DBAMY O PORZĄDEK I BEZPIECZEŃSTWO str. 2

Transkrypt

1 DBAMY O PORZĄDEK I BEZPIECZEŃSTWO str. 2

2 2 MAZURSKI GONIEC PEREŁKI To, że system kapitalistyczny do jakiego jesteśmy przyzwyczajeni nie funkcjonuje jest chyba ewidentne dla każdego. Spada produkcja i konsumpcja. Bilanse wszystkich gospodarek, gdzie tzw. niewidzialna ręka wolnego rynku nie bardzo może sobie poradzić z problemami są pod kreską. Banki, będące niejako wskazującym palcem i kciukiem tej ręki same są sprawcami i ofiarami kryzysu. Podręcznikowy model kapitalizmu, który przenikał do naszej świadomości jeszcze wtedy gdy kwiczeliśmy pod ciężkim komunistycznym buciorem a większość artykułów była deficytowa, reglamentowana albo wręcz nie istniała na rynku zakładał, że kapitalistą jest mama i tata prowadzący mały sklep, gospodarstwo, warsztat czy fabrykę. Jednym słowem masa mniejszych lub większych przedsiębiorców konkurujących ze sobą na równych prawach. Rola rządu miała sprowadzać się do określenia reguł konkurencji i staniu na straży ich przestrzegania. Lecz nie jest to model kapitalizmu, który widzimy dziś. Mama i tata prowadzący sklep w większości przypadków zostali zduszeni i wycięci z rynku przez sieci hipermarketów, w większości obcego pochodzenia. Rodzimy przemysł został albo zlikwidowany albo w najlepszym przypadku stał się poddostawcą zagranicznego Lichwo, ojczyzno moja koncernu, traktującego nasz kraj jak kolonialne dominium. Rząd zamiast być arbitrem i stać na straży wolności gospodarczych stał się zakładnikiem i bezwolnym wykonawcą poleceń Brukseli i banków. Ktoś powie, że przecież banki też upadają Nic bardziej mylnego. Upadają te niepotrzebne odnóża Wielkiej Lichwy, które spełniły już swoje zadanie wyssania bogactwa z kieszeni obywatela i przedsiębiorcy. Większość tych strat to pieniądze wirtualne. Te prawdziwe pod postacią hipotek nie giną nigdy i zawsze znajdują drogę do Bangsterów. Rządy pod naciskiem Wielkiej Lichwy nacjonalizują długi banków pozostawiając im śmietankę i konfitury bo są zbyt wielkie by upaść. Wielkie korporacje i banki zamieniły ten ponoć najlepszy z systemów ekonomicznych w łowisko, gdzie małe ryby systematycznie pożerane są przez wielkie rekiny. Rezultatem są ciągle pogłębiające się różnice w dostępie do wytwarzanych dóbr a coraz większa rzesza nie ma na chleb codzienny. Dlaczego żadna, powtarzam żadna z polskich partii politycznych nie jest w stanie skutecznie rządzić i zapewnić Polakom szansy na rozwój i dobrobyt? Powód jest bardzo prosty. Każda z nich funkcjonuje w obrębie systemu Wielkiej Lichwy. Żadnej z nich nie stać na radykalne zmiany mające na celu upodmiotowienie państwa pod względem suwerenności monetarnej i ekonomicznej. Zresztą czemu by nagle miały to robić? Wszak wszystkie kliki pod różnymi nazwami przez dwadzieścia lat wyzbywały się lub zawłaszczały polski majątek narodowy. Jako pierwsze pod nóż poszły banki. Czyli Wielka Lichwa górą i nie da się zrobić jakiejkolwiek sensownej reformy bez jej zgody. Nie interesuje mnie w związku z tym program żadnej z obecnych partii. Żadna nie oferuje mi, zwykłemu obywatelowi nic. Tarcia i przepychanki do koryta to namiastka i pozory walki politycznej. Pod tym względem wszystkie partie w Polsce można śmiało określić jako konserwatywne. Konserwują bowiem złodziejski, lichwiarski system zamiast myśleć w kategoriach interesu narodowego. Banki powinny należeć do Państwa a nie Państwo do banków. A że do lepszego dostępu do wspomnianego koryta potrzebne są póki co głosy wyborców więc tumani ich się na wszelkie możliwe sposoby. Rzeczą ciekawą jest, że w tym mamieniu nikt nie odwołuje się już do argumentów stricte ekonomicznych, bo nie one różnią te partie lecz używa się i nadużywa argumentów pozaekonomicznych. Organizuje się nieustanny konkurs piękności patriotycznej. Tylko, że dla kraju to nic nie znaczy. Rząd będzie pożyczał pieniądze w obcych bankach na emerytury i cieszył się jak głupi gdy coś skapnie mu z Brukseli na naprawę dziurawych dróg. A my naprawimy te drogi, żeby w przyszłości obce czołgi nie popsuły sobie gąsienic. PIERŚCIEŃ DO CAŁOWANIA Nie tak dawno pisałem o odczuciach władzy względem nas szaraków. Nic to, że władza została wybrana naszymi głosami, wierzyliśmy w dobre intencje wybieranego kandydata stojąc przed urną i na tym się skończyło. Gdy władza zajęła fotel w ratuszu rozpoczął się wyścig szczurów po kąski ze stołu władzy. Dzięki, w miarę wolnym środkom przekazu jakie posiadamy w Giżycku, możemy podglądać życie władzy. Tu dodam, ona tego bardzo nie lubi. Władza generalnie nie lubi wszystkiego, co zakłóca jej święty spokój oraz ogranicza swobodę jej działania na niwie kręcenia lodów. Zastanawialiście się kiedyś po co jesteście? Prosty obywatel po prostu nie rozumie, po co on istnieje. A istnieje wyłącznie po to, by mogła istnieć władza. To jest jedyny powód istnienia obywatela. Władza ma wszak sprawować władzę, musi więc tę władzę sprawować nad czymś. Wymyśliła więc sobie władza obywatela i sobie nim włada. Często też w telewizorze widzimy taką władzę, jak sypie przykładami swej dobrotliwości, którą okazywała przy okazji kontaktów z tą kategorią obywateli. Samego obywatela w takich razach na ogół nie widać. Może dlatego, by nie wypsnęło się mu jakieś niezręczne zdanie o gestach całowania w pierścień władzy, jako jedynego efektu spotkania. Z przykrością przyznaję, że do tej kategorii nie należę, nie całuję w pierścień. Podobnie było z Banasiem i jego gazetą, niestety władza gościa załatwiła, zmuszono go do opuszczenia Giżycka. Geniusz taktyki przedwyborczej dzięki której First Lady jest (jeszcze) u sterów tonącego statku, Zygmunt Wojnar, został podobnie jak Banaś eksmitowany i zmuszony do wyjazdu. Kilku innych, którzy chcieli otworzyć oczy mieszkańcom Giżycka znikneło na zawsze lub wyjechało, mieli dość walki z władzą. Piszący te słowa wielokrotnie nagradzany przez władzę protestami, sprostowaniami, ciąganiem po sądach w końcu najazdem skarbówki, jakoś jeszcze trwa. Pozostał jeszcze jeden, właściciel lokalnej telewizji internetowej Tadeusz Sinkiewicz. To dzięki niemu widzimy szopki dziejące się na sesjach rady, podziwiamy styl pracy radnych, zachowanie władzy. Tadeusz wykonuje swoją pasję bez dotacji ze strony miasta czy innych organizacji, od pewnego czasu stał się solą w oku First Lady i jej kamaryli. Kto nie jest z władzą ten... Przypomnę tylko, już tak na marginesie, że wszelkie działania zamknięcia nam ust, uniemożliwienia przekazu wizyjnego Wam mieszkańcom miasta, stwarza nie kto inny jak będący na najwyższym stołku w ratuszu z wykształcenia dziennikarz Jolanta Piotrowska, całujcie ją w pierścień dalej! Tak na marginesie sprawowania władzy. Niektórym pieprzy się już we łbie z nadmiaru paragrafów i obowiązków. Straż miejska czy też policjanci nie mają uprawnień do działania w bezpośredniej strefie kanału, no chyba że dzieje się coś nadzwyczaj groźnego. Przykładem takiego działania (niezwykle niebezpiecznego) jest postój łodzi żaglowej po prawej stronie kanału, tu prawo przewiduje taką sytuację. Nadgorliwcy z ratusza wysyłają ekipę strażników by przepędzała żeglarzy na lewą jego stronę no bo przecież turysta wodniak łamie prawo. Drodzy Czytelnicy Mazurskiego Gońca pewien mądry gość, z tego co ostatnio się dowiedziałem jest nim pan Żukowski a nie Zdanowicz, wymyślił fragmentaryczną lewostronność ruchu na kanale (jak to pięknie brzmi). Dzięki niemu tracą kasę lokalni przedsiębiorcy, miasto i turyści, a jegomość ma nas dalej w dupie! Co do łamania prawa. Kamery straży widzą wodniaków stojących w niedozwolonym miejscu, jednak jaśnie panowie strażnicy, choć im posunąłem pod nos zdjęcia z ulicy Owsianej i Daszyńskiego nadal mają problem z dotarciem w te miejsca i wyegzekwowania zaprowadzenia porządku. Domyślam się powodu, ten bardak znajduje się na posesjach znanych person miasta!

3 TURYSTYCZNE ZAGŁĘBIE 2 koncert muzyki barokowej G. F. Händlaw Giżycku, na zabytkowym moście zwodzonym w wykonaniu poznańskiego zespołu Accademia dell'arcadia pod batutą Paula Esswooda połączony z pokazem ogni sztucznych odbył się 6 lipca. To tak najkrócej. Szerzej, można tego typu imprezy w turystycznym mieście mnożyć na zasadzie zmiany repertuaru muzycznego. Co tydzień inny zespół, rockowa kapela, country i... miasto żyje. PEREŁKI MAZURSKI GONIEC 3 Co w skansenie piszczy? Jak to jest, że na Mazurach ciągle brakuje dobrych dróg, nie ma przemysłu, brak pracy, brak przyszłości. Tylko lasy, jeziora, nieskażona jeszcze miejscami przyroda. I w tej cudownej krainie, sympatyczni ludzie, którzy dbają o dobre samopoczucie przyjezdnych. Taki skansen, sielskie miejsce wypoczynku warszawki i reszty kraju. No cóż, bogatsza Polska potrzebuje przecież miejsca, w którym będzie mogła zregenerować swoje siły. Ach, ta okropna warszawka! To wszystko przez nich, do czego doprowadzili! Czy to prawda i czy to dobre wytłumaczenie? Można wygodnie przyjąć, że rzeczywiście jesteśmy ofiarami miejsca i czasów, w których żyjemy. A jednak, mimo tego wszystkiego, pisałem w którymś z poprzednich felietonów, że można być tu szczęśliwym, że mamy na co dzień to, o co inni zabiegają i czego nam zazdroszczą. Jednym z takich szczęść mieszkańców Giżycka jest wspaniałe położenie nad dużym jeziorem z nowoczesnym portem. Nic tylko korzystać. Ano, właśnie. Od paru już lat cumuję swoją łódź w Ekomarinie. Port stał się miejscem, w którym bywam niemal codziennie. Z pewnym zdziwieniem zauważam, że z roku na rok mam tam coraz mniej znajomych. Czyżby starość, moi rówieśnicy, przyjaciele żeglarze odchodzą na wieczną wachtę? Zacząłem się nad tym zastanawiać i trochę rozpytywać. Na szczęście wyszło mi, że to nie kostucha puka. Przyczyną coraz rzadszej obecności miejscowych wodniaków w giżyckim porcie jest prozaiczna ekonomia. Giżyccy wodniacy nie wytrzymują konkurencji z bogatszymi właścicielami drogich jachtów, którzy są w stanie płacić bardzo wysokie kwoty za miejsce w porcie. Ceny stanowisk do cumowania stają się powoli zaporowe dla wielu mieszkańców naszego miasta. Spotykam swoich znajomych, pochowanych w porcikach Wilkas, Rydzewa, na Traczu czy Tajtach. Czy to warszawka jest temu winna? Czy też może sami sobie zgotowaliśmy ten los? Myślę, że trzeba uderzyć się we własne piersi, jakie by nie były. Za pieniądze mieszkańców miasto wybudowało nowoczesny, wygodny port. Dlaczego tylko nieliczni mieszkańcy mogą z niego korzystać? Dlaczego miasto zabiega o maksymalny zysk, kosztem swoich mieszkańców. Moim zdaniem trzeba coś z tym zrobić. W tej kadencji okazywało się wielokrotnie, że radny jest bezradny. Chyba, że zaproponuje coś, wobec czego trudno oponować zachowując zdrowy rozsadek. Wydaje się, że tym razem są na to duże szanse. Na ostatniej sesji złożyłem dwa wnioski. Pierwszy dotyczył przystąpienia do modernizacji portu w Ekomarinie, która ma na celu stworzenie dodatkowych miejsc do cumowania dla statków pasażerskich i turystycznych oraz radykalną poprawę bezpieczeństwa ruchu w basenie portowym. Będzie to inwestycja niewymagająca zaangażowania środków miasta. Zaproponowałem przeprowadzenie jej na zasadach partnerstwa prywatno-publicznego, chętni do zainwestowania już są. Taka formuła, doskonale sprawdziła się w wielu miastach, a u nas niestety ciągle nikt w mieście nie wie na czym to polega. I nie chodzi o to, czy opłaca się tak robić przy małej wartości inwestycji. Byłaby to raczej okazja, aby wypróbować i przećwiczyć procedury. Przyda się to w przyszłości przy realizacji większych, bardziej ryzykownych przedsięwzięć. Po modernizacji, według bardzo ostrożnych szacunków, port będzie przynosił dodatkowo ponad 45 tysięcy złotych rocznie. W drugim wniosku zaproponowałem, aby te dodatkowe środki przeznaczyć na ulgi w opłatach za postój niezarobkowych jednostek pływających. Będzie to dotyczyło mieszkańców Giżycka oraz tych osób, które czasowo zamieszkują w naszym mieście i zdecydują się płacić swoje podatki za pośrednictwem naszego Urzędu Skarbowego. Inne miasta zachęcają na różne sposoby, my możemy spróbować kusić ulgami w opłatach portowych. Powinien to być dla nas bardzo dobry interes. Właściciele luksusowych jachtów płacą duże podatki, a prawie 40% tych podatków (PIT) wraca do miasta. Wydaje się, że to dobry pomysł i wszyscy powinni być zadowoleni. Burmistrz, bo zyska dodatkowe wpływy i wdzięczność wielu mieszkańców nie wydając ani złotówki. Mieszkańcy, bo odzyskają możliwość korzystania z portu. Głosowanie nad wnioskami odbyło się na ostatniej sesji. Tym razem radni stanęli na wysokości zadania. Pozytywne przegłosowanie wniosków zobowiązuje władze miasta do działania. Jak to się dalej potoczy, zobaczymy już niedługo. Trzymam mocno kciuki, bo sam chciałbym, aby kiedy będę już emerytem, dalej było mnie stać na cumowanie w giżyckiej Ekomarinie?.

4 4 MAZURSKI GONIEC ZNANE I NIEZNANE Przed Mazury AirShow 2014 chwila wspomnieniowej refleksji! Już za chwilę, 2-3 sierpnia nowe emocje i różne atrakcje zaplanowane na pokazy lotnicze Mazury AirShow Pracując nad nową edycją mazurskich pokazów lotniczych wróciliśmy wspomnieniami do refleksji upublicznionych po zakończeniu MazuryAirShow2013. Jesienią 2013 poruszyła mnie pewna intelektualna prowokacja w publikacji Sławomira Kędzierskiego, tekstem poświęconym imprezom w Giżycku a właściwie zaskakującym tytułem w Gazecie Giżyckiej. Tekst poświęcony zorganizowanym wielu imprezom został zatytułowany PRZEBALOWALIŚMY PONAD MI- LION ZŁOTYCH! Takie ustawienie tytułu mogę przyjąć tylko jako pewną zamierzoną intrygę zmuszająca czytelników do dalszych rozważań. Jeżeli taki był zamiar, to dzięki Panie Sławku! Innym wytłumaczeniem mogłoby być formułowanie przez autora tytułu PRZEBALO- WALIŚMY bezpośrednio po uczestnictwie w koncertach Hip Hop Festiwal i dobrej zabawie w Twierdzy Boyen. Ale nie przypuszczam aby tak rzeczywiście było! Mimo, że ten tekst ukazał się prawie 9 miesięcy temu ale mógł pozostać w świadomości wielu osób przez co można sobie było wyrobić niewłaściwą nieadekwatna opinię o wysiłku wielu zaangażowanych wolontariuszy. Nie akceptuje osobiście określenia PRZEBALOWALI- ŚMY bo semantycznie nie jest to wyrażenie adekwatne (w pewnym sensie może być postrzegane niepozytywnie) do zrealizowanych zadań wszystkich zorganizowanych imprez Giżycka, w tym największej Mazury AirShow 2013 i ich znaczenia dla miasta, powiatu oraz dla całego regionu. Zgodziłbym się na określenia zainwestowaliśmy czy zaangażowaliśmy bo to znacznie lepiej oddaje sens podejmowanych zadań i w ich następstwie wymierne efekty dla mieszkańców, interesów promocyjno-gospodarczych miasta jak i całego regionu. Jak się po fazie analizy tytułu wniknie w konkretny tekst rozważań autora, trudno się z tymi informacjami i wnioskami nie zgodzić. Mógłbym prawie w całości podzielić przedstawione argumenty. Może za wyjątkiem poruszającego członków stowarzyszenia Aeroklub Krainy Jezior niesłusznego zakwalifikowania publicznych i ogólnodostępnych pokazów lotniczych Mazury Air- Show jako imprezy prywatnej. W dodatku, która m. in., mino że rzekomo prywatna została dofinansowanej środkami publicznymi. Nie posądzam o złe intencje w tym sformułowaniu ale o pewien skrót pojęciowy, którego w AKJ nie rozumiemy i nie chcemy zaakceptować. By tego wrażenia nie pogłębiać czuje się zobligowany, wobec bardzo wielu osób, do przedstawienia właściwego obrazu największej imprezy publicznej w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich, ale finalizowanej od lat właśnie w Giżycku. Kilka słów prezentacji istoty sensu społeczno publicznego i znaczenia medialnego Mazury Air- Show. Dokonując oceny różnych wydarzeń realizowanych w Giżycku, na Mazurach, w indywidualnych rozważaniach warto uwzględnić następujące aspekty charakteryzujące Mazury AirShow. A mianowicie: to największe cywilne pokazy lotnicze w Polsce, realizowane w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich, na których w 2013 roku było akredytowanych 97 przedstawicieli mediów krajowych i zagranicznych; specyfika organizacji mazurskich pokazów lotniczych na wodzie (wodnosamolotów latających łodzi) i nad jeziorem Niegocin, czyni ich wyjątkowość i niepowtarzalność co do scenerii w Europie; przez dwa dni tak dużych i jedynych tego typu pokazów, oglądanie jest wolne, dostępne bez obligatoryjnych opłat (biletowania) dla kilkudziesięciu tysięcy obserwatorów, na plaży miejskiej, falochronie portu Żeglugi Mazurskiej, brzegach wokół jeziora, statkach i jachtach; siła oddziaływania medialnego w kraju i w międzynarodowych środowiskach lotniczych powoduje, że Mazury AirShow są najbardziej rozpoznawalnym w Europie Produktem Regionalnym ; Niech takim przykładem potwierdzającym te sformułowania będzie jedna z wielu wypowiedzi, np. amerykańskiej załogi samolotu S-38 Sikorsky. Muszę szczerze przyznać, że Mazury AirShow jest jedną z pereł pokazów na naszej europejskiej trasie. Bardzo miło było nam poznać wszystkich ludzi, których tam napotkaliśmy i było tak wspaniale jak tylko mogło być! Naprawdę było świetnie informujemy także i polecamy imprezę naszym przyjaciołom oraz namawiamy do przylotu w tutejsze rejony Jeżeli chodzi o cytowanie moich wypowiedzi nie krępuj się. Możesz powiedzieć wszystkim, że Twoje AirShow uważamy za NAJPELSZE. Tyle z oceny Toma Schrade, właściciela i amerykańskiego pilota latającego jachtu odkrywców uczestniczącego w Mazury AirShow 2011 i Nawiązując do tekstu o zespole zamieszczonego na Waszej stronie, jest OK. Możesz dodać, że Zespół brał udział przez ostatnie dwa lata w kilku pokazach w Indiach i Egipcie ale Mazury AirShow jest wydarzeniem najbardziej cenionym przez pilotów Zespółu Taka własnie opinia dotarła do nas również od Martina Nepovima managera wspaniałego Zespołu The Flying Bulls (popularni Red Bulli), którego liderką jest Radka Machowa. Podobnych opinii w zagranicznych publikacjach jak i listach do nas kierowanych jest znacznie więcej, niektóre z nich publikujemy na Organizacyjno-ekonomiczny punkt widzenia Mazury AirShow Główny sens wypowiedzi w artykule PRZEBALOWALIŚMY PONAD MI- LION ZŁOTYCH pewnie miał służyć zaintrygowaniu czytelników. Hasło milion złotych i to przebalowanych zrobiło wrażenie. Pisząc o Mazury AirShow jako w tym zbiorze imprez najdroższej imprezie, bardzo upraszcza spojrzenie i nie oddaje właściwej oceny ekonomiki uwarunkowania przygotowań a następnie przeprowadzenia mazurskich pokazów lotniczych. By nie rozwijać wielu aspektów mających znaczenie dla rozmiarów kosztów, proszę uwzględnić kilka ważnych informacji obrazujących rozmiary kosztów. Koszt zakontraktowania tylko jednego zespołu The Flying Bulls Aerobatics Team i po wielkich negocjacjach wynosił EURO a paliwo lotnicze na zabezpieczenie pokazów i powrót samolotów na lotniska macierzyste angażuje kolejne ponad 80 tysięcy złotych. Należy pamiętać jeszcze o zabezpieczeniu logistycznym, zakwaterowaniu i wyżywieniu uczestników, koszty promocji w największych ośrodkach miejskich Polski, środki transportu, pokaz sztucznych ogni, statek dla mediów, firmy ochroniarskiej i programu towarzyszącego. Dla pewnej oceny skali normalnie zbilansowanej imprezy, znacznie mniejszej jak np. Piknik Płocki warto przyjąć do wiadomości, budżet w wysokości 1mln zł, w tym przy wsparciu tylko Prezydenta Miasta w wysokości 0,5 mln. Oceniając koszty Mazury AirShow, moglibyśmy oczekiwać szczególnego uznania za bardzo efektowne pokazy przy wyjątkowo oszczędnym angażowaniu kosztów i to z niewielkim (15%- towym) wsparciem środkami publicznymi Miasta Giżycko oraz Gminy Giżycko. Tajemnicą naszego sukcesu, tak znikomych kosztów jest 100% wolontariat kilkudziesięcioosobowej o najwyższych kwalifikacjach ekipy organizacyjnej (jak np. Tadeusz Sznuk komentujący pokazy), zrezygnowanie z programu VIP, wsparcie zakwaterowaniem 15 hoteli (w tym tylko z Giżycka: St. Bruno, Wodnik, Mazury, Europa, PTTK Wilkasy). Budującym nadzieje na dalsze realizacje jest zauważalny fakt narastającego zrozumienia związków tak dużej imprezy z wymiernymi efektami działalności gospodarczej podczas Mazury AirShow. Tej niekwestionowanej okoliczności pewnie zawdzięczamy coraz liczniejsze wsparcie niektórych przedsiębiorców z rejonu plaży i ekomariny, za które dziękujemy. Te szczególne podziękowania kierujemy pod adresem Edmunda Zemelka (Wesołe Miasteczko), Katarzyny Niewiadomskiej (Tawerna Marina), Krzysztofa Marczaka (Okoń), Danuty Zagożdżon (Tawerna Arkadia), Dariusza Pindura i rodziny Adama Dzięcioła. Synteza właściwego postrzegania znaczenia efektów Mazury AirShow dla Giżycka. Wiele aspektów pozytywnych zostało bardzo trafnie zaprezentowane przez Sławomira Kędzierskiego w artykule Przebalowaliśmy. Warto przypominając już eksponowane w tekście argumenty, uzupełnić je również innymi, widzianymi lepiej w największych miejscowościach kraju i zagranicą. Pokazy lotnicze Mazury AirShow to nie zabawa a turystyczny Produkt Regionalny, największa atrakcja nie tylko Krainy Wielkich Jezior Mazurskich. To bardzo wysublimowana atrakcja największych cywilnych pokazów lotniczych, która zwabia na Mazury wiele tysięcy osób (z rozpiętością od dzieci do seniorów) z kraju i zagranicy. Trzeba być ślepym by nie zauważyć jak w tym czasie funkcjonują na pełnych obrotach hotele i restauracje, kawiarnie i inne obiekty gastronomiczne. To wprawdzie obecnie jeszcze nie są policzalne efekty ale bardzo wymierne. Najlepiej znają rozmiary efektów sami przedsiębiorcy. To są efekty bezpośrednie, coraz lepiej widziane w Giżycku, przez mieszkańców i władze samorządowe. To nas oczywiście cieszy i daje satysfakcje dobrze spełnionej misji na rzecz lokalnej społeczności. Potwierdzeniem oceny naszej dla pracy i oddziaływania promocyjnego było wyróżnienie przez kapitułę konkursu Najlepszy Produkt i Usługa Warmii i Mazur statuetką, uznając Mazury Air- Show 2013 najważniejszym wydarzeniem w województwie Warto również zauważyć znacznie szersze efekty budujące zainteresowanie Mazurami, prestiż oraz atrakcyjność oferty turystycznej Giżycka. Akcja promowania Mazury AirShow na bilbordach i ecolightach w największych aglomeracjach miejskich Polski, liczne artykuły w prasie ogólnopolskiej, na portalach internetowych, sprawozdania relacje w rozgłośniach radiowych i stacjach TV to znakomita przyszłościowa inwestycja dla konsekwentnego budowania wizerunku Giżycka i zainteresowania regionem. W AKJ naszą działalność traktujemy jako bezinteresowną misje publiczną o ponadregionalnym wymiarze. Oby w coraz większej symbiozie z decydentami i mieszkańcami miasta, powiatu, Krainy Wielkich Jezior Mazurskich. Dobrze że zauważają i doceniają rangę oraz znaczenie mazurskich pokazów lotniczych dla regionu Radni Miasta Giżycko i Pani Burmistrz oraz Pan Wójt i Radni Gminy Giżycko, na miarę lokalnych możliwości!!! Dziękuje wszystkim życzliwie wspierającym dotychczas Mazury Air- Show! Na kolejnych będziemy oczekiwali. Byłoby miło gdyby rodzina wspierających nas była jak najliczniejsza! Stanisław Tołwiński P. S. Mam nadzieję, że w Giżycku jest wiele osób i instytucji które doceniając wspaniałe lotnicze widowisko non profit, były by gotowe wesprzeć (nawet symbolicznie w ramach pewnej solidarności) środkami finansowymi na rzecz Mazury AirShow Podaje więc jak to uczynić, przez dokonanie wpłaty na: Aeroklub Krain Jezior, ul. Olsztyńska 15 A, Giżycko, PKO SA nr Cel: wsparcie Mazury AirShow 2014 Niezależnie od naszej wdzięczności darczyńcom i zasłużonych podziękowań, będziecie Państwo mieli poczucie wspólnoty w tworzeniu sztandarowej imprezy Krainy Wielkich Jezior Mazurskich S. T.

5 IV MAZURSKI GONIEC Prawdę mówiąc Carlotta wcale nie uchodziła za osobę szczególnie atrakcyjną, co wszakże nie przeszkadzało Cezarowi, który pragnął jedynie wynikającej z tego związku władzy. Co więcej na francuskim dworze uznano go za najprzystojniejszego mężczyzną epoki i to pomimo wysuszonej syfilisem cery i szpecącej wysypki. Tak czy owak afront od niezbyt urodziwej kobiety był dla niego ogromnym poniżeniem. Sprawy przybrały jeszcze gorszy obrót, gdy pojawili się emisariusze od króla Federigo. Przynosili wiadomość, która głosiła: Papieskiemu dziecku z nieprawego łoża król nie zamierza oddać nie tylko prawowitej córki, ale nawet dziecka bękarta. Dla załagodzenia bólu wynikającego z tak wielkiej zniewagi Ludwik Francuski zaproponował mu piękną siedemnastoletnią Charlottę d Albert, córkę księcia z Guyenne, która wkrótce przykuła błądzące oko Cezara. Ślub odbył się 12 maja 1499 roku w prywatnej kaplicy w zamku Blois. Huczne przyjęcie weselne odbyło się w jedwabnych namiotach na polach pod murami zamkowymi. Małżeństwo zostało skonsumowane dwukrotnie w czasie popołudnia i sześciokrotnie jeszcze wieczorem tego samego dnia. Następnego ranka posłaniec wyruszył do Rzymu z peł- Okultyści nazywają ten stan rzeczywistością astralną I stopnia, kiedy to mimo świadomości śnienia zamknięci jesteśmy w obrębie własnych wyobrażeń, świata wykreowanego w całości przez nasz umysł. Natomiast w przypadku OOBE opuszczamy nasze ciało fizyczne w ciele astralnym przedostając się do realnej rzeczywistości fizycznej lub wyższych poziomów planu astralnego. Jednostki, cechujące się zdolnościami do przeżywania spontanicznego OOBE, były wykorzystywane przez wojsko i służby wywiadowcze USA oraz byłego ZSRR podczas zimnej wojny w charakterze tzw. szpiegów psi. Istnienie OOBE zostało po części potwierdzone dzięki eksperymentom, podczas których osoby opuszczające własne ciało potrafiły bezbłędnie i z drobnymi szczegółami opisać obszary, których nie mogły widzieć na jawie oraz wydarzenia mające miejsce w czasie trwania eksperymentu. OOBE można osiągnąć różnymi sposobami, począwszy od wprowadzenia w trans (praktykowany przez szamanów), różne rodzaje medytacji, stosowania środków halucynogennych, poprzez technik relaksacyjne, świadomie śnienie a kończąc na stymulacji mózgu silnym polem magnetycznym. HISTORIA TAJEMNICE PRZESZŁOŚCI Cz. 146 Parapsychologia cz.2 na entuzjazmu wieścią, że Cezar dostarczył swej żonie ośmiu świadectw swej męskości. Buchard zaznacza nawet w swym dzienniku, że konsumpcja miała miejsce osiem razy z rzędu! Król Ludwik z podziwem wyrażał się o męskości Cezara, a i sam Cezar napisał o tym do swego ojca. Nie było w tym wcale nuty chełpliwości, a raczej zwykła korespondencja pomiędzy dwoma mężczyznami o podobnych upodobaniach erotycznych. Z całą pewnością Cezarowi młoda żona przypadła do gustu, jednak miłosne wydarzenia ich małżeńskiej nocy zostały przerwane. Pewien żartowniś zamienił bowiem pigułki na potencję, które zamówił Cezar u farmaceuty, na środki przeczyszczające. Według dam dworu Charlotty, które śledziły rozwój wydarzeń przez dziurkę od klucza, Cezar spędził równie wiele czasu na sedesie, co w łożu małżeńskim. Robert de la Marck, lord Fleurange, zaznaczył w swych wspomnieniach: A co się tyczy nocy poślubnej księcia Valentinois, to zwrócił się on do aptekarza o pewne pigułki, by zadowolić swą panią, czym spowodował jedynie kłopoty, jako że ten zamiast dać mu to, o co ów się zwracał, wręczył mu środki przeczyszczające, które dały taki skutek, że on przez całą noc biegał do wychodka, jak donosiły damy następnego ranka. Cezar wydawał się mimo wszystko zadowolony. Oświadczył Aleksandrowi, że był najszczęśliwszym człowiekiem na świecie. Buchard zaznacza jednak, że pomimo rozpalenia w całym Rzymie ognisk na znak świętowania, co uczyniono na polecenie Aleksandra, małżeństwo nie dawało powodów do radości. Było raczej wielka obrazą i kolejnym afrontem ze strony Neapolu wobec Stolicy Apostolskiej. Pożycie małżeńskie trwało zaledwie cztery miesiące. Cezar musiał powrócić do obowiązków związanych z papieską armią we Włoszech, gdzie toczyły się niemal nieustanne walki i już więcej nie dane mu było spotkać się z małżonką. Kilka miesięcy później Charlotte urodziła córkę o imieniu Luisa. Była ona jedynym dzieckiem Cezara z prawego łoża, aczkolwiek ten nigdy nie ujrzał jej na oczy. Wysyłał im za to często kosztowne prezenty. Charlotte miała zaledwie dwadzieścia pięć lat, gdy dotarły do niej wieści o śmierci męża. Pogrążyła się wtedy w żałobie co pośrednio doprowadziło do jej własnej śmierci kilka lat później. CDN Badaniem tego fenomenu zajął się między innymi Robert A. Monroe, twórca Instytutu Monroe oraz kaset HemiSync (Hemispheric Synchronisationsynchronizacja półkul mózgowych), ułatwiających uzyskanie odmiennych stanów świadomości. Tym samym zagadnieniem zajmował się również R. Bruce, napisał Traktat o projekcji astralnej. Faktem jest, iż podobnych wrażeń doświadczają także chorzy na epilepsje, co związane jest Z DRESZCZYKIEM ściśle z nieprawidłową lub anomalną aktywnością płata skroniowego. Charakterystyczne objawy padaczki-różne stopnie wibracji ciała, występują także podczas opisów osób doświadczających OOBE. Wrażenie opuszczenia własnego ciała występuje też po zażyciu ketaminy, leku który aktywują tę partię kory mózgowej, która jest najbardziej aktywna w czasie ataków epilepsji. Jest to więc zjawisko z pogranicza ezoteryki, parapsychologii i neurologii. Miejska legenda to zazwyczaj plotka rozpowszechniana przez anonimowego autora. W większości przypadków nie ma ona pokrycia w faktach. Niezwykła formuła, ciekawe zdarzenia i nawiązania do rzekomo prawdziwych historii sprawia ze miejskie legendy znajdują wielu odbiorców zafascynowanych czy tez mogło sie to wydarzyć naprawdę. Często przerabiane, zmieniane tracą na swej autentyczności. Niejednokrotnie stają się niesamowite przez co mogą wywoływać strach i lęk. Są popularne i na pewno jeszcze przez wiele lat będą opowiadane i przekazywane z ust do ust. Oto przykłady miejskich legend: Morderca z hakiem Jedna z najpopularniejszych miejskich legend opowiada o parze która wybrała się na samochodową przejażdżkę. Znaleźli idealne miejsce: rzadko uczęszczaną drogę pośród lasu. Tam też się zatrzymali i zaczęli całować. W radiu podawano akurat audycje o zbiegłym szaleńcu zwanym kapitanem hakiem który zamiast prawej dłoni miał hak. Dziewczyna zdenerwowała się tym i chciała jak najszybciej pojechać w jakiejś bezpieczne miejsce. Chłopak bagatelizował to i nie chciał pojechać. Gdy jednak dziewczyna usłyszała zgrzyt czegoś ostrego o dach ich samochodu zaczęła krzyczeć i para odjechała w stronę domu. Chłopak twierdził że była to tylko gałąź lecz jak się okazało nie miał racji. Gdy dziewczyna wysiadła z samochodu spostrzegła że na jednej z klamek wisi zakrwawiony hak mordercy. Okazało się że w ostatniej chwili uciekli z rąk mordercy z hakiem. Dziecko w samolocie: Lot z Amsterdamu do Nowego Yorku. Hostessa która chodziła po pokładzie samolotu zauważyła coś dziwnego. Dziecko, leżące pomiędzy młodą parą nie dawało znaków życia, było bardzo blade i wyglądało na ciężko chore. Hosstesa postanowiła interweniować. Aby nie budzić innych pasażerów podeszła do dziecka i delikatnie wzięła je na ręce. Ku jej ogromnemu zdziwieniu dziecko okazało się być martwym. Natychmiast wezwano lekarza, który odkrył dziwne zszytą ranę na plecach malca. Gdy rozcięto mu szwy okazało się że został on wypatroszony z wszystkich wnętrzności a w martwym ciele były narkotyki, które młoda para przemycała. Czy OOBE jest więc kolejnym sztucznym wytworem naszego umysłu, podobnym do snu? Wydaje się, że są przypadki, które przeczą tego rodzaju pojmowaniu tego zagadnienia. Osoby doświadczające eksterioryzacji np. podczas skomplikowanych operacji często podają szczegółowe opisy wydarzeń, których nie mogły być świadkami ze względu na utratę przytomności. To zaś wskazuję, że mamy do czynienia z realnymi przeżyciami, a nie jedynie projekcją umysłu. CDN

6 POTYCZKI Z HISTORIĄ MAZURSKI GONIEC V REJON UMOCNIONY LOTZEN -GIŻYCKO Cz. 284 KLĘSKA ARMII CZERWONEJ Dowody nie są całkiem pewne, moim zdaniem, najbardziej przekonywujące jest, że po egzekucji ofiar zabito z kolei ich katów. To typowe postępowanie Stalina po usunięciu świadków, zabójcy mogli dowiedzieć się czegoś od zabitych. Po czystce w armii, Jeżow i co najmniej 90% jego współpracowników i czołowych dowódców GPU straciło życie. Następnie zlikwidowano też wszystkich mniej ważnych funkcjonariuszy, którzy uczestniczyli w zbrodniach i obróbce więźniów. To charakterystyczna cecha działań Stalina, gdy chodziło o uciszenie wszystkich świadków i następnie fałszowane historii. W 1938 Jeżow i jego najważniejsi współpracownicy i wspólnicy, a w 1939r. pracownicy i podwładni byli już martwi, nie pozostał nikt, kto miał udział w mordowaniu i torturach oficerów i mógł się czegoś dowiedzieć. W końcu nawet znajomi znajomych, którzy mogli coś usłyszeć. W Rozdziale 8, Kapsule: Los jeńców Radzieckich opisano tragedię znaczne większą, która dotknęła miliony. Do niewoli Niemieckiej trafiło około 6, 5 miliona jeńców, Hitler wymordował większość z nich. Pozostałą część (przeżyło prawdopodobnie 1, 5 do 2 milionów), wykończyć kazał Stalin. To on ponosił winę za początkowe klęski, podłożył się Hitlerowi, podwładni wykonali tylko dokładnie jego rozkazy. Jednak znowu sfałszował historię, przedstawił się w niej, jako genialny wódz i strateg, nigdy nie popełniający błędu. Wszyscy, którzy wykonali jego rozkazy i wiedzieli jak było naprawdę, poznali niekompetencję dowództwa, musieli zginąć. Wtedy mógł stworzyć swoją wersję, jedyną dozwoloną w ZSRR. Te wszystkie zdarzenia o coraz większej liczbie ofiar, od wymordowania dawnych bolszewików, towarzyszy partyjnych z czasów rewolucji, następnie kadr nowoczesnej Armii i wreszcie jeńców wojennych mają wspólny mianownik. Celem było zawsze to sam: ukrycie prawdy, usunięcie świadków, nawet każdego przypadkowego obserwatora. Jasne, że gdyby chodziło o zdradę tylko grona kilku generałów, nie trzeba byłoby uciekać się aż do tak krańcowych metod. Lecz jeżeli w grę wchodził obraz, a konsekwentnie popularność i bezpieczeństwo Wielkiego Wodza, żadna największa liczba ofiar w porównaniu z tym nie miała znaczenia. Z drugiej strony, należy również przedstawić argumenty przeciwne tej teorii. Zdaniem autora, najpoważniejszym jest eliminacja Jagody i nominacja na stanowisko szefa NKWD Jeżowa (na zdjeciu), połączona z czystką w NKWD. Dokładniej, to, że te zdarzenia nastąpiły tuż przed prowokacją Hitlera, a także domniemanym znalezienie teczki Stalina. Trzeba by założyć, że Stalin już przedtem szykował się do czystki w Armii Czerwonej, a dalsze zdarzenia zmusiły go do przyśpieszenia decyzji. Możliwy, ale jednak mało prawdopodobny zbieg okoliczności. Jagoda był pierwszym zastępcą Dzierżyńskiego, przodującym Czekistą o wysokim standardzie moralnym zaangażowanym całym sercem, nieprzekupnym i bezwzględnie prawym (czy raczej lewym), według swego szefa. Bez wątpienia, równie krwawy potwór, jak sam Dzierżyński. Po śmierci swego poprzednika, jeszcze bardziej rozwinął i ulepszył wielką machinę śmierci i rozsławił jej złowieszczą nazwę. Poza wielką sprawnością, okopał ją i umocnił, tworząc swoją własną armię, mniejszą, ale lepiej wyposażoną (także w ciężki sprzęt) i lepiej wyszkoloną od Armii Czerwonej. Złożoną z wybranych ludzi, jeden jej oddział był w stanie pokonać kilka, może trzy równe oddziały regularnego wojska. Zupełnie jak Waffen SS w porównaniu do Wehrmachtu, lecz zasadnicza różnica polegała na tym, że ta armia nigdy nie walczyła z wrogiem, lecz tylko z żołnierzami Armii Czerwonej, jeśli ci nie wypełnili zadań. Na froncie, mieli wprowadzać dyscyplinę i popędzać ich do walki strzałami w plecy. Swą przydatność wykazali podczas zorganizowanego przez Państwo, wielkiego Głodu na Ukrainie. Tysiące chłopskich synów, zabierając broń, dezerterowało wtedy z Armii Czerwonej, bunty zaczęły się szerzyć, ale GPU spacyfikowało je krwawo. CDN ILU Z NAS SZUKA SKARBÓW? Cz. 223 DO NIEDAWNA ŻYŁEM MYŚLĄ, ŻE W MURACH NASZEJ TWIERDZY BOYEN POWSTANIE KIEDYŚ MUZEUM. DZIŚ NIE MAM ZŁUDZEŃ. TO CO POZOSTAŁO Z MOICH ZBIORÓW CZEKA NA LEPSZE CZASY. JEGO NUMER PAMIĄTKOWY SYGNET LOTNIKA

7 PROSZĘ O UŚMIECH DO FOTORADARU Niezwykłe zdjęcie z fotoradaru. Kto zapłacił mandat? Co jakiś czas w mediach zobaczyć można zdjęcia fotoradarowych rekordzistów. Część z zarejestrowanych wykroczeń nie dotyczy jednak pojazdów uwiecznionych na fotkach... Wielu czytelników pamięta zapewne głośną sprawę dotyczącą ciężarówki, która jeśli wierzyć zdjęciom z radaru pędziła drogą z prędkością 155 km/h. Ostatnio gazety i portale internetowe żyły również przypadkiem właściciela Ten film powinien mieć kategorię Tylko dla dorosłych Ministerstwo Spraw Wewnętrznych zasłynęło ostatnio z tragikomicznego słuchowiska ze swoim szefem w jednej z głównych ról. Okazuje się jednak, że produkuje również filmy. Opublikowało w Internecie krótkometrażówkę, która, choć nie pada w niej ani jedno wulgarne słowo, powinna być oznaczona napisem Tylko dla dorosłych. Jest to bowiem klasyczny horror. Do tego bez happy endu. pojazdu, który otrzymał wezwanie do zapłacenia mandatu, po tym jak fotoradar zarejestrował przekroczenie prędkości przez jego samochód, który transportowany był na lawecie... Chociaż, w obu przypadkach, nikt o zdrowych zmysłach nie miał wątpliwości, co do tego, że doszło do pomyłki, nie powstrzymało to stróżów prawa do wysłania kierowcom wezwań do zapłaty. W kategorii najbardziej absurdalnych zdjęć wykonanych POMYSŁ POLICJANTÓW Bohaterem obrazu, którego tytuł, Smutny autobus, niewątpliwie nawiązuje do znanej piosenki o wesołym autobusie, jest, jakżeby inaczej autobus. Stary i sterany długim życiem. Tkwiąca w nadwoziu strzała, obwisłe lusterko, urwana tablica rejestracyjna, połatana opona... Pojazd ledwie się porusza, powoli wlekąc się do celu. Na parkingu zostaje odrzucony i brutalnie potraktowany przez młodszego, sprawnego kolegę. Dlatego ma smutną minę. Uśmiecha się dopiero, widząc dzieci czekające MOTORYZACJA MAZURSKI GONIEC 5 przez fotoradary aktualnie przodują jednak nasi zachodni sąsiedzi. Niemieckie media obiegła niedawno fotografia uwiecznionego przez fotoradar... konia. Zwierze sfotografowane zostało przez urządzenie z niemieckiego miasta Eppstein. Radar zarejestrował przekroczenie prędkości o 9 km/h, co sugeruje, że koń poruszał się z prędkością 59 km/h. Na szczęście właściciel konia nie musi obawiać się konsekwencji. Policjanci nie wysłali mu wezwania do zapłacenia mandatu wychodząc z założenia, że radar zarejestrował przekroczenie prędkości widocznego na zdjęciu Volvo, a koń znalazł się po prostu w nieodpowiednim miejscu o nieodpowiednim czasie. W Polsce na pewno tak łatwo by się mu nie upiekło... NASZA DZIEWCZYNA na przystanku. One jednak, zamiast wsiadać, zalewają się łzami imdleją. Staruszek myśli o samobójstwie (sugestywny motyw wisielczej pętli). Trafia na złomowisko. Transportowany pod prasę ożywia się jeszcze raz, pocieszany przez kolorowego motylka. Już, już wydaje się, że uniknie tragicznego losu, ale próżne nadzieje nieubłagana ludzka ręka naciska przycisk z napisem ON, zupełnie jak w znanych od lat w światowej kinematografii kulminacyjnych scenach ze skazańcem na krześle elektrycznym. Koniec. Brr... Zleceniodawcom filmiku przyświecał szlachetny cel: dbałość o bezpieczeństwo najmłodszych. Świadczy o tym końcowy napis: Nie miej litości dla niesprawnego autobusu, który wozi twoje dziecko oraz zachęta do korzystania z firmowanej przez MSW strony Jednak cel celem, ale wykonanie co najmniej kontrowersyjne. Wspomniany filmik trwa niewiele ponad dwie minuty, lecz to wystarczyło, abyśmy poczuli sympatię dla smutnego autobusu staruszka. A co mają powiedzieć dzieci, wychowane na kreskówkach, nadających pojazdom mechanicznym typowo ludzkie cechy? Miłośnicy Zygzaka McQueena, Złomka, Sally Carrery czy Hudsona Huragana Horneta? Dla nich autobus z klipu MSW nie jest bezduszną, zagrażającą życiu maszyną, której trzeba się bezwzględnie pozbyć, lecz żywym, godnym troski stworzeniem. Filmik pokazuje, że ludzie są okrutni. Mój syn popłakał się i przestraszył, gdy obejrzał końcówkę napisał w mejlu jeden z naszych czytelników. Trzeba tylko się cieszyć, że dzieci nie są wożone dziś do szkoły i na wycieczki furmankami, zaprzężonymi w stare, ledwie pociągające nogami konie. Finał propagandowego filmiku MSW rozgrywałby się wówczas zapewne w rzeźni... DONOŚNE CHRAPANIE NA SŁUŻBIE Wyjaśniamy, dlaczego policjanci spali na służbie Śpiącymi policjantami nazywane bywają montowane na jezdniach progi spowalniające. Okazuje się jednak, że wspomniane pojęcie nabiera czasem całkiem dosłownego znaczenia. Oto komendant miejski policji w Krakowie ukarał dwóch policjantów, którzy spali na służbie w radiowozie. Pewnie uszłoby to chłopakom płazem, ale mieli pecha, bowiem natknął się na nich jakiś rowerzysta. Zamiast cichutko, nie używając dzwonka, pojechać swoją drogą, albo, ewentualnie, odważnie obudzić, zatrzymał się, chwilkę poczekał, a potem, złośliwiec jeden, wyjął komórkę, pstryknął smacznie śpiącym fotkę i wysłał gdzie trzeba. Ich szef był zatem na musiku. Nie mając innego wyjścia ukarał śpiochów i to surowo, bo tzw. ostrzeżeniem o niepełnej przydatności do służby. Brzmi tajemniczo, ale w praktyce oznacza obniżenie dodatku służbowego do pensji, utratę premii, odsunięcie od wszelkich nagród. I to przez całe 12 miesięcy! Zanim zaczniecie ciskać gromy na obu nieszczęśników, wymyślać im od nierobów, żądać jeszcze ostrzejszych kar, wyrzucenia z roboty, postarajcie się zanalizować całą sytuację obiektywnie i bez emocji. Na początek warto uderzyć się w piersi i dokonać rachunku sumienia. Czy naprawdę nigdy nie zdarzyło się wam przyciąć komara w pracy? Chyba każdy zna to uczucie: powieki ciążą i same się zamykają, głowa ciąży na łokciu lub wprost na biurku (tzw. pozycja czołowa), odpływamy w niebyt... Nie? W takim razie weźcie pod uwagę inne okoliczności łagodzące. Jak wynika z doniesień mediów, funkcjonariusze zostali przyłapani na polnej drodze, w jednej z peryferyjnych dzielnic Krakowa. Wykazali się więc dyskrecją. Wszak mogli zaparkować i zasnąć na miejscu dla inwalidów lub na przejściu dla pieszych. Plus dla nich. Dokładnego wyjaśnienia wymagają także powody zapadnięcia w sen. Może mieli poprzedniego ciężką, wyczerpującą służbę i nie zdążyli należycie po niej odpocząć? Może mają jakieś kłopoty osobiste, przed którymi uciekają w objęcia Morfeusza? Może czytali o zbawiennym wpływie drzemki na regenerację organizmu i postanowili sprawdzić doniesienia naukowców empirycznie? A może sprawdzili to już wcześniej i wiedzieli, że po krótkim odświeżeniu ze zwielokrotnioną energią przystąpią do dalszego wykonywania czynności służbowych? Trudno też wykluczyć, że obaj pochrapujący policjanci byli w trakcie prowadzenia intensywnego dochodzenia, aczkolwiek metodami niekonwencjonalnymi i niekoniecznie akceptowanymi przez kierownictwo. Zdarza się bowiem, że we śnie doznajemy nagłego olśnienia: nagle przypominamy sobie, gdzie położyliśmy zagubione kluczyki do samochodu, albo zaczynamy płynnie rozmawiać w słabo sobie znanym na jawie języku obcym. Zasnęli, obudzili się i już wiedzą, kto obrobił piwnicę w sąsiednim bloku... Nieprawdopodobne? Cóż, parapsychologia zna takie przypadki. Przy okazji warto zauważyć, że wspomniany wyżej wścibski rowerzysta działał w gruncie rzeczy na własną szkodę. Stara ludowa prawda głosi przecież, że kto śpi, nie grzeszy. W przypadku policjantów nie gnębi kierowców, nie czai się po krzakach z suszarką itp. To więcej niż pewne, że ukarani funkcjonariusze już nigdy nie zmrużą oka na służbie. I skoncentrują się na kontrolowaniu rowerzystów, bez litości sypiąc mandatami za jazdę po chodniku i przejściach dla pieszych, niemanie świateł i wszelkie inne przewinienia. Naprawdę tego chciałeś nadgorliwy fotopstryku? Słodki sen załogi radiowozu może być także dowodem na przepracowanie policjantów i ich ogólnie zły stan psychofizyczny. Niestety, komendant z Krakowa najwyraźniej zupełnie nie wziął tego pod uwagę. Jak i faktu, że ukarani mundurowi nie byli w feralnym czasie wzywani do interwencji, więc ich bezczynność nie miała żadnego wpływu na poziom wykrywalności przestępstw. W uzasadnieniu swojej decyzji rzeczony komendant podkreślił, że ukarani swoim zachowaniem narazili na szwank dobre imię policji w odbiorze społecznym. Czyżby? A może właśnie pokazali ludzkie oblicze? Internauci polują na... policjantów Ponad 75 tysięcy internautów poparło już na Facebooku akcję o nazwie Sfotografuj policjanta. Ma ona na celu wskazywanie policjantów i strażników miejskich, którzy łamią przepisy lub w inny sposób uwłaczają godności munduru. Uczestników stale przybywa.

8 6 MAZURSKI GONIEC ROZMAITOŚCI OGŁOSZENIA DROBNE Idą Polak, Rusek i Niemiec przez las i nagle zatrzymał ich diabeł: Jeśli powiecie coś i przez 20 minut będzie słychać echo to was puszczę. Pierwszy był Niemiec: Heil Hitler! Głos rozchodził się przez 5 minut. Następny był Rusek: Zdrastwujtie! Głos rozchodził się 10 minut. Ostatni był Polak: Wódkę dają! Gdzie!? rozchodziło się 2 godziny. Tato kto to jest alkoholik?-pyta Jasiu. -Widzisz te cztery drzewa? Alkoholik widzi osiem. -Ale tato tam są tylko dwa drzewa. Podczas lekcji Jasiu narysował na ławce muchę. Podeszła do niego nauczycielka i myśląc, że mucha jest prawdziwa chciała ją zabić. Uderzyła ręką w ławkę i ją sobie złamała. Mówi do Jasia: Jutro przyjdziesz do szkoły z ojcem. Następnego dnia zjawia się Jasiu z tatą w szkole i nauczycielka mówi do ojca: Pana syn namalował wczoraj na ławce muchę, myślałam, że jest ona prawdziwa, chciałam ją zabić i widzi Pan co sobie przez niego zrobiłam! Na to ojciec: To jeszcze nic. Tydzień temu, jak Jasiu namalował na drzwiach gołą panienkę i mój brat się na nią napalił to trzy dni z ch.. a drzazgi wyciągał. Przychodzi 4 letni Jasiu do taty i pyta: jak ja się znalazłem na świecie? Tata tak myśli co mu powiedzieć. Jasiu, bocian cię przyniósł. Jasiu: tato, czemu ty jesteś taki głupi? Tata: Jasiu, dlaczego tak brzydko mówisz? Jasiu: bo my mamy taką fajną mamę a ty pierdolisz bociany? CZASAMI GOŁO ALE NA WESOŁO Pani nakazała dzieciom napisać wypracowanie, które miało by się kończyć zdaniem matka jest tylko jedna. Na drugi dzień pani każe dzieciom przeczytać co napisały. Małgosiu przeczytaj co napisałaś! Mama jest kochana utula nas do snu wyprowadza nas na spacery kupuje nam rowery. Matka jest tylko jedna Gosiu 5 siadaj! W końcu pani przepytała już całą klasę został tylko Jasiu. Jasiu przeczytaj co napisałeś! W domu balanga, wódka leje się litrami, goście rzygają na dywan. Kiedy wódka się skończyła matka do mnie: Jasia idź do kuchni i przynieś 2 wódki. Idę do kuchni otwieram lodówkę i drę się z kuchni Matka jest tylko jedna!! Jasiu pyta tatę jaka jest różnica między praktycznie, a teoretycznie. Tata mówi: Idź zapytaj siostrę, czy się puści za 1mln złotych. Jasiu poszedł się zapytać, siostra powiedziała, że tak. Teraz idź zapytaj o to samo mamę. Mama też potwierdziła. Jasiu wraca do taty i pyta, po co to wszystko. Tata na to: Widzisz synku, teoretycznie mamy 2 mln, a praktycznie dwie kurwy w domu. Pech chciał, że kobieta w ciąży (z trojaczkami) poszła do banku w dniu napadu. Dostała 3 kule w brzuch. Po przewiezieniu do szpitala lekarz mówi: Ma pani niezwykłe szczęście, wszystkie dzieci przeżyją. Niestety nie możemy wyjąć pocisków, dzieci muszą się z nimi urodzić. Kobieta posłuchała lekarza i urodziła 2 dziewczynki i chłopca bez wyjmowania kul. Pewnego dnia, po 12 latach, jedna z dziewczynek przychodzi do mamy, trzymając coś wręku: Co się stało córeczko? Mamo, robiłam siusiu i coś takiego mi wypadło. To tylko kamień córciu. Wszyscy ludzie tak mają, ale już więcej to się nie stanie. Za chwilę do mamy przychodzi druga córka: Mamo, zobacz, robiłam siku i coś takiego mi wypadło. Nie martw się córeczko, każdy kiedyś tak ma, ale już więcej nie będzie wypadać. Nagle słychać krzyk z pokoju. Mama otwiera drzwi i widzi syna z penisem wręku. Co Jasiu, chciałeś zrobić siku i kamień wyleciał? Nie mamo. Waliłem konia i psa zastrzeliłem! Pan młody wchodzi do kościoła i zajmuje swoje miejsce tuż przy ołtarzu. Siedzący za nim drużba zauważa na jego twarzy ogromy uśmiech. Co się stało kolego? Wiem, że cieszysz się że zaraz weźmiesz ślub ale wyglądasz taki szczęśliwy i jakiś nawet podniecony... Pan młody odpowiada: Jak tu nie być szczęśliwy... przed chwilą miałem najlepsze obciąganko w życiu, a zrobiła je kobieta, z którą zaraz się żenię. Po chwili do kościoła wchodzi panna młoda uśmiechnięta i widocznie szczęśliwa. O co chodzi? Nie wiedziałam że tak bardzo się cieszysz z tego ślubu pyta zdziwiona druhna. Jak tu się nie cieszyć... właśnie przed chwilą zrobiłam ostatniego loda w życiu! Jedno z przykazań savoir vivre'u:... jeśli robisz loda, nigdy nie zgrzytaj zębami. Rozpracowano skład viagry: piramidon 2% aspiryna 2% paracetamol 4% krochmal 2% utwardzacz do kleju epoksydowego 90% Wraca pijany mąż do domu, a tu jego żona z kochankiem w łóżku! Żona mówi do kochanka: Szybko, właź do szafy! Kochanek wlazł do szafy, ale przez niedomknięte drzwi wystawał jego fiutek. Mąż wchodzi do pokoju i mówi: Cholera, brudno tu wszędzie! Cholera, kurzu pełno!... O, cholera! Nawet grzyby w szafie rosną! Pasek od spodni goni d.. ę po lesie. D... uciekła, dotarła do chatki dobrej wróżki i poprosiła, żeby wróżka zamieniła ją w ptaszka. Po godzinie ptaszek siada na gałęzi drzewa. Podchodzi do niego pasek od spodni i mówi: Ale d...! Nie jestem d..., jestem ptaszek! To zaśpiewaj! Pryk, pryk! ZWIERZAKI NASZA WALENTYNKA

9 Według planu po pierwszej wojnie światowej Giżycko zajmowało obszar między kanałem, obecną ulicą Rajską, wiatrakiem na Młyńskiej Górze, pl. przy Kaslacku, kaplicą katolicką św. Brunona (na ul. 1 Maja, obecnie Kościół Chrześcijan Baptystów), obecnym placem targowym, wówczas placem Rzeźniczym (Schlachthof); a domem diakonis (szpitalem) i dworcem. Nad Niegocinem mieściło się szereg zakładów przemysłowych oraz obiektów turystyczno-wypoczynkowych. Na przeciwko ul. Wodnej, niedaleko ujścia kanału była pływalnia, wzdłuż wybrzeża promenada, dalej na przeciw dworca przystań parowców; po obu stronach portu były zakłady młynarskie. DOLE I NIEDOLE MIASTECZKA Przystanek portowy znajdował się również przy moście nieopodal zamku, po drugiej stronie drogi. Przy większym młynie (nad jeziorem między ul. Wyzwolenia a Dąbrowskiego) znajdowała się oczyszczalnia ścieków; wodociągi i gazownia zaś NASZE MIASTO MAZURSKI GONIEC 7 GIŻYCKO ZE STARYCH ZDJĘĆ na wschodnim krańcu miasta, przy dzisiejszej ulicy Armii Krajowej, między sądem a dworcem. Zmiany przestrzenne nastąpiły w samym rynku. Jeszcze w 1899 r. spłonął stary ratusz, wówczas przeniesiono go niewielkiego budyneczku bardziej na zachód, obok znajdowała się m.in. poczta, odtąd ulica na Węgorzewo biegła przed ratuszem a nie jak przedtem za budynkiem. W ten sposób znacznie poszerzono rynek, tylko w 1906 na miejscu dawnego ratusza postawiono charakterystyczny potem dla miasta Powiatowy Pomnik Bohaterów, przedstawiający anioła śmierci. Jeszcze przed pierwszą wojną światową powstało małe osiedle Villa Nova ( Nowa Wieś ), na południowy-wschód od jeziora Wojsak, gdzieś w rejonie dzisiejszych ul. Sadowej i południowej części Rolniczej, potem zniszczone w wyniku działań wojennych. W okresie międzywojennym w okolicy tej powstało nowe osiedle jednorodzinnych domków, którego późniejsza nazwa nawiązała do poprzedniego Wilanów (wcześniej było to Stadtrand-Siedlung, czyli osiedle na skraju miasta ), m.in. obecne ul. Krzywa, Perkunowska, Rolnicza, Rybacka. Następne nowe osiedla pobudowano już w okresie międzywojennym: pierwsze to osiedle jednorodzinnych domków w pobliżu jeziora Kisajno zgrupowane wokół centralnego placyku (m. in. ul. Andrzeja Struga, Juliusza Słowackiego, Michała Kajki i Aleja Wojska); drugie to rejon obecnych ulic Bohaterów Westerplatte, Gdańskiej, Białostockiej oraz Staszica i Suwalskiej. Do miasta włączono majątek Gajewo i zapewne Antonowo oraz Wojsak (między jeziorami Wojsak i Kisajno, obecnie nie istnieje), a w 1929 obszar dawnego Starego Dworu (twierdzą, dwoma kanałami a jeziorem Kisajno). Wreszcie w 1939/1940 r. zbudowano arterię obwodową łączącą wszystkie nowe osiedla (Szosa Obwodowa) z wysokim betonowym mostem nad kanałem. Z miasta zniknął stary wiatrak (1927 r.), obok zaś powstała szkoła dla chłopców (tzw. Lutherschule, dzisiaj gimnazjum nr 1), po drugiej stronie placu (wtenczas jeszcze ze stawem Kathrinka) pobudowano urząd powiatowy (dzisiaj siedziba władz miejskich). Przybyło również obiektów wojskowych, przede wszystkim koszar. Wpierw były to cztery obszary przy dzisiejszych ulicach Moniuszki, 1 Maja i Nowowiejskiej oraz między ul. Sikorskiego i 3 Maja, potem po 1929 też przy Al. Wojska Polskiego. Wszystkie koszary, poza tymi między ul. Sikorskiego i 3 Maja, funkcjonują jeszcze obecnie. CDN 400 LAT MIASTA WIDOK NA DWA GIŻYCKIE MOSTY

10 8 MAZURSKI GONIEC GIŻYCKO Z LOTU PTAKA