Termomodernizacja budynku przy ul. Ciemnej 6 w Krakowie

Transkrypt

1 Faza: PROJEKT BUDOWLANY Temat: Termomodernizacja budynku przy ul. Ciemnej 6 w Krakowie Adres inwestycji Nr działki Branża: Inwestor: Ul. Ciemna Kraków 73/1 BUDOWLANA Narodowy Fundusz Zdrowia Małopolski Oddział Wojewódzki NFZ z siedzibą w Krakowie przy ul. Ciemnej 6 Opracował: Inż. Jacek Majka Projektował: Mgr inż. architekt Zdzisław Banaś upr. nr 9/68 Sprawdził: Mgr inż. architekt Piotr Balik upr. nr MPOIA/075/2009 Kraków, dnia 20 lipiec 2012 r.

2 CZĘŚĆ OPISOWA OPIS TECHNICZNY str. 1. Podstawa opracowania: Przedmiot i zakres opracowania Projekt zagospodarowania Ekspertyza techniczna stanu konstrukcji nośnej budynku Ocena stanu technicznego konstrukcji budynku Wnioski i zalecenia ogólne Opis prac termo modernizacyjnych na obiekcie Ściany zewnętrzne dokumentacja fotograficzna Opis ogólny prac termomodernizacyjnych i naprawczych Opis projektu termomodernizacji elewacji Technologia wykonania tynków renowacyjnych Odbiór robót Proponowana kolorystyka elewacji Technologia wykonania powłoki ThermoShield Exterieur wg producenta...23 CZĘŚĆ RYSUNKOWA 1. Projekt zagospodarowania terenu rysunek nr 1 skala 1: Rzut piwnic rysunek nr 2 skala 1: Rzut parteru rysunek nr 3 skala 1: Rzut I piętra rysunek nr 4 skala 1: Rzut II piętra rysunek nr 5 skala 1: Elewacja E Frontowa rysunek nr 6 skala 1: Elewacja N od ul. Ciemnej rysunek nr 7 skala 1: Elewacja S od ogrodu rysunek nr 8 skala 1: Elewacja W od ul. Jakuba rysunek nr 9 skala 1:100 ZAŁĄCZNIKI Załącznik nr 1 Załącznik nr 2 Załącznik nr 3 Załącznik nr 4 Załącznik nr 5 Załącznik nr 6 Załącznik nr 7 Załącznik nr 8 Charakterystyka energetyczna budynku po termomodernizacji Informacja BIOZ Oświadczenia Uprawnienia i izby Opinia dotycząca zastosowania farby Thermoshield Exterier do malowania elewacji budynku przy ul. Ciemnej 6 w Krakowie Pozwolenie nr 564/12 Małopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków na prowadzenie robót budowlanych przy zabytku. Wypis i wyrys z ewidencji gruntów. Mapa sytuacyjno-wysokościowa. 2

3 Karta uzgodnień i zatwierdzeń LP Branża Data Podpis 1. Rzeczoznawca d/s BHP 2. Rzeczoznawca d/s p.-poż. 3

4 1. Podstawa opracowania: 1.1. Umowa z Inwestorem Pozwolenie nr 564/12 z dnia r. Małopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków na prowadzenie robót budowlanych przy zabytku Wizja lokalna obiektu wykonywana w lipcu 2012 r Inwentaryzacja elewacji w zakresie koniecznym do wykonania zakresu prac termomodernizacyjnych Wytyczne Zleceniodawcy Wytyczne Systemodawcy Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane (Dz. U. z dnia 25 sierpnia 1994 r.) z późniejszymi zmianami Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 7 kwietnia 2004 r, (Dz. U. nr 109 z 2004 r. poz. 1156) w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, z późniejszymi zmianami oraz z uwzględnieniem zmian wprowadzonych RMI z dnia 6 listopada 2008 wchodzącym w życie z dniem 1 stycznia 2009 r RMI z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz.U. 120 poz z dnia 10 lipca 2003 r.) wraz z późniejszymi zmianami PN 91/B Ochrona cieplna budynków PN EN ISO 6946: 2002 Komponenty budowlane i elementy budynku. Opór cieplny i współczynnik przenikania ciepła. Metoda obliczania Ustawa z dnia 23 lipca 2003r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. z dnia 17 września 2003r. nr 162 poz z późniejszymi zmianami) Literatura [1] Duc E.: Ochrona murów przed zawilgoceniem. Wyd. SMB, Wrocław 1987 r. [2] Janowski Z.: Rzeczoznawstwo budowlane dotyczące obiektów objętych ochroną konserwatorską. VIII Konferencja naukowo-techniczna Problemy Rzeczoznawstwa Budowlanego. Cedzyna 2004 r. Wyd. ITB 2004 r. [3] Masłowski E.: Wzmacnianie konstrukcji budowlanych. Arkady 1988 r. [4] Pawłowski P. i R.: Budownictwo ogólne. PWN 1982 r. [5] Praca zbiorowa: Nowy Poradnik majstra budowlanego. Arkady 2004 r. [6] Runkiewicz L.: Błędy i uszkodzenia budowlane. WEKA 2000r. [7] Stramski Z.: Korozja biologiczna w budownictwie. Wyd. SMB Wrocław 1986 r. [8] Stankiewicz H.: Zabezpieczenie budowli przed wilgocią, wodą gruntową i korozją. Arkady 1984 r. [9] Thierry J., Zaleski S.: Remonty budynków i wzmacnianie konstrukcji. Arkady, W-wa 1982 r. [10] Ważny.J. Karyś J. - Ochrona budynków przed korozją biologiczną. Arkady 2001 r. [11] Praca zb.: Słabe miejsca w budynkach, t. 3. Wyd. Arkady 4

5 2. Przedmiot i zakres opracowania Przedmiotem niniejszego opracowania jest projekt termomodernizacji budynku zlokalizowanego w Krakowie przy ul. Ciemnej 6. Zakres prac termo modernizacyjnych objętych niniejszym opracowaniem obejmuje swym zakresem naprawę zniszczonych fragmentów wierzchniej elewacji budynku aktualnie liczne odwarstwienia i ubytki tynku oraz uszkodzenia wodno-solne wraz z dwukrotnym malowaniem całej elewacji. 3. Projekt zagospodarowania Przedmiotowy obiekt znajduje się w Krakowie przy ul. Ciemnej 6, na działce nr 73/1 dla którego prowadzona jest księga wieczysta nr KW /9. Przedmiotowy obiekt został wpisany do rejestru zabytków decyzją nr A-374 i podlega ochronie konserwatorskiej. Obiekt leży w obrębie układu urbanistycznego dawnego miasta Kazimierza wpisanego do rejestru zabytków pod numerem A-12 decyzją z dnia 23 lutego 1934 roku oraz na Listę Dziedzictwa Światowego UNESCO. Usytuowany jest na obszarze uznanym za pomnik historii Kraków-historyczny zespół miasta zarządzeniem Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej z dnia r. Oznacza to, że wszelkie prace objęte niniejszym projektem wymagają pozwolenia Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Pozwolenia takiego Wojewódzki Konserwator Zabytków w Krakowie udzielił pod nr 564/12 decyzją z dnia r. Przedmiotowy budynek składa się z budynku frontowego i oficyny. Pierwotnie był to budynek jednopiętrowy, częściowo podpiwniczony. Na początku XXI w. część piętrowa została nadbudowana o użytkowe poddasze. Poniżej podano dane kubaturowe charakteryzujące budynek w jego stanie aktualnym: - Kubatura 3 904,00 m 3 - Powierzchnia użytkowa 640,92 m 2 W tym: - powierzchnia piwnic 109,10 m 2 - powierzchnia parteru 186,44 m 2 - powierzchnia I piętra 199,09 m 2 - powierzchnia II piętra 146,29 m 2 - Liczba kondygnacji nadziemnych 3 4. Ekspertyza techniczna stanu konstrukcji nośnej budynku (odnosząca się do wpływu przedmiotowych prac na posadowienie budynku) Zakres ekspertyzy technicznej dotyczy elewacji zewnętrznych z pominięciem oceny stanu technicznego przegród wewnętrznych. 5

6 Ocena zawęża się do wpływu na konstrukcję budynku prac renowacyjnych na elewacji. Ocena stanu przegród zewnętrznych dokonana została na podstawie ogólnej analizy zarysowań na elewacjach Ocena stanu technicznego konstrukcji budynku. Budynek główny został wybudowany pod koniec XVII w (piwnice XV-XVI w) w technologii tradycyjnej mur z cegły pełnej i kamienia, natomiast nadbudowana część nowsza (adaptacja poddasza) wykonana została z cegły pełnej gr. 25 cm, ocieplonej styropianem o gr. 10 i obłożonej cegła kratówką gr. 12 cm. Ściany piwnic w budynku przy okazji wykonywanej nadbudowy zostały poddane hydroizolacji: wykonano przeponę hydroizolacyjną poziomą metodą iniekcji krystalicznej oraz przeponę hydroizolacyjną pionową zewnętrzną z masy uszczelniającej, oraz w miejscach, gdzie odkopanie fundamentów nie było możliwe zastosowano metodę iniekcji krystalicznej. Na podstawie dokonanej wizji lokalnej oraz informacji zebranych od Zleceniodawcy, można powiedzieć, że przedmiotowy budynek posiada wady charakterystyczne dla tego typu budownictwa i dla obiektów w tym wieku. Wspomniane powyżej wady dotyczą jedynie odspojeń i ubytków tynków, niewielkich rys widocznych na ścianach zarówno od strony zewnętrznej jak i wewnętrznej budynku oraz liczne uszkodzenia wodno-solne. Pozostałe wady o ile istnieją są ukryte pod tynkiem i nie jest możliwa ich identyfikacja i ocena bez wykonania odkrywek warstwy tynku Wnioski i zalecenia ogólne Na podstawie przeprowadzonych oględzin, stwierdza się, że: Stan konstrukcji przedmiotowego budynku jest dobry i pozwala na dalsze użytkowanie. Obiekt posiada wady wykonawcze typowe dla tego typu budownictwa i nie wpływają one na możliwość wykonania prac renowacyjnych elewacji budynku. 6

7 5. Opis prac termo modernizacyjnych na obiekcie 5.1. Ściany zewnętrzne dokumentacja fotograficzna 7

8 8

9 9

10 10

11 11

12 12

13 13

14 14

15 5.2. Opis ogólny prac termomodernizacyjnych i naprawczych Podstawą do rozpoczęcia robót ociepleniowych jest projekt techniczny i pozwolenie na budowę. Roboty te mogą wykonywać tylko wyspecjalizowane firmy, mające stosowne uprawnienia. Inwestor powinien zażądać od wykonawcy robót certyfikatu (wydanego przez ITB) lub deklaracji zgodności (wystawionej przez producenta systemu) z aprobatą techniczną na zestaw wyrobów do wykonywanej termomodernizacji zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami. Prace należy wykonywać w temperaturze nie niższej niż 5 o C i nie wyższej niż 25 o C. Niedopuszczalne jest prowadzenie prac w czasie opadów atmosferycznych, na elewacjach silnie nasłonecznionych, w czasie silnego wiatru oraz jeżeli zapowiadany jest spadek temperatury poniżej 0 o C w przeciągu 24h. UWAGA: Przedmiotowy obiekt jest wpisany do rejestru zabytków i znajduje się pod ochroną konserwatorską, a w związku z tym wszystkie prace wykonywane na obiekcie należy wykonywać ze szczególną starannością, w oparciu o sprawdzone i dobrej jakości materiały. Przy wykonywaniu prac należy bezwzględnie stosować się do zapisów Ustawy z dnia 23 lipca 2003r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. z dnia 17 września 2003r. nr 162 poz z późniejszymi zmianami). Na potrzeby przedmiotowej termomodernizacji uzyskano Opinię dotyczącą zastosowania farby Thermoshield Exterier do malowania elewacji budynku przy ul. Ciemnej 6 w Krakowie opracowaną przez dr. Pawła Karaszkiewicza z Zakładu Chemii Konserwatorskiej, ASP w Krakowie, Wydział Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki, data opracowania r. Zgodnie z tą opinią możliwe jest wykonanie zgodnie z życzeniem Inwestora wierzchniego malowania elewacji farbą Thermoshield Exterier. Termoizolacja będzie miała wpływ na redukcję zużycia energii oraz w sposób znaczący ułatwi utrzymanie we wnętrzu budynku stabilnych warunków temperaturowo-wilgotnościowych. Jest to farba przeznaczona do malowania elewacji zewnętrznych, oparta o dyspersyjne spoiwo akrylowe dodatkowo zawierająca mikrokapsuły ceramiczne, które poprawiają termoizolacyjność elewacji, poprzez poprawę paro przepuszczalności i odporności na brudzenie. Jest to farba, która nie różni się istotnie od pozostałych dostępnych na rynku farb elewacyjnych, natomiast na uwagę zasługuje fakt, iż dzięki mikrokapsułkom farba ta charakteryzuje się matową powierzchnią, do pewnego stopnia zbliżoną do powierzchni mineralnych. Została ona przebadana pod kątem korzyści stosowania w architekturze zabytkowej. ThermoShield Exterieur jest farbą elewacyjną na bazie termo-ceramicznej membrany. Pory membrany ulegają zamknięciu przy dużym zawilgoceniu oraz otwierają się przy małej wilgotności powierza. Niska wilgotność otoczenia powoduje zatem otwarcie mikroporów i odprowadzenie wilgoci z podłoża. Skutecznie zatem wyprowadza z przegród budowlanych nagromadzoną wilgoć i sól (hydroizolacja). Cechuje się wysoką przyczepnością do podłoży przy dobrej przepuszczalności. Powłoka przepuszcza gazy, w tym parę wodną i CO 2. Powłoka ta zapewnia wieloletnią ochronę elewacji przed takimi szkodliwymi wpływami środowiska jak promienie UV, smog, brud, kwasy, sole, a także czynniki pogodowe jak deszcz i śnieg. 15

16 Farba Exterieur dzięki refleksji będzie chroniła elewacje przed szkodliwym napromieniowaniem słonecznym i zapewni trwale ładny, zadbany wygląd. Ceramiczny komponent powłoki zredukuje straty ciepła w budynku. Farby te nie zawierają rozpuszczalników ani substancji lotnych. Cechuje je paroprzepuszczalność przy zmiennej otwartości dyfuzyjnej. ThermoShield Exterieur to powłoka antyelektrostatyczna, przykrywająca pęknięcia, nie przyjmująca brudu ani wody, niezapalna, nie zmieniająca barwy oraz odporna na szorowanie. Przed przystąpieniem do malowania elewacji farbą ThermoShield Exterieur projektuje się wykonanie prac naprawczych na całej elewacji budynku z zastosowaniem materiałów firmy Sto Ispo. Dla uzyskania pożądanego efektu, malowanie należy wykonać dwukrotnie na całej elewacji w miarę możliwości należy naśladować klasyczne malowanie pędzlem. Przystępując do prac bezwzględnie należy usunąć warstwę złuszczającej się farby. Jej usunięcie pozwoli ocenić stan zachowania tynków na elewacjach i oszacować zakres wypraw przeznaczonych do usunięcia ze względu na daleko posuniętą degradację oraz skażenie mykologiczne. Warstwy farb elewacyjnych oraz odspojone fragmenty wypraw cementowowapiennych należy usunąć poprzez strumieniowanie ścierne i odpowiednio mechaniczne odkuwanie. Natomiast gzymsy i opaski okienne zaleca się oczyszczać gorącą parą pod ciśnieniem łączoną z chemicznym działaniem past zmiękczających powłoki farb elewacyjnych lub poprzez tzw. mikropiaskowanie z zastosowaniem specjalnych kruszyw. Metoda musi być dobrana na podstawie prób, by nie spowodować naruszenia z narzutu lub sztukatorską metodą ciągnioną, w zależności od wielkości uszkodzenia. Wszystkie uzupełnienia należy wykonać w jednym systemie. Na łączeniach starej i nowej zaprawy należy zastosować siatkę. Szczeliny tynku wypełnić masą plastyczną np. Sto Rissfuller przypowierzchniowej warstwy wypraw. Po oczyszczeniu powierzchni ujawnią się ewentualne późniejsze naprawy. Uzupełnienia wykonane z nieprawidłowych technologicznie, twardych i sztywnych zapraw cementowych należy usunąć. Na powierzchniach ścian rysują się pęknięcia, więc konieczne będzie rozpoznanie ich charakteru. W przypadku zarysowań o charakterze konstrukcyjnym należy opracować metody naprawcze przez inżyniera specjalistę. Zupełnie zdegradowane partie tynków na ścianach płaskich zaleca się odkuć, aż do wątku ceglanego. Powierzchnię elewacji w partiach skażonych biologicznie należy zdezynfekować. Osłabione strukturalnie profile architektoniczne należy wzmocnić preparatem silikatowym lub ewentualnie krzemoorganicznym. Odspojenia tynków profilowanych należy podkleić zaczynem z wapna dyspergowanego i białego cementu lub spoiwami mikro-hydraulicznymi w zależności od wielkości szczelin i pustek. Uzupełnienia zarówno tynków jak i profilowanych opasek należy wykonać zaprawami mineralnymi, o składzie możliwie zbliżonym do oryginału, charakteryzujących się podobną lub niższą wytrzymałością mechaniczną. Ubytki profili obramień i gzymsów należy uzupełnić Sto Rissfuller fein firmy Sto Ispo, mającą właściwość tworzenia dylatacji. Zaleca się zastosowanie jako warstwy wierzchniej tynku z dodatkiem włókna szklanego, które zapobiegnie ujawnianiu się drobnych spękań. 16

17 Powierzchni tynków należy nadać fakturę zgodną z otoczeniem (zacieranie pacą). W przypadku nierówności należy rozważyć położenie na całości wypraw gładkich szlichty wyrównującej. Wszystkie ściany należy gruntować preparatem ThermoShield Fix Plus, aby zapewnić należytą konsolidację z warstwami wierzchnimi. Produkt ten reguluje także chłonność podłoża. Analogicznie jak ściany zewnętrzne należy wykończyć kominy oraz mur częściowo tynkowany w granicy działki. Mur w części nie otynkowanej z cegły należy oczyścić i zdezynfekować. Kraty w oknach jak i same okna oraz drewniane obramienia uszakowe okien zabezpieczyć na czas malowania. Rynny i rury spustowe większość jest pomalowana w kolorze jak dach, te elementy i fragmenty, które nie zostały dotąd pomalowane (np. rynna i rura spustowa od strony patio) należy pomalować w kolorze identycznym z istniejącym. W razie konieczności dokonać niezbędnych napraw i remontów Opis projektu termomodernizacji elewacji USTALENIE PRZYCZYN ZNISZCZENIA ELEWACJI Po oczyszczeniu i uzyskaniu pełnego dostępu do poszczególnych partii wszystkich elewacji należy wykonać dokładne badania konserwatorskie mające na celu: - rozczytanie układu nawarstwień oraz przekształceń elewacji, - rozpoznanie przyczyn i stopnia zasolenia tynków - rozpoznanie przyczyn spękań i ustalenie postępowania w przypadku stwierdzenia naprężeń konstrukcyjnych POWIERZCHNIE PŁASKIE ŚCIAN ORAZ COKÓŁ Oczyszczenie powierzchni tynków Oczyszczenie powierzchni tynków metodą wybraną na podstawie prób wykonanych na obiekcie. Złuszczające się farby elewacyjne wstępnie proponuje się usunąć poprzez strumieniowanie ścierne przez tzw. piaskowanie agregatem CePe, uprzednio jednak należy upewnić się czy podłoże tynkowe wykazuje wystarczającą wytrzymałość i czy piaskowanie nie powoduje uszkodzeń jego powierzchni. Mechaniczne usunięcie zniszczonych partii tynków Mechaniczne usunięcie wszystkich zupełnie zniszczonych, odspojonych i zasolonych partii tynków. Doczyszczenie odsłoniętych fragmentów z brudu, kurzu i pyłów. Dezynfekcja porażonych partii elewacji Dezynfekcja porażonych wypraw gdzie zaobserwowano rozwój korozji biologicznej preparatem firmy Sto Ispo Sto Prim Fungal dwukrotnie; impregnacja muru pod tynk 17

18 renowacyjny dla zapobieżenia chłonności zgodnie z przyjętą technologią lub innym dobranym wg wiedzy konserwatora prowadzącego. Uzupełnienie ubytków Uzupełnienie ubytków wątku cegłą maszynową wysokiej jakości na zaprawie wapienno-piaskowej z dodatkiem trassu. Obecnie nie występują ubytki wątku, ale po wykonaniu prac oczyszczających może zajść potrzeba wymiany bądź uzupełnienia niewielkich fragmentów. Wykonanie iniekcji ciśnieniowej pęknięć ścian Ocena charakteru spękań i ewentualne wykonanie w zależności od potrzeb iniekcji ciśnieniowej pęknięć ścian, odpowiednio dobranym zaczynem mineralnym lub masą plastyczną np. Sto Rissfuller fein pod nadzorem konstruktora. Uzupełnienie ubytków tynków płaskich Uzupełnienie ubytków tynków płaskich poprzez nałożenie zaprawy podkładowej. Należy zastosować obrzutkę, zwiększająca przyczepność następnych warstw np. Sto Murosil VS firmy Sto. Następnie nałożyć warstwę wyrównawczą - lekki tynk podkładowy renowacyjny np. Trass Kalk Maschinenleichtputz firmy Sto oraz trzeciej warstwy końcowej, drobnoziarnistej renowacyjnej zaprawy licowej; mineralnej, elastycznej np. Sto Trass Filtzputz firmy Sto lub Ispos Nr 1 firmy Sto. W przypadku znacznych nierówności, należy rozważyć położenie kilkumilimetrowej wyrównującej warstwy szlichty na wszystkich partiach płaskich wypraw tynkowych poszczególnych elewacji. Naprawa gzymsów i opasek okiennych W pierwszej kolejności należy ocenić spękania elementów profilowanych. Podklejenie elementów odspojonych oraz ewentualne odkucie najbardziej zniszczonych fragmentów profili sztukatorskich. Wypełnienie płytkich rys po wcześniejszym ich przeżyłowaniu w kształcie litery V, zaprawą elastyczną o niskim skurczu wiązania np. Sto Rissfuller fein firmy Sto. Wykonanie zbrojeń pod uzupełnienia elementów profilowanych z drutu nierdzewnego wklejonego na spoiwie Tenax Solido. Uzupełnienia oraz rekonstrukcje profili sztukatorskich wykonanych metodą ciągnioną zgodnie z pierwotną technologią (z zastosowaniem zaprawy wapienno-piaskowej, ewentualnie z dodatkiem trassu). Wypełnienie mikrorys na elementach sztukatorskich masą np. Multispachtel f. Remmers lub Stuckoplan (StoDecoPlan fein) firmy Sto Ispo lub Kombi Restauro f. Kabe. Do opracowania powierzchni należy użyć odpowiednich narzędzi i powierzchnię uzupełnień opracować analogicznie z fakturą powierzchni istniejących. Wykonanie powłoki termoizolacyjnej W pierwszej kolejności tynki należy zagruntować gruntem ThermoShield Fix Plus, następnie wykonuje się warstwy malarskie w technologii ThermoShield Exterieur gęstą powłoką, której skład stanowią zminiaturyzowane kuleczki ceramiczne z wewnętrzną próżnią tzw. bubbles (42%), zaś pozostałe 52 % to żywice, elastomery, pigmenty oraz 18

19 woda. Należy nałożyć farbę dwukrotnie wówczas tworzą się cztery warstwy kuleczek krzemowo-ceramicznych decydujących o termicznej izolacji powłoki. Ze względu na zastosowanie spoiwo farba wymaga naświetlenia promieniowaniem ultrafioletowym. WYMIANA OBRÓBEK BLACHARSKICH Wykonanie koniecznych napraw lub uzupełnienie obróbek blacharskich gzymsów podokienników, rynien i rur spustowych z zachowaniem zgodności materiałowej i kolorystycznej z obecnie użytą. KAMIENIARKA 1. Odczyszczenie przez piaskowanie agregatem CePe. 2. Odkucie wtórnych nawarstwień i betonowych uzupełnień -ręcznie. 3. Odsolenie metodą swobodnej migracji do rozszerzonego środowiska. 4. Impregnacja preparatem KSE 300 prod. f-my Remmers. MUR Analogicznie należy postąpić z murem, z tym, że we fragmentach, gdzie wyprawę wierzchnią stanowi surowa cegła, należy: 1. Oczyścić i odpylić cegłę, usunąć zasolone fugi do ok. 3 cm w głąb, a następnie odpowiednio uzupełnić. 2. Zdezynfekować mur ceglany preparatem Sto Prim Fungal dwukrotnie. KOMINY Analogicznie należy postąpić z kominami. W razie konieczności należy dokonać napraw i uzupełnień ze szczególnym uwzględnieniem czap kominowych Technologia wykonania tynków renowacyjnych PRZYGOTOWANIE PODŁOŻA Skucie starych tynków Zawilgocone i zasolone obszary tynku usunąć wraz z pasem o szerokości nie mniejszej niż 80 cm okalającego, nieuszkodzonego tynku. W murze ceglanym spoiny powinny być nie zapełnione zaprawą na głębokość mm od lica muru, dlatego o ile to możliwe należy je wyskrobać. Mur i spoiny oczyścić mechanicznie szczotką drucianą. Wszelkie zabrudzenia, tłuste plamy czy zanieczyszczenia z farb, rdzy, sadzy usunąć przez zmycie 10% roztworem mydła. Neutralizacja podłoża W zależności od chłonności należy odsłonięty mur nasycić jedno lub dwukrotnie preparatem neutralizującym sole. Łączne zużycie preparatu powinno wynieść 0,5 kg/m 2. Konieczne jest zachowanie szczególnej ostrożności, stosowanie odzieży ochronnej i rękawic gumowych. Należy unikać kontaktu ze skórą i oczami. 19

20 WYKONYWANIE TYNKÓW Tynki renowacyjne przygotować (wymieszać z wodą) stosując agregat tynkarski lub przy niewielkich ilościach - w wiadrze lub pojemniku na zaprawę przy użyciu mieszadła wolnoobrotowego. Tynk w zależności od stopnia zasolenia należy nanosić warstwą grubości określoną w poniższej tabeli. W jednym zabiegu nie wolno nakładać warstwy o grubości większej niż 2 cm. Przy większych grubościach tynk nanosić etapowo. Zabrania się stosowania metalowych listew profilowych dla zlicowania powierzchni tynkowanych. Aby uzyskać prawidłową pod względem równości płaszczyzny powierzchnię należy wyznaczyć lica powierzchni i następnie wykonać tradycyjne pasy kierunkowe z zaprawy tego samego rodzaju co tynk. Zalecane grubości tynku w zależności od stopnia zasolenia ścian Stopień zasolenia Niski Średni do wysokiego Zabieg 1. Obrzutka 2. Tynk renowacyjny 1. Obrzutka 2. Tynk podkładowy magazynujący sole 3. Tynk renowacyjny 1. Obrzutka 2. Tynk podkładowy magazynujący sole 3. Tynk renowacyjny Grubość warstwy [cm] 0,5 2,0 0, ,5 0,1 1,5 Uwagi obrzutka częściowa grubość sumaryczna min. 2,5 cm max 4,0 cm WYGŁADZANIE POWIERZCHNI Przed szpachlowaniem należy usunąć z podłoża kurz i zabrudzenia. Całość nawilżyć wodą. Należy przyjąć zasadę, że szpachlowanie rozpoczynamy po wyschnięciu i związaniu tynku renowacyjnego. Przeciętnie należy odczekać ok. 1 dzień na 1mm grubości tynku, jednak w zależności od warunków cieplno-wilgotnościowych czas ten może ulec zmianie. Wcześniejsze rozpoczęcie szpachlowania może doprowadzić do pojawienia się rys skurczowych na powierzchni szpachli. Szpachlę z tynku renowacyjnego (lub gotową systemową) należy przygotować przez dosypywanie do wody i dokładne mieszanie w czystym pojemniku, aż do uzyskania jednorodnej, homogenicznej masy w proporcjach opisanych wyżej (i umieszczonych na opakowaniu). Nanosić masę warstwami o grubości od 1 do 2 mm przy użyciu pacy metalowej. Po wstępnym wyschnięciu (ok minut) można powierzchnie zacierać za pomocą packi z filcem. Zacieranie gładzi wykonuje się ruchem kolistym. W czasie zacierania tynku należy w miarę potrzeby skrapiać go wodą przy pomocy pędzla, aby zaprawa nie ciągnęła się za packą lub nie kruszyła się i odpadała, jeżeli jest za sucha. Szpachla nie nadaje się po wyschnięciu do szlifowania. Grubość gładzi po ręcznym jej wyrównaniu powinna wynosić ok. 2 mm. Uwaga! Roboty towarzyszące i wykończeniowe Na ścianach zewnętrznych znajdują się oprawy oświetleniowe, tablice informacyjne, uchwyty na flagi, itp. Należy je zdemontować, a po wykonaniu prac oraz po uprzednim wyczyszczeniu i pomalowaniu (tablice informacyjne zabezpieczyć od spodu) zamontować powtórnie. 20

21 Na elewacji prowadzone są okablowania. Przed rozpoczęciem prac renowacyjnych kable należy zdemontować, a po zakończeniu prac w uzgodnieniu z Inwestorem należy umieścić je w estetycznie wykonanych korytkach, kolorem nie odbiegających zbytnio od ostatecznej kolorystyki elewacji. Drzwi, okna oraz kraty w oknach należy zabezpieczyć na czas malowania. 6. Odbiór robót Przedmiotem odbioru powinny być poszczególne fazy robót: przygotowanie powierzchni wykonanie wyprawy tynkarskiej wykonanie warstwy elewacyjnej Poszczególne fazy robót zanikających powinny być odebrane przez kierownika budowy i inspektora nadzoru oraz wpisane do Dziennika Budowy. Po zakończeniu całości robót, należy dokonać końcowego odbioru robót i sporządzić protokół odbioru. Przy odbiorze końcowym należy ocenić następujące ocieplenia: równość powierzchni jednolitość faktury jednolitość koloru Po wykonaniu prac elewacja powinna być jednolita, bez spękań, rys, pofalowań, zagłębień, ubytków oraz widocznych połączeń między poszczególnymi fragmentami wypraw. 7. Proponowana kolorystyka elewacji Kolorystykę elewacji należy wykonać zgodnie z rysunkami zamieszczonymi do niniejszego projektu. Do malowania ścian zaleca się użycie farby Thermoshield Exterier posiadającej bardzo dobre parametry przepuszczalności pary wodnej. Aby uzyskać właściwy efekt estetyczny, należy farbę kłaść co najmniej dwukrotnie. Proponowana kolorystyka nawiązuje schematem do istniejącej: Podstawowy kolor powierzchni elewacji kolor C17a (RAL 1013) Opaska okienna i gzyms kolor biały (RAL 9007) Po oczyszczeniu i uzyskaniu pełnego dostępu do poszczególnych partii wszystkich elewacji trzeba wykonać dokładne badanie konserwatorskie ustalające najwcześniejszej zachowaną kolorystykę. Projekt kolorystyki należy przedstawić do akceptacji komisji konserwatorskiej w formie próbek kolorów naniesionych bezpośrednio na elewacji. 21

22 Analogicznie jak ściany zewnętrzne należy wykończyć kominy oraz mur tynkowany, elementy ceglanego muru należy uzupełnić w brakujących miejscach oczyścić i zdezynfekować Rynny i rury spustowe w większości bez zmian, te elementy, które odbiegają kolorystycznie od pozostałych należy w razie konieczności naprawić lub uzupełnić, a następnie pomalować tak, aby całość była w identycznym kolorze. 22

23 8. Technologia wykonania powłoki ThermoShield Exterieur wg producenta 23

24 ZAŁĄCZNIK NR 1 Charakterystyka energetyczna budynku po termomodernizacji.

25 25

26 26

27 27

28 28

29 29

30 30

31 31

32 1ZAŁĄCZNIK NR 22 INFORMACJA BEZPIECZEŃSTWA I OCHRONY ZDROWIA NA PLACU BUDOWY do projektu budowlanego pt. Termomodernizacja budynku przy ul. Ciemnej 6 w Krakowie 32

33 Informacja BIOZ ISTNIEJĄCE OBIEKTY BUDOWLANE Prace budowlane zostaną wykonane na istniejącym obiekcie budowlanym. Obiekt wpisany do Rejestru Zabytków. 1. K O L E J N OŚĆ W Y K O N Y W A N Y C H R O B Ó T 1.1. zagospodarowanie placu budowy 1.2. roboty budowlano-montażowe 1.3. roboty wykończeniowe 1.4. maszyny i urządzenia techniczne użytkowane na placu budowy 2. I N S T R U K T AŻ P R A C O W N I K Ó W P R Z E D P R Z Y S TĄP I E N I E M D O R E A L I Z A C J I R O B Ó T S Z C Z E G Ó L N I E N I E B E Z P I E C Z N Y C H - szkolenie pracowników w zakresie bhp, - zasady postępowania w przypadku wystąpienia zagrożenia - zasady bezpośredniego nadzoru nad pracami szczególnie niebezpiecznymi przez wyznaczone w tym celu osoby - zasady stosowania przez pracowników środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego 3. Ś R O D K I T E C H N I C Z N E I O R G A N I Z A C Y J N E Z A P O B I E G A JĄCE N I E B E Z P I E C Z EŃSTW O M W Y N I K A JĄCYM Z W Y K O N Y W A N I A R O B Ó T B U D O W L A N Y C H Z a g o s p o d a r o w a n i e p l a c u b u d o w y Zagospodarowanie terenu budowy, przed rozpoczęciem robót budowlanych, co najmniej w zakresie: a) ogrodzenia terenu i wyznaczenia stref niebezpiecznych, b) wykonania dróg, wyjść i przejść dla pieszych, c) doprowadzenia energii elektrycznej oraz wody d) urządzenia pomieszczeń higieniczno-sanitarnych i socjalnych, e) zapewnienia łączności telefonicznej, f) urządzenia składowisk materiałów Teren budowy lub robót powinien być w miarę potrzeby ogrodzony lub skutecznie zabezpieczony przed osobami postronnymi. Wysokość ogrodzenia powinna wynosić, co najmniej 1,5 m. W ogrodzeniu placu budowy lub robót powinny być wykonane oddzielne bramy dla ruchu pieszego oraz pojazdów mechanicznych i maszyn budowlanych. Szerokość ciągu pieszego jednokierunkowego powinna wynosić, co najmniej 0,75 m, a dwukierunkowego 1,20 m. Dla pojazdów używanych w trakcie wykonywania robót budowlanych należy wyznaczyć i oznakować miejsca postojowe na terenie budowy. Szerokość dróg komunikacyjnych na placu budowy lub robót powinna być dostosowana do używanych środków transportowych. Drogi i ciągi piesze na placu budowy powinny być utrzymane we właściwym stanie technicznym. Nie wolno na nich składować materiałów, sprzętu lub innych przedmiotów. Przejścia i strefy niebezpieczne powinny być oświetlone i oznakowane znakami ostrzegawczymi lub znakami zakazu. Strefa niebezpieczna, w której istnieje zagrożenie spadania z 33

34 wysokości przedmiotów, powinna być ogrodzona balustradami i oznakowana w sposób uniemożliwiający dostęp osobom postronnym. Strefa ta nie może wynosić mniej niż 1/10 wysokości, z której mogą spadać przedmioty, lecz nie mniej niż 6,0 m. Przejścia, przejazdy i stanowiska pracy w strefie niebezpiecznej powinny być zabezpieczone daszkami ochronnymi. Daszki ochronne powinny znajdować się na wysokości nie mniejszej niż 2,4 m nad terenem w najniższym miejscu i być nachylone pod kątem 45 0 w kierunku źródła zagrożenia. Pokrycie daszków powinno być szczelne i odporne na przebicie przez spadające przedmioty. Używanie daszków ochronnych jako rusztowań lub miejsc składowania narzędzi, sprzętu, materiałów jest zabronione. Instalacje rozdziału energii elektrycznej na terenie budowy powinny być zaprojektowane i wykonane oraz utrzymywane i użytkowane w taki sposób, aby nie stanowiły zagrożenia pożarowego lub wybuchowego i chroniły pracowników przed porażeniem prądem elektrycznym. Roboty związane z podłączeniem, sprawdzaniem, konserwacją i naprawą instalacji i urządzeń elektrycznych mogą być wykonywane wyłącznie przez osoby posiadające odpowiednie uprawnienia. Nie jest dopuszczalne sytuowanie stanowisk pracy, składowisk wyrobów i materiałów lub maszyn i urządzeń budowlanych bezpośrednio pod napowietrznymi liniami elektroenergetycznymi lub w odległości liczonej w poziomie od skrajnych przewodów, mniejszej niż: a) 3,0 m dla linii o napięciu znamionowym nieprzekraczającym 1 kv, b) 5,0 m dla linii i napięciu znamionowym powyżej 1 kv, lecz nie przekraczającym 15 KV, c) 10,0 m dla linii o napięciu znamionowym powyżej 15 kv, lecz nie przekraczającym 30 kv, d) 15,0 m dla linii o napięciu znamionowym powyżej 30 kv, lecz nie przekraczającym 110 kv, e) 30,0 m dla linii o napięciu znamionowym powyżej 110 kv. Rozdzielnice budowlane prądu elektrycznego znajdujące się na terenie budowy należy zabezpieczyć przed dostępem osób nieupoważnionych. Rozdzielnice powinny być usytuowane w odległości nie większej niż 50,0 m od odbiorników energii. Przewody elektryczne zasilające urządzenia mechaniczne powinny być zabezpieczone przed uszkodzeniami mechanicznymi, a ich połączenia z urządzeniami mechanicznymi wykonane w sposób zapewniający bezpieczeństwo pracy osób obsługujących takie urządzenia. Okresowe kontrole stanu stacjonarnych urządzeń elektrycznych pod względem bezpieczeństwa powinny być przeprowadzane, co najmniej jeden raz w miesiącu, natomiast kontrola stanu i oporności izolacji tych urządzeń, co najmniej dwa razy w roku, a ponadto: a) przed uruchomieniem urządzenia po dokonaniu zmian i napraw części elektrycznych i mechanicznych, b) przed uruchomieniem urządzenia, jeżeli urządzenie było nieczynne przez ponad miesiąc, c) przed uruchomieniem urządzenia po jego przemieszczeniu. W przypadkach zastosowania urządzeń ochronnych różnicowoprądowych w w/w instalacjach, należy sprawdzać ich działanie każdorazowo przed przystąpieniem do pracy. Dokonywane naprawy i przeglądy urządzeń elektrycznych powinny być odnotowywane w książce konserwacji urządzeń. 34

35 Należy zapewnić dostateczną ilość wody zdatnej do picia pracownikom zatrudnionym na budowie oraz do celów higieniczno - sanitarnych, gospodarczych i przeciwpożarowych. Ilość wody do celów higienicznych przypadająca dziennie na każdego pracownika jednocześnie zatrudnionego nie może być mniejsza niż: a) 120 l przy pracach w kontakcie z substancjami szkodliwymi, trującymi lub zakaźnymi albo powodującymi silne zabrudzenie pyłami, w tym 20 l w przypadku korzystania z natrysków, b) 90 l - przy pracach brudzących, wykonywanych w wysokich temperaturach lub wymagających zapewnienia należytej higieny procesów technologicznych, w tym 60 l w przypadku korzystania z natrysków, c) 30 l przy pracach nie wymienionych w pkt. a i b. Niezależnie od ilości wody określonej w pkt. a, b, c należy zapewnić, co najmniej 2,5 l na dobę na każdy metr kwadratowy powierzchni terenu poza budynkami, wymagającej polewania (tereny zielone, utwardzone ulice, place itp.) Pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych należy zapewnić: - posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, - napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy Posiłki profilaktyczne należy zapewnić pracownikom wykonującym prace: - związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal u mężczyzn i powyżej kcal u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od dnia 1 listopada do dnia 31 marca. Napoje należy zapewnić pracownikom zatrudnionym: - przy pracach na otwartej przestrzeni przy temperaturze otoczenia poniżej 10 0 C lub powyżej 25 0 C. Na terenie budowy powinny być urządzone i wydzielone pomieszczenia higieniczno sanitarne i socjalne szatnie (na odzież roboczą i ochronną), umywalnie, jadalnie, suszarnie oraz ustępy. Dopuszczalne jest korzystanie z istniejących na terenie budowy pomieszczeń i urządzeń higieniczno sanitarnych inwestora, jeżeli przewiduje to zawarta umowa. Zabrania się urządzania w jednym pomieszczeniu szatni i jadalni w przypadkach, gdy na terenie budowy, na której roboty budowlane wykonuje więcej niż 20 pracujących. W takim przypadku, szafki na odzież powinny być dwudzielne, zapewniające możliwość przechowywania oddzielnie odzieży roboczej i własnej. W pomieszczeniach higieniczno sanitarnych mogą być stosowane ławki, jako miejsca siedzące, jeżeli są one trwale przytwierdzone do podłoża. Jadalnia powinna składać się z dwóch części: 35

36 a) jadalni właściwej, gdzie powinno przypadać co najmniej 1,10 m 2 powierzchni na każdego z pracowników jednocześnie spożywających posiłek, b) pomieszczeń do przygotowywania, wydawania napojów oraz zmywania naczyń stołowych. W przypadku usytuowania pomieszczeń higieniczno sanitarnych w kontenerach dopuszcza się niższą wysokość tych pomieszczeń, tj. do 2,20 m. Na terenie budowy powinny być wyznaczone oznakowane, utwardzone i odwodnione miejsca do składania materiałów i wyrobów. Materiały drobnicowe powinny być ułożone w stosy o wysokości nie większej niż 2,0 m, a stosy materiałów workowanych ułożone w warstwach krzyżowo do wysokości nieprzekraczającej 10 warstw. Odległość stosów przy składowaniu materiałów nie powinna być mniejsza niż: a) 0,75 m - od ogrodzenia lub zabudowań, b) 5,00 m - od stałego stanowiska pracy. Opieranie składowanych materiałów lub wyrobów o płoty, słupy napowietrznych linii elektroenergetycznych, konstrukcje wsporcze sieci trakcyjnej lub ściany obiektu budowlanego jest zabronione. Wchodzenie i schodzenie ze stosu utworzonego ze składowanych materiałów lub wyrobów jest dopuszczalne przy użyciu drabiny lub schodów. Teren budowy powinien być wyposażony w sprzęt niezbędny do gaszenia pożarów, który powinien być regularnie sprawdzany, konserwowany i uzupełniany, zgodnie z wymaganiami producentów i przepisów przeciwpożarowych. Ilość i rozmieszczenie gaśnic przenośnych powinno być zgodne z wymaganiami przepisów przeciwpożarowych R o b o t y t e r m o r e n o w a c y j n e Zagrożenia występujące przy wykonywaniu robót termorenowacyjnych: - upadek pracownika z wysokości (brak balustrad ochronnych przy podestach roboczych rusztowania; brak stosowania sprzętu chroniącego przed upadkiem z wysokości przy wykonywaniu robót związanych z montażem lub demontażem rusztowania), - uderzenie spadającym przedmiotem osoby postronnej korzystającej z ciągu pieszego usytuowanego przy ocieplanym obiekcie budowlanym (brak wygrodzenia strefy niebezpiecznej). Montaż rusztowań, ich eksploatacja i demontaż powinny być wykonane zgodnie z instrukcją producenta lub projektem indywidualnym. Osoby zatrudnione, przy montażu i demontażu rusztowań oraz monterzy podestów roboczych powinien posiadać wymagane uprawnienia. Osoby dokonujące montażu i demontażu rusztowań obowiązane są do stosowania urządzeń zabezpieczających przed upadkiem z wysokości. Przed montażem i demontażem rusztowań należy wyznaczyć i wygrodzić strefę 36

37 niebezpieczną. Rusztowania i ruchome podesty robocze powinny być wykorzystywane zgodnie z przeznaczeniem. Odbiór rusztowania dokonuje się wpisem do dziennika budowy lub w protokóle odbioru technicznego. W przypadku rusztowań systemowych dopuszczalne jest umieszczenie poręczy ochronnej na wysokości 1,00 m. Rusztowania z elementów metalowych powinny być uziemione i posiadać instalację piorunochronną. Rusztowania usytuowane bezpośrednio przy drogach, ulicach oraz w miejscach przejazdów i przejść dla pieszych, powinny posiadać daszki ochronne i osłonę z siatek ochronnych. Stosowanie siatek ochronnych nie zwalnia z obowiązku stosowania balustrad. Montaż rusztowań, ich eksploatacja i demontaż powinny być wykonane zgodnie z instrukcją producenta. Montaż i demontaż tego typu rusztowań może być przeprowadzony tylko i wyłącznie przez osoby odpowiednio przeszkolone w zakresie jego konstrukcji, montażu i demontażu. Rusztowania tego typu powinny być wykorzystywane zgodnie z przeznaczeniem. Przy ręcznej lub mechanicznej obróbce, pracownicy powinni używać środków ochrony indywidualnej, takich jak: - gogle lub przyłbice ochronne, - hełmy ochronne, - rękawice wzmocnione skórą, - obuwie z wkładkami stalowymi chroniącymi palce stóp. Stanowiska pracy powinny umożliwić swobodę ruchu, niezbędną do wykonywania pracy M a s z y n y i u r zą d z e n i a t e c h n i c z n e uży t k o w a n e n a p l a c u b u d o w y Zagrożenia występujące przy wykonywaniu robót budowlanych przy użyciu maszyn i urządzeń technicznych: - pochwycenie kończyny górnej lub kończyny dolnej przez napęd (brak pełnej osłony napędu, brak wygrodzenia strefy niebezpiecznej), - porażenie prądem elektrycznym (brak zabezpieczenia przewodów zasilających urządzenia mechaniczne przed uszkodzeniami mechanicznymi). Maszyny i inne urządzenia techniczne oraz narzędzia zmechanizowane powinny być montowane, eksploatowane i obsługiwane zgodnie z instrukcją producenta oraz spełniać wymagania określone w przepisach dotyczących systemu oceny zgodności. Maszyny i inne urządzenia techniczne, podlegające dozorowi technicznemu, mogą być używane na terenie budowy tylko wówczas, jeżeli wystawiono dokumenty uprawniające do ich eksploatacji. Wykonawca, użytkujący maszyny i inne urządzenia techniczne, niepodlegające dozorowi technicznemu, powinien udostępnić organom kontroli dokumentację techniczno ruchową lub instrukcję obsługi tych maszyn lub urządzeń. Operatorzy lub maszyniści żurawi, maszyn budowlanych, kierowcy wózków i innych maszyn o napędzie silnikowym powinni posiadać wymagane kwalifikacje. Stanowiska pracy operatorów maszyn lub innych urządzeń technicznych, które nie posiadają kabin, powinny być: - zadaszone i zabezpieczone przed spadającymi przedmiotami, 37

38 - osłonięte w okresie zimowym. 2. I N S T R U K T AŻ P R A C O W N I K Ó W P R Z E D P R Z Y S TĄP I E N I E M D O R E A L I Z A C J I R O B Ó T S Z C Z E G Ó L N I E N I E B E Z P I E C Z N Y C H Szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych, przeprowadza się jako: - szkolenie wstępne, - szkolenie okresowe. Szkolenia te przeprowadzane są w oparciu o programy poszczególnych rodzajów szkolenia. Szkolenia wstępne ogólne ( instruktaż ogólny ) przechodzą wszyscy nowo zatrudniani pracownicy przed dopuszczeniem do wykonywania pracy. Obejmuje ono zapoznanie pracowników z podstawowymi przepisami bhp zawartymi w Kodeksie pracy, w układach zbiorowych pracy i regulaminach pracy, zasadami bhp obowiązującymi w danym zakładzie pracy oraz zasadami udzielania pierwszej pomocy. Szkolenie wstępne na stanowisku pracy ( Instruktaż stanowiskowy ) powinien zapoznać pracowników z zagrożeniami występującymi na określonym stanowisku pracy, sposobami ochrony przed zagrożeniami, oraz metodami bezpiecznego wykonywania pracy na tym stanowisku. Pracownicy przed przystąpieniem do pracy, powinni być zapoznani z ryzykiem zawodowym związanym z pracą na danym stanowisku pracy. Fakt odbycia przez pracownika szkolenia wstępnego ogólnego, szkolenia wstępnego na stanowisku pracy oraz zapoznania z ryzykiem zawodowym, powinien być potwierdzony przez pracownika na piśmie oraz odnotowany w aktach osobowych pracownika. Szkolenia wstępne podstawowe w zakresie bhp, powinny być przeprowadzone w okresie nie dłuższym niż 6 miesięcy od rozpoczęcia pracy na określonym stanowisku pracy. Szkolenia okresowe w zakresie bhp dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych, powinny być przeprowadzane w formie instruktażu nie rzadziej niż raz na 3 lata, a na stanowiskach pracy, na których występują szczególne zagrożenia dla zdrowia lub życia oraz zagrożenia wypadkowe nie rzadziej niż raz w roku. Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach operatorów żurawi, maszyn budowlanych i innych maszyn o napędzie silnikowym powinni posiadać wymagane kwalifikacje. Na placu budowy powinny być udostępnione pracownikom do stałego korzystania, aktualne instrukcje bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące: - wykonywania prac związanych z zagrożeniami wypadkowymi lub zagrożeniami zdrowia pracowników, obsługi maszyn i innych urządzeń technicznych, - udzielania pierwszej pomocy. W/w instrukcje powinny określać czynności do wykonywania przed rozpoczęciem danej pracy, zasady i sposoby bezpiecznego wykonywania danej pracy, czynności do 38

39 wykonywania po jej zakończeniu oraz zasady postępowania w sytuacjach awaryjnych stwarzających zagrożenia dla życia lub zdrowia pracowników. Nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad BHP. Bezpośredni nadzór nad bezpieczeństwem i higieną pracy na stanowiskach pracy sprawują odpowiednio kierownik budowy (kierownik robót) oraz mistrz budowlany, stosownie do zakresu obowiązków. 3.ŚRODKI T E C H N I C Z N E I O R G A N I Z A C Y J N E Z A P O B I E G A JĄCE N I E B E Z P I E C Z EŃSTW O M W Y N I K A JĄCYM Z W Y K O N Y W A N I A R O B Ó T B U D O W L A N Y C H. Bezpośredni nadzór nad bezpieczeństwem i higieną pracy na stanowiskach pracy sprawują odpowiednio kierownik budowy (kierownik robót) oraz mistrz budowlany, stosownie do zakresu obowiązków. Nieprzestrzeganie przepisów bhp na placu budowy prowadzi do powstania bezpośrednich zagrożeń dla życia lub zdrowia pracowników. - p r z y c z y n y o r g a n i z a c y j n e p o w s t a n i a w y p a d k ó w p r z y p r a c y : a) niewłaściwa ogólna organizacja pracy 1) nieprawidłowy podział pracy lub rozplanowanie zadań, 2) niewłaściwe polecenia przełożonych, 3) brak nadzoru, 4) brak instrukcji posługiwania się czynnikiem materialnym, 5) tolerowanie przez nadzór odstępstw od zasad bezpieczeństwa pracy, 6) brak lub niewłaściwe przeszkolenie w zakresie bezpieczeństwa pracy i ergonomii, 7) dopuszczenie do pracy człowieka z przeciwwskazaniami lub bez badań lekarskich; b) niewłaściwa organizacja stanowiska pracy: 1) niewłaściwe usytuowanie urządzeń na stanowiskach pracy, 2) nieodpowiednie przejścia i dojścia, 3) brak środków ochrony indywidualnej lub niewłaściwy ich dobór - p r z y c z y n y t e c h n i c z n e p o w s t a n i a w y p a d k ó w p r z y p r a c y : a) niewłaściwy stan czynnika materialnego: 1) wady konstrukcyjne czynnika materialnego będące źródłem zagrożenia, 2) niewłaściwa stateczność czynnika materialnego, 3) brak lub niewłaściwe urządzenia zabezpieczające, 4) brak środków ochrony zbiorowej lub niewłaściwy ich dobór, 5) brak lub niewłaściwa sygnalizacja zagrożeń, 6) niedostosowanie czynnika materialnego do transportu, konserwacji lub napraw; b) niewłaściwe wykonanie czynnika materialnego: 1) zastosowanie materiałów zastępczych, 2) niedotrzymanie wymaganych parametrów technicznych; c) wady materiałowe czynnika materialnego: 39

40 1) ukryte wady materiałowe czynnika materialnego; d) niewłaściwa eksploatacja czynnika materialnego: 1) nadmierna eksploatacja czynnika materialnego, 2) niedostateczna konserwacja czynnika materialnego, 3) niewłaściwe naprawy i remonty czynnika materialnego. Osoba kierująca pracownikami jest obowiązana: - organizować stanowiska pracy zgodnie z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy, - dbać o sprawność środków ochrony indywidualnej oraz ich stosowania zgodnie z przeznaczeniem, - organizować, przygotowywać i prowadzić prace, uwzględniając zabezpieczenie pracowników przed wypadkami przy pracy, chorobami zawodowymi i innymi chorobami związanymi z warunkami środowiska pracy, - dbać o bezpieczny i higieniczny stan pomieszczeń pracy i wyposażenia technicznego, a także o sprawność środków ochrony zbiorowej i ich stosowania zgodnie z przeznaczeniem, Na podstawie: - oceny ryzyka zawodowego występującego przy wykonywaniu robót na danym stanowisku pracy - wykazu prac szczególnie niebezpiecznych, - określenia podstawowych wymagań bhp przy wykonywaniu prac szczególnie niebezpiecznych, - wykazu prac wykonywanych przez co najmniej dwie osoby, - wykazu prac wymagających szczególnej sprawności psychofizycznej kierownik budowy powinien podjąć stosowne środki profilaktyczne mające na celu: - zapewnić organizację pracy i stanowisk pracy w sposób zabezpieczający pracowników przed zagrożeniami wypadkowymi oraz oddziaływaniem czynników szkodliwych i uciążliwych, - zapewnić likwidację zagrożeń dla zdrowia i życia pracowników głównie przez stosowanie technologii, materiałów i substancji nie powodujących takich zagrożeń. W razie stwierdzenia bezpośredniego zagrożenia dla życia lub zdrowia pracowników osoba kierująca, pracownikami obowiązana jest do niezwłocznego wstrzymania prac i podjęcia działań w celu usunięcia tego zagrożenia. Pracownicy zatrudnieni na budowie, powinni być wyposażeni w środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, zgodnie z tabelą norm przydziału środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego opracowaną przez pracodawcę. Środki ochrony indywidualnej w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa użytkowników tych środków powinny zapewniać wystarczającą ochronę przed występującymi zagrożeniami (np. upadek z wysokości, uszkodzenie głowy, twarzy, wzroku, słuchu). Kierownik budowy obowiązany jest informować pracowników o sposobach posługiwania się tymi środkami. 40

41 OŚWIADCZENIE PROJEKTANTA Zdzisław Banaś upr. nr 9/68 MP-0059 Zgodnie z art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz z późn. zm.) niniejszym oświadczam, że projekt budowlany: p.t. Termomodernizacja budynku przy ul. Ciemnej 6 w Krakowie Adres: ul. Ciemna 6, Kraków sporządzony w dniu r. dla: Narodowego Funduszu Zdrowia - Małopolski Oddział Wojewódzki NFZ z siedzibą w Krakowie przy ul. Ciemnej 6 został wykonany zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej. Kraków, 20 lipiec 2012r. Zdzisław Banaś 41

42 OŚWIADCZENIE SPRAWDZAJĄCEGO Piotr Balik MPOIA/075/2009 MP-1599 Zgodnie z art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz z późn. zm.) niniejszym oświadczam, że projekt budowlany: p.t. Termomodernizacja budynku przy ul. Ciemnej 6 w Krakowie Adres: ul. Ciemna 6, Kraków sporządzony w dniu r. dla: Narodowego Funduszu Zdrowia - Małopolski Oddział Wojewódzki NFZ z siedzibą w Krakowie przy ul. Ciemnej 6 został wykonany zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej. Kraków, 20 lipiec 2012r. Piotr Balik 42