TOSTY PO MEKSYKAŃSKU

Transkrypt

1 przedstawia nagrodzoną Srebrną Muszlą na festiwalu w San Sebastián komedię TOSTY PO MEKSYKAŃSKU Reżyseria Fernando Eimbcke Meksyk 2013, 82 min. Film pełen niewymuszonego humoru W KINACH OD 9 STYCZNIA 2015 DYSTRYBUCJA ART HOUSE ul. Twórcza 80c lok. 4, Warszawa tel.: , fax: KONTAKT - Dział dystrybucji Anna Dziewulska, dystrybucja@gingercore.pl PR & MARKETING METEORA FILMS sp. z o.o. Adres korespondencyjny: ul. Radziwie 7 lok. U03B, Warszawa Media & PR Małgorzata Borychowska malgosia@meteorafilms.pl tel Marketing Katarzyna Kobylińska kasia@meteorafilms.pl tel

2 ART-HOUSE przedstawia nagradzaną komedię meksykańską TOSTY PO MEKSYKAŃSKU Tytuł oryginalny: Club Sandwich w reżyserii Fernanda Eimbcke a Twórcy filmu: Reżyseria: Fernando Eimbcke Scenariusz : Fernando Eimbcke Zdjęcia: María Secco Montaż: Mariana Rodríguez Kostiumy: Andrea Manuel Scenografia: Joseph Diaz Produkcja: Christian Valdelièvre Obsada: Lucio Giménez Cacho - Héctor Carolina Politi - Enfermera María Renée Prudencio - Paloma Danae Reynaud - Jazmín

3 Nagrody/Festiwale: 2014 Miami Film Festival, nominacja do nagrody jury 2014 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Edynburgu, nominacja najlepszy film 2014 Arier Awards, Meksyk, najlepszy film (nominacja), najlepszy reżyser (nominacja) 2014 Los Angeles Film Festival 2014 East End Film Festival 2014 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Nowej Zelandii Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cleveland 2014 Letnia Akademia Filmowa w Zwierzyńcu Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Rotterdamie East End Film Festival Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Moskwie Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Seattle 2014 Transatlantyk Festival Poznań Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Panamie Jameson - Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Dublinie 2014 Off Plus Camera Kosmorama - Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Trondheim 2014 Milwaukee Film Festival 2014 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Hong Kongu Maryland Film Festival 2014 Philadelphia Film Festival Nashville Film Festival, Grand Jury Prize Turin Film Festival, Grand Prix 2013 Stockholm Film Festival 2013 New York Film Festival 2013 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w San Sebastián, Srebrna Muszla Mar del Plata Film Festival, nominacja najlepszy film Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Toronto Opis filmu: Bohaterami nagrodzonego Srebrną Muszlą na festiwalu w San Sebastián filmu Fernando Eimbcke są Paloma i jej nastoletni syn, Hector, którzy wyjeżdżają razem na wakacje. Pomimo to, że matkę i syna łączy silna więź, podczas wypoczynku z dnia na dzień zaczynają się od siebie coraz bardziej oddalać. Powodem okazuje się Jazmin, dziewczyna, która zaczyna się interesować Hectorem, należącym dotąd jedynie do matki. Jazmin odkrywa przed nim świat, w który matka z oczywistych względów nie może go wprowadzić: świat seksualności, zmysłowości, miłości, przygody.

4 Nastolatki zaczynają spędzać ze sobą coraz więcej czasu, pozostawiając Palomę samą sobie. Zawiedziona i opuszczona matka nie potrafi pogodzić się z tym, co się dookoła niej dzieje, nie umie sobie tego wytłumaczyć, ale podskórnie czuje, że powinna traktować Jazmin jak wroga. Kogoś, kto wkradł się w jej poukładane życie i zaczął burzyć panujący tu porządek, a ponadto próbuje odebrać jej najcenniejszą wartość, jaką w swoim życiu posiada. Odbiera jej syna, będącego także męskim pierwiastkiem, którego tak bardzo brakuje jej z powodu nieobecności u jej boku dorosłego partnera. Dotąd Paloma była pewne, że przez całe życie będzie mogła kontrolować syna zawsze i wszędzie, w każdej sytuacji. Spotkanie z Jazmin powoli, acz brutalnie uświadamia jej, że Hector nie jest jej własnością, a ona nie ma możliwości zapanowania nad wszystkim, tylko dlatego, że opiekuje się synem sama i poświęca dla niego wszystko. Konfrontacja matki i zabiegającej o względy jej syna nastolatki dostarczy reżyserowi pretekstu do wielu komicznych sytuacji, czyniąc tę historię wolną od patosu i melodramatyczności. Chociaż nadejdą w nim chwile, kiedy Hector zauważy, że istnieje świat poza jego matką, i zapragnie go dotknąć, poczuć, sparzyć się nim, popełnić błędy, które będą piękne właśnie dlatego, że będą jego własnymi błędami. Film świetnie przyjęty przez widzów i krytykę jest laureatem wielu nagród na prestiżowych, międzynarodowych festiwalach. Oświadczenie reżysera Za każdym razem, kiedy moi przyjaciele rozmawiają o rodzinach, od razu mogę się domyślić, które matki mają małe dzieci, kilkuletnie, a które

5 nastoletnie. Matki kilkulatków zawsze będą mówić o wieku swoich pociech z uśmiechem na twarzy i afektem, zaś matki nastolatków niezależnie od tego, czy mówią o wieku syna, czy córki zawsze mają wypisaną na twarzy pewną konfuzję i melancholię. W pierwszej wersji scenariusza głównym bohaterem był Hector, nastolatek, który wchodzi w dorosłość poprzez inicjację seksualną, odbywającą się w czasie wakacji z matką. To była typowa coming-of-age story. Jednak w czasie pracy nad kolejnymi wersjami scenariusza dużo rozmawiałem z nastolatkami o ich wchodzeniu w dorosłość, jednak w tym temacie, jak i zresztą w wielu innych, okazywali się niezwykle powściągliwi i zachowawczy. Zdecydowałem się więc zacząć rozmawiać z ich matkami. Dzięki przeprowadzonym wywiadom szybko uświadomiłem sobie, że głównym bohaterem mojego filmu jest Paloma, matka Hectora. Tosty po meksykańsku przestały odtąd być opowieścią o wchodzeniu w dorosłość nastolatka. Kiedy napisałem kolejną wersję scenariusza, już z Palomą w roli głównej, uświadomiłem sobie, że dojrzewanie to trudny proces nie tylko dla dziecka, ale także dla jego matki, która musi skonfrontować się z pewnymi zmianami zachodzącymi w życiu jej pociechy, a ponad wszystko w życiu jej samej. Mimo wszystko więc Tosty po meksykańsku stały się coming-of-age story, ale o szerszej rozpiętości wiekowej niż zwykle w tym gatunku. W tej historii w dorosłość wchodzą bohaterowie w wieku 15 i 35 lat. Fernando Eimbcke Reżyser o filmie O CASTINGU Casting był jedną z najbardziej zwariowanych rzeczy, jakie wydarzyły się przy tym filmie. Miałem w głowie sylwetki moich bohaterów, ale żeby znaleźć odpowiednich aktorów, którzy się w nich wcielą, musiałem mieć cały czas otwarty umysł. Casting trwał ponad rok. Kiedy wreszcie znaleźliśmy właściwe osoby, byłem wniebowzięty. Naturalnie, największym wyzwaniem było znalezienie matki i syna. Najpierw znaleźliśmy Lucio. Kilka świetnych aktorek zgłosiło się do nas telefonicznie. Były niezwykle utalentowane, ale między nimi a chłopcem nie było tej chemii, której szukaliśmy. Dopiero kiedy pojawiła się María Renée, dostaliśmy to, czego szukaliśmy.

6 Należę do tego typu reżyserów, którzy wiedzą, w którym kierunku rozwija się ich historia, w którą stronę chcą ją popchnąć, ale nie mają pojęcia, jak będą wyglądały interakcje pomiędzy aktorami w poszczególnych scenach. Dopiero wtedy odkrywam, co tak naprawdę robię, jak tę historię przedstawiam. Aktorzy czytają scenariusz tylko raz. To ich jedyna szansa, żeby zadać pytanie, na które ja mogę udzielić odpowiedzi. Często są sfrustrowani, ponieważ nie pozwalam im używać rąk do wyrażania siebie. Gesty mają zbyt duży ciężar dramaturgiczny. Jednak kiedy przestajesz wymachiwać rękami, okazuje się, że masz mnóstwo innych elementów ciała, które możesz uruchomić. O LOKACJACH Miesiącami szukaliśmy właściwych plenerów. Odwiedziliśmy chyba wszystkie możliwe plaże w Meksyku i okolicy. Zależało mi na takim miejscu, w którym bardzo łatwo będzie można zobaczyć przemianę bohaterów dokonującą się także na ich ciele przez zmianę koloru skóry, zaczerwienienie ich twarzy, rozwichrzone włosy itp. Jestem fanem zbliżeń. Kiedy najeżdżasz kamerą na twarz bohaterów, możesz dostrzec takie niuanse jak strużki potu, które przecież znaczą dla mojego filmu bardzo wiele. Lokacja, którą znaleźliśmy, oferowała prywatność, światło i spokój. O MONTAŻU Praca z Marianą była czystą przyjemnością. To taki typ człowieka, który nigdy cię nie porzuci, jest z tobą na polu walki do końca. Kompletnie się w tę historię zaangażowała. Pomogła mi wyostrzyć głos tego filmu, zbudować jego nastrój. Jest bardzo wrażliwą, inteligentną osobą, obdarzoną świetnym poczuciem humoru. Dlatego kiedy wchodziłem do pokoju montażowego, wiedząc, że będę go dzielił właśnie z nią, czułem jedynie radość. Zawsze potrzebuje się kogoś, kto jest wsparciem, z kim dzieli się odpowiedzialność. Dzięki Marianie mam wrażenie, że kręcę filmy głównie po to, żeby je montować. O PIERWSZYM ODBIORZE FILMU Zawsze jako pierwszy oglądam film, bo przecież to ja go stworzyłem. Na widowni siedzą ze mną ludzie, którym ufam, których szanuję i z których opinią się liczę. To właśnie wtedy okazuje się, czy to wszystko ma sens, czy nie. Moim zdaniem film tworzy kilka osób, a komunikacja między nimi jest niezwykle ważna. Oni także próbują opowiedzieć jakąś historię, więc niezwykle ważnym jest to, żeby ich słuchać. Reżyser ma 50% wpływu na ostateczny kształt filmu. Podejmuje decyzje z producentem, scenarzystą, operatorem, scenografem, kompozytorem i tak dalej. Kiedy jednak przychodzi pora montażu, opowiada się tę historię jakby jeszcze raz od nowa. Chociaż mamy już nakręcone zdjęcia, to zostają one poddane nowemu rozdaniu. Ważne jest więc, aby pamiętać, że naszymi współpracownikami są artyści, a nie technicy. To z nimi dzieli się przyjemność pierwszej projekcji.

7 Prasa o filmie: Meksykański reżyser jest twórcą o wyrazistym charakterze pisma, który realizuje oryginalne, niezwykle spójne tematycznie i stylistycznie filmy. Jacek Dziduszko, Stopklatka.pl ( ) pokazuje świat seksualności, zmysłowości, miłości. Urszula Lipińska, Stopklatka.pl Trudno sobie nawet wyobrazić bardziej zażyłą relację matki i syna. Kent Turner, Film Forward Niezwykle świeży, pełen niewymuszonego humoru. David Rooney, The Hollywood Reporter

8 Wspaniałe nakręcona coming-of-age story, pełna subtelnych, ale niezwykle zabawnych sekwencji, wyreżyserowana ze współczuciem i delikatnością. Mark Adams, Screen Daily Eimbcke zrobił minimalistyczny film, w którym kochająca matka jest tak wyeksponowana, że widz może obserwować ją i jej uczucia. Nawet te najgłębsze. Rob Nelson, Variety Mały i prawie doskonały. Kevin Matthews, FlickFeast Biogram: Fernando Eimbcke reżyser i scenarzystka Urodził się w Meksyku w 1970 roku. W 1996 roku ukończył studia filmowe na National University w Meksyku. Ma na swoim koncie kilka filmów krótkometrażowych i klipy muzyczne. W 2004 roku zrealizował swoją pierwszą fabułę Sezon na kaczki - obraz pokazywany był podczas Tygodnia Krytyki w Cannes w 2004 roku i na niemal 90 międzynarodowych festiwalach.

9 Zawsze będę wolał kawałek dobrze upieczonego chleba zamiast trzywarstwowego, fantazyjnego ciastka z polewą lukrową, udekorowanego owocami i ozdobami z marcepanu - Fernando Eimbcke używa tego porównania, opowiadając o swoich filmach. Twórca kręci kino artystyczne a nie komercyjne. Reżyser chce robić filmy, w których odwołuje się do pewnej pierwotności - chce łączyć kolejne sceny, jedna za drugą i dopiero wtedy nadawać im sens. To cechy, które łączą jego debiut, znakomicie przyjęty przez krytykę drugi film pt. Nad jeziorem Tahoe, a także jego ostatnie dzieło nagrodzony Srebrną Muszlą na festiwalu w San Sebastián Tosty po meksykańsku. FILMOGRAFIA: 1994 Disculpe las molestias (kr.m.) 1995 No todo es permanente (kr.m.) 1995 Perdón? (kr.m.) 2002 La Suerte de la fea... a la bonita no le importa (kr.m.) 2003 The Look of Love (kr.m.) 2003 No sea mailto (kr.m.) 2004 Sezon na kaczki 2005 Perro que ladra (kr.m.) 2008 Nad jeziorem Tahoe 2010 La bienvenida (nowela w filmie Rewolucja )

10 2013 Tosty po meksykańsku