MSZA Inauguracyjna Działalność kolegium św. Benedykta

Transkrypt

1 MSZA Inauguracyjna Działalność kolegium św. Benedykta 1 września 2014

2

3 3 Msza katechumenów Ksiądz wraz z asystą, gdy dojdzie do ołtarza, odmawia modlitwy u stopni ołtarza: najpierw Psalm 42, a następnie spowiedź powszechną. W tym czasie schola śpiewa Antyfonę na wejście (Introit), lud klęczy. Kapłan przybliża się do ołtarza, okadza go i przechodzi na prawą stronę, gdzie cicho odczytuje zaśpiewane przez scholę słowa. Modlitwy u stopni ołtarza S. In nómine Patris, X et Fílii, et Spíritus Sancti. Introíbo ad altáre Dei. M. Ad Deum, qui lætíficat iuventútem meam. K. W imię Ojca X i Syna, i Ducha Świętego. Przystąpię do ołtarza Bożego. W. Do Boga, który jest weselem i radością moją. Psalm 42 S. Iúdica me, Deus, et discérne causam meam de gente non sancta: ab hómine iníquo et dolóso érue me. M. Quia tu es, Deus, fortitúdo mea: quare me repulísti, et quare tristis incédo, dum afflígit me inimícus? S. Emítte lucem tuam et veritátem tuam: ipsa me deduxérunt et adduxérunt in montem sanctum tuum, et in tabernácula tua. M. Et introíbo ad altáre Dei: ad Deum qui lætíficat iuventútem meam. S. Confitébor tibi in cíthara, Deus, Deus meus: quare tristis es anima mea, et quare contúrbas me? M. Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi: salutáre vultus mei, et Deus meus. S. Glória Patri... M. Sicut erat in princípio... S. Introíbo ad altáre Dei. M. Ad Deum qui lætíficat iuventútem meam. K. Wymierz mi, Boże, sprawiedliwość i broń sprawy mojej przeciw ludowi niezbożnemu, wybaw mnie od człowieka podstępnego i niegodziwego W. Ty bowiem, Boże, jesteś mocą moją, czemu mnie odrzuciłeś? Czemu chodzę smutny, nękany przez wroga? K. Ześlij swą światłość i wierność swoją: niech one mnie wiodą, niech mnie przywiodą na górę Twą świętą, do Twoich przybytków. W. I przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, który jest weselem i radością moją. K. I będę Cię chwalił na cytrze, Boże, Boże mój. Duszo ma, czemuś zgnębiona i czemu miotasz się we mnie? W. Ufaj Bogu, bo jeszcze wysławić Go będę, zbawienie mego oblicza i Boga mojego. K. Chwała Ojcu... W. Jak była na początku... K. Przystąpię do ołtarza Bożego. W. Do Boga, który jest weselem i radością moją

4 4 Spowiedź powszechna S. Adiutórium nostrum X in nómine Dómini. M. Qui fecit cælum et terram. K. Wspomożenie nasze X w imieniu Pana. W. Który stworzył niebo i ziemię. Kapłan pochyla się głęboko i sam odmawia spowiedź powszechną: S. Confíteor Deo... M. Misereátur tui omnípotens Deus, et dimissis peccátis tuis, perdúcat te ad vitam ætérnam. S. K. Spowiadam się... W. Niech się zmiłuje nad tobą wszechmogący Bóg, a odpuściwszy ci grzechy, doprowadzi cię do żywota wiecznego. K. Ministranci głęboko pochyleni odmawiają swoją spowiedź: M. Confíteor Deo omnipoténti, beátæ Maríæ semper Vírgini, beáto Michaéli Archángelo, beáto Ioánni Baptístæ, sanctis Apóstolis Petro et Páulo, ómnibus Sanctis, et tibi pater: quia peccávi nimis cogitatióne, verbo, et ópere: mea culpa, mea culpa, mea máxima culpa. Ideo precor beátam Maríam semper Virginem, beátum Michaélem Archángelum, beátum Ioánnem Baptístam, sanctos Apóstolos Petrum et Páulum, omnes Sanctos, et te, pater, oráre pro me ad Dóminum Deum nostrum. S. Misereátur vestri omnípotens Deus, et dimíssis peccátis vestris, perdúcat vos ad vitam æternam. M. S. Indulgéntiam, X absolutiónem, et remissiónem peccatórum nostrórum, tríbuat nobis omnípotens et miséricors Dóminus. M. S. Deus, tu convérsus vivificábis nos. M. Et plebs tua lætábitur in te. S. Osténde nobis Dómine, misericór- W. Spowiadam się Bogu wszechmogącemu, Najświętszej Maryi zawsze Dziewicy, świętemu Michałowi Archaniołowi, świętemu Janowi Chrzcicielowi, świętym Apostołom Piotrowi i Pawłowi, wszystkim Świętym i tobie, ojcze, że bardzo zgrzeszyłem myślą, mową i uczynkiem: moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina. Przeto błagam Najświętszą Maryję zawsze Dziewicę, świętego Michała Archanioła, świętego Jana Chrzciciela, świętych Apostołów Piotra i Pawła, wszystkich Świętych i ciebie, ojcze, o modlitwę za mnie, do Pana Boga naszego. K. Niech się zmiłuje nad wami wszechmogący Bóg, a odpuściwszy wam grzechy, doprowadzi was do żywota wiecznego. W. K. Przebaczenia, X odpuszczenia i darowania grzechów niech nam udzieli wszechmogący i miłosierny Pan. W. K. Zwróć się ku nam, Boże, i ożyw nas. W. A lud Twój rozraduje się w Tobie. K. Okaż nam, Panie, miłosierdzie

5 diam tuam. M. Et salutáre tuum da nobis. S. Dómine, exáudi oratiónem meam. M. Et clamor meus ad te véniat S. Dóminus vobíscum. M. Et cum spíritu tuo. S. Orémus. 5 Twoje. W. I daj nam Twoje zbawienie. K. Panie, wysłuchaj modlitwę moją. W. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie. K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. Módlmy się. Lud powstaje, a celebrans wstępując po stopniach ołtarza modli się cicho: S. Aufer a nobis, quǽsumus, Dómine, iniquitátes nostras: ut ad Sancta sanctórum puris mereámur méntibus introíre. Per Christum Dóminum nostrum. K. Zgładź nieprawości nasze, prosimy Cię, Panie, abyśmy z czystym sercem mogli przystąpić do tajemnic najświętszych. Przez Chrystusa Pana naszego. Gdy dojdzie do ołtarza cicho mówi i całuje ołtarz oddając cześć relikwiom: S. Orámus te, Dómine, per mérita Sanctórum tuórum, quorum relíquiæ hic sunt, et ómnium Sanctórum: ut indúlgere dignéris ómnia peccáta mea. K. Prosimy Cię, Panie, przez zasługi Świętych Twoich, których relikwie tutaj się znajdują, oraz wszystkich Świętych, abyś mi raczył odpuścić wszystkie grzechy moje. Dilexísti iustítiam, et odísti iniquitátem proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo lætítiae præ consórtibus tuis. Ps. Eructávit cor meum verbum bonum: dico ego ópera mea Regi. V. Glória Patri... Dilexísti... Antyfona na wejście Miłujesz sprawiedliwość, a nienawidzisz nieprawości, dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił cię olejkiem wesela obficiej niż twe towarzyszki. Ps. Z mego serca płynie piękne słowo; pieśń moją śpiewam dla Króla. V. Chwała Ojcu... Miłujesz... Wstajemy i śpiewamy ze scholą Kyrie. Jeśli śpiew trwałby długo, to kapłan wraz z asystą usiądzie na swoim miejscu. Lud stoi, trwając w śpiewie. Kyrie eleison (ter) Christe eleison (ter) Kyrie eleison (ter) Panie, zmiłuj się (trzykrotnie) Christe eleison (trzykrotnie) Kyrie eleison (trzykrotnie)

6 6 Kapłan udaje się na środek ołtarza i, wznosząc dłonie ku niebu, intonuje hymn Gloria (Chwała na wysokości Bogu). Stoimy i śpiewamy. Celebrans z asystą, gdy odczyta słowa hymnu, zajmuje swoje miejsce. Na końcu hymnu wykonujemy znak krzyża. S. Glória in excélsis Deo M. Et in terra pax homínibus bonæ voluntátis. Laudámus te. Benedícimus te. Adorámus te. Glorificámus te. Grátias ágimus tibi propter magnam glóriam tuam. Dómine Deus, Rex cœléstis, Deus Pater omnípotens. Dómine Fili unigénite, Iesu Christe. Dómine Deus, Agnus Dei, Fílius Patris. Qui tollis peccáta mundi, miserére nobis. Qui tollis peccáta mundi, súscipe deprecatiónem nostram. Qui sedes ad déxteram Patris, miserére nobis. Quóniam tu solus Sanctus. Tu solus Dóminus. Tu solus Altíssimus, Iesu Christe. Cum Sancto Spíritu in glória Dei Patris. K. Chwała na wysokości Bogu. W. A na ziemi pokój ludziom dobrej woli. Chwalimy Cię. Błogosławimy Cię. Wielbimy Cię. Wysławiamy Cię. Dzięki Ci składamy, bo wielka jest chwała Twoja. Panie Boże, Królu Niebios, Boże, Ojcze wszechmogący. Panie, Synu Jednorodzony, Jezu Chryste. Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca. Który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Który gładzisz grzechy świata, przyjm błaganie nasze. Który siedzisz po prawicy Ojca, zmiłuj się nad nami. Albowiem tylko Tyś jest święty. Tylko Tyś jest Panem. Tylko Tyś najwyższy, Jezu Chryste. Z Duchem Świętym w chwale Boga Ojca. Kapłan zwraca się do wiernych i głośno odśpiewuje tekst Kolekty, czyli uroczystej modlitwy błagalnej całego Kościoła. Stoimy. Kolekta S. Dóminus vobíscum. M. Et cum spíritu tuo. Orémus. Dómine, Iésu Chríste, qui in humilí túæ Crúcis sequéla ascensiónes ad te disposuísti; concéde propítius; ut, exémplo beáte Bronislávæ, cuius venerándam celebrámus festivitátem, post præséntis vítæ ærumnas, glóriæ túæ participes esse mereámur. Qui vívis.r. K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. Módlmy się. Panie, Jezu Chryste, któryś wstępowanie do Siebie wyznazył w pokornym kroczeniu za Krzyżem swoim, spraw łaskawie, abyśmy obchodząc świętą uroczystość błogosławionej Bronisławy, za jej przykładem, po niedolach życia doczesnego, mogli stać się uczestnikami chwały Twojej: Który żyjesz. W.

7 Siadamy. Kapłan lub lektor odśpiewuje czytanie. 7 Lekcja 2 Kor 10, 17-18; 11,1-2 Fratres : Qui gloriátur, in Dómino gloriétur. Non enim, qui seípsum comméndat, ille probátus est ; sed quem Deus comméndat. Utinam sustinerétis módicum quid insipiéntiæ meæ, sed et supportáte me : ǽmulor enim vos Dei æmulatióne. Despóndi enim vos uni viro vírginem castam exhibére Christo. Bracia: Kto się chlubi, niech się chlubi w Panu. Nie ten bowiem, kto zaleca samego siebie, wart jest uznania, ale ten, którego Bóg zaleca. Obyście znieść mogli nieco szaleństwa z mej strony. Zechciejcie znieść i mnie. Ubiegam się bowiem o was z gorliwością, która z Boga jest, bo poślubiłem was jednemu mężowi, aby was okazać czystą dziewicą Chrystusowi. Graduał Ps 44, 5 Spécie tua et pulchritúdine tua inténde, próspere procéde et regna. V. Propter veritátem et mansuetúdinem et iustítiam : et dedúcet te mirabíliter déxtera tua. W chwale i piękności swojej wystąp, walcz zwycięsko i króluj. V. W obronie wiary i sprawiedliwości niech cudów dokona twoja prawica. Allelúia, allelúia. V. Adducéntur Regi Vírgines post eam : próximæ eius afferéntur tibi in lætítia. Allelúia. Alleluja Ps 44, Wstajemy na słowa kapłana: Alleluja, alleluja. V. Za nią prowadzą do Króla dziewice, jej druhny wiodą do niego z radością. Alleluja. Ewangelia Mt 25, 1-13 S. Dóminus vobíscum. M. Et cum spíritu tuo. S. Sequéntia sancti Evangélii secúndum Matheum. M. Glória tibi, Dómine. K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. Wyjątek z Ewangelii według św. Mateusza. W. Chwała Tobie, Panie. Czynimy trzy małe znaki krzyża kolejno na czole, ustach i piersi. Kapłan okadza księgę i rozpoczyna śpiew, podczas którego stoimy. In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis parábolam hanc: Simile erit re- Onego czasu: Powiedział Jezus uczniom swoim tę przypowieść: «Po-

8 8 gnum cælórum decem virgínibus: quæ, accipiéntes lámpades suas, exiérunt óbviam sponso et sponsæ. Quinque autem ex eis erant fátuæ, et quinque prudéntes : sed quinque fátuæ, accéptis lampádibus, non sumpsérunt óleum secum : prudéntes vero accepérunt óleum in vasis suis cum lampádibus. Moram autem faciénte sponso, dormitavérunt omnes et dormiérunt. Média autem nocte clamor factus est : Ecce, sponsus venit, exíte óbviam ei. Tunc surrexérunt omnes vírgines illæ, et ornavérunt lámpades suas. Fátuæ autem sapiéntibus dixérunt: Date nobis de óleo vestro : quia lámpades nostræ exstinguúntur. Respondérunt prudéntes, dicéntes : Ne forte non suffíciat nobis et vobis, ite pótius ad vendéntes, et émite vobis. Dum autem irent émere, venit sponsus: et quæ parátæ erant, intravérunt cum eo ad núptias, et clausa est iánua. Novíssime vero véniunt et réliquæ vírgines, dicéntes : Dómine, Dómine, áperi nobis. At ille respóndens, ait : Amen, dico vobis, néscio vos. Vigiláte ítaque, quia nescítis diem neque horam. dobne będzie Królestwo Niebieskie dziesięciu pannom, które wziąwszy lampy wyszły na spotkanie oblubieńca i oblubienicy. Pięć z nich było głupich, a pięć mądrych. Ale pięć głupich, wziąwszy lampy, nie zabrały ze sobą oliwy, mądre natomiast wzięły oliwy w naczynia swoje wraz z lampami. A gdy się oblubieniec opóźniał, zdrzemnęły się wszystkie i posnęły. Wszakże o północy rozległo się wołanie: Oto oblubieniec nadchodzi, wynijdźcie mu na spotkanie. Wtedy powstały wszystkie owe panny i opatrzyły lampy swoje. Głupie zaś rzekły do mądrych: Dajcie nam waszej oliwy, bo gasną lampy nasze. Odpowiedziały mądre, mówiąc: Aby snadź nie zabrakło nam i wam, idźcie raczej do sprzedających i kupcie sobie. A gdy one poszły kupować, przybył oblubieniec i te, które były gotowe, weszły z nim na gody. A zamknięto drzwi. W końcu przyszły i pozostałe panny, mówiąc: Panic, panie, otwórz nam! A on, odpowiadając, rzekł: Zaprawdę mówię wam, że was nie znam. Czuwajcież tedy, bo nie wiecie dnia ani godziny». Kapłan całuje Ewangelię i ściąga manipularz na znak, że Liturgia ulega niejako przerwaniu i wygłasza homilię. Siedzimy.

9 Msza wiernych Po homilii kapłan całuje ołtarz, pozdrawia wiernych i cicho odczytuje Antyfonę na ofiarowanie (Offertorium), którą równolegle śpiewa schola. Siadamy. 9 S. Dóminus vobíscum. M. Et cum spíritu tuo. S. Orémus. K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. Módlmy się. Antyfona na ofiarowanie Ps 44,10 Fíliæ regum in honóre tuo, ástitit regína a dextris tuis in vestítu deauráto, circúmdata varietate. Córki królewskie idą ci naprzeciw, królowa stoi po prawicy Twojej strojna w złoto i szatę wzorzystą. Ofiarowanie Kapłan zdejmuje welon z Kielicha, a następnie, wznosząc patenę, ofiarowuje chleb. S. Súscipe, sancte Pater, omnípotens ætérne Deus, hanc immaculátam hóstiam, quam ego indígnus fámulus tuus óffero tibi, Deo meo vivo et vero, pro innumerabílibus peccátis, et offensiónibus, et negligéntiis meis, et pro ómnibus circumstántibus, sed et pro ómnibus fidélibus Christiánis vivis atque defúnctis : ut mihi, et illis profíciat ad salútem in vitam ætérnam. K. Ojcze święty, wszechmogący wieczny Boże, przyjmij tę nieskalaną hostię, którą ja, niegodny sługa Twój, ofiaruję Tobie, Bogu mojemu żywemu i prawdziwemu, za niezliczone grzechy, przewinienia i zaniedbania swoje i za wszystkich tu obecnych, a także za wszystkich wiernych chrześcijan, żywych i umarłych, aby mnie oraz im przyczyniła się do zbawienia wiecznego. Czyniąc pateną znak krzyża, składa chleb na ołtarzu. Ministranci przynoszą ampułki z winem i wodą. Kapłan przeszedłszy na stronę Lekcji wlewa do Kielicha wino i kilka kropel wody, którą błogosławi. S. Deus, qui humánæ substántiæ dignitátem mirabíliter condidísti, et mirabílius reformásti: da nobis per húius aquæ et vini mystérium, eius divinitátis esse consórtes, qui humanitátis nostræ fíeri dignátus est párticeps, Iesus Christus Fílius tuus Dóminus noster: Qui tecum vivit et regnat in unitáte K. Boże, który godność natury ludzkiej przedziwnie stworzyłeś, a jeszcze przedziwniej naprawiłeś: daj nam przez tajemnicę tej wody i wina uczestniczyć w Bóstwie Tego, który raczył stać się uczestnikiem naszego człowieczeństwa, Jezus Chrystus, Twój Syn, a nasz Pan: Który z Tobą żyje i króluje w

10 10 Spíritus Sancti Deus : per ómnia sǽcula sæculórum. jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Na środku ołtarza, kapłan podnosi Kielich, a następnie czyni nim znak krzyża nad ołtarzem. S. Offérimus tibi, Dómine, cálicem salutáris, tuam deprecántes cleméntiam: ut in conspéctu divínæ maiestátis tuæ, pro nostra et totíus mundi salúte, cum odóre suavitátis ascéndat. K. Ofiarujemy Ci, Panie, Kielich zbawienia i błagamy łaskawość Twoją, aby jako woń miła wzniósł się przed oblicze Boskiego majestatu Twego za zbawienie nasze i całego świata. Celebrans ponownie kreśli znak krzyża i kładzie kielich na korporale. Kapłan głęboko się pochyla przed ołtarzem, modląc się: S. In spíritu humilitátis et in ánimo contríto suscipiámur a te, Dómine: et sic fiat sacrifícium nostrum in conspéctu tuo hódie, ut pláceat tibi, Dómine Deus. K. Przyjmij nas, Panie, którzy stajemy przed Tobą w duchu pokory i z sercem skruszonym, a ofiara nasza tak niech się dzisiaj dokona przed obliczem Twoim, aby się podobała Tobie, Panie Boże. Kapłan prostuje się i wznosząc oczy i ręce ku niebu prosi: S. Veni, Sanctificátor, omnípotens ætérne Deus: benexdicit oblata, prosequendo: et benedic hoc sacrifícium, tuo sancto nómini præparátum. K. Przyjdź, Uświęcicielu, wszechmogący wieczny Boże, i pobłoxgosław tę ofiarę, przygotowaną Twemu świętemu imieniu. Celebrans nakłada kadzidło do trybularza i błogosłwi je: S. Per intercessiónem beáti Michaëlis Archángeli, stantis a dextris altáris incénsi, et ómnium electórum suórum, incénsum istud dignétur Dóminus benexdícere, et in odórem suavitátis accípere. Per Christum Dóminum nostrum. K. Za przyczyną świętego Michała Archanioła, stojącego po prawej stronie ołtarza kadzenia, i wszystkich wybranych swoich, niech to kadzidło raczy Pan pobłoxgosławić i jako miłą woń przyjąć. Przez Chrystusa Pana naszego. Celebrans okadza dary ofiarne, krucyfiks, a następnie sam ołtarz. Podczas okadzeń recytuje fragment Psalmu 140:

11 S. Incénsum istud, a te benedíctum, ascéndat ad te, Dómine, et descéndat super nos misericórdia tua. 11 K. To kadzidło, któreś pobłogosławił, niech się wzniesie ku Tobie, Panie, a na nas niech zstąpi miłosierdzie Twoje. Dirigátur, Dómine, oratio mea, sicut incénsum in conspéctu tuo: elevatio mánuum mearum sacrificium vespertínum. Pone, Dómine, custódiam ori meo, et óstium circumstántiæ lábiis meis: ut non declínet cor meum in verba malítiæ, ad excusándas excusatiónes in peccátis. Accéndat in nobis Dóminus ignem sui amóris, et flammam ætérne caritátis. S. Lavábo inter innocéntes manus meas: et circúmdabo altáre tuum, Dómine. Ut áudiam vocem laudis: et enárrem univérsa mirabília tua. Dómine, diléxi decórem domus tuæ: et locum habitatiónis glóriæ tuæ. Ne perdas cum ímpiis, Deus, ánimam meam: et cum viris sánguinum vitam meam. In quorum mánibus iniquitátes sunt : déxtera eórum repléta est munéribus. Ego autem in innocéntia mea ingréssus sum : rédime me, et miserére mei. Pes meus stetit in dirécto: in ecclésiis benedícam te, Dómine. Glória Patri... Niech się wzbija ku Tobie modlitwa ma, Panie, niby kadzidło. A wznoszenie rąk moich jak ofiara wieczorna. Postaw straż, Panie, przy ustach moich i stałą wartę przy bramie mych warg. Nie skłaniaj serca mego ku złej sprawie, ku grzesznemu popełnianiu przestępstw. Niech Pan zapali w nas ogień swej miłości i płomień wiecznego ukochania. Celebrans i asysta liturgiczna są okadzani. Następnie turyfer zwraca się do ludu. Na to okadzenie wstajemy. W trakcie powyższych czynności kapłan obmywa swoje place, odmawiając fragment Psalmu 25. K. Ręce moje umywam na znak niewinności i ołtarz Twój, Panie, obchodzę. By jawnie ogłaszać chwałę i rozpowiadać wszystkie cuda Twoje. Miłuję, Panie, siedzibę Twego domu i miejsce przybytku Twej chwały. Nie zabieraj z grzesznymi mej duszy i życia mego z mężami krwawymi. W ręku ich zbrodnia, a ich prawica pełna jest przekupstwa. Ja zaś postępuję w niewinności mojej. Wyzwól mnie, zmiłuj się nade mną. Na drodze równej stoi stopa moja, na zgromadzeniach będę błogosławił Panu. Chwała Ojcu... Celebrans całuje ołtarz i na krótko obraca się w stronę ludu wzywając do modlitwy: S. Oráte fratres, ut meum ac vestrum sacrifícium acceptábile fiat apud Deum Patrem omnipoténtem. K. Módlcie się, bracia, aby moją i waszą ofiarę przyjął Bóg Ojciec wszechmogący.

12 12 Asysta odpowiada: M. Suscípiat Dóminus sacrifícium de mánibus tuis ad láudem et glóriam nóminis sui, ad utilitátem quoque nostram, totiúsque Ecclésiæ suæ sanctæ. S. M. Niech przyjmie Pan ofiarę z rąk twoich na cześć i chwałę imienia swojego, ku pożytkowi również naszemu i całego swego Kościoła świętego. K. Ofiarowanie kończy Sekreta: Virginis tuae Bronislavae precibus Domine Iesu Christe, plebis tuae dona sacrificia: ut, quae tibi tuo grata sunt instituto, gratiora fiant patrocinio supplicantis: Qui vivis. Panie Jezu Chryste, dla próśb błogosławionej Dziewicy Twej Bronisławy poświęć dary ludu Twojego: miłe Ci są, bo je ustanowiłeś, niech się staną milsze przez modlitwy orędowniczki: Który żyjesz. Wstajemy i odpowiadamy na dialog przed prefacją. S. Dóminus vobíscum. M. Et cum spíritu tuo. S. Sursum corda. M. Habémus ad Dóminum. S. Grátias agámus Dómino Deo nostro. M. Dignum et iustum est. K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. W górę serca, W. Wznieśliśmy je ku Panu. K. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu. W. Godne to i sprawiedliwe. Prefacja wspólna Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine, sancte Pater, omnípotens ætérne Deus: per Christum Dóminum nostrum. Per quem maiestátem tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Cæli cælorúmque Virtútes, ac beáta Séraphim, sócia exsultatióne concélebrant. Cum quibus et nostras voces ut admítti iúbeas, deprecámur, súpplici confessióne dicéntes: Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze Święty, wszechmogący, wieczny Boże, przez Chrystusa, Pana naszego. Przez Niego Twój majestat chwalą Aniołowie, uwielbiają Państwa, z lękiem czczą Potęgi, Niebiosa i Moce niebios oraz błogosławieni Serafini we wspólnej wysławiają radości. Z nimi to, prosimy, dozwól i naszym głosom wołać w pokornym uwielbieniu:

13 Ministrant trzykrotnie dzwoni, a schola śpiewa z ludem Sanctus (Święty). Podczas słów: Benedictus itd. żegnamy się. Po śpiewie klękamy. 13 Sanctus, Sanctus, Sanctus, Dóminus Deus Sábaoth. Pleni sunt cæli et terra glória tua. Hosánna in excélsis. Benedíctus qui venit in nómine Dómini. Hosánna in excélsis. Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. Hosanna na wysokości. łogosławiony, który idzie w imię Pańskie. Hosanna na wysokości. Kiedy śpiewamy, kapłan odmawia cicho kolejne modlitwy Kanonu Rzymskiego, czyli wielkiej modlitwy eucharystycznej Kościoła łacińskiego. Najpierw celebrans wznosi dłonie ku niebu, po czym głęboko się pochylona i mówi: Te ígitur, clementíssime Pater, per Iesum Christum, Fílium tuum, Dóminum nostrum, súpplices rogámus ac pétimus, uti accépta hábeas, et benedícas, hæc X dona, hæc X múnera, hæc X sacrifícia illibáta, in primis quæ tibi offérimus pro Ecclésia tua sancta cathólica; quam pacificáre, custodíre, adunáre, et régere dignéris toto orbe terrárum: una cum fámulo tuo Papa nostro Francisco, et Antístite nostro Casimiro, et ómnibus orthodóxis, atque cathólicæ et apostólicæ fídei cultóribus. Meménto, Dómine, famulórum famularúmque tuarum N. et N. Te ígitur, clementíssime Pater, per Iesum Christum, Fílium tuum, Dóminum nostrum, súpplices rogámus ac pétimus, uti accépta hábeas, et benedícas, hæc X dona, hæc X múnera, hæc X sacrifícia illibáta, in primis quæ tibi offérimus pro Ecclésia tua sancta cathólica; quam pacificáre, custodíre, adunáre, et régere dignéris toto orbe terrárum: una cum fámulo tuo Papa nostro Francisco, et Antístite nostro Casimiro, et ómnibus orthodóxis, atque cathólicæ et apostólicæ fídei cultóribus. Pomnij, Panie, na sługi i służebnice Twoje N. N. Kapłan składa ręce i poleca Bogu osoby żyjące, za które szczególnie się modli. et ómnium circumstántium, quorum tibi fides cógnita est et nota devótio, pro quibus tibi offérimus: vel qui tibi ófferunt hoc sacrifícium laudis, pro se suísque ómnibus: pro redemptióne animárum suárum, pro spe salútis et incolumitátis suæ: tibíque reddunt i na wszystkich tu obecnych, których wiara jest Ci znana i oddanie jawne. Za nich to składamy Ci tę ofiarę chwały i oni sami Tobie ją zanoszą za siebie oraz wszystkich swoich, w intencji odkupienia dusz swoich, w nadziei zbawienia i pomyślności, modły też swoje ślą do

14 14 vota sua ætérno Deo, vivo et vero. Ciebie, Boga wiecznego, żywego i prawdziwego. Celebrans odmawia modlitwę Communicantes Communicántes, et memóriam venerántes, in primis gloriósæ semper Vírginis Maríæ, Genitrícis Dei et Dómini nostri Iesu Christi : Sed et beáti Ioseph, eiúsdem Vírginis Sponsi, et beatórum Apostolórum ac Mártyrum tuórum, Petri et Páuli, Andréæ, Iacóbi, Ioánnis, Thómæ, Iacóbi, Philíppi, Bartholomǽi, Matthǽi, Simónis, et Thaddǽi : Lini, Cleti, Cleméntis, Xysti, Cornélii, Cypriáni, Lauréntii, Chrisógoni, Ioánnis et Páuli, Cosmæ et Damiáni : et ómnium Sanctórum tuórum ; quorum méritis precibúsque concédas, ut in ómnibus protectiónis tuæ muniámur auxilio. Per eúndem Christum Dóminum nostrum. W Świętych obcowaniu, ze czcią wspominamy przede wszystkim wsławioną zawsze Dziewicę Maryję, Rodzicę Boga, Pana naszego, Jezusa Chrystusa, a także Świętego Józefa, Oblubieńca Najświętszej Dziewicy oraz Świętych Apostołów i Męczenników Twoich: Piotra i Pawła, Andrzeja, Jakuba, Jana, Tomasza, Jakuba, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Szymona i Tadeusza, Linusa, Kleta, Klemensa, Ksystusa, Korneliusza, Cypriana, Wawrzyńca, Chryzogona, Jana i Pawła, Kosmę i Damiana, i wszystkich Świętych Twoich: racz dla ich zasług i modlitw wspierać nas w każdej potrzebie pomocą Swojej opieki. Przez tegoż Chrystusa, Pana naszego. Kapłan wyciąga dłonie nad darami, a ministrant dzwoni: Hanc ígitur oblatiónem servitútis nostræ, sed et cunctæ famíliæ tuæ, quǽsumus, Dómine, ut placátus accípias: diésque nostros in tua pace dispónas, atque ab ætérna damnatióne nos éripi, et in electórum tuórum iúbeas grege numerári. Per Christum, Dóminum nostrum. Prosimy Cię przeto, Panie, abyś łaskawie przyjął tę ofiarę od nas, sług Twoich, jak również od całego ludu Twego, a dni nasze raczył pokojem swym napełnić, od potępienia wiecznego nas uchronić i do grona wybranych swoich zaliczyć. Przez Chrystusa Pana naszego. Kreśli nad darami pięć znaków krzyża: Quam oblatiónem tu, Deus, in ómnibus, quǽsumus, benexdíctam, adscrípxtam, raxtam, rationábilem, acceptabilémque fácere dignéris: ut Racz te dary ofiarne, prosimy Cię, Boże, w całej pełni pobłoxgosławić, przyxjąć, zatwierxdzić, uduchowić i miłymi sobie uczynić, aby się nam stały CiaXłem

15 nobis CorXpus, et SanXguis fiat dilectíssimi Fílii tui, Dómini nostri Iesu Christi. 15 i KrXwią najmilszego Syna Twego, Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Celebrans chwyta hostię, a asysta klęka: Qui prídie quam paterétur, accépit panem in sanctas ac venerábiles manus suas, et elevátis óculis in cælum ad te Deum Patrem suum omnipoténtem, tibi grátias agens, benexdíxit, fregit, dedítque discípulis suis, dicens: Accípite, et manducáte ex hoc omnes. On to w przeddzień męki wziął chleb w swoje święte i czcigodne ręce, a podniósłszy oczy w niebo ku Tobie, Bogu Ojcu swemu wszechmogącemu, dzięki Ci składając, pobłoxgosławił, połamał i rozdał uczniom swoim mówiąc: Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy: Kapłan pochylony i oparty o ołtarz wypowiada cicho i z szacunkiem słowa konsekracji: HOC EST ENIM CORPUS MEUM. TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE. Kapłan przyklęka, unosi Hostię, po czym ponownie przyklęka, a diakon odsłania kielich, który celebrans chwyciwszy mówi: Simili modo póstquam cenátum est, accípiens et hunc præclárum cálicem in sanctas ac venerábiles manus suas: tibi grátias agens, benexdíxit, dedítque discípulis suis, dicens: Accípite, et bíbite ex eo omnes. Podobnie po wieczerzy wziął i ten kielich wspaniały w swoje święte i czcigodne ręce, a ponownie dzięki Ci składając, pobłogosławił i podał uczniom swoim mówiąc: Bierzcie i pijcie z niego wszyscy: Celebrans ponownie się pochyla i cicho wypowiada słowa przeistoczenia wina: HIC EST ENIM CALIX SÁNGUINIS MEI, NOVI ET ÆTÉRNI TESTAMÉNTI: MYSTÉRIUM FIDEI: QUI PRO VOBIS ET PRO MULTIS EFFUNDÉTUR IN REMISSIÓNEM PECCATÓRUM. Hæc quotiescúmque fecéritis, in mei memóriam faciétis. Odkładając Kielich mówi: TEN JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ, NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA TAJEMNICA WIARY KTÓRA BĘDZIE WYLANA ZA WAS I ZA WIELU NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW. Ilekroć to czynić będziecie, na moją pamiątkę czyńcie.

16 16 Kapłan przyklęka, unosi Kielich, po czym ponownie przyklęka, a diakon nakłada palkę, a następnie celebrans rozkłada ręce i modli się: Unde et mémores, Dómine, nos servi tui, sed et plebs tua sancta, eiúsdem Christi Fílii tui, Dómini nostri, tam beátæ passiónis, nec non et ab ínferis resurrectiónis, sed et in cælos gloriósæ ascensiónis: offérimus præcláræ maiestáti tuæ de tuis donis ac datis, hóstiam X puram, hóstiam Xsanctam, hóstiam X immaculátam, Panem X sanctum vitæ ætérnæ, et Cálicem X salútis perpétuæ. My przeto, Panie, słudzy Twoi oraz lud Twój święty, pomni na błogosławioną Mękę i Zmartwychwstanie z otchłani, jak również na chwalebne Wniebowstąpienie tegoż Chrystusa Syna Twego, Pana naszego, składamy chwalebnemu majestatowi Twemu z otrzymanych od Ciebie darów ofiarę X czystą, ofiarę X świętą, ofiarę X niepokalaną, Chleb X święty żywota wiecznego i kielich X wiekuistego zbawienia. Ponownie rozłożywszy dłonie: Supra quæ propítio ac seréno vultu respícere dignéris: et accépta habére, sícuti accépta habére dignátus es múnera púeri tui iusti Abel, et sacrifícium Patriárchæ nostri Abrahæ: et quod tibi óbtulit summus sacérdos tuus Melchísedech, sanctum sacrifícium, immaculátam hóstiam. Racz wejrzeć na nie miłościwym i pogodnym obliczem i z upodobaniem przyjąć, jak raczyłeś przyjąć dary sługi swego, sprawiedliwego Abla, i ofiarę Patriarchy naszego Abrahama, oraz tę, którą Ci złożył najwyższy Twój kapłan Melchizedech, ofiarę świętą, hostię niepokalaną. Kapłan głęboko pochylony z opartymi o ołtarz dłońmi mówi: Supplices te rogámus, omnípotens Deus, iube hæc perférri per manus sancti Angeli tui in sublíme altáre tuum, in conspéctu divínæ maiestátis tuæ: ut quoquot (całuje ołtarz) ex hac altáris partecipatióne sacrosánctum Fílii tui (kreśli krzyże nad Św. Postaciami) CorXpus, et SánXguinem sumpsérimus, (celebrans się żegna) omni benedictióne cælésti et grátia repleámur. Per eúndem Christum Dóminum nostrum. Pokornie Cię błagamy, wszechmogący Boże, rozkaż, niech ręce Twego Anioła świętego zaniosą tę ofiarę na niebieski Twój ołtarz, przed oblicze Boskiego Majestatu Twego, abyśmy wszyscy, gdy jako uczestnicy tej ofiary ołtarza przyjmować będziemy najświętsze Ciało i Krew Syna Twego, otrzymali z nieba pełnię błogosławieństwa i łaski. Przez tegoż Chrystusa Pana naszego.

17 Z rozłożonymi dłońmi modli się za zmarłych: 17 Meménto étiam, Dómine, famulórum famularúmque tuárum N. et N., qui nos præcessérunt cum signo fídei, et dórmiunt in somno pacis. (składa dłonie, a asysta oddala się na chwilę od celebransa) Ipsis, Dómine, et ómnibus in Christo quiescéntibus, locum refrigérii, lucis et pacis, ut indúlgeas, deprecámur. Per eúndem Christum Dóminum nostrum. Amen Pomnij też, Panie, na sługi i służebnice Twoje N. N., którzy nas poprzedzili ze znamieniem wiary i śpią snem pokoju. Im oraz wszystkim spoczywającym w Chrystusie użycz, błagamy Cię, Panie, miejsca ochłody, światłości i pokoju. Przez tegoż Chrystusa Pana naszego. Celebrans uderza się w pierś mówiąc głośniej pierwsze słowa modlitwy: Nobis quoque peccatóribus fámulis tuis, de multitúdine miseratiónum tuárum sperántibus, partem áliquam et societátem donáre dignéris, cum tuis sanctis Apóstolis et Martýribus: cum Ioánne, Stéphano, Matthía, Bárnaba, Ignátio, Alexándro, Marcellíno, Petro, Felicitáte, Perpétua, Agatha, Lúcia, Agnéte, Cæcília, Anastásia, et ómnibus Sanctis tuis: intra quorum nos consórtium, non æstimátor mériti, sed véniæ, quǽsumus, largítor admítte. Per Christum, Dóminum nostrum. Per quem hæc ómnia, Dómine, semper bona creas, (kreśli krzyże nad Św. Postaciami) sanctíxficas, vivíxficas, benexdícis et præstas nobis. Nam również grzesznym sługom Twoim, którzy pokładamy nadzieję w ogromie miłosierdzia Twego, racz przyznać jakąś cząstkę i wspólnotę ze świętymi Apostołami i Męczennikami Twoimi: Janem, Szczepanem, Maciejem, Barnabą, Ignacym, Aleksandrem, Marcelinem, Piotrem, Felicytą, Perpetuą, Agatą, Łucją, Agnieszką, Cecylią, Anastazją i wszystkimi Świętymi Twoimi. Prosimy Cię, dopuść nas do ich grona, nie jako sędzia zasługi, lecz jako dawca przebaczenia. Przez Chrystusa Pana naszego. Przez Niego, Panie, wszystkie te dobra ustawicznie stwarzasz, uświęxcasz, ożywxiasz, błogoxsławisz i nam ich udzielasz. Kapłan wykonuje tzw. małe podniesienie, podczas którego ministrant dzwoni. Kanon kończy się głośno wypowiedzianymi słowami: S. Per omnia sǽcula sæculórum. M. K. Przez wszystkie wieki wieków. W.

18 18 Wstajemy. Kapłan sam śpiewa Modlitwę Pańską, a lud wypowiada jej ostatnią prośbę. S. Orémus. Præcéptis salutáribus móniti, et divína institutióne formáti, audémus dícere: Pater noster......et ne nos indúcas in tentatiónem. M. Sed líbera nos a malo. S. (po cichu) K. Módlmy się. Nauką zbawienną zachęceni i Boskim ustanowieniem przygotowani, ośmielamy się mówić: Ojcze nasz......i nie wódź nas na pokuszenie. W. Ale nas zbaw ode złego. K. Kapłan rozwija ostatnią prośbę, odmawiając cicho modlitwę Libera nos. Potem następuje obrzęd łamania Chleba, który kończy się słowami: S. Per omnia sǽcula sæculórum. M. S. Pax Dómini sit semper vobíscum. M. Et cum spíritu tuo. K. Przez wszystkie wieki wieków. W. K. Pokój Pański niech będzie zawsze K. z wami. W. I z duchem twoim. Kapłan z asystą recytuje, a schola z wiernymi śpiewa Agnus Dei (Baranku Boży). W trakcie śpiewu kapłan w skłonie odmawia kolejne modlitwy, przygotowujące go do Komunii. Po zakończonym śpiewie klękamy. Agnus Dei, qui tollis peccáta mundi : miserére nobis. Agnus Dei, qui tollis peccáta mundi : miserére nobis. Agnus Dei, qui tollis peccáta mundi : dona nobis pacem. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem. W ciszy następują modlitwy przygotowawcze do Komunii św. kapłana. Kiedy celebrans trzykrotnie wyznaje swoją niegodność ministrant dzwoni. Po czym kapłan przyjmuje Ciało i Krew Pańską. Przed Komunią św. wiernych kapłan zwraca się do ludu z cyborium i, trzymając Hostię Świętą, mówi: S. Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccáta mundi. M. (trzykrotnie) Dómine, non sum di- K. Oto Baranek Boży, oto, który gładzi grzechy świata. W. Panie, nie jestem godzien, abyś

19 gnus ut intres sub tectum meum, sed tantum dic verbo, et sanábitur ánima mea. 19 wszedł do przybytku mego, ale rzeknij tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja. Komunię przyjmujemy na klęcząco. Podając Ciało Pańskie, kapłan mówi: Corpus Dómini nostri Iesu Christi custódiat ánimam tuam in vitam ætérnam. (nie odpowiada się Amen) Ciało Pana naszego, Jezusa Chrystusa, niech strzeże duszy twojej na żywot wieczny. Adorujemy Najświętszy Sakrament w ławce klęcząc, przynajmniej do czasu aż kapłan oczyści naczynia ze Świętych Postaci. W czasie Komunii schola śpiewa Antyfonę na Komunię (Communio), którą po dziękczynieniu odczytuje cicho sam kapłan. Antyfona na Komunię Quinque prudéntes vírgines accepérunt óleum in vasis suis cum lampádibus : média autem nocte clamor factus est : Ecce, sponsus venit : exite óbviam Christo Dómino. Pięć panien mądrych wzięło oliwy w naczynia swoje z lampami. A o północy rozległo się wołanie: Oto oblubieniec nadchodzi; wyjdźcie na spotkanie Chrystusa Pana. Kapłan przechodzi na środek ołtarza, całuje go i pozdrawia wiernych. Wstajemy. Celebrans odśpiewuje Pokomunię. S. Dóminus vobíscum. M. Et cum spíritu tuo. Orémus. Corporis et Sanguinis tui sacra liberatio, Domine, intercedente beata Virgine Bronislava, ab omnibus nos caducis rebus avertat: ut valeamus tui et sincera in terris caritate proficere, er perpetua in caelis visione gaudere: Qui vivis. K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. Módlmy się. Święta uczta Ciała i Krwi Twojej, Panie, za wstawiennictwem błogosławionej Dziewicy Bronisławy niech nas odwróci od wszelkich rzeczy znikomych, abyśmy mogli na ziemi wzrastać w szczerej miłości ku Tobie, a w niebie radować się wiekuistym oglądaniem Ciebie: Który żyjesz. Kapłan ponownie przechodzi na środek ołtarza i pozdrawia wiernych. S. Dóminus vobíscum. M. Et cum spíritu tuo. K. Pan z wami. W. I z duchem twoim.

20 20 S. Ite, missa est. M. Deo gratias. K. Idźcie, ofiara spełniona. W. Bogu niech będą dzięki. Celebrans obraca się do ołtarza i, głęboko pochylony, odmawia modlitwę do Trójcy Świętej. Klękamy. Kapłan ponownie się obraca i błogosławi lud. S. Benedicat vos omnipotens Deus, Pater, et Filius X, et Spiritus Sanctus. M. K. Niech was błogosławi wszechmogący Bóg, Ojciec i Syn X, i Duch Święty. W. Po błogosławieństwie wstajemy. Kapłan odczytuje po cichu Ostatnią Ewangelię, czyli początek Ewangelii wg św. Jana. W tym czasie śpiewamy antyfonę maryjną. S. Dóminus vobíscum. M. Et cum spíritu tuo. S. X Inítium sancti Evangélii secúndum Ioánnem. M. Gloria tibi, Domine. In princípio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum. Hoc erat in princípio apud Deum. Omnia per ipsum facta sunt : et sine ipso factum est nihil, quod factum est : in ipso vita erat, et vita erat lux hóminum : et lux in ténebris lucet, et ténebræ eam non comprehendérunt. Fuit homo missus a Deo, cui nomen erat Ioánnes. Hic venit in testimónium, ut testimónium perhibéret de lúmine, ut omnes créderent per illum. Non erat ille lux, sed ut testimónium perhibéret de lúmine. Erat lux vera, quæ illúminat omnem hóminem veniéntem in hunc mundum. In mundo erat, et mundus per ipsum factus est, et mundus eum non cognóvit. In propria venit, et sui eum non recepérunt. Quotquot autem recepérunt eum, dedit eis potestátem fílios Dei fíeri, his, qui crédunt in nómine eius : qui non ex sanguínibus, neque ex voluntáte carnis, neque ex K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. X Początek Świętej Ewangelii według Jana. W. Chwała Tobie Panie. Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono to było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemnościach świeci, i ciemności jej nie ogarnęły. Był człowiek posłany od Boga, a na imię mu było Jan. Ten przyszedł na świadectwo, aby świadectwo dać o światłości, aby przezeń wszyscy uwierzyli. Nie był on światłością, ale miał świadczyć o świat -łości. Było światło prawdziwe, które oświeca każdego człowieka, gdy na ten świat przychodzi. Ono było na świecie, i świat przez Nie został uczynion, a świat Go nie poznał. Do swego przyszło, a swoi Go nie przyjęli. Tym zaś wszystkim, którzy Go przyjęli, dało moc, by się stali synami Bożymi, tym co wierzą w Imię Jego, którzy nie z krwi, ani z pożądliwości ciała, ani z

21 voluntáte viri, sed ex Deo nati sunt. Genuflectit dicens : Et Verbum caro factum est, Et surgens prosequitur : et habitávit in nobis : et vídimus glóriam eius, glóriam quasi Unigéniti a Patre, plenum grátiæ et veritátis. M. Deo grátias. Salve Regína, Mater misericórdiae. Vita, dulcédo, et spes nostra, salve. Ad te clamámus éxsules fílii Hevae. Ad te suspirámus, geméntes et flentes in hac lacrimárum valle. Eia ergo, Advocáta nostra, illos tuos misericórdes óculos ad nos convérte. Et Iesum, benedíctum fructum ventris tui, nobis post hoc exsílium osténde. O clemens, o pia,o dulcis Virgo María. 21 woli męża, ale z Boga się narodzili. (tu wszyscy klękają) A SŁOWO CIAŁEM SIĘ STAŁO i mieszkało między nami. I oglądaliśmy chwałę Jego, chwałę jako Jednorodzonego od Ojca, pełnego łaski i prawdy. W. Bogu niech będą dzięki. Witaj Królowo, Matko miłosierdzia, życie, słodyczy i nadziejo nasza, witaj! Do Ciebie wołamy, wygnańcy, synowie Ewy. Do Ciebie wzdychamy, jęcząc i płacząc na tym łez padole. Przeto, Orędowniczko nasza, one miłosierne oczy Twoje na nas zwróć, a Jezusa, błogosławiony owoc żywota Twojego, po tym wygnaniu nam okaż. O łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryjo!

22 Skład i opracowanie: Fundacja św. Grzegorza Wielkiego