OGÓLNE ZASADY I KRYTERIA OCENIANIA Z RELIGII W GIMNAZJUM

Transkrypt

1 OGÓLNE ZASADY I KRYTERIA OCENIANIA Z RELIGII W GIMNAZJUM NIEDOSTATECZNA Wykazuje raŝący brak wiadomości programowych. Nie potrafi logicznie powiązać podawanych wiadomości. Prezentuje zupełny brak rozumienia uogólnień i nieumiejętność wyjaśniania zjawisk. Nie potrafi zastosować zdobytej wiedzy. Podczas przekazywania informacji popełnia bardzo liczne błędy. Prezentuje raŝąco niepoprawny styl wypowiedzi. Nie wykazuje się znajomością pacierza. Nie posiada zeszytu lub dość często nie przynosi go na lekcję. LekcewaŜy przedmiot. Nieodpowiednio zachowuje się na lekcji. WyraŜa lekcewaŝący stosunek do wartości religijnych. Opuszcza lekcję religii. O ocenie niedostatecznej mogą przesądzić takŝe inne indywidualne cechy, postawy i braki obserwowane u ucznia. Uwarunkowania uzyskania oceny DOPUSZCZAJĄCEJ Opanował konieczne pojęcia religijne. Prezentuje luźno zestawione wiadomości programowe. Prezentuje mało zadawalający poziom postaw i umiejętności. Wykazuje brak rozumienia podstawowych uogólnień. Brak mu podstawowej umiejętności wyjaśniania zjawisk. Nie potrafi stosować wiedzy, nawet przy pomocy nauczyciela. Podczas przekazywania wiadomości popełnia liczne błędy, wykazuje niepoprawny styl wypowiedzi, ma trudności z wysławianiem się. Prowadzi zeszyt. Ma problemy ze znajomością pacierza. Wykazuje poprawny stosunek do religii. Opanował elementarne wiadomości i umiejętności programowe przewidziane dla danego etapu edukacyjnego; są to wiadomości i umiejętności bardzo przystępne, proste i praktyczne, niezbędne w funkcjonowaniu szkolnym i pozaszkolnym. O ocenie dopuszczającej mogą przesądzić takŝe inne indywidualne cechy, postawy i braki obserwowane u ucznia. Uwarunkowania uzyskania oceny DOSTATECZNEJ Opanował łatwe, całkowicie niezbędne wiadomości, postawy i umiejętności. Prezentuje podstawowe treści materiału programowego z religii. Wykazuje się wiadomościami podstawowymi, które łączy w logicznie związki. Dość poprawnie rozumie podstawowe uogólnienia oraz wyjaśnia waŝniejsze zjawiska z pomocą nauczyciela. Przy pomocy nauczyciela potrafi wykorzystać wiadomości do celów praktycznych i teoretycznych.

2 W przekazywaniu wiadomości z religii popełnia niewielkie i nieliczne błędy. Prezentuje słabą kondensację wypowiedzi. Wykazuje się podstawową znajomością pacierza. W jego zeszycie występują sporadyczne braki notatek, prac domowych. Prezentuje przeciętną pilność, systematyczność i zainteresowanie przedmiotem. Wiadomości i umiejętności ucznia są na poziomie podstawowych wiadomości i umiejętności przewidzianych programem nauczania dla danego etapu; wiadomości i umiejętności naleŝą do przystępnych, o średnim stopniu złoŝoności i wystarczą do pomyślnego dalszego uczenia się. O ocenie dostatecznej mogą przesądzić takŝe inne indywidualne uwarunkowania danego ucznia. Uwarunkowania uzyskania oceny DOBREJ Spełnia wymagania określone w zakresie oceny dostatecznej. Opanował materiał programowy z religii. Prezentuje wiadomości powiązane związkami logicznymi. Poprawnie rozumie uogólnienia i związki między nimi oraz wyjaśnia zjawiska podane przez nauczyciela. Stosuje wiedzę w sytuacjach teoretycznych i praktycznych podanych przez nauczyciela. Podczas wypowiedzi nie popełnia raŝących błędów stylistycznych. Wykazuje się dobrą znajomością pacierza. W zeszycie posiada wszystkie notatki i prace domowe. Podczas lekcji posiada określone pomoce (podręcznik, zeszyt i inne) i korzysta z nich. Systematycznie uczestniczy w zajęciach religii. Jest zainteresowany przedmiotem. Wykazuje się dobrą umiejętnością zastosowania zdobytych wiadomości. Postawa ucznia nie budzi wątpliwości. Stara się być aktywnym podczas lekcji. Wiadomości i umiejętności ucznia przewidziane programem nauczania nie są pełne dla danego etapu nauczania, ale wiele umiejętności ma charakter złoŝony i samodzielny. O ocenie dobrej mogą przesądzić takŝe inne indywidualne osiągnięcia ucznia, kwalifikujące go do tej oceny. Uwarunkowania uzyskania oceny BARDZO DOBREJ Spełnia wymagania określone w zakresie oceny dobrej. Opanował pełny zakres wiedzy, postaw i umiejętności określony poziomem nauczania religii. Prezentuje poziom wiadomości powiązanych ze sobą w logiczny układ. Właściwie rozumie uogólnienia i związki między nimi oraz wyjaśnia zjawiska bez ingerencji nauczyciela. Umiejętnie wykorzystuje wiadomości w teorii i praktyce bez ingerencji nauczyciela. Wykazuje się właściwym stylem wypowiedzi. Cechuje go pełna znajomość pacierza. Wzorowo prowadzi zeszyt i odrabia prace domowe. Aktywnie uczestniczy w religii. Jego postępowanie nie budzi Ŝadnych zastrzeŝeń. Jest pilny, systematyczny, zainteresowany przedmiotem. Stara się być świadkiem wyznawanej wiary. Opanował pełny zakres wiadomości i umiejętności wyznaczonych przez nauczyciela programem

3 nauczania; osiągnięcia ucznia naleŝą do złoŝonych i wymagających samodzielności. O ocenie bardzo dobrej mogą decydować równieŝ inne indywidualne osiągnięcia ucznia, kwalifikujące go do tej oceny. Uwarunkowania uzyskania oceny CELUJĄCEJ Spełnia wymagania określone w zakresie oceny bardzo dobrej. Wykazuje się wiadomościami wykraczającymi poza program religii własnego poziomu edukacji. Prezentuje wiadomości powiązane ze sobą w systematyczny układ. Samodzielnie posługuje się wiedzą dla celów teoretycznych i praktycznych. Wykazuje się właściwym stylem wypowiedzi, swobodą w posługiwaniu się terminologią przedmiotową i inną. AngaŜuje się w prace pozalekcyjne np. gazetki religijne, montaŝe sceniczne, pomoce katechetyczne itp.. Uczestniczy w konkursach wiedzy religijnej. Jego pilność, systematyczność, zainteresowanie, stosunek do przedmiotu nie budzi Ŝadnych zastrzeŝeń. Poznane prawdy wiary stosuje w Ŝyciu. Wykazuje się umiejętnościami i wiadomościami wykraczającymi poza wymagania edukacyjne; jego praca jest oryginalna i twórcza oraz wskazuje na duŝą samodzielność. O ocenie celującej mogą decydować równieŝ inne indywidualne osiągnięcia ucznia, kwalifikujące go do tej oceny.

4 ZAŁĄCZNIK DO PRZEDMIOTOWEGO SYSTEMU OCENIANIA Z RELIGII KRYTERIA OCENIANIA W III KLASIE GIMNAZJUM opracowane na podstawie materiałów katechetycznych Jezus prowadzi i zbawia z serii: W drodze do Emaus; podręcznik nr AZ-33-01/1-11 do nauczania religii rzymskokatolickiej, zgodny z programem nauczania nr AZ-3-01/1 dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra celująca - wskazuje źródłowe podstawy godności człowieka;, do czego dąŝą wspólnoty religijne; - podaje definicję dobra wspólnego; - wylicza uczynki miłosierdzia; - wymienia zadania ochrzczonych. - określa, co jest podstawą więzi łączących ludzi;, co to jest Kościół partykularny; - wylicza zasady dobra wspólnego; tekst biblijny Mt 25, 35-36; eklezjalne teksty biblijne. - rozumie, na jego godność do odkrywania własnej godności; - wylicza elementy typowe dla Kościoła katolickiego; - wykazuje zaleŝność dobra wspólnego od dobra osobistego; w jaki sposób moŝna obronić się przed egoizmem; - uzasadnia, iŝ człowiek jest istotą społeczną; - dowodzi konieczności osobistego uczestniczenia w Ŝyciu - wykazuje, Ŝe niechętne nastawienie wobec Kościoła spowodowane jest niewiedzą. dlaczego państwo ma obowiązek dbania o dobro wspólne; - wymienia sposoby realizacji solidarności międzyludzkiej;

5 - wie, kim dla Kościoła jest Duch Święty; znaczenie stwierdzenia Kościół święty i grzeszny ; - określa rolę Kościoła wobec świata; hierarchiczną strukturę - podaje zasady, jakimi powinien kierować się chrześcijanin; - określa, czym charakteryzuje się wspólnota Kościoła. poznane informacje na temat Ducha Świętego; Boga, który jest naszym Ojcem;, dlaczego człowiek powinien dąŝyć do świętości; - definiuje pojęcie cnoty; - wymienia drogi, którymi Duch Święty prowadzi do modlitwy; - rozróŝnia uczynki rodzące, na działanie Ducha Świętego w Kościele; teksty eklezjalne z KKK; dlaczego wierzący powinni włączać się w Ŝycie społeczne;, czym jest depozyt wiary; wskazane teksty biblijne; na jakiej podstawie moŝemy nazwać Kościół wspólnotą Ducha Świętego. - opisuje, w jaki sposób Duch Święty działa w Ŝyciu człowieka; - rozumie, Ŝe Bóg jest naszym Ojcem; chrześcijańskie rozumienie świętości; - ukazuje skutki nierozwijania cnót kardynalnych;, dlaczego podczas modlitwy warto sięgać do Pisma Świętego; czym, co wyjątkowego moŝna odkryć w Kościele, jako wspólnocie wierzących. - redaguje modlitwę do Ducha Świętego; - przyjmuje odpowiedzialność za swoje miejsce w Kościele; związek: chrześcijanin i Ŝycie społeczne; - opisuje, jaką rolę pełnią w Kościele następcy apostołów; - wykazuje związek pomiędzy Dekalogiem, Kazaniem na Górze i przykazaniem - wykonuje tematyczną mapę pojęć. - prezentuje wybrane sposoby działania Ducha Świętego w Ŝyciu kaŝdego z nas; co to dla nas znaczy, Ŝe Bóg jest Ojcem; dlaczego trzeba pozwolić prowadzić się Duchowi Świętemu; - rozumie znaczenie cnót kardynalnych w Ŝyciu człowieka; - formułuje modlitwę do - dostrzega współzaleŝność i współdziałanie Ducha Świętego i - uzasadnia, Ŝe Kościół moŝna zrozumieć tylko w perspektywie wiary; na przestrzeganie prawa moralnego; - formułuje modlitwę na podstawie treści działu. - określa związki pomiędzy działaniem Ducha Świętego i Ŝyciem ochrzczonych; - wymienia, jakie działania przypisuje autor tekstu biblijnego Bogu, nazywając Go naszym Ojcem; - dowodzi, Ŝe Duch Święty jest przewodnikiem modlitwy; - ukazuje, w jaki sposób moŝe budować lepszy świat w swoim, w jaki sposób chrześcijanin winien rozumieć sprawowaną władzę; - wymienia zadania pasterzy - uzasadnia, Ŝe źródłem świętości jest Bóg; cnoty główne, jakie znaczenie w dąŝeniu do dojrzałości ma prawo moralne;

6 się z ciała i z ducha;, na pomoc Ducha Świętego w rozwiązywaniu trudnych zadań; czym jest dojrzałość; - wie, co dokonuje się w sakramencie pokuty i pojednania; - wylicza zagroŝenia wiary; - odkrywa religijne znaczenie znaków natury. - opisuje, w czym wyraŝa się toŝsamość chrześcijan; - wylicza daty i miejsca pierwszych soborów; - podaje przykłady działalności Kościoła w okresie średniowiecza; reformę w Kościele w okresie renesansu; dorobek Kościoła w oświeceniu; świadectwa wybranych ludzi Kościoła XX w.; - wylicza formy, które pozostawił Kościołowi Chrystus dla umocnienia są dary Ducha Świętego; - uzasadnia swoje wybory; - wylicza cechy dojrzałości, o której mówi Jezus w przypowieści; - opowiada teksty biblijne o pojednaniu; - wie, na czym polega grzech przeciwko Duchowi Świętemu; - rozumie znaczenie symboli Ducha Świętego. - wylicza cechy pierwotnego - określa problematykę podjętą podczas kolejnych soborów; świętych okresu średniowiecza; - zna działalność świętych okresu renesansu; jak Kościół łączy moŝliwość poznania rozumowego z poznaniem wiary; - opowiada, czego dokonał Jan Paweł II i kard. Wyszyński;, w jaki sposób chrześcijanin moŝe radzić sobie z trudnymi Ducha Świętego; - rozpoznaje w sobie dary Ducha; - wykazuje, Ŝe Duch Święty wspomaga w trudnych chwilach; - opisuje, w jaki sposób Duch Święty prowadzi do dojrzałości; - weryfikuje swój stosunek do spowiedzi; - opisuje, co dzieje się, gdy człowiek odrzuca Ducha Świętego; - modli się wersetami Pisma Świętego. - opisuje cechy Kościoła współczesnego; postanowienia soborów; - ukazuje kontrasty okresu średniowiecza; do czego powinna prowadzić reforma w Kościele; - dostrzega brak sprzeczności pomiędzy wiarą a rozumem; - dostrzega wartość Soboru Watykańskiego II; - ukazuje wartość liturgii; - przyporządkowuje postaci świętych do epok historycznych. środowisku; - uzasadnia, Ŝe "u Boga nic nie jest niemoŝliwe"; - analizuje działanie Ducha Świętego w sakramencie pokuty i pojednania; - ukazuje szkodliwość zagroŝeń wiary; w jaki sposób znaki i symbole odnoszą się do działania Ducha Świętego. - porównuje cechy Kościoła pierwotnego i współczesnego;, po co istnieją w Kościele symbole wiary; - omawia wkład Kościoła w dorobek średniowiecza;, na ł sukces dąŝeń reformatorów Kościoła okresu odrodzenia; - analizuje treści działu Mocni w Duchu. - uzasadnia moŝliwość pogodzenia poznania rozumowego z poznaniem wiary;, jak swoje posłannictwo widzi Kościół; - wymienia środki, które umoŝliwiają pełniejszą relację z Bogiem;

7 wiernych w czynieniu dobrze; - przyporządkowuje wydarzenia do właściwych epok. sytuacjami; w czym wyraŝa się umocnienie chrześcijanina w Duchu Świętym. wie, jakie jest pochodzenie, w jaki sposób moŝe włączyć się w przywracanie jedności w Kościele; - wie, czemu ma słuŝyć świętość - wylicza cechy powszechności - rozumie, dlaczego Kościół nazywany jest apostolskim; znaczenie dat: 1054, 1517; zasady działań ekumenicznych;, w jaki sposób moŝe odkrywać prawdę o Kościele. etapy powstawania - wymienia czynniki jedności - wskazuje elementy świadczące o świętości dwa sposoby rozumienia Kościoła powszechnego; - opisuje, w czym najpełniej wyraŝa się apostolskość - rozróŝnia wyznania chrześcijańskie; - określa oczekiwania Jezusa wobec Kościoła zawarte w Modlitwie Arcykapłańskiej; - wyznaje wiarę. teksty biblijne o pochodzeniu w jaki sposób realizuje się jedność - opisuje, na czym polega świętość, co wyraŝa wyznanie wiary w Kościół powszechny; róŝne rozumienia apostolskości cechy charakterystyczne dla poszczególnych wyznań chrześcijańskich; - formułuje modlitwę o jedność chrześcijan; przymioty Kościoła. - uzasadnia, Ŝe Kościół jest dziełem całej Trójcy Świętej; - wykazuje, po czym moŝna poznać, Ŝe Kościół jest jeden; sens symbolu wiary: wierzę w święty Kościół; - przyjmuje odpowiedzialność za własne apostolstwo; - ukazuje, jakie są konsekwencje rozłamów w Kościele; znaczenie twierdzenia: Duch Święty jednoczy Kościół. - uzasadnia, dlaczego wszyscy wierzący mają obowiązek szerzenia wiary; - wymienia, jakie działania podejmują wyznania chrześcijańskie, aby osiągnąć porozumienie; - przytacza Jezusowe słowa wzywające do praktykowania - opowiada, jak praktykował miłość św. Maksymilian; - wie, czym jest post; - objaśnia treść sens przykazania czyny miłości św. brata Alberta;, czym jest jałmuŝna; - określa, jakie wskazania w odniesieniu do naszych relacji z od kogo moŝemy się uczyć prawdziwej - ukazuje, w jaki sposób bł. Matka Teresa z Kalkuty realizowała przykazanie - uzasadnia wartość intencji, dlaczego Jezus mówi, Ŝe nie moŝna jednocześnie miłować Jego i świata; - wskazuje moŝliwości kierowania się miłością; - analizuje, prawdziwie chrześcijańskie postawy ochrzczonych w społeczeństwie; na patriotyzm w rozumieniu chrześcijańskim; - określa granice

8 czwartego przykazania BoŜego; - podaje, na czym polega udział chrześcijanina w Ŝyciu społecznym; - ukazuje religijne znaczenie ludzkiej pracy;, dlaczego o miłości do ojczyzny mówimy w związku z czwartym przykazaniem;, jak Kościół rozumie tolerancję; - definiuje pojęcie kultury; - określa uczucia towarzyszące człowiekowi w spotkaniu z innymi ludźmi; - zna wskazania dotyczące chrześcijańskiego Ŝycia w miłości, Ŝe narodzenie Jezusa wyznacza przełom w odmierzaniu czasu historycznego; - opisuje czyny Jezusa i reakcje ludzi na to, co Jezus czyni; - wylicza przyczyny zła; - określa, co Bóg czyni dla zagubionego człowieka; - bierze udział w najbliŝszymi daje Jezus; - formułuje zasady Ŝycia społecznego; teksty Kościoła mówiące o pracy; - rozumie, na miłość ojczyzny; - ukazuje troskę Kościoła o poszanowanie innych przekonań religijnych; związek kultury z Ewangelią; - dostrzega nowość nauki Jezusa w odniesieniu do nieprzyjaciół; - podaje, w jaki sposób uczniowie Jezusa mogą realizować zadania. postać Jezusa; - rozumie, na bezpieczeństwo, jakie daje ludziom Jezus; pytania, jakie stawia człowiek, gdy spotyka się ze złem; opowiadanie o Zacheuszu; argumenty za czynów - weryfikuje własną postawę wobec najbliŝszych; tłumaczy, czym jest cywilizacja - wymienia cechy charakterystyczne pracy, zgodne z zamysłem Stwórcy; analogię pomiędzy miłością do rodziny i do ojczyzny; czym jest wolność religijna; - wykazuje, dlaczego kultura często czerpie inspirację z religii - zastanawia się nad swoją postawą wobec nieprzyjaciół; wskazania nauki społecznej Kościoła. - uzasadnia, Ŝe w Jezusie spełnia się nasze zbawienie; - korzysta z darów sakramentalnych; - dostrzega moŝliwości pokonywania zła;, na pomoc Boga udzielana zagubionemu człowiekowi; dlaczego Kościół zobowiązuje dlaczego Jezus zachęca do jałmuŝny i postu; dlaczego chrześcijanin ma wypełniać czwarte przykazanie; - łączy swoją pracę z ofiarą Jezusa Chrystusa; - przyjmuje odpowiedzialność za poszanowanie kultury i troskę o jej rozwój; - uzasadnia potrzebę miłości nieprzyjaciół; dziejów ludzkości; - analizuje teksty biblijne o bezpieczeństwie przyniesionym ludziom przez Jezusa;, dlaczego Jezus moŝe wyzwolić nas od zła; - przyjmuje wsparcie od Boga i bliskich; - na podstawie tekstów Kościoła tolerancji; - uzasadnia tytuł działu Święty wychowawca miłości. - wykazuje, dlaczego być świadkiem miłości to waŝne zadanie dla chrześcijan. dlaczego Jezus jest ośrodkiem

9 niedzielnej Eucharystii; - podaje argumenty przemawiające za wyborem dobra. niedzielnym uczestnictwem we Mszy Świętej; - podaje wskazania Chrystusa wobec chrześcijan zamieszczone w VII dziale. chrześcijan do udziału w niedzielnej Eucharystii; - uzasadnia tytuł działu Świadkowie miłości. ukazuje wartość niedzieli; opracowała mgr E. Kantyka-Nabagło