Czy apostołowie i starsi w Jerozolimie tworzyli Ciało Kierownicze?

Transkrypt

1 Czy apostołowie i starsi w Jerozolimie tworzyli Ciało Kierownicze? (wszystkie cytaty z Tony ego Morrisa są podane pochyłą czcionką i pochodzą z lipcowej audycji Świadków Jehowy. Cytaty z biblii są podkreślone i pochodzą z polskiego Przekładu Nowego Świata) Niektórzy sądzą, że organizacja religijna nie jest potrzebna. Uważają, że wystarczy osobista więź z Bogiem. Nie widzą potrzeby związania się z określoną organizacją. Co jednak w tej sprawie mówi natchnione słowo Boga? Podaje, że posługuje się on organizacją, która stanowi kanał udostępniania pokarmu duchowego z jego słowa, Biblii. Na przykład w 1 Piotra 2:17 powiedziano Miłujcie całą społeczność braci Pewien słownik definiuje społeczność jako ludzi należących do jakiejś grupy religijnej [w oryginale: organisation of persons having a commom interest organizacja osób, mających wspólne cele/zainteresowania] Niesamowite. Zapewne każdy wie, że w Biblii jest mnóstwo słów, jednak nigdzie nie znajdziemy tam słowa ORGANIZACJA. To co mówi Tony, że musi istnieć organizacja za którą ludzie podążają, i że Biblia o tym wyraźnie mówi, to po prostu kłamstwo. Zadziwiające jest to, że Tony jest tak zdesperowany by wyciągnąć taki wniosek, że sięga do wersetu, który mówi miłujcie całą społeczność braci i stwierdza niejako musimy zmienić słowo społeczność na organizacja! Podstawą tego miałby być Słownik Webstera. Ponoć Bóg mówi w Biblii o organizacji, ale żeby to odkryć musieliśmy czekać wszystkie te lata aż powstanie Słownik Webstera. Sami byśmy na to nie wpadli. Spójrzmy na definicję słowa społeczność, czyli organizacja osób mających wspólne cele/zainteresowania. Mamy tam przykład stowarzyszenie absolwentów. Jeśli mówimy o stowarzyszeniu absolwentów, to najpewniej chodzi o osoby, które ukończyły tą samą szkołę czy uczelnię wyższą. Chcą się ze sobą spotykać, może razem gdzieś wyruszyć czy zrobić imprezę. Ale absolutnie nie chodzi o to, że będą podporządkowywać się takim samym zasadom, będą zarządzani przez grupę siedmiu mężczyzn, a jeśli ktoś zdecyduje się opuścić stowarzyszenie, będzie z tego powodu wykluczany albo rodzina się go wyprze. Niesamowite jest to, że Ciało Kierownicze tak desperacko próbuje podkreślać swój autorytet że jest gotowe zmienić znaczenie wersetu z Biblii. Bardzo ciekawe jest przyjrzenie się organizacji z I wieku. Umożliwia to 15 rozdział Dziejów Apostolskich. Zajrzyjmy. Werset pierwszy wskazuje, że wśród członków zboru pojawiła się pewna kwestia sporna. [ta kwestia sporna dotyczyła tego, czy chrześcijanie mają się obrzezywać. Za chwilę powiemy więcej na temat tego jak się pojawiła] W wersecie drugim powiedziano: Ale gdy już powstał niemały zatarg i spór między nimi a Pawłem i Barnabasem, wyznaczono Pawła i Barnabasa oraz kilku innych spośród nich, żeby w sprawie tego sporu udali się do apostołów i starszych w Jerozolimie. Wygląda to na postanowienie organizacyjne. Jeśli chodzi o Dzieje, rozdziały 15 i 16 opisujące apostołów i starszych debatujących o obrzezaniu oraz o Pawle i Barnabasie, to jest to wyjątkowo ciekawa historia, warta tego, by ją dogłębnie zbadać. W tym momencie warto podkreślić jedną, bardzo ważną rzecz: Tony BARDZO mocno potrzebuje, by Biblia wspierała jego ideę organizacji. Dlaczego? Bo jest jednym z 7 liderów organizacji. I nie chodzi tu o jakąś

2 organizację. Nie mówimy jedynie o organizowaniu zebrań, spotkań czy kongresów. Mówimy o grupie osób twierdzących, że przemawiają w imieniu Boga i mają prawo zarządzania życiem ludzi. Tony Morris chce, by ludzie oglądający ten film byli przekonani, że Bóg zamierzył, że będzie na ziemi organizacja i w związku z tym jego autorytet jest prawdziwy i rzeczywisty. Jeśli Bóg naprawę by potrzebował organizację, która by interpretowała jego zamierzenia, to czyż w opisach zorganizowania z czasów Mojżesza, królów czy proroków nie mówiono by o tym, że osobistą więź z Bogiem można mieć jedynie za pośrednictwem organizacji? Jeśli Bóg chce, by jego naśladowcy myśleli takimi kategoriami, dlaczego wprost o tym nie powiedział w Biblii? Dlaczego Jezus nie powiedział czegoś w stylu nie możecie być moimi naśladowcami, jeśli nie robicie tego w sposób zorganizowany? Dlaczego o niczym takim nie mówił? Co się okazało po gruntownym omówieniu tej kwestii dzięki pomocy ducha Bożego? Wersety 22 i 23 podają: Wtedy apostołowie i starsi wraz z całym zborem uznali za słuszne, by razem z Pawłem i Barnabasem wysłać do Antiochii wybranych spośród siebie mężów: Judasa zwanego Barsabbasem i Sylasa mężów przodujących wśród braci; i swą ręką napisali [list]. W wersetach od 23 do 29 znajdujemy treść tego listu, który przekazano do Antiochii i innych zborów. [Zauważcie, że Morris stara się zasugerować, że Paweł i Barnabas zostali wysłani do Antiochii przez apostołów i starszych z Jerozolimy. To istotny szczegół, który za chwilę omówimy] A werset 41 podaje, że Paweł wraz z Sylasem przechodził przez Syrię i Cylicję, umacniając zbory. [Kto wysłał Pawła i Sylasa by umacniać zbory? Na to pytanie także odpowiemy później] Werset piąty rozdziału 16 mówi: Toteż zbory rzeczywiście utwierdzały się w wierze i dzień w dzień wzrastały liczebnie. A zatem chrześcijanie nie przebywali osobno w domu twierdząc, że wystarczy osobista więź z Bogiem. Dzieło było zorganizowane, a zbory powiększały się dzień w dzień. Akurat wzrost liczby członków zboru nie ma nic wspólnego z tym, czy chrześcijanie jedynie siedzieli w domach, jak imputuje Morris, czy też, co wydaje się oczywiste, istniał jakiś poziom zorganizowania. Pytanie jednak brzmi: czy pierwsi chrześcijanie byli zarządzani przez centralną radę, pokrewną dzisiejszemu Ciału Kierowniczemu Świadków Jehowy, czy też Pisma mówią, że byli kierowani przez Boga i Jezusa za pomocą ducha świętego? Jeśli to pierwsze jest prawdą, to Tony Morris może twierdzić, że autorytet Ciała Kierowniczego jest wzorowany na przykładzie z I wieku. Ale jeśli pierwsi chrześcijanie otrzymywali wskazówki wprost od Jezusa, bez pośrednictwa jakiejś rady, to Tony Morris i jego koledzy mają problem. Dlaczego? Gdyż po pierwsze nie potrafiliby podać historycznego przykładu, który mógłby sankcjonować ich władzę, a po drugie okazałoby się, że nie postępują zgodnie ze wzorem z I wieku. Skupmy naszą uwagę na wersetach na które powołuje się Tony. Właśnie nam zasugerowano, że istnieje kwestia sporna, która pozornie pojawiła się sama i która wpływa na zbór w Antiochii. Sugeruje się nam też, że zbór w Antiochii nie chce podejmować decyzji samodzielnie i ceduje ją na apostołów i starszych w Jerozolimie, wysyłając tam Pawła i Barnabę po wskazówki. Aby to rozwikłać, omówimy kolejno 5 pytań: 1. Gdzie narodził się problem dotyczący obrzezania? 2. Dlaczego Paweł i Barnaba wybrali się do Jerozolimy?

3 3. Czy apostołowie i starsi obradowali sami, czy z pomocą Pawła i Barnaby? 4. Czy Paweł i Barnaba zostali wysłani w podróż misjonarską przez apostołów i starszych w Jerozolimie? 5. Czy Strażnica zawsze nauczała, że Bóg naucza swój lud za pośrednictwem centralnego Ciała Kierowniczego? Gdzie narodził się problem dotyczący obrzezania? Jeśli przeczytamy rozdziały poprzedzające Dzieje 15, poznamy kontekst chronologiczny. Pod koniec 14 rozdziału czytamy, że Paweł i Barnaba właśnie wrócili ze swojej pierwszej podróży misjonarskiej. Rozdział 13 mówi o tym, że w podróż zostali wysłani przez starszych zboru w Antiochii, a ci zostali pokierowani bo to zrobić przez Ducha Świętego Dzieje 13:2 Gdy oni publicznie usługiwali Jehowie i pościli, duch święty rzekł: Oddzielcie dla mnie spośród wszystkich Barnabasa i Saula do dzieła, do którego ich powołałem Ten werset pokazuje jak wyglądała rzeczywistość w I wieku naszej ery. Wrócimy do tego jeszcze. Zanim jeszcze Paweł i Barnaba powrócili do zboru, zaczęły narastać pewne kontrowersje. Czego dotyczyły i gdzie się pojawiły? Dzieje 15:1 A z Judei przybyli pewni ludzie i zaczęli nauczać braci: Jeśli nie dacie się obrzezać według zwyczaju Mojżeszowego, to nie będziecie mogli dostąpić wybawienia Pewni mężczyźni z Judei, dzielnicy, w której leżała Jerozolima, poszli na północ, do Antiochii w Syrii i ogłaszali, że każdy mężczyzna będący chrześcijaninem musi poddać się obrzezaniu. A to prowadzi do drugiego pytania: Dlaczego Paweł i Barnaba wybrali się do Jerozolimy? Cóż, logicznie rzecz biorąc, skoro kontrowersje narodziły się w Judei, a mężczyźni opowiadający o potrzebie obrzezania, dla dodania powagi swoim słowom zapewne mówili o swoim pochodzeniu z Jerozolimy lub okolic, to w Jerozolimie należało te kontrowersje rozstrzygnąć. I o tym mówi Dzieje 15:2: Ale gdy już powstał niemały zatarg i spór między nimi a Pawłem i Barnabasem, wyznaczono Pawła i Barnabasa oraz kilku innych spośród nich, żeby w sprawie tego sporu udali się do apostołów i starszych w Jerozolimie Paweł i Barnaba nie udali się do Jerozolimy po to by zasięgnąć rady czy wskazówek od apostołów i starszych. Oni się tam udali, gdyż wszystko wskazuje na to, że to apostołowie i starsi byli źródłem tego problemu! Staje się to jasne gdy przeczytamy wersety 4 i 5: Kiedy przybyli do Jerozolimy, zostali życzliwie przyjęci przez zbór oraz apostołów i starszych i szczegółowo opowiedzieli o wielu rzeczach, których przez nich dokonał Bóg. Lecz niektórzy z tych, co należeli do sekty faryzeuszy, a uwierzyli, powstali z miejsc i rzekli: Koniecznie trzeba ich obrzezać i przykazać im, by przestrzegali Prawa Mojżeszowego

4 Zgodnie z logiką WTSu apostołowie i starsi w Jerozolimie byli odpowiednikiem dzisiejszego Ciała Kierowniczego. Ich publikacje wielokrotnie próbują wmówić, że werset ten jest podstawą powołania dzisiejszego CK, bo przecież Biblia nigdzie indziej nie mówi o Ciele Kierowniczym. Posunęli się do tego, że w streszczeniu Księgi Dziejów Apostolskich w zrewidowanym Przekładzie Nowego Świata, w podsumowaniu tych wydarzeń wstawiono frazę Ciało Kierownicze! My jednak widzimy, że niektóre z osób nazywanych członkami Ciała Kierowniczego, a formalnie należących do sekty faryzeuszy, nalegali, by obrzezanie było obowiązkowe dla Chrześcijan. To właśnie ci ludzie i ich współpracownicy wywołali problem w Antiochii uznając, że ich wyjaśnienia i nauki są jedynymi poprawnymi. Nie konsultowali się przy tym z swoimi braćmi ani nie szukali konsensusu. Warto zwrócić uwagę, że nie mówili oni być może należy lub bracia, chcielibyśmy żebyście pomogli nam wyjaśnić nasze oficjalne stanowisko w kwestii obrzezania. Nie, oni po prostu wstali i powiedzieli koniecznie trzeba ich obrzezać. Sposób mówienia nie wskazuje na chęć zawarcia kompromisu czy szukania wspólnej płaszczyzny i porozumienia. Raczej wskazuje na kogoś, kto chce wywołać burzę, ukazując swoje poglądy jako święte i nienaruszalne. Jak zatem apostołowie i starsi zajęli się problemem, który początkowo był jedynie wewnętrznym sporem ale stał się znany na zewnątrz? Pamiętajmy, wg WTSu apostołowie i starsi w Jeruzalem to Ciało Kierownicze, zatem gdy dowiedziano się o problemie, to Ciało Kierownicze i tylko oni, bez udziału innych osób, powinni rozwiązać ten problem doktrynalny. Paweł i Barnaba powinni być poproszeni by na zewnątrz poczekali na decyzję Ciała Kierowniczego. Pamiętajmy, że Paweł, choć był apostołem dla narodów, to nie był jednym z dwunastu i nie można o było nazwać Apostołem czy starszym z Jerozolimy, bo przecież mieszkał w Antiochii, a nie w Jeruzalem. To prowadzi nas do trzeciego pytania: Czy apostołowie i starsi obradowali sami, czy z pomocą Pawła i Barnaby? Przeczytajmy wersety 6 do 12 Toteż apostołowie i starsi zebrali się, aby rozpatrzyć tę sprawę. A gdy doszło do wielkiego sporu, wstał Piotr i rzekł do nich: Mężowie, bracia, dobrze wiecie, że już w dawnych dniach Bóg dokonał pośród was wyboru, aby przez moje usta ludzie z narodów usłyszeli słowo dobrej nowiny i uwierzyli; a Bóg, który zna serce, złożył świadectwo, dając im ducha świętego, tak jak i nam. I nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, lecz wiarą oczyścił ich serca. Dlaczego więc teraz wystawiacie Boga na próbę, nakładając na kark uczniów jarzmo, którego ani nasi praojcowie, ani my nie potrafiliśmy unieść? My zaś ufamy, że dostąpimy wybawienia dzięki niezasłużonej życzliwości Pana Jezusa, tak samo jak i oni. Wtedy całe to mnóstwo umilkło i zaczęło słuchać, jak Barnabas i Paweł opowiadali o wielu znakach i proroczych cudach, których Bóg przez nich dokonał wśród narodów. Zatem Paweł i Barnaba nie czekali na zewnątrz na decyzję Ciała Kierowniczego. Byli w środku, uczestniczyli w dyskusji i wyjaśniali jak dobra nowina rozchodzi się wśród ludzi z narodów; ludzi, którzy nie byli obrzezani. Ciężko tu odnaleźć informację o Ciele Kierowniczym grupie konkretnych, wybranych mężczyzn, mających za zadanie wyjaśniać takie sprawy. Widzimy raczej wolną dyskusję. Paweł i Barnaba nie udali się do Jeruzalem by otrzymać konkretną decyzję. Poszli tam by uczestniczyć w jej podjęciu. Zobaczmy co powiedziano w liście o podjętej decyzji (Dzieje 15:23-27)

5 Apostołowie i starsi, bracia, do tych braci w Antiochii i Syrii, i Cylicji, którzy są z narodów: Pozdrowienia! Ponieważ usłyszeliśmy, że niektórzy spośród nas zaniepokoili was swymi mowami, próbując zasiać zamęt w waszych duszach, chociaż nie daliśmy im żadnych poleceń, doszliśmy do pełnej jednomyślności i uznaliśmy za słuszne, by posłać do was wybranych mężów wraz z naszymi umiłowanymi Barnabasem i Pawłem ludźmi, którzy wydali swe dusze za imię naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Wysyłamy więc Judasa i Sylasa, żeby o tym samym donieśli również w słowach. Należy zauważyć dwie istotne sprawy: Po pierwsze, zapewne pamiętacie, że Tony Morris ani słowem nie wspomniał o fakcie, że ten list od apostołów i starszych rozpoczyna się czymś w rodzaju przeprosin za to, że mężczyźni, którzy rozsiewali kontrowersyjne opinie o obrzezaniu byli spośród nas, czyli byli spośród apostołów i starszych. Gdybyśmy mieli przyjąć WTSową wersję Ciała Kierowniczego, to musielibyśmy przyjąć też że pierwszym działaniem Ciała Kierowniczego opisanym w Biblii było wywołanie kwestii spornej i problemów wśród chrześcijan w Antiochii! Po drugie, w wersji przedstawionej przez Tony ego Morrisa wmawia się nam, że Paweł i Barnaba zostali wysłani do Antiochii przez apostołów i starszych by dostarczyli to rozstrzygnięcie. Ale przecież nie o to chodziło. Paweł i Barnaba i tak musieli wrócić do Antiochii, bo przecież tam mieszkali. Nie mogli jednak ot tak po prostu powiedzieć zborowi w Antiochii słuchajcie, byliśmy w Jerozolimie, rozmawialiśmy o problemie i wszyscy się z nami zgodzili, że obrzezanie nie jest już konieczne. Takie stwierdzenie nie miałoby odpowiednich podstaw; wyglądałoby że Paweł mówi to co jemu pasuje, albo po prostu zmyśla. Zamiast tego Juda i Sylas, którzy najwidoczniej byli wiodącymi osobami wśród apostołów i starszych zostali posłani razem z Pawłem i Barnabasem by potwierdzali wspólną decyzję. To Juda i Sylas wzięli na swoje barki ciężar uporządkowania bałaganu, jaki wywołali ich przyjaciele z Jeruzalem. To prowadzi nas do pytania numer 4: Czy Paweł i Barnaba zostali wysłani w podróż misjonarską przez apostołów i starszych w Jerozolimie? Dzieje rozdział 15 nic o tym nie mówią. Jednak początkowe wersety rozdziału 16, o których Morris jedynie wspomina, mogą wywołać takie wrażenie. W wersecie 4 czytamy: A gdy podróżowali przez miasta, przekazywali miejscowym do przestrzegania postanowienia powzięte przez apostołów i starszych, którzy byli w Jerozolimie Na pierwszy rzut oka ten werset mówi o tym, że Paweł i jego współpracownik byli teraz w podróży jako wysłannicy apostołów i starszych, dostarczający ich postanowienia. Ale o kim mówi ten werset i kto podjął decyzję że Paweł będzie wysłany do kolejnych miast? Mówią o tym fragmenty z Dziejów 15:36 do 16:5. Cytuję w skrócie: A po kilku dniach rzekł Paweł do Barnabasa: Przede wszystkim wróćmy i w każdym z miast, w których ogłaszaliśmy słowo Jehowy, odwiedźmy braci, aby zobaczyć, jak się mają ( ) Paweł zaś wybrał Sylasa i odszedł, powierzony przez braci niezasłużonej życzliwości Jehowy ( ) Przybył więc do Derbe oraz do Listry. A oto był tam pewien uczeń imieniem Tymoteusz, syn wierzącej niewiasty, Żydówki, i ojca Greka; ( ) Paweł wyraził pragnienie, żeby z nim wyruszył, i wziąwszy go, obrzezał. Streszczenie tej historii: zaraz po skandalu z obrzezaniem, Paweł i Barnaba sami zdecydowali że wyruszą w kolejną podróż misjonarską. Ostatecznie jednak się rozdzielili a Paweł na towarzysza podróży wybrał Sylasa mężczyznę z Jeruzalem, o którym już mówiliśmy.

6 Jeśli patrzeć na werset 40 przez pryzmat nauczania WTSowego Ciała Kierowniczego, ten fragment nie ma sensu. Paweł wybiera Sylasa, wiodącego członka ciała kierowniczego z Jerozolimy, by udał się z nim w podróż misyjną. Udaje się w podróż z błogosławieństwem NIE Sylasa czy innego członka Ciała Kierowniczego z Jeruzalem, ale zboru w Antiochii! Paweł i Sylas wyruszają w podróż, jednak wkrótce poznają Tymoteusza, który wg Pawła perfekcyjnie nadaje się do tego, by razem z nim podróżować. Cóż prawie perfekcyjnie, bo Paweł podejmuje decyzję by obrzezać Tymoteusza, pomimo tego, że cała sprawa z obrzezaniem wydaje się być już załatwiona. Gdy to już się stało to właśnie Tymoteusz był współpracownikiem Pawła i to oni dwaj podróżowali przez miasta i przekazywali miejscowym do przestrzegania postanowienia powzięte przez apostołów i starszych (Dzieje 16:5) W tym momencie warto zaznaczyć, że apostołowie i starsi nie prosili Pawła o nic takiego. Nie ma też żadnej wzmianki by to oni wysłali Pawła i Tymoteusza, Pawła i Barnabę, czy kogokolwiek innego w tej sprawie czy też w jakąkolwiek podróż misjonarską. Paweł i Tymoteusz wyruszyli na własną rękę i z własnej woli, i jak już czytaliśmy w rozdziale 13, bez ubiegania się o pozwolenie ze strony jakiegokolwiek centralnego ciała zarządzającego z Jeruzalem. A gdy Paweł opowiadał o podjętej decyzji, to w rzeczywistości opowiadał o decyzji, w podjęcie której był osobiście zaangażowany. Praktycznie mógł mówić oto co ja oraz apostołowie i starsi w Jerozolimie zdecydowaliśmy w tej kwestii. Oczywiście trzeba powiedzieć, że dwunastu w Jeruzalem było osobiście wybranych przez Jezusa wszyscy, z wyjątkiem następcy Judasza Iskariota. Dlatego Paweł i inni do pewnego stopnia liczyli się z ich opinią. Ale utrzymywanie że wydarzenia opisane w 15 rozdziale Dziejów dowodzą, że Dwunastu Apostołów razem z grupą innych starszych tworzyli ciało kierownicze podejmującym decyzje odnośnie życia i służby pierwszych chrześcijan to nadużycie. Gdy już rzuciliśmy nieco światła na fragmenty, które wg Tony ego Morrisa są dowodami na jego i jego kolegów władzę, skupmy naszą uwagę na ostatnim pytaniu: Czy Strażnica zawsze nauczała, że Bóg naucza swój lud za pośrednictwem centralnego Ciała Kierowniczego? Jeśli jesteś Świadkiem Jehowy, możesz być zaskoczony, ale NIE. Nie zawsze tak nauczano. W roku 1975 nie było jednomyślności w tej kwestii. Gdy Prezes Nathan Knorr oraz Wiceprezes Fred Franz dowiedzieli się o planach wprowadzenia postanowienia o Ciele Kierowniczym, co oznaczałoby, że prezes, wiceprezes oraz całe Towarzystwo Strażnica będzie podporządkowane Ciału Kierowniczemu a nie odwrotnie, zareagowali dość gwałtownie. Szczególnie Franz był przerażony tym, co uznał za zdradę sposobu zarządzania sprawami od czasów Russella. Podczas uroczystości zakończenia 59 klasy Szkoły Gilead wygłosił przemówienie, które można nazwać najbardziej odstępczym przemówieniem w historii Świadków Jehowy. W tym przemówieniu bardzo mocno argumentował przeciw idei organizacji i ciału kierowniczemu zastępującemu jednoosobowy zarząd. Franz mówił mniej więcej o tym samym co my powyżej o autonomii Pawła i Barnaby w kwestii podejmowania decyzji. Oto fragment jego przemówienia, które jest dostępne w serwisie youtube:

7 Przeanalizowaliśmy przykład tych dwóch najbardziej znamienitych misjonarzy opisanych w Biblii i dochodzimy do wniosku, że byli wysyłani przez Pana Jezusa Chrystusa, Głowę Zboru. Jest to fakt jaki Strażnica podtrzymuje i akceptuje od czasu gdy powstało Towarzystwo. Widzimy więc, że Pan Jezus Chrystus jest Głową Kościoła i ma prawo działać bezpośrednio, bez pośrednictwa jakiejś organizacji, niezależnie jaka ona by była. On jest Głową Kościoła. W dalszej części swoje przemówienia, by dowieść, że rządzić ma Prezes korporacji pensylwańskiej a nie jakieś ciało kierownicze, Franz wypowiedział poniższe słowa. Zwróćcie słowa na całkowity brak wzmianek o Ciele Kierowniczym: A teraz, przyjaciele, zwróćcie uwagę, że Bóg posłużył się zborem w Antiochii by wysłać dwóch najwspanialszych misjonarzy pierwszego wieku, Pawła i Barnabasa. Dziś Bóg posługuje się Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania we współpracy z korporacją nowojorską by wysyłać misjonarzy i zamierzamy trzymać się tej ścieżki. Jest to bardzo dobre. Zobaczmy jak dzisiejsze treści różnią się od tego co mówił Franz: Bardzo podobnie jest obecnie w organizacji Jehowy. Organizacja Świadków Jehowy jest wzorowana na podanym w Biblii przykładzie chrześcijan z I wieku. Tony Morris bardzo potrzebuje by Świadkowie to kupili, bo to podstawa władzy Ciała Kierowniczego. Niech was nikt nie oszuka chodzi o ich reputację i władzę, a nie o organizację jako taką. Jeśli pierwsi chrześcijanie byli zarządzani nie tylko organizowani przez grupę ludzi, która mówiła im co mają robić, mówić a nawet myśleć, to podobnie powinno być dziś. Omówione powyżej dowody wskazują jednak że tak nie jest, Biblia nie mówi nic o Ciele Kierowniczym a każdy chrześcijanin polegający na Biblii powinien mieć osobistą więź z Bogiem.