62. Aiguille Noire de Peuterey, 3772 m (wyb. 343 m)

Transkrypt

1 Aiguille Noire de Peuyerey 109 Masyw Mont Blanc W bezpoœrednim otoczeniu najwy szego szczytu Alp, który ca³kowicie zdominowa³ ten obszar, mo na mimo wszystko spotkaæ pewn¹ liczbê robi¹cych wra enie trzytysiêczników. 62. Aiguille Noire de Peuterey, 3772 m (wyb. 343 m) Potê ny z¹b skalny góruj¹cy nad dolin¹ Val Veny. Trudnoœci: WsumiePD, partie wspinaczki III, w górnych odcinkach II i I. Wysi³ek: Do schr. 800 mh (2,5 h); stamt¹d do wierzcho³ka 1460 mh (6 h). Niebezpieczeñstwa: Góra z d³ug¹ drog¹ wejœciow¹, nie³atwa orientacyjnie. Nietrudno tu o zmêczenie i zgubienie drogi; spore ryzyko bycia trafionym przez spadaj¹ce od³amki skalne. Wra enia: Satysfakcja ze zdobycia jednego z najbardziej nieprzystêpnych szczytów alpejskich. Mapy: IGN 1: , ark ET St-Gervais-les-Bains Massif du Mont Blanc ; LKS 1:50 000, ark. 292 Courmayeur ; Kompass 1:50 000, ark. 85 Monte Bianco/Mont Blanc ; IGC 1: , ark 004 Mont Blanc Massif. Szczegó³owe przewodniki: Hartmut Eberlein, GF Mont-Blanc-Gruppe, Bergverlag Rother; François Labande, Guide Vallot. La Chaîne du Mont-Blanc, Arthaud; Gino Buscaini, Guide ai Monti d Italia Monte Bianco Vol 1, CAI-TCI. Ta olbrzymia, ciemna iglica skalna zosta³a po raz pierwszy zdobyta 5 sierpnia 1877 r. przez Lorda Wentwortha, E. Rey a i J. B. Bicha. Dzisiejsza droga normalna, prowadz¹ca grani¹ wschodni¹, zosta³a poprowadzona w 1902 r. przez E. Allegra, L. Mussiliona i H. Bocherela. 50 wyci¹gowa wspinaczka naje on¹ potê nymi turniami grani¹ po³udniow¹, zakoñczy³a siê dla K. Bredela i H. Schallera sukcesem w 1930 r. Natomiast 650 metrow¹, czêœciowo pionow¹ i przewieszon¹ œcianê zachodni¹ pokonali w dniach sierpnia 1939 r. V. Ratti i G. Vitali. Dojazd: Autobusem lub samochodem (z dol. Aosty albo z Chamonix przez tunel pod Mont Blanc) do Courmayeur (1200 m). Star¹ drog¹ obok autostrady 1 km na p³d. od Entrèves i szos¹ w górê

2 110 Masyw Mont Blanc do dol. Val Veny, sk¹d na halê Peuterey (1501 m, pole namiotowe). Dojœcie do schroniska: Podchodzimy oznakowan¹ œcie k¹ przez próg kot³a (PD, do II) i docieramy do kot³a lodowcowego Fauteuil des Allemands [Fotel Niemców], po czym kontynuujemy wêdrówkê do schr. Refuge-Bivouac de la Noire (Rifugio Lorenzo Borelli) (2316 m; CAAI, 30 miejsc, czynne w okresie letnim, tel. 0039/11/ ). Droga na wierzcho³ek: Na zach. od strumienia przez morenê do pola œnie nego. Teraz trawersujemy daleko w prawo do systemu rynien, opadaj¹cych z siod³a miêdzy podnó- em grani wsch., a szczytem Mont Noir de Peuterey. Z pocz¹tku wspinamy siê orograficznie lewym (p³d.) ebrem ograniczaj¹cym górn¹ rynnê i dopiero tu przed jej rozwidleniem wchodzimy w ni¹. Lew¹ odnog¹, wznosz¹cym siê trawersem w lewo, przez pochy³e p³yty docieramy do stóp charakterystycznej czworok¹tnej turni (ok. 20 m poni ej grani). Dalej wspinamy siê po p³d. stronie grani, mniej wiêcej na d³ugoœæ jednego wyci¹gu poni ej jej krawêdzi, i wychodzimy na grañ dopiero przy dwóch stoj¹cych bardzo blisko siebie andarmach (3291 m). Pierwszego z nich obchodzimy z prawej strony (od wsch.), drugiego od strony p³d. Podchodzimy dalej grani¹ a do stóp nastêpnej turni (P.3374). J¹ równie obchodzimy od strony p³d., a nastêpnie p³ytowym kuluarem wracamy na grañ. Grani¹ do andarma P Obchodzimy go od strony p³d. po rumowisku i jeden wyci¹g dalej na zach. kominem wychodzimy z powrotem na grañ. Grani¹, czêœciowo po jej p³n. stronie, do pionowego andarma. Trawersujemy go po p³d. stronie grani po luÿnych blokach i pniemy siê do ramienia grani przed spiêtrzeniem wierzcho³ka. St¹d wspinamy siê w lewo na skos do najwy szego punktu. Widok: Na p³n.-zach. naprzeciwko Aiguille Blanche, otoczony przez dziko popêkany lod. Glacier du Fr ney od zach. i szerszy lod. Glacier

3 Aiguille du Midi 111 de la Brenva od wsch. W tle dominuj¹cy, choæ czêœciowo niewidoczny Mont Blanc. Inne ciekawe drogi: Grañ p³d. (TD, do V+, 1300 mh, 50 wyci¹gów, 10 h); œciana zach. (TD, do V A1 lub VI+, 650 mh, 10 h). 63. Aiguille du Midi*, 3842 m (wyb. 320 m) Aiguille Noire wraz ze swoj¹ œcian¹ zach. i grani¹ p³d., na lewo Aiguille Blanche. Œmia³y szczyt z kolejk¹ linow¹, lecz bez wybiegu dla turystów. Trudnoœci: Wsumie0,0: kilka stopni po schodach, które jednak dla niezaaklimatyzowanych mog¹ stanowiæ ju powa ne wyzwanie... (do wierzcho³ka, znajduj¹cego siê u stóp wie y antenowej, 30 m ró nicy wysokoœci w pionie, III, plus u eranie siê z personelem). Wysi³ek: Opró nienie portfela. Przy dobrej pogodzie trzeba odstaæ swoje w kolejce. Niebezpieczeñstwa: Niezaaklimatyzowani musz¹ liczyæ siê z bólem i zawrotami g³owy, a niewykluczone, e z czymœ powa niejszym. Wra enia: Naprawdê fantastyczna panorama. Mapy, szczegó³owe przewodniki: Patrz 55. Aiguille du Chardonnet. Dojazd: Poci¹giem, autobusem lub samochodem do Chamonix (1030 m). * Pierwsz¹ osob¹, która stanê³a na wierzcho³ku Po³udniowej Iglicy, by³ Antoni Malczewski (wraz z przewodnikami). Dokona³ tego 4 sierpnia 1818 r. Trzy dni póÿniej zdoby³ jako pierwszy Polak, a ósmy cz³owiek w ogóle, Mont Blanc (równie z przewodnikami) (przyp. t³um.).

4 112 Masyw Mont Blanc Ten okaza³y szczyt zosta³ gruntownie zbezczeszczony zarówno przez tunele, jak i wysadzone w skale tarasy widokowe. Jednak pomimo tych rozlicznych udogodnieñ w piêkne dni jest tu tyle ludzi, e wszyscy, którzy nie maj¹ ze sob¹ alpinistycznego sprzêtu i nie przywykli do surowych wysokogórskich warunków, gniot¹ siê jak sardynki w puszkach. Sam wierzcho³ek mo na zdobyæ tylko pod warunkiem z³amania regulaminu: Nieca³y wyci¹g niespecjalnie ciekawej wspinaczki do niespecjalnie ciekawego skalnego coko³u, na którym usytuowana jest antena w kszta³cie rakiety kosmicznej. W budynku górnej stacji kolejki nie ma mo liwoœci noclegu, a biwakowanie na dziko w tunelach jest surowo zabronione. 64. Aiguille du Plan, 3673 m (wyb. 198 m) Szczyt po³o ony w grani jak z bajki. Trudnoœci: WsumieAD-, partie wspinaczki III i œnieg na stokach o nachyleniu do 40. Wysi³ek: Od Aiguille du Midi do wierzcho³ka 430 mh (4 h); w drodze powrotnej równie d³ugie podejœcie albo 1700 mh zejœcia do le Montenvers. Od schr. Refuge des Cosmiques na prze³. Col du Midi 660 mh mh podejœcia w drodze powrotnej, od schr. Refuge du Requin 1200 mh (w tym wypadku tylko PD). Niebezpieczeñstwa: Z racji mo liwoœci wjazdu kolejk¹ droga na wierzcho³ek jest przy dobrej pogodzie na ogó³ zat³oczona. Niestety wskutek niefrasobliwoœci i bezmyœlnoœci turystów cokolwiek za czêsto spotkamy siê na niej z utrudnieniami, a nawet z sytuacjami zagra aj¹cymi naszemu zdrowiu i yciu. PóŸne zejœcie po rozmiêk³ym lod. Requin to kuszenie losu szansa na wpadniêcie do szczeliny jest naprawdê spora!

5 Aiguille du Plan 113 M¹dre przewodnickie motto obowi¹zuje tak e i tutaj:...tenir un bon horaire... *. O ile wspinamy siê z zachowaniem wszelkich zasad, szybkie tempo w górach zapewnia nam bezpieczeñstwo. Wra enia: Krajobrazowo istna pere³ka. Czêsto ukazywana na fotografiach, sta³a siê niezwykle popularnym celem wêdrówek, co mo e m¹ciæ nasze wra enia z tego wierzcho³ka. Mapy, szczegó³owe przewodniki: Patrz 55. Aiguille du Chardonnet. Dojazd, szkic drogi: Patrz 63. Aiguille du Midi. Ku górze tej wiedzie piêkna, powietrzna grañ, a sama Aiguille du Plan jest najwy sz¹ niezabudowan¹ i swobodnie dostêpn¹ spoœród Igilic Chamonix. Fotografik Pierre Tairraz po mistrzowsku uwieczni³ j¹ na kliszy z niezapomnianym modelem Gastonem Rebbufatem w tle. Wejœcie na szczyt grani¹ Aiguille du Midi Aiguille du Plan obecnie nie wymaga zbyt du ego nak³adu czasu. Oczywiœcie raczej nie nale y ju liczyæ na tak¹ ciszê i spokój, jakie emanuj¹ ze zdjêæ Pierre a Tairraza. Jeœli chcemy zdobyæ szczyt i wróciæ w ci¹gu jednego dnia, musimy wzi¹æ pod uwagê, e pierwsze wagoniki kolejki linowej ruszaj¹ doœæ póÿno, i nawet, jeœli wstaniemy wczeœnie rano, by umêczyæ siê w kolejce po bilet, sporo czasu up³ynie, nim ruszymy we w³aœciw¹ drogê. Po zdobyciu celu stajemy natomiast przed alternatyw¹, czy wracaæ kolejk¹, odczekawszy swoje w pokaÿnym przy piêknej pogodzie ogonku, czy te wybraæ d³ugi wariant zejœciowy do schr. Refuge du Requin i o w³asnych si³ach dotrzeæ do le Montenvers. Takich dylematów nie miewaj¹ tylko ci choæ to coraz rzadziej spotykany gatunek turysty którzy zdecyduj¹ siê na zdobywanie szczytu star¹ drog¹ normaln¹ od schr. Refuge du Requin (2516 m, 60 miejsc, tel. 0033/450/ ) przez mocno popêkany lodowiec Requin i rozs¹dnie rozpoczn¹ marsz jeszcze noc¹. Kto chcia³by przejœæ grani¹ Aiguille du Midi Aiguille du Plan w pierwszych promieniach s³oñca i po dobrze zmro onym œniegu, ale bez koniecznoœci d³ugiego podchodzenia, mo e przenocowaæ w schr. Refuge des Cosmiques (3613 m, tel. 0033/450/ ) na prze³. Col du Midi. Choæ schronisko to przez pewien czas zagro one by³o katastrof¹ budowlan¹ ze wzglêdu na zanikanie wiecznej zmarzliny, to obecnie najwyraÿniej znów jest dobrze przytwierdzone do ska³. * Franc. Trzymaæ siê za³o onego tempa (przyp. red.).

6 114 Masyw Mont Blanc Aiguille du Plan, na lewo grañ Aig. du Midi Aig. du Plan. Droga na wierzcho³ek grani¹ Aiguille du Midi Aiguille du Plan: Wychodzimy z tunelu i pod¹ amy grani¹ wsch. w dó³. Idziemy dalej grani¹ przez wypiêtrzenie P.3605, po czym w¹sk¹ ju grani¹ albo na prawo po stromym œniegu lub lodzie schodzimy na prze³. Col du Plan (3475 m). St¹d grani¹, a potem przez rynnê i znajduj¹c¹ siê po stronie wsch. œciankê (III) osi¹gamy P Dalej ostr¹ grani¹ do œnie nego siod³a (3477 m). Teraz stromo w górê kuluarem i na skalisty szczyt Rognon du Plan (P.3601). St¹d idziemy pocz¹tkowo p³ask¹ grani¹, po czym opuszczamy siê rynn¹ do pó³ek i przez trudny teren schodzimy (ewentualnie zje d amy na linie) do œnie nej prze³. Col superieur du Plan (3535 m). Œnie n¹ grani¹ w górê do stromego skalnego spiêtrzenia wierzcho³ka Aiguille du Plan. Stron¹ p³n. lub p³d. w trudnym terenie (III) do najwy szego punktu. Droga na wierzcho³ek od schr. Requin: Jeœli lodowiec na skutek znacznego ubytku pokrywy œnie nej nie sta³ siê zbyt skomplikowany, mo emy zawsze liczyæ na wyraÿne œlady pozostawione przez poprzedników. Przy odpowiednio wczesnym wyjœciu powinny nas one w miarê bezpiecznie doprowadziæ do prze³. Col Superieur du Plan. Dalszy przebieg trasy opisano powy ej.