Trzeci blok tematyczny Inwestycje telekomunikacyjne w. podstawowe problemy

Transkrypt

1 Trzeci blok tematyczny Inwestycje telekomunikacyjne w opracowaniach planistycznych podstawowe problemy

2 Prezentacja pierwsza, autor Jacek Banduła - Urbanista

3 Art. 46 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych w relacji do przepisów odrębnych

4 Art.46.1.Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zwany dalej "planem miejscowym", nie może ustanawiać zakazów, a przyjmowane w nim rozwiązania nie mogą uniemożliwiać lokalizowaniainwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, jeżeli taka inwestycja jest zgodna z przepisami odrębnymi. 2.Jeżeli lokalizacja inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej nie jest umieszczona w planie miejscowym, dopuszcza się jej lokalizowanie, jeżeli nie jest to sprzeczne z określonym w planie przeznaczeniem terenu ani nie narusza ustanowionych w planie zakazów lub ograniczeń. Przeznaczenie terenu na cele zabudowy wielorodzinnej, rolnicze, leśne, usługowe lub produkcyjne nie jest sprzeczne z lokalizacją inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, a przeznaczenie terenu na cele zabudowy jednorodzinnej nie jest sprzeczne z lokalizacją infrastruktury telekomunikacyjnej o nieznacznym oddziaływaniu. Konieczne jest ustalenie: kiedy inwestycja jest zgodna z przepisami odrębnymi oraz które przepisy są przepisami odrębnymi? Gdyby znaczenie przepisu art. 46 ust. 1 odczytywać w ten sposób, że zakazy lub ograniczenia są dopuszczalne jedynie wówczas, gdy wynikają z przepisu prawa formułującego jednoznacznie i bezpośrednio zakazy lub ograniczenia mielibyśmy do dyspozycji jedynie krótką listę przepisów dotyczących szczególnych sytuacji i przypadków.

5 Najbardziej istotne przykłady: - parki narodowe i rezerwaty Zakaz budowy lub rozbudowy obiektów budowlanych i urządzeń technicznych -art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody; - parki kulturowe, strefy ochrony konserwatorskiej Na terenie parku kulturowego lub jego części mogą być ustanowione zakazy i ograniczenia dotyczące prowadzenia robót budowlanych art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia23 lipca 2003r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami; W studium i planie ( ) ustala się, w zależności od potrzeb, strefy ochrony konserwatorskiej obejmujące obszary, na których obowiązują określone ustaleniami planu ograniczenia, zakazy i nakazy, mające na celu ochronę znajdujących się na tym obszarze zabytków. art. 19 ust. 3 ustawy jw. - obszary bezpośredniego zagrożenia powodzią Zakaz wznoszenia obiektów budowlanych art. 82 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne; - strefy ochronne ujęć wód W granicach terenu ochrony bezpośredniej zabronione jest użytkowanie gruntów do celów niezwiązanych z eksploatacją wody, oznacza to w konsekwencji również zakaz lokalizowania inwestycji z zakresu łączności - art. 53 ust. 1 ustawy Prawo wodne;

6 - strefa ochronna uzdrowiska A oraz częściowo strefa ochronna B W strefie ochronnej A : Zakaz lokalizacji trwałych i tymczasowych obiektów i urządzeń, które mogą utrudniać lub zakłócać przebywanie pacjentów na tym obszarze, a w szczególności stacji bazowych telefonii komórkowej, stacji nadawczych radiowych i telewizyjnych, stacji radiolokacyjnych i innych emitujących fale elektromagnetyczne art. 38 ust. 1 pkt1 lit. j ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych; W strefie ochronnej B :zakaz lokalizacji i uruchamiania stacji paliw lub urządzeń fale elektromagnetyczne mogących znacząco oddziaływać na środowisko, nie bliżej niz500 m od granicy obszaru strefy ochronnej A art. 38 ust. 1 pkt2 lit. c ustawyjw.; - obszary lotnisk Obiekty trudno dostrzegalne z powietrza, w tym napowietrzne linie, maszty, anteny sytuowane w zasięgu podejścia ( ) powinny być niższe o co najmniej 10 m od dopuszczalnej wysokości zabudowy wyznaczonej przez powierzchnie ograniczające 4 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 czerwca 2003 r. w sprawie warunków, jakie powinny spełniać obiekty budowlane oraz naturalne w otoczeniu lotniska; - pomniki zagłady i ich strefy ochronne Zabrania się budowy obiektów budowlanych, tymczasowych obiektów budowlanych i urządzeń budowlanych na terenie Pomnika Zagłady i jego strefy ochronnej art. 10 ust. 1ustawy z dnia 7 maja 1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady. Ponadto ograniczenia dotyczą także dróg, terenów kolejowych, a także wielu sytuacji, w których przepisy o warunkach technicznych szczegółowo określają możliwości lokalizacji inwestycji.

7 Jednak interpretacja przepisu art. 46 ograniczona tylko do powyższych przepisów i sytuacji byłaby poważnym błędnym. Należy bowiem zauważyć i jest to niezwykle istotne w tej sprawie stwierdzenie że jednym z przepisów odrębnych, o których mowa w art. 46, jest ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy -za podstawę wszelkich działań związanych z kształtowaniem polityki przestrzennej (w tym zwłaszcza przeznaczanie terenów na określone cele i określanie zasad ich zagospodarowania) przyjmuje się ład przestrzennyi zrównoważony rozwój. Ład przestrzenny i zrównoważony rozwój są pojęciami zdefiniowanymi w ustawach. Zasada zrównoważonego rozwoju jest zasadą konstytucyjną (art. 5 Konstytucji R.P.). Te dwa pojęcia wyznaczają granice legalności wszelkich działań podejmowanych w oparciu o przepisy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W tym kontekście aby ocenić, czy zamierzone przedsięwzięcie planistyczne jest zgodne z przepisami prawa, należy na nie spojrzeć właśnie z punktu widzenia wymagań ładu przestrzennego oraz zrównoważonego rozwoju.

8 Podkreślić należy, że wymóg poszanowania ładu przestrzennego nie oznacza tylko i wyłącznie uwzględniania odpowiednich przepisów prawa. Równie istotne są bowiem czynniki pozaprawne, jak chociażby wymienione w definicji tego pojęcia wymagania kompozycyjnoestetyczne. Przykładem, iż czynniki te mogą odegrać decydującą rolę przy ocenie, czy zamierzona inwestycja pozostaje w zgodzie z ładem przestrzennym, jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 marca 2009 r., II OSK 439/08, w którym za naruszającą ład przestrzenny uznano inwestycję polegającą na usytuowaniu masztu telefonii komórkowej o wysokości 8 12 m na dachu budynku otoczonego przez zabudowę jednorodzinną o jednolitych gabarytach wysokościowych nieprzekraczających dwóch kondygnacji z poddaszem. W wyroku tym NSA stanął na stanowisku, że w ramach przysługującego organowi gminy władztwa planistycznego może on odmówić ustalenia lokalizacji inwestycji chociażby tylko ze względu na naruszenie ładu przestrzennego spowodowanego dysonansem pomiędzy wysokością planowanej inwestycji a inwestycjami, które zostały już zrealizowane w jej otoczeniu.

9 Tytułem komentarza do ww. wyroku NSA: Trudno nie dostrzec związku pomiędzy treścią wyroku, a zmianą w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wprowadzonym ustawą o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych: Art.70.W ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717, z późn. zm. 27) ) wprowadza się następujące zmiany: Art. 56 otrzymuje brzmienie: Nie można odmówić ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli zamierzenie inwestycyjne jest zgodne z przepisami odrębnymi. Przepis art. 1 ust. 2 nie może stanowić wyłącznej podstawy odmowy ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego. Czy po tej korekcie można spodziewać się, aby sądy administracyjne rozstrzygając spory dotyczące decyzji ULICP zajmowały stanowisko podobne do wyżej przedstawionego? Zapewne w przypadkach gdy odmowa lokalizacji jest niezbędna (w sytuacjach szczególnie konfliktowych) konieczne będzie stosowanie innych argumentów. Należy zwrócić uwagę, że art. 56 upzpdotyczy decyzji ULICP, a nie planów miejscowych, oraz, że przepisy odrębne wymienione w art. 56 upzp są czymś innym niż te, o których mowa w art. 46 uwruist.

10 Art. 2 ust. 1 ustawy p.z.pnakazuje, aby w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględniać m.in. wymagania urbanistyki i architektury, ochrony środowiska, ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, potrzeby osób niepełnosp rawnych, ochrony dziedzictwa kulturowego, walory architektoniczne i krajobrazowe oraz ekonomiczne przestrzeni, a także potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa, potrzeby interesu publicznego oraz prawo własności (art. 1 ust. 2 u.p.z.p.). Nie jest to katalog zamknięty i w zależności od konkretnych potrzeb przy planowaniu przestrzennym uwzględniane mogą być także inne czynniki i wartości niż wymienione powyżej. W planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza: 1) wymagania ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury; 2) walory architektoniczne i krajobrazowe; 3) wymagania ochrony środowiska, w tym gospodarowania wodami i ochrony gruntów rolnych i leśnych; 4) wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; 5) wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, a także potrzeby osób niepełnosprawnych; 6) walory ekonomiczne przestrzeni; 7) prawo własności; 8) potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa; 9) potrzeby interesu publicznego; 10) potrzeby w zakresie rozwoju infrastruktury technicznej, w szczególności sieci szerokopasmowych.

11 Wreszcie, ustawa nakazuje, aby w dokumentach planistycznych zawierać określone treści i ustalenia, z których niektóre muszą być wyrażane poprzez nakazy, zakazy lub ograniczenia. Art W studium uwzględnia się uwarunkowania wynikające w szczególności z: ( ) 2) stanu ładu przestrzennego i wymogów jego ochrony; 3) stanu środowiska, w tym stanu rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej, wielkości i jakości zasobów wodnych oraz wymogów ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego; 4) stanu dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; 5) warunków i jakości życia mieszkańców, w tym ochrony ich zdrowia; ( ) 9) występowania obiektów i terenów chronionych na podstawie przepisów odrębnych; 2. W studium określa się w szczególności: 2) kierunki i wskaźniki dotyczące zagospodarowania oraz użytkowania terenów, w tym tereny wyłączone spod zabudowy; 3) obszary oraz zasady ochrony środowiska i jego zasobów, ochrony przyrody, krajobrazu kulturowego i uzdrowisk; 4) obszary i zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;

12 Art W planie miejscowym określa się obowiązkowo: 1) ( ); 2) zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego; 3) zasady ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego; 4) zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; 5) wymagania wynikające z potrzeb kształtowania przestrzeni publicznych; 6) zasady kształtowania zabudowyoraz wskaźniki zagospodarowania terenu, maksymalną i minimalną intensywność zabudowy jako wskaźnik powierzchni całkowitej zabudowy w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, minimalny udział procentowy powierzchni biologicznie czynnej w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, maksymalną wysokość zabudowy, minimalną liczbę miejsc do parkowania i sposób ich realizacji oraz linie zabudowy i gabaryty obiektów; 7) granice i sposoby zagospodarowania terenów lub obiektów podlegających ochronie, ustalonych na podstawie odrębnych przepisów, w tym terenów górniczych, a także narażonych na niebezpieczeństwo powodzi oraz zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych; 8) ( ); 9) szczególne warunki zagospodarowania terenów oraz ograniczenia w ich użytkowaniu, w tym zakaz zabudowy; ( ) 3. W planie miejscowym określa się w zależności od potrzeb: 8) sposób usytuowania obiektów budowlanych w stosunku do dróg i innych terenów publicznie dostępnych oraz do granic przyległych nieruchomości, kolorystykę obiektów budowlanych oraz pokrycie dachów;

13 Realizacja powyższych wymagań musi prowadzić do wniosku, że nawet w przypadkach, gdy przepisy nie mówią wprost o zakazach lub ograniczeniach w ustaleniach planów miejscowych należy formułować zasady i regulacje w dostosowaniu do występujących uwarunkowań i założonych celów. Powyższy punkt widzenia jest zbieżny z tezami zawartymi w stanowisku Prezesa UKE przedstawionym podczas debaty w listopadzie ub. roku. Jeżeli określonego rodzaju inwestycja celu publicznego z zakresu łączności publicznej (np. instalacja radiokomunikacyjna) jest zgodna z przepisami prawa, to w planie miejscowym mogą być ustanawiane odnoszące się także do niej warunki i ograniczenia, o ile są uzasadnione wartościami z art. 1 ust. 2, konieczne dla ochrony tych wartości, racjonalne i proporcjonalne (wymogi z art. 32 i 64 Konstytucji RP), jak również nie uniemożliwiają lokalizacji tego rodzaju inwestycji (art. 46 ust. 1 ustawy szerokopasmowej Ponadto, art. 46 ust. 1 ustawy szerokopasmowej nie może być rozumiany w taki sposób, że wykluczone jest, by postanowienia planu uniemożliwiały lokalizowanie każdej, o dowolnych cechach inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, np. każdego masztu antenowego jaki chciałby zrealizować dowolny inwestor. W świetle powyższych ustaleń zasadniczym problemem jest rozstrzygnięcie, w jaki sposób formułować ograniczenia, aby nie doprowadzić do sytuacji, w której realizacja infrastruktury telekomunikacyjnej byłaby niemożliwa.

14 Wymagania określone w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym są jednoznacznie powiązane z innymi przepisami, które stanowią podstawę do formułowania ustaleń w studiach uwarunkowań i planach miejscowych. W wielu przypadkach obowiązujące przepisy nie zawierają jednoznacznych zakazów lub ograniczeń. Można to prześledzić na przykładzie ustawy o ochronie przyrody. Można postawić tezę, że ustawa o ochronie przyrody narzuca tak szeroki zakres ochrony, że można z jej przepisów wywodzić konieczność ograniczeń m.in. w zakresie lokalizacji i gabarytów różnych obiektów budowlanych, w tym np. masztów i wież telekomunikacyjnych wystarczy przeanalizować tylko jeden z elementów - ochronę walorów krajobrazowych. Ustawa o ochronie przyrody Regulacje ogólne, nie związane z poszczególnymi formami ochrony przyrody: Art.2.1.Ochrona przyrody, w rozumieniu ustawy, polega na zachowaniu, zrównoważonym użytkowaniu oraz odnawianiu zasobów, tworów i składników przyrody: ( ) 7) krajobrazu; ( ) 2. Celem ochrony przyrody jest: ( ) 5) ochrona walorów krajobrazowych, zieleni w miastach i wsiach oraz zadrzewień;

15 Art. 3. Cele ochrony przyrody są realizowane przez: 1) uwzględnianie wymagań ochrony przyrody wpolityce ekologicznej państwa, programach ochrony środowiska przyjmowanych przez organy jednostek samorządu terytorialnego, koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, strategiach rozwoju województw, planach zagospodarowania przestrzennego województw, strategiach rozwoju gmin, studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, miejscowych planach zagospodarowania przestrzennegoi planach zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz w działalności gospodarczej i inwestycyjnej; Art.4.1.Obowiązkiem organów administracji publicznej, osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych oraz osób fizycznych jest dbałość o przyrodę będącą dziedzictwem i bogactwem narodowym. Art. 5. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 8) ochrona krajobrazowa - zachowanie cech charakterystycznych danego krajobrazu; 20) środowisko przyrodnicze -krajobraz wraz z tworami przyrody nieożywionej oraz naturalnymi i przekształconymi siedliskami przyrodniczymi z występującymi na nich roślinami, zwierzętami i grzybami; 23) walory krajobrazowe -wartości ekologiczne, estetyczne lub kulturowe obszaru oraz związane z nim rzeźbę terenu, twory i składniki przyrody, ukształtowane przez siły przyrody lub działalność człowieka;

16 Regulacje związane z poszczególnymi formami ochrony przyrody: Art.8.1.Park narodowyobejmuje obszar wyróżniający się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, społecznymi, kulturowymi i edukacyjnymi, o powierzchni nie mniejszej niż ha, na którym ochronie podlega cała przyroda oraz walory krajobrazowe. 2.Park narodowy tworzy się w celu zachowaniaróżnorodności biologicznej, zasobów, tworów i składników przyrody nieożywionej i walorów krajobrazowych, przywrócenia właściwego stanu zasobów i składników przyrody oraz odtworzenia zniekształconych siedlisk przyrodniczych, siedlisk roślin, siedlisk zwierząt lub siedlisk grzybów. Art Na obszarach graniczących z parkiem narodowym wyznacza się otulinę parku narodowego. otulina-strefę ochronną graniczącą z formą ochrony przyrody i wyznaczoną indywidualnie dla formy ochrony przyrody w celu zabezpieczenia przed zagrożeniami zewnętrznymi wynikającymi z działalności człowieka; zagrożenie wewnętrzne-czynnik mogący wywołać niekorzystne zmiany cech fizycznych, chemicznych lub biologicznych zasobów, tworów i składników chronionej przyrody, walorów krajobrazowych oraz przebiegu procesów przyrodniczych, wynikający z przyczyn naturalnych lub z działalności człowieka w granicach obszarów lub obiektów podlegających ochronie prawnej; zagrożenie zewnętrzne-czynnik mogący wywołać niekorzystne zmiany cech fizycznych, chemicznych lub biologicznych zasobów, tworów i składników chronionej przyrody, walorów krajobrazowych oraz przebiegu procesów przyrodniczych, wynikający z przyczyn naturalnych lub z działalności człowieka, mający swoje źródło poza granicami obszarów lub obiektów podlegających ochronie prawnej.

17 Art.13.1.Rezerwatprzyrody obejmuje obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, siedliska zwierząt i siedliska grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi. 2. Na obszarach graniczących z rezerwatem przyrody może być wyznaczona otulina. Art.16.1.Park krajobrazowy obejmuje obszar chroniony ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz walory krajobrazowew celu zachowania, popularyzacji tych wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju. 2. Na obszarach graniczących z parkiem krajobrazowym może być wyznaczona otulina. Art.18.1.Dla parków narodowych, rezerwatów przyrody i parków krajobrazowych sporządza się i realizuje plan ochrony. Plany ochrony określają m.in.: ustalenia do studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego ( ) dotyczące eliminacji lub ograniczenia zagrożeń wewnętrznych lub zewnętrznych. Art.23.1.Obszar chronionego krajobrazuobejmuje tereny chronione ze względu na wyróżniający się krajobraz o zróżnicowanych ekosystemach, wartościowe ze względu na możliwość zaspokajania potrzeb związanych z turystyką i wypoczynkiem lub pełnioną funkcją korytarzy ekologicznych.

18 Art. 10 ust. 6, art. 13 ust. 3a, art. 16 ust. 7, art. 23 ust. 5, art. 30 ust. 3: Projekty studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania gmin, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego ( ) w części dotyczącej (odpowiednio): parku narodowego i jego otuliny rezerwatu przyrody i jego otuliny parku krajobrazowego i jego otuliny, obszaru chronionego krajobrazu, istniejącego lub projektowanego obszaru Natura 2000 wymagają uzgodnienia z właściwym miejscowo regionalnym dyrektorem ochrony środowiska w zakresie ustaleń tych planów, mogących mieć negatywny wpływ na ochronę przyrody (w przypadku obszaru Natura mogących znacząco negatywnie oddziaływać na obszar Natura 2000): parku narodowego i jego otuliny, rezerwatu przyrody i jego otuliny parku krajobrazowego, obszaru chronionego krajobrazu, obszaru Natura 2000.

19 Do podobnych wniosków prowadzi analiza szeregu innych aktów prawnych związanych z pozostałymi zagadnieniami stanowiącymi przedmiot regulacji planów miejscowych w szczególności z zakresu: prawa budowlanego, ochrony zabytków, ochrony środowiska, ochrony gruntów rolnych i leśnych i wielu innych.

20 Problem relacji studium plan Art. 46 dotyczy planów miejscowych. Tymczasem ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wymaga, aby projekt planu był zgodny z ustaleniami studium. Zatem warto dostrzec znaczenie studium zwłaszcza, że dokument ten z zasady obejmuje całe jednostki terytorialne. Oznacza to, że właśnie studium może w sposób kompleksowy i w odniesieniu do obszaru całej gminy -określić możliwości i ograniczenia dla inwestycji telekomunikacyjnych. Jeżeli powyższe warunki zostaną zdefiniowane w studium w sposób racjonalny i czytelny to późniejsze ich określanie w planach miejscowych będzie ułatwione. Także w przypadkach planów sporządzanych dla obszarów, na których inwestycje telekomunikacyjne będą podlegały szczególnym ograniczeniom.

21 Prezentacja druga, autor Marek Wiland ZOIU

22 Marek Wiland PROPOZYCJE OKREŚLANIA ZASAD KSZTAŁTOWANIA INFRASTRUKTURY TELEKOMUNIKACYJNEJ W STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO 22

23 FUNKCJA STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY Art upizp W celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". 2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza studium zawierające część tekstową i graficzną, uwzględniając zasady określone w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, ustalenia strategii rozwoju i planu zagospodarowania przestrzennego województwa oraz strategii rozwoju gminy, o ile gmina dysponuje takim opracowaniem. 3. Studium sporządza się dla obszaru w granicach administracyjnych gminy. 4. Ustalenia studium są wiąŝące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. 5. Studium nie jest aktem prawa miejscowego r-zps Projekt rysunku studium sporządza się na kopii mapy topograficznej, pochodzącej z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, lub na kopii wojskowej mapy topograficznej w skali od 1:5.000 do 1:

24 PROBLEMATYKA UWARUNKOWAŃ STUDIUM Art upizp. W studium uwzględnia się uwarunkowania wynikające w szczególności z: 1) dotychczasowego przeznaczenia, zagospodarowania i uzbrojenia terenu; 2) stanu ładu przestrzennego i wymogów jego ochrony; 3) stanu środowiska, w tym stanu rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej, wielkości i jakości zasobów wodnych oraz wymogów ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego; 4) stanu dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; ( ) 9) występowania obiektów i terenów chronionych na podstawie przepisów odrębnych; 13)stanu systemów komunikacji i infrastruktury technicznej, w tym stopnia uporządkowania gospodarki wodno-ściekowej, energetycznej oraz gospodarki odpadami; ( ) 24

25 PROBLEMATYKA UWARUNKOWAŃ STUDIUM Identyfikacja infrastruktury telekomunikacyjnej i pokrycia publicznymi sieciami telekomunikacyjnymi Określenie potrzeb w zakresie rozwoju i zaspokojenia potrzeb w zakresie infrastruktury telekomunikacyjnej i pokrycia publicznymi sieciami telekomunikacyjnymi Identyfikacja obszarów na których ze względu na występujące uwarunkowania realizacja niektórych telekomunikacyjnych obiektów budowlanych powinna podlegać ograniczeniom Pojęcia infrastruktura telekomunikacyjna - urządzenia telekomunikacyjne, oprócz telekomunikacyjnych urządzeń końcowych, oraz w szczególności linie, kanalizacje kablowe, słupy, wieŝe, maszty, kable, przewody oraz osprzęt, wykorzystywane do zapewnienia telekomunikacji; (art. 2 pkt 8 upt) publiczna sieć telekomunikacyjna - sieć telekomunikacyjna wykorzystywana głównie do świadczenia publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych; (art. 2 pkt 29 upt) telekomunikacyjny obiekt budowlany - linia kablowa podziemna, linia kablowa nadziemna, kanalizacja kablowa, kontenery telekomunikacyjne, szafy kablowe oraz wolno stojące konstrukcje wsporcze anten i urządzeń radiowych, w tym wolno stojące maszty antenowe i wolno stojące wieŝe antenowe; ( 3. pkt 2. r-wt.tob) 25

26 ŹRÓDŁA INFORMACJI O ISTNIEJĄCEJ INFRASTRUKTURZE TELEKOMUNIKACYJNEJ Art uwruist Prezes UKE sporządza dla terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w formie elektronicznej, inwentaryzację przedstawiającą pokrycie istniejącą infrastrukturą telekomunikacyjną i publicznymi sieciami telekomunikacyjnymi zapewniającymi lub umoŝliwiającymi zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu, z odrębnym zaznaczeniem pokrycia łączami światłowodowymi oraz sieciami bezprzewodowymi, oraz budynkami umoŝliwiającymi kolokację. Inwentaryzacja jest na bieŝąco weryfikowana i aktualizowana, nie rzadziej niŝ raz na rok. 2. Prezes UKE moŝe Ŝądać od: 1) państwowych i samorządowych jednostek organizacyjnych, z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5 i 8 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne, 2) podmiotów wykonujących zadania z zakresu uŝyteczności publicznej, 3) przedsiębiorców telekomunikacyjnych - w przypadku gdy dane pozyskane od podmiotów, o których mowa w pkt 1 i 2, oraz dane pozyskane z innych źródeł okaŝą się niewystarczające - posiadanych przez nich aktualnych, zgodnych ze stanem faktycznym, kompletnych oraz adekwatnych do potrzeb wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, informacji o posiadanej infrastrukturze telekomunikacyjnej, publicznych sieciach telekomunikacyjnych i budynkach umoŝliwiających kolokację. 26

27 ŹRÓDŁA INFORMACJI O ISTNIEJĄCEJ INFRASTRUKTURZE TELEKOMUNIKACYJNEJ Art uwruist Informacje przekazuje się w terminie 30 dni od dnia otrzymania Ŝądania. Do informacji stosuje się przepis art. 9 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne. 4. Główny Geodeta Kraju, na wniosek Prezesa UKE, udostępnia informacje z centralnego zasobu geodezyjnego i kartograficznego niezbędne dla potrzeb wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1. Informacje udostępnia się w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku. 5. Prezes UKE moŝe, o ile nie narusza to tajemnic prawnie chronionych lub nie zagraŝa obronności lub bezpieczeństwu państwa, przekazać Głównemu Geodecie Kraju inwentaryzację, o której mowa w ust. 1, celem zamieszczenia na geoportalu infrastruktury informacji przestrzennej oraz w krajowej bazie danych geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu. 6. Inwentaryzacja, o której mowa w ust. 1, jest jawna i kaŝdy ma prawo wglądu do tej inwentaryzacji oraz otrzymania z niej wypisów i wyrysów, o ile nie narusza to tajemnic prawnie chronionych lub nie zagraŝa obronności lub bezpieczeństwu państwa. 27

28 ŹRÓDŁA INFORMACJI O ISTNIEJĄCEJ INFRASTRUKTURZE TELEKOMUNIKACYJNEJ Art uwruist Minister właściwy do spraw administracji publicznej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia: 1) rodzaj infrastruktury podlegającej inwentaryzacji i skalę map, na których dokonuje się inwentaryzacji, o której mowa w ust. 1, 2) elektroniczny format przekazywania danych, 3) szczegółowy zakres i sposób prezentowania informacji w inwentaryzacji, 4) wzory formularzy słuŝących do przekazywania Prezesowi UKE informacji, o których mowa w ust. 2, wraz z objaśnieniami co do sposobu ich wypełniania - kierując się potrzebą zapewnienia rzetelnego i wiarygodnego zbioru informacji o istniejącej infrastrukturze telekomunikacyjnej i publicznych sieciach telekomunikacyjnych zapewniających lub umoŝliwiających zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu, a takŝe potrzebą usprawnienia i ujednolicenia procesu przekazywania danych. Brak na razie tego rozporządzenia Warto poddać opiniowaniu projekt tego rozporządzenia przez organizacje grupującym gminy oraz Izbę Urbanistów 28

29 PRZEPISY ART. 46 UST. 1 i 2 ORAZ ICH KONSEKWENCJE Art Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zwany dalej "planem miejscowym", nie moŝe ustanawiać zakazów, a przyjmowane w nim rozwiązania nie mogą uniemoŝliwiać lokalizowania inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, jeŝeli taka inwestycja jest zgodna z przepisami odrębnymi. 2. JeŜeli lokalizacja inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej nie jest umieszczona w planie miejscowym, dopuszcza się jej lokalizowanie, jeŝeli nie jest to sprzeczne z określonym w planie przeznaczeniem terenu ani nie narusza ustanowionych w planie zakazów lub ograniczeń. Przeznaczenie terenu na cele zabudowy wielorodzinnej, rolnicze, leśne, usługowe lub produkcyjne nie jest sprzeczne z lokalizacją inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, a przeznaczenie terenu na cele zabudowy jednorodzinnej nie jest sprzeczne z lokalizacją infrastruktury telekomunikacyjnej o nieznacznym oddziaływaniu. Konsekwencje: ust zakazy i rozwiązania uniemoŝliwiające lokalizację wymienionych inwestycji muszą znajdować uzasadnienie w przepisie odrębnym ust moŝna sporządzać plan miejscowy, w którym nie przesadza się o lokalizacji wymienionych inwestycji 29

30 KIEDY LOKALIZACJA icpwzłp MOśE BYĆ NIEZGODNA Z PRZEPISAMI ODRĘBNYMI Grupa A Przepis jednoznacznie wyklucza moŝliwość lokalizacji icpwzłp. Np.: W granicach terenu ochrony bezpośredniej zabronione jest uŝytkowanie gruntów do celów niezwiązanych z eksploatacją wody, (art. 53 ust. 1 ustawy Prawo wodne). Grupa B Przepis dopuszcza wprowadzenie ograniczeń dla icpwzłp. Np.: W studium i planie ( ) ustala się, w zaleŝności od potrzeb, strefy ochrony konserwatorskiej obejmujące obszary, na których obowiązują określone ustaleniami planu ograniczenia, zakazy i nakazy, mające na celu ochronę znajdujących się na tym obszarze zabytków. (art. 19 ust. 3 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami). Do tej kategorii przepisów naleŝy takŝe art. 1 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W odniesieniu do przepisów Grupy B w studiach warto, co najmniej w niektórych przypadkach, stosować zalecenia zamiast ustaleń. 30

31 WALORYZACJA PRZEPISÓW art. 1 ust. 2 upizp ZE WZGLĘDU NA ZNACZENIE DLA INTERPRETACJI art. 46 ust. 1 uwruist Art upzp W planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza: 1) wymagania ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury; 2) walory architektoniczne i krajobrazowe; 3) wymagania ochrony środowiska, w tym gospodarowania wodami i ochrony gruntów rolnych i leśnych; 4) wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; 5) wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, a takŝe potrzeby osób niepełnosprawnych; 6) walory ekonomiczne przestrzeni; 7) prawo własności; 8) potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa; 9) potrzeby interesu publicznego; 10)potrzeby w zakresie rozwoju infrastruktury technicznej, w szczególności sieci szerokopasmowych. 31

32 JAKIE RODZAJE TELEKOMUNIKACYJNYCH OBIEKTÓW BUDOWLANYCH NAJCZĘŚCIEJ MOGĄ KOLIDOWAĆ Z WARTOŚCIAMI CHRONIONYMI NA MOCY ART. 1 UST. 2 UPIZP Telekomunikacyjny obiekt budowlany to ( 3. pkt 2. r-wt.tob): linia kablowa podziemna, linia kablowa nadziemna, kanalizacja kablowa, kontenery telekomunikacyjne, szafy kablowe wolno stojące konstrukcje wsporcze anten i urządzeń radiowych, w tym wolno stojące maszty antenowe i wolno stojące wieŝe antenowe. Do takich obiektów nie naleŝy natomiast zaliczać stacji bazowej telefonii komórkowej, choćby z tego powodu, Ŝe jej formy mogą być bardzo róŝne 32

33 PROBLEMATYKA DO OKREŚLENIA W STUDIUM - SZCZEGÓLNIE WAśNA DLA art. 46 ust. 1 uwruist Art upzp W studium określa się w szczególności: 1) kierunki zmian w strukturze przestrzennej gminy oraz w przeznaczeniu terenów; 2) kierunki i wskaźniki dotyczące zagospodarowania oraz uŝytkowania terenów, w tym tereny wyłączone spod zabudowy; 3) obszary oraz zasady ochrony środowiska i jego zasobów, ochrony przyrody, krajobrazu kulturowego i uzdrowisk; 4) obszary i zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; 5) kierunki rozwoju systemów komunikacji i infrastruktury technicznej; 6) ( ) 33

34 ZASADY POLITYKI PRZESTRZENNEJ W ZAKRESIE LOKALIZOWANIA INFRASTRUKTURY TELEKOMUNIKACYJNEJ ZASADA 1 Infrastrukturę telekomunikacyjną naleŝy jak w najmniejszym stopniu wyróŝniać (w zapisach) spośród innych obiektów, które podlegają regulacjom dokumentów planistycznych. W większości zapisy o niej powinny być formułowane generalnie - jak dla całej infrastruktury technicznej. Dotyczy to przewaŝającej ilości elementów składających się na infrastrukturę telekomunikacyjną, w tym w szczególności: sieci zarówno podziemnych, jak i napowietrznych, oraz urządzenia, których wielkość mieści się w skali występującej na danym obszarze zabudowy i zagospodarowania. 34

35 ZASADY POLITYKI PRZESTRZENNEJ W ZAKRESIE LOKALIZOWANIA INFRASTRUKTURY TELEKOMUNIKACYJNEJ ZASADA 2 Na terenach zurbanizowanych zasada 1 powinna prowadzić do sytuowania niezbędnych anten przede wszystkim na obiektach budowlanych pełniących nie tylko funkcje łączności (takich jak np. wysokie budynki, wieŝe widokowe czy inne wysokie budowle, takie jak m.in. silosy, kominy czy inne konstrukcje przemysłowe). ZASADA 3 W dokumentach planistycznych naleŝy określać obszary, na których ze względu na potrzebę ochrony, w tym walorów krajobrazu naturalnego lub kulturowego, nie naleŝy lokalizować obiektów (m.in. z zakresu infrastruktury telekomunikacyjnej), które zakłócałyby, w szczególności w istotny sposób te walory. 35

36 ZASADY POLITYKI PRZESTRZENNEJ W ZAKRESIE LOKALIZOWANIA INFRASTRUKTURY TELEKOMUNIKACYJNEJ ZASADA 4 W odniesieniu do urządzeń, takich jak np. anteny, które ze względu na wymagania techniczne, muszą być umieszczone (wyraźnie) powyŝej występującej na danym obszarze zabudowy i zagospodarowania, a takŝe wymagające usytuowania na terenach otwartych naleŝy: 1) nowe maszty, wieŝe lub inne nowe nośniki anten (takŝe nowe budynki) przewidywać nie tylko na potrzeby telekomunikacji (mogą to zatem być w szczególności wieŝe widokowe czy wieŝe obserwacyjne); 2) dla nośników anten naleŝy wskazywać lokalizacje: a) właściwe dla dominant przestrzennych ze względów krajobrazowych (tego typu lokalizacje będą wymagały takŝe odpowiedniej formy architektonicznej) lub b) na obszarach, na których przypadkowa lokalizacja dominant nie będzie w istotny sposób obniŝała wartości krajobrazu (np.: w strefach przemysłowych czy infrastrukturalnych). 36

37 IMPLEMENTACJA POWYśSZYCH ZASAD DO STUDIUM PowyŜsze zasady naleŝy traktować jako kierunki realizowanej w dokumentach planistycznych polityki przestrzennej i stosować odpowiednio do występujących lokalnie uwarunkowań. W studium poŝądane jest zamieszczenie sposobów generalnej implementacji powyŝszych zasad, w tym poprzez wyznaczenie zasięgów obszarów, w których lokalizacja i infrastruktury telekomunikacyjnej powinna podlegać wyłącznie zasadzie 1, a takŝe obszarów i miejsc, o których mowa w zasadach 3 i 4. W studium naleŝy takŝe uwzględniać art uwruist: Decyzja o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej wiąŝe właściwe organy przy opracowywaniu studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz planów zagospodarowania przestrzennego. Wojewoda niezwłocznie przekazuje wydane decyzje o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej właściwym miejscowo wójtom, burmistrzom lub prezydentom miast. 37

38 IMPLEMENTACJA POWYśSZYCH ZASAD DO STUDIUM Na potrzeby właściwego sformułowania rozstrzygnięć studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania gminy (w tym dokonania właściwych wydzieleń przestrzennych) podmioty zainteresowane rozwojem infrastruktury telekomunikacyjnej, organizacje grupujące te podmioty oraz UKE powinny określać potrzeby w zakresie nowych inwestycji telekomunikacyjnych o wysokości przekraczającej istniejącą zabudowę i zagospodarowanie oraz na terenach niezabudowanych. 38

39 Dziękuję za uwagę Thank you for your attention Marek Wiland 39

40 Prezentacja trzecia, autor Jolanta Przygońska KRIU

41 INWESTYCJE TELEKOMUNIKACYJNE W OPRACOWANIACH PLANISTYCZNYCH MOŻLIWOŚCI REGULACJI W PLANACH MIEJSCOWYCH PRZYKŁADY, PROPOZYCJE, KONTROWERSJE

42 USTAWA z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Art Ustawa określa: 1) zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej; 2) zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy -przyjmując ład przestrzenny i równoważony rozwój za podstawę tych działań. 2. W planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza: 1) wymagania ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury; 2) walory architektoniczne i krajobrazowe; 3) wymagania ochrony środowiska, w tym gospodarowania wodami i ochrony gruntów rolnych i leśnych; 4) wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; 5) wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, a także potrzeby osób niepełnosprawnych; 6) walory ekonomiczne przestrzeni; 7) prawo własności; 8) potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa; 9) potrzeby interesu publicznego; 10) potrzeby w zakresie rozwoju infrastruktury technicznej, w szczególności sieci szerokopasmowych.

43 Art. 4.1 Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

44 Art W planie miejscowym określa się obowiązkowo: 1) przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania; 2) zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego; 3) zasady ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego; 4) zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; 5) wymagania wynikające z potrzeb kształtowania przestrzeni publicznych; 6) zasady kształtowania zabudowy oraz wskaźniki zagospodarowania terenu, maksymalną i minimalną intensywność zabudowy jako wskaźnik powierzchni całkowitej zabudowy w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, minimalny udział procentowy powierzchni biologicznie czynnej w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, maksymalną wysokość zabudowy, minimalną liczbę miejsc do parkowania i sposób ich realizacji oraz linie zabudowy i gabaryty obiektów; 7) granice i sposoby zagospodarowania terenów lub obiektów podlegających ochronie, ustalonych na podstawie odrębnych przepisów, w tym terenów górniczych, a także narażonych na niebezpieczeństwo powodzi oraz zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych; 8) szczegółowe zasady i warunki scalania i podziału nieruchomości objętych planem miejscowym; 9) szczególne warunki zagospodarowania terenów oraz ograniczenia w ich użytkowaniu, w tym zakaz zabudowy; 10) zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej; 11) sposób i termin tymczasowego zagospodarowania, urządzania i użytkowania terenów; 12)stawkiprocentowe, napodstawiektórychustalasięopłatę,októrejmowawart.36ust.4.

45 3. W planie miejscowym określa się w zależności od potrzeb: 4a) granice terenów rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o znaczeniu lokalnym; 4b) granice terenów inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym, umieszczonych w planie zagospodarowania przestrzennego województwa lub w ostatecznych decyzjach o lokalizacji drogi krajowej, wojewódzkiej lub powiatowej, linii kolejowej o znaczeniu państwowym, lotniska użytku publicznego, inwestycji w zakresie terminalu lub przedsięwzięcia Euro 2012; 8) sposób usytuowania obiektów budowlanych w stosunku do dróg i innych terenów publicznie dostępnych oraz do granic przyległych nieruchomości, kolorystykę obiektów budowlanych oraz pokrycie dachów; 10) minimalną powierzchnię nowo wydzielonych działek budowlanych.

46 USTAWA z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych Art Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zwany dalej planem miejscowym, nie może ustanawiać zakazów, a przyjmowane w nim rozwiązania nie mogą uniemożliwiać lokalizowania inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, jeżeli taka inwestycja jest zgodna z przepisami odrębnymi. 2. Jeżeli lokalizacja inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej nie jest umieszczona w planie miejscowym, dopuszcza się jej lokalizowanie, jeżeli nie jest to sprzeczne z określonym w planie przeznaczeniem terenu ani nie narusza ustanowionych w planie zakazów lub ograniczeń. Przeznaczenie terenu na cele zabudowy wielorodzinnej, rolnicze, leśne, usługowe lub produkcyjne nie jest sprzeczne z lokalizacją inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, a przeznaczenie terenu na cele zabudowy jednorodzinnej nie jest sprzeczne z lokalizacją infrastruktury telekomunikacyjnej o nieznacznym oddziaływaniu.

47 ZASADY KREOWANIA ZAPISÓW W MIEJSCOWYCH PLANACH ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO W ODNIESIENIU DO ZAGADNIENIA: TELEKOMUNIKACJA

48 Ograniczenie wysokości 1. wymiar pionowy budowli nieprzekrytej dachem posadowionej na terenie, mierzony od poziomu terenu przy budowli do jej najwyższego punktu, nie może być większy niż[wymiar]; 2. wymiar pionowy budynku lub budowli przekrytej dachem, mierzony od poziomu terenu do najwyższego punktu pokrycia dachu, nie może być większy niż[wymiar]; 3. wymiar pionowy urządzenia lub instalacji wraz z ich konstrukcją wsporczą, zamontowanych na dachu lub elewacji budynku lub budowli przekrytej dachem, mierzony od ich najniższego punktu do najwyższego ich punktu, nie może być większy niż[wymiar]; lub wysokość urządzenia lub instalacji, wraz z ich konstrukcją wsporczą, zamontowanych na dachu budynku lub budowli przekrytej dachem nie może przekraczać 30% wysokości tych budynków lub budowli.

49 Linie zabudowy 1. obowiązująca linia zabudowy linia zabudowy, na której musi być usytuowana zewnętrzna krawędź zewnętrznej ściany budynku i określonych w ustaleniach planu budowli, o ile ustalenia dla terenów nie stanowią inaczej; linia ta nie dotyczy przejść i przejazdów bramowych na poziomie terenu; 2. nieprzekraczalna linia zabudowy linia ograniczająca fragment 2. nieprzekraczalna linia zabudowy linia ograniczająca fragment terenu, na wyłącznie którym dopuszcza się wznoszenie budynków oraz określonych w ustaleniach planu budowli; linia ta nie dotyczy podziemnych części obiektów budowlanych, balkonów, wykuszy, loggii, gzymsów, okapów, zadaszeń nad wejściami do budynków, elementów odwodnienia, elementów wystroju elewacji, schodów prowadzących do budynków, pochylni dla niepełnosprawnych i innych podobnych elementów budynków, których zasięg może być ograniczony w ustaleniach planu;

50 Zakaz zabudowy na terenach rolnych i leśnych Grunty rolne i leśne objęte są szczególnym statusem prawnym, polegającym na ochronie przed zmianą ich przeznaczenia na cele nierolnicze i nieleśne. Ustawa z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych wprowadza obowiązek uzyskania zgody przez organ sporządzający plan miejscowy na zmianę takiego przeznaczenia, wydana przez właściwy organ administracji. Zgodnie z art. 11 ust. 4 tej ustawy, przed uzyskaniem pozwolenia na budowę, konieczne jest wydanie decyzji w sprawie wyłączenia gruntu z produkcji rolnej lub leśnej. Przedmiotem takiej decyzji, w myślart.11ust.1ustawy,mogąbyćjedynieużytkiigruntyrolnelubgruntyleśne(katalogocharakterze zamkniętym) przeznaczone na cele nierolnicze i nieleśne, co oznacza przeznaczenie gruntów na cele nierolnicze i nieleśne w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (art. 11 ust. 1 w związku zart.7ust.1iart.28ust.2tejustawy).zart.7ust.1ustawywynikabowiem,żeprzeznaczeniagruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, wymagających zgody, o której mowa w ust. 2, dokonuje się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, sporządzonym w trybie określonym w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, natomiast art. 28 ust. 2 ustawy przewiduje konsekwencje wyłączenia z produkcji gruntów przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele nierolnicze i nieleśne. Ustawodawca wyłącza stosowanie przepisów ustawy w określonych przypadkach. Stosowne regulacje zawiera sama ustawa (art. 5a, art. 5b) lub przepisy innych ustaw o charakterze szczególnym (art. 56 ustawy o wspieraniu usług i sieci telekomunikacyjnych). Art. 56. Do gruntów rolnych i leśnych objętych decyzjami o ustaleniu lokalizacji regionalnej sieci szerokopasmowej w granicach linii rozgraniczających teren inwestycji niestosujesięprzepisówustawyzdnia3lutego1995r.oochroniegruntówrolnychi leśnych(dz.u.z2004r.nr121,poz.1266,zpóźn.zm.). Artykuły, w których wyłącza się działanie innej ustawy mają charakter wyjątków, a wyjątków nie można interpretować rozszerzająco.

51 Zakaz przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko wymagających przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko Uciążliwość, nieuciążliwość inwestycji Przykłady: przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko należy przez to rozumieć zamierzenie budowlane lub inną ingerencję w środowisko polegającą na przekształceniu lub zmianie sposobu wykorzystywania terenu, w tym również wydobywanie kopalin, dla których wymagane jest przeprowadzenie oceny oddziaływania na środowisko w rozumieniu przepisów odrębnych z wyłączeniem uzbrojenia terenu. usługi nieuciążliwe należy przez to rozumieć: działalność prowadzoną w odrębnych budynkach, lub w lokalach wbudowanych w budynki, służącą zaspokajaniu potrzeb ludności, niezaliczoną do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, nie powodująca przekraczania standardów jakości środowiska oraz uciążliwości poza terenem, do którego prowadzący działalność posiada tytuł prawny.

52 Lokalizacja sieci infrastruktury technicznej Przykłady: 1. ustala się rezerwy terenu dla projektowanych sieci i urządzeń infrastruktury technicznej na terenach położonych w liniach rozgraniczających dróg, ulic i placów publicznych(poza jezdnią); 2. dopuszcza się lokalizowanie sieci i urządzeń uzbrojenia trenu na terenach działek budowlanych w miejscach dostępnych dla właściwych służb eksploatacyjnych. lub 1. nakazuje się lokalizowanie sieci urządzeń infrastruktury technicznej w liniach rozgraniczających dróg publicznych, wewnętrznych oraz ciągów pieszo-jezdnych i pieszo-rowerowych; 2. dopuszcza się inne przebiegi w przypadku braku możliwości lokalizowania sieci i urządzeń infrastruktury technicznej, określonych wpkt.1.

53 Działka budowlana Art. 2. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. 12) działce budowlanej - należy przez to rozumieć nieruchomość gruntową lub działkę gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej spełniają wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych przepisów i aktów prawa miejscowego; 14) dostępie do drogi publicznej - należy przez to rozumieć bezpośredni dostęp do tej drogi albo dostęp do niej przez drogę wewnętrzną lub przez ustanowienie odpowiedniej służebności drogowej;

54

55 Obszar planu położony jest w strefie ochrony krajobrazu kulturowego obejmującej: obszar Skarpy Warszawskiej w granicach miasta oraz obszar wielokoprzestrzennego założenia wilanowskiego a obejmuje rejon wzgórza służewieckiego z kościołem rzymsko-katolickim pod wezwaniem. św. Katarzyny. W granicach planu znajdują się obszary i obiekty objęte prawną ochroną Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Obszar planu w całości jest elementem Warszawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. W obszarze planu zakazano realizacji elektrowni wiatrowych oraz stacji bazowych telefonii komórkowych. Ustalono zapewnienie usług telekomunikacyjnych wyłącznie poprzez budowę odgałęzień kanalizacji telekomunikacyjnej od istniejących ciągów kanalizacji magistralnej przebiegających w ulicach z doprowadzeniem do poszczególnych obiektów. 5. Ustala się ochronę i kształtowanie ładu przestrzennego w obszarze planu poprzez: 1) ukierunkowanie zagospodarowania w obszarze planu na ekspozycję kościoła św. Katarzyny: od strony ulicy Dolina Służewiecka i ulicy Arbuzowej oraz od strony Potoku Służewskiego, ulicy Wilanowskiej, ulicy Fosa, jak również zachowanie reliktowych relacji widokowych w kierunku pałacu w Królikarni oraz kościoła św. Anny w Wilanowie, według wskazanych na rysunku planu osi widokowych; 2) ustalenie zasad rewaloryzacji ogrodu Gucin Gaj, według wymogów wynikających z ochrony wartości zabytkowych, przyrodniczych, kulturowych; 3) kształtowanie zabudowy i zagospodarowania terenów w sposób pozwalający na zachowanie panoram ze wskazanych na rysunku planu punktów widokowych i alei parkowych; 4) ustalenie szczególnych warunków zagospodarowania i ograniczeń w użytkowaniu obszaru Skarpy Warszawskiej: stoku skarpy oraz obszarów położonych w strefie bezpośredniej i pośredniej ochrony stoku skarpy; 5) zachowanie dominant: przestrzennej - zespołu kościelnego św. Katarzyny i Skarpy Warszawskiej oraz istniejących dominant wysokościowych: wieży kościelnej i dzwonnicy kościoła św. Katarzyny; 6) wykluczenie lokalizowania obiektów i urządzeń konkurujących wysokością lub gabarytami z istniejącymi dominantami zespołu zabytkowego; Dla obszaru planu ustala się zasady przebudowy, rozbudowy i budowy systemów infrastruktury technicznej: 7) w zakresie obsługi telekomunikacyjnej: a) ustala się, że zapewnienie podstawowych usług telekomunikacyjnych odbywać się będzie poprzez budowę odgałęzień kanalizacji telekomunikacyjnej od istniejących ciągów kanalizacji magistralnej przebiegającej w ulicy Dolina Służewiecka, Fosa, Nowoursynowskiej i Arbuzowej z doprowadzeniem do poszczególnych obiektów, b) ustala się wybudowanie kanalizacji telekomunikacyjnej rozdzielczej dwutorowej wzdłuż ulicy Arbuzowej z odejściem w ulicy Renety, od istniejącego ciągu kanalizacji magistralnej w ulicy Nowoursynowskiej, c) ustala się wybudowanie nowego ciągu kanalizacji telekomunikacyjnej rozdzielczej jednotorowej od istniejącej studni w ulicy Anyżkowej, d) ustala się wybudowanie nowego ciągu kanalizacji telekomunikacyjnej rozdzielczej dwutorowej wzdłuż tzw. ulicy cmentarnej, od istniejącej studni kablowej w ulicy Fosa, e) ustala się przebudowanie do kanalizacji kablowej istniejących linii napowietrznych w ulicy Arbuzowej, Renety i ulicy Fosa; 18.Dlaterenu1UR(UK)ustalasię: 4. Zasady obsługi terenu infrastrukturą techniczną: 7) zapewnienie obsługi telekomunikacyjnej: a) ustala się poprzez wybudowanie nowego ciągu kanalizacji telekomunikacyjnej rozdzielczej dwutorowej wzdłuż drogi publicznej 20 KDD oraz budowę odgałęzień kanalizacji telekomunikacyjnej, b) zakazuje się realizacji stacji bazowych telefonii komórkowych;