Carpe Diem. Cena 1 zł. gazetka gimnazjalisty. Gazeta. gazeta.bircza@interia.pl W numerze między innymi:

Transkrypt

1 Carpe Diem gazetka gimnazjalisty Gazeta Publicznego Gimnazjum nr 1 im. ks. Tadeusza Dłubacza w Birczy nr 6, styczeń gazeta.bircza@interia.pl W numerze między innymi: Prezentacja klasy 3b Góra Grosza Młodzieżowa Rada Gminy Jasełka Kącik smakoszy Najpopularniejsze imiona w naszej szkole Chór szkolny Tradycje bożonarodzeniowe W zdrowym ciele zdrowy duch Wywiad z Tomkiem Atamańczukiem Olimpiada Wiedzy o Wielkich Polakach Ciekawostki Kalendarium Humor Nauczyciel pod lupą Rysunki uczniów Prace naszych uczniów Wiem, gdzie mieszka mój kolega z klasy Wywiad z panem Bogusławem Pyrzakiem Maraton Pisania Listów Krzyżówka Pokaz Grupy Rekonstrukto, nasi uczniowie w konkursach, i wiele innych ciekawych artykułów Próbne testy Po raz pierwszy według nowej podstawy programowej nasi trzecioklasiści pisali próbne testy gimnazjalne. Zostały one przygotowane przez wydawnictwo Operon z Gazetą Wyborczą. Ten próbny egzamin rozpoczął się 14 grudnia 2011 r. i dotyczył najpierw historii i WOS-u, a po 15 minutach przerwy trzecioklasiści pisali jeszcze testy z języka polskiego. Ta część egzaminu zaowocowała zadowoleniem wielu uczniów. Z kolei 15 grudnia trzecioklasiści zmierzyli się przedmiotami przyrodniczymi, takimi jak: geografia, fizyka, biologia i chemia. Ten test zdaniem wielu piszących był najtrudniejszy. Po przerwie czekał zaś na nich jeszcze test matematyczny, którego większość uczniów najbardziej się obawiała. W ostatnim dniu próbnych egzaminów, czyli 16 grudnia trzecioklasiści pisali testy z języków obcych, w przeważającej większości z języka angielskiego. Najpierw był poziom podstawowy, a następnie rozszerzony. Analizując tylko opinie uczniów, testy próbne w naszej szkole wypadły średnio. Mamy jednak nadzieję, że lepiej wypadnie nam właściwy egzamin gimnazjalny. Opracowała: Natalia Janiec Strona 1 Cena 1 zł W naszej szkole znów napisaliśmy najwięcej listów podczas Maratonu Pisania Listów Więcej wewnątrz numeru. Inauguracja Młodzieżowej Rady Gminy Bircza Szczegóły wewnątrz numeru. Działalność chóru szkolnego Więcej wewnątrz numeru. Kalendarium STYCZEŃ 6 stycznia - Trzech Króli 15 stycznia - Dzień Wikipedii 21 stycznia - Dzień Babci 22 stycznia - Dzień Dziadka 28 stycznia - Międzynarodowy Dzień Mobilizacji przeciwko Wojnie Nuklearnej 30 stycznia - początek ferii w naszym województwie LUTY 2 lutego - Ofiarowanie Pańskie (Matki Boskiej Gromnicznej) 11 lutego - Światowy Dzień Chorego 14 lutego - Walentynki 16 lutego - Tłusty Czwartek 21 lutego - Ostatki - koniec Karnawału 22 lutego - Środa Popielcowa - Początek Wielkiego Postu 29 lutego - dodatkowy dzień ze względu na przypadający w 2012 r., tzw. rok przestępny Opracowała: Ewelina Stach

2 Inauguracyjna Sesja Młodzieżowej Rady Gminy w Birczy Dnia r. w Gminnym Ośrodku Kultury, Sportu i Turystyki w Birczy odbyła się pierwsza, inauguracyjna sesja Młodzieżowej Rady Gminy Bircza. Uczestniczyli w niej uczniowie z Gimnazjum w Birczy i Zespołu Szkół w Birczy, którzy zostali wybrani w demokratycznych wyborach na zaszczytne funkcje Radnych Młodzieżowej Rady Gminy Bircza. Pierwsza sesja miała bardzo uroczysty charakter, ponieważ gościli na niej Wójt Gminy Bircza - Józef Żydownik, Przewodniczący Rady Gminy Bircza - Wojciech Bobowski i radni Gminy Bircza, a także zaproszeni goście: pracownicy Urzędu Gminy Bircza, sołtysi i dyrektorzy szkół. Nowo wybrani młodzi radni otrzymali gratulacje i zaświadczenia o wyborze do Młodzieżowej Rady Gminy. Szczególnie uroczystą chwilą był moment ślubowania, podczas którego młodzież zobowiązała się do godnego pełnienia funkcji radnych. Prezydium Młodzieżowej Rady Gminy Bircza Młodzież wykazała się ogromną wiedzą na temat procedur wyborów oraz znajomością mechanizmów z nimi związanych, co jest wielką zasługą pomysłodawcy i opiekuna MRG pana Macieja Dudy - nauczyciela wiedzy o społeczeństwie. Życzę młodym samorządowcom wielu sił i zapału, niegasnącego entuzjazmu, a także sukcesów w pracy na rzecz naszej Małej Ojczyzny. Oby zdołali pogodzić obowiązki szkolne z działalnością społeczną, co nie zawsze jest łatwe. 12 na 15 radnych to uczniowie naszego gimnazjum, są to wspaniali młodzi ludzie, z wieloma zdolnościami i talentami, które z pewnością wykorzystają z pożytkiem dla siebie i innych. Cieszę się ogromnie z tej inicjatywy i gratuluję wszystkim Radnym wyboru do MRG, a opiekunowi wspaniałego pomysłu. Opracował: Mateusz Kubicki Wręczenie zaświadczeń o wyborze na radnego oraz listów gratulacyjnych. Bardzo sprawnie przebiegła dalsza część sesji, podczas której odbyły się wybory na Przewodniczącego Rady, Zastępcę oraz przewodniczących poszczególnych komisji. Zgodnie ze statutem obrady prowadził najstarszy wiekiem radny Krystian Jakóbiak. Pierwszym Przewodniczącym MRG został Grzegorz Dutkowski, uczeń III klasy LO, który podziękował kolegom i koleżankom za zaufanie i oddane głosy, a następnie poprowadził dalsze obrady. Zastępcą Przewodniczącego został Wiktor Feduń, a Sekretarzem Karol Rębisz. Na Przewodniczącego Komisji Rewizyjnej wybrano Krystiana Jakóbiaka. Ponadto powołano dwa zespoły problemowe: do spraw nauki i pomocy młodzieży oraz do spraw kultury i sportu. Uroczysty moment ślubowania Jedno z głosowań podczas I Sesji. Warto podkreślić, że odbywały się one w sposób tajny, a do przeprowadzenia wyborów była powołana specjalna Komisja Skrutacyjna w skład, której weszli radni: Michał Mielnkiewicz, Gabriel Zieliński i Mateusz Kubicki. II Sesja Młodzieżowej Rady Gminy Bircza 19 października, a więc miesiąc po zainaugurowaniu Młodzieżowej Rady Gminy w Birczy, zwołano II sesję Rady. Wśród zaproszonych gości znaleźli się m.in.: Pan Józef Żydownik wójt Gminy Bircza, Pan Wojciech Bobowski przewodniczący Rady Gminy, Pani Jadwiga Haber-Słowińska dyrektor GOK-u, przedstawiciele Rady Gminy w Birczy, dyrektorzy szkół, jednostek organizacyjnych gminy oraz pracownicy Urzędu Gminy. Głównym tematem sesji była dyskusja nad projektem budżetu Gminy Bircza na rok Pan Wójt bardzo obszernie przedstawił nam projekt budżetu, który zakłada zrównanie dochodów z wydatkami. Zarówno dochody jak i wydatki mają wynieść zł. Będzie to rok bez deficytu. Rozmawialiśmy też o powszechnym dostępie młodzieży do obiektów kulturalnych i sportowych w naszej gminie, a także o stypendiach dla naszej młodzieży. Efektem tych rozmów, ma być udostępnienie zorganizowanym grupom młodzieży pomieszczeń GOK-u i sali sportowej pod warunkiem wcześniejszego uzgodnienia z panią kierownik. Następnie w atmosferze Świąt Bożego Narodzenia, złożyliśmy sobie życzenia i podzieliliśmy się opłatkiem. Na tym zakończono obrady. Opracował: Mateusz Kubicki Strona 2

3 GÓRA GROSZA 2011 Jak co roku, nasza szkoła przystąpiła kolejny już raz do Ogólnopolskiej Akcji "Góra Grosza", której celem było przekazanie pieniędzy dzieciom z domów dziecka. W klasach pojawiły się pojemniki i skarbonki na grosiki, które zapełniały się bardzo szybko. Z monet, które nazbierały wszystkie klasy powstała wielka Góra Grosza, dzięki której możemy pomóc dzieciom z domów dziecka, które opuściły dom rodzinny i swoich najbliższych z różnych przyczyn. Góra Grosza to wspólna praca nauczycieli i uczniów naszego gimnazjum w Birczy. To największy dar ważniejszy od ubrań, zabawek oraz innych darów, jaki możemy dać dzieciom w najtrudniejszej do wyobrażenia sytuacji życiowej. W czasie trwania akcji w naszej szkole uzbierano w sumie 5675 monet, co dało łączną kwotę 163zł 68 gr. Największą liczbą Klasa Liczba Wartość uzbieranych monet mogła monet w złotych poszczycić się klasa II c uzyskując wynik 1816 monet, natomiast na wartość zebranych pieniędzy zwyciężyła również klasa II c, której udało się zebrać 44zł 46gr. Dziękujemy gorąco wszystkim uczniom i nauczycielom, którzy zaangażowali się w akcję "Góra Grosza 2011". Mamy nadzieję, że za II c. III a II b II d III c II a zł 46gr. 36zł 81gr. 25zł 80gr. 22zł 81gr. 15zł 99gr. 6zł 28gr. rok również tak aktywnie włączymy się w kolejną XIV edycję. Oto ranking pierwszych ośmiu klas, które uzbierały najwięcej. III d 241 6,00 zł. Opracowała: Aneta Leszczawska I a 195 5zł 28gr. Pokaz Grupy Rekonstrukto Życie i kultura w średniowieczu Dnia r. uczniowie gimnazjum wraz z opiekunami wybrali się do GOK-u na pokaz Grupy Rekonstrukto Życie i kultura w średniowieczu. Głównym celem tego wystąpienia było przybliżenie nam rycerskiego życia, zwyczajów, różnych praw i obowiązków oraz zaprezentowanie broni, jaką posługiwano się podczas walk w czasach średniowiecza. Aktorzy, przebrani za rycerzy, pokazali nam, jak przebiegała uroczystość pasowania na rycerza. W sposób zabawny przedstawili również, jak dochodziło do walk między rycerzami. Chętni uczniowie wzięli udział w rozgrywkach, np.: musieli podnieść 15 kg miecz i choć było ciężko, to jednak dali radę. Najlepszy z nich był Mateusz Pasierb. Pod koniec mogliśmy obejrzeć broń, którą wcześniej prezentowali rycerze. Było to dla nas ciekawe i zarazem uczące historii przeżycie. Opracowała: Natalia Janiec Mini wycieczki klasy ID Dnia 14 grudnia z okazji próbnych testów klas 3, uczniowie klasy 1d wraz z panią Barbarą Nykiel wybrali się na małą wycieczkę po Birczy. Najpierw była modlitwa na dwóch miejscowych cmentarzach, a następnie spacer po Nowej Wsi oraz Kamiennej Górce. Uwieńczeniem tej mini wycieczki była ciepła herbata i miłe pogawędki o śmiesznych historiach z przeszłości. Cały czas oczywiście uczniowie klasy 1d trzymali kciuki za wszystkie klasy trzecie. Kolejnego dnia egzaminów próbnych ta sama grupa wybrała się do Nadleśnictwa, gdzie zostały wyemitowane filmy o Bieszczadach. Opracowała: Ewelina Stach Ciekawostki Na pewno każdy z nas słyszał o wdychaniu helu i zapewne też często pojawiało się pytanie, w jaki sposób jest możliwe coś takiego?. Odpowiedź na to pytanie jest prosta. Dzieje się tak, ponieważ dźwięk w każdym gazie rozchodzi się w inny sposób. W powietrzu, którym oddychamy, ma on prędkość 330 m/s zaś w helu jest on trzykrotnie szybszy, bo osiąga do 1007 m/s. Hel przyśpiesza drgania w naszym narządzie głosu krtani w skutek, czego częstotliwość głosu rośnie. Tego komicznego efektu nie powinno się jednak nadużywać:, kto oddycha helem, nie dostarcza do organizmu tlenu i może stracić przytomność. Opracowała: Karolina Maculak Strona 3

4 Wyjazd do Sufczyna 13 października 2011 r. delegacja uczniów: Natalia Janiec, Izabela Okołowicz, Natalia Martowicz i Krystian Kowalski wraz z panią dyrektor - Moniką Bodnar, paniami Barbarą Kropieniewicz, Joanną Stadnik i Ewą Bartoszewicz wyjechała na uroczystość przekazania sztandaru Publicznej Szkole Podstawowej i Publicznemu Gimnazjum w Sufczynie, k. Tarnowa (woj. Małopolskie) wchodzącym w skład Zespołu Szkół w Sufczynie. Była to równocześnie piata rocznica nadania szkole imienia ks. prałata płka Tadeusza Dłubacza, który jest także patronem naszego gimnazjum. Uroczystość rozpoczęła się Mszą Świętą w kościele parafialnym p.w. Ducha Św. w Sufczynie, pod przewodnictwem Biskupa Polowego Wojska Polskiego Józefa Guzdka. Po Nabożeństwie uczestnicy uroczystości, w rytmie marszu granego przez orkiestrę wojskową z Krakowa przemaszerowali do budynku szkoły, gdzie odbyło się przekazanie sztandaru dyrekcji Zespołu Szkół. W dalszej części odbyło się ślubowanie, a następnie uczniowie zaprezentowali program artystyczny, w którym m.in. pierwszoklasiści tańczyli poloneza, a młodzież gimnazjalna opowiadała o naszym wspólnym patronie. Dyrekcja zaprzyjaźniona z pedagogami z naszego Gimnazjum, zaprosiła nas na poczęstunek. Byliśmy zachwyceni krajobrazami i malowniczą okolicą. Cieszę się, że miałam okazję uczestniczyć w tak wspaniałej i ważnej uroczystości. To wydarzenie z pewnością zostanie na długo w naszej pamięci. Opracowała: Natalia Janiec Akademia świąteczna! W dniu r. w naszej szkole odbyła się akademia z okazji zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia, której na pewno nikt nie zapomni przez długi czas. Historyczno-religijne wydarzenia zostały przedstawione w nowatorski sposób i nawiązywały do współczesnego świata. Dowiedzieliśmy się z nich tego, że pasterze woleli żubra od ludzi, że słudzy Heroda byli podobni do kibiców Legii, a trzej królowie dzięki swoim umiejętnościom karate pokonali największe zło. Maryja z Józefem bezpiecznie dotarli do szopki, pasterze nie dali się zastraszyć diabłu, aniołowie bacznie czuwali nad wszystkim, zły król Herod został pokonany przez śmierć, a jego słudzy skończyli ze złamaną ręką i bólem głowy. Chociaż te jasełka były trochę inne niż znamy, to skończyły się tak jak każde, czyli kolędą, wykonaną przez Mariolę Pacławską. Inne kolędy wykonywała dla nas także Katarzyna Mielnikiewicz. Opracowała: Klaudia Sadzikowska Wyjazd na doświadczenia chemiczne Rok 2011 był rokiem Mari Składowskiej-Curie i rokiem chemii. Aby przybliżyć życie wybitnej Polki i zagadnień dotyczących chemii szerszemu gronu gimnazjalistów, uczniowie z I Liceum Ogólnokształcącego im. Juliusza Słowackiego w Przemyślu przygotowali szereg pokazów i doświadczeń chemicznych, w których brała udział grupa młodzieży z naszego gimnazjum. Doświadczenia były bardzo pomysłowe i ciekawe. Od naszych starszych kolegów otrzymaliśmy polecenie, aby prezentowane pokazy zacieszać i dotykać. Myślę, że największe zainteresowanie wywołał pokaz zatytułowany: Podpalamy szkołę" i chyba nie muszę tłumaczyć, dlaczego, ale skończyło się na tym, że szkoła pozostała nietknięta. Podczas jednego z doświadczeń słabo je zacieszyliśmy i przez przypadek został spalony banknot dziesięciozłotowy, wskutek czego licealiści uszczuplili boleśnie własny budżet w imię dzielenia się wiedzą. Po nagrodzeniu pracy i zaangażowania młodych chemików gromkimi brawami, zostaliśmy oprowadzeni po budynku liceum, po czym wróciliśmy do naszej szkoły z szerokimi uśmiechami zadowolenia na twarzach oraz z przeświadczeniem, że wiemy więcej. Myślę, że przekład teorii na działania praktyczne ułatwił nam zrozumienie niektórych trudnych zagadnień chemicznych, ale również zaintrygował i zmotywował do intensywniejszego zgłębiania nieznanych i jeszcze przed nimi nieodkrytych obszarów zagadkowej nauki, jaką jest chemia. Na tą niecodzienną wycieczkę zabrała nas pani Barbara Kropieniewicz i pani Edyta Pęckowska. Opracowała: Karolina Maculak Strona 4

5 Szkolny Chór Nasz szkolny chór liczy obecnie 32 osoby, w tym 4 chłopaków i 28 dziewczyn. Do występów szkolnych, ale także kościelnych przygotowuje nas Pan Grzegorz Kwaśnicki, który gra na gitarze wraz z Krystianem Jakóbiakiem. W sprawy śpiewu zaangażowana jest Katarzyna Sławińska, która także trzyma nas na duchu oraz mobilizuje do pracy. W każdy wtorek spotykamy się po lekcjach w sali nr 15 na próbach, na których ćwiczymy swoje głosy. Takie spotkanie prowadzi pan Grzegorz, Kasia oraz Krystian, którym serdecznie dziękujemy za trud. 17-stego listopada 2011 roku w kościele pw. Św. Stanisława Kostki, Mszę Św. odprawił Ojciec Witko. W tej Eucharystii uczestniczyli ludzie z pobliskich miejscowości oraz przyjezdni, a o całą oprawę muzyczną zadbał oczywiście nasz chór szkolny. Na Mszy Św. zaśpiewano następujące pieśni: "Dotknij Panie moich oczu, abym przejrzał", "Jak ożywczy deszcz", "Barka", "Błogosław duszo moja Pana", "Świętemu Bogu oddaj cześć", "Duchu Święty przyjdź", "Duchu Święty powiej wiatrem", "Chcę wywyższać imię Twe", "Duchu miłości, wylewaj się na Nas", "Przyjdź z pokłonem ludu Boży", "Niech Twój Święty Duch, dziś przeniknie mnie", "Niechaj zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię", "Spocznij na nas, Duchu Pana", "Zbliżam się w pokorze", "Przed Twój tron Panie nasz". Kolejny raz Ojciec Witko odwiedzi naszą Parafię 2O stycznia 2012 r. Serdecznie więc wszystkich zapraszamy. Jest wiele uroczystości, na których uczestniczmy śpiewając, lecz nie na wszystkich spotykamy się w pełnym składzie. Śpiewaliśmy między innymi w dniu rocznicy odzyskania niepodległości (11 listopada), która odbyła się w szkole, a także, na corocznym święcie patrona szkoły, które połączone jest z pasowaniem pierwszoklasistów. Ufamy, że przed nami jeszcze dużo występów. Mamy jednak nadzieję, że będą one równie udane jak te poprzednie. Obecni członkowie chóru: 1. Agata Chrobak. 2. Agnieszka Machniewska 3. Angelika Majcher 4. Angelika Stadnik 5. Aleksandra Okołowicz 6. Alicja Cap 7. Anna Lis 8. Daria Segelin 9. Dominika Skrętkowska 10. Dorota Pasławska 11. Ewelina Błażkowska 12. Gabriela Muc 13. Gabriela Wojtowicz 14. Izabela Okołowicz 15. Jadwiga Stadnik 16. Joanna Sznilik 17. Julia Maculak 18. Karol Rębisz 19. Karolina Chrobak 20. Karolina Maculak 21. Kinga Kulacz 22. Kinga Wiśniowska 23. Klaudia Grodecka 24. Klaudia Nachtigal 25. Krystian Kowalski 26. Maciej Łowisz 27. Magdalena Wilgucka 28. Marcelina Lechowicz 29. Mariola Pacławska 30. Natalia Janiec 31. Patrycja Pankiewicz 32. Tomasz Atamańczuk Opracowały: Marcelina Lechowicz i Aleksandra Okołowicz PROMIENIOTWÓRCZOŚĆ- SZANSA CZY ZAGROŻENIE? Uczniowie klasy III a i III d wraz z nauczycielami: panią Barbarą Kropieniewicz i panią Edytą Pęckowską przez ostatnie dwa miesiące realizowali projekt edukacyjny pt. Promieniotwórczość- szansa czy zdrożenie? 8 grudnia b.r., w GOK-u miało miejsce podsumowanie projektu. Uczniowie zaprezentowali swoją pracę przed dyrekcją, nauczycielami oraz uczniami Gimnazjum. Opowiedzieli nam, w jaki sposób i w jakich warunkach Maria Skłodowska- Curie pracowała we Francji oraz za co aż dwukrotnie zdobyła Nagrodę Nobla. Uczestnicy projektu przygotowali także gazetkę, którą możemy nadal oglądać w sali chemiczno-fizycznej oraz multimedialną prezentację, którą oglądaliśmy na akademii. Jesteśmy wdzięczni nauczycielom i uczniom za przygotowany projekt, ponieważ takich ludzi jak Maria Skłodowska-Curie trzeba znać i warto o nich zawsze pamiętać. Opracowała: Natalia Janiec Strona 5

6 Wywiad z Tomaszem Atamańczukiem - Przewodniczącym Rady Samorządu Uczniowskiego W bieżącym roku szkolnym sprawujesz funkcję Przewodniczącego Szkoły. Czy zdajesz sobie sprawę jak ważną funkcję pełnisz? Zdaję sobie sprawę, że funkcja, jaką pełnię pociąga za mną pewne zobowiązania. Będąc przewodniczącym, wraz z pozostałymi członkami Rady Samorządu musimy dawać przykład wszystkim uczniom. Z naszym opiekunem - Panią Głowacz, pilnujemy, aby w szkolnej atmosferze panował ład i porządek. Oczywiście żeby tak było, także inni uczniowie muszą nam w tym pomagać. Za nami trzeci miesiąc nauki, przy czym mamy nadzieję, że przez kolejne miesiące, nie będziemy świadkami jakiś przykrych incydentów. W tym roku szkolnym czeka Cię egzamin gimnazjalny. Co o nim sądzisz? Jak już wiemy, nowy egzamin gimnazjalny będzie posiadał całkiem inną formę niż ten z lat poprzednich. Co o tym sądzę? Na chwilę obecną nie mogę definitywnie wyrazić swojej opinii na ten temat. Z kolei miałem okazję zapoznać się z jednym, z przykładowych arkuszy tego egzaminu. Wiele osób mówi nam, że będzie o wiele trudniejszy. Osobiście uważam, że tego typu zmiana była zupełnie niepotrzebna. Wprowadziła ona zamieszanie przede wszystkim wśród uczniów. Powiadają, że "nie taki diabeł straszny jak go malują". Dlatego staram się tą sprawą nie przejmować. Mam nadzieję, że nadchodzące egzaminy wypadną dobrze, czego również w imieniu Samorządu Szkolnego, wszystkim uczniom życzę;). Które przedmioty lubisz najbardziej? Które przedmioty lubię najbardziej? Przyznam, że chodź nie jestem "orłem do nauki", staram się lubić każdy przedmiot tak samo. Lecz są jednak nauki, do których czuję większy sentyment. Nie będę ukrywał, że jestem humanistą. Od dziecka bardzo interesuje mnie historia oraz to co się dzieje na świecie. Ponadto lubię uczyć się języka angielskiego, a także geografii. Do tego grona zaliczam również wychowanie fizyczne. Wiem, że w tej wypowiedzi narażam się, co niektórym nauczycielom. Lecz chciałbym tutaj pochwalić pracę i zaangażowanie wszystkich nauczycieli naszej szkoły. Cenię ich wkład w naszą edukację oraz aktywność. Jako zwykły uczeń, uważam, że Gimnazjum w Birczy posiada bardzo dobrą kadrę nauczycielską. Życzę jej przy tym dalszych sukcesów w pracy;). Czy masz jakiś talizman? A może coś, co pomaga Ci osiągnąć wyznaczone cele i przynosi szczęście? Udzielając odpowiedzi na to pytanie, odpowiadam z uśmiechem - tak. Jest nim mój medalik komunijny z Matką Bożą. Niektórzy czytelnicy mogą się z tego śmiać. Ja uważam, że nic w tym śmiesznego, i ani trochę się tego nie wstydzę. Zapytałaś się, czy pomaga mi on i przynosi szczęście. Przede wszystkim, nie traktuję tego medalika jako zabobon do spełniania marzeń. Natomiast w trudnych sytuacjach, czynię na nim pocałunek, wierząc że będzie dobrze. Zawsze na lekcjach WF, gdy mamy przebiec dany dystans, kilka sekund przed startem, wykonuję tą krótką czynność. W myśli proszę o dobry bieg i o to, bym zdrowy dobiegł do mety. Poza nim nie noszę żadnych innych talizmanów. Wiele o nich pisze na plakacie, który powieszony jest na pierwszym piętrze naszego gimnazjum (gazetka szkolna). Zachęcam do przeczytania:). Masz już plany lub pomysły na zorganizowanie przez samorząd jakiejś szkolnej imprezy? Przyznam, że temat był już w tym roku wielokrotnie poruszany. Wraz z całym Samorządem Szkolnym, kilkakrotnie prowadziliśmy rozmowy w tej sprawie z Dyrekcją. Ostatecznie zabawy szkolnej w tym półroczu raczej nie będzie. Zwracam przy tym uwagę, że słowo "raczej" nie oznacza "w ogóle". W imieniu Samorządu Szkolnego, prosimy o poprawę uczniów w zachowaniu oraz nauce. Bowiem to te czynniki, były powodem odwołania dyskoteki. Na koniec proponuję wziąć się w garść i być dobrej myśli, bowiem wiara czyni cuda. Oczekujemy więc, że uda się zorganizować zabawę w styczniu bądź lutym 2012 roku;). Zostałeś nie dawno członkiem młodzieżowej rady gminy. Co skłoniło Cię do ubiegania się o mandat radnego? Jak już wspomniałem w odpowiedzi na pytanie trzecie, interesuje mnie polityka. Nie ukrywam, że swoje przyszłe życie zawodowe, chciałbym związać z tą dziedziną. Poza tym, uważam, że fajnie jest posiadać wpływ, na rozwój swojej "Małej Ojczyzny". Wiem, że wybory członków do Młodzieżowej Rady Gminy odbyły się w październiku. Pomimo to dziękuję uczniom, którzy oddali na mnie głos, przez co uzyskałem największą ilość poparcia. Pragnę również pogratulować Wiktorowi Feduniowi, który został zastępcą przewodniczącego tej Rady oraz Sekretarzowi - Karolowi Rębiszowi. Uczniowie obdarzyli cię dużym zaufaniem, w szkole wygrałeś wybory, a sami radni wybrali cię na członka komisji rewizyjnej. Pogodzisz te wszystkie obowiązki? Hmmm, szczerze mówiąc to trochę tych funkcji posiadam i staram się ze wszystkich wywiązywać. Szczerze mówiąc, jako członek Młodzieżowej Rady tylko na czas sesji muszę odpowiednio się przygotować. Ważniejszą dla mnie funkcją jest bycie Przewodniczącym Uczniowskiego Samorządu Szkolnego. W wielu sprawach, koleżanka Natalia wyręcza mnie, choćby w codziennym losowaniu "szczęśliwego numerka". Wywiązuje się bez zastrzeżeń, czego z podziwem gratuluję;) Również pozostali członkowie nie zawodzą, przez co uważam, że są dobrymi uczniami na dane stanowiska. Ponadto, tak jak już wspomniałem, funkcja jaką pełnię pociąga za sobą pewne zobowiązania. Staram się być w szkole codziennie i muszę być przygotowany na nieprzewidywanie wydarzenia. Między innymi również przez to staram się z szacunkiem odnosić do nauczycieli. Mam nadzieję, że swoje obowiązki wypełniam właściwie, a Szanowna Dyrekcja nie ma wobec mnie zastrzeżeń. Czy masz jakieś swoje hobby? Czy mam swoje hobby? Właściwie tak. Bardzo lubię słuchać muzyki. Muzyka w moim życiu odgrywa nadrzędną rolę. Zależnie od sytuacji uspokaja mnie oraz wprowadza w różny klimat. Przykładowo, idąc wieczorami biegać na stadion, zawsze zabieram ze sobą telefon i słuchawki. Biegnąc, słucham muzyki oraz myślę o różnych problemach. Jest to czas, kiedy na spokojnie mogę przemyśleć przyszłe decyzje. To naprawdę ciekawa czynność, do czego zachęcam. Strona 6

7 Masz jakieś plany, na przyszłość? W sumie to jest ich sporo. Jeżeli chodzi o dalszą naukę, zamierzam złożyć podanie do II Liceum im. prof. Morawskiego w Przemyślu. Następnie chciałbym studiować prawo na uczelni w Krakowie (UJ) lub w Rzeszowie (UR). Dodam, że ten poziom nauki jest najtrudniejszy. Obecnie, zamierzenia te są tylko moimi planami na dalszą przyszłość. Natomiast w najbliższej przyszłości, na celu stawiam sobie uzyskanie dobrego wyniku z egzaminów gimnazjalnych oraz poprawę ocen z geografii. Masz może jakieś miłe wspomnienie ze szkoły lub dzieciństwa? Tych wspomnień również jest sporo. Na ich wpływ mają moi znajomi, a także nauczyciele i pracownicy tej szkoły. Nie chciałbym narażać siebie, czy też innych na krytykę, dlatego nie opowiem o żadnej z danych sytuacji. A proszę uwierzyć, że było ich naprawdę wiele. W skrócie mogę powiedzieć, że bardzo miło i zabawnie bywało na lekcjach techniki z Panią Alicją, fizyki z Panem Grzegorzem, angielskiego z Panią Tamarą, a przede wszystkim na geografii z Panem Wrzesławem. Wprawdzie przede mną jeszcze 6 miesięcy nauki, ale wstępnie mogę krótko podsumować te trzy lata. Zawsze będę miło wspominać spędzony czas w tym gimnazjum, oraz ludzi, których w nim poznałem. Dziękuję serdecznie za rozmowę i życzę przede wszystkim najlepszych wyników w nauce. Ja również serdecznie dziękuję za rozmowę. Rozmawiała: Marcelina Lechowicz Maraton Pisania Listów - nasze Gimnazjum na czele!!! Wszyscy ludzie rodzą się wolni i równi w swej godności i w swoich prawach. Są obdarzeni rozumem oraz powinni postępować wobec innych w duchu braterstwa głosi pierwszy artykuł Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka uchwalonej przez Organizacje Narodów Zjednoczonych. Nasza szkoła w dniach grudnia przyłączyła się do akcji Amnesty International. Pisaliśmy listy w sprawie naruszania praw człowieka. Skupiliśmy się na przypadkach gdzie karano ludzi za odmienną orientację seksualną, własne poglądy, nie odbycie obowiązkowej służby wojskowej, a nawet za to, że jest się członkiem rodziny więźnia. Są to trudne przypadki, które potrzebują naszej pomocy. W akcji brali udział uczniowie, nauczyciele i absolwenci naszej szkoły, którzy przyszli na maraton, ponieważ czuli taką potrzebę, jest to już dla nich tradycja. Razem mamy siłę. Możemy zmienić świat - mówi hasło Maratonu Pisania Listów, dzięki tej niezwykłej sile napisaliśmy listów, co po raz drugi z rzędu jest najlepszym wynikiem w Polsce. Jesteśmy z siebie dumni, jednak mamy nadzieję, że w przyszłym roku napiszemy ich dużo więcej, a przez to pomożemy ludziom, którzy potrzebują naszego wsparcia. W poniedziałek 12 grudnia w GOK-u odbyła się akademia podsumowująca naszą akcję. Wszystkim serdecznie dziękujemy. Szczególne słowa uznania należą się pani Tamarze Ryzner, która jest pomysłodawcą i główną organizatorką tej akcji. To dzięki jej pomysłowości i zaangażowaniu, możemy działać wspólnie dla dobra innych. Opracowała: Aleksandra Rutkowska Kącik Smakoszy Sernik na zimno Składniki: 4 serki homogenizowane 1 szklanka cukru pudru 1 cukier waniliowy 1 żelatyna 50 g 2 galaretki pomarańczowe 1 galaretka truskawkowa 1 puszka brzoskwiń Wykonanie: Galaretkę truskawkową rozpuścić i odstawić do stężenia (można dzień wcześniej). Żelatynę namoczyć w 3/4 szklanki przegotowanej zimnej wody. Wymieszać i odczekać 1/2 godziny. Dodać 2 szklanki gorącej przegotowanej wody, wymieszać i odstawić do wystudzenia. 2 galaretki pomarańczowe rozpuścić i zostawić do wystygnięcia. Część brzoskwiń pokroić w kostkę - część zostawić do dekoracji. Galaretkę truskawkową pokroić w kostkę. Trzymać w lodówce. Serki homogenizowane włożyć do dużego naczynia. Dodać cukier puder i cukier waniliowy - wymieszać. Dodać wystudzoną, ale niestężoną żelatynę - wymieszać. Dodać pokrojoną w kostkę galaretkę i brzoskwinie. Wszystko razem wymieszać. Wylać na wysmarowaną masłem tortownicę i wyrównać. Udekorować pozostałymi brzoskwiniami. Zalać dobrze wystudzoną galaretką brzoskwiniową. Wstawić do lodówki. Opracowała: Aneta Leszczwska. Strona 7

8 Karate Tradycyjne to starożytna i piękna sztuka samoobrony bez broni. Opiera się w większym stopniu na wykorzystywaniu możliwości całego ciała, niż siły mięśni rąk i nóg. W zastosowaniach praktycznych liczy się strategia i szybkość reakcji w połączeniu z mocnym duchem walki. Nauczysz się wyczuć przeciwnika tak, by w efekcie nad nim zapanować. Zamiast przeciwstawiać się jego sile, wykorzystywać jego słabe punkty. W karate nie można oddzielić od siebie strefy fizycznej i psychicznej - obie łączą się harmonijnie ze sobą. Ćwiczący uzyskuje wiarę w siebie, opanowanie i jasny osąd sytuacji, dzięki czemu ciało reaguje zawsze w należyty sposób. Jeżeli korzystamy z technik, jakie daje nam karate tradycyjne, waga i wzrost przeciwnika przestaje mieć znaczenie. Karate, zatem może nauczyć się każdy, niezależnie od wieku i siły fizycznej. Nauka i doskonalenie technik karate nie kończy się nigdy. Im dłużej się ćwiczy, tym większe są postępy. Z każdym dniem ćwiczący staje się lepszy od niećwiczącego. W praktyce podstawowe techniki uczeń karate opanowuje w przeciągu pierwszego roku. Istnieje specjalny strój karate o nazwie,,karate-gi. Można jednak ćwiczyć w dowolnym stroju gimnastycznym, byle nie ograniczał on swobody ruchów. Pierwszy pas przyznaje się za opanowanie technik podstawowych. Jakkolwiek zależy to od dobranej metody treningu, zazwyczaj stopień mistrzowski - 1 Dan zdobywa się po 2-3 latach codziennego intensywnego treningu. Opracowała: Klaudia Sadzikowska W dzisiejszym świecie, wśród uczniów, dość powszechne są wszelakie formy myślenia o przyszłości. Każdy, bez wyjątku, na pewno planował przyszłość. Ale czy zawsze takie planowanie niesie ze sobą wyznaczanie priorytetów? W większości przypadków forma myślenia o przyszłości ma postać bardzo okrojoną. Zazwyczaj kończy się na stwierdzeniu - zostanę: kucharzem, fryzjerką, nauczycielem, prezydentem, Indianinem, itp. Ale to już sprawa drugorzędna. Najważniejsze jest to, że ktoś w ogóle myśli o tym, co będzie w życiu robił. Jeśli ktoś przyjmuje jakieś wartości pierwszorzędne, na przykład, gdy ktoś chce być informatykiem, skupia się na przedmiotach ścisłych i na informatyce. Gdy ktoś chce być kucharzem, skupia się na obliczaniu wysokości górowania słońca, rozwiązywaniu równań z dwoma niewiadomymi i przebiegu powstania Dekabrystów w Rosji. Czy aby na pewno? Czy na pewno pozostanie piekarzem jest jakimś życiowym celem? Czy może to tylko pójście na łatwiznę? Jeśli mówimy tu o postawieniu sobie jakiegoś prostego zamierzenia, do którego nie będziemy dążyli przez pracę, nie ma to nic wspólnego z aspiracjami. Ogólnie rzecz biorąc, ludzi myślących o przyszłości możemy podzielić na dwie grupy. Pierwsza z nich to ta, w której ludzie stawiają sobie ambitne plany i dążą do ich realizacji. Taki sposób myślenia zaowocuje w późniejszym życiu. Drugą grupą są osoby, które myślą o przyszłości w sposób redukcyjny. Jak to wygląda? Uczeń zadaje sobie pytanie, czy w moim przyszłym zawodzie mi się to przyda? Odpowiedź, która występuje najczęściej, to NIE. Jest ona podyktowana głownie lenistwem i brakiem ambicji. Gdyby iść dalej tym tokiem myślenia, możemy dojść do bardzo zaskakujących wniosków. Ktoś, kto stwierdza, że nie będzie się uczył, bo mu to nie jest potrzebne, jest w błędzie. I w tym momencie nie chodzi o to, czy kiedyś będzie tłumaczył dziecku, co to są imiesłowy, ale o ciekawość świata, którą uczeń zabija w sobie takim właśnie zachowaniem. Kiedyś ta sama osoba może się przyłapać na tym, że pół dnia leży na sofie i ogląda telewizor, po czym idzie do pracy i tak całe życie. Rutyna to jeden z najgorszych przyjaciół. Ale skoro ktoś nie chce Karate Tradycyjne Nie szkole? Nie - pracy? Nie problemom? poznawać świata, to niech siedzi na tej sofie i operuje pilotem. Jeśli ktoś marzy o takiej przyszłości, wystarczy spełnić jeden warunek - nie stawiać sobie celów. Gimnazjaliści mają tendencję do bardzo swobodnego podchodzenia do swojej przyszłości. Myślą o niej jak o czymś bardzo odległym. Plany są, ale nie do realizacji, tylko do przemyślenia. W szkole średniej wszystko się zmienia. Ludzie zaczynają poważnie myśleć o przyszłych studiach, zawodzie i nie jest to oddalona przyszłość. Na tym etapie już nie ma skłonności do głupiego zachowania i zignorowania zbliżającej się wizji zarabiania na siebie. Myśląc o przyszłości, warto pomyśleć o wynikach egzaminu, w naszym przypadku gimnazjalnego, i o dostaniu się do wybranej przez nas szkoły. Czy da się myśleć o przyszłości, pomijając przy tym szkołę? Oczywiście, że się da. Tylko trzeba wziąć pod uwagę to, że bez szkoły możemy zostać jedynie kimś, kim można pomiatać. Całe życie stać pod kimś? Ta wizja mnie nie przekonuje. Oczywiście, trzeba wiedzieć, że nie stoimy na samym szczycie drabiny społecznej, ale bycie zawsze "młodym" na budowie, który nosi cegły przez 30 lat może być irytujące. Szkoła jest filarem, na którym możemy zbudować swoją przyszłość. Jeśli ktoś uważa, że szkoła to zło, przekona się szybciej niż myśli o niesłuszności swoich poglądów. A co z kwestią chodzenia do szkoły dla świętego spokoju? Jest to lepsza forma spędzania wolnego czasu niż stanie pod Gminnym Ośrodkiem Kultury. Sam fakt, że osoba przyjdzie do szkoły, nauczy się na ocenę pozytywną i nie sprawia problemów wychowawczych, świadczy o jakimś zamierzonym działaniu w stronę ukończenia gimnazjum szczęśliwie i dostania się do odpowiedniej szkoły. Wydaję mi się, że powinniśmy odpowiedzieć sobie na ważne pytanie, co chcemy robić w życiu i czy to nam pozwoli być szczęśliwymi. Może warto się trochę pomęczyć w ciągu nauki szkolnej, żeby potem móc dalej poszerzać horyzonty. A jeśli ktoś uważa, że nie warto się edukować, a jego jedynym życiowym planem jest zjeść drugie śniadanie, niech rzuci szkołę i zostanie Indianinem lub Żółwiem Ninja. Gimnazjalista Strona 8

9 VII Międzynarodowe Spotkanie Szkolnych Klubów Europejskich Od do r. uczennice naszej szkoły: Katarzyna Mielnikiewicz i Alicja Cap wraz z panią Barbarą Kropieniewicz uczestniczyły w VII Międzynarodowym Spotkaniu Szkolnych Klubów Europejskich, które odbyło się w Kielcach. Spotkanie to miało na celu poszerzanie wiedzy o Unii Europejskiej oraz integrowanie się uczniów z całej Europy wokół wspólnego problemu tolerancji. Wszystkie zajęcia odbywały się w języku angielskim, więc spotkanie było także doskonałą okazją do sprawdzenia naszych umiejętności komunikacji w języku obcym. Podczas spotkania dziewczyny uczestniczyły w wielu grach, zabawach i dyskusjach w języku angielskim. Dla nauczycieli równolegle prowadzone były zajęcia poświęcone problemom edukacyjnym w różnych krajach Europy. Podczas zjazdu organizowane były debaty, których tematem była tolerancja. Podczas tych zajęć wolontariusze z różnych krajów opowiadali o swojej pracy i swoich przygodach, czasami niezwykle ekstremalnych, jak pobyt Piotra w domu dla sierot w Tybecie. Jednym z najbardziej pomysłowych zadań było nakręcenie filmu. Film ten miał na celu zwrócenie uwagi na dyskryminację oraz przejawy braku tolerancji wobec ludzi innych ras, narodów, religii, czy wobec homoseksualistów. W czasie pobytu w Kielcach zorganizowana była też nauka tańca Flash Mob - do piosenki Maroon 5 - "Move like Jagger". Każdego wieczoru uczniowie z rożnych państw prezentowali swoje kraje, mówiąc o tradycji, kulturze oraz ucząc charakterystycznych tańców danego kraju. Uczestnicy brali udział w warsztatach, np. "Krok do przodu" polegających na wcieleniu się w rolę konkretnej osoby, niektórzy udali się z wizytą do domu spokojnej starości, inni byli w szkole, sierocińcu. Trudność tych zajęć polegała na tym, że w grupach wielonarodowych nie znając miasta musieliśmy za pomocą dostępnych środków (mapa, bilety MPK, pomysł) trafić we właściwe miejsce i zdobyć puzzla, który był przepustką do dalszych zabaw. Taniec ten zaprezentowali wszyscy uczestnicy spotkania w centrum Kielc. Ciekawszą formą zajęć była również "Żywa Biblioteka", polegająca na tym, że nauczyciele z różnych państw opowiadali historie swojego życia. Wszystkie zajęcia były ciekawe, a zarazem bardzo różnorodne i stwarzały wiele możliwości do szlifowania nauki języka angielskiego. Poznałyśmy wielu znajomych z różnych krajów Europy, z którymi spotykamy się na Facebooku i wymieniamy maile. Opracowała: Katarzyna Mielnikiewicz VI Wojewódzki Konkurs Kolędy i Pastorałki Obcojęzycznej Dnia 11 stycznia 2012 r. uczniowie naszego gimnazjum wzięli udział w wojewódzkim konkursie kolęd i pastorałek obcojęzycznych. Konkurs składał się z dwóch kategorii; soliści i zespoły. Naszą szkołę w kategorii solistów reprezentowali: Katarzyna Mielnikiewicz i Wiktor Feduń, a pozostali wystąpili jako zespół w składzie: Ewelina Stach, Izabela Lis, Aleksandra Ożibko, Michał Mielnikiewicz, Marek Wiśniowski pod opieką pani Ewy Bartoszewicz. W tym dniu panowały ogromne emocje, ale tuż po występie poczuliśmy sie już swobodnie, czekając w napięciu na wyniki. Trochę byliśmy rozczarowani po ich ogłoszeniu, gdyż nie zajęliśmy nagradzanego miejsca, lecz liczyło się dla nas to, aby wziąć udział w ciekawym konkursie i miło spędzić kolejny dzień. Po ogłoszeniu wyników udaliśmy się w drogę powrotną. Dzięki Kasi i Wiktorowi ten czas pozostał w miłej atmosferze, gdyż nadal rozbrzmiewały kolejne piosenki. Wróciliśmy z nowymi doświadczeniami oraz miłymi wspomnieniami. Opracowała: Ewelina Stach Strona 9

10 Wywiad z panem Bogusławem Pyrzakiem - hodowcą gołębi pocztowych z Brzuski Skąd wzięło się u pana zamiłowanie do gołębi? To zostało przekazane mi chyba w genach. Mój tato był hodowcą tylko, że on nie lotował. Był raczej pasjonatem. Ile i jakie ma pan gołębie? Mam ok. 80 gołębi. Wszystkie to gołębie pocztowe, które wysyłam na loty konkursowe. Skąd czerpał pan wiedzę na temat gołębi? Z książek np. Dobry gołębnik - mistrzowskie hodowle Piotra Patasa oraz z miesięcznika Hodowca gołębi pocztowych. Na czy polega opieka nad gołębiami? Przede wszystkim gołębie trzeba odpowiednio odżywiać. Podstawowe składniki karmy to: pszenica, kukurydza, groch, sorgo i proso. Ja stosuję karmę rozpłodowo - lotową bez pszenicy. Gołębie piją wodę, do której dodaje się leki i witaminy. Ptaki te potrzebują dużo przestrzeni, dlatego hoduję je w obszernym gołębniku. Jaki jest cel hodowania gołębi? Moim celem jest hodowanie zdrowych i szybkich gołębi, które biorą udział w lotach konkursowych. Konkursy porównuję do zawodów sportowych, a moje gołębie do sportowców. Czy należy pan do jakiejś organizacji zrzeszającej hodowców? A jeżeli tak, to w czym one pomagają? Tak, należę do Polskiego Związku Hodowców Gołębi Pocztowych, odział Przeworsk, sekcja Dynów, w którym roczne członkostwo wynosi 55 zł. W naszym regionie istnieje sześć sekcji, m.in.: w Przeworsku, Dynowie i Wesołej (koło Rzeszowa). Pomagamy sobie nawzajem, służymy radą, wymieniamy się gołębiami. Związek pomaga w zakupie odpowiedniego sprzętu, obrączkowaniu ptaków i organizacji lotów konkursowych. W jakim celu obrączkuje się gołębie? Każdy gołąb posiada plastikową obrączkę z numerem rodowodowym, a w dokumentacji hodowli znajdują się zapisane pod tym numerem dane gołębia (imię, rodowód, osiągnięcia, wyniki). Jak wyglądają loty konkursowe gołębi? Z hodowli należy wybrać ok. 40 gołębi, które otrzymują gumową obrączkę z numerem konkursowym. Ptaki z danego regionu przewożone są specjalnym samochodem do miejsca startu np. do Szczecina. Tam są wypuszczane w tym samym czasie. Liczy się to, który gołąb najszybciej dotrze do domu. Do ustalania czasu lotu, służy zegar elektroniczny, który wskazuje i zapisuje dokładne dane, w momencie gdy ptak dotknie płytki umieszczonej przy wejściu do gołębnika. Pod uwagę bierze się pierwsze 7 gołębi, które dotrą do domu. Czy wszystkie gołębie wracają do domu? Większość wraca, ale są takie, które zabłądzą, ulegną wypadkowi, zginą z głodu i wycieńczenia lub upoluje je jastrząb. W dotarciu do celu przeszkadzają również warunki pogodowe. Jaki najdłuższy dystans pokonały pańskie gołębie? Około 900 km., startowały wtedy z Niemiec. Czy pamięta pan jakąś nietypową przygodę związaną z lotami? Tak. Zdarzyło się, że gołąb, którego wysłałem na loty wrócił do mnie po czterech latach. Przypuszczam, że został przygarnięty i wykarmiony przez innego hodowcę. Gdy odzyskał siły wrócił do domu. Jakie są pana największe osiągnięcia? Mój gołąb został mistrzem w lotach gołębi młodych sekcja Dynów 2006r. Inny został II lotnikiem w lotach gołębi młodych w 2008r. Czy ta hodowla jest kosztowna? Tak. Dla przykładu cena gołębia z rodowodem to od 1000 do zł. Zegar do konstatowania gołębi, kosztuje około 2,5 tys. złotych. Do tego należy doliczyć opłatę członkowską oraz witaminy, leki i karmę dla gołębi. Ilu jest takich hodowców w Gminie Bircza? W naszej gminie jestem jedynym zajmującym się hodowlą profesjonalnie, ale jest dwóch początkujących hodowców: Z. Rachwalski z Brzuski i B. Chrobak z Lipy. A kto jest najbardziej utytułowanym hodowcą z naszego terenu? Jest to Józef Wania z Brzozowa - jego gołębie są mistrzami świata w lotach. Jakie cechy powinien posiadać dobry hodowca? Hodowca powinien być pracowity, cierpliwy, kochający swoje ptaki. Powinien swoje zajęcia wykonywać z pasją i zaangażowaniem. Czy chciałby pan jeszcze powiedzieć coś od siebie? Chciałbym zachęcić do rozwijania zainteresowań, niekoniecznie związanych z hodowlą gołębi. Choć miło byłoby gdybym kogoś zaraził swoją pasją. Może wspólnymi siłami odnosilibyśmy sukcesy. Uważam, że hodowanie gołębi to przyjemność, a wygrane konkursy dają satysfakcję. Rozmawiała: Aleksandra Rutkowska Nasi przodkowie chodzili w skórach jak obecnie. I wtedy Jagienka wybiegła z domu i ruszyła z kopyta za Zbyszkiem. Mickiewicz spotykał wielu ludzi, od których zawsze coś wynosił. Zaginął pies bokser z krótko obciętym ogonem, do którego były mocno przywiązane dzieci. Staś strzelił do lwa i przeciągle ryknął. Humor z zeszytów Strona 10 "Na koń!" - krzyknęli żołnierze i poszli piechotą. Małpa to człowiek, któremu się nie powiodło. Duchowieństwo to ludzie ukazujący się po śmierci. Siłaczka to taka baba, z którą nikt już sobie nie da rady. Złom jest największym bogactwem Polski. W czasie uszkodzenia samolotu lotnik zdany był na własne skrzydła. Pigmeje latają 150 km/h. Opracowała: Karolina Gerula

11 Praca naszego ucznia Rafała Pawłowskiego nagrodzona pierwszym miejscem w Ogólnopolskim Konkursie Literackim pt: "Kiedy babcia była mała..." Moja babcia kończy w tym roku 74 lata, lecz nie widać po niej tego wieku. Kiedy była młoda, była pełna sił i energii do dziś mimo jej wieku, tak jest. Zamiast siedzieć w domu i robić na drutach, zawsze szuka sobie trudnego zajęcia. Kiedy miała 20 lat jako jedyna kobieta we wsi zrobiła prawo jazdy na traktor. Sam nie dowierzałem, kiedy mi to mówiła. Nie wyobrażam sobie kobiety za kierownicą, tak ciężkiego i silnego pojazdu jak traktor. Babcia nie bała się wyzwań, zawsze stawała w obronie słabszych. W czasie żniw jeździła po polu traktorem, kosiła trawę, kopała i zbierała ziemniaki. Często chodziła na grzyby. Opowiadała mi nawet, że kilka razy poważnie się zgubiła i wyszła z lasu w innej miejscowości. Nawyk zbierania grzybów pozostał do dziś. Często w jesieni, babcia wybiera się do lasu, niekiedy sama a niekiedy z moją mamą. Kiedy była młoda miała duże gospodarstwo dwie krowy, trzy kozy, które co dzień rano i wieczorem doiła i wyprowadzała ze stajni na pole a wieczorem z pola do stajni. Oprócz tego miała stadko kur i gęsi, które trzy razy dziennie musiała karmić. Nie wiem skąd brała na to tyle czasu i przede wszystkim siły. Miała ona piękne, długie, czarne włosy, które podobały się chłopcom z okolicy. Kiedyś opowiadała mi o swoim długim warkoczu, którego wszyscy podziwiali. Któregoś dnia na nieszczęście, warkocz skrócił się o połowę za sprawą sieczkarni do słomy, bo babcia tak latała koło niej, że w końcu warkocz wpadł jej do środka i został ucięty. Życie na wsi w tamtych czasach było trudne Nie było prądu. Wieczorami babcia przesiadywała przy lampie naftowej Tradycje i obrzędy Bożonarodzeniowe Wigilia - wieczór wigilijny w tradycji polskiej jest najbardziej uroczystym i najbardziej wzruszającym wieczorem roku. Punktem kulminacyjnym przeżyć adwentowych w rodzinach chrześcijańskich jest wigilia Bożego Narodzenia. Posiada ona bardzo bogata liturgie domowa. Stół był przykryty białym obrusem, przypominającym ołtarz i pieluszki Pana, a pod nim dawało się siano dla przypomnienia sianka, na którym spoczywało Boże Dziecię. Zwyczajem było również, że cały dzień obowiązywał post ścisły. Także w czasie wigilii dawano tylko potrawy postne, w liczbie nie parzystej, ale tak różnorodne, by były wszystkie potrawy, jakie się zwykło dawać w ciągu roku. Wolne miejsce przy stole - Znany i powszechny jest w Polsce zwyczaj pozostawiania wolnego miejsca przy stole wigilijnym. Miejsce to przeznaczone bywa przede wszystkim dla przygodnego gościa. Pozostawiając wolne miejsce wyrażamy również pamięć o naszych bliskich, którzy nie mogą świąt spędzić z nami. Miejsce to może również przywodzić nam na pamięć zmarłego członka rodziny. Pierwsza Gwiazda - W Polsce wieczerze wigilijna rozpoczynało się, gdy na niebie ukazała się pierwsza gwiazda. Czyniono tak zapewne na pamiątkę gwiazdy betlejemskiej, która według Ewangelisty, św. Mateusza, ujrzeli Mędrcy, zwani tez Trzema Królami. Parzysta ilość osób - do tradycji wigilijnej należy, aby do stołu zasiadała parzysta liczba osób. Nieparzysta zaś ilość uczestników miała wróżyć dla jednego z nich nieszczęście. Najbardziej unikano liczby 13. Feralna 13 bierze swój początek od Ostatniej Wieczerzy, kiedy to jako 13 biesiadnik przybył Judasz Iskariota. Jeżeli ilość biesiadników była nieparzysta, wówczas w bogatszych lub szlacheckich domach zapraszano do stołu kogoś ze służby, w biedniejszych domach jakiegoś żebraka. Łamanie się opłatkiem - najważniejszy i kulminacyjny Strona 11 skubiąc pierze, czasami przychodziły do niej sąsiadki i do późnej nocy gawędziły o różnych sprawach. Dzisiaj mało kto, znajduje czas na luźne pogawędki, mimo tego, że życie jest ułatwiane przez maszyny. Babcia opowiadała mi też, o tym jak trudno było dostać cokolwiek w sklepie Przed sklepem, który był tylko jeden ustawiały się już przed wschodem słońca gigantyczne kolejki, żeby dostać wymarzony artykuł należało swoje odstać w kolejce. Moja babcia wychowała sześcioro dzieci: mojego wujka Romana, Stanisława i Alberta, moją mamę Annę, ciocię Agnieszkę i Ewę. Przez 20 lat wszyscy mieszkali w jednym małym domku, prowadząc duże gospodarstwo. W czasie świąt było bardzo gwarno i wesoło, wtedy w domu zbierało się dużo ludzi. W kącie izby na snopku słomy bawiły się dzieci, a dorośli rozmawiali zgromadzeni przy świątecznym stole. Życie w tamtych odległych dla mnie czasach było bardzo ciekawe, chociaż nie wyobrażam sobie życia bez prądu, telewizora i innych narzędzi, które dzisiaj używamy. Praca w gospodarstwie na pewno była trudna, wszyscy pomagali sobie nawzajem. Myślę, że wspomnienia mojej babci, które przelałem na papier są ciekawe i bardzo pouczające. O wielu rzeczach spisanych do tej pory, nie wiedziałem, dzięki babci moja wiedza została wzbogacona. Teraz wiem, jakie wartości w życiu należy pielęgnować i na co zwracać uwagę. A to wszystko dzięki niej mojej babci Władysławie. Rafał Pawłowski moment wieczerzy wigilijnej w Polsce. Czynność ta następuje po przeczytaniu Ewangelii o Narodzeniu Pańskim i złożeniu życzeń. Tradycja ta pochodzi od prastarego zwyczaju tzw. eulogiów, jaki zachował się z pierwszych wieków chrześcijaństwa. Wieczerza wigilijna nawiązuje do uczt pierwszych chrześcijan, organizowanych na pamiątkę Ostatniej Wieczerzy. Zwyczaj ten oznacza również wzajemne poświecenie się jednych dla drugich i uczy, ze należy podzielić się nawet ostatnim kawałkiem chleba. Składamy sobie życzenia pomyślności i wybaczamy urazy. Ilość potraw - według tradycji, ilość potraw wigilijnych powinna być nieparzysta. Pasterka - kończy wieczór wigilijny, to msza odprawiana w kościołach dokładnie o północy. Zgodnie z tradycją upamiętnia ona przybycie do Betlejem pasterzy i złożenie przez nich hołdu nowo narodzonemu Mesjaszowi. Zwyczaj sprawowania bożonarodzeniowej liturgii nocnej wprowadzono w Kościele już w drugiej połowie V wieku. Do Polski dotarł on więc być może razem z chrześcijaństwem. Kolęda - zwyczaj wprowadzony i upowszechniony przez Kościół, którym są odwiedziny parafian w okresie świąt Bożego Narodzenia przez proboszcza lub księży z parafii. Przynoszą oni dobrą nowinę, święcą i błogosławią dom oraz jego mieszkańców, w zamian zaś otrzymują symboliczną ofiarę nazywaną dawniej kolędą. Tradycja ta, znana już w średniowieczu, utrzymuje się w Polsce do czasów współczesnych. Być może po przyjęciu chrześcijaństwa Kościół wprowadził ją dla przeciwstawienia jej pogańskiemu zwyczajowi kolędowania. Śpiewanie kolęd - nieodłączna część wieczoru wigilijnego przy Bożonarodzeniowej szopce. Pieśni opowiadających o narodzeniu Jezusa mamy w polskiej tradycji bardzo dużo. Najstarsze sięgają czasów średniowiecza Opracowała: Aneta Leszczawska

12 Praca naszej uczennicy Katarzyny Mielnikiewicz wyróżniona w Ogólnopolskim Konkursie "Słowo Matka i Ojciec: Odkąd tylko sięgam pamięcią zawsze przy mnie jest ona moja najdroższa mamusia, tuż za nią on mój najdroższy tatuś. Moi kochani rodzice. Mam to szczęście, że wychowuję się w rodzinie pełnej ciepła i miłości, którą odczuwam na każdym kroku mojego życia. Słowo ojciec, słowo matka te dwa wyrazy są mi bardzo bliskie, ponieważ określają osoby dla mnie najważniejsze. Chociaż nigdy nie zwracam się do nich w ten sposób i nigdy też nie słyszałam, by oni mówili o swoich rodzicach ojciec i matka. Nasz ojczysty język jest tak bogaty, że nietrudno znaleźć słowa cieplejsze i milsze dla ucha. Mama, kiedy słyszę to słowo, od razu przed oczyma staje mi obraz mojej mamusi, uśmiechniętej i radosnej. Mamy, na którą zawsze mogę liczyć, która pomoże, gdy tylko tego potrzebuję. Pamiętam, gdy byłam w szpitalu, ona czuwała przy moim łóżku. Następnej nocy na krześle siedział ukochany tata. Nie pozwoliliby w trudnych chwilach być samotną. Ona sprawia, że świat jest piękniejszy, a ludzie, którzy mnie otaczają, lepsi. Przytula mnie, stara się mnie zrozumieć, doradza, jak postępować, troszczy się o mnie, ale także wymaga. Jest nie tylko mamą, ale też przyjaciółką. Mogę powiedzieć jej o wszystkim, gdyż mam do niej pełne zaufanie. Nigdy nie śmieje się ze mnie, nie podchodzi lekceważąco do moich małych i dużych problemów i jak zwykle ma rację. Czasem zastanawiam się, jak to się dzieje, że mama ma rację, skąd ona to wszystko wie, potrafi przewidzieć zakończenie pewnych sytuacji prawie jak wróżka. Wychowuje mnie w domu i w szkole, gdyż tak się szczęśliwie składa, że moja mama jest nauczycielką. W szkole podstawowej oprócz tego, że uczyła mnie przyrody, była moją wychowawczynią, czyli dla moich koleżanek była drugą mamą zaś dla mnie podwójną. To pewnie po niej odziedziczyłam miłość do otaczającej nas przyrody, a szczególnie do kwiatów. W każdym potrafię dostrzec niezwykłość i osobliwy urok. Mój dom tonie w kwiatach, to za sprawą mojej mamy. Podobnie jak moja mama lubię podróżować, poznawać nowe miejsca, ciekawe zakątki, niezwykłe i tajemnicze krajobrazy. Uwielbiam śpiewać, to moja pasja, śpiewam zawsze i wszędzie, po prostu kocham muzykę. Chociaż zdolności muzyczne odziedziczyłam po tacie, to doskonale pamiętam te wszystkie dziecinne piosenki, które śpiewała mi moja mama, tuląc mnie do snu. To był rytuał. Nigdy nie musiałam zasypiać sama w łóżeczku w ciemnym pokoju, ale przy boku mojej troskliwej mamy, która czytała mi bajki i śpiewała piosenki. Ważne jest również to, że ma dla mnie czas, wtedy, gdy tego potrzebuję, nawet gdy jest zapracowana, rozmawia ze mną w czasie przygotowania posiłków, prasowania i każdego innego zajęcia. Cieszę się, gdy wita mnie w progu tradycyjnym pytaniem Jak minął dzień? lub Jak Ci poszło w szkole?. Jej ciepło odczuwam zawsze, wtedy gdy całuje mnie na dobranoc i delikatnym muśnięciem ust budzi rano. To ona pozwoliła mi dostrzec piękno świata, to ona nauczyła mnie kochać. A obok niej tato lek na wszystkie dolegliwości. Tatuś również jest nauczycielem. Jego pasją jest sport, a szczególnie lekkoatletyka. Sam jest bardzo sprawny, wysportowany i zaraził mnie swoim hobby. Bardzo imponuje mi, gdy bez najmniejszego problemu wykonuje przewroty, skacze przez płotki, biega i gra w piłkę. Jestem dumna z takiego taty. Staram się mu dorównać, dokładnie wykonując wszystkie ćwiczenia. To on nauczył mnie podstawowych zasad akrobatyki, to dzięki niemu już jako uczennica klasy pierwszej Strona 12 zdobyłam I miejsce w Olimpiadzie Gimnastycznej, to jemu zawdzięczam medale, które wiszą na honorowym miejscu w moim pokoju. Tatuś nauczył mnie jeździć rowerem i to z nim odbyłam pierwsze wycieczki rowerowe. Mimo nadmiaru swoich obowiązków znajduje czas, by zagrać ze mną i bratem w piłkę czy w szachy. Dla mojego taty nie istnieje słowo później. Gdy tylko proszę o pomoc, mogę zawsze z niej skorzystać. Nie zdarza się, żeby tatuś nie miał dla mnie czasu. Podobnie jak mama jest moim przyjacielem. Mogę mu zwierzać się i liczyć na pełną dyskrecję. Tato bardzo ceni sobie moją szczerość wobec niego. Nie lubi, gdy ktoś kłamie i oszukuje, nie lubi ludzi o dwóch obliczach. Uczy mnie, że zawsze należy być sobą. Przy tym jest człowiekiem bardzo wrażliwym na ludzką krzywdę, bardzo szczerym, lubi innym sprawiać przyjemność. Cieszy się, gdy może komuś pomóc, nie zazdrości, nie narzeka. Pamiętam, jak poleciłam mu kiedyś do przeczytania pewną książkę, która później bardzo mu się spodobała. Podobnie jak główna bohaterka, w każdej sytuacji potrafi dostrzec dobre strony. Gdy tylko skończyłam sześć lat, tatuś założył mi narty na nogi i zaczął mnie uczyć jeździć na nich. Teraz jest dumny ze mnie, że doskonale opanowałam zjazdy na nartach i nie boję się żadnej wysokiej góry. Podobnie było z łyżwami, a ostatnio z deską snowboardową, moim najważniejszym i najlepszym instruktorem był mój tato. Dzięki jego uporowi i konsekwencjom możemy dzisiaj przeżywać piękne chwile w czasie zimowych ferii bawiąc się na stokach narciarskich. Najtrudniej było z mamą, ale też udało mu się ją nauczyć zjeżdżać na nartach. Pływanie również jemu zawdzięczam, tatuś uczy mnie wszystkiego, co sam umie i zawsze powtarza Chciałbym, żebyś umiała lepiej ode mnie wtedy będę zadowolony. Gdy już jestem zmęczona nauką, przypominam sobie te cudowne chwile, które przeżywamy w czasie świąt i wakacji, kiedy jesteśmy wszyscy razem. Doskonale pamiętam plażę, słońce i zamki z piasku, budowane razem z tatą. I te cudowne wieczory, gdy tatuś bierze gitarę do ręki, ja skrzypce, mój brat siada przy pianinie i śpiewamy razem piosenki. Nie raz od niego usłyszałam, by w każdej sytuacji, nawet tej smutnej, spróbować dostrzec coś dobrego i umieć cieszyć się chwilą, tym, co mamy i posiadamy. Pisząc o swoim tacie nie mogę zapomnieć o czymś ważnym to on każdego wieczoru, klęka razem do wspólnej modlitwy, dziękując Bogu za wszelkie dobra, których doświadczamy każdego dnia. Jak w piosence Cudownych rodziców mam. To moi rodzice stworzyli mi dom, w którym czuję się bezpieczna i akceptowana, czyli wspaniale wywiązują się ze swojego rodzicielskiego obowiązku. Ciężko pracują, by zapewnić mi szczęśliwe, beztroskie dzieciństwo. Dzięki ich zaradności mogę rozwijać swoje zainteresowania, uczyć się w szkole muzycznej, śpiewać i grać. Kocham ich nad życie i wiem, że oni tą miłość odwzajemniają. Uczą mnie nie tylko słowem, ale przede wszystkim wspaniałym świadectwem, które pokazują w postępowaniu ze swoimi rodzicami, a moimi dziadkami. Kochają mnie, ale też i wymagają, gdyż, jak mówią, wszędzie muszą być granice, których nie wolno nam przekraczać. Nie rozumiem jak można zwyczajnie, ozięble mówić matka, ojciec. Dla mnie moi rodzice są najważniejsi, cokolwiek robię, myślę o tym, żeby ich nie zasmucić. Pragnę tak żyć, by zawsze byli dumni ze mnie i moich osiągnięć. Katarzyna Mielnikiewicz

13 Pierwsze najpopularniejsze imię żeńskie w naszej szkole to: Natalia - kobieta o wnikliwym umyśle i głębokich zainteresowaniach. Dziewczyny o tym imieniu starają się szczerze iść droga wskazaną im przez rodziców, ale szybko okazuje się, że ich horyzonty są szersze, a cele leżą dalej. Często się zdarza, że Natalie interesują się abstrakcyjnymi dziedzinami wiedzy. Jest wiele przyczyn, dla których Natalie wybierają towarzystwo starszych przyjaciół i również wśród starszych mężczyzn czują się na swoim miejscu. Natalie nie pchają się do pierwszych rzędów. Raczej wolą być odkrywane niż dbać o własną popularność. Instynktownie liczą na szczęśliwy los, który rzeczywiście ich nie zawodzi. Drugie najpopularniejsze imię to: Agnieszka- osoba o tym imieniu jest wrażliwa, spokojna, z dużym poczuciem obowiązku. Obdarzona jest wielkimi ideałami. Charakter stały, nieumiejący narzucić drugim swej woli. Cechuje ją odwaga, niezależność myślowa i w działaniu. Ex aequo trzecie najpopularniejsze imię to: Patrycja - jest osobą śmiałą, energiczną i pełną inicjatywy, łatwo zaskarbiająca sobie względy i przyjaźń innych ludzi. Kocha rodzinę, dom i dzieci. Wiele czasu poświęca sprawom społecznym i patriotycznym. W postępowaniu jest subtelna, ale zasadna i konserwatywna. Potrafi bronić swojej racji. Jest wykształcona, dobrze sytuowana, staje się niezależna. Angelika - osoba miła, życzliwa dla innych, posiadająca sporo subtelności i wdzięku. Ma dobry, ale zarazem słaby i niestały charakter. Jednakże często kieruje się bardziej sercem niż rozumem. Dlatego często nie może zrealizować swojego posłannictwa - brakuje jej do tego silnej woli. Imię żeńskie. Bogusława, Marcelina, Julia, Daria, Jadwiga, Iwona, Wioletta, Alicja, Elwira, Bożena, Mariola, Sylwia, Danuta, Ania, Barbara. Małgorzata, Dorota, Aneta, Jolanta, Justyna. Agata, Dominika, Izabela, Kamila, Sabina. Najpopularniejsze imiona w naszej szkole Liczba imion/ wszystkich dziewczyn w szkole. 1/117 2/117 3/117 Kinga, Magdalena, Monika 4/117 Klaudia, Katarzyna, Karolina, Aleksandra, Gabriela, Ewelina, Joanna. 5/117 Patrycja, Angelika. 6/117 Agnieszka. 7/117 Natalia. 11/117 Opracowała: Aneta Leszczawska Trzy najpopularniejsze imiona męskie. Pierwsze z nich to: Mateusz - jest to imię pochodzenia hebrajskiego i oznacza - dany przez Boga. Mężczyzna o tym imieniu jest człowiekiem niezwykle odpowiedzialnym, prawdomównym, sprawiedliwym, dobrodusznym. Raz podjęte ustalenia i raz dane słowa, realizuje z żelazną konsekwencją, choćby miały mu przynieść straty. Jest konserwatystą w swych przekonaniach. Nie uznaje wolnej miłości. Ofiarnie służy sprawie publicznej, udziela pomocy innym osobom. Jeżeli obierze kierunek studiów humanistycznych - zostaje duszpasterzem. Drugie najpopularniejsze imię to: Marcin - imię pochodzi z łaciny, a utworzone zostało od Marsa, boga wojny. Człowiek o tym imieniu posiada twórczy umysł, jest dobrym organizatorem, może być trybunem ludu, bowiem zdobywa wielki autorytet. Jest skromny, lubi spokój, przebywa wiele na łonie natury. Posiada skromną osobowość, charakter ułożony, może za bardzo zamknięty w sobie. Nie jest w stanie siłą narzucać innym swojej woli. Udziela rad i pomocy materialnej innym. Trzecie najpopularniejsze imię to: Kamil - osoba o tym imieniu jest zagadkowa, interesująca i pociągająca innych. Potrafi swoją osobowością zauroczyć towarzystwo. Chętnie i wiele przebywa poza domem, umie znaleźć się w obcych środowiskach, szybko jedna sobie przyjaciół. Osoby te są gruntownie wykształcone, posiadają dar popularyzacji wiedzy, krytycznie odnoszą się do wszelkich pseudonaukowych doświadczeń. Są lubiani, ale i nienawidzeni, dla jednych dobrzy, dla drugich źli. Imię męskie Jeremiasz, Bartosz, Henryk, Wiktor, Szymon, Daniel, Jacek, Norbert, Radek, Cezary. Dawid, Paweł, Jarek, Karol, Darek, Krzysztof, Kacper, Gabriel, Konrad, Przemek, Sebastian. Adam, Wojtek, Grzesiek, Mariusz, Tomasz, Arkadiusz, Hubert, Andrzej Adrian, Rafał, Michał, Łukasz, Jakub, Bartłomiej. Maciej, Marek, Patryk, Damian Liczba imion/ wszystkich chłopaków w szkole. 1/134 2/134 3/134 4/134 5/134 Piotr 6/134 Kamil 7/134 Marcin 8/134 Mateusz 10/134 Co ciekawe podobne opracowanie ukazało się w naszej gazetce w numerze 4 z kwietnia 2011 r. Artykuł autorstwa Karoliny Maculak informował, że wówczas w szkole najpopularniejszym imieniem żeńskim była Natalia - 10 imion (obecnie 11), później Andżelika - 9 (6) i Agnieszka - 8 (7). Wśród imion męskich dominował Marcin - 9 (obecnie 8), następnie Mateusz 8 (10). Po tym porównaniu widać, że preferencje wyboru imion nie zmieniły się diametralnie porównując uczniów naszej szkoły w bieżącym i poprzednim roku szkolnym. Strona 13

14 W ZDROWYM CIELE ZDROWY DUCH! W dniach do r. uczniowie Gimnazjum oraz Szkoły Podstawowej w Birczy brali udział w projekcie "W zdrowym ciele zdrowy duch". Projekt miał na celu zrozumienie, na czym polega zdrowy tryb życia oraz jakie są zasady zdrowego odżywiania. W ramach projektu organizowano wyjazdy na basen do Ustrzyk Dolnych, gdzie opiekunami byli następujący nauczyciele: p. Barbara Kropieniewicz, p. Wrzesław i p. Ewa Bartoszewicz, p. Lilianna Pacławska i p. Lucjan Mielnikiewicz oraz p. Małgorzata Pacławska ze szkoły podstawowej. Wyjazdy na basen odbyły się w dniach 19.11, 26.11, 3.12, i r. Dzięki nim niektórzy z nas mogli nauczyć się pływać lub utrwalić posiadane już umiejętności pływackie. W ramach projektu pani B. Kropieniewicz prowadziła zajęcia pozalekcyjne poświęcone zasadom zdrowego odżywiania, a p. L. Pacławska zajęcia taneczne. Podczas jednego ze spotkań uczniowie wykonywali plakaty o witaminach, a także rozmawiali o zdrowym trybie życia i zdrowym odżywianiu. Na następnym spotkaniu uczniowie przygotowywali zdrowe i wartościowe posiłki: sałatkę owocową, sałatkę warzywną, a także apetyczne kanapki. W nagrodę za ciężką pracę mogliśmy ucztować przy stole zastawionym zdrowymi potrawami. Uczniowie dowiedzieli się czegoś więcej o zdrowym trybie życia i na pewno będą tych zasad przestrzegać! W dniu odbyło się podsumowanie projektu przygotowane przez panią Katarzynę Oręczak. Uczestniczyli w nim uczniowie naszego gimnazjum, szkoły podstawowej oraz przedszkola samorządowego w Birczy. Wręczone zostały nagrody za udział w konkursach plastycznym oraz promujących zasady zdrowego odżywiania. Opracowała: Klaudia Sadzikowska Olimpiada Wiedzy o Wielkich Polakach 23 listopada 2011 r. w naszym Gimnazjum odbył się pierwszy etap Olimpiady Wiedzy o Wielkich Polakach. W tym roku Wielkim Polakiem, którego życie i nauczanie poznawali gimnazjaliści był bł. ks. Bronisław Markiewicz. Swoją wiedzę o życiu i działalności ks. Markiewicza sprawdziło 11 osób z różnych klas. Trzeba przyznać, że życiorys tego człowieka jest naprawdę obszerny, ale też i bardzo ciekawy. Można dowiedzieć się wielu wspaniałych rzeczy, jakie uczynił jeden, z pozoru przeciętny człowiek. Do kolejnego etapu Olimpiady zakwalifikowały się trzy osoby o największej liczbie punktów. Zwyciężył Wiktor Feduń, drugie miejsce zajęła Izabela Okołowicz, a trzecie Alicja Cap. Trzymamy za nich kciuki! Należą się gratulacje wszystkim tym, którzy odważyli się podjąć trudu dodatkowej nauki, a szczególne wyrazy uznania składamy osobom, które okazały się najlepsze. Podsumować można wszystko cytatem ks. Markiewicza: "Dusza dziecka jest jak gleba niezaorana. Umiej ją uprawiać, a wyda owoc stokrotny." Opracowała: Klaudia Wiśniowska Nasi uczniowie w konkursach kuratoryjnych w roku szkolnym 2011/2012 W okresie od października do listopada 2011 r. odbywały się szkolne etapy konkursów przedmiotowych organizowanych przez Podkarpackiego Kuratora Oświaty. Poniżej przedstawiamy wszystkie konkursy, podając wyniki trzech najlepszych osób. Gratulujemy wszystkim uczniom biorącym udział w konkursach ich wiedzy i zaangażowania, życzymy dalszych, jeszcze większych sukcesów. Dziękujemy wszystkim nauczycielom za przygotowanie uczniów do konkursów. Konkurs z języka angielskiego: 1.Przemysław Bibow 38 pkt. 2.Alicja Cap 27 pkt. 3.Katarzyna Mielnikiewicz 26 pkt. 4.Agata Jajko 5.Jacek Jajko Konkurs polonistyczny: 1.Katarzyna Mielnikiewicz 38 pkt. 2.Adrian Hop 34 pkt. 3.Wiktor Feduń 33 pkt. 4.Alicja Cap 5.Izabela Okołowicz 6.Kinga Wiśniowska 7.Agata Jajko 8.Karolina Maculak 9.Magdalena Paryż 10.Wioletta Pankiewicz 11.Henryk Gibała 12.Marcin Kania Konkurs chemiczny: 1.Hubert Stach 9 pkt. 2.Andrzej Wiśniowski 4 pkt. Konkurs matematyczny: 1.Henryk Gibała 18 pkt. 2.Barbara Rybiańska, Hubert Stach 16 pkt. 3.Monika Stach 13 pkt. 4.Krystian Kowalski 5.Wiktor Feduń 6.Piotr Grzegorzak 7.Katarzyna Mielnikiewicz 8.Rafał Pawłowski 9.Karolina Maculak 10.Marek Madej 11.Michał Podgórski 12.Maciej Hop 13.Karol Rębisz 14.Alicja Cap 15.Adrian Hop Konkurs z języka niemieckiego: 1.Rafał Pawłowski 16 pkt. 2.Jolanta Smotrycka 15,5 pkt Strona 14 3.Piotr Podgórski 14 pkt. 4.Henryk Gibała 5.Hubert Stach Konkurs biologiczny: 1.Hubert Stach 20 pkt. 2.Karolina Maculak 19 pkt. 3.Jakub Czyżyk, Andrzej Wiśniowski 14 pkt. 4.Maciej Hop Konkurs geograficzny: 1.Hubert Stach 19 pkt. 2.Krystian Kowalski 18 pkt. 3.Wiktor Feduń 17 pkt. 4.Henryk Gibała 5.Maciej Hop 6.Angelika Majcher 7.Natalia Martowicz 8.Agnieszka Pisz 9.Monika Stach 10.Piotr Grzegorzak 11.Rafał Pawłowski Konkurs informatyczny: 1.Rafał Pawłowski 45 pkt. 2.Jakub Czyżyk 39 pkt. 3.Jacek Jajko 31 pkt. 4.Piotr Podgórski 5.Patryk Szal 6.Aleksandra Ozibko 7.Jarosław Wiśniowski Konkurs historyczny: 1.Mateusz Kubicki 45,5 pkt. 2.Karol Rębisz 23,5 pkt. 3.Bartłomiej Czerkawski 20 p. 4.Henryk Gibała 5.Wioletta Pankiewicz 6.Paweł Paraniak 7.Krystian Rodzeń 8.Michał Wiśniowski 9.Gabriel Zieliński Opracowała: Natalia Janiec

15 Sprawozdanie z realizacji projektu edukacyjnego: Wiem, gdzie mieszka mój kolega z klasy Celami projektu było poznanie miejscowości, z których pochodzą uczniowie klasy II B (Kuźminy, Lipy, Brzeżawy i Huty Brzuskiej), ich osobliwości, tradycji, historii, zabytków przyrody i architektury (miejscowości te położone są na terenie rozległej obszarowo gminy Bircza i żaden z uczniów mojej klasy nigdy nie był w miejscowościach, w których mieszkają jego koledzy). Ponadto chodziło nam o docenianie walorów turystycznych tych miejscowości, kształtowanie w młodym pokoleniu poczucia własnej odrębności i tożsamości regionalnej, zwrócenie uwagi na walory własnej "małej ojczyzny" i rozwijanie umiejętności jej skutecznej promocji, wzbogacanie uczniów o nowe umiejętności: poznawanie z autopsji, analiza dokumentów, śledzenie nowinek prasowych poświęconych najbliższej okolicy, korzystanie z różnych źródeł wiedzy m.in. Internetu, prasy, książek o tematyce regionalnej, ksiąg parafialnych, wywiadów, kształtowanie postaw patriotycznych związanych z tożsamością kultury regionalnej, rozwijanie poczucia odpowiedzialności i szacunku dla regionalnego dziedzictwa kulturowego. Projekt realizowany był od do r., a w skład zespołu zadaniowego wchodzili: 1.Dariusz Brzeżawski, 2. Marek Brzeżawski, 3. Alicja Cap, 4. Kamil Cap, 5.Kacper Ćwan, 6. Agnieszka Kozłowska, 7. Adam Kruk, 8. Patryk Kunik, 9. Elwira Milczanowska, 10.Dawid Pacławski, 11.Karol Rębisz, 12. Izabela Rusnak, 13. Mateusz Rostecki, 14. Szymon Staszków, 15. Hubert Rogal, 16. Szymon Woźniak, 17. Aleksandra Żurowska, 18. Gabriela Stec i opiekun: Ewa Bartoszewicz. W lutym uczestnicy zapoznali się z celami projektu, harmonogramem, zadaniami, podziałem obowiązków, zasadach gromadzenia informacji dotyczących miejscowości, z których pochodzą uczniowie klasy i analizy zebranych danych na lekcjach wychowawczych. W marcu uczniowie przeprowadzili wywiady w poszczególnych miejscowościach z najstarszymi ludźmi, analizowali księgi parafialne, gromadzili i opracowywali zebrany materiał. W kwietniu odbyła się jednodniowa wycieczka do Kuźminy, w maju dwudniowa wycieczka do Huty Brzuskiej oraz jednodniowa wycieczka do Lipy i Brzeżawy. W czerwcu wstępnie podsumowaliśmy projekt wykonując gazetkę ścienną będącą kroniką wydarzeń objętych projektem. Opracowaliśmy również albumy prezentujący poszczególne miejscowości. W listopadzie uroczyście podsumowaliśmy projekt w obecności dyrekcji szkoły, nauczycieli, rodziców, uczniów gimnazjum, zaproszonych gości. Podczas podsumowania uczniowie przedstawili prezentację multimedialną opatrzoną komentarzem do poszczególnych zdjęć, recytowali wiersze o tematyce regionalnej i prezentowali wykonane albumy. Wszystko zakończył wspólny poczęstunek przygotowany przez rodziców Refleksje po zrealizowaniu projektu: Uczniowie poszerzyli swoją wiedzę na temat swojej małej ojczyzny, poznali wiele ciekawych miejsc godnych zobaczenia, zapoznali się z ich historią, kulturą, walorami przyrodniczo-dydaktycznymi. Projekt obudził w młodych ludziach dumę i pokazał przywiązanie do swojej rodzinnej miejscowości. Nauczył ich również umiejętności prezentowania interesujących ich zagadnień oraz dodał odwagi i pewności siebie. Projekt był doskonałą okazją do pożytecznego spędzenia czasu, wspólnej zabawy, zwiedzania nowych miejsc, integracji klasowej bez żadnych nakładów finansowych. Rodzice chętnie zaakceptowali ten pomysł i włączyli się w pełni do jego realizacji. Zatroszczyli się przede wszystkim o kulinarną stronę projektu. Sami wychodzili z inicjatywą pomocy zarówno podczas pobytu w poszczególnych miejscowościach, jak również podczas uroczystego podsumowania projektu. Niektórzy rodzice bardzo chętne gościli nas w swoich domach czy też miejscach pracy. Dowiedzieliśmy się, w jakich, często uciążliwych warunkach mieszkają uczniowie naszej szkoły i jak długa i trudna jest dla nich droga do szkoły. Uzyskaliśmy akceptację naszych poczynań ze strony Wójta Gminy Bircza, Józefa Żydownika, który zaszczycił nas swoją obecnością podczas wspólnego ogniska w Hucie Brzuskiej. Opracowała: Ewa Bartoszewicz Nauczyciel pod lupą Imię: Katarzyna Nazwisko: Oręczak Długość pracy w naszym gimnazjum: 1 rok Przedmiot nauczania: nauczyciel-bibliotekarz Wymarzona podróż: wyjazd do Skandynawii Ulubiona dyscyplina sportowa: Łyżwiarstwo Hobby: Czytanie książek i turystyka Z czasów szkolnym miło wspominam: Przyjaciół i lekcje historii Cenię u innych: Odpowiedzialność oraz szczerość W uczniach irytuje mnie: Brak ambicji, niechęć do czytania książek (niektórzy) Rozmawiała: Ewelina Stach Rysunki naszych uczniów Strona 15 Rysunek: Klaudia Sadzikowska

16 Nasza klasa 3b PREZENTUJEMY NASZE KLASY - 3B ROK SZKOLNY 2011/2012 Nigdy nie uczy się Dostajemy ciągle dwóje Bo nikt w klasie nic nie kuje Matma znowu jest za trudna Gegra znowu jest za nudna W polskim znowu przedstawienie Na muzyce inne brzmienie Mieszko, Chrobry, Krzywousty Zeszyt z histry znowu pusty Na angielskim są kartkówki Biedne nasze puste główki Pani z chemii się wydziera Mądrość nasza jej doskwiera Z dyrektorem problem mamy Z farbą już nie wyrabiamy Na niemieckim lekcja nowa Znowu siadała nam wymowa Biola ciągle nasz szokuje Nic się więcej nie rymuje To już koniec jest Stoją od lewej: Natalia Chruściel, Jakub Paraniak, Jolanta Bądal, Joanna Baryła, Adrian Hop, Henryk wierszyka Gibała, Katarzyna Lechowicz, Justyna Łabiak i Katarzyna Szewczyk. W przednim rzędzie od lewej: Nasza klasa się rozbryka Natalia Staszkiewicz,, p. Tamara Ryzner - wychowawca klasy, Barbara Rybiańska, Justyna Stec, Joanna Czekają nas letnie wariacje Przeszło, Rafał Kurzec, Marcin Lechowicz, Jarosław Łukasiewicz i Kamil Undziakiewicz. Przed Bo już nie długo są dolnym rzędem na środku: Wiktor Feduń. WAKACJE! Krzyżówka 1. Jeden z Trzech Króli 2. Apostoł, który zdradził Pana Jezusa 3. Grzesznica, która swymi łzami obmyła nogi Panu Jezusowi 4. W tym kraju urodził się Pan Jezus 5. Wybudował Arkę 6. Pierwszy człowiek 7. Kobieta z chustą z odbiciem oblicza Zbawiciela 8. Jeden z Ewangelistów 9.. Tabor - miejsce Przemienienia Jezusa Chrystusa 10. Jeden z sakramentów 11. Syn Adama i Ewy 12. Jeden z 7 grzechów głównych 13. Pierwszy z apostołów 14. Tam, gdzie Pan Jezus przemienił wodę w wino Rozwiązanie: 1 K A C P E R 2 J U D A S Z 3 M A G D A L E N A 4 P A L E S T Y N A 5 N O E 6 A D A M 7 W E R O N I K A 8 M A R E K 9 G Ó R A 10 C R Z E S T 11 A B E L 12 G N I E W 13 P I O T R 14 K A N A Opracowanie krzyżówki: ks. mgr Kazimierz Jurczak Zmodyfikowały: Aleksandra Rutkowska, Jadwiga Stadnik i Iwona Szczepanowicz Wszyscy, którzy do dnia r. przyniosą całą gazetkę z poprawnie i czytelnie wypełnionymi wszystkimi odpowiedziami i hasłem do p. Macieja Dudy, wezmą udział w losowaniu nagrody. W konkursie nie mogą brać udziału członkowie redakcji gazety. Rozwiązanie krzyżówki z poprzedniego numeru to: Kopalnia diatomitu. Opracowała: Nagrody Joanna za prawidłowe Nachman rozwiązanie otrzymują: Marcin Koterbicki, Wojciech Galanty, Ewelina Halulko i Henryk Gibała. Serdecznie gratulujemy. Gazetkę redaguje zespół w składzie: Natalia Janiec, Marcelina Lechowicz, Karolina Maculak, Katarzyna Mielnikiewicz, Aleksandra Okołowicz, Aleksandra Rutkowska, Ewelina Stach, Klaudia Sadzikowska, Aneta Leszczawska, Wiktor Feduń, Mateusz Kubicki, ks. Paweł Drozd opiekun, p. Maciej Duda opiekun. Wszelkie uwagi, spostrzeżenia i propozycje tekstów do nowych numerów można kierować do wyżej wymienionych osób lub wysłać na adres: gazeta.bircza@interia.pl Strona 16