IRENA KWIATKOWSKA. Dorobek artystyczny

HTML
DOWNLOAD

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "IRENA KWIATKOWSKA. Dorobek artystyczny"

Agnieszka Wawrzyniak
8 lat temu
Przeglądów:

1 IRENA KWIATKOWSKA Dorobek artystyczny Irena Kwiatkowska w przyszłym roku skończyłaby 100 lat. Nie lubiła mówić o przeszłości, nie chciała opowiadać dziennikarzom anegdot, spoglądać za siebie. Do Skolimowa, do Domu Aktora, nie zabrała ze sobą pamiątek. A przecież wspomnień i związanych z nimi rzeczy miała całe mnóstwo. Newsweek.pl

2 Urodziła się w 17 września 1912 Warszawie. Miała troje rodzeństwa. Ojciec był zecerem, wielkim miłośnikiem książek, który czasem zapominał, że zamiast kupić kolejnego białego kruka do kolekcji, może lepiej byłoby wydać pieniądze na ubrania dla dzieci. Matka Ireny Kwiatkowskiej skupiała się na domu i wychowaniu dwóch córek i dwóch synów. Z czworga dzieci państwa Kwiatkowskich tylko Irenie marzyła się artystyczna przyszłość. Po ukończeniu IX LO im. Klementyny Hoffmanowej i dostała się na Wydział Aktorski Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej. W wywiadzie dla Gazety Wyborczej Irena Kwiatkowska wspomina, jak na koniec studiów w 1935 roku Aleksander Zelwerowicz powiedział jej "Warunków pani nie ma, trzeba dużo pracować". Te słowa wzięła sobie do serca. Debiutowała w kabarecie Cyrulik Warszawski, grała w teatrach Powszechnym w Warszawie, a także w Nowym w Poznaniu i Polskim w Katowicach. Zanim wybuchła wojna, Irena Kwiatkowska zdążyła wystąpić na teatralnych deskach w około 20 różnych wcieleniach i zebrać pochlebne recenzje. W czasie niemieckiej okupacji wstąpiła do Armii Krajowej, w Powstaniu Warszawskim była łączniczką. Nawet podczas wojny grywała w teatrzykach, a po 1945 wróciła na scenę i pełną parą zaczęła karierę, która zapewniła jej miejsce w sercach widzów. Jedno z pierwszych powojennych wcieleń Kwiatkowskiej to Hermenegilda Kociubińska, stworzona przez Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego i odgrywana przez Kwiatkowską w krakowskim kabarecie Siedem Kotów. Ta rola towarzyszyła jej przez lata, do końca występów na scenie. Po wojnie grała głównie w Warszawie, gdzie też wyszła za mąż za Bolesława Kielskiego, spikera i lektora Polskiego Radia. Żeby wymienić wszystkie role Ireny Kwiatkowskiej, trzeba by zapełnić kilka stron. Grała w najsłynniejszych polskich kabaretach tamtych czasów Kabarecie Dudek i Kabarecie Starszych Panów. Ma na koncie ponad 100 ról teatralnych i niezapomniane kreacje filmowe, a wśród nich rolę Kobiety Pracującej w serialu Czterdziestolatek. Irena Kwiatkowska jako Kobieta Pracująca występowała tam w 21 zawodowych wcieleniach od roznosicielki mleka przez kominiarza, stewardessę, ochotniczka w Ochotniczym Komitecie Opieki nad Żonami Rezerwistów do naganiacza na polowaniu. I zawsze powtarzała:...bo ja jestem kobieta pracująca żadnej pracy się nie boję. W jej filmografii są też role w filmach Lata dwudzieste lata trzydzieste, Rozmowy kontrolowane, Zmiennicy i wielu, wielu innych.

3 Irena Kwiatkowska jeszcze w 2009 roku pojawiała się w jednym z odcinków serialu Niania. Już wtedy mieszkała w Skolimowie. Została sama, kiedy w 1993 roku, zmarł jej mąż. Nie mieli dzieci, bo jak przyznała a, skupiła się w życiu na karierze. Po śmierci męża zaczęła się częściej modlić, słuchała Radia Maryja. Mówiła, że takie są etapy w życiu człowieka wiara w dzieciństwie, odejście od niej w życiu dojrzały i powrót w trzecim etapie życia. Twierdziła, że przez wszystkie przeszła. Otwarcie na przykład przyznawała, że w pewnym momencie prowadziła hulaszczy tryb życia, rujnowała zdrowie, ale w końcu zmądrzała. Bo taka jest kolej rzeczy. Irena Kwiatkowska odeszła 3 marca 2010 roku. Filmografia x 2 = 4 jako paniusia przed lustrem; nie występuje w czołówce 1953 Sprawa do załatwienia jako pasażerka wagonu sypialnego 1958 Żołnierz królowej Madagaskaru jako Aniela Lemięcka, matka Sabinki 1959 Tysiąc talarów jako Eulalia, ciotka Kasi 1961 Drugi człowiek jako Gorzycka, sąsiadka Elżbiety 1962 I ty zostaniesz Indianinem jako redaktorka pisma "Kobieta Anioł" 1962 Klub kawalerów jako swatka Dziurdziulińska 1963 Zacne grzechy jako Firlejowa 1965 Wojna Domowa jako Zofia Jankowska, matka Pawła 1970 Dzięcioł jako sanitariuszka

4 latek (serial telewizyjny) jako Kobieta Pracująca: roznosicielka mleka, specjalistka od uszczelniania okien taśmą metalową, inkasentka elektrowni, ajentka PZU, sprzedająca cielęcinę, "domokrążne szycie spodni z materiałów powierzonych", sprzątaczka w Zakładzie Socjologii UW, listonoszka, ekspert na giełdzie samochodowej, hydraulik z administracji wymieniający uszczelki, kominiarz, sąsiadka, pomoc domowa z ogłoszenia, jednoosobowa "trójka społeczna" w sprawie obowiązku szkolnego, sprzedawca-rzeczoznawca w Desie, inspektor do walki z radio- i telepajęczarstwem, stewardessa, ochotniczka w Ochotniczym Komitecie Opieki nad Żonami Rezerwistów, operator koparki, naganiacz na polowaniu, ogrodnik w szpitalu 1976 Ożenek jako swatka Fiokła 1976 Motylem jestem, czyli romans 40-latka jako Kobieta Pracująca, nadinspektor schodów ruchomych na dworcu Warszawa Centralna 1978 Proszę słonia jako mama Pinia, właściciela słonia 1978 Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy jako bufetowa Makowska 1980 Tajemnica szyfru marabuta dubbing: Molesta Zgrzypik, ciotka Malwinki 1983 Lata dwudzieste... lata trzydzieste... jako pani Aniela 1986 Zmiennicy (serial telewizyjny) jako Maria Piórecka, matka Kasi 1988 Pan Kleks w kosmosie dubbing: głos "kuli informacyjnej" (nie występuje w czołówce) 1991 Rozmowy kontrolowane jako Lusia, ciotka Ochódzkiego 1993 Czterdziestolatek. 20 lat później jako Kobieta Pracująca: specjalistka od przekształceń własnościowych, automatyczna sekretarka w komendzie w Trójmieście, w pośredniaku w poszukiwaniu nowego zawodu, wróżka Graczykowie (serial telewizyjny) jako wróżka 2000 Når nettene blir lange (Kiedy noce robią się długie) 2002 Buła i spóła (serial telewizyjny) 2006 Kobieta pracująca jako ona sama 2008 Jeszcze nie wieczór jako ona sama 2009 Niania (serial telewizyjny) odc. 115 jako matka Hieronima

5 Nagrody i odznaczenia 1952 Dyplom Uznania Ministra Kultury i Sztuki 1953 Nagroda Państwowa II stopnia za działalność estradową "za wybitne osiągnięcia aktorskie w dziedzinie satyry, w szczególności w programach Teatru Satyryków i Teatru Syrena w Warszawie" 1954 Medal 10-lecia Polski Ludowej 1955 Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski 1965 Nagroda Przewodniczącego ds. Radia i Telewizji za wybitne osiągnięcia aktorskie w programach rozrywkowych telewizji 1967 Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego 1967 "Złota Maska", nagroda redakcji "Expressu Wieczornego" 1968 "Złota Maska", nagroda redakcji "Expressu Wieczornego" 1968 Laureatka plebiscytu na najpopularniejszą kobietę Warszawy 1969 "Złota Maska", nagroda redakcji "Expressu Wieczornego" 1970 Nagroda Artystyczna Miasta Warszawy 1971 "Złota Maska", nagroda redakcji "Expressu Wieczornego" 1971 Nagroda Artystyczna Miasta Warszawy 1973 "Złoty Mikrofon" za stworzenie postaci Plastusia i Pani Eufemii oraz za całokształt wybitnej twórczości aktorskiej w audycjach radiowych dla dzieci i dorosłych 1974 Medal 30-lecia Polski Ludowej 1976 Order Sztandaru Pracy II klasy 1987 Złota Odznaka Honorowa Towarzystwa Polonia 1993 "Wielki Splendor", nagroda Teatru Polskiego Radia za kreacje radiowe[8] 1994 Honorowa Odznaka Związku Niewidomych 1994 "Prometeusz", nagroda za wybitne osiągnięcia estradowe 1995 "Diamentowy Mikrofon" Nagroda Honorowa z okazji 70-lecia Polskiego Radia 1995 "Złoty Wawrzyn Grzymały", nagroda Bydgoskiego Towarzystwa Teatralnego dla najlepszych aktorów 1995 "Super Wiktor" 1995 "Warszawianka Roku 1995", tytuł w plebiscycie "Expressu Wieczornego" 1998 Order Uśmiechu

6 2000 Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski 2002 "Gwiazda Telewizji Polskiej", nagroda z okazji 50-lecia TVP za kreacje w Teatrze telewizji i kabarecie 2003 Nagroda za całokształt twórczości artystycznej na IV Festiwalu Dobrego Humoru w Trójmieście 2003 Odcisk dłoni na Promenadzie Gwiazd podczas VIII Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach 2005 Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis 2007 Wawrzyn Mistrza Mowy Polskiej 2008 "Aktorka komediowa stulecia" nagroda w plebiscycie "Złote Kaczki" miejsce w ankiecie Polityki na najważniejszych aktorów polskich XX w Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski

Podobne dokumenty

TADEUSZ GÓRNY NIE ŻYJE

Tadeusz Górny nie żyje zmarł w czwartek wieczorem, 28 lipca 2016 roku, po długiej i ciężkiej chorobie, po długiej walce. Odszedł Człowiek nieobojętny, pasjonat kultury i sztuki. Z wykształcenia muzyk,