Chodzić w Duchu Św. 25 tydzień zwykły Lectio divina czytanie i rozważanie Słowa Bożego

Transkrypt

1 Chodzić w Duchu Św. 25 tydzień zwykły Lectio divina czytanie i rozważanie Słowa Bożego Parafia NMP Bolesnej, Wrocław Strachocin, wrzesień 2011 Teksty dostępne na stronie:

2 Opracowanie: Jolanta Prokopiuk

3 Lectio divina - metoda osobistego studium Pisma Świętego Mnisi znali dwa sposoby medytacji Słowa Bożego: ruminatio przetrawianie Słowa Bożego poprzez jego ciągłe powtarzanie oraz lectio divina Bożą lekturę, czytanie Pisma Świętego. Ukształtowana była przez duchową egzegezę Pisma Świętego. Chodziło w niej o to, że wszystkie słowa Biblii rozumiem jako drogę do Boga, jako opis drogi duchowej. Chodzi tu raczej o pytanie: kim jestem, co jest tajemnicą mojego życia, kim i czym stałem się dzięki Jezusowi Chrystusowi? Kiedy bowiem poprzez medytację poczuję, kim jestem, zmieni się także moje działanie w świecie. Kilka uwag o miejscu modlitwy, czasie oraz pozycji modlitewnej. Miejsce Idealne to kościół czy kaplica z wystawionym Najświętszym Sakramentem. W praktyce będzie to każde miejsce, w którym znajdziemy choć odrobinę wyciszenia. Czas Przynajmniej kwadrans. Dobrze jeśli będzie to pół godziny. Pora dnia nie jest istotna, ważne tylko, byśmy byli przytomni i w czasie modlitwy nie zasnęli. Pozycja w czasie modlitwy. Godna i wygodna. Można w tej modlitwie klęczeć, można siedzieć na małej ławeczce, można też zwyczajnie usiąść na wygodnym krześle przy stole. Przebieg lectio divina Istotą tej metody jest jej podział na: I. Czytanie (lectio) II. Medytację (meditatio) III. Modlitwę (oratio) Całość poprzedzona być powinna chwilą wyciszenia, skupienia, prośbą skierowaną do Ducha Świętego o dobre owoce. Na zakończenie powinniśmy podziękować Bogu oraz dokonać refleksji nad naszą modlitwą jak się czuliśmy, co było dobre w tej modlitwie a co należałoby w niej poprawić w przyszłości. Czytanie (lectio) wybieramy dłuższy fragment tekstu przynajmniej jeden rozdział. Nie zakładamy, że przeczytamy go w całości. Może się zdarzyć, że już pierwszy werset będzie tym fragmentem nad którym powinniśmy zatrzymać się dłużej. Czytam Pismo Święte powoli i uważnie, nie po to, by pomnożyć swoją wiedzę, lecz by spotkać Boga w Jego Słowie. W czytaniu chodzi bowiem o znalezienie takiego fragmentu (zwykle będzie to jeden werset), który nas poruszy. To poruszenie może mieć bardzo różny charakter. Może to być ciekawość, niezrozumienie, pociecha, piękno, niepokój. Poruszenie jest świadectwem, że ten werset jest dla nas osobiście ważny. Bardzo ważną informacją jest złość lub agresja rodząca się podczas czytania Słowa Bożego. Oznacza ona bowiem, że Jezus w Słowie Bożym dotyka naszej nieuporządkowanej dziedzina życia. Jest bardzo istotne zwrócenie uwagi na uczucia, które nam towarzyszą. Nie mamy wpływu na uczucia, które się rodzą. Są ważne ponieważ, ukazują nam one stan naszego serca. Nie ma uczuć dobrych i złych, ponieważ są one obojętne moralnie. Jeżeli rodzi się uczucie zazdrości lub niechęci to nie jest to grzechem. Materią grzechu będzie dopiero nasza odpowiedź na to uczucie. Znalezienie tekstu, który porusza jest sygnałem, że kończy się etap lectio.

4 Medytacja (Meditatio) Pierwotne, łacińskie znaczenie tego słowa to powtarzanie. W tej części koncentrujemy się na znalezionym urywku. Czytamy go wielokrotnie, powoli, jakby smakując całość wersetu lub jego fragmenty. Czytając możemy akcentować różne części i wyrazy wersetu. Prawdopodobnie nauczymy się w ten sposób wersetu na pamięć. Powtarzajmy go zatem także w myśli może nam pomóc zamknięcie oczu. Angażujmy na tym etapie nie tylko rozum ale także i serce. Modlitwa (Oratio) Na pewnym etapie medytacji zamienia się ona w modlitwę. Będzie ona miała spontaniczny charakter. Czasami będzie to nasza aktywność, ale możemy też być porwani przez Boże natchnienie. Wtedy modlitwa stanie się bardziej działaniem Boga w nas niż naszym działaniem. Trudno przewidzieć, co przyniesie modlitwa, jaki dokładnie charakter i kierunek przybierze. Może to być zarówno przebłaganie, prośba jak i dziękczynienie i uwielbienie. Może mieć także charakter krótkiej, żarliwej modlitwy, proszącej Boga, by ukoił moja tęsknotę, by pozwolił się doświadczyć i ujrzeć. Warto wypowiedzieć się przed obliczem Boga osobiście, rozmawiając o swoich reakcjach - radościach skłaniających do uwielbienia, ale także o tym, co może trapić, powodować zawstydzenie czy wręcz poczucie bezsilności.

5 , niedziela CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO NIE TRWAĆ W BEZCZYNNOŚCI Mt 20, 1-16a W Królestwie niebieskim nie ma ludzi bezrobotnych. Takiego terminu nie ma w słowniku pojęć Królestwa. Każdy jest posłany. Posłanie i misyjność należy do podstawowych powinności człowieka tego Królestwa. Jan Paweł II uczył, że Nowe sytuacje zarówno w Kościele, jak i w życiu społecznym, ekonomicznym, politycznym i kulturalnym domagają się dzisiaj ze szczególną siłą zaangażowania świeckich. Bierność, która zawsze była postawą nie do przyjęcia, dziś bardziej jeszcze staje się winą. Nikomu nie godzi się trwać w bezczynności. (Christifideles laici,nr 3) Nie ma miejsca na bezczynność, bowiem zbyt wiele pracy czeka na wszystkich w winnicy Pańskiej. Każdy może na swoim polu i ze swoimi umiejętnościami i możliwościami służyć królestwu. Jezus do każdego z nas mówi: Idźcie i wy do winnicy. Współczesny świat wykazuje wielką różnorodność sytuacji i problemów, podlega też coraz szybszym przemianom. Nie możemy być wszędzie i we wszystko być zaangażowani. Zwyczajnie jest to niemożliwe. Ważne jest, aby znaleźć swoje miejsce zaangażowania i służenia innym i w ten sposób głosić Jezusa. Święty każdej epoki jest w jakiś sposób podobny do witrażu, przez które świeci słońce. Inni mogą zachwycać się witrażem dzięki słońcu, którym jest Bóg żywy. Przeczytaj fragment, który Cię Przeczytaj go 2-3 razy, powoli, delektując się prośby, dziękczynienia, uwielbienia). Możesz modlić się tak: Jezu proszę Cię, abyś wkładał w moje serce głębokie pragnienie służenia drugiemu człowiekowi, dla Ciebie. Daj mi być witrażem żywego Boga.

6 , poniedziałek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO NAPEŁNIAĆ SIĘ ŚWIATŁEM Łk 8, Królestwo Jezusa to królestwo światła i piękna. Jezus jest światłem świata, ale także jego uczniowie mają być światłem dla innych. To świecenie jest wręcz zadane uczniom. Być chrześcijaninem to być światłem dla innych. Chrześcijanin ma świecić obecnością Jezusa Chrystusa w swoim życiu. Drogi napełniania się Jezusem Chrystusem są znane od wieków, tak jak stare jest chrześcijaństwo: modlitwa, Słowo Boże, sakramenty Kościoła. Światło ze swojej istoty jest pożyteczne, dlatego dzisiejsza Ewangelia mówi o lampie i świeczniku. Bez światła trudno jest zorientować się w jakim miejscu się znajduję, gdzie są poszczególne osoby i konkretne przedmioty. Światło jest pewnym odniesieniem. Człowiek potrzebuje światła, aby wiedzieć w jakim kierunku ma podążać lub jaką ma podjąć decyzję. Chrześcijanin takie światło otrzymuje na modlitwie ze Słowem Bożym. Nie musi udawać się do wróżek lub korzystać z horoskopów. Nie musi znać przyszłości, ponieważ jego zabezpieczeniem jest Jezus Chrystus. Gdzie szukasz swojego światła? Co jest twoim odniesieniem - horoskop, przyjaciółka, lęk, wróżka, rodzina czy Jezus Chrystus? Potrzebujemy światła w każdych okolicznościach życia. Potrzebujemy właściwego światła wybierając nasze powołanie. Potrzebujemy światła szukając swojego miejsca w życiu. Potrzebujemy światła przy wyborze pracy, studiów, szkoły dla dziecka, w konkretnym wychowawczym problemie. Aby nasze życie miało sens i nie było odbijaniem się od przypadku do przypadku, potrzebujemy właściwego światła na nasze życie. Potrzebujemy poznać plan Ojca niebieskiego wobec naszego życia. Tylko w tym planie będziemy najbardziej twórczy i szczęśliwi. Przeczytaj fragment, który Cię Przeczytaj go 2-3 razy, powoli, delektując się prośby, dziękczynienia, uwielbienia). Możesz modlić się tak: Jezu wiem, że potrzebuję światła na każdym etapie swojego życia. Bądź moim światłem. Spraw bym mógł być światłem dla innych.

7 , wtorek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO BYĆ KREWNYM JEZUSA Łk 8, Jezus wydaje się być niezrozumiały. Zachowuje się co najmniej po ludzku, a nawet dziwnie. Otrzymuje informację, że przyszła Jego matka i bracia, a On zamiast przyjaźnie się z nimi przywitać, wypowiada jakieś górnolotne zdanie niezrozumiałe dla wielu. To jednak zdanie okazuje się kluczem do zrozumienia zarówno Jezusa jak i Jego matki Maryi. Błędem byłoby odczytanie owego zdania jako fanaberii dorosłego, który zapomniał o powinnościach synowskich i szacunku wobec matki. Jezus szanuje swoją matkę, ale podkreśla pokrewieństwo duchowe związane ze słuchaniem i realizacją w swoim życiu Słowa Bożego. Maryja była tą, do której najbardziej odnosiły się słowa Jezusa. Była tą, która najbardziej w swoim życiu wsłuchana była w Słowo Boże. Ono ją określało. Maryja była i jest kobietą Słowa. Okazuje się, że tak naprawdę najważniejsze jest pokrewieństwo duchowe oparte o Jezusa Chrystusa i Jego Słowo. Można mieć fizyczne rodzeństwo związane z rodem (brat, siostra, kuzynostwo), ale niewiele o sobie wiedzieć i nie utrzymywać ze sobą relacji. Jesteśmy krewnymi Jezusa, jesteśmy z Jego rodu i utrzymujemy z Nim łączność, gdy słuchamy Słowa Bożego i realizujemy je w swoim życiu. Ono jest wyznacznikiem naszego działania, wyborów i służby. Czy należysz do rodziny Jezusa, czy jesteś jego krewnym? Czy Słowo Boże przenika twoje życie tak, jak życie Maryi, matki Jezusa? Przeczytaj fragment, który Cię Przeczytaj go 2-3 razy, powoli, delektując się prośby, dziękczynienia, uwielbienia). Możesz modlić się tak: Jezu być twoim krewnym to bardzo trudne zadanie. Słuchanie i realizowanie twojego Słowa w życiu to ogromne wyzwanie. Uzdolnij mnie do tego, daj siły i wytrwałość.

8 , środa CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO DOŚWIADCZAĆ KONDYCJI GRZESZNEGO CZŁOWIEKA Mt 9, 9-13 Mateusz jako celnik doświadczał wiele pogardy od swoich ziomków. Bycie celnikiem oznaczało zbieranie podatków dla Rzymian. Z tego powodu celnicy z tym należeli do grupy najbardziej pogardzanej w społeczeństwie, razem z ludźmi grzeszącymi publicznie, np. prostytutki. Dobrobyt materialny jakim cieszyli się poborcy podatkowi nie był w stanie zagłuszyć ich potrzeb wewnętrznych i zwykłych ludzkich, np. szacunku, afirmacji. Okazuje się, że właśnie ta, najbardziej pogardzana grupa ludzi, była oddana i wierna Jezusowi. Ich odrzucenie przez współbraci stało się źródłem przylgnięcia do Jezusa. Nie potrzebują lekarza zdrowi. Lecz ci, którzy się źle mają. Wielokrotnie grzech lub życiowa tragedia staje się źródłem powrotu do Jezusa i Kościoła. Ów grzech staje się w ten sposób błogosławioną winą. Jezus przychodzi i wprowadza nowy porządek, porządek miłości i miłosierdzia. Owi porządni ludzie, przestrzegający szczegółowo zasad i przepisów, często odrzucają potrzebę zmian, bo są porządni i nie potrzebują nawrócenia. Okazuje się, że owa samowystarczalność może stać się przekleństwem ich życia. Nie muszą głęboko przylgnąć do Jezusa, ponieważ mieli porządne rodziny i mają porządne rodziny. Są zabezpieczeni i nie można im niczego zarzucić. Człowiek bardzo często powraca do Jezusa i Jego planu, gdy spotka go nieszczęście, zawali mu się życie, coś mu się nie układa. Inaczej nie ma potrzeby przyjścia do Boga żywego. Przeczytaj fragment, który Cię Przeczytaj go 2-3 razy, powoli, delektując się prośby, dziękczynienia, uwielbienia). Możesz modlić się tak: Jezu pozwól mi głęboko doświadczać twojego miłosierdzia, twojego uzdrowienia. Odbierz mi moje przekonanie o samowystarczalności i pozwól głębiej przylgnąć do Ciebie.

9 , czwartek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO BYĆ CZŁOWIEKIEM SUMIENIA Łk 9, 7-9 Ludzie żyjący prawdziwie Bogiem, bezkompromisowi swoją postawą, dają wiele do myślenia i rodzą w sercach innych niepokój. Taka historia miała miejsce w życiu Heroda. Ścięcie Jana Chrzciciela nie załatwiło problemu z wyrzutami sumienia związanymi z grzechem cudzołóstwa. Prawo naturalne czy dekalog jeśli chodzi o chrześcijan, jest mocno wpisany w serce człowieka. Prawa Boże obejmują każdego niezależnie od sprawowanej funkcji czy władzy. Człowiek w swoim życiu często traci swoją busolę wartości przez układy w swoim miejscu pracy, dostatnie życie, święty spokój. Wielokrotnie traci także szacunek do samego siebie. Okazuje się, że wyznawane dobre wartości związane z uczciwością i prawdą, strzegą godności i szacunku wobec siebie i każdej innej osoby. Jan Paweł II pisze w swojej encyklice: Pragnienie prawdy jest tak głęboko zakorzenione w sercu człowieka, że gdyby musiał się go wyrzec, prowadziłoby to do kryzysu egzystencjalnego. (Fides et ratio, nr 29) Wszystko to dzieje się w sumieniu człowieka, jego wewnętrznym sanktuarium, w którym rozbrzmiewa głos Boga. Jest to głos Boga nawet wówczas, gdy człowiek uznaje w nim zasadę ładu moralnego, po ludzku niepowątpiewalną, bez bezpośredniego odniesienia do Stwórcy. (Jan Paweł II, Dominum et Vivificantem, nr 43) Przeczytaj fragment, który Cię Przeczytaj go 2-3 razy, powoli, delektując się prośby, dziękczynienia, uwielbienia). Możesz modlić się tak: Jezu uzdalniaj mnie do życia zgodnie ze swoim sumieniem. Daj mi odwagę bronić swojego sumienia i zasad, które są dla mnie ważne.

10 , piątek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO AKCEPTOWAĆ ŻYCIE I ŚMIERĆ Łk 9,18-22 Musiał minąć pewien czas przebywania z Jezusem, zanim Jego uczniowie usłyszeli pytania: Za kogo uważają Mnie tłumy? i A wy za kogo Mnie uważacie? Wcześniej słuchali Jego nauczania, oglądali Jego cuda i w taki sposób dojrzewali. Człowiek potrzebuje do właściwego rozeznania nie tylko Ducha Świętego, ale także czasu i uczenia się. Jezus zmieniał myślenie apostołów przez swoje nauczanie. Głosił Boga żywego, który troszczy się o swój lud i każdego poszczególnego człowieka. Apostołowie mieli możliwość na własne uszy usłyszeć i na własne oczy zobaczyć. Stawali się powoli świadkami. Widać także wyraźnie, że człowiek nie jest w stanie przyjąć wszystkiego od razu. Uzdrawianie, cuda, a nawet wskrzeszenia stopniowo zmieniały ich serca, rodziły w nich radość, zdumienie i nadzieję. Byli dumni ze swojego Mistrza. Najtrudniejszy etap przebywania z Panem związany był z cierpieniem i śmiercią Jezusa. Dopóki jest miło i przyjemnie, dopóty możemy być dumni a dopóki są pieniądze, dopóty mamy wiele osób koło siebie. Tak było też z synem marnotrawnym. W naszym życiu wewnętrznym również cierpienie jest wyznacznikiem naszego rozwoju wewnętrznego i dojrzewania. Akceptacja poświęcenia i umierania dla innych jest wyznacznikiem naszej dojrzałości. Cierpienie i śmierć w każdym wymiarze są niezwykle radykalne i niezwykle trudne do przyjęcia. Współcześnie jest wiele osób uciekających przed trudem, pracą i cierpieniem. Unika się spraw i informacji przypominających o śmierci. W jakiś sposób po grzechu pierworodnym cierpienie i śmierć przynależy do człowieczeństwa. Ważne jest, aby znaleźć sens w śmierci i w przemijaniu. Przeczytaj fragment, który Cię Przeczytaj go 2-3 razy, powoli, delektując się prośby, dziękczynienia, uwielbienia). Możesz modlić się tak: Jezu nie rozumiem dlaczego musiałeś cierpieć i umrzeć, nie rozumiem wiele z tego co nauczałeś, ale bądź moim Panem, bądź moim Mistrzem.

11 , sobota CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO IŚĆ DROGĄ MISTRZA Łk 9, 43b - 45 Chrześcijanin przez swój chrzest jest zanurzony w cierpienie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Czy chce, czy nie chce, będzie doświadczał właśnie takiej dynamiki w swoim życiu. Człowiek będzie doświadczał dłuższych lub krótszych okresów cierpienia, śmierci i zmartwychwstania w swoim życiu. Wielokrotnie te okresy będą się przenikać. Trzeba jednak pamiętać, że nie ma zmartwychwstania bez cierpienia i śmierci. Cierpień i śmierci w życiu człowieka nie brakuje. Choroba własna lub osoby najbliższej rodzi cierpienie. Oprócz cierpienia fizycznego doświadczamy w życiu wielu cierpień duchowych i psychicznych. Utrata pracy, bezrobocie, problemy ze współmałżonkiem, teściową, dziećmi, brak własnego mieszkania. Śmierci możemy doświadczać przez złe słowa: plotki, oczernianie, potwarze, odebranie dobrego imienia. Cierpienie i śmierć rodzi także pogarda i odrzucenie związane z innością, wielodzietnością, niepełnosprawnością. Cierpienie rodzi się także z powodu samotności, nieumiejętności budowania relacji, braku przyjaciół, postawy roszczeniowej osób najbliższych. Panoszące się choroby psychiczne, dziś zwłaszcza w postaci depresji, także są przyczyną cierpienia. Zmartwychwstanie może przybierać różne oblicza. Zmartwychwstanie to miłość, to łaska przebaczenia sobie i innym. Zmartwychwstanie to również łaska nawrócenia na poszczególnych etapach swojego życia. Zmartwychwstanie to pojednanie w rodzinie, to uwolnienie z trapiących zniewoleń wszelkiej maści (alkoholizmu, jedzenia, pracoholizmu, komputera i internetu, słodyczy itp.) Zmartwychwstanie to łaska pogodzenia się ze swoją historią życia, odkrycie swoich korzeni i swojej tożsamości. Zmartwychwstanie to także głęboki pokój i radość. Przeczytaj fragment, który Cię Przeczytaj go 2-3 razy, powoli, delektując się prośby, dziękczynienia, uwielbienia). Możesz modlić się tak: Jezu pozwól mi zaakceptować dynamikę różnych etapów w moim życiu. Obdarz mnie łaską pokory w przyjmowaniu poszczególnych etapów życia.