(12) OPI S OCHRONN Y WZORU PRZEMYSŁOWEGO

Transkrypt

1 (12) OPI S OCHRONN Y WZORU PRZEMYSŁOWEGO (19) PL (11 ) Rp.2160 (21) Nume r zgłoszenia: (51) Klasyfikacja : (22) Data zgłoszenia: (54) Wazo n i salaterka (30) Pierwszeństwo : (PL) (73) Uprawnion y z rejestracj i wzoru przemysłowego : DECO-GLASS Sp. z o.o., Krosno, (PL) (45) O udzieleni u praw a z rejestracj i ogłoszono: WU P 05/2003 (72) Twórca(y) wzoru przemysłowego : Jankowski Wojciech, Krosno, (PL)

2 DECO GLASS Sp z o o. Krosno, Polska Twórca wzoru zdobniczego: Wojciech Jankowski Wazon i salaterka Prawo z rejestracji wzoru zdobniczego trw a od: r Pierwszeństwo: r. MTP Poznań - wystawa Domexpo Przedmiotem wzoru zdobniczego są wazon i salaterka szklana, przedstawione na rysunkach, fig. 1 do fig.4. Rysunki przedstawiają widoki boczne naczyń w perspektywie. Istotą wzoru zdobniczego jest kształt wazonu i salaterki. Wazon i salaterka mają w przekroju poprzecznym kształt połączonych z sobą łuków, z których dwa haki tworzą występ w kształcie dziobu skierowanego na zewnątrz naczynia. Wazon pokazany na fig. I ma przekrój poprzeczny w kształcie nerki, jednakowy na całej wysokości wazonu, przy czym wypukły łuk nerki stanowi dłuższą oś wazonu a, położony po drugiej stronie tej osi, łuk wklęsły nerki przechodzi w dziób utworzony przez odchylenie tego łuku na zewnątrz, tak że odległości wierzchołka tego dzioba od obu końców dłuższej osi przekroju mają się do siebie jak 1:2. Wazon pokazany na fig.2 jest w przekroju poprzecznym figurą dającą się wpisać w trójkąt, złożoną z wypukłego łuku, stanowiącego dłuższy bok wazonu i którego jeden koniec jest połączony z dłuższą linią prostą skierowaną do tego łuku pod kątem ostrym, zaś drugi koniec łuku jest połączony z krótszą linią prostą skierowaną do łuku pod kątem ostrym w kierunku tej pierwszej, dłuższej linii prostej, przy czym ta krótsza linia prosta na swym drugim końcu przechodzi w ostro odgięty na zewnątrz łuk łącząc się z dłuższą linią prostą w kształt ostrego dzioba. Przekrój o opisanym powyżej kształcie powiększa się równomiernym łukiem od obrzeża do środka wysokości wazonu a następnie pomniejsza się równomiernym łukiem w stronę dna, tak że nad samym dnem wazonu ostre krawędzie figury przechodzą w eliptyczne dno wazonu a ostry nos stopniowo się zmniejsza zanikając przy dnie wazonu.

3 Salaterka pokazana na fig.3, jest w przekroju poprzecznym elipsą, której jeden z dłuższych łuków wygina się na zewnątrz naczynia tworząc dziób wystający poza zarys elipsy i ten przekrój poprzeczny ma jednakową wielkość na całej wysokości salaterki. Wazon pokazany na fig.4 jest w przekroju poprzecznym podłużną figurą złożoną z sześciu łuków, ułożonych parami po obu stronach dłuższej osi tej figury w taki sposób, że para najdłuższych, wypukłych łuków o takim samym promieniu krzywizny łączy się jednym końcem tworząc ostre naroże wazonu a drugie końce łuków łączą się po obu stronach osi z następną parą mniejszych, wypukłych łuków o różnych promieniach krzywizny, a drugie końce tej drugiej pary łuków łączą się z ostatnią parą wypukłych łuków o najmniejszym promieniu krzywizny różnym dla obu łuków, tak że ta ostatnia para łuków na połączeniu swych drugich końców tworzy drugie, ostre naroże wazonu w kształcie dzioba. Ten przekrój poprzeczny ma jednakową wielkość na całej wysokości wazonu. Zastrzeżenia ochronn e 1. Wazon i salaterka szklana znamienne tym, że mają w przekroju poprzecznym kształt połączonych z sobą łuków, z których dwa łuki tworzą występ w kształcie dziobu skierowanego na zewnątrz naczynia, jak pokazano na załączonych rysunkach, fig. I do fig Wazon według zastrzeżenia 1, znamienny tym, ze ma przekrój poprzeczny w kształcie nerki, jednakowy na całej wysokości wazonu, przy czym wypukły łuk nerki stanowi dłuższą oś wazonu a położony po drugiej stronie tej osi łuk wklęsły nerki przechodzi w dziób utworzony przez odchylenie tego łuku na zewnątrz, tak że odległości wierzchołka tego dzioba od obu końców dłuższej osi przekroju mają się do siebie jak 1:2, jak pokazano na załączonym rysunku, fig Wazon według zastrzeżenia 1, znamienny tym, że jest w przekroju poprzecznym figurą dającą się wpisać w trójkąt, złożoną z wypukłego łuku, stanowiącego dłuższy bok wazonu i którego jeden koniec jest połączony z dłuzszą linią prostą skierowaną do tego łuku pod kątem ostrym, zaś drugi koniec łuku jest połączony z krótszą linią prostą skierowaną do łuku pod kątem ostrym w kierunku tej pierwszej, dłuższej linii prostej, przy czym ta krótsza linia prosta na swym drugim końcu przechodzi w ostro odgięty na zewnątrz łuk łącząc się z dłuższą linią prostą w kształt ostrego dzioba, a przekrój o opisanym powyżej kształcie powiększa się równomiernym łukiem od obrzeża do środka wysokości wazonu a następnie pomniejsza się równomiernym łukiem w stronę dna, tak że nad samym dnem wazonu ostre krawędzie figury przechodzą w eliptyczne dno wazonu

4 a ostry nos stopniowo się zmniejsza zanikając przy dnie wazonu, jak pokazano na załączonym rysunku, fig Salaterka według zastrzezenia 1, znamienna tym, ze jest w przekroju poprzecznym elipsą, której jeden z dłuższych łuków wygina się na zewnątrz naczynia tworząc dziób wystający poza zarys elipsy i ten przekrój poprzeczny ma jednakową wielkość na całej wysokości salaterki, jak pokazano na załączonym rysunku, fig Wazon według zastrzeżenia 1, znamienny tym, że jest w przekroju poprzecznym podłużną figurą złożoną z sześciu łuków, ułożonych parami po obu stronach dłuższej osi tej figury w taki sposób, że para najdłuższych, wypukłych łuków o takich samych promieniach krzywizny łączy się jednym końcem tworząc ostre naroże wazonu a drugie końce łuków łączą się po obu stronach osi z następną parą mniejszych, wypukłych łuków o różnych promieniach krzywizny, a drugie końce tej drugiej pary łuków łączą się z ostatnią parą wypukłych łuków o najmniejszym promieniu krzywizny różnym dla obu łuków, tak że ta ostatnia para łuków na połączeniu swych drugich końców tworzy drugie, ostre naroże wazonu w kształcie dzioba, a ten przekrój poprzeczny ma jednakową wielkość na całej wysokości wazonu, jak pokazano na załączonym rysunku, fig.4. PEŁNOMOCNIK:

5 FIG.1 FIG.2 FIG.3

6 FIG.4