Państwowy Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Rybniku NASZ BIULETYN

Transkrypt

1 Państwowy Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Rybniku NASZ BIULETYN STYCZEŃ 2004 ROKU Nr 1 (27) 2004 W tym numerze między innymi: Sport, Zmiany w przykazaniach kościelnych, Poezja, Gdzie jest wieża Babel?, Moje zamyślenia, Nasi pacjenci w Brennej, Biblioteka zaprasza, Z pamiętnika.

2 Str. 2 POSŁUGA DUSZPASTERSKA W KOŚCIELE - KAPLICY Msza Święta: N ASZ BI UL ETYN Styczeń 2004 r. Najserdeczniejsze życzenia dla styczniowych solenizantów z oddziału IX. Życzymy powrotu do zdrowia, spełnienia planów oraz wszelkiej pomyślności Panom: Piotrowi M., Marcinowi T., Jerzemu W., Bolesławowi R., Eugeniuszowi Ż., Józefowi Z., Jackowi P., Redakcja Redakcja Naszego Biuletynu wyraża serdeczne podziękowanie byłemu Dyrektorowi Panu dr Stanisławowi Urbanowi za przychylność naszemu pismu, wsp ieranie idei upowsz echniania twórczości osób chorych psychicznie i łamania murów między światem ludzi zdrowych, a chorymi. Redakcja Informujemy Czytelników, iż nowym Dyrektorem Naszego Szpitala został Pan Bogusław Zagrodnik. Życzymy Mu sukcesów w tak trudnym okresie w jakim znajdujemy się obecnie. Redakcja KALENDARIUM Nowy Rok. Święto Bożej Rodzicielki Maryi. Światowy Dzień Modlitw o Pokój Objawienie Pańskie /Trzech Króli/ Dzień Babci Dzień Dziadka. W. W. Niedziele i święta: 9.00 i W tygodniu: codziennie o /oprócz czwartku/ Okazja do spowiedzi: 20 min przed każdą Mszą św. Serdecznie zapraszam! ks. Zygmunt Wiśniowski Nowe brzmienie przykazań kościelnych c. d. W sprawie obchodów roku liturgicznego Kościół nauczający wydał szereg zarządzeń. Skrótowo są one zebrane w pięciu przykazaniach kościelnych. Aktualna ich wersja zatwierdzona dla Polski przez Kongregację Nauki Wiary ma następujące brzmienie: 1. W niedzielę i święta nakazane uczestniczyć we Mszy świętej i powstrzymywać się od prac niekoniecznych. 2. Przynajmniej raz w roku przystąpić do sakramentu pokuty. 3. Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym, przyjąć Komunię Świętą. 4. Zachować nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w okresach pokuty powstrzymywać się od udziału w zabawach. 5. Troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła. Święta nakazane Pierwsze przykazanie kościelne mówi o świętach nakazanych. W ciągu wieków zmieniała się ich liczba. Wierni w różnych krajach obchodzą ich mniej lub więcej. W niektórych krajach pewne święta zostały za zgodą Stolicy Apostolskiej przeniesione na niedzielę. W Polsce w okresie komunizmu niektóre święta nakazane stały się dniami pracy. Mówiło się o tak zwanych świętach zniesionych. Powodowało to u wiernych wątpliwości sumienia, a praca w te dni niejednokrotnie wręcz uniemożliwiała świętowanie wielkich wydarzeń zbawczych. Dlatego Biskupi Polscy kierując się przepisami liturgicznymi Kościoła i mając na uwadze dobro duchowe wiernych postanowili poprosić Stolicę Apostolską o przeniesienie uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego na 7 Niedzielę Wielkanocy oraz o to, by ze względu na dni robocze świętami nakazanymi nie były w Polsce: uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP, uroczystość Świętego Józefa oraz uroczystość św. Apostołów Piotra i Pawła. Kongregacja ds.. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w dniu 4 marca 2003 roku wydała dla Polski dekret pozwalający na te zmiany, zaś Zebranie Plenarne Episkopatu Polski w dniu 12 marca 2003 roku postanowiło, by zmiany te obowiązywały od 30 listopada 2003 roku. Jedynym świętem nakazanym obchodzonym w dniu pracy pozostaje uroczystość Objawienia Pańskiego /Trzech Króli/. Biskupi wyrażają nadzieję, że nadejdzie taki czas, kiedy to ważne święto stanie się dniem wolnym od pracy. Po uwzględnieniu wymienionych zmian, świętami nakazanymi w Polsce poza niedzielami są uroczystości: Narodzenia Pańskiego /25 grudnia/, Świętej Bożej Rodzicielki /1 stycznia/, Objawienia Pańskiego /6 stycznia/, Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa /Boże Ciało/, Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny /15 sierpnia/, Wszystkich Świętych /1 listopada/ Drugie i trzecie przykazanie kościelne mówią o minimum życia sakramentalnego katolików, jakimi są spowiedź raz w roku i Komunia św. W okresie wielkanocnym. Duszpasterz

3 Str. 3 N ASZ BIULETYN C zerwiec - Lipiec 2003 Miłość, rozum moje wołanie. Kochanie, zrozum Moje wołanie o miłość Tęsknota za ciepłem Twego Ciała, za tym spojrzeniem, Które ma siłę pioruna lub Wodospadu, za twymi ustami, Pocałunkami przyprawiającymi o szaleństwo Nawilż moje zwątpienie Kropla Twego pragnienia, tego Uczucia, które nosisz w Twym Sercu, podczas spaceru, snu, A może jak jesteś w pracy. Tak cicho stoję w kącie mego Życia w oczekiwaniu, aż wywołasz Mnie do szeregu Twych namiętności, Bo cóż będzie piękniejszego od wzdychań Do Ciebie, od wielbienia Ciebie, od Tego by służyć Tobie, jak Przysłowiowy pies, aż do mego zejścia do krainy Hadesu. Teraz, kiedy, brak Ciebie, to Jakby brak tlenu do pełnego oddechu Jego melodii, kiedy radosna Pędzisz drogą swego przeznaczenia. Uczyń siłą swojej miłości, bym Bym rozradował serce na sam widok, Na radość Twej namiętności I nigdy nie gaś swego oblicza, Raczej je rozpalaj, podsycaj swym Pragnieniem pieszczot, pocałunków, Chwil uniesień aż do granic Utraty zmysłów, możliwości Twego Pożądania mojej osoby. Ja chce wszystkim wykrzyczeć moją miłość do Ciebie, bo to szaleństwo obłęd, jednak to jest prawda, a Ty przyjmij jako dar niebios. N r 6-7(20-21)2003 Ja wiem, że słowa nie zastępują Czynów, ale kiedy będziemy Razem, to te chwile będą Cudownymi wspomnieniami, Będą motorem naszej drogi Życia, będą jego Nie podawaj dłoni, ale Całą siebie, bym poznał Twoją miłość, Twe tchnienie Radości gorącość serca. A jeżeli pragniesz mnie odepchnąć, Uczyń to od razu, z mocą swej Nienawiści, niewiary we mnie, W naszą miłość, za krawędź Istnienia tego uczucia. Ale pamiętaj, że czyniąc to Wyrządzasz krzywdę sobie I trochę mnie, bo ja znam Gorycz ukradzionego szczęścia. Pacjent III oddziału Jan Juroszek CZAS Czas mija tak szybko, Lecz nikt nie zwraca na siebie uwagi. Siedzi kaleka i nikt go nie widzi. Siedzi sobie żebrak, Od czasu do czasu ktoś mu rzuci grosik. Idzie niewidomy po schodach, Ale nikt mu nie pomoże. Ludzie są niezauważalni Przez nikogo. Jak tak może być? Postawmy sobie to pytanie. Bernadeta Ł. z oddz. XVII Str. 3

4 Str. 4 N ASZ BIULETYN CStycz zerwiec eń Lipiec r N r 6-7(20-21)2003 HISTORIA - MOJA PASJA Proponuję by w Naszym Biuletynie wprowadzić nowy dział dotyczący historii, której jestem miłośnikiem. Eugeniusz Młynarczyk Gdzie jest wieża Babel? Dziś na całym świecie mówi się około sześcioma tysiącami języków. W Starym Testamencie znajdziemy twierdzenie, że wszyscy ludzie mówili kiedyś jednym językiem, używali jednakowych słów. Dopiero kiedy zaczęli wznosić gigantyczną wieżę, która miała sięgnąć nieba i pozwolić im rozmawiać bezpośrednio z Bogiem ten pomieszał im języki, sprawił że nie mogli się porozumieć. Stary Testament zawiera bardzo dokładny opis tego gigantycznego przedsięwzięcia. Zamiast kamienia ludzie używali cegły, a zamiast zaprawy smoły. Działo się to w kraju Synear, utożsamionym dziś z międzyrzeczem Eufiatu i Tygrysu Mezopotamią. Inaczej mówiąc Irakiem. Tutaj około 3500 r. p. n. e., przybyli ze wschodu Sumerowie. Założyli najstarsze miasta jakie znamy: Ur, Uruk i Lagasz. W XVIII w. p.n.e., powstał też Babilon centrum państwa Babilonii, tu właśnie miała powstać wspomniana w Biblii wieża. Zasiedlona kraina była bardzo urodzajna, ale brakowało materiału budowlanego. Potrzeba jest jednak matką wynalazku. Sumerowie sporządzali papkę z gliny i posiekanej trawy, wlewali do form i wypalali w palącym słońcu, otrzymane cegły łączyli smołą, która służyła też za materiał izolacyjny. To udowodniły badania archeologiczne, a jednocześnie wszystko doskonale zgadza się z opisem biblijnym. Wiemy, że wieża nosiła nazwę Babel, wywodzącą się z hebrajskiego słowa. Tak hebrajczycy przekazali słowo bab i lu (brama Boga) czyli Babilon. W państwie tym było kiedyś wiele miast, a w nich świątynie postawione na szczycie schodkowych piramid, zwanych zikkuratami. Przeciętna ich wysokość wynosiła 60 metrów. Herodot tak opisywał babiloński zikkurat: Wznosi się murowana wieża, na tej wieży stoi druga, mniejsza. Na niej trzecia itd. W sumie stoi tam osiem wież, jedna na drugiej. Do wszystkich prowadzą zewnętrzne schody. Dotarłszy do połowy można odpocząć na ławkach. U góry na wieży stoi duża świątynia. W niej znajduje się szerokie łoże z poduszkami i złoty stół. Jego słowa pasują do opisu z tabliczki klinowej, odnalezionej przez archeologów. Tak więc bok kwadratowej podstawy wieży miał 90 metrów. I taka była całkowita wysokość, od pierwszego stopnia do szczytu świątyni, był więc to prawdziwy olbrzym nie mający sobie równego na całym świecie. Dla porównania statua wolności w Nowym Jorku jest o połowę mniejsza. Przerwana budowa Mezopotamscy Żydzi, a za nimi pierwsi chrześcijanie umieszczali wieże Babel w Birs Niwrud. Tu znajdowały się ruiny potężnej budowli. Birs Niwrud nazywała się naprawdę Borsippą (wieża języka). Następna kandydatką jest budowla w mieści Eridu. Wzniesiono ją za panowania króla, który miał rządzić pierwszy po wielkim potopie (początek trzeciego tysiąclecia p.n.e.), archeolodzy uwarzają, że jest ona pierwszym zikkuratem, wzniesionym w Sumerze. Budowana była tak, jak podaje Biblia: z cegły mułowej łączonej ze smołą. W dodatku budowlę gwałtownie przerwano, mieszkańców Eridu ewakuowano, a świątni na szczycie nigdy nie dokończono. Pasuje to do opisu Biblijnego. Pomimo apeli archeologów i historyków całego świata o powstrzymanie wojny, Irak został zbombardowany z powietrza i ziemi przez wojska amerykańskie i angielskie. Wspominając o budowlach starożytnego Iraku chciałem przybliżyć je czytelnikom. Pomyślałem też, że warto poznać bliżej historię tego kraju, albowiem wpłynęła ona na dzieje całego świata. Na szczęście w czasie trwających nalotów starożytne budowle nie zostały poważnie naruszone, co im groziło i służą dzisiaj narodowi arabskiemu, jako cel pielgrzymek. Myślę, że cały świat kultury zyskał na tym, że obiekty te ocalały. Aktualnie polskie wojska stacjonujące w Iraku, strzegą strefy w której usytuowane są opisywane powyżej obiekty. Młynarczyk Eugeniusz

5 Str. 5 Tłumiąc skromność, chcę pochwalić się współpacjentom i nie tylko, wyróżnieniem jakie otrzymałem w dniu 13 grudnia ubiegłego roku z rąk Pana Prezydenta Adama Fudali za udział w XVIII Konkursie Gawędziarzy. Otrzymałem gratulacje, prezentowany dyplom, kwiaty, a także 250 zł nagrody. Wyrażam serdeczne podziękowanie Panu dr Jackowi Prachowi i mojemu pedagogowi Panu Krzysztofowi Kutryb za umożliwienie mi udziału w wyżej wymienionym konkursie. Józef Zubrzycki Redakcja Naszego Biuletynu składa Panu Józefowi serdeczne gratulacje i cieszy się Jego sukcesem. Panie Józefie liczymy na dalszą współpracę wierząc, że będziemy mogli nadal zamieszczać to czym nas Pan znowu zaskoczy, a co nie jest obojętne naszym Czytelnikom. Redakcja MOJE ZAMYŚLENIA Wszystko, co najważniejsze zależy od nadziei. /ks. J. Tischner/ Zawsze, gdy myślę o Nowym Roku, kojarzy mi się on z nadzieją. Nowe oznacza nieznane, nieokreślone, tajemnicze, a nadzieja to przeświadczenie o tym, jak się to coś wypełni. Czym więc jest nadzieja? Często słyszymy: mam nadzieję, nie traćcie nadziei. Towarzyszy ona człowiekowi w ciężkich chwilach życia, gdy boryka się z czymś przytłaczającym. Sytuacja nie powala go ponieważ ma nadzieję i wierzy, że sprosta losowi, wyzwaniu, chorobie. Nadzieja jest więc najbardziej uczuciem pozytywnym, jest czynnikiem motywującym. Każdy kto choć raz próbował szczęścia w grach losowych, loteriach, konkursach kierował się nadzieją. Nadzieja ta miała oznaczać poprawę, polepszenie sytuacji materialnej przez zdobyte nagrody, ułatwienie życia. Często jednak nadzieja niespełniona przynosi rozczarowanie. Nadzieja matką głupich powiedzą niektórzy. Myślę, że mimo wszystko nie do końca mają rację. Życie bez nadziei nie miałoby sensu, byłoby pustką, pewnie nawet nie byłoby życia. Nie bez powodu na kobietę spodziewającą się dziecka mówi się, że jest przy nadziei. Nadzieja oznacza więc zmianę sytuacji, powrót do zdrowia, urodzenia się na nowo. Pozwala śmielej i pozytywniej patrzeć w przyszłość, czego wszystkim na Nowy Rok życzę! I. T. Wierszyk emerytalno - pożegnalny Pani Tereniu, żegnać się czas. Mile Panią wspominać będzie każdy z nas. Były radości, lecz były i smutki, Bo dawała nam Pani prochy zamiast wódki. Ale nie było w sumie tak źle. Dziś dziękujemy za Serce Twe. Przyjmij od nas kwiaty w serdecznej podzięce, A sprawy oddziału przekaż w dobre ręce. I kiedy już odpoczywać będzie Pani w domu, By nam tutaj w chorobie pomóc było komu. Gdy w krajobrazie wciąż dominuje Las kominów bogactwa i nędzy. W Pani życiu niech nie brakuje: Pogody ducha, zdrowia i pieniędzy. Najpiękniejsze jest to, co przed nami, Co nam przyjdzie dopiero przeżyć, Co się zdarzy z nowymi wiosnami, By nam życie gruntownie odświeżyć. Wszystkiego Najlepszego Pani Tereni Kowalczyk pacjenci życzą. Aha... I niech Pani godziwą emeryturę naliczą!!! PS. Kiedy Panią chandra dopadnie w domu, Proszę nas odwiedzić, a nie powiemy nikomu... Józef Zubrzycki plus Cała Dziewiątka

6 Str. 6 Nasi Pacjenci w Brennej Ciągle nie przestaję się dziwić jak świat potrafi z a s k a k i w ać s w o i m t e m p e m i nieprzewidywalnością zdarzeń. W dniu 8-ego września ub.r. skuszony mirażem propozycji wyjazdu do Brennej cieszyłem się jak dziecko wespół z innymi czteroma pacjentami, że udało mi się załapać na ten wyjazd w doborowym towarzystwie trzech Pań personelu naszego szpitala. Obok bograczu i kiełbasek wrzuciłem do busa mój akordeon i heja w drogę. Jechaliśmy odwiedzić naszych współbratymców, którzy w tej uroczej miejscowości Beskidu Śląskiego w liczbie 17-stu osób i cząstką personelu od 1 do 15-ego września używali wczasów. Po drodze kr ótk i pr zy st an e k w O ch a ba ch ( rozprostowanie nóg, pączek, sok, papieros ). Ochaby- taka sobie mieścina: gospodarza gęba sina, krzyż, chałupa i krowina.w drodze do sklepu zagaduje mnie rdzenny ochabianin poobijany i wczorajszy, prosi na bułkę. Pytam go:- Skąd ma pan na twarzy te liszaje drogowe?- Pobili mnie wczoraj, ale jak ja bym panu to wszystko powiedział, to pan by i tak tego nie zrozumiał, ale ja to wszystko wiem. Odpowiedziałem, że doskonale go rozumiem, żal mi się chłopa zrobiło, dostał na trzy bułki i wszedł do piekarniczego. W sklepie spożywczym drugi jemu podobny kupuje przede mną dwa wina, kiedy ja odbieram resztę podchodzi do mnie i prosi o wsparcie. Ten nie skorzystał. Miejscowość jak wiele innych w Polsce ma swój rodzimy folklor. I nie chciałbym być drugim Marksem, ale podejrzewam, że w przejściu od socjalizmu do kapitalizmu jest stadium pośrednie minimalizujące wymagania, które się nazywa alkoholizm- o czym ten pierwszy nie napisał. Wsiadamy do busa i powoli zbliżamy się do celu. Po drodze jestem zauroczony nieuchwytnym czarem widoków, napawam me oczy ich pięknem, którym natura hojnie obdarzyła to miejsce. Podziwiam zalesione wzgórza i budownictwo w stylu góralskim ze smakiem wkomponowane w krajobraz. Chcę dostrzec i zapamiętać jak najwięcej szczegółów. Jesteśmy u celu. Pacjenci i personel o wizycie naszej byli uprzedzeni, stęsknieni, czekali. Przywitali nas w plenerze przy pięknej pogodzie z kwiatami z Panią odziałową Asią Kochaniewską na czele. W spontaniczności słów w oczach i gestach widać było, że bardzo na nas czekali. Teren koło ośrodka Malwa zagospodarowany z myślą o gościach. Każde miejsce nęci i wabi mówiąc: gościu siądź tu jeszcze, popatrz, pomyśl, nie odchodź. Widoki zapierające dech w piersiach, że człowiek zastyga w zachwycie. Wszyscy pacjenci niezmiernie zadowoleni z wyżywienia, organizowanych okolicznych wycieczek i pobytu, nawiązali z kuracjuszami nowe znajomości. Mówili mi, że Lek. Pan Dominik Maślanka pyta nas tylko jak się czujemy i czy dużo palimy? Po grillowaniu wspólna zabawa w plenerze i po zmęczeniu nasi gospodarze udali się na obiad. My też siedliśmy do naszego bogracza, ale był stanowczo za tłusty. Każdy trochę podziobał i sporo nam tego bogactwa jeszcze pozostało. Rozejrzeliśmy się więc po okolicy jakiż by tu zrobić dobry uczynek. Ponieważ od pewnego czasu kręcił się w pobliżu pies, postanowiliśmy nakarmić Bućka, bo tak go wabiliśmy. Buciek okazał się pieskiem towarzyskim. Na nasze przyjazne gesty zareagował poprawnie, podbiegł do nas i mądrze spoglądając z niecierpliwością czekał czym my to chcemy go ugościć? Podjęliśmy go jak równorzędnego gościa lejąc w czystą michę jednorazówkę pełną bograczu. Obwąchał miskę dokoła, podniósł pysk, przekrzywił, popatrzył na nas z politowaniem jednym, drugim okiem, pomerdał ogonem i nawet pyska nie umoczył, nawet nie zaszczekał, tylko odwrócił się ze smutkiem w oczach i pobiegł w kierunku restauracji. Ot, cwana bestia- mówili niektórzy. Po południu Panie chciały nam koniecznie pokazać siłownię. Jak się zdążyłem już z wypowiedzi zorientować często odwiedzaną przez pacjentów i personel. Wchodzimy i chwila moment patrzę co się dzieje? Wszystkie sprzęta zostały opanowane przez personel. Jedna z Pań leży na brzuszku i coś kombinuje, druga z nóżkami do góry, od ścian odbija się echo fachowej terminologii kulturystycznej. Wyraźnie widać, że Panie wzięły się ostro za kształtowanie sylwetek. Jedna drugiej doradza: to ćwiczenie, to na wyszczuplenie, a to, to na powiększenie piersi. Kiedy opuszczaliśmy to miejsce dyskretnie przyglądałem się Paniom z ukosa. J tak na moje kaprawe oko nie zauważyłem, by którejś z Pań coś ubyło czy też podskoczyło. Po prostu kobieca przekora w poprawianiu natury i tyle. Po skończonym turnusie zmian też nie dostrzegłem. No bo jak tu kształtować sylwetkę skoro, cholercia, tak dobrze karmią? Po prostu fizjologia wygrała z siłą woli. Drodzy Kuracjusze, biorąc pod uwagę, że lenistwo jest wpisane w naturę człowieka nie pomyślcie sobie, że się leniłem lub celowo zwlekałem z tym pisaniem o Waszych wczasach. Objętość Naszego Biuletynu jest ograniczona i z tych to przyczyn nie było możliwe zamieszczenie tej relacji wcześniej. Ale teraz, gdy o tym przeczytacie i popatrzycie na Malwę, to zrobi się Wam od razu cieplej, wrócą wspomnienia i tęsknota za pięknem, które przeminęło. Józef Zubrzycki

7 Str. 7 Mamy Nowy Rok 2004! Oby był dla wszystkich rokiem wykorzystanych szans, miłych chwil i wszelkiej pomyślności w każdej z dziedzin naszego życia. Każdego 1 stycznia Nowego Roku obiecujemy sobie coś, czego zamierzamy dokonać w ciągu nadchodzących 12 miesięcy. Niekiedy jest to postanowienie rzucenia palenia, przyrzeczenia że w tym roku na pewno schudnę czy też obietnica złożona najbliższym, iż poświęcimy im więcej naszego czasu. Może w tym nowym 2004 roku do noworocznych życzeń i postanowień dołączy jeszcze jedno: będę w tym roku więcej czasu poświęcał lekturze. Nie jest to postanowienie łatwe, bo czasu mamy coraz mniej, nawet dla siebie samych, ale może warto spróbować! Z mojej strony postaram się pomóc w wyborze książek, które umilą nam te nieliczne wolne chwile. Na dobry początek polecam coś co jest już może klasyką ale warto wracać do tego co dobre. Chodzi o Agatę Christie i jej książkę pt. Pięć małych świnek. Jak zwykle u tej pisarki, znanej angielskiej autorki powieści i sztuk kryminalnych, jest to skomplikowana historia psychologiczno - kryminalna. Rzecz jest tym razem o tyle utrudniona, że idzie o morderstwo, którego dokonano 16 lat przed momentem kiedy córka obwinionej postaci poprosiła słynnego detektywa Poirota o próbę rehabilitacji matki. Rozwiązanie jest- jak zwykle - najmniej spodziewane. Równie ciekawą kryminalną lekturą jest zbiór opowiadań pt. Człowiek, który wiedział jak to się robi. Agata Christie jest w zbiorze reprezentowana przez sześć opowiadań. Spotkamy w nich dobrego znajomego, inteligentnego detektywa Herkulesa Poirota. Opowiadania te odznaczają się przemyślną fabułą dzięki której czytelnik do końca utrzymywany jest w niesłabnącym napięciu. Autorką tytułowego opowiadania jest Dorothy L. Sayers. Powierza ona najczęściej losy śledztwa bystremu detektywowi - amatorowi Montagoe Eggowi. Mam nadzieję, że polecone książki trafią choć po części w gusta czytelników Naszego Biuletynu, załączam też życzenia zdrowia, pomyślności oraz spokoju. Bibliotekarz Str. 7 S P O R T * S P O R T Puchar Świata i Turniej Czterech Skoczni W dalszym ciągu trwa Puchar Świata w skokach narciarskich w których nasz mistrz Adam Małysz nie spisuje się najlepiej. Po pierwszych sukcesach przyszły gorsze skoki. Małysz najpierw plasował się w pierwszej dziesiątce, później dwudziestce, a nawet niżej. Klasą dla siebie jest Sigurd Pettersen z Norwegii, który prowadzi w klasyfikacji o Puchar Świata. Na przełomie roku już po raz 52 odbył się Turniej Czterech Skoczni z których dwa odbywają się w Niemczech, a dwa w Austrii. Cały turniej wygrał Pettersen, wyprzedzając z dużą przewagą Martina Hoellwartha. Adam Małysz zajął odpowiednio 9, 20, 15 i 20 miejsce, co w łącznej klasyfikacji dało mu 15 miejsce i jest to miejsce odpowiadające obecnej formie naszego mistrza. Nie wiadomo co dzieje się z Małyszem, bo przygotowania przebiegały jak w poprzednich latach, a efektów na skoczniach nie widać. Może jedną z przyczyn było odejście prof.. Żołądzia, który odszedł z ekipy ponieważ nie mógł dogadać się z Polskim Związkiem Narciarskim w sprawie uposażeń. Może dobrze byłoby zrobić Panu Adamowi przerwę w turnieju, by przygotował się do Pucharu Świata, który już niedługo odbędzie się w Zakopanem. O pozostałych naszych skoczkach nie ma co pisać bo skakali bardzo słabo. Zaowocowało to odebraniem nam jednego z 4 skoczków, jakich mogliśmy wystawić na Puchar Świata. Lis Hej kolęda, kolęda. Dużo radości udało nam się sprawić wszystkim, których odwiedziliśmy grupą kolędniczą przed Bożym Narodzeniem i tuż po nich. Przebrani za typowe dla takiej okazji postaci z muzyką, śpiewem i życzeniami byliśmy na wszystkich oddziałach naszego szpitala, odwiedziliśmy też wszystkie działy i administrację w tym Dyrekcję. Rewanżowano nam się ciepłymi słowami, a zdarzało się że nie tylko nimi. W zapale wyszliśmy do miasta składając życzenia noworoczne między innymi Panu Prezydentowi Adamowi Fudali. Odwiedziliśmy DPS przy ul. Żużlowej, TZR, SP - 5, redakcję Nowin, salon FIATA,, a także DPS w Lyskach, gdzie było entuzjastycznie i gorąco. Wzięliśmy także udział w przeglądzie zespołów artystycznych w Domu Kultury na Nowinach. Hej kolęda, kolęda kolędnik Wiesław

8 Str. 8 Z PAMIĘTNIKA PACJENTA Mocno zbudowany trzaskającym mrozem, staram się bezszelestnie przemykać ścieżkami wspomnianej w poprzednim odcinku zapaskudzonej Stajni Augiasza. Błysk oka - błysk flesza - aparat fotograficznej pamięci, zlewa się w jednoznaczną biel personelu. Terapeutyczne samooczyszczenie. Zaintrygowany dalszym ciągiem pamiętników białej kadry ulegam czarowi wspomnień i na zasadzie porównań charakterologicznych wspominam swój szpitalny pobyt sprzed kilku lat, gdy na jednym z oddziałów miałem szczęście osobiście poznać, piszącą do biuletynu Terapeutkę. Oszołomiony lekami właśnie Ją zapamiętałem najbardziej z pierwszego dnia pobytu. I nie tylko pierwszego. Ciemne, skupione spojrzenie i to zmysłowe, terapeutyczne wyciszenie, które sobą niosła każdego dnia od gimnastyki, terapię, relaks, spacer i rozmowę. Rozmowę przez duże R. Za taką rozmową tęskniłem latami. Na wieczność zaczarowany. Zanim zdążyłem siebie zablokować - wiedziała o mnie wszystko. Odtajniłem sprawy o których nie potrafiłem powiedzieć nawet swojej psycholog. To właśnie Tamten pobyt w szpitalu wpłynął pozytywnie na dalszy ciąg mojego życia. A wszystko, jak śmiem podejrzewać, dlatego że Jej czas pracy był całkowicie podporządkowany naszej terapii. Dalszy ciąg na stronie 10 Pacjent Z PAMIĘTNIKA TERAPEUTKI Zasłuchana w nową płytę STINGA odlatuję myślami do tegorocznej Pasterki, którą dane mi było przeżyć w naszym szpitalnym kościele. Decyzja podjęta szybko, wzbudziła we mnie wiele emocji. Nie żałuję. Jedność miejsca, czasu i Boga. Głębia doznań na granicy mistycyzmu. Z dala od ludzi na pokaz, z dala od świątyń urządzonych z przepychem. Prawdziwość zdarzeń i niezafałszowanych uczuć - w tę jedną wigilijną noc. Zapalam światło i zmuszona kolejnym dniem otwieram oczy na rzeczywistość. Tylko jaką tu rzeczywistość wstawić - dotąd niezachwianą zawodową? Dotąd niezachwianą osobistą? Albo inaczej - osobista wciąż niezachwiana, a zawodowa? W. G. Z PAMIĘTNIKA PIELĘGNIARKI Pracowała pól roku na oddziale X, uczyła się od oddziałowej, która nie tylko była wspaniałym szefem, ale również cudownym człowiekiem a także pielęgniarką, która kochała swój zawód, miała wielkie serce dla chorych. Troszczyła się o nich jak matka. Dzięki swojej pierwszej szefowej zaczęła trochę inaczej postrzegać chore, polubiła swoje pacjentki. Praca była ciężka fizycznie i psychicznie, były sytuacje w których było ciężko opanować negatywne emocje, jednak coraz częściej czuła satysfakcję i zadowolenie, że pracuje na psychiatrii. Szczególnie polubiła pacjentkę Hildę. Była to miła tryskająca energia kobieta, czasami złośliwa, ale bardzo sympatyczna. Pewnego dnia przyszła do pracy, Hilda leżała w łóżku, była słaba, oczy jej nie biły blaskiem jak dawniej. W czasie tego dyżuru jej ulubiona pacjentka postanowiła umrzeć. Akcja reanimacyjna przebiegała sprawnie, lekarz, oddziałowa, ona była jak w transie. Jednak Bóg chciał Hildę mieć przy sobie, serce jej zamarło. Poczuła ogromny smutek, żal, rozgoryczenie - płakała. Po tym pamiętnym dyżurze przyrzekła sobie, że nigdy nie polubi żadnej pacjentki, aby po jej odejściu nie rozpaczać. Pielęgniarka

9 Str. 9 NASZA GALERIA Wychodząc na przeciw zainteresowaniom naszych autorów zamierzamy publikować w tym miejscu teksty odnoszące się do poszukiwań Boga na różnych drogach ludzkiego życia. Człowiek poszukuje Boga, pod takim tytułem autor prezentuje poniższy tekst. c.d Sintoizm - Japończycy poszukują Boga. Sintoizm jest przede wszystkim Japończyków. Wg książki Encyklopedia religii japońskiej sintoizm jest istotnym elementem Japońskiej kultury narodowej, nigdy nie istniał niezależnie od tego społeczeństwa. Wyznaje go ponad 91 milionów Japończyków. Jego początek sięga VI wieku n. e. Sintoizm nie ma wyraźnie sformułowanych nauk. Najważniejsze w tej religii jest obchodzenie świąt i oddawanie czci bóstwom rodowym. Podczas świąt istnieje obyczaj obnoszenia bogów w przenośnych kapliczkach i dzielenia się z nimi jedzeniem oraz winem ryżowym. T. Ż. / Na podstawie Człowiek poszukuje Boga WATCHTOWER BIBLE 1994 New York, U.S.A./

10 Str rzeczy o których prawdopodobnie nie wiesz lub nigdy o nich nie myślisz, a przydadzą ci się w nowym roku: 1. Jest na świecie co najmniej 5 osób, które tak cię kochają, że oddałyby życie za ciebie. 2. Jest na świecie co najmniej 15 osób, które kochają cię w ten lub inny sposób. 3. Jeśli kiedykolwiek ktoś cię nienawidził to tylko dla tego, że chciałby być taki jak ty. 4. Twój uśmiech może przynieść radość każdemu, nawet temu kto cię nie lubi. 5. Każdej nocy jest ktoś kto myśli o tobie zanim zaśnie. 6. Są tacy dla których jesteś całym światem. 7. Są tacy którzy nie mogliby żyć bez ciebie. 8. Jesteś jedyny i wyjątkowy. 9. Są tacy którzy cię kochają, a ty nawet nie masz pojęcia o ich istnieniu. 10. Kiedy popełniasz pomyłkę zawsze wynika z tego coś dobrego. 11. Jeśli myślisz, że świat się do ciebie odwrócił plecami, zrób jak on - odwróć się do niego plecami. 12. Jeśli sądzisz, że nie masz szans osiągnąć to czego chcesz, najprawdopodobniej nie osiągniesz tego, ale jeśli wierzysz w siebie najprawdopodobniej, wcześniej czy później, osiągniesz to. 13. Zawsze pamiętaj komplementy jakie prawią ci inni, zapomnij o docinkach. 14. Zawsze mów innym co do nich czujesz, będziesz czuł się lepiej wiedząc że oni o tym wiedzą. 15. Jeśli masz wspaniałych przyjaciół poświęć im czas żeby wiedzieli jacy są wspaniali. Zebrał Piotr Gzocha Wydarzenie Parafialne Dzień 8 - stycznia b.r. godz Kościół Matki Boskiej Bo lesn ej w Ry bn ik u wypełniony po brzegi. O miejscu siedzącym można sobie pomarzyć. W tym miejscu zgromadzili się rybniczanie, na ucztę duchową, aby posłuchać kolęd w wykonaniu Państwowego Zespołu Regionalnego Muzyki i Tańca Śląsk. W tym wypadku o talentach artystów mówi nazwa zespołu. Przez półtora godziny z przerwami na owacje, śpiewał dla nas Kwiat Śląska z diamentem muzycznym w głosie. Obrotny ks. Proboszcz Franciszek Radwański zadbał o wystrój kościoła i piękną scenerię dla tej uroczystości. Na stopniach podium przed ołtarzem stali artyści na tle stajenki betlejemskiej, a w jej otoczeniu choinki. Odnosiło się wrażenie jakby stajenka znajdowała się w przepastnym lesie. Ks. Proboszcz okazał się też mistrzem konferansjerki, którą prowadził z werwą, znawstwem tematu, a przede wszystkim zapalał uczestników tego spotkania. My pacjenci przyszliśmy pół godziny przed koncertem, trafiliśmy na otwarcie chóru i tym sposobem mieliśmy miejsca siedzące. To i tak nie było istotne, gdyż artyzm z jakim prezentowano kolędy stawiał nas na równe nogi do bicia braw. Oj watro było warto. Od ołtarza wiało blaskiem, kolorami tęczy, młodością, urodą i talentem. Miejsce i podniosła uroczystość wymagały powagi i skupienia ale kiedy spoglądałem na tak piękne i urodziwe Ślązaczki w regionalnych strojach, to co chwilę spoglądałem na krzyż z nadzieją na pomoc i powtarzałem w duchu: nie kuś mnie czarcie, przecież to kościół. Piękne wrażenia, piękne przeżycia w naszym odczuciu i śmiem twierdzić, że w odczuciu pozostałych słuchaczy również. Józef Zubrzycki Z PAMIĘTNIKA PACJENTA - ciąg dalszy ze strony 8 Dlatego tak bardzo mnie wkurza, gdy dzisiaj będąc na innym /niestety/ oddziale, zamiast zajęć zmuszony jestem przełączać programy telewizyjne, bo pani terapeutka zamiast planowego relaksu musiała, na polecenie siostry oddziałowej, wyjść do apteki. I żeby tylko ten jeden raz. A moje leczenie? Czy powinno polegać wyłącznie na farmakologii? A moje mozolne próby przystosowania społecznego powinny się kończyć na umiejętności spożywania posiłków i utrzymywaniu higieny osobistej? A zresztą, nie chciałbym aby ten felieton kogokolwiek uraził. Wszak jesteśmy tylko ludźmi Ostatecznie człowiekowi z innej gliny nawet Pani Pielęgniarka powinna od czasu do czasu wybaczyć Zaintrygowany dalszym ciągiem pamiętników życzę, przede wszystkim sobie samemu, bezgranicznej wiary w ZBAWIENNOŚĆ METAMORFOZY. Pacjent

11 Str. 11 Zespół Profilaktyki i Rehabilitacji Psychiatrycznej ul. Floriańska 24 Rybnik tel Skład Zespołu: psycholog, psychiatra, pedagog, pielęgniarka. Godziny dyżurów: poniedziałek, wtorek środa, piątek w godz / w terenie/ czwartek / w terenie/ Zespół prowadzi specjalistyczne oddziaływanie terapeutyczne dla osób z zaburzeniami psychicznymi i ich rodzin /również w miejscu zamieszkania/. Zakres działalności: * Pomoc w przystosowaniu do funkcjonowania w środowisku - pomoc chorym w nawiązywaniu kontaktów interpersonalnych - podnoszenie umiejętności w zakresie korzystania z placówek psychiatrycznych służby zdrowia i pomocy społecznej - pomoc w załatwianiu spraw urzędowych * Wsparcie terapeutyczno - psychologiczne - terapia indywidualna - terapia grupowa - psychoedukacja rodziny - konsultacje psychologiczne i pedagogiczne * Pielęgnacja - monitorowanie farmakoterapii - prowadzenie behawioralnych treningów umiejętności społecznych - konsultacje psychiatryczne - motywowanie do podjęcia leczenia psychiatrycznego Koordynator ds. osób z zaburzeniami psychicznymi mgr Danuta Szostakowska GABINET PSYCHOLOGICZNY TERAPIA DZIECI I RODZINY mgr Janusz Kuraś psycholog - psychoterapeuta Rybnik Niewiadom tel ul. Ks. P. Skargi 10 kom NASZ BIULETYN Styczeń 2004 r. OGŁOSZENIE!!! Przypominamy, że prowadzimy dział Ogłoszeń drobnych. Prosimy o wrzucanie ich do skrzynki kontaktowej wystawionej w sklepie Duet. Ogłoszenia są bezpłatne. Zachęcamy także do współtworzenia Naszego Biuletynu. Otwórzcie swoje szuflady z powieścią, prozą i refleksją nad otaczającym nas światem. Redakcja Klub Pacjenta Czynny codziennie od W soboty od Podana dłoń Płaczesz i cicho szepczesz. Już dłużej nie mogę! Nie płacz. Podaj rękę. Pomogę. Boże, cóż mam dalej robić? Którą wybrać drogę? Ktoś dotknął leciutko twojego ramienia. Zaczekaj. Pomogę. Noce nieprzespane. Tak mi źle na świecie. Popatrz na niebo. Widzisz tę gwiazdę? Tak wesoło mruga: nie martw się ja dla ciebie świecę i wskazuję drogę, może niezbyt trudną. Księżyc z wysoka, taki tajemniczy. Patrzy na ciebie i twoje łzy liczy, które polecą pod nogi biedaka. Dadzą ukojenie, osuszą niejedną twarz ludzką. Czyż nie taka jest rola człowieka? I znów cichutko ktoś staje za tobą. Otrzyj łzy. Uśmiechnij się. Pomogę. Jadwiga G. oddz. XVII

12 Str. 12 BIBLIOTEKA ZAPRASZA! Zachęcamy do skorzystania z bogatego księgozbioru. Oferujemy powieści historyczne, obyczajowe, wojenne, przygodowe, reporterskie. Literaturę popularno-naukową, fantastykę, literaturę dziecięcą oraz młodzieżową. Na miejscu działa czytelnia, w której można przejrzeć prasę i skorzystać z księgozbioru podręcznego. Biblioteka mieści się naprzeciw centrali telefonicznej. Czynna: od poniedziałku do piątku w godzinach od 8.00 do REDAKCJA DZIĘKUJE Dyrekcji Naszego Szpitala ZA UŻYCZENIE NAM ŚRODKÓW TECHNICZNYC H (XEROKOPIARKI, TUSZU ORAZ PAPIERU) NIEZBĘDNYCH DO D RUKU I KOLPORTAŻU NASZEGO BIULETYNU KRZYŻÓWKA 1. Stolica Wielkopolski. 2. Żeglarz - rozbójnik 3. A, B, C D 3, E niezbędne dla zdrowia. 4. Owad mający bardzo dużo nóg. 5. % od transakcji. 6. Ma szklany ekran. 7. Podtrzymuje spodnie. 8. Południowoamerykański wąż. 9. Naprzeciwko sufitu. W. W. - Badam pana i badam, a wciąż nie mogę dojść przyczyny pańskich dolegliwości. Przypuszczam, że to alkohol. - Dobrze, przyjdę kiedy pan doktor wytrzeźwieje. W trakcie egzaminu jeden ze studentów poprosił o otwarcie okna. Profesor na to powiedział: - Okno można otworzyć, orłów tutaj nie ma, nie wyfruną. Po egzaminie, gdy już wszyscy wychodzili, ten sam student spytał: - O o o!? Pan profesor też drzwiami? Redakcja NASZ BIU LET YN Wy dawca: Oddział IX Państwowego Szpitala dla Nerwowo i Psychicznie C horych w Ry bniku, Redaktor Naczelny : Krzy sztof Kutryb Zastępca Red. Nacz. Janusz Kuraś. Zespół redakcyjny : Bronisław Święs, Wacław Lisowski, Krzy sztof C holewicki, Janusz Konieczny, Wojciech Konieczny,, Piotr Banaś,, Józef Zubrzy cki, Wiesław W., Eugeniusz Mły narczy k, Otylia Jagiełło /druk/, Bartłomiej Lewczuk. Kolportaż: oddział IX, tel w. 176, nakład: 250 egzemplarzy.