INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Transkrypt

1 Sygnatura IBPB-1-3/ /15/SK Data Autor Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 maja 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 20 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wypłacane członkom zarządu należności za czas podróży służbowej (hotele, wyżywienie, przelot samolotem, dojazd taksówką) są dla Spółki kosztami uzyskania przychodów - jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 20 maja 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wypłacane członkom zarządu należności za czas podróży służbowej (hotele, wyżywienie, przelot samolotem, dojazd taksówką) są dla Spółki kosztami uzyskania przychodów. We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny: Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca lub Spółka ) jest spółką prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania specjalistycznych części do pojazdów samochodowych. Spółka jest członkiem międzynarodowej grupy kapitałowej X powstałej na bazie włoskiej grupy kapitałowej Y. W związku z powyższym, w skład zarządu Spółki wchodzą osoby będące obywatelami Włoch. Jednocześnie zaznaczyć należy, że wymienieni członkowie zarządu nie pozostają z Wnioskodawcą w żadnych stosunkach prawnych, z wyłączeniem stosunku powołania. W szczególności zaznaczyć należy, że pomiędzy Spółką, a członkami zarządu nie istnieje stosunek pracy, ani też stosunek cywilnoprawny. Ponadto Wnioskodawca pragnie wskazać, że jego Prezes Zarządu jest jednocześnie członkiem zarządu udziałowca Spółki, zaś członek zarządu Wnioskodawcy jest jednocześnie Prezesem Zarządu udziałowca Spółki. Zaznaczyć należy, że włoscy członkowie zarządu w związku z realizowaniem swoich obowiązków (zarządzaniem Spółką) odbywają regularne podróże służbowe z Włoch do Polski. W związku z czym, Wnioskodawca ponosi wydatki na ich koszty podróży, całodzienne wyżywienie i zakwaterowanie. Jednocześnie Spółka pragnie podkreślić, że podczas

2 przebywania na terenie Polski wskazani członkowie zarządu w znakomitej większości poświęcają czas na spotkania z kierownictwem i pracownikami Wnioskodawcy, uzgodnienia w sprawie strategii działania Spółki, spotkania handlowe z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami oraz na narady z załogą i zawieranie niektórych umów związanych z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Spółka w ramach opisanych wyżej wydatków pokrywa koszty hoteli, całodziennego wyżywienia, podróży (przelotu) oraz dojazdu z i do lotniska (taksówki). Pod względem technicznym, analizowane pokrywanie wydatków odbywa się poprzez zwrot gotówki lub przelew bankowy środków pieniężnych w wysokości ustalonej na podstawie faktury VAT przedłożonej przez danego członka zarządu. Nadto zaznaczyć należy, że we wskazanych fakturach VAT dokumentujących wydatki członków zarządu, w pozycji nabywcy widnieje Spółka, ilekroć wydatki te związane ze spotkaniami z obecnymi i potencjalnymi kontrahentami oraz pracownikami i współpracownikami Spółki. Jednocześnie podkreślić należy, że Spółka nie zwraca i nie będzie zwracać członkom zarządu wydatków pozbawionych związku z osiągnięciem przez nią przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła. Obowiązek pokrywania przedmiotowych wydatków ciąży na Spółce w związku z uchwałą wspólników z 2 kwietnia 2015 r. wprowadzającą regulamin zwrotu wydatków zarządu. Jednocześnie Wnioskodawca pragnie podkreślić, że wszystkie faktury przedkładane Spółce przez włoskich członków zarządu, opatrzone są adnotacjami umożliwiającymi jednoznaczne wskazanie cel spotkania i kontrahenta, z którym to spotkanie się odbyło. W związku z powyższym zadano następujące pytanie: Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na hotele, całodzienne wyżywienie, podróż (przelot) oraz dojazd z i do lotniska (taksówki), spotkania z kontrahentami oraz pracownikami, włoskich członków zarządu Wnioskodawcy stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów, o których mowa w dyspozycji przepisu artykułu 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych? Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę na hotele, wyżywienie, podróż (przelot) oraz dojazd z i do lotniska (taksówki), a także spotkania z kontrahentami oraz pracownikami, włoskich członków zarządu Wnioskodawcy stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów, o których mowa w dyspozycji przepisu artykułu 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Ustawa o CIT ). Wskazać należy, że stosownie do art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. Zaś koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote; według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Zatem jak słusznie wskazuje się w literaturze przedmiotu: (...) dany wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodów, jeśli spełnia łącznie następujące przesłanki: 1. został faktycznie poniesiony; 2. jego poniesienie nastąpiło w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;

3 3. nie znajduje się w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt, wymienionych w art. 16 ust. 1. Ustawy o CIT. - D. Jaszczak, B. Kuźniacki, A. Mariański, A. Nowak, M. Wilk Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Lex 2014 r. Ponadto jak wskazują ww. autorzy, przez poniesienie wydatku należy rozumieć obciążenie majątku podatnika. Obciążenie to powinno mieć jednocześnie charakter definitywny. Wydatki jedynie tymczasowo poniesione, przez podatnika nie spełniają przesłanki definitywnego poniesienia. Dany wydatek spełnia przesłankę poniesienia w celu osiągnięcia przychodów, o ile uwzględniając doświadczenie praktyki gospodarczej, można powiedzieć, że choć potencjalnie możliwe jest to, że doprowadzi on do osiągnięcia przychodów. Ten aspekt oceny można określić jako kryterium obiektywne. Podatnik, ponosząc dany wydatek, w świetle całokształtu okoliczności faktycznych powinien mieć uzasadnione oczekiwanie, że istnieje możliwość osiągnięcia przychodów w związku z jego poniesieniem. Dokonując oceny kryterium obiektywnego przesłanki poniesienia wydatku w celu osiągnięcia przychodów, należy zwrócić szczególną uwagę na ocenę całokształtu okoliczności faktycznych i charakteru prowadzonej działalności gospodarczej podatnika. Przedstawione wyżej rozważania w zakresie przesłanek uznania danego kosztu za koszt uzyskania przychodów odnoszą się odpowiednio do kosztów poniesionych w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Każdorazowej ocenie powinna podlegać zatem definitywność poniesienia danego wydatku, a także subiektywno-obiektywna przesłanka poniesienia wydatku w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Analiza powinna obejmować całokształt okoliczności gospodarczych i faktycznych oraz potencjalną możliwość i ekonomiczne znaczenie poniesionego wydatku w zakresie doprowadzenia do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Trzeba również pamiętać o tym, że ustawodawca kładzie nacisk na cel działań podejmowanych przez podatnika, a nie ich skutek. Brak zabezpieczenia źródła przychodów mimo ponoszonych kosztów na ten cel (i nawet utrata danego źródła przychodów) nie przekreślają możliwości uznania ich za koszty uzyskania przychodów. Ponadto Wnioskodawca, odnosząc się do poglądów wyrażanych w orzecznictwie sądowoadministracyjnym zaznacza, że zgodnie z tezą zawartą w uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 czerwca 2005 r., sygn. akt II FSK 279/05 (...) działania podatnika muszą zmierzać w celu uzyskania przychodu, ale nie oznacza to, by organy podatkowe mogły kontrolować celowość działania podatnika. Z drugiej zaś strony nie można twierdzić, że każdy wydatek, o ile zrealizowany został przychód należy uznać za koszt uzyskania przychodu, gdyż oznaczałoby to negowanie możliwości badania związku wydatku z przychodem. Wydatek musi więc przyczynić się do osiągnięcia przychodu, a przynajmniej podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą powinien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Z kolei stosownie do treści uzasadnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK430/11: zwrot w celu oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie

4 przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku. Jednocześnie, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na stanowisko zawarte w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z Krakowa z 23 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Kr 296/09 zgodnie, z którym kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zmierzającą do stworzenia, zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów. Kosztami będą też wydatki poniesione z zamiarem zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby przynosiło ono przychody także w przyszłości. Ponadto zdaniem orzekającego sądu związek wydatków z przychodami nie musi być bezpośredni. Przekładając zatem na kanwę analizowanego przypadku treść przytoczonych wyżej regulacji, poglądów doktryny prawa podatkowego oraz stanowiska sądów administracyjnych, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że ponoszone przez niego wydatki niewątpliwie są i będą wydatkami faktycznie ponoszonymi, ich ponoszenie następuję tylko i wyłącznie w celu osiągnięcia przychodów oraz zachowania ich źródła, a ponadto nie znajdują się one w katalogu wyłączeń zawartym w dyspozycji przepisu art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. Spółka pragnie bowiem podkreślić, że jedynym celem odbywania podróży służbowych do Polski przez włoskich członków zarządu jest wykonywanie ich obowiązków, które to wykonywane są w celu osiągania przez Wnioskodawcę przychodów. Spółka pragnie podkreślić niewątpliwe powiązanie spotkań z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami na wynik finansowy przedsiębiorstwa. Nie można mieć bowiem zdaniem Wnioskodawcy wątpliwości, że dbałość o stosunki z kontrahentami w efektywny sposób przekłada się na zyski Spółki. Wnioskodawca pragnie też wskazać, że dążąc do możliwie najbardziej efektywnego zarządzania przedsiębiorstwem niezbędne są spotkania osób odpowiedzialnych za kierowanie sprawami Spółki (członków zarządu) z przedstawicielami kierownictwa i pracownikami przebywającymi w Polsce. Należy bowiem podkreślić, że tylko i wyłącznie regularny kontakt ze wskazanymi osobami umożliwia prawidłowe realizowanie planów gospodarczych Spółki. Zdaniem Wnioskodawcy, oczywistym jest, że podpisywanie umów w imieniu Spółki przez włoskich członków zarządu ma bezpośredni wpływ na sytuację przedsiębiorstwa, a tym samym bezpośrednio przekłada się na możliwość i osiągania przez Wnioskodawcę przychodów. Podsumowując zatem powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wszystkie wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z podróżami służbowymi włoskich członków zarządu związane są ściśle z osiąganiem przez Wnioskodawcę przychodów, a tym samym stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowość jego stanowiska potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej Warszawie z 23 grudnia 2008 r., Znak: IPPB3/ /08-3/ER zgodnie, z którą: (...) o możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych, wydatków ponoszonych na rzecz członka zarządu w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków w organie spółki przesądza fakt, że spółka z o.o. - jako osoba prawna - działa przez osoby fizyczne uprawnione do jej reprezentowania. W tym przypadku koszty działalności reprezentantów stanowią koszty działalności tej osoby prawnej oraz stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu wyrażone w interpretacji indywidualnej z 31 października 2008 r., Znak: ILPB3/ /08-4/DS, zgodnie z którym kwestie ewentualnych

5 uprawnień do diet, podobnie jak i do zwrotu np. kosztów podróży, bądź użytkowania samochodu osoby prawnej, niebędącej jej pracownikiem, należy rozpatrywać na tle przepisów bądź postanowień regulaminów i statutów określających ich prawa i obowiązki. O ile postanowienia regulaminów i statutów przewidują użytkowanie przez prezesa Spółki samochodu bądź przewidują zwrot należności z tytułu podróży osób, niebędących pracownikami pozostających w związku z realizacją zadań osoby prawnej, to powinny one również określać ich zakres uprawnień do ich użytkowania bądź warunki tych należności. Ponadto, Wnioskodawca pragnie wskazać na interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 13 stycznia 2009 r. Znak: ITPB3/ a/08/MT zgodnie, z którą, przy uwzględnieniu wyżej wymienionych zasad dopuszczalnym jest zaliczenie w koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na podróże służbowe członków zarządu. Biorąc pod uwagę powyższą analizę Spółka wnioskuje o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego przez nią stanowiska w zakresie zadanego pytania. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej ustawa o pdop ), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą, zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o pdop, zostaną ex lege uznane za koszty podlegające odliczeniu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

6 1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik), 2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, 3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, 4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, 5. został właściwie udokumentowany, 6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Powyższe oznacza, że poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o pdop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów, względnie zostały poniesione w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów. Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop ma charakter zamknięty. Wśród wydatków nieuważnych za koszty uzyskania przychodów, ustawodawca wymienił m.in.: w art. 16 ust. 1 pkt 38 omawianej ustawy - wydatki związane z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz udziałowców (akcjonariuszy) lub członków spółdzielni niebędących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów, w art. 16 ust. 1 pkt 38a omawianej ustawy - wydatki na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w skład zarządu Spółki wchodzą włoscy obywatele, którzy nie pozostają ze Spółką w żadnych stosunkach prawnych (stosunek pracy, stosunek cywilnoprawny), z wyłączeniem stosunku powołania. Członek zarządu spółki jest jednocześnie Prezesem Zarządu udziałowca Spółki. W związku z wykonywaniem obowiązków zarządzania członkowie zarządu odbywają regularne podróże służbowe z Włoch do Polski, podczas których Spółka ponosi koszty związane z ich podróżami (przelotami), dojazdami z i do lotniska (taksówkami), całodziennym wyżywieniem i zakwaterowaniem w hotelach. Wskazani we wniosku członkowie zarządu podczas pobytu w Polsce biorą udział w spotkaniach z pracownikami i kierownictwem Spółki, podczas których omawiają strategię działania Spółki, uczestniczą w spotkaniach handlowych z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami, biorą udział w naradach z załogą Spółki oraz zawierają umowy związane z funkcjonowaniem Spółki. Obowiązek pokrywania ww. wydatków wynika z uchwały wspólników z 2 kwietnia 2015 r. wprowadzającej regulamin zwrotu wydatków członkom zarządu. Spółka nie zwraca i nie będzie zwracać członkom zarządu wydatków pozbawionych związku z osiągnieciem przez nią przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła.

7 Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny sprawy, wskazać także należy na uregulowania wynikające z ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz ze zm.). W spółce prawa handlowego zarząd, który jest organem wykonawczym zgodnie z art tej ustawy prowadzi sprawy spółki i ją reprezentuje. Członek zarządu jest powoływany i odwoływany, w myśl art Kodeksu spółek handlowych, uchwałą zgromadzenia wspólników, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Wybór, w jakiej formie prawnej członek zarządu wykonuje czynności wykonawczo - zarządzające przepisy Kodeksu spółek handlowych pozostawiły spółce. Powołaniu na członka może towarzyszyć nawiązanie zobowiązaniowego stosunku prawnego (np. stosunku pracy, umowy o zarządzanie, czy umowy o świadczenie usług). Nie jest to jednak konieczne. Pełnienie funkcji członka zarządu na podstawie powołania odbywa się bez wynagrodzenia albo za wynagrodzeniem. Treść przepisu art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o pdop, nie uwzględnia wydatków na rzecz osób wchodzących w skład organów zarządzających osób prawnych, pozwalając tym samym na zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów również innych niż wynagrodzenie z tytułu pełnionej funkcji wydatków ponoszonych na rzecz tych osób, przy zachowaniu ogólnych warunków wynikających z treści art. 15 ust. 1 ustawy o pdop. Wobec powyższego przepisy art. 16 ust. 1 pkt 38 i 38a ustawy o pdop, w analizowanej sprawie nie będą miały zastosowania, gdyż zarząd nie jest organem stanowiącym, lecz organem zarządzającym Spółką. Ponadto z wniosku nie wynika, że członek zarządu jest udziałowcem Spółki, lecz członek zarządu jest Prezesem Zarządu udziałowca Spółki, a zatem wydatki związane z pobytem członków zarządu w Polsce (koszty hoteli, wyżywienia, przelot samolotem, dojazd taksówką) można zakwalifikować jak świadczenia dwustronnie zobowiązujące. Ww. wydatki stanowią zatem koszt uzyskania przychodów, jeśli spełniają podstawowy wymóg określony w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, tj. mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i zostały poniesione w celu uzyskania przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Jednocześnie zauważyć należy, że możliwość uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków dot. członka zarządu uzależniona jest również od łączącego go ze Spółką stosunku (pracy lub innego). W przypadku, gdy członek zarządu nie jest pracownikiem Spółki, konieczność ponoszenia przez Spółkę wydatków na jego rzecz winna wynikać z prawidłowo zawartych umów (np. cywilnoprawnych), a w przypadku ich braku z uchwał wspólników podjętych zgodnie z prawem albo mieć podstawę w umowie Spółki, czy też wynikać z postanowień regulaminów lub statutu spółki, przewidujących zwrot należności z tytułu wydatków na rzecz osób niebędących pracownikami Spółki. Odnosząc powyższe rozważania do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że jeśli w istocie wydatki jakie ponosi Wnioskodawca za czas podróży służbowej (hotele, wyżywienie, przelot samolotem, dojazd taksówką) członków zarządu z Włoch do Polski znajdują umocowanie w zawartej z członkami zarządu uchwale wspólników wprowadzającej regulamin zwrotu wydatków zarządu i mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, to w świetle cyt. art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, wydatki te mogą stanowić jej koszt podatkowy. Jak wskazano bowiem we wniosku, wydatki te związane są z wykonywanie przez członków zarządu obowiązków, które to wykonywane są w celu osiągania przez Spółkę przychodów. Do obowiązków członków zarządu należą m.in. spotkania z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami, jak również dbałość o stosunki z nimi, które zdaniem Spółki

8 mają wpływ na wynik finansowy przedsiębiorstwa. Ponadto, dążąc do możliwie najbardziej efektywnego zarządzania przedsiębiorstwem oraz realizując prawidłowo plany gospodarcze Spółki, niezbędnym są spotkania członków zarządu z przedstawicielami kierownictwa i pracownikami przebywającymi w Polsce. Również podpisywanie umów w imieniu Spółki przez włoskich członków zarządu ma bezpośredni wpływ na sytuację przedsiębiorstwa, a tym samym bezpośrednio przekłada się na możliwość i osiągania przez Spółkę przychodów. Wobec powyższego, stwierdzić należy, że funkcja członka zarządu jest bezspornie związana z działalnością gospodarczą podmiotu gospodarczego i jeżeli nie wykracza on poza zakres swoich obowiązków to co do zasady wydatki ponoszone w związku z realizacją jego obowiązków mogą stanowić koszt podatkowy Spółki. Reasumując, stanowisko Spółki jest prawidłowe. Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, Bielsko-Biała.