbiornikach wodnych na obszarach międzywala; stopniowe przywracanie naturalnych procesów kształtowania i sukcesji starorzeczy poprzez zastosowanie naturalnych wylewów; 14) utrzymanie i odtwarzanie meandrów na wybranych odcinkach cieków; w razie moŝliwości wprowadzanie wtórnych zabagnień terenów; 15) wznoszenie nowych budowli piętrzących na ciekach, rowach i kanałach (retencja korytowa) winno być poprzedzone analizą bilansu wodnego zlewni; 16) rozpoznanie oraz ewentualna przebudowa struktury ichtiofauny zgodnie z charakterem siedliska we wszystkich zbiornikach wodnych przewidzianych do wykorzystania poŝytku w myśl ustawy o rybactwie śródlądowym (Dz. U. Nr 66, poz. 750 z 1999 r. z późn. zm.); gospodarka rybacka na wodach powierzchniowych powinna wspomagać ochronę gatunków krytycznie zagroŝonych i zagroŝonych oraz promować gatunki o pochodzeniu lokalnym prowadząc do uzyskania struktury gatunkowej i wiekowej ryb właściwej dla danego typu wód; 17) wnioskowanie do właściwego organu ochrony przyrody celem obejmowania ochroną prawną zachowanych w stanie zbliŝonym do naturalnego fragmentów ekosystemów wodnych oraz stanowisk gatunków chronionych i rzadkich reprezentatywnych dla ekosystemów hydrogenicznych Na Obszarze wprowadza się następujące zakazy: 1) zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor, legowisk, innych schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk, złoŝonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonywania czynności związanych z racjonalną gospodarką rolną, leśną, rybacką i łowiecką; 2) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu art. 51 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902, z pózn. zm. 1 ); 3) likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydroŝnych i nadwodnych, jeŝeli nie wynikają one z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej i zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych; 4) wydobywania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a takŝe minerałów i bursztynu; 5) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub utrzymaniem, budową, odbudową, naprawą lub remontem urządzeń wodnych; 6) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeŝeli słuŝą innym celom niŝ ochrona przyrody lub zrównowaŝone wykorzystanie uŝytków rolnych i leśnych oraz racjonalna gospodarka wodna lub rybacka; 7) likwidowania naturalnych zbiorników wodnych, starorzeczy i obszarów wodno-błotnych; 8) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów słuŝących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej. 2. Zakazy, o których mowa w ust. 1 nie dotyczą: 1) wykonywania zadań na rzecz obronności kraju i bezpieczeństwa państwa; 2) prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem powszechnym; 3) realizacji inwestycji celu publicznego. 1 Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 169, poz. 1199, Nr 170, poz i Nr 249, poz oraz z 2007 r. Nr 21, poz. 124 i Nr 75, poz. 493.

5 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 nie dotyczy: 1) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, które mogą wymagać sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko w rozumieniu 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm. 2 ) po uzgodnieniu z wojewodą; 2) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, które słuŝą racjonalnej gospodarce leśnej, rolnej, łowieckiej lub rybackiej lub poprawie stanu środowiska, po uzgodnieniu z wojewodą. 4. Zakazy, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5 nie dotyczą: 1) złóŝ kopalin udokumentowanych do dnia wejścia w Ŝycie niniejszego rozporządzenia, których dokumentacje zostały zatwierdzone lub przyjęte przez właściwy organ administracji geologicznej; 2) złóŝ kopalin udokumentowanych na podstawie koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie, udzielonych do dnia wejścia w Ŝycie niniejszego rozporządzenia - po uzgodnieniu sposobu rekultywacji z Wojewódzkim Konserwatorem Przyrody na etapie wydawania koncesji na wydobywanie kopalin. 5. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 nie dotyczy: uzupełnień zabudowy mieszkaniowej i usługowej pod warunkiem wyznaczenia nieprzekraczalnej linii zabudowy od brzegów zgodnie z linią występującą na działkach przyległych; 2) siedlisk rolniczych - w zakresie uzupełnienia istniejącej zabudowy o obiekty niezbędne do prowadzenia gospodarstwa rolnego, pod warunkiem nie przekraczania dotychczasowej linii zabudowy od brzegu; 3) wyznaczanych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego terenów dostępu do wód publicznych w zakresie niezbędnym do pełnienia funkcji plaŝ, kąpielisk i przystani, po uzgodnieniu z wojewodą. 6. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 nie dotyczy ustaleń obowiązujących w dniu wejścia w Ŝycie rozporządzenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. 5. Nadzór nad Obszarem sprawuje Wojewódzki Konserwator Przyrody. 6. Traci moc 1 ust. 2, 3 i 4, 2 i 3 rozporządzenia Nr 21 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie wprowadzenia obszarów chronionego krajobrazu na terenie województwa warmińsko-mazurskiego (Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. Nr 52, poz. 725) w części dotyczącej Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Błędzianki ustanowionego w 1 ust. 1 pkt 51 tego rozporządzenia. 7. Rozporządzenie wchodzi w Ŝycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Warmińsko-Mazurskiego. 1) obszarów zwartej zabudowy miast i wsi, w granicach określonych w studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin (lub w równorzędnych dokumentach planistycznych) oraz 2 Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 92, poz Wojewoda Warmińsko-Mazurski Marian Podziewski Załączniki do rozporządzenia Nr 22 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 23 kwietnia 2008 r. Opis przebiegu granicy Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Błędzianki Załącznik Nr 1 Granica Obszaru biegnie od m. Budy od punktu przecięcia drogi gruntowej i granicy województwa na zachód drogą gruntową do miejscowości Czarne, skąd dalej drogą gruntową biegnącą w kierunku północno-zachodnim wzdłuŝ brzegu jeziora Czarne, do drogi prowadzącej w kierunku południowo-zachodnim przez m. Ostrowo Pierwsze i Ostrowo i dalej tą drogą i następnie wzdłuŝ linii energetycznej do miejscowości Bronisze i dalej wzdłuŝ drogi do Gołdapi do skrzyŝowania z nieczynną linią kolejową Olecko-Gołdap, następnie nieczynną linią kolejową w kierunku północno-zachodnim do drogi Gołdap - śytkiejmy (granica wspólna z OChK Puszczy Rominckiej), następnie tą drogą do skrzyŝowania z drogą gruntową na Botkuny i Kolniszki, wzdłuŝ tej drogi w kierunku południowo-wschodnim aŝ do m. miejscowości Górne, gdzie skręca w kierunku południowym i biegnie torem kolejowym Olecko-Gołdap do rzeki Górny Potok (granica wspólna z OChK Wzgórz Szeskich), i dalej torem aŝ do miejsca przecięcia się toru kolejowego z linią energetyczną średniego napięcia, następnie tą linią w kierunku południowo-wschodnim, a następnie południowym do miejsca skrzyŝowania się linii energetycznej średniego napięcia z granicą administracyjną gminy Gołdap, następnie wzdłuŝ tej granicy w kierunku wschodnim aŝ do granicy województwa i następnie granicą województwa w kierunku północno-wschodnim do miejscowości Budy i punktu początkowego, czyli przecięcia drogi gruntowej i granicy województwa.

6 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr Poz Załącznik Nr 2

7 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz. 1338

9 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ROZPORZĄDZENIE Nr 23 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Grabowo. Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880, z 2005 r. Nr 113, poz. 954 i Nr 130, poz oraz z 2007 r. Nr 75, poz. 493, Nr 176, poz i Nr 181, poz. 1286) zarządza się, co następuje: 1. Obszar Chronionego Krajobrazu Grabowo, zwany dalej Obszarem, o powierzchni 3 764,5 ha połoŝony jest w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie gołdapskim na terenie gminy Gołdap Opis granic Obszaru, o którym mowa w ust. 1 stanowi załącznik Nr 1 do rozporządzenia. 2. Granice Obszaru określa mapa sytuacyjna, stanowiąca załącznik Nr 2 do rozporządzenia Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów leśnych Obszaru: 1) utrzymanie ciągłości i trwałości ekosystemów leśnych; niedopuszczanie do ich nadmiernego uŝytkowania; 2) wspieranie procesów sukcesji naturalnej przez inicjowanie i utrwalanie naturalnego odnowienia o składzie i strukturze odpowiadającej siedlisku; tam gdzie nie są moŝliwe odnowienia naturalne - uŝywanie do odnowień gatunków miejscowego pochodzenia przy ograniczaniu gatunków obcych rodzimej florze czy teŝ modyfikowanych genetycznie; 3) zwiększanie udziału gatunków domieszkowych i biocenotycznych; tworzenie układów ekotonowych z tych gatunków; 4) zwalczanie szkodników owadzich i patogenów grzybowych, a takŝe ograniczanie szkód łowieckich poprzez zastosowanie metod mechanicznych lub biologicznych; stosowanie metod chemicznego zwalczania dopuszcza się tylko przy braku innych alternatywnych metod; 5) ochrona stanowisk chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów; w przypadkach stwierdzenia obiektów i powierzchni cennych przyrodniczo (stanowiska rzadkich i chronionych roślin, zwierząt, grzybów oraz pozostałości naturalnych ekosystemów) wnioskowanie do właściwego organu o ich ochronę; 6) kształtowanie właściwej struktury populacji zwierząt, roślin i grzybów stanowiących komponent ekosystemu leśnego; 7) opracowanie i wdraŝanie programów czynnej ochrony oraz reintrodukcji i restytucji gatunków rzadkich, zagroŝonych; 8) wykorzystanie lasów dla celów rekreacyjnokrajoznawczych i edukacyjnych w oparciu o wyznaczone szlaki turystyczne oraz istniejące i nowe ścieŝki edukacyjno-przyrodnicze wyposaŝone w elementy infrastruktury turystycznej i edukacyjnej zharmonizowanej z otoczeniem; 9) prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, w szczególności poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami leśnymi do warunków środowiskowych; 10) pozostawianie drzew o charakterze pomnikowym, przestojów, drzew dziuplastych, części obumarłych aŝ do całkowitego ich rozkładu; 11) utrzymywanie, a w razie potrzeby podwyŝszanie poziomu wód gruntowych, w szczególności na siedliskach wilgotnych i bagiennych, tj. w borach bagiennych, olsach i lęgach; budowa zbiorników małej retencji jako zbiorników wielofunkcyjnych, w szczególności podwyŝszających leśną róŝnorodność biologiczną; 12) zachowanie i utrzymywanie w stanie zbliŝonym do naturalnego istniejących śródleśnych cieków, mokradeł, polan, torfowisk, wrzosowisk oraz muraw napiaskowych; niedopuszczenie do ich uproduktywnienia lub/i sukcesji; 13) stopniowe usuwanie gatunków obcego pochodzenia. 2. Ustalenia dotyczące czynnej ochrony nieleśnych ekosystemów lądowych Obszaru: 1) przeciwdziałanie zarastaniu łąk, pastwisk i torfowisk poprzez koszenie i wypas, a takŝe mechaniczne usuwanie samosiewów drzew i krzewów na terenach otwartych, a w razie konieczności takŝe karczowanie z usunięciem biomasy z pozostawieniem kęp drzew i krzewów; 2) propagowanie wśród rolników działań zmierzających do utrzymania trwałych uŝytków zielonych w ramach zwykłej, dobrej praktyki rolniczej, a takŝe Krajowego Programu Rolnośrodowiskowego - zgodnie z wymogami zbiorowisk łąkowych; propagowanie dominacji gospodarstw prowadzących produkcję mieszaną, w tym preferowanie hodowli bydła opartej o naturalny wypas metodą pastwiskową; zalecana jest ochrona i hodowla lokalnych starych odmian drzew i krzewów owocowych oraz ras zwierząt; promowanie agroturystyki i rolnictwa ekologicznego; 3) maksymalne ograniczanie zmiany uŝytków zielonych na grunty orne; niedopuszczanie do przeorywania uŝytków zielonych; propagowanie powrotu do uŝytkowania łąkowego gruntów wykorzystywanych

10 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz dotychczas jako rolne wzdłuŝ rowów i lokalnych obniŝeń terenowych; 4) preferowanie ochrony roślin metodami biologicznymi; 5) ochrona zieleni wiejskiej: zadrzewień, zakrzewień, parków wiejskich, oraz kształtowanie zróŝnicowanego krajobrazu rolniczego poprzez ochronę istniejących oraz formowanie nowych zadrzewień śródpolnych i przydroŝnych; 6) zachowanie śródpolnych torfowisk, zabagnień, podmokłości oraz oczek wodnych; 7) zachowanie zbiorowisk wydmowych, śródpolnych muraw napiaskowych, wrzosowisk i psiar; 8) melioracje odwadniające, w tym regulowanie odpływu wody z sieci rowów, dopuszczalne tylko w ramach racjonalnej gospodarki rolnej, jednak z bezwzględnym zachowaniem w stanie nienaruszonym terenów podmokłych, w tym torfowisk i obszarów wodnobłotnych oraz obszarów źródliskowych cieków; 9) eliminowanie nielegalnego eksploatowania surowców mineralnych oraz rekultywacja terenów powyrobiskowych; w szczególnych przypadkach, gdy w wyrobisku ukształtowały się właściwe biocenozy wzbogacające lokalną róŝnorodność biologiczną, przeprowadzenie rekultywacji nie jest wskazane, zalecane jest podjęcie działań ochronnych w celu ich zachowania; 10) utrzymywanie i w razie konieczności odtwarzanie lokalnych i regionalnych korytarzy ekologicznych; 11) prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, m.in. poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami otwartymi do warunków środowiskowych; 12) melioracje nawadniające zalecane są w przypadku stwierdzonego niekorzystnego dla racjonalnej gospodarki rolnej obniŝenia poziomu wód gruntowych; 13) wnioskowanie do właściwego organu ochrony przyrody o objęcie ochroną prawną stanowisk gatunków chronionych i rzadkich roślin, zwierząt i grzybów, takŝe ekosystemów i krajobrazów waŝnych do zachowania w postaci rezerwatów przyrody, zespołów przyrodniczo-krajobrazowych i uŝytków ekologicznych; opracowanie i wdraŝanie programów reintrodukcji, introdukcji oraz czynnej ochrony gatunków rzadkich i zagroŝonych związanych z nieleśnymi ekosystemami lądowymi. 3. Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów wodnych Obszaru: 1) zachowanie i ochrona zbiorników wód powierzchniowych wraz z pasem roślinności okalającej, poza rowami melioracyjnymi; 2) tworzenie stref buforowych wokół zbiorników wodnych w postaci pasów zadrzewień i zakrzewień, celem ograniczenia spływu substancji biogennych i zwiększenia róŝnorodności biologicznej; 3) prowadzenie prac regulacyjnych i utrzymaniowych rzek tylko w zakresie niezbędnym dla rzeczywistej ochrony przeciwpowodziowej; 4) rozpoznanie okresowych dróg migracji zwierząt, których rozwój związany jest bezpośrednio ze środowiskiem wodnym (w szczególności płazów) oraz podejmowanie działań w celu ich ochrony; 5) utrzymanie i wprowadzanie zakrzewień i szuwarów wokół zbiorników wodnych, w szczególności starorzeczy i oczek wodnych jako bariery ograniczającej dostęp do linii brzegowej; utrzymanie lub tworzenie pasów zakrzewień i zadrzewień wzdłuŝ cieków jako naturalnej obudowy biologicznej ograniczającej spływ zanieczyszczeń z pól uprawnych; 6) ograniczenie działań powodujących obniŝenie zwierciadła wód podziemnych, w szczególności budowy urządzeń drenarskich i rowów odwadniających na gruntach ornych, łąkach i pastwiskach w dolinach rzecznych oraz na krawędzi tarasów zalewowych i wysoczyzn; 7) opracowanie i wdroŝenie programów reintrodukcji, restytucji, czynnej ochrony rzadkich i zagroŝonych gatunków zwierząt, roślin i grzybów bezpośrednio związanych z ekosystemami wodnymi; 8) zachowanie i ewentualne odtwarzanie korytarzy ekologicznych opartych o ekosystemy wodne celem zachowania dróg migracji gatunków związanych z wodą; 9) zwiększanie retencji wodnej, przy czym zbiorniki małej retencji winny dodatkowo wzbogacać róŝnorodność biologiczną terenu, uwzględniając starorzecza i lokalne obniŝenia terenu; w miarę moŝliwości technicznych i finansowych zalecane jest odtworzenie funkcji obszarów źródliskowych o duŝych zdolnościach retencyjnych; w miarę moŝliwości naleŝy zachowywać lub odtwarzać siedliska hydrogeniczne mające duŝą rolę w utrzymaniu lokalnej róŝnorodności biologicznej; 10) utrzymanie i odtwarzanie meandrów na wybranych odcinkach cieków; w razie moŝliwości wprowadzanie wtórnego zabagnienia terenów; 11) wznoszenie nowych budowli piętrzących na ciekach, rowach i kanałach (retencja korytowa) poprzedzone analizą bilansu wodnego zlewni; 12) wnioskowanie do właściwego organu ochrony przyrody celem obejmowania ochroną prawną zachowanych w stanie zbliŝonym do naturalnego fragmentów ekosystemów wodnych oraz stanowisk gatunków chronionych i rzadkich reprezentatywnych dla ekosystemów hydrogenicznych Na Obszarze wprowadza się następujące zakazy: 1) zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor, legowisk, innych schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk, złoŝonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonywania czynności związanych z racjonalną gospodarką rolną, leśną, rybacką i łowiecką;

11 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu art. 51 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902, z późn. zm. 1 ); 3) likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydroŝnych i nadwodnych, jeŝeli nie wynikają one z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej i zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych; 4) wydobywania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a takŝe minerałów i bursztynu; 5) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub utrzymaniem, budową, odbudową, naprawą lub remontem urządzeń wodnych; 6) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeŝeli słuŝą innym celom niŝ ochrona przyrody lub zrównowaŝone wykorzystanie uŝytków rolnych i leśnych oraz racjonalna gospodarka wodna lub rybacka; 7) likwidowania naturalnych zbiorników wodnych, starorzeczy i obszarów wodno-błotnych; 8) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów słuŝących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej. 2. Zakazy, o których mowa w ust. 1 nie dotyczą: 1) wykonywania zadań na rzecz obronności kraju i bezpieczeństwa państwa; 2) prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem powszechnym; 3) realizacji inwestycji celu publicznego. 3. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 nie dotyczy: 1) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, które mogą wymagać sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko w rozumieniu 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm. 2 ) po uzgodnieniu z wojewodą; 4. Zakazy, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5 nie dotyczą: 1) złóŝ kopalin udokumentowanych do dnia wejścia w Ŝycie niniejszego rozporządzenia, których dokumentacje zostały zatwierdzone lub przyjęte przez właściwy organ administracji geologicznej; 2) złóŝ kopalin udokumentowanych na podstawie koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie, udzielonych do dnia wejścia w Ŝycie niniejszego rozporządzenia - po uzgodnieniu sposobu rekultywacji z Wojewódzkim Konserwatorem Przyrody na etapie wydawania koncesji na wydobywanie kopalin. 5. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 nie dotyczy: 1) obszarów zwartej zabudowy miast i wsi, w granicach określonych w studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin (lub w równorzędnych dokumentach planistycznych) oraz uzupełnień zabudowy mieszkaniowej i usługowej pod warunkiem wyznaczenia nieprzekraczalnej linii zabudowy od brzegów zgodnie z linią występującą na działkach przyległych; 2) siedlisk rolniczych - w zakresie uzupełnienia istniejącej zabudowy o obiekty niezbędne do prowadzenia gospodarstwa rolnego, pod warunkiem nie przekraczania dotychczasowej linii zabudowy od brzegu; 3) wyznaczanych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego terenów dostępu do wód publicznych - w zakresie niezbędnym do pełnienia funkcji plaŝ, kąpielisk i przystani, po uzgodnieniu z wojewodą. 6. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 nie dotyczy ustaleń obowiązujących w dniu wejścia w Ŝycie rozporządzenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. 5. Nadzór nad Obszarem sprawuje Wojewódzki Konserwator Przyrody. 6. Traci moc 1 ust. 2, 3 i 4, 2 i 3 rozporządzenia Nr 21 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie wprowadzenia obszarów chronionego krajobrazu na terenie województwa warmińsko-mazurskiego (Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. Nr 52, poz. 725) w części dotyczącej Obszaru Chronionego Krajobrazu Grabowo, ustanowionego w 1 ust. 1 pkt 66 tego rozporządzenia. 7. Rozporządzenie wchodzi w Ŝycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Warmińsko-Mazurskiego. 2) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, które słuŝą racjonalnej gospodarce leśnej, rolnej, łowieckiej lub rybackiej lub poprawie stanu środowiska, po uzgodnieniu z wojewodą. Wojewoda Warmińsko-Mazurski Marian Podziewski 1 Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 169, poz. 1199, Nr 170, poz i Nr 249, poz oraz z 2007 r. Nr 21, poz. 124 i Nr 75, poz Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 92, poz. 769.

12 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz Załączniki do rozporządzenia Nr 23 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 23 kwietnia 2008 r. Załącznik Nr 1 Opis przebiegu granicy Obszaru Chronionego Krajobrazu Grabowo. Granica Obszaru biegnie od miejscowości Grabowo w miejscu skrzyŝowania drogi z Gołdapi z drogą lokalną z RoŜyńska Małego na północ w kierunku Gołdapi do skrzyŝowania z drogą z m. Jabłońskie na wysokości Gołdapskiej Góry, następnie skręca na południowy-zachód i przebiega zgodnie z kierunkiem tej drogi do m. Jabłonskie, gdzie skręca w drogę lokalną i biegnie w kierunku m. Skocze, następnie skręca w kierunku południowo-zachodnim przez miejscowości RóŜyńsk Mały, RóŜyńsk Wielki biegnie do mostu na rzeczce Boćwinka (wspólna granica OChK Doliny Gołdapy i Węgorapy), następnie lewym brzegiem rzeki podąŝa na południe do przepustu na nieczynnym torowisku przed m. Okrasin, następnie torowiskiem w kierunku miejscowości Grabowo, gdzie dociera do drogi lokalnej, którą podąŝa na wschód i dochodzi do punktu początkowego tj. do m. Grabowo w miejscu skrzyŝowania drogi z Gołdapi z drogą lokalną z RoŜyńska Małego.

15 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ROZPORZĄDZENIE Nr 24 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu - Grzybiny. Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880, z 2005 r. Nr 113, poz. 954 i Nr 130, poz oraz z 2007 r. Nr 75, poz. 493, Nr 176, poz i Nr 181, poz. 1286) zarządza się, co następuje: 1. Obszar Chronionego Krajobrazu - Grzybiny, zwany dalej Obszarem, o powierzchni 2084,8 ha połoŝony jest w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie Działdowskim na terenie gmin: Rybno i Działdowo Opis granic Obszaru, o którym mowa w ust. 1 stanowi załącznik Nr 1 do rozporządzenia. 2. Granice Obszaru określa mapa sytuacyjna, stanowiąca załącznik Nr 2 do rozporządzenia Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów leśnych Obszaru: 1) utrzymanie ciągłości i trwałości ekosystemów leśnych; niedopuszczanie do ich nadmiernego uŝytkowania; 2) wspieranie procesów sukcesji naturalnej przez inicjowanie i utrwalanie naturalnego odnowienia o składzie i strukturze odpowiadającej siedlisku; tam gdzie nie są moŝliwe odnowienia naturalne - uŝywanie do odnowień gatunków miejscowego pochodzenia przy ograniczaniu gatunków obcych rodzimej florze czy teŝ modyfikowanych genetycznie; 3) zwiększanie udziału gatunków domieszkowych i biocenotycznych; tworzenie układów ekotonowych z tych gatunków; 4) pozostawianie drzew o charakterze pomnikowym, przestojów, drzew dziuplastych oraz części drzew obumarłych aŝ do całkowitego ich rozkładu; 5) zwiększanie istniejącego stopnia pokrycia terenów drzewostanami, w szczególności na terenach porolnych tam, gdzie z przyrodniczego i ekonomicznego punktu widzenia jest to moŝliwe; sprzyjanie tworzeniu zwartych kompleksów leśnych o racjonalnej granicy polno-leśnej; tworzenie i utrzymywanie leśnych korytarzy ekologicznych ze szczególnym uwzględnieniem moŝliwości migracji duŝych ssaków; 6) utrzymywanie, a w razie potrzeby podwyŝszanie poziomu wód gruntowych, w szczególności na siedliskach wilgotnych i bagiennych, tj. w borach bagiennych, olsach i łęgach; budowa zbiorników małej retencji jako zbiorników wielofunkcyjnych, w szczególności podwyŝszających róŝnorodność biologiczną w lasach; 7) zachowanie i utrzymywanie w stanie zbliŝonym do naturalnego istniejących śródleśnych cieków, mokradeł, polan, torfowisk, wrzosowisk oraz muraw napiaskowych; niedopuszczanie do ich nadmiernego wykorzystania dla celów produkcji roślinnej lub sukcesji; 8) zwalczanie szkodników owadzich i patogenów grzybowych, a takŝe ograniczanie szkód łowieckich poprzez zastosowanie metod mechanicznych lub biologicznych; stosowanie metod chemicznego zwalczania dopuszcza się tylko przy braku innych alternatywnych metod; 9) stopniowe usuwanie gatunków obcego pochodzenia, chyba Ŝe zaleca się ich stosowanie w ramach przyjętych zasad hodowli lasu; 10) ochrona stanowisk chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów; w przypadkach stwierdzenia obiektów i powierzchni cennych przyrodniczo (stanowiska rzadkich i chronionych roślin, zwierząt, grzybów oraz pozostałości naturalnych ekosystemów) wnioskowanie do właściwego organu o ich ochronę; 11) kształtowanie właściwej struktury populacji zwierząt, roślin i grzybów stanowiących komponent ekosystemu leśnego; 12) opracowanie i wdraŝanie programów czynnej ochrony oraz reintrodukcji i restytucji gatunków rzadkich, zagroŝonych; 13) wykorzystanie lasów dla celów rekreacyjnokrajoznawczych i edukacyjnych w oparciu o wyznaczone szlaki turystyczne oraz istniejące i nowe ścieŝki edukacyjno-przyrodnicze wyposaŝone w elementy infrastruktury turystycznej i edukacyjnej zharmonizowanej z otoczeniem; 14) prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, w szczególności poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami leśnymi do warunków środowiskowych. 2. Czynna ochrona nieleśnych ekosystemów lądowych: 1) przeciwdziałanie zarastaniu łąk, pastwisk i torfowisk poprzez koszenie i wypas, a takŝe mechaniczne usuwanie samosiewów drzew i krzewów na terenach otwartych, a w razie konieczności takŝe karczowanie z usunięciem biomasy z pozostawieniem kęp drzew i krzewów;

16 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ) propagowanie wśród rolników działań zmierzających do utrzymania trwałych uŝytków zielonych w ramach zwykłej, dobrej praktyki rolniczej, a takŝe Krajowego Programu Rolnośrodowiskowego - zgodnie z wymogami zbiorowisk łąkowych; propagowanie dominacji gospodarstw prowadzących produkcję mieszaną, w tym preferowanie hodowli bydła opartej o naturalny wypas metodą pastwiskową; zalecana jest ochrona i hodowla lokalnych starych odmian drzew i krzewów owocowych oraz ras zwierząt; promowanie agroturystyki i rolnictwa ekologicznego; 3) maksymalne ograniczanie zmiany uŝytków zielonych na grunty orne; niedopuszczanie do przeorywania uŝytków zielonych; propagowanie powrotu do uŝytkowania łąkowego gruntów wykorzystywanych dotychczas jako rolne wzdłuŝ rowów i lokalnych obniŝeń terenowych; 4) preferowanie ochrony roślin metodami biologicznymi; 5) ochrona zieleni wiejskiej: zadrzewień, zakrzewień, parków wiejskich, oraz kształtowanie zróŝnicowanego krajobrazu rolniczego poprzez ochronę istniejących oraz formowanie nowych zadrzewień śródpolnych i przydroŝnych; 6) zachowanie śródpolnych torfowisk, zabagnień, podmokłości oraz oczek wodnych; 7) zachowanie głazów i ich zbiorowisk; 8) zachowanie śródpolnych muraw napiaskowych, wrzosowisk i psiar; 9) melioracje odwadniające, w tym regulowanie odpływu wody z sieci rowów, dopuszczalne tylko w ramach racjonalnej gospodarki rolnej, jednak z bezwzględnym zachowaniem w stanie nienaruszonym terenów podmokłych, w tym torfowisk i obszarów wodnobłotnych oraz obszarów źródliskowych cieków; 10) eliminowanie nielegalnego eksploatowania surowców mineralnych oraz rekultywacja terenów powyrobiskowych; w szczególnych przypadkach, gdy w wyrobisku ukształtowały się właściwe biocenozy wzbogacające lokalną róŝnorodność biologiczną, przeprowadzenie rekultywacji nie jest wskazane, zalecane jest podjęcie działań ochronnych w celu ich zachowania; 11) utrzymywanie i w razie konieczności odtwarzanie lokalnych i regionalnych korytarzy ekologicznych; 12) prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, m.in. poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami otwartymi do warunków środowiskowych; 13) melioracje nawadniające zalecane są w przypadku stwierdzonego niekorzystnego dla racjonalnej gospodarki rolnej obniŝenia poziomu wód gruntowych. 3. Czynna ochrona ekosystemów wodnych: 1) zachowanie i ochrona zbiorników wód powierzchniowych wraz z pasem roślinności okalającej, poza rowami melioracyjnymi; 2) wyznaczenie lokalizacji nowych wałów przeciwpowodziowych o rzeczywistą konieczność ochrony człowieka i jego mienia przed powodzią; w miarę moŝliwości wały naleŝy lokalizować jak najdalej od koryta rzeki, wykorzystując naturalną rzeźbę terenu; 3) tworzenie stref buforowych wokół zbiorników wodnych w postaci pasów zadrzewień i zakrzewień, celem ograniczenia spływu substancji biogennych i zwiększenia róŝnorodności biologicznej; 4) prowadzenie prac regulacyjnych i utrzymania rzek tylko w zakresie niezbędnym dla rzeczywistej ochrony przeciwpowodziowej; 5) ograniczanie zabudowy na krawędziach wysoczyznowych, w celu zachowania ciągłości przyrodniczo-krajobrazowej oraz ochrony krawędzi tarasów rzecznych przed ruchami osuwiskowymi; 6) rozpoznanie okresowych dróg migracji zwierząt, których rozwój związany jest bezpośrednio ze środowiskiem wodnym (w szczególności płazów) oraz podejmowanie działań w celu ich ochrony; 7) wznoszenie nowych budowli piętrzących na ciekach, rowach i kanałach (retencja korytowa) winno być poprzedzone analizą bilansu wodnego zlewni; 8) zapewnienie swobodnej migracji rybom w ciekach poprzez budowę przepławek na istniejących i nowych budowlach piętrzących; 9) utrzymanie i wprowadzanie zakrzewień i szuwarów wokół zbiorników wodnych, w szczególności starorzeczy i oczek wodnych jako bariery ograniczającej dostęp do linii brzegowej; utrzymanie lub tworzenie pasów zakrzewień i zadrzewień wzdłuŝ cieków jako naturalnej obudowy biologicznej ograniczającej spływ zanieczyszczeń z pól uprawnych; 10) ograniczenie działań powodujących obniŝenie zwierciadła wód podziemnych, w szczególności budowy urządzeń drenarskich i rowów odwadniających na gruntach ornych, łąkach i pastwiskach w dolinach rzecznych oraz na krawędzi tarasów zalewowych i wysoczyzn; 11) opracowanie i wdroŝenie programów reintrodukcji, restytucji, czynnej ochrony rzadkich i zagroŝonych gatunków zwierząt, roślin i grzybów bezpośrednio związanych z ekosystemami wodnymi; 12) zachowanie i ewentualne odtwarzanie korytarzy ekologicznych opartych o ekosystemy wodne celem zachowania dróg migracji gatunków związanych z wodą; 13) zwiększanie retencji wodnej, przy czym zbiorniki małej retencji winny dodatkowo wzbogacać róŝnorodność biologiczną terenu, uwzględniając starorzecza i lokalne obniŝenia terenu; w miarę moŝliwości technicznych i finansowych zalecane jest odtworzenie funkcji obszarów źródliskowych o duŝych zdolnościach retencyjnych; w miarę moŝliwości naleŝy zachowywać lub odtwarzać siedliska hydrogeniczne mające duŝą rolę w utrzymaniu lokalnej róŝnorodności biologicznej;

17 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ) rozpoznanie oraz ewentualna przebudowa struktury ichtiofauny zgodnie z charakterem siedliska we wszystkich zbiornikach wodnych przewidzianych do wykorzystania w myśl właściwych przepisów o rybactwie śródlądowym; gospodarka rybacka na wodach powierzchniowych powinna wspomagać ochronę gatunków krytycznie zagroŝonych i zagroŝonych oraz promować gatunki o pochodzeniu lokalnym prowadząc do uzyskania struktury gatunkowej i wiekowej ryb, właściwej dla danego typu wód Na Obszarze wprowadza się następujące zakazy: 1) zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor, legowisk, innych schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk, złoŝonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonywania czynności związanych z racjonalną gospodarką rolną, leśną, rybacką i łowiecką; 2) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu art. 51 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902, z pózn. zm. 1 ); 3) likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydroŝnych i nadwodnych, jeŝeli nie wynikają one z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej i zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych; 4) wydobywania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a takŝe minerałów i bursztynu; 5) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub utrzymaniem, budową, odbudową, naprawą lub remontem urządzeń wodnych; 6) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeŝeli słuŝą innym celom niŝ ochrona przyrody lub zrównowaŝone wykorzystanie uŝytków rolnych i leśnych oraz racjonalna gospodarka wodna lub rybacka; 7) likwidowania naturalnych zbiorników wodnych, starorzeczy i obszarów wodno-błotnych; 8) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów słuŝących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej. 2. Zakazy, o których mowa w ust. 1 nie dotyczą: 1) wykonywania zadań na rzecz obronności kraju i bezpieczeństwa państwa; 2) prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem powszechnym; 3) realizacji inwestycji celu publicznego. 3. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 nie dotyczy: 1) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, które mogą wymagać sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko w rozumieniu 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm. 2 ) po uzgodnieniu z wojewodą; 2) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, które słuŝą racjonalnej gospodarce leśnej, rolnej, łowieckiej lub rybackiej lub poprawie stanu środowiska, po uzgodnieniu z wojewodą. 4. Zakazy, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5 nie dotyczą: 1) złóŝ kopalin udokumentowanych do dnia wejścia w Ŝycie niniejszego rozporządzenia, których dokumentacje zostały zatwierdzone lub przyjęte przez właściwy organ administracji geologicznej; 2) złóŝ kopalin udokumentowanych na podstawie koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie, udzielonych do dnia wejścia w Ŝycie niniejszego rozporządzenia - po uzgodnieniu sposobu rekultywacji z Wojewódzkim Konserwatorem Przyrody na etapie wydawania koncesji na wydobywanie kopalin. 5. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 nie dotyczy: 1) obszarów zwartej zabudowy miast i wsi, w granicach określonych w studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin (lub w równorzędnych dokumentach planistycznych) oraz uzupełnień zabudowy mieszkaniowej i usługowej pod warunkiem wyznaczenia nieprzekraczalnej linii zabudowy od brzegów zgodnie z linią występującą na działkach przyległych; 2) siedlisk rolniczych - w zakresie uzupełnienia istniejącej zabudowy o obiekty niezbędne do prowadzenia gospodarstwa rolnego, pod warunkiem nie przekraczania dotychczasowej linii zabudowy od brzegu; 3) wyznaczanych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego terenów dostępu do wód publicznych - w zakresie niezbędnym do pełnienia funkcji plaŝ, kąpielisk i przystani, po uzgodnieniu z wojewodą. 1 Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 169, poz. 1199, Nr 170, poz i Nr 249, poz oraz z 2007 r. Nr 21, poz. 124 i Nr 75, poz Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 92, poz. 769.

18 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 nie dotyczy ustaleń miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego obowiązujących w dniu wejścia w Ŝycie rozporządzenia. 5. Nadzór nad Obszarem sprawuje Wojewódzki Konserwator Przyrody. 6. Traci moc 1 ust. 2, 3 i 4, 2 i 3 rozporządzenia Nr 21 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie wprowadzenia obszarów chronionego krajobrazu na terenie województwa warmińsko-mazurskiego (Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. Nr 52, poz. 725) w części dotyczącej Obszaru Chronionego Krajobrazu - Grzybiny, ustanowionego w 1 ust. 1 pkt 24 tego rozporządzenia. 7. Rozporządzenie wchodzi w Ŝycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Warmińsko-Mazurskiego. Wojewoda Warmińsko-Mazurski Marian Podziewski Załączniki do rozporządzenia Nr 24 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 23 kwietnia 2008 r. Załącznik Nr 1 Opis przebiegu granicy Obszaru Chronionego Krajobrazu - Grzybiny. Granica Obszaru biegnie od miejscowości Szczupliny w kierunku południowo-wschodnim drogą przez Szczupliniak, a następnie w kierunku wschodnim i południowym obrzeŝem uroczyska leśnego Grzybiny, dalej Strugą śabińską i Strugą Koszelewską do miejscowości Koszelewy i dalej szosą Koszelewy - Dąbrówno do punktu początkowego opisu.

19 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz Załącznik Nr 2

20 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ROZPORZĄDZENIE Nr 25 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Jeziora DruŜno. Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880, z 2005 r. Nr 113, poz. 954 i Nr 130, poz oraz z 2007 r. Nr 75, poz. 493, Nr 176, poz i Nr 181, poz. 1286) zarządza się, co następuje: 1. Obszar Chronionego Krajobrazu Jeziora DruŜno, zwany dalej Obszarem, o powierzchni ,9 ha połoŝony jest w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim na terenie gmin: Elbląg, Markusy, Pasłęk i Milejewo Opis granic Obszaru, o którym mowa w ust. 1 stanowi załącznik Nr 1 do rozporządzenia. 2. Granice Obszaru określa mapa sytuacyjna, stanowiąca załącznik Nr 2 do rozporządzenia Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów leśnych Obszaru: 1) niezbędne jest zachowanie i przywracanie zgodności biocenozy leśnej (mikroorganizmy, organizmy roślinne i zwierzęce) z biotopem; 2) pozostawianie drzew o charakterze pomnikowym, przestojów, drzew dziuplastych, części obumarłych aŝ do całkowitego ich rozkładu; 3) zwiększenie istniejącego stopnia pokrycia terenów drzewostanami, w szczególności na terenach porolnych tam, gdzie z przyrodniczego i ekonomicznego punktu widzenia jest to moŝliwe, tworzenie i utrzymywanie leśnych korytarzy ekologicznych ze szczególnym uwzględnieniem moŝliwości migracji duŝych ssaków; 4) zachowanie występujących zbiorowisk roślinnych charakteryzujących się wysokim stopniem naturalności, a zwłaszcza starodrzewów; 5) ochrona stanowisk chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów; w przypadkach stwierdzenia obiektów i powierzchni cennych przyrodniczo (stanowiska roślin, zwierząt, grzybów rzadkich, chronionych itp. oraz pozostałości naturalnych ekosystemów) wnioskowanie do właściwego organu o ich ochronę; 6) opracowanie i wdraŝanie programów czynnej ochrony oraz reintrodukcji i restytucji gatunków rzadkich, zagroŝonych; 7) wykorzystanie lasów dla celów rekreacyjnokrajoznawczych i edukacyjnych winno odbywać się w oparciu o wyznaczone szlaki turystyczne oraz istniejące i nowe ścieŝki edukacyjno-przyrodnicze wyposaŝone w elementy infrastruktury turystycznej i edukacyjnej zharmonizowanej z otoczeniem. 2. Ustalenia dotyczące czynnej ochrony nieleśnych ekosystemów lądowych Obszaru: 1) na terenie rezerwatu Jezioro DruŜno dopuszcza się koszenie trzciny w rejonie Węziny (między ujściem Wąskiej, Karolewki i Elszki) oraz koło ujścia Marwickiej Młynówki w terminie od stycznia do końca lutego kaŝdego roku; 2) przeciwdziałanie sukcesji zarastających łąk i pastwisk, torfowisk itd. poprzez wypas, a takŝe mechaniczne usuwanie samosiewów drzew i krzewów na terenach otwartych, a w razie konieczności takŝe karczowanie z usunięciem biomasy z pozostawieniem kęp drzew i krzewów; 3) propagowanie wśród rolników działań zmierzających do utrzymania trwałych uŝytków zielonych w ramach zwykłej, dobrej praktyki rolniczej a takŝe Krajowego Programu Rolnośrodowiskowego; propagowanie dominacji gospodarstw prowadzących produkcję mieszaną, w tym preferowanie hodowli bydła opartej o naturalny wypas metodą pastwiskową; zaleca się ochronę i hodowlę lokalnych starych odmian drzew i krzewów owocowych oraz ras zwierząt; promowanie agroturystyki i rolnictwa ekologicznego; 4) maksymalne ograniczanie zmiany uŝytków zielonych na grunty orne; niedopuszczenie do przeorywania uŝytków zielonych; 5) preferowanie ochrony roślin metodami biologicznymi; 6) ochrona zieleni wiejskiej oraz kształtowanie zróŝnicowanego krajobrazu rolniczego przez ochronę istniejących oraz formowanie nowych zadrzewień śródpolnych i przydroŝnych; 7) zachowanie śródpolnych torfowisk, zabagnień, podmokłości oraz oczek wodnych; 8) usuwanie drzew lub ich części wchodzących na teren kanałów - torów wodnych naleŝy wykonywać w okresie od 16 października do 31 grudnia kaŝdego roku; 9) melioracje odwadniające, w tym regulowanie odpływu wody z sieci rowów, dopuszczalne tylko w ramach racjonalnej gospodarki rolnej, jednak z bezwzględnym zachowaniem w stanie nienaruszonym terenów podmokłych, w tym torfowisk i obszarów wodnobłotnych oraz obszarów źródliskowych cieków; 10) w przypadku stwierdzonego obniŝenia poziomu wód gruntowych niekorzystnego dla racjonalnej

21 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz gospodarki rolnej dokonywanie melioracji nawadniających; 11) eliminowanie nielegalnego eksploatowania surowców mineralnych oraz rekultywacja terenów powyrobiskowych; w szczególnych przypadkach, gdy w wyrobisku ukształtowały się interesujące biocenozy wzbogacające lokalną róŝnorodność biologiczną, przeprowadzenie rekultywacji nie jest wskazane, zaleca się natomiast podjęcie działań ochronnych w celu ich zachowania; 12) utrzymywanie i w razie konieczności odtwarzanie lokalnych i regionalnych korytarzy ekologicznych; 13) prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, m.in. poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami otwartymi do warunków środowiskowych. 3. Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów wodnych Obszaru: 1) zachowanie i ochrona zbiorników wód powierzchniowych wraz w pasem roślinności okalającej, poza rowami melioracyjnymi; 2) zachowanie i utrzymanie w stanie zbliŝonym do naturalnego istniejących cieków, mokradeł, polan, torfowisk oraz muraw; 3) prowadzenie prac regulacyjnych i utrzymanie rzek tylko w zakresie niezbędnym dla rzeczywistej ochrony przeciwpowodziowej w okresie od 16 października do 31 grudnia kaŝdego roku; 4) ograniczenie zabudowy przy ciekach i kanałach, w celu zachowania ciągłości przyrodniczokrajobrazowych oraz ochrony brzegów rzecznych przed ruchami osuwiskowymi; 5) rozpoznawanie okresowych dróg migracji zwierząt, których rozwój związany jest bezpośrednio ze środowiskiem wodnym oraz podejmowanie działań w celu ich ochrony; 6) utrzymanie aktualnych warunków siedliskowych, w tym zachowanie naturalnego procesu zarastania jeziora DruŜno przez utrzymanie naturalnego poziomu lustra wody oraz zahamowanie tempa procesu eutrofizacji; 7) utrzymanie i wprowadzanie zakrzewień i szuwarów wokół zbiorników wodnych, w szczególności starorzeczy i oczek wodnych jako bariery ograniczającej dostęp do linii brzegowej; utrzymanie lub tworzenie pasów zakrzewień i zadrzewień wzdłuŝ cieków jako naturalnej obudowy biologicznej ograniczającej spływ zanieczyszczeń z pól uprawnych; 8) ograniczenie działań powodujących obniŝenie zwierciadła wód podziemnych, w szczególności budowy urządzeń drenarskich i rowów odwadniających na gruntach ornych, łąkach i pastwiskach w dolinach rzecznych oraz na krawędzi tarasów zalewowych; 9) opracowanie i wdroŝenie programów reintrodukcji, restytucji, czynnej ochrony rzadkich i zagroŝonych gatunków zwierząt, roślin i grzybów bezpośrednio związanych z ekosystemami wodnymi; 10) zachowanie i ewentualne odtwarzanie korytarzy ekologicznych opartych o ekosystemy wodne celem zachowania dróg migracji gatunków związanych z wodą; 11) zwiększenie retencji wodnej, przy czym zbiorniki małej retencji winny dodatkowo wzbogacać róŝnorodność biologiczną terenu, uwzględniając starorzecza i lokalne obniŝenia terenu; w miarę moŝliwości technicznych i finansowych zalecane jest odtworzenie funkcji obszarów źródliskowych o duŝych zdolnościach retencyjnych; w miarę moŝliwości naleŝy zachować lub odtwarzać siedliska hydrogeniczne mające duŝą rolę w utrzymaniu lokalnej róŝnorodności biologicznej; 12) rozpoznanie oraz ewentualna przebudowa struktury ichtiofauny zgodnie z charakterem siedliska we wszystkich zbiornikach wodnych przewidzianych do wykorzystania w myśl właściwych przepisów o rybactwie śródlądowym; gospodarka rybacka na wodach powierzchniowych powinna wspomagać ochronę gatunków zagroŝonych oraz promować gatunki o pochodzeniu lokalnym prowadząc do uzyskania struktury gatunkowej i wiekowej ryb, właściwej dla danego typu wód; 13) dopuszczenie redukcji gatunków, które poprzez kopanie nor i tuneli w wałach mogłyby zagraŝać bezpieczeństwu przeciwpowodziowemu; 14) dopuszczenie budowy i konserwacji urządzeń hydrotechnicznych poza okresem lęgowym ptaków, tj. od 1 kwietnia do 31 lipca kaŝdego roku; 15) niedopuszczenie do odprowadzania nieoczyszczonych ścieków do cieków wpływających na teren Obszaru, a tym samym na teren rezerwatu Jezioro DruŜno Na Obszarze wprowadza się następujące zakazy: 1) zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor, legowisk, innych schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk, złoŝonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonywania czynności związanych z racjonalną gospodarką rolną, leśną, rybacką i łowiecką; 2) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu art. 51 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902, z pózn. zm. 1 ); 1 Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 169, poz. 1199, Nr 170, poz i Nr 249, poz oraz z 2007 r. Nr 21, poz. 124 i Nr 75, poz. 493.

22 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ) likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydroŝnych i nadwodnych, jeŝeli nie wynikają one z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej i zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych; 4) wydobywania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a takŝe minerałów i bursztynu; 5) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub utrzymaniem, budową, odbudową, naprawą lub remontem urządzeń wodnych; 6) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeŝeli słuŝą innym celom niŝ ochrona przyrody lub zrównowaŝone wykorzystanie uŝytków rolnych i leśnych oraz racjonalna gospodarka wodna lub rybacka; 7) likwidowania naturalnych zbiorników wodnych, starorzeczy i obszarów wodno-błotnych; 8) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów słuŝących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej. 2. Zakazy, o których mowa w ust. 1 nie dotyczą: 1) wykonywania zadań na rzecz obronności kraju i bezpieczeństwa państwa; 2) prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem powszechnym; 3) realizacji inwestycji celu publicznego. 3. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 nie dotyczy: 1) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, które mogą wymagać sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko w rozumieniu 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm. 2 ) po uzgodnieniu z wojewodą; 2) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, które słuŝą racjonalnej gospodarce leśnej, rolnej, łowieckiej lub rybackiej lub poprawie stanu środowiska, po uzgodnieniu z wojewodą. 4. Zakazy, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5 nie dotyczą: 1) złóŝ kopalin udokumentowanych do dnia wejścia w Ŝycie niniejszego rozporządzenia, których dokumentacje zostały zatwierdzone lub przyjęte przez właściwy organ administracji geologicznej; 2) złóŝ kopalin udokumentowanych na podstawie koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie, udzielonych do dnia wejścia w Ŝycie niniejszego rozporządzenia - po uzgodnieniu sposobu rekultywacji z Wojewódzkim Konserwatorem Przyrody na etapie wydawania koncesji na wydobywanie kopalin. 5. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 nie dotyczy: 1) obszarów zwartej zabudowy miast i wsi, w granicach określonych w studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin (lub w równorzędnych dokumentach planistycznych) oraz uzupełnień zabudowy mieszkaniowej i usługowej pod warunkiem wyznaczenia nieprzekraczalnej linii zabudowy od brzegów zgodnie z linią występującą na działkach przyległych; 2) siedlisk rolniczych - w zakresie uzupełnienia istniejącej zabudowy o obiekty niezbędne do prowadzenia gospodarstwa rolnego, pod warunkiem nie przekraczania dotychczasowej linii zabudowy od brzegu; 3) wyznaczanych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego terenów dostępu do wód publicznych w zakresie niezbędnym do pełnienia funkcji plaŝ, kąpielisk i przystani, po uzgodnieniu z wojewodą. 6. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 nie narusza ustaleń obowiązujących w dniu wejścia w Ŝycie rozporządzenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. 5. Nadzór nad Obszarem sprawuje Wojewódzki Konserwator Przyrody. 6. Traci moc 1 ust. 2, 3 i 4, 2 i 3 rozporządzenia Nr 21 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie wprowadzenia obszarów chronionego krajobrazu na terenie województwa warmińsko-mazurskiego (Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. Nr 52, poz. 725) w części dotyczącej Obszaru Chronionego Krajobrazu Jeziora DruŜno, ustanowionego w 1 ust. 1 pkt 2 tego rozporządzenia. 7. Rozporządzenie wchodzi w Ŝycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Warmińsko-Mazurskiego. Wojewoda Warmińsko-Mazurski Marian Podziewski 2 Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 92, poz. 769.

23 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz Załączniki do rozporządzenia Nr 25 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 23 kwietnia 2008 r. Załącznik Nr 1 Opis przebiegu granicy Obszaru Chronionego Krajobrazu Jeziora DruŜno. Granica biegnie od mostu kolejowego na rz. Elbląg, po wschodniej stronie w kierunku południowo-wschodnim wzdłuŝ dróg polnych i kanałów do toru kolejowego na wysokości rz. Burzanki, następnie wzdłuŝ torów kolejowych na południowy-wschód, na wysokości Nowe Plony skręca na północny-zachód drogą gminną do m. Myślęcin, stąd drogą polną prowadzi na północ do krawędzi lasu i dalej wzdłuŝ południowej i zachodniej krawędzi lasu do drogi woj. Nr 509, następnie skręca na południe i prowadzi wzdłuŝ wschodniej krawędzi kompleksu leśnego do granicy gm. Elbląg; dalej wzdłuŝ granicy gminy dochodzi do drogi gminnej Weklice - Aniołowo, tą drogą prowadzi w kierunku południowym do drogi krajowej nr 7 na wysokości m. Bogaczewo, skręca na północny-zachód i po ok. 250 m skręca na południe w drogę polną, przekracza rz. Elszkę i skręca na wschód wzdłuŝ kanału do granicy gm. Pasłęk, następnie granicą gminy prowadzi na południe do Kanału Elbląskiego do granicy gm. Rychliki, i dalej na zachód i na południe do granicy powiatu na rzece Dzierzgoń (ok m), od granicy powiatu (poniŝej m. Stare Dolno), granicą gm. Markusy na północny-zachód a następnie skręca w drogę polną prowadzącą do drogi Brudzędy Wlk. - Stare Dolno, tą drogą prowadzi na odcinku ok. 300 m w kierunku wschodnim a następnie skręca na północ w drogę polną i dalej prowadzi wzdłuŝ lewobrzeŝnego wału rz. Dzierzgoń do skrzyŝowania z drogą powiatową Jezioro - Markusy - Topolno Małe (nr 393); od rz. Dzierzgoń drogą Jezioro - Markusy - Topolno Małe (nr 393) w kierunku północnozachodnim do drogi powiatowej Stalewo - Markusy - Krzewsk (nr 386), dalej tą drogą w kierunku wschodnim do drogi powiatowej Jurandowo - śółwiniec (nr 401) następnie na północny-zachód aŝ do skrzyŝowania we wsi Jurandowo dróg powiatowych: Jezioro - śukowo (nr 400) i Jurandowo - śółwiniec (nr 401) z drogą lokalną, wzdłuŝ drogi lokalnej, będącej przedłuŝeniem drogi powiatowej śółwiniec-jurandowo (nr 401) w kierunku północno-zachodnim dochodzi do drogi Węgle - śurawiec - RóŜany (nr 399); drogą tą biegnie w kierunku wschodnim ok. 1 km do skrzyŝowania z drogą powiatową Krzewsk - śurawiec - Karczowiska Górne (nr 397) i dalej dochodzi aŝ do skrzyŝowania z torami kolejowymi Malbork - Elbląg, następnie torami kolejowymi dochodzi do punktu wyjścia.

25 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr Poz. 1341

28 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ROZPORZĄDZENIE Nr 26 Wojewoda Warmińsko-Mazurskiego z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Jeziora Goryńskiego. Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880, z 2005 r. Nr 113, poz. 954 i Nr 130, poz oraz z 2007 r. Nr 75, poz. 493, Nr 176, poz i Nr 181, poz. 1286) zarządza się, co następuje: 1. Obszar Chronionego Krajobrazu Jeziora Goryńskiego, zwany dalej Obszarem, o powierzchni 1.463,0 ha połoŝony jest w województwie warmińskomazurskim, w powiecie iławskim na terenie gminy Kisielice Opis granic Obszaru, o którym mowa w ust. 1 stanowi załącznik Nr 1 do rozporządzenia. 2. Granice Obszaru określa mapa sytuacyjna, stanowiąca załącznik Nr 2 do rozporządzenia Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów leśnych Obszaru: 1) utrzymanie ciągłości i trwałości ekosystemów leśnych; niedopuszczanie do ich nadmiernego uŝytkowania; 2) wspieranie procesów sukcesji naturalnej przez inicjowanie i utrwalanie naturalnego odnowienia o składzie i strukturze odpowiadającej siedlisku; tam gdzie nie są moŝliwe odnowienia naturalne - uŝywanie do odnowień gatunków miejscowego pochodzenia przy ograniczaniu gatunków obcych rodzimej florze czy teŝ modyfikowanych genetycznie; 3) zwiększanie udziału gatunków domieszkowych i biocenotycznych; tworzenie układów ekotonowych z tych gatunków; 4) pozostawianie drzew o charakterze pomnikowym, przestojów, drzew dziuplastych oraz części drzew obumarłych aŝ do całkowitego ich rozkładu; 5) zwiększanie istniejącego stopnia pokrycia terenów drzewostanami, w szczególności na terenach porolnych tam, gdzie z przyrodniczego i ekonomicznego punktu widzenia jest to moŝliwe; sprzyjanie tworzeniu zwartych kompleksów leśnych o racjonalnej granicy polno-leśnej; tworzenie i utrzymywanie leśnych korytarzy ekologicznych ze szczególnym uwzględnieniem moŝliwości migracji duŝych ssaków; 6) utrzymywanie, a w razie potrzeby podwyŝszanie poziomu wód gruntowych, w szczególności na siedliskach wilgotnych i bagiennych, tj. w borach bagiennych, olsach i łęgach; budowa zbiorników małej retencji jako zbiorników wielofunkcyjnych, w szczególności podwyŝszających róŝnorodność biologiczną w lasach; 7) zachowanie i utrzymywanie w stanie zbliŝonym do naturalnego istniejących śródleśnych cieków, mokradeł, polan, torfowisk, wrzosowisk oraz muraw napiaskowych; niedopuszczanie do ich nadmiernego wykorzystania dla celów produkcji roślinnej lub sukcesji; 8) zwalczanie szkodników owadzich i patogenów grzybowych, a takŝe ograniczanie szkód łowieckich poprzez zastosowanie metod mechanicznych lub biologicznych; stosowanie metod chemicznego zwalczania dopuszcza się tylko przy braku innych alternatywnych metod; 9) stopniowe usuwanie gatunków obcego pochodzenia, chyba Ŝe zaleca się ich stosowanie w ramach przyjętych zasad hodowli lasu; 10) ochrona stanowisk chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów; w przypadkach stwierdzenia obiektów i powierzchni cennych przyrodniczo (stanowiska rzadkich i chronionych roślin, zwierząt, grzybów oraz pozostałości naturalnych ekosystemów) wnioskowanie do właściwego organu o ich ochronę; 11) kształtowanie właściwej struktury populacji zwierząt, roślin i grzybów stanowiących komponent ekosystemu leśnego; 12) opracowanie i wdraŝanie programów czynnej ochrony oraz reintrodukcji i restytucji gatunków rzadkich, zagroŝonych; 13) wykorzystanie lasów dla celów rekreacyjnokrajoznawczych i edukacyjnych w oparciu o wyznaczone szlaki turystyczne oraz istniejące i nowe ścieŝki edukacyjno-przyrodnicze wyposaŝone w elementy infrastruktury turystycznej i edukacyjnej zharmonizowanej z otoczeniem; 14) prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, w szczególności poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami leśnymi do warunków środowiskowych. 2. Ustalenia dotyczące czynnej ochrony nieleśnych ekosystemów lądowych Obszaru: 1) przeciwdziałanie zarastaniu łąk, pastwisk i torfowisk poprzez koszenie i wypas, a takŝe mechaniczne usuwanie samosiewów drzew i krzewów na terenach otwartych, a w razie konieczności takŝe karczowanie z usunięciem biomasy z pozostawieniem kęp drzew i krzewów;

29 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ) propagowanie wśród rolników działań zmierzających do utrzymania trwałych uŝytków zielonych w ramach zwykłej, dobrej praktyki rolniczej, a takŝe Krajowego Programu Rolnośrodowiskowego - zgodnie z wymogami zbiorowisk łąkowych; propagowanie dominacji gospodarstw prowadzących produkcję mieszaną, w tym preferowanie hodowli bydła opartej o naturalny wypas metodą pastwiskową; zalecana jest ochrona i hodowla lokalnych starych odmian drzew i krzewów owocowych oraz ras zwierząt; promowanie agroturystyki i rolnictwa ekologicznego; 3) maksymalne ograniczanie zmiany uŝytków zielonych na grunty orne; niedopuszczanie do przeorywania uŝytków zielonych; propagowanie powrotu do uŝytkowania łąkowego gruntów wykorzystywanych dotychczas jako rolne wzdłuŝ rowów i lokalnych obniŝeń terenowych; 4) preferowanie ochrony roślin metodami biologicznymi; 5) ochrona zieleni wiejskiej: zadrzewień, zakrzewień, parków wiejskich, oraz kształtowanie zróŝnicowanego krajobrazu rolniczego poprzez ochronę istniejących oraz formowanie nowych zadrzewień śródpolnych i przydroŝnych; 6) zachowanie śródpolnych torfowisk, zabagnień, podmokłości oraz oczek wodnych; 7) zachowanie zbiorowisk wydmowych, śródpolnych muraw napiaskowych, wrzosowisk i psiar; 8) melioracje odwadniające, w tym regulowanie odpływu wody z sieci rowów, dopuszczalne tylko w ramach racjonalnej gospodarki rolnej, jednak z bezwzględnym zachowaniem w stanie nienaruszonym terenów podmokłych, w tym torfowisk i obszarów wodnobłotnych oraz obszarów źródliskowych cieków; 9) eliminowanie nielegalnego eksploatowania surowców mineralnych oraz rekultywacja terenów powyrobiskowych; w szczególnych przypadkach, gdy w wyrobisku ukształtowały się właściwe biocenozy wzbogacające lokalną róŝnorodność biologiczną, przeprowadzenie rekultywacji nie jest wskazane, zalecane jest podjęcie działań ochronnych w celu ich zachowania; 10) utrzymywanie i w razie konieczności odtwarzanie lokalnych i regionalnych korytarzy ekologicznych; 11) prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, m.in. poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami otwartymi do warunków środowiskowych; 12) melioracje nawadniające zalecane są w przypadku stwierdzonego niekorzystnego dla racjonalnej gospodarki rolnej obniŝenia poziomu wód gruntowych. 3. Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów wodnych Obszaru: 1) zachowanie i ochrona zbiorników wód powierzchniowych wraz z pasem roślinności okalającej, poza rowami melioracyjnymi; 2) wyznaczenie lokalizacji nowych wałów przeciwpowodziowych o rzeczywistą konieczność ochrony człowieka i jego mienia przed powodzią; w miarę moŝliwości wały naleŝy lokalizować jak najdalej od koryta rzeki, wykorzystując naturalną rzeźbę terenu; 3) tworzenie stref buforowych wokół zbiorników wodnych w postaci pasów zadrzewień i zakrzewień, celem ograniczenia spływu substancji biogennych i zwiększenia róŝnorodności biologicznej; 4) prowadzenie prac regulacyjnych i utrzymaniowych rzek tylko w zakresie niezbędnym dla rzeczywistej ochrony przeciwpowodziowej; 5) ograniczanie zabudowy na krawędziach wysoczyznowych, w celu zachowania ciągłości przyrodniczo-krajobrazowej oraz ochrony krawędzi tarasów rzecznych przed ruchami osuwiskowymi; 6) rozpoznanie okresowych dróg migracji zwierząt, których rozwój związany jest bezpośrednio ze środowiskiem wodnym (w szczególności płazów) oraz podejmowanie działań w celu ich ochrony; 7) wznoszenie nowych budowli piętrzących na ciekach, rowach i kanałach (retencja korytowa) winno być poprzedzone analizą bilansu wodnego zlewni; 8) zapewnienie swobodnej migracji rybom w ciekach poprzez budowę przepławek na istniejących i nowych budowlach piętrzących; 9) utrzymanie i wprowadzanie zakrzewień i szuwarów wokół zbiorników wodnych, w szczególności starorzeczy i oczek wodnych jako bariery ograniczającej dostęp do linii brzegowej; utrzymanie lub tworzenie pasów zakrzewień i zadrzewień wzdłuŝ cieków jako naturalnej obudowy biologicznej ograniczającej spływ zanieczyszczeń z pól uprawnych; 10) ograniczenie działań powodujących obniŝenie zwierciadła wód podziemnych, w szczególności budowy urządzeń drenarskich i rowów odwadniających na gruntach ornych, łąkach i pastwiskach w dolinach rzecznych oraz na krawędzi tarasów zalewowych i wysoczyzn; 11) opracowanie i wdroŝenie programów reintrodukcji, restytucji, czynnej ochrony rzadkich i zagroŝonych gatunków zwierząt, roślin i grzybów bezpośrednio związanych z ekosystemami wodnymi; 12) zachowanie i ewentualne odtwarzanie korytarzy ekologicznych opartych o ekosystemy wodne celem zachowania dróg migracji gatunków związanych z wodą; 13) zwiększanie retencji wodnej, przy czym zbiorniki małej retencji winny dodatkowo wzbogacać róŝnorodność biologiczną terenu, uwzględniając starorzecza i lokalne obniŝenia terenu; w miarę moŝliwości technicznych i finansowych zalecane jest odtworzenie funkcji obszarów źródliskowych o duŝych zdolnościach retencyjnych; w miarę moŝliwości naleŝy zachowywać lub odtwarzać siedliska hydrogeniczne mające duŝą rolę w utrzymaniu lokalnej róŝnorodności biologicznej;

31 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 nie dotyczy ustaleń miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego obowiązujących w dniu wejścia w Ŝycie rozporządzenia. 5. Nadzór nad Obszarem sprawuje Wojewódzki Konserwator Przyrody. 6. Traci moc 1 ust. 2, 3 i 4, 2 i 3 rozporządzenia Nr 21 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie wprowadzenia obszarów chronionego krajobrazu na terenie województwa warmińsko-mazurskiego (Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. Nr 52, poz. 725) w części dotyczącej Obszaru Chronionego Krajobrazu Jeziora Goryńskiego, ustanowionego w 1 ust. 1 pkt 14 tego rozporządzenia. 7. Rozporządzenie wchodzi w Ŝycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Warmińsko-Mazurskiego. Wojewoda Warmińsko-Mazurski Marian Podziewski Załączniki do rozporządzenia Nr 26 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 23 kwietnia 2008 r. Załącznik Nr 1 Opis przebiegu granicy Obszaru Chronionego Krajobrazu Jeziora Goryńskiego. Od granicy województwa przy południowo-zachodnim końcu jeziora DłuŜek drogą gruntową w kierunku północnozachodnim i północnym w stronę jeziora Goryńskiego, po czym drogą gruntową wokół jeziora Goryńskiego, przy północnowschodnim krańcu jeziora granica przechodzi na drogę utwardzoną z Kantowa do Gorynia i prowadzi w kierunku południowowschodnim do Gorynia omijając tereny zabudowane tej miejscowości i dalej dochodzi do drogi prowadzącej na południowyzachód między jeziorami Goryńskim i DłuŜek i następnie skręca na południowy-wschód drogą gruntową prowadzącą w kierunku jeziora DłuŜek i dalej prowadzi w kierunku północno-wschodnim wzdłuŝ jeziora DłuŜek, dochodzi do jeziora i dalej po linii brzegowej do północno-wschodniego krańca jeziora, aby wzdłuŝ cieku dotrzeć do drogi gruntowej biegnącej w tym samym kierunku (północno-wschodnim), równolegle do granicy powiatu Iławskiego; dalej przebiega wzdłuŝ rowu prowadzącego w kierunku lasu, oddz. 283 (nadl. Susz, obręb Susz) i dalej biegnie po rowie w oddz. 283, 282 i 278, potem skrajem lasu (oddz. 278) do drogi utwardzonej Jędrychowo - Biskupiec i dalej tą drogą w kierunku miejscowości Trupel i omijając tą miejscowość dochodzi do drogi gruntowej biegnącej w kierunku południowo-wschodnim do Szwarcenowa, po czym prowadzi tą drogą aŝ do mostku na rzece Osa i schodzi na linię brzegową jeziora Trupel (wzdłuŝ rzeki Osy) i dalej prowadzi po granicy powiatu Iławskiego aŝ do południowo-zachodniego krańca jeziora DłuŜek.

34 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ROZPORZĄDZENIE Nr 27 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Otuliny Mazurskiego Parku Krajobrazowego - Kierwik. Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880, z 2005 r. Nr 113, poz. 954 i Nr 130, poz oraz z 2007 r. Nr 75, poz. 493, Nr 176, poz i Nr 181, poz. 1286) zarządza się, co następuje: 1. Obszar Chronionego Krajobrazu Otuliny Mazurskiego Parku Krajobrazowego - Kierwik, zwany dalej Obszarem, o powierzchni 250,0 ha połoŝony jest w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim na terenie gminy Świętajno Opis granic Obszaru, o którym mowa w ust. 1 stanowi załącznik Nr 1 do rozporządzenia. 2. Granice Obszaru określa mapa sytuacyjna, stanowiąca załącznik Nr 2 do rozporządzenia Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów leśnych Obszaru: 1) utrzymanie ciągłości i trwałości ekosystemów leśnych; niedopuszczanie do ich nadmiernego uŝytkowania; 2) wspieranie procesów sukcesji naturalnej przez inicjowanie i utrwalanie naturalnego odnowienia o składzie i strukturze odpowiadającej siedlisku; tam gdzie nie są moŝliwe odnowienia naturalne - uŝywanie do odnowień gatunków miejscowego pochodzenia przy ograniczaniu gatunków obcych rodzimej florze czy teŝ modyfikowanych genetycznie; 3) zwiększanie udziału gatunków domieszkowych i biocenotycznych; tworzenie układów ekotonowych z tych gatunków; 4) pozostawianie drzew o charakterze pomnikowym, przestojów, drzew dziuplastych oraz części drzew obumarłych aŝ do całkowitego ich rozkładu; 5) zwiększanie istniejącego stopnia pokrycia terenów drzewostanami, w szczególności na terenach porolnych tam, gdzie z przyrodniczego i ekonomicznego punktu widzenia jest to moŝliwe; sprzyjanie tworzeniu zwartych kompleksów leśnych o racjonalnej granicy polno-leśnej; tworzenie i utrzymywanie leśnych korytarzy ekologicznych ze szczególnym uwzględnieniem moŝliwości migracji duŝych ssaków; 6) utrzymywanie, a w razie potrzeby podwyŝszanie poziomu wód gruntowych, w szczególności na siedliskach wilgotnych i bagiennych, tj. w borach bagiennych, olsach i łęgach; budowa zbiorników małej retencji jako zbiorników wielofunkcyjnych, w szczególności podwyŝszających róŝnorodność biologiczną w lasach; 7) zachowanie i utrzymywanie w stanie zbliŝonym do naturalnego istniejących śródleśnych cieków, mokradeł, polan, torfowisk, wrzosowisk oraz muraw napiaskowych; niedopuszczanie do ich nadmiernego wykorzystania dla celów produkcji roślinnej lub sukcesji; 8) zwalczanie szkodników owadzich i patogenów grzybowych, a takŝe ograniczanie szkód łowieckich poprzez zastosowanie metod mechanicznych lub biologicznych; stosowanie metod chemicznego zwalczania dopuszcza się tylko przy braku innych alternatywnych metod; 9) stopniowe usuwanie gatunków obcego pochodzenia, chyba Ŝe zaleca się ich stosowanie w ramach przyjętych zasad hodowli lasu; 10) ochrona stanowisk chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów; w przypadkach stwierdzenia obiektów i powierzchni cennych przyrodniczo (stanowiska rzadkich i chronionych roślin, zwierząt, grzybów oraz pozostałości naturalnych ekosystemów) wnioskowanie do właściwego organu o ich ochronę; 11) kształtowanie właściwej struktury populacji zwierząt, roślin i grzybów stanowiących komponent ekosystemu leśnego; 12) opracowanie i wdraŝanie programów czynnej ochrony oraz reintrodukcji i restytucji gatunków rzadkich, zagroŝonych; 13) wykorzystanie lasów dla celów rekreacyjnokrajoznawczych i edukacyjnych w oparciu o wyznaczone szlaki turystyczne oraz istniejące i nowe ścieŝki edukacyjno-przyrodnicze wyposaŝone w elementy infrastruktury turystycznej i edukacyjnej zharmonizowanej z otoczeniem; 14) prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, w szczególności poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami leśnymi do warunków środowiskowych. 2. Ustalenia dotyczące czynnej ochrony nieleśnych ekosystemów lądowych Obszaru: 1) przeciwdziałanie zarastaniu łąk, pastwisk i torfowisk poprzez koszenie i wypas, a takŝe mechaniczne usuwanie samosiewów drzew i krzewów na terenach otwartych, a w razie konieczności takŝe karczowanie z usunięciem biomasy z pozostawieniem kęp drzew i krzewów;

35 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ) propagowanie wśród rolników działań zmierzających do utrzymania trwałych uŝytków zielonych w ramach zwykłej, dobrej praktyki rolniczej, a takŝe Krajowego Programu Rolnośrodowiskowego - zgodnie z wymogami zbiorowisk łąkowych; propagowanie dominacji gospodarstw prowadzących produkcję mieszaną, w tym preferowanie hodowli bydła opartej o naturalny wypas metodą pastwiskową; zalecana jest ochrona i hodowla lokalnych starych odmian drzew i krzewów owocowych oraz ras zwierząt; promowanie agroturystyki i rolnictwa ekologicznego; 3) maksymalne ograniczanie zmiany uŝytków zielonych na grunty orne; niedopuszczanie do przeorywania uŝytków zielonych; propagowanie powrotu do uŝytkowania łąkowego gruntów wykorzystywanych dotychczas jako rolne wzdłuŝ rowów i lokalnych obniŝeń terenowych; 4) preferowanie ochrony roślin metodami biologicznymi; 5) ochrona zieleni wiejskiej: zadrzewień, zakrzewień, parków wiejskich, oraz kształtowanie zróŝnicowanego krajobrazu rolniczego poprzez ochronę istniejących oraz formowanie nowych zadrzewień śródpolnych i przydroŝnych; 6) zachowanie śródpolnych torfowisk, zabagnień, podmokłości oraz oczek wodnych; 7) zachowanie zbiorowisk wydmowych, śródpolnych muraw napiaskowych, wrzosowisk i psiar; 8) melioracje odwadniające, w tym regulowanie odpływu wody z sieci rowów, dopuszczalne tylko w ramach racjonalnej gospodarki rolnej, jednak z bezwzględnym zachowaniem w stanie nienaruszonym terenów podmokłych, w tym torfowisk i obszarów wodnobłotnych oraz obszarów źródliskowych cieków; 9) eliminowanie nielegalnego eksploatowania surowców mineralnych oraz rekultywacja terenów powyrobiskowych; w szczególnych przypadkach, gdy w wyrobisku ukształtowały się właściwe biocenozy wzbogacające lokalną róŝnorodność biologiczną, przeprowadzenie rekultywacji nie jest wskazane, zalecane jest podjęcie działań ochronnych w celu ich zachowania; 10) utrzymywanie i w razie konieczności odtwarzanie lokalnych i regionalnych korytarzy ekologicznych; 11) prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, m.in. poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami otwartymi do warunków środowiskowych; 12) melioracje nawadniające zalecane są w przypadku stwierdzonego niekorzystnego dla racjonalnej gospodarki rolnej obniŝenia poziomu wód gruntowych. 3. Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów wodnych Obszaru: 1) zachowanie i ochrona zbiorników wód powierzchniowych wraz z pasem roślinności okalającej, poza rowami melioracyjnymi; 2) wyznaczenie lokalizacji nowych wałów przeciwpowodziowych o rzeczywistą konieczność ochrony człowieka i jego mienia przed powodzią; w miarę moŝliwości wały naleŝy lokalizować jak najdalej od koryta rzeki, wykorzystując naturalną rzeźbę terenu; 3) tworzenie stref buforowych wokół zbiorników wodnych w postaci pasów zadrzewień i zakrzewień, celem ograniczenia spływu substancji biogennych i zwiększenia róŝnorodności biologicznej; 4) prowadzenie prac regulacyjnych i utrzymaniowych rzek tylko w zakresie niezbędnym dla rzeczywistej ochrony przeciwpowodziowej; 5) ograniczanie zabudowy na krawędziach wysoczyznowych, w celu zachowania ciągłości przyrodniczo-krajobrazowej oraz ochrony krawędzi tarasów rzecznych przed ruchami osuwiskowymi; 6) rozpoznanie okresowych dróg migracji zwierząt, których rozwój związany jest bezpośrednio ze środowiskiem wodnym (w szczególności płazów) oraz podejmowanie działań w celu ich ochrony; 7) wznoszenie nowych budowli piętrzących na ciekach, rowach i kanałach (retencja korytowa) winno być poprzedzone analizą bilansu wodnego zlewni; 8) zapewnienie swobodnej migracji rybom w ciekach poprzez budowę przepławek na istniejących i nowych budowlach piętrzących; 9) utrzymanie i wprowadzanie zakrzewień i szuwarów wokół zbiorników wodnych, w szczególności starorzeczy i oczek wodnych jako bariery ograniczającej dostęp do linii brzegowej; utrzymanie lub tworzenie pasów zakrzewień i zadrzewień wzdłuŝ cieków jako naturalnej obudowy biologicznej ograniczającej spływ zanieczyszczeń z pól uprawnych; 10) ograniczenie działań powodujących obniŝenie zwierciadła wód podziemnych, w szczególności budowy urządzeń drenarskich i rowów odwadniających na gruntach ornych, łąkach i pastwiskach w dolinach rzecznych oraz na krawędzi tarasów zalewowych i wysoczyzn; 11) opracowanie i wdroŝenie programów reintrodukcji, restytucji, czynnej ochrony rzadkich i zagroŝonych gatunków zwierząt, roślin i grzybów bezpośrednio związanych z ekosystemami wodnymi; 12) zachowanie i ewentualne odtwarzanie korytarzy ekologicznych opartych o ekosystemy wodne celem zachowania dróg migracji gatunków związanych z wodą; 13) zwiększanie retencji wodnej, przy czym zbiorniki małej retencji winny dodatkowo wzbogacać róŝnorodność biologiczną terenu, uwzględniając starorzecza i lokalne obniŝenia terenu; w miarę moŝliwości technicznych i finansowych zalecane jest odtworzenie funkcji obszarów źródliskowych o duŝych zdolnościach retencyjnych; w miarę moŝliwości naleŝy zachowywać lub odtwarzać siedliska hydrogeniczne mające duŝą rolę w utrzymaniu lokalnej róŝnorodności biologicznej;

37 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 nie dotyczy ustaleń obowiązujących w dniu wejścia w Ŝycie rozporządzenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. 5. Nadzór nad Obszarem sprawuje Wojewódzki Konserwator Przyrody. 6. Traci moc 1 ust. 2, 3 i 4, 2 i 3 rozporządzenia Nr 21 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie wprowadzenia obszarów chronionego krajobrazu na terenie województwa warmińsko-mazurskiego (Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. Nr 52, poz. 725) w części dotyczącej Obszaru Chronionego Krajobrazu Otuliny Mazurskiego Parku Krajobrazowego - Kierwik, ustanowionego w 1 ust. 1 pkt 56 tego rozporządzenia. 7. Rozporządzenie wchodzi w Ŝycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Warmińsko-Mazurskiego. Wojewoda Warmińsko-Mazurski Marian Podziewski Załączniki do rozporządzenia Nr 27 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 23 kwietnia 2008 r. Załącznik Nr 1 Opis przebiegu granicy Obszaru Chronionego Krajobrazu Otuliny Mazurskiego Parku Krajobrazowego - Kierwik. Granica Obszaru biegnie od punktu przecięcia się dróg gruntowych nr 303/3 i 323/1 (obręb Spychowo) w kierunku wschodnim wzdłuŝ drogi nr 303/3 do skrzyŝowania z drogą asfaltową Spychowo-Koczek, po czym skręca w kierunku północnym i biegnie wzdłuŝ północnej granicy jeziora Kierwik do granicy obrębów Koczek-Spychowo, a następnie tą granicą do linii kolejowej Pisz-Olsztyn, następnie załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie wzdłuŝ torów do południowego naroŝnika oddziału nr 46 (Nadleśnictwo Spychowo), (wzdłuŝ linii kolejowej posiada wspólną granicę ze Spychowskim OChK),następnie załamuje się na północ i dalej biegnie wschodnią granicą tego oddziału, drogą leśną, a następnie drogą gruntową nr 323/1 do punktu początkowego opisanej granicy.

38 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz Załącznik Nr 2

39 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ROZPORZĄDZENIE Nr 28 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Otuliny Welskiego Parku Krajobrazowego - Dębień. Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880, z 2005 r. Nr 113, poz. 954 i Nr 130, poz oraz z 2007 r. Nr 75, poz. 493, Nr 176, poz i Nr 181, poz. 1286) zarządza się, co następuje: 1. Obszar Chronionego Krajobrazu Otuliny Welskiego Parku Krajobrazowego - Dębień, zwany dalej Obszarem, o powierzchni 1.757,3 ha połoŝony jest w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie działdowskim na terenie gminy Rybno Opis granic Obszaru, o którym mowa w ust. 1 stanowi załącznik Nr 1 do rozporządzenia. 2. Granice Obszaru określa mapa sytuacyjna, stanowiąca załącznik Nr 2 do rozporządzenia Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów leśnych Obszaru: 1) utrzymanie ciągłości i trwałości ekosystemów leśnych; niedopuszczanie do ich nadmiernego uŝytkowania; 2) wspieranie procesów sukcesji naturalnej przez inicjowanie i utrwalanie naturalnego odnowienia o składzie i strukturze odpowiadającej siedlisku; tam gdzie nie są moŝliwe odnowienia naturalne - uŝywanie do odnowień gatunków miejscowego pochodzenia przy ograniczaniu gatunków obcych rodzimej florze czy teŝ modyfikowanych genetycznie; 3) zwiększanie udziału gatunków domieszkowych i biocenotycznych; tworzenie układów ekotonowych z tych gatunków; 4) pozostawianie drzew o charakterze pomnikowym, przestojów, drzew dziuplastych oraz części drzew obumarłych aŝ do całkowitego ich rozkładu; 5) zwiększanie istniejącego stopnia pokrycia terenów drzewostanami, w szczególności na terenach porolnych tam, gdzie z przyrodniczego i ekonomicznego punktu widzenia jest to moŝliwe; sprzyjanie tworzeniu zwartych kompleksów leśnych o racjonalnej granicy polno-leśnej; tworzenie i utrzymywanie leśnych korytarzy ekologicznych ze szczególnym uwzględnieniem moŝliwości migracji duŝych ssaków; 6) utrzymywanie, a w razie potrzeby podwyŝszanie poziomu wód gruntowych, w szczególności na siedliskach wilgotnych i bagiennych, tj. w borach bagiennych, olsach i łęgach; budowa zbiorników małej retencji jako zbiorników wielofunkcyjnych, w szczególności podwyŝszających róŝnorodność biologiczną w lasach; 7) zachowanie i utrzymywanie w stanie zbliŝonym do naturalnego istniejących śródleśnych cieków, mokradeł, polan, torfowisk, wrzosowisk oraz muraw napiaskowych; niedopuszczanie do ich nadmiernego wykorzystania dla celów produkcji roślinnej lub sukcesji; 8) zwalczanie szkodników owadzich i patogenów grzybowych, a takŝe ograniczanie szkód łowieckich poprzez zastosowanie metod mechanicznych lub biologicznych; stosowanie metod chemicznego zwalczania dopuszcza się tylko przy braku innych alternatywnych metod; 9) stopniowe usuwanie gatunków obcego pochodzenia, chyba Ŝe zaleca się ich stosowanie w ramach przyjętych zasad hodowli lasu; 10) ochrona stanowisk chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów; w przypadkach stwierdzenia obiektów i powierzchni cennych przyrodniczo (stanowiska rzadkich i chronionych roślin, zwierząt, grzybów oraz pozostałości naturalnych ekosystemów) wnioskowanie do właściwego organu o ich ochronę; 11) kształtowanie właściwej struktury populacji zwierząt, roślin i grzybów stanowiących komponent ekosystemu leśnego; 12) opracowanie i wdraŝanie programów czynnej ochrony oraz reintrodukcji i restytucji gatunków rzadkich, zagroŝonych; 13) wykorzystanie lasów dla celów rekreacyjnokrajoznawczych i edukacyjnych w oparciu o wyznaczone szlaki turystyczne oraz istniejące i nowe ścieŝki edukacyjno-przyrodnicze wyposaŝone w elementy infrastruktury turystycznej i edukacyjnej zharmonizowanej z otoczeniem; 14) prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, w szczególności poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami leśnymi do warunków środowiskowych. 2. Ustalenia dotyczące czynnej ochrony nieleśnych ekosystemów lądowych Obszaru: 1) przeciwdziałanie zarastaniu łąk, pastwisk i torfowisk poprzez koszenie i wypas, a takŝe mechaniczne usuwanie samosiewów drzew i krzewów na terenach otwartych, a w razie konieczności takŝe karczowanie z usunięciem biomasy z pozostawieniem kęp drzew i krzewów;

40 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ) propagowanie wśród rolników działań zmierzających do utrzymania trwałych uŝytków zielonych w ramach zwykłej, dobrej praktyki rolniczej, a takŝe Krajowego Programu Rolnośrodowiskowego - zgodnie z wymogami zbiorowisk łąkowych; propagowanie dominacji gospodarstw prowadzących produkcję mieszaną, w tym preferowanie hodowli bydła opartej o naturalny wypas metodą pastwiskową; zalecana jest ochrona i hodowla lokalnych starych odmian drzew i krzewów owocowych oraz ras zwierząt; promowanie agroturystyki i rolnictwa ekologicznego; 3) maksymalne ograniczanie zmiany uŝytków zielonych na grunty orne; niedopuszczanie do przeorywania uŝytków zielonych; propagowanie powrotu do uŝytkowania łąkowego gruntów wykorzystywanych dotychczas jako rolne wzdłuŝ rowów i lokalnych obniŝeń terenowych; 4) preferowanie ochrony roślin metodami biologicznymi; 5) ochrona zieleni wiejskiej: zadrzewień, zakrzewień, parków wiejskich, oraz kształtowanie zróŝnicowanego krajobrazu rolniczego poprzez ochronę istniejących oraz formowanie nowych zadrzewień śródpolnych i przydroŝnych; 6) zachowanie śródpolnych torfowisk, zabagnień, podmokłości oraz oczek wodnych; 7) zachowanie głazów i ich zbiorowisk; 8) zachowanie śródpolnych muraw napiaskowych, wrzosowisk i psiar; 9) melioracje odwadniające, w tym regulowanie odpływu wody z sieci rowów, dopuszczalne tylko w ramach racjonalnej gospodarki rolnej, jednak z bezwzględnym zachowaniem w stanie nienaruszonym terenów podmokłych, w tym torfowisk i obszarów wodnobłotnych oraz obszarów źródliskowych cieków; 10) eliminowanie nielegalnego eksploatowania surowców mineralnych oraz rekultywacja terenów powyrobiskowych; w szczególnych przypadkach, gdy w wyrobisku ukształtowały się właściwe biocenozy wzbogacające lokalną róŝnorodność biologiczną, przeprowadzenie rekultywacji nie jest wskazane, zalecane jest podjęcie działań ochronnych w celu ich zachowania; 11) utrzymywanie i w razie konieczności odtwarzanie lokalnych i regionalnych korytarzy ekologicznych; 12) prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, m.in. poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami otwartymi do warunków środowiskowych; 13) melioracje nawadniające zalecane są w przypadku stwierdzonego niekorzystnego dla racjonalnej gospodarki rolnej obniŝenia poziomu wód gruntowych. 3. Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów wodnych Obszaru: 1) zachowanie i ochrona zbiorników wód powierzchniowych wraz z pasem roślinności okalającej, poza rowami melioracyjnymi; 2) wyznaczenie lokalizacji nowych wałów przeciwpowodziowych o rzeczywistą konieczność ochrony człowieka i jego mienia przed powodzią; w miarę moŝliwości wały naleŝy lokalizować jak najdalej od koryta rzeki, wykorzystując naturalną rzeźbę terenu; 3) tworzenie stref buforowych wokół zbiorników wodnych w postaci pasów zadrzewień i zakrzewień, celem ograniczenia spływu substancji biogennych i zwiększenia róŝnorodności biologicznej; 4) prowadzenie prac regulacyjnych i utrzymania rzek tylko w zakresie niezbędnym dla rzeczywistej ochrony przeciwpowodziowej; 5) ograniczanie zabudowy na krawędziach wysoczyznowych, w celu zachowania ciągłości przyrodniczo-krajobrazowej oraz ochrony krawędzi tarasów rzecznych przed ruchami osuwiskowymi; 6) rozpoznanie okresowych dróg migracji zwierząt, których rozwój związany jest bezpośrednio ze środowiskiem wodnym (w szczególności płazów) oraz podejmowanie działań w celu ich ochrony; 7) wznoszenie nowych budowli piętrzących na ciekach, rowach i kanałach (retencja korytowa) winno być poprzedzone analizą bilansu wodnego zlewni; 8) zapewnienie swobodnej migracji rybom w ciekach poprzez budowę przepławek na istniejących i nowych budowlach piętrzących; 9) utrzymanie i wprowadzanie zakrzewień i szuwarów wokół zbiorników wodnych, w szczególności starorzeczy i oczek wodnych jako bariery ograniczającej dostęp do linii brzegowej; utrzymanie lub tworzenie pasów zakrzewień i zadrzewień wzdłuŝ cieków jako naturalnej obudowy biologicznej ograniczającej spływ zanieczyszczeń z pól uprawnych; 10) ograniczenie działań powodujących obniŝenie zwierciadła wód podziemnych, w szczególności budowy urządzeń drenarskich i rowów odwadniających na gruntach ornych, łąkach i pastwiskach w dolinach rzecznych oraz na krawędzi tarasów zalewowych i wysoczyzn; 11) opracowanie i wdroŝenie programów reintrodukcji, restytucji, czynnej ochrony rzadkich i zagroŝonych gatunków zwierząt, roślin i grzybów bezpośrednio związanych z ekosystemami wodnymi; 12) zachowanie i ewentualne odtwarzanie korytarzy ekologicznych opartych o ekosystemy wodne celem zachowania dróg migracji gatunków związanych z wodą; 13) zwiększanie retencji wodnej, przy czym zbiorniki małej retencji winny dodatkowo wzbogacać róŝnorodność biologiczną terenu, uwzględniając starorzecza i lokalne obniŝenia terenu; w miarę moŝliwości technicznych i finansowych zalecane jest odtworzenie funkcji obszarów źródliskowych o duŝych zdolnościach retencyjnych; w miarę moŝliwości naleŝy zachowywać lub odtwarzać siedliska hydrogeniczne mające duŝą rolę w utrzymaniu lokalnej róŝnorodności biologicznej;

41 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ) rozpoznanie oraz ewentualna przebudowa struktury ichtiofauny zgodnie z charakterem siedliska we wszystkich zbiornikach wodnych przewidzianych do wykorzystania w myśl właściwych przepisów o rybactwie śródlądowym; gospodarka rybacka na wodach powierzchniowych powinna wspomagać ochronę gatunków krytycznie zagroŝonych i zagroŝonych oraz promować gatunki o pochodzeniu lokalnym prowadząc do uzyskania struktury gatunkowej i wiekowej ryb, właściwej dla danego typu wód Na Obszarze wprowadza się następujące zakazy: 1) zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor, legowisk, innych schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk, złoŝonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonywania czynności związanych z racjonalną gospodarką rolną, leśną, rybacką i łowiecką; 2) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu art. 51 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902, z późn. zm. 1 ); 3) likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydroŝnych i nadwodnych, jeŝeli nie wynikają one z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej i zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych; 4) wydobywania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a takŝe minerałów i bursztynu; 5) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub utrzymaniem, budową, odbudową, naprawą lub remontem urządzeń wodnych; 6) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeŝeli słuŝą innym celom niŝ ochrona przyrody lub zrównowaŝone wykorzystanie uŝytków rolnych i leśnych oraz racjonalna gospodarka wodna lub rybacka; 7) likwidowania naturalnych zbiorników wodnych, starorzeczy i obszarów wodno-błotnych; 8) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów słuŝących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej. 2. Zakazy, o których mowa w ust. 1 nie dotyczą: 1) wykonywania zadań na rzecz obronności kraju i bezpieczeństwa państwa; 2) prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem powszechnym; 3) realizacji inwestycji celu publicznego. 3. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 nie dotyczy: 1) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, które mogą wymagać sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko w rozumieniu 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm. 2 ) po uzgodnieniu z wojewodą; 2) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, które słuŝą racjonalnej gospodarce leśnej, rolnej, łowieckiej lub rybackiej lub poprawie stanu środowiska, po uzgodnieniu z wojewodą. 4. Zakazy, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5 nie dotyczą: 1) złóŝ kopalin udokumentowanych do dnia wejścia w Ŝycie niniejszego rozporządzenia, których dokumentacje zostały zatwierdzone lub przyjęte przez właściwy organ administracji geologicznej; 2) złóŝ kopalin udokumentowanych na podstawie koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie, udzielonych do dnia wejścia w Ŝycie niniejszego rozporządzenia - po uzgodnieniu sposobu rekultywacji z Wojewódzkim Konserwatorem Przyrody na etapie wydawania koncesji na wydobywanie kopalin. 5. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 nie dotyczy: 1) obszarów zwartej zabudowy miast i wsi, w granicach określonych w studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin (lub w równorzędnych dokumentach planistycznych) oraz uzupełnień zabudowy mieszkaniowej i usługowej pod warunkiem wyznaczenia nieprzekraczalnej linii zabudowy od brzegów zgodnie z linią występującą na działkach przyległych; 2) siedlisk rolniczych - w zakresie uzupełnienia istniejącej zabudowy o obiekty niezbędne do prowadzenia gospodarstwa rolnego, pod warunkiem nie przekraczania dotychczasowej linii zabudowy od brzegu; 3) wyznaczanych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego terenów dostępu do wód publicznych - w zakresie niezbędnym do pełnienia funkcji plaŝ, kąpielisk i przystani, po uzgodnieniu z wojewodą. 1 Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 169, poz. 1199, Nr 170, poz i Nr 249, poz oraz z 2007 r. Nr 21, poz. 124 i Nr 75, poz Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 92, poz. 769.

42 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 nie dotyczy ustaleń miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego obowiązujących w dniu wejścia w Ŝycie rozporządzenia. 5. Nadzór nad Obszarem sprawuje Wojewódzki Konserwator Przyrody. 6. Traci moc 1 ust. 2, 3 i 4, 2 i 3 rozporządzenia Nr 21 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie wprowadzenia obszarów chronionego krajobrazu na terenie województwa warmińsko-mazurskiego (Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. Nr 52, poz. 725) w części dotyczącej Obszaru Chronionego Krajobrazu Otuliny Welskiego Parku Krajobrazowego - Dębień, ustanowionego w 1 ust. 1 pkt 22 tego rozporządzenia. 7. Rozporządzenie wchodzi w Ŝycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Warmińsko-Mazurskiego. Wojewoda Warmińsko-Mazurski Marian Podziewski Załączniki do rozporządzenia Nr 28 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 23 kwietnia 2008 r. Załącznik Nr 1 Opis przebiegu granicy Obszaru Chronionego Krajobrazu Otuliny Welskiego Parku Krajobrazowego - Dębień. Granica Obszaru biegnie od miejscowości Gronowo wschodnim skrajem drogi do wsi Jeglia do miejsca przecięcia z linią kolejową Działdowo-Iława (ten fragment granicy pokrywa się z granicą Hartowieckiego OchK), dalej granica biegnie na północ wschodnim skrajem drogi asfaltowej do drogi Hartowiec-Dębień i dalej drogą polną do drogi asfaltowej Dębień- Truszczyny, tą drogą w kierunku północno-zachodnim do wsi Truszczyny, drogą przez wieś, a następnie drogą polną w kierunku wschodnim do szosy Rumian-Gutowo, tą szosą w kierunku południowo-wschodnim do miejscowości Rumian i dalej na południe do Rybna, do skrzyŝowania z drogą Działdowo-Lubawa, stamtąd szosą w kierunku północno-zachodnim, tj. w kierunku Lubawy, do drogi w kierunku stacji kolejowej Rybno, tą drogą w kierunku południowo-zachodnim do linii kolejowej Działdowo-Iława i linią kolejową na północny zachód do przejazdu kolejowego drogi gruntowej prowadzącej z miejscowości Dębień w kierunku miejscowości Gronowo, tą drogą biegnie w kierunku południowo-zachodnim, a następnie południowo-wschodnim do skraju kompleksu leśnego Kostkowo, po czym skrajem lasu najpierw w kierunku zachodnim, potem południowym dochodzi do szosy Kostkowo-Gronowo i tą szosą w kierunku północno-zachodnim do wsi Gronowo, tj. do punktu początkowego opisu (wschodnia i południowa granica Obszaru pokrywa się z granicą Welskiego Parku Krajobrazowego).

44 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ROZPORZĄDZENIE Nr 29 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Otuliny Welskiego Parku Krajobrazowego - Słup. Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880, z 2005 r. Nr 113, poz. 954 i Nr 130, poz oraz z 2007 r. Nr 75, poz. 493, Nr 176, poz i Nr 181, poz. 1286) zarządza się, co następuje: 1. Obszar Chronionego Krajobrazu Otuliny Welskiego Parku Krajobrazowego - Słup, zwany dalej Obszarem, o powierzchni 2.137,8 ha połoŝony jest w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie działdowskim na terenie gminy Lidzbark Opis granic Obszaru, o którym mowa w ust. 1 stanowi załącznik Nr 1 do rozporządzenia. 2. Granice Obszaru określa mapa sytuacyjna, stanowiąca załącznik Nr 2 do rozporządzenia Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów leśnych Obszaru: 1) utrzymanie ciągłości i trwałości ekosystemów leśnych; niedopuszczanie do ich nadmiernego uŝytkowania; 2) wspieranie procesów sukcesji naturalnej przez inicjowanie i utrwalanie naturalnego odnowienia o składzie i strukturze odpowiadającej siedlisku; tam gdzie nie są moŝliwe odnowienia naturalne - uŝywanie do odnowień gatunków miejscowego pochodzenia przy ograniczaniu gatunków obcych rodzimej florze czy teŝ modyfikowanych genetycznie; 3) zwiększanie udziału gatunków domieszkowych i biocenotycznych; tworzenie układów ekotonowych z tych gatunków; 4) pozostawianie drzew o charakterze pomnikowym, przestojów, drzew dziuplastych oraz części drzew obumarłych aŝ do całkowitego ich rozkładu; 5) zwiększanie istniejącego stopnia pokrycia terenów drzewostanami, w szczególności na terenach porolnych tam, gdzie z przyrodniczego i ekonomicznego punktu widzenia jest to moŝliwe; sprzyjanie tworzeniu zwartych kompleksów leśnych o racjonalnej granicy polno-leśnej; tworzenie i utrzymywanie leśnych korytarzy ekologicznych ze szczególnym uwzględnieniem moŝliwości migracji duŝych ssaków; 6) utrzymywanie, a w razie potrzeby podwyŝszanie poziomu wód gruntowych, w szczególności na siedliskach wilgotnych i bagiennych, tj. w borach bagiennych, olsach i łęgach; budowa zbiorników małej retencji jako zbiorników wielofunkcyjnych, w szczególności podwyŝszających róŝnorodność biologiczną w lasach; 7) zachowanie i utrzymywanie w stanie zbliŝonym do naturalnego istniejących śródleśnych cieków, mokradeł, polan, torfowisk, wrzosowisk oraz muraw napiaskowych; niedopuszczanie do ich nadmiernego wykorzystania dla celów produkcji roślinnej lub sukcesji; 8) zwalczanie szkodników owadzich i patogenów grzybowych, a takŝe ograniczanie szkód łowieckich poprzez zastosowanie metod mechanicznych lub biologicznych; stosowanie metod chemicznego zwalczania dopuszcza się tylko przy braku innych alternatywnych metod; 9) stopniowe usuwanie gatunków obcego pochodzenia, chyba Ŝe zaleca się ich stosowanie w ramach przyjętych zasad hodowli lasu; 10) ochrona stanowisk chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów; w przypadkach stwierdzenia obiektów i powierzchni cennych przyrodniczo (stanowiska rzadkich i chronionych roślin, zwierząt, grzybów oraz pozostałości naturalnych ekosystemów) wnioskowanie do właściwego organu o ich ochronę; 11) kształtowanie właściwej struktury populacji zwierząt, roślin i grzybów stanowiących komponent ekosystemu leśnego; 12) opracowanie i wdraŝanie programów czynnej ochrony oraz reintrodukcji i restytucji gatunków rzadkich, zagroŝonych; 13) wykorzystanie lasów dla celów rekreacyjnokrajoznawczych i edukacyjnych w oparciu o wyznaczone szlaki turystyczne oraz istniejące i nowe ścieŝki edukacyjno-przyrodnicze wyposaŝone w elementy infrastruktury turystycznej i edukacyjnej zharmonizowanej z otoczeniem; 14) prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, w szczególności poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami leśnymi do warunków środowiskowych. 2. Ustalenia dotyczące czynnej ochrony nieleśnych ekosystemów lądowych Obszaru: 1) przeciwdziałanie zarastaniu łąk, pastwisk i torfowisk poprzez koszenie i wypas, a takŝe mechaniczne usuwanie samosiewów drzew i krzewów na terenach otwartych, a w razie konieczności takŝe karczowanie z usunięciem biomasy z pozostawieniem kęp drzew i krzewów;

45 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ) propagowanie wśród rolników działań zmierzających do utrzymania trwałych uŝytków zielonych w ramach zwykłej, dobrej praktyki rolniczej, a takŝe Krajowego Programu Rolnośrodowiskowego - zgodnie z wymogami zbiorowisk łąkowych; propagowanie dominacji gospodarstw prowadzących produkcję mieszaną, w tym preferowanie hodowli bydła opartej o naturalny wypas metodą pastwiskową; zalecana jest ochrona i hodowla lokalnych starych odmian drzew i krzewów owocowych oraz ras zwierząt; promowanie agroturystyki i rolnictwa ekologicznego; 3) maksymalne ograniczanie zmiany uŝytków zielonych na grunty orne; niedopuszczanie do przeorywania uŝytków zielonych; propagowanie powrotu do uŝytkowania łąkowego gruntów wykorzystywanych dotychczas jako rolne wzdłuŝ rowów i lokalnych obniŝeń terenowych; 4) preferowanie ochrony roślin metodami biologicznymi; 5) ochrona zieleni wiejskiej: zadrzewień, zakrzewień, parków wiejskich, oraz kształtowanie zróŝnicowanego krajobrazu rolniczego poprzez ochronę istniejących oraz formowanie nowych zadrzewień śródpolnych i przydroŝnych; 6) zachowanie śródpolnych torfowisk, zabagnień, podmokłości oraz oczek wodnych; 7) zachowanie głazów i ich zbiorowisk; 8) zachowanie śródpolnych muraw napiaskowych, wrzosowisk i psiar; 9) melioracje odwadniające, w tym regulowanie odpływu wody z sieci rowów, dopuszczalne tylko w ramach racjonalnej gospodarki rolnej, jednak z bezwzględnym zachowaniem w stanie nienaruszonym terenów podmokłych, w tym torfowisk i obszarów wodnobłotnych oraz obszarów źródliskowych cieków; 10) eliminowanie nielegalnego eksploatowania surowców mineralnych oraz rekultywacja terenów powyrobiskowych; w szczególnych przypadkach, gdy w wyrobisku ukształtowały się właściwe biocenozy wzbogacające lokalną róŝnorodność biologiczną, przeprowadzenie rekultywacji nie jest wskazane, zalecane jest podjęcie działań ochronnych w celu ich zachowania; 11) utrzymywanie i w razie konieczności odtwarzanie lokalnych i regionalnych korytarzy ekologicznych; 12) prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, m.in. poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami otwartymi do warunków środowiskowych; 13) melioracje nawadniające zalecane są w przypadku stwierdzonego niekorzystnego dla racjonalnej gospodarki rolnej obniŝenia poziomu wód gruntowych. 3. Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów wodnych Obszaru: 1) zachowanie i ochrona zbiorników wód powierzchniowych wraz z pasem roślinności okalającej, poza rowami melioracyjnymi; 2) wyznaczenie lokalizacji nowych wałów przeciwpowodziowych o rzeczywistą konieczność ochrony człowieka i jego mienia przed powodzią; w miarę moŝliwości wały naleŝy lokalizować jak najdalej od koryta rzeki, wykorzystując naturalną rzeźbę terenu; 3) tworzenie stref buforowych wokół zbiorników wodnych w postaci pasów zadrzewień i zakrzewień, celem ograniczenia spływu substancji biogennych i zwiększenia róŝnorodności biologicznej; 4) prowadzenie prac regulacyjnych i utrzymania rzek tylko w zakresie niezbędnym dla rzeczywistej ochrony przeciwpowodziowej; 5) ograniczanie zabudowy na krawędziach wysoczyznowych, w celu zachowania ciągłości przyrodniczo-krajobrazowej oraz ochrony krawędzi tarasów rzecznych przed ruchami osuwiskowymi; 6) rozpoznanie okresowych dróg migracji zwierząt, których rozwój związany jest bezpośrednio ze środowiskiem wodnym (w szczególności płazów) oraz podejmowanie działań w celu ich ochrony; 7) wznoszenie nowych budowli piętrzących na ciekach, rowach i kanałach (retencja korytowa) winno być poprzedzone analizą bilansu wodnego zlewni; 8) zapewnienie swobodnej migracji rybom w ciekach poprzez budowę przepławek na istniejących i nowych budowlach piętrzących; 9) utrzymanie i wprowadzanie zakrzewień i szuwarów wokół zbiorników wodnych, w szczególności starorzeczy i oczek wodnych jako bariery ograniczającej dostęp do linii brzegowej; utrzymanie lub tworzenie pasów zakrzewień i zadrzewień wzdłuŝ cieków jako naturalnej obudowy biologicznej ograniczającej spływ zanieczyszczeń z pól uprawnych; 10) ograniczenie działań powodujących obniŝenie zwierciadła wód podziemnych, w szczególności budowy urządzeń drenarskich i rowów odwadniających na gruntach ornych, łąkach i pastwiskach w dolinach rzecznych oraz na krawędzi tarasów zalewowych i wysoczyzn; 11) opracowanie i wdroŝenie programów reintrodukcji, restytucji, czynnej ochrony rzadkich i zagroŝonych gatunków zwierząt, roślin i grzybów bezpośrednio związanych z ekosystemami wodnymi; 12) zachowanie i ewentualne odtwarzanie korytarzy ekologicznych opartych o ekosystemy wodne celem zachowania dróg migracji gatunków związanych z wodą; 13) zwiększanie retencji wodnej, przy czym zbiorniki małej retencji winny dodatkowo wzbogacać róŝnorodność biologiczną terenu, uwzględniając starorzecza i lokalne obniŝenia terenu; w miarę moŝliwości technicznych i finansowych zalecane jest odtworzenie funkcji obszarów źródliskowych o duŝych zdolnościach retencyjnych; w miarę moŝliwości naleŝy zachowywać lub odtwarzać siedliska hydrogeniczne mające duŝą rolę w utrzymaniu lokalnej róŝnorodności biologicznej;

46 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ) rozpoznanie oraz ewentualna przebudowa struktury ichtiofauny zgodnie z charakterem siedliska we wszystkich zbiornikach wodnych przewidzianych do wykorzystania w myśl właściwych przepisów o rybactwie śródlądowym; gospodarka rybacka na wodach powierzchniowych powinna wspomagać ochronę gatunków krytycznie zagroŝonych i zagroŝonych oraz promować gatunki o pochodzeniu lokalnym prowadząc do uzyskania struktury gatunkowej i wiekowej ryb, właściwej dla danego typu wód Na Obszarze wprowadza się następujące zakazy: 1) zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor, legowisk, innych schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk, złoŝonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonywania czynności związanych z racjonalną gospodarką rolną, leśną, rybacką i łowiecką; 2) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu art. 51 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902, z pózn. zm. 1 ): 3) likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydroŝnych i nadwodnych, jeŝeli nie wynikają one z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej i zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych; 4) wydobywania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a takŝe minerałów i bursztynu; 5) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub utrzymaniem, budową, odbudową, naprawą lub remontem urządzeń wodnych; 6) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeŝeli słuŝą innym celom niŝ ochrona przyrody lub zrównowaŝone wykorzystanie uŝytków rolnych i leśnych oraz racjonalna gospodarka wodna lub rybacka; 7) likwidowania naturalnych zbiorników wodnych, starorzeczy i obszarów wodno-błotnych; 8) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów słuŝących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej. 2. Zakazy, o których mowa w ust. 1 nie dotyczą: 1) wykonywania zadań na rzecz obronności kraju i bezpieczeństwa państwa; 2) prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem powszechnym; 3) realizacji inwestycji celu publicznego. 3. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 nie dotyczy: 1) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, które mogą wymagać sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko w rozumieniu 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm. 2 ) po uzgodnieniu z wojewodą; 2) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, które słuŝą racjonalnej gospodarce leśnej, rolnej, łowieckiej lub rybackiej lub poprawie stanu środowiska, po uzgodnieniu z wojewodą. 4. Zakazy, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5 nie dotyczą: 1) złóŝ kopalin udokumentowanych do dnia wejścia w Ŝycie niniejszego rozporządzenia, których dokumentacje zostały zatwierdzone lub przyjęte przez właściwy organ administracji geologicznej; 2) złóŝ kopalin udokumentowanych na podstawie koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie, udzielonych do dnia wejścia w Ŝycie niniejszego rozporządzenia - po uzgodnieniu sposobu rekultywacji z Wojewódzkim Konserwatorem Przyrody na etapie wydawania koncesji na wydobywanie kopalin. 5. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 nie dotyczy: 1) obszarów zwartej zabudowy miast i wsi, w granicach określonych w studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin (lub w równorzędnych dokumentach planistycznych) oraz uzupełnień zabudowy mieszkaniowej i usługowej pod warunkiem wyznaczenia nieprzekraczalnej linii zabudowy od brzegów zgodnie z linią występującą na działkach przyległych; 2) siedlisk rolniczych - w zakresie uzupełnienia istniejącej zabudowy o obiekty niezbędne do prowadzenia gospodarstwa rolnego, pod warunkiem nie przekraczania dotychczasowej linii zabudowy od brzegu; 3) wyznaczanych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego terenów dostępu do wód publicznych w zakresie niezbędnym do pełnienia funkcji plaŝ, kąpielisk i przystani, po uzgodnieniu z wojewodą. 1 Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 169, poz. 1199, Nr 170, poz i Nr 249, poz oraz z 2007 r. Nr 21, poz. 124 i Nr 75, poz Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 92, poz. 769.

47 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 nie dotyczy ustaleń miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego obowiązujących w dniu wejścia w Ŝycie rozporządzenia. 5. Nadzór nad Obszarem sprawuje Wojewódzki Konserwator Przyrody. 6. Traci moc 1 ust. 2, 3 i 4, 2 i 3 rozporządzenia Nr 21 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie wprowadzenia obszarów chronionego krajobrazu na terenie województwa warmińsko-mazurskiego (Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. Nr 52, poz. 725) w części dotyczącej Obszaru Chronionego Krajobrazu Otuliny Welskiego Parku Krajobrazowego - Słup, ustanowionego w 1 ust. 1 pkt 25 tego rozporządzenia. 7. Rozporządzenie wchodzi w Ŝycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Warmińsko-Mazurskiego. Wojewoda Warmińsko-Mazurski Marian Podziewski Załączniki do rozporządzenia Nr 29 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 23 kwietnia 2008 r. Załącznik Nr 1 Opis przebiegu granicy Obszaru Chronionego Krajobrazu Otuliny Welskiego Parku Krajobrazowego - Słup. Granica Obszaru biegnie od punktu połoŝonego w odległości ok. 300 m na południowy-zachód od przecięcia się drogi Lidzbark-Jamielnik z linią kolejową Lidzbark - Brodnica, biegnie torem kolejowym w kierunku południowo-zachodnim do linii oddziałowej między oddziałami i i tą linią do brzegów Jeziora Lidzbarskiego, brzegiem jeziora biegnie w kierunku zachodnim, a następnie północnym do skraju kompleksu leśnego, granicą lasu podąŝa w kierunku zachodnim, a następnie północnym, przecinając szosę Lidzbark-Brodnica, skręcając tą szosą w kierunku południowo-zachodnim dochodzi do skraju lasu i biegnącej nim drogi gruntowej, biegnie tą drogą, następnie wschodnim skrajem lasu zmierza do drogi gruntowej Wlewsk-Zalesie, biegnie nią na północ przez wieś Zalesie do granic powiatu, tą granicą do zachodniego skraju kompleksu leśnego, skrajem kompleksu leśnego w kierunku południowym i południowo-wschodnim do drogi gruntowej prowadzącej z oddziału leśnego 61 (Nadleśnictwo Lidzbark, obręb Lidzbark) do drogi gruntowej Lidzbark-Słup, tą drogą w kierunku południowo-wschodnim do skraju lasu i dalej drogą prowadzącą do szosy Lidzbark-Brodnica, tą szosą biegnie w kierunku Lidzbarka do skraju kompleksu leśnego, gdzie skręca w kierunku południowo-zachodnim na drogę gruntową prowadzącą skrajem lasu i skarpą nadjeziorną do brzegu Jeziora Lidzbarskiego, dalej wzdłuŝ brzegu jeziora granica biegnie w kierunku najpierw wschodnim, później południowym i zachodnim do granicy plaŝy MOSiR w Lidzbarku, wzdłuŝ ogrodzenia (granicy) plaŝy do traktu spacerowego nad Jeziorem Lidzbarskim i drogą w kierunku południowym, przecinając ulicę Lipową do skraju kompleksu leśnego i skrajem lasu do linii kolejowej Działdowo-Brodnica, stanowiącej początku opisu (począwszy od styku linii kolejowej z linią oddziałową do granicy powiatu działdowskiego w okolicy wsi Zalesie granica pokrywa się z granicą Górznieńsko-Lidzbarskiego Parku Krajobrazowego; po stronie wschodniej granica Obszaru pokrywa się z granicą Welskiego Parku Krajobrazowego).

49 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ROZPORZĄDZENIE Nr 30 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Puszczy Rominckiej. Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880, z 2005 r. Nr 113, poz. 954 i Nr 130, poz oraz z 2007 r. Nr 75, poz. 493, Nr 176, poz i Nr 181, poz. 1286) zarządza się, co następuje: 1. Obszar Chronionego Krajobrazu Puszczy Rominckiej, zwany dalej Obszarem, o powierzchni 7 740,0 ha połoŝony jest w województwie warmińskomazurskim, w powiecie gołdapskim na terenie gmin: Gołdap i Dubeninki Opis granic Obszaru, o którym mowa w ust. 1 stanowi załącznik Nr 1 do rozporządzenia. 2. Granice Obszaru określa mapa sytuacyjna, stanowiąca załącznik Nr 2 do rozporządzenia Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów leśnych Obszaru: 1) utrzymanie ciągłości i trwałości ekosystemów leśnych; niedopuszczanie do ich nadmiernego uŝytkowania; 2) wspieranie procesów sukcesji naturalnej przez inicjowanie i utrwalanie naturalnego odnowienia o składzie i strukturze odpowiadającej siedlisku; tam gdzie nie są moŝliwe odnowienia naturalne - uŝywanie do odnowień gatunków miejscowego pochodzenia przy ograniczaniu gatunków obcych rodzimej florze czy teŝ modyfikowanych genetycznie; 3) zwiększanie udziału gatunków domieszkowych i biocenotycznych; tworzenie układów ekotonowych z tych gatunków; 4) zwalczanie szkodników owadzich i patogenów grzybowych, a takŝe ograniczanie szkód łowieckich poprzez zastosowanie metod mechanicznych lub biologicznych; stosowanie metod chemicznego zwalczania dopuszcza się tylko przy braku innych alternatywnych metod; 5) ochrona stanowisk chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów; w przypadkach stwierdzenia obiektów i powierzchni cennych przyrodniczo (stanowiska rzadkich i chronionych roślin, zwierząt, grzybów oraz pozostałości naturalnych ekosystemów) wnioskowanie do właściwego organu o ich ochronę; 6) kształtowanie właściwej struktury populacji zwierząt, roślin i grzybów stanowiących komponent ekosystemu leśnego; 7) opracowanie i wdraŝanie programów czynnej ochrony oraz reintrodukcji i restytucji gatunków rzadkich, zagroŝonych; 8) wykorzystanie lasów dla celów rekreacyjnokrajoznawczych i edukacyjnych w oparciu o wyznaczone szlaki turystyczne oraz istniejące i nowe ścieŝki edukacyjno-przyrodnicze wyposaŝone w elementy infrastruktury turystycznej i edukacyjnej zharmonizowanej z otoczeniem; 9) prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, w szczególności poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami leśnymi do warunków środowiskowych; 10) pozostawianie drzew o charakterze pomnikowym, przestojów, drzew dziuplastych, części obumarłych aŝ do całkowitego ich rozkładu; 11) utrzymywanie, a w razie potrzeby podwyŝszanie poziomu wód gruntowych, w szczególności na siedliskach wilgotnych i bagiennych, tj. w borach bagiennych, olsach i lęgach; budowa zbiorników małej retencji jako zbiorników wielofunkcyjnych, w szczególności podwyŝszających leśną róŝnorodność biologiczną; 12) zachowanie i utrzymywanie w stanie zbliŝonym do naturalnego istniejących śródleśnych cieków, mokradeł, polan, torfowisk, wrzosowisk oraz muraw napiaskowych; niedopuszczenie do ich uproduktywnienia lub/i sukcesji; 13) stopniowe usuwanie gatunków obcego pochodzenia. 2. Ustalenia dotyczące czynnej ochrony nieleśnych ekosystemów lądowych Obszaru: 1) przeciwdziałanie zarastaniu łąk, pastwisk i torfowisk poprzez koszenie i wypas, a takŝe mechaniczne usuwanie samosiewów drzew i krzewów na terenach otwartych, a w razie konieczności takŝe karczowanie z usunięciem biomasy z pozostawieniem kęp drzew i krzewów; 2) propagowanie wśród rolników działań zmierzających do utrzymania trwałych uŝytków zielonych w ramach zwykłej, dobrej praktyki rolniczej, a takŝe Krajowego Programu Rolnośrodowiskowego - zgodnie z wymogami zbiorowisk łąkowych; propagowanie dominacji gospodarstw prowadzących produkcję mieszaną, w tym preferowanie hodowli bydła opartej o naturalny wypas metodą pastwiskową; zalecana jest ochrona i hodowla lokalnych starych odmian drzew i krzewów owocowych oraz ras zwierząt; promowanie agroturystyki i rolnictwa ekologicznego; 3) maksymalne ograniczanie zmiany uŝytków zielonych na grunty orne; niedopuszczanie do przeorywania uŝytków zielonych; propagowanie powrotu do uŝytkowania łąkowego gruntów wykorzystywanych

50 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz dotychczas jako rolne wzdłuŝ rowów i lokalnych obniŝeń terenowych; 4) preferowanie ochrony roślin metodami biologicznymi; 5) ochrona zieleni wiejskiej: zadrzewień, zakrzewień, parków wiejskich, oraz kształtowanie zróŝnicowanego krajobrazu rolniczego poprzez ochronę istniejących oraz formowanie nowych zadrzewień śródpolnych i przydroŝnych; 6) zachowanie śródpolnych torfowisk, zabagnień, podmokłości oraz oczek wodnych; 7) zachowanie zbiorowisk wydmowych, śródpolnych muraw napiaskowych, wrzosowisk i psiar; 8) melioracje odwadniające, w tym regulowanie odpływu wody z sieci rowów, dopuszczalne tylko w ramach racjonalnej gospodarki rolnej, jednak z bezwzględnym zachowaniem w stanie nienaruszonym terenów podmokłych, w tym torfowisk i obszarów wodnobłotnych oraz obszarów źródliskowych cieków; 9) eliminowanie nielegalnego eksploatowania surowców mineralnych oraz rekultywacja terenów powyrobiskowych; w szczególnych przypadkach, gdy w wyrobisku ukształtowały się właściwe biocenozy wzbogacające lokalną róŝnorodność biologiczną, przeprowadzenie rekultywacji nie jest wskazane, zalecane jest podjęcie działań ochronnych w celu ich zachowania; 10) utrzymywanie i w razie konieczności odtwarzanie lokalnych i regionalnych korytarzy ekologicznych; 11) prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, m.in. poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami otwartymi do warunków środowiskowych; 12) melioracje nawadniające zalecane są w przypadku stwierdzonego niekorzystnego dla racjonalnej gospodarki rolnej obniŝenia poziomu wód gruntowych; 13) wnioskowanie do właściwego organu ochrony przyrody o objęcie ochroną prawną stanowisk gatunków chronionych i rzadkich roślin, zwierząt i grzybów, takŝe ekosystemów i krajobrazów waŝnych do zachowania w postaci rezerwatów przyrody, zespołów przyrodniczo-krajobrazowych i uŝytków ekologicznych; opracowanie i wdraŝanie programów reintrodukcji, introdukcji oraz czynnej ochrony gatunków rzadkich i zagroŝonych związanych z nieleśnymi ekosystemami lądowymi. 3. Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów wodnych Obszaru: 1) zachowanie i ochrona zbiorników wód powierzchniowych wraz z pasem roślinności okalającej, poza rowami melioracyjnymi; 2) wyznaczenie lokalizacji nowych wałów przeciwpowodziowych o rzeczywistą konieczność ochrony człowieka i jego mienia przed powodzią; w miarę moŝliwości wały naleŝy lokalizować jak najdalej od koryta rzeki, wykorzystując naturalną rzeźbę terenu; 3) tworzenie stref buforowych wokół zbiorników wodnych w postaci pasów zadrzewień i zakrzewień, celem ograniczenia spływu substancji biogennych i zwiększenia róŝnorodności biologicznej; 4) prowadzenie prac regulacyjnych i utrzymaniowych rzek tylko w zakresie niezbędnym dla rzeczywistej ochrony przeciwpowodziowej; 5) ograniczanie zabudowy na krawędziach wysoczyznowych, w celu zachowania ciągłości przyrodniczo-krajobrazowej oraz ochrony krawędzi tarasów rzecznych przed ruchami osuwiskowymi; 6) rozpoznanie okresowych dróg migracji zwierząt, których rozwój związany jest bezpośrednio ze środowiskiem wodnym (w szczególności płazów) oraz podejmowanie działań w celu ich ochrony; 7) zapewnienie swobodnej migracji rybom w ciekach poprzez budowę przepławek na istniejących i nowych budowlach piętrzących; 8) utrzymanie i wprowadzanie zakrzewień i szuwarów wokół zbiorników wodnych, w szczególności starorzeczy i oczek wodnych jako bariery ograniczającej dostęp do linii brzegowej; utrzymanie lub tworzenie pasów zakrzewień i zadrzewień wzdłuŝ cieków jako naturalnej obudowy biologicznej ograniczającej spływ zanieczyszczeń z pól uprawnych; 9) ograniczenie działań powodujących obniŝenie zwierciadła wód podziemnych, w szczególności budowy urządzeń drenarskich i rowów odwadniających na gruntach ornych, łąkach i pastwiskach w dolinach rzecznych oraz na krawędzi tarasów zalewowych i wysoczyzn; 10) opracowanie i wdroŝenie programów reintrodukcji, restytucji, czynnej ochrony rzadkich i zagroŝonych gatunków zwierząt, roślin i grzybów bezpośrednio związanych z ekosystemami wodnymi; 11) zachowanie i ewentualne odtwarzanie korytarzy ekologicznych opartych o ekosystemy wodne celem zachowania dróg migracji gatunków związanych z wodą; 12) zwiększanie retencji wodnej, przy czym zbiorniki małej retencji winny dodatkowo wzbogacać róŝnorodność biologiczną terenu, uwzględniając starorzecza i lokalne obniŝenia terenu; w miarę moŝliwości technicznych i finansowych zalecane jest odtworzenie funkcji obszarów źródliskowych o duŝych zdolnościach retencyjnych; w miarę moŝliwości naleŝy zachowywać lub odtwarzać siedliska hydrogeniczne mające duŝą rolę w utrzymaniu lokalnej róŝnorodności biologicznej; 13) zachowanie i wspomaganie naturalnego przepływu wód w zbiornikach wodnych na obszarach międzywala; zaleca się stopniowe przywracanie naturalnych procesów kształtowania i sukcesji starorzeczy poprzez zastosowanie naturalnych wylewów; 14) utrzymanie i odtwarzanie meandrów na wybranych odcinkach cieków; w razie moŝliwości wprowadzanie wtórnych zabagnień terenów;

51 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ) wznoszenie nowych budowli piętrzących na ciekach, rowach i kanałach (retencja korytowa) winno być poprzedzone analizą bilansu wodnego zlewni; 16) rozpoznanie oraz ewentualna przebudowa struktury ichtiofauny zgodnie z charakterem siedliska we wszystkich zbiornikach wodnych przewidzianych do wykorzystania poŝytku w myśl ustawy o rybactwie śródlądowym (Dz. U. Nr 66, poz. 750 z 1999 r. z późn. zm.); gospodarka rybacka na wodach powierzchniowych powinna wspomagać ochronę gatunków krytycznie zagroŝonych i zagroŝonych oraz promować gatunki o pochodzeniu lokalnym prowadząc do uzyskania struktury gatunkowej i wiekowej ryb właściwej dla danego typu wód; 17) wnioskowanie do właściwego organu ochrony przyrody celem obejmowania ochroną prawną zachowanych w stanie zbliŝonym do naturalnego fragmentów ekosystemów wodnych oraz stanowisk gatunków chronionych i rzadkich reprezentatywnych dla ekosystemów hydrogenicznych Na Obszarze wprowadza się następujące zakazy: 1) zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor, legowisk, innych schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk, złoŝonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonywania czynności związanych z racjonalną gospodarką rolną, leśną, rybacką i łowiecką; 2) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu art. 51 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902, z pózn. zm. 1 ); 3) likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydroŝnych i nadwodnych, jeŝeli nie wynikają one z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej i zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych; 4) wydobywania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a takŝe minerałów i bursztynu; 5) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub utrzymaniem, budową, odbudową, naprawą lub remontem urządzeń wodnych; 6) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeŝeli słuŝą innym celom niŝ ochrona przyrody lub zrównowaŝone wykorzystanie uŝytków rolnych i leśnych oraz racjonalna gospodarka wodna lub rybacka; 7) likwidowania naturalnych zbiorników wodnych, starorzeczy i obszarów wodno-błotnych; 8) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów słuŝących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej. 2. Zakazy, o których mowa w ust. 1 nie dotyczą: 1) wykonywania zadań na rzecz obronności kraju i bezpieczeństwa państwa; 2) prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem powszechnym; 3) realizacji inwestycji celu publicznego. 3. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 nie dotyczy: 1) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, które mogą wymagać sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko w rozumieniu 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm. 2 ) po uzgodnieniu z wojewodą; 2) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, które słuŝą racjonalnej gospodarce leśnej, rolnej, łowieckiej lub rybackiej lub poprawie stanu środowiska, po uzgodnieniu z wojewodą. 4. Zakazy, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5 nie dotyczą: 1) złóŝ kopalin udokumentowanych do dnia wejścia w Ŝycie niniejszego rozporządzenia, których dokumentacje zostały zatwierdzone lub przyjęte przez właściwy organ administracji geologicznej; 2) złóŝ kopalin udokumentowanych na podstawie koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie, udzielonych do dnia wejścia w Ŝycie niniejszego rozporządzenia - po uzgodnieniu sposobu rekultywacji z Wojewódzkim Konserwatorem Przyrody na etapie wydawania koncesji na wydobywanie kopalin. 5. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 nie dotyczy: 1) obszarów zwartej zabudowy miast i wsi, w granicach określonych w studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin (lub w równorzędnych dokumentach planistycznych) oraz uzupełnień zabudowy mieszkaniowej i usługowej pod warunkiem wyznaczenia nieprzekraczalnej linii zabudowy od brzegów zgodnie z linią występującą na działkach przyległych; 1 Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 169, poz. 1199, Nr 170, poz i Nr 249, poz oraz z 2007 r. Nr 21, poz. 124 i Nr 75, poz Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 92, poz. 769.

52 Województwa Warmińsko-Mazurskiego Nr 70 Poz ) siedlisk rolniczych - w zakresie uzupełnienia istniejącej zabudowy o obiekty niezbędne do prowadzenia gospodarstwa rolnego, pod warunkiem nie przekraczania dotychczasowej linii zabudowy od brzegu; 3) wyznaczanych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego terenów dostępu do wód publicznych w zakresie niezbędnym do pełnienia funkcji plaŝ, kąpielisk i przystani, po uzgodnieniu z wojewodą. 6. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 nie dotyczy ustaleń obowiązujących w dniu wejścia w Ŝycie rozporządzenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. 6. Traci moc 1 ust. 2, 3 i 4, 2 i 3 rozporządzenia Nr 21 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie wprowadzenia obszarów chronionego krajobrazu na terenie województwa warmińsko-mazurskiego (Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. Nr 52, poz. 725) w części dotyczącej Obszaru Chronionego Krajobrazu Puszczy Rominckiej, ustanowionego w 1 ust. 1 pkt 50 tego rozporządzenia. 7. Rozporządzenie wchodzi w Ŝycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Warmińsko-Mazurskiego. Wojewoda Warmińsko-Mazurski Marian Podziewski 5. Nadzór nad Obszarem sprawuje Wojewódzki Konserwator Przyrody. Załączniki do rozporządzenia Nr 30 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 23 kwietnia 2008 r. Załącznik Nr 1 Opis przebiegu granicy Obszaru Chronionego Krajobrazu Puszczy Rominckiej. Granica Obszaru biegnie od miejsca, w którym do brzegu jeziora Gołdap dochodzi granica administracyjna miasta Gołdap wzdłuŝ brzegu jeziora do ujścia rzeki Jarki do jeziora Gołdap, następnie rzeką Jarką do nieczynnej linii kolejowej Olecko- Gołdap i wzdłuŝ niej na wschód do drogi Gołdap-śytkiejmy i tą drogą do miejsca przecięcia się z nieczynną linią kolejową w rejonie wsi Kociołki, następnie starym nasypem kolejowym poprzez Pluszkiejmy, Dubeninki, Błąkały, Stańczyki, Golubie, Pobłędzie, Skajzgiry i śytkiejmy do granicy państwa w rejonie punktu granicznego nr 2003, następnie wzdłuŝ granicy państwa do punktu granicznego nr 2002 i dalej skręca na południe drogą do skrzyŝowania z drogą do Gołdapi, a następnie tą drogą przez m. śytkiejmy do skrzyŝowania z drogą na Wobały, następnie tą drogą w kierunku południowo-wschodnim przez miejscowość Kiekskiejmy do skrzyŝowania z drogą gruntową i tą drogą przez miejscowość Łysogóra - do miejscowości Wobały, następnie biegnie drogą przez m. Wobały dalej drogą gruntową w kierunku południowo-wschodnim do granicy województwa, następnie biegnie granicą województwa aŝ do miejscowości Budy, a następnie na zachód drogą gruntową do miejscowości Czarne, skąd dalej drogą gruntową biegnącą w kierunku północno-zachodnim wzdłuŝ brzegu jeziora Czarne, do drogi prowadzącej w kierunku południowo-zachodnim przez m. Ostrowo Pierwsze i Ostrowo i dalej tą drogą i następnie wzdłuŝ linii energetycznej do miejscowości Bronisze i dalej wzdłuŝ drogi do Gołdapi do skrzyŝowania z nieczynną linią kolejową Olecko-Gołdap, następnie nieczynną linią kolejową w kierunku północno-zachodnim do drogi Gołdap-śytkiejmy (odcinek ten jest wspólny z OChK Doliny Błędzianki) i dalej do granicy administracyjnej Miasta Gołdap, następnie wzdłuŝ tej granicy do punktu początkowego, czyli miejsca, gdzie granica administracyjna miasta Gołdap dochodzi do brzegu jeziora Gołdap.

Pokazać jeszcze